Apostoł Paweł po raz drugi pisze o tym jak wielki ma smutek i nieustanny ból w sercu z powodu wędrówki Izraela od zbawienia. Czytaliśmy, że był gotów modlić się o to, by być samemu odłączony od Chrystusa za braci, krewnych moich według ciała, by ci mogli dostąpić zbawienia. Rzymian 9:2,3
Paweł jest apostołem pogan, ale najgłębsze pragnienia jego serc są związane z losem Izraela.
Co do żarliwości [gorliwości] prześladowca zgromadzenia wywołanych
W dzisiejszym fragmencie Paweł zarzuca Żydom nierozsądną, nie przemyślaną, pozbawioną wiary i biblijnych podstaw gorliwość. Sam Paweł, jako Saul, wykształcony znawca Zakonu był przykładem takiej właśnie gorliwości.Ta nieracjonalna, ślepa gorliwość prowadziła Żydów, a potem i "chrześcijan" w kierunku morderstw, prześladowania innowierców, rzezi, średniowiecznej inkwizycji i wielu innych pożałowania godnych rzeczy.
"Słyszeliście bowiem o moim dawniejszym postępowaniu w żydostwie, że srodze prześladowałem zbór Boży i niszczyłem go, i że prześcigałem w żarliwości dla żydostwa wielu rówieśników mojego pokolenia, będąc nader gorliwym zwolennikiem moich ojczystych ustaw. Ale gdy się upodobało Bogu, który mnie sobie obrał, zanim się urodziłem i powołał przez łaskę swoją, żeby objawić mi Syna swego, abym go zwiastował między poganami,” Galacjan 1:13-16
"Jestem Żydem urodzonym w Tarsie w Cylicji, lecz wychowanym w tym mieście u stóp Gamaliela, starannie wykształconym w zakonie ojczystym, pełnym gorliwości dla Boga, jak i wy dziś wszyscy jesteście. Drogę Pańską prześladowałem aż na śmierć, wiążąc i przekazując do więzień zarówno mężów, jak i kobiety. " Dzieje 22:3,4
"A Saul, dysząc [płonąc] jeszcze groźbą i chęcią [żądzą] mordu przeciwko uczniom Pańskim, przyszedł do arcykapłana i prosił go o listy do synagog w Damaszku, aby mógł, jeśliby znalazł jakich zwolenników drogi Pańskiej, zarówno mężczyzn jak i kobiety, uwięzić ich i przyprowadzić do Jerozolimy." Dzieje 9:1,2
Paweł po spotkaniu z Chrystusem oparł swoją żarliwość o solidne podstawy, o relację z Chrystusem, o właściwe zrozumienie ksiąg Starego Testamentu. Teraz pragnie by taka sama, dojrzała gorliwość była udziałem jego krewnych według ciała.
„Chociaż ja mógłbym pokładać ufność w ciele. Jeżeli ktoś inny sądzi, że może pokładać ufność w ciele, to tym bardziej ja: obrzezany dnia ósmego, z rodu izraelskiego, z pokolenia Beniaminowego, Hebrajczyk z Hebrajczyków, co do zakonu faryzeusz, co do żarliwości [gorliwości] prześladowca Kościoła [zgromadzenia wywołanych], co do sprawiedliwości, opartej na zakonie, człowiek bez nagany. Ale wszystko to, co mi było zyskiem, uznałem ze względu na Chrystusa za szkodę. Lecz więcej jeszcze, wszystko uznaję za szkodę wobec doniosłości, jaką ma poznanie Jezusa Chrystusa, Pana mego, dla którego poniosłem wszelkie szkody i wszystko uznaję za śmiecie, żeby zyskać Chrystusa i znaleźć się w nim, nie mając własnej sprawiedliwości, opartej na zakonie, lecz tę, która się wywodzi z wiary w Chrystusa, sprawiedliwość z Boga, na podstawie wiary,” Filipian 3:4-9
„Dzięki składam temu, który mnie wzmocnił, Chrystusowi Jezusowi, Panu naszemu, za to, że mnie uznał za godnego zaufania, zleciwszy mi tę służbę, mimo to, że przedtem byłem bluźniercą i prześladowcą, i gnębicielem, ale miłosierdzia dostąpiłem, bo czyniłem to nieświadomie, w niewierze. A łaska Pana naszego stała się bardzo obfita wraz z wiarą i miłością, która jest w Chrystusie Jezusie.” 1 Tymoteusza 1:12-14
Teraz Paweł pisze; "Świadczę bowiem za nimi, że pałają żarliwością do Boga, lecz
prawdziwie Go nie znają. Oto odrzuciwszy sprawiedliwość Bożą, próbują na jej miejsce
wprowadzić własną sprawiedliwość, nie poddając się sprawiedliwości Boże."
Dalej Paweł pisze, że Żydzi zastąpili żywą relację z Bogiem, wiarę i zaufanie swoimi ludzkimi wysiłkami, co doprowadziło ich do narodowej pychy,
arogancji wobec innych i ekskluzywizmu. Ten lud twardego karku, nie poddał się Bogu, nie podporządkował sprawiedliwości Bożej, ale wytworzył swoją ludową sprawiedliwość oparta na bezrozumnej gorliwości. Gdy czytam List do Rzymian coraz bardziej rozumiem za co Żydzi tak bardzo nienawidzili Pawła.
Na temat gorliwości Żydów W. Barclay napisał: Posłuszeństwo zakonowi wymagało więc od człowieka nieprzeciętnej gorliwości. Nie było rzeczą łatwą ani wygodną, a często nawet dosyć kłopotliwą. Weźmy pod uwagę sprawę sabatu. Człowiek wiedział, jaki odcinek drogi mógł przejść w dniu sabatu. Ciężar noszony przez niego w tym dniu nie mógł przekroczyć wagi dwóch suszonych fig. W sabat nie można było przygotować posiłku. Jeżeli chodzi o zdrowie człowieka, to w sabat można było jedynie starać się o jego nie pogarszanie się, a nie o polepszenie. Jeszcze w dzisiejszych czasach ortodoksyjni Żydzi w dniu sabatu nie zapalają ognia ani nie włączają światła elektrycznego. Jeżeli ogień ma być podtrzymywany na palenisku, do zadania tego wynajmuje się poganina. Jeżeli Żyd jest dosyć bogaty, może sobie zainstalować automat, który w dniu sabatu sam będzie włączał światło. Nie jest to powód do śmiechu, lecz do podziwu. Przestrzeganie praw zakonu nie jest rzeczą łatwą. Nikt nie zechciałby się na to zdecydować, gdyby nie był gorliwym wyznawcą swojej religii. Żydzi byli i są gorliwymi. Paweł przyznaje im to, choć dodaje, że gorliwość ta jest niewłaściwie ukierunkowana."
Albowiem końcem [celem, spełnieniem, dojrzałością] zakonu [Prawa] jest Chrystus
Co Paweł miał na myśli pisząc o końcu zakonu. Czy napisał, że Chrystus unieważnił zakon, zakończył, uznał za niepotrzebny? Myślę, że nie taka tutaj jest myśl. Tutaj jest mowa o dojrzałości, o pełni jaką zakon [prawo] osiągnął w Chrystusie. Greckie słowo 'telos' ma wiele znaczeń; wykonanie, spełnienie, wynik, następstwo, moc, wyrok, osiągnięcie celu. To słowo oznacza osiągnięcie celu Jest dobrze zilustrowane starą lunetą pirata, rozwijającą się (rozciągającą) kawałek po kawałku, tak aby ostatecznie funkcjonować z pełną ostrością.
W Nowym Testamencie Żydów Mesjańskich czytamy; "Gdyż celem, do którego zmierza Tora, jest Mesjasz, który daje sprawiedliwość każdemu, kto ufa."
Skończyła się rola Zakonu jako pedagoga, jako drogowskazu. Zakon nadal w pewien sposób jest narzędziem uświadamiającym człowiekowi jego grzeszność, nie możemy powiedzieć, że skończy się przykazania (nawet te najmniejsze), wymogi moralne, wzorce, wytyczne co do naszego postępowania. Chrystus tego nie zniósł, ba nawet niektóre standardy w stosunku do przykazań zakonu podniósł. Mówił; owszem zakon mówił to… ale ja wam powiadam….
"Tak niechaj świeci wasza światłość przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca waszego, który jest w niebie. Nie mniemajcie, że przyszedłem rozwiązać zakon albo proroków; nie przyszedłem rozwiązać, lecz wypełnić. Bo zaprawdę powiadam wam: Dopóki nie przeminie niebo i ziemia, ani jedna jota, ani jedna kreska nie przeminie z zakonu, aż wszystko to się stanie. Ktokolwiek by tedy rozwiązał jedno z tych przykazań najmniejszych i nauczałby tak ludzi, najmniejszym będzie nazwany w Królestwie Niebios; a ktokolwiek by czynił i nauczał, ten będzie nazwany wielkim w Królestwie Niebios. Albowiem powiadam wam: Jeśli sprawiedliwość wasza nie będzie obfitsza niż sprawiedliwość uczonych w Piśmie i faryzeuszów, nie wejdziecie do Królestwa Niebios. Słyszeliście, iż powiedziano przodkom: Nie będziesz zabijał, a kto by zabił, pójdzie pod sąd. A Ja wam powiadam, że każdy, kto się gniewa na brata swego, pójdzie pod sąd." Mateusza 5:16-22
Każdy kto wierzy...
Na temat gorliwości Żydów W. Barclay napisał: Posłuszeństwo zakonowi wymagało więc od człowieka nieprzeciętnej gorliwości. Nie było rzeczą łatwą ani wygodną, a często nawet dosyć kłopotliwą. Weźmy pod uwagę sprawę sabatu. Człowiek wiedział, jaki odcinek drogi mógł przejść w dniu sabatu. Ciężar noszony przez niego w tym dniu nie mógł przekroczyć wagi dwóch suszonych fig. W sabat nie można było przygotować posiłku. Jeżeli chodzi o zdrowie człowieka, to w sabat można było jedynie starać się o jego nie pogarszanie się, a nie o polepszenie. Jeszcze w dzisiejszych czasach ortodoksyjni Żydzi w dniu sabatu nie zapalają ognia ani nie włączają światła elektrycznego. Jeżeli ogień ma być podtrzymywany na palenisku, do zadania tego wynajmuje się poganina. Jeżeli Żyd jest dosyć bogaty, może sobie zainstalować automat, który w dniu sabatu sam będzie włączał światło. Nie jest to powód do śmiechu, lecz do podziwu. Przestrzeganie praw zakonu nie jest rzeczą łatwą. Nikt nie zechciałby się na to zdecydować, gdyby nie był gorliwym wyznawcą swojej religii. Żydzi byli i są gorliwymi. Paweł przyznaje im to, choć dodaje, że gorliwość ta jest niewłaściwie ukierunkowana."
Albowiem końcem [celem, spełnieniem, dojrzałością] zakonu [Prawa] jest Chrystus
Co Paweł miał na myśli pisząc o końcu zakonu. Czy napisał, że Chrystus unieważnił zakon, zakończył, uznał za niepotrzebny? Myślę, że nie taka tutaj jest myśl. Tutaj jest mowa o dojrzałości, o pełni jaką zakon [prawo] osiągnął w Chrystusie. Greckie słowo 'telos' ma wiele znaczeń; wykonanie, spełnienie, wynik, następstwo, moc, wyrok, osiągnięcie celu. To słowo oznacza osiągnięcie celu Jest dobrze zilustrowane starą lunetą pirata, rozwijającą się (rozciągającą) kawałek po kawałku, tak aby ostatecznie funkcjonować z pełną ostrością.
W Nowym Testamencie Żydów Mesjańskich czytamy; "Gdyż celem, do którego zmierza Tora, jest Mesjasz, który daje sprawiedliwość każdemu, kto ufa."
Skończyła się rola Zakonu jako pedagoga, jako drogowskazu. Zakon nadal w pewien sposób jest narzędziem uświadamiającym człowiekowi jego grzeszność, nie możemy powiedzieć, że skończy się przykazania (nawet te najmniejsze), wymogi moralne, wzorce, wytyczne co do naszego postępowania. Chrystus tego nie zniósł, ba nawet niektóre standardy w stosunku do przykazań zakonu podniósł. Mówił; owszem zakon mówił to… ale ja wam powiadam….
"Tak niechaj świeci wasza światłość przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca waszego, który jest w niebie. Nie mniemajcie, że przyszedłem rozwiązać zakon albo proroków; nie przyszedłem rozwiązać, lecz wypełnić. Bo zaprawdę powiadam wam: Dopóki nie przeminie niebo i ziemia, ani jedna jota, ani jedna kreska nie przeminie z zakonu, aż wszystko to się stanie. Ktokolwiek by tedy rozwiązał jedno z tych przykazań najmniejszych i nauczałby tak ludzi, najmniejszym będzie nazwany w Królestwie Niebios; a ktokolwiek by czynił i nauczał, ten będzie nazwany wielkim w Królestwie Niebios. Albowiem powiadam wam: Jeśli sprawiedliwość wasza nie będzie obfitsza niż sprawiedliwość uczonych w Piśmie i faryzeuszów, nie wejdziecie do Królestwa Niebios. Słyszeliście, iż powiedziano przodkom: Nie będziesz zabijał, a kto by zabił, pójdzie pod sąd. A Ja wam powiadam, że każdy, kto się gniewa na brata swego, pójdzie pod sąd." Mateusza 5:16-22
Każdy kto wierzy...
Na koniec tego fragmentu Paweł pisze o usprawiedliwieniu i wierze. Stróżowi więziennemu uczniowie powiedzieli; "Uwierz w Pana Jezusa a będziesz zbawiony." Żydom w ich gorliwości zabrakło wiary. W liście do Hebrajczyków mamy napisane; "kto bowiem przystępuje do Boga, musi uwierzyć, że On istnieje." Musisz uwierzyć. Żydzi musieli uwierzyć. Tego z głębi serca pragnął Paweł. Abraham uwierzył i to zostało jemy uznane za sprawiedliwość.
"Lecz Pismo głosi, że wszystko poddane jest grzechowi, aby to, co było obiecane, dane było na podstawie wiary w Jezusa Chrystusa tym, którzy wierzą. Zanim zaś przyszła wiara, byliśmy wspólnie zamknięci i trzymani pod strażą zakonu, dopóki wiara nie została objawiona. Tak więc zakon był naszym przewodnikiem do Chrystusa, abyśmy z wiary zostali usprawiedliwieni. A gdy przyszła wiara, już nie jesteśmy pod opieką przewodnika ." Galacjan 3:22-25
Oto Ja kładę na Syjonie kamień, kamień wypróbowany, kosztowny kamień węgielny, mocno ugruntowany: Kto wierzy, ten się nie zachwieje. Izajasza 28:16
"aby każdy, kto weń wierzy, nie zginął, ale miał żywot wieczny. Albowiem tak Bóg umiłował świat, że Syna swego jednorodzonego dał, aby każdy, kto weń wierzy, nie zginął, ale miał żywot wieczny. Bo nie posłał Bóg Syna na świat, aby sądził świat, lecz aby świat był przez niego zbawiony." Jana 3:15-17
"Kto wierzy w Syna, ma żywot wieczny, kto zaś nie słucha Syna, nie ujrzy żywota, lecz gniew Boży ciąży na nim." Jana 3:36
"Bez wiary zaś nie można podobać się Bogu; kto bowiem przystępuje do Boga, musi uwierzyć, że On istnieje i że nagradza tych, którzy go szukają." Hebrajczyków 11:6
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz