A rozpusta i wszelka nieczystość lub chciwość niech nawet nie będą
wymieniane wśród was, jak przystoi świętym, także bezwstyd i błazeńska
mowa lub nieprzyzwoite żarty, które nie przystoją, lecz raczej
dziękczynienie. Gdyż to wiedzcie na pewno, iż żaden rozpustnik albo
nieczysty, lub chciwiec, to znaczy bałwochwalca, nie ma udziału w
Królestwie Chrystusowym i Bożym. Efezjan 5: 3-5
Najważniejszą
sprawą do załatwienia, na kilka lat przed zburzeniem Jerozolimy i
upadkiem dynastii Dawida, jest kwestia opamiętania się i nawrócenia.
Jeżeli podążacie wraz ze mną poprzez studium Księgi Ezechiela od
początku, zapewne zauważyliście, że lud Boży w swojej wędrówce zaszedł
bardzo daleko w swoim odstępstwie. Teraz koniecznie potrzebny byłby
odwrót, by nie odejść zbyt daleko, poza granicę, skąd nie będzie powrotu
przez siedemdziesiąt lat. Nawrócenie jest nadzieją i jedyną szansą dla
pokolenia Króla Sedekiasza i proroka Jeremiasza na powrót w kierunku
Pana Boga. Czy naród Izraela skorzysta z tej możliwości?
Kiedy
spoglądamy się na współczesny kościół chrześcijański, szczególnie ten
zamerykanizowany, neoewangelikany, widzimy jak szybko podąża on coraz
dalej od Pana Boga, tak jak kiedyś Izrael w swoim odstępstwie. Dzisiaj
zacierają się granice pomiędzy czystością a nieczystością. Nie ma już
czynów obrzydliwych dla Boga. Pan Bóg zmienił gust i lubi obecnie
wszystko to na co w Starym Testamencie nie mógł patrzeć, bo było ohydne.
Nawrócenie, z hebrajskiego „שׁוּב” shuwb, z greckiego
„επιστρέφω” epistrefo oznacza prostą czynność jaką jest zawracanie. W
języku biblijnym oznacza przemianę duchową, przyjęcie jakiegoś nowego,
lub powrót do właściwego systemu wartości, poglądów, zasad. W życiu
człowieka mamy do czynienia z dwoma znaczeniami tego słowa. Jedni muszą koniecznie się nawrócić do Pana Boga, inni zawrócić.
Prorok Ezechiel oraz inni prorocy nawołują naród Izraelski do
zawrócenia. Współczesny kościół chrześcijański jest w podobnym miejscu. W
wielu dziedzinach potrzebuje zawrócenia i podążenia we właściwym
kierunku.
W Nowym Testamencie bliskoznacznym terminem jest
metanoja z greckiego "μετανοια", metanoja, przemiana (meta) umysłu
(nous) Metanoja w języku biblijnym oznacza zmianę sposobu myślenia i
postępowania, odnowę duchową. Słowo to jest użyte w Nowym Testamencie 24
razy. Co ciekawe, w Septuagincie czasownikiem "μετανοεω" zastępowane
jest hebrajskie słowo "נָחַם" (nacham), oznaczające: odczuwać żal i
skruchę, trapić się, wzdychać, pokutować
Nawróćcie się (
μετανοειτε metanoeite opamiętajcie się, zmieńcie myślenie ) się, bo
bliskie jest królestwo niebieskie (Mt 3,2) „Nie przyszedłem wzywać do
upamiętania (μετανοειτε) sprawiedliwych, lecz grzesznych.” Łukasza 5:32 (
Żydzi w czasach Pana Jezusa musieli już nie tylko zawrócić, ale zmienić
sposób myślenia.
Ewangelia wg Ezechiela jest prosta. A gdy
bezbożny zatrzyma się, zastanowi się, opamięta się, zdejmie różowe
okulary grzechu i zobaczy w jakim jest miejscu, zawróci, przyjrzy się
wszystkim swoim uczynkom, których się dopuszczał i odwróci się od
wszystkich swoich przestępstw, które popełnił; na pewno będzie żył, nie
umrze.
Nawróćcie się więc, a żyć będziecie!
„Gdy bezbożny przyjrzy się wszystkim swoim uczynkom, których się dopuszczał, i odejdzie od nich, z pewnością pozostanie przy życiu. Taki nie umrze. (…) Nawróćcie się, porzućcie wszystkie wasze złe uczynki, żeby już nigdy nie były dla was okazją do dalszych upadków. Odrzućcie od siebie wszystkie nieprawości, których dopuszczaliście się kiedyś. Uczyńcie sobie nowe serce i nowego ducha.
Czemuż koniecznie chcecie zginąć, (...) Ja przecież nie znajduję
żadnego upodobania w śmierci tego, który ma umrzeć. Taki jest wyrok Boga
i Pana. Nawróćcie się więc, abyście mogli pozostać przy życiu." Ezechiela 18r.
Idea
odwrócenia się od grzechu i nawrócenia czy zawrócenia do Pana Boga jest
bardzo ważną w całym Piśmie Świętym, i nie jest to temat tylko
nowotestamentowy. W Starym Testamencie czytamy, że naród wybrany to
naród twardego karku, dom przekory, lud zbuntowany. Już w Księdze
Powtórzonego Prawa Pan Bóg przewiduje określone kłopoty z Izraelem i
pisze o przyszłej potrzebie nawrócenia, zawrócenia;
„I rozproszy
was Pan między ludami, a pozostaniecie tylko nieliczną garstką wśród
narodów, do których was Pan zaprowadzi. A tam będziecie służyli bogom
będącym dziełem rąk ludzkich z drzewa i kamienia, którzy nie widzą i nie
słyszą, nie jedzą i nie wąchają. I będziecie tam szukać Pana, swego
Boga. Znajdziesz go, jeżeli będziesz go szukał całym swoim sercem i całą
swoją duszą. Gdy znajdziesz się w niedoli i spotka cię to wszystko u
kresu dni, nawrócisz się do Pana, swego Boga, i będziesz słuchał
jego głosu, gdyż Pan, twój Bóg, jest Bogiem miłosiernym, nie opuści cię
ani cię nie zniszczy i nie zapomni o przymierzu z ojcami twoimi, które
im zaprzysiągł. Zapytaj się dawnych czasów, które były przed tobą od
dnia, kiedy stworzył Bóg na ziemi człowieka, i od krańca aż po kraniec
niebios, czy stało się już coś tak wielkiego albo czy słyszano kiedy o
czymś podobnym? Czy kiedykolwiek jakiś lud słyszał głos Boga
przemawiającego spośród ognia, jak ty słyszałeś, i pozostał żywy? Ks.
Powt. Prawa 4:27-33
„Gdy tedy przyjdzie na cię to wszystko,
błogosławieństwo i przekleństwo, które ci przedłożyłem, i weźmiesz je
sobie do serca pośród wszystkich narodów, dokąd wypędzi cię Pan, Bóg
twój, i nawrócisz się do Pana, Boga twego, i będziesz słuchał
jego głosu zgodnie z tym wszystkim, co ja ci dziś nakazuję, ty i twoi
synowie, z całego serca twego i z całej duszy twojej, to wtedy przywróci
Pan, Bóg twój, twoich jeńców i zmiłuje się nad tobą, i zgromadzi cię z
powrotem ze wszystkich ludów, gdzie cię rozproszył Pan, Bóg twój. Choćby
twoi wygnańcy byli na krańcu nieba, to i stamtąd zgromadzi cię Pan, Bóg
twój, i stamtąd cię zabierze, i sprowadzi cię Pan, Bóg twój, do ziemi,
którą posiadali twoi ojcowie, i posiądziesz ją i ty, i uczyni cię
szczęśliwszym i liczniejszym od twoich ojców. I obrzeże Pan, Bóg twój,
twoje serce i serce twego potomstwa, abyś miłował Pana, Boga twego, z
całego serca twego i z całej duszy twojej, abyś żył. Włoży zaś Pan, Bóg
twój, wszystkie te przekleństwa na twoich nieprzyjaciół i na tych,
którzy cię nienawidzili i prześladowali. Ty zaś nawrócisz się i będziesz słuchał głosu Pana, i spełniał wszystkie jego przykazania,
które ja ci dziś nadaję. Obficie obdarzy cię Pan, Bóg twój, dobrem w
każdym dziele twoich rąk, w twoim potomstwie, w rozpłodzie twojego
bydła, w plonie twojej ziemi, gdyż Pan znów radować się będzie twoją
pomyślnością, jak radował się twoimi ojcami, jeżeli będziesz słuchał
głosu Pana, Boga twego, i będziesz przestrzegał jego przykazań i ustaw
zapisanych w księdze tego zakonu, jeżeli nawrócisz się do Pana, Boga twego, z całego serca twego i z całej duszy twojej. Ks. Powt. Prawa 30:1-10
Po
wejściu do Ziemi Obiecanej nastąpił okres odchodzenia i zawracania do
Pana Boga. „Zaś wśród tych prawie czterystu pięćdziesięciu lat dawał
sędziów, aż do proroka Samuela." Dzieje Apostolskie 13:20 Biblia
Gdańska. To był okres Sędziów. Trwał on około 450 lat. Księga Sędziów to
krótka księga, szybko się ją czyta, ale musimy wiedzieć, że obejmuje
ona długi okres czasu. Przez pięć pokoleń Izrael doświadczał „huśtawki”
duchowej. Odstępstwo i zawracanie. Od czasów Samuela pojawili się w
Izraelu prorocy którzy podjęli się służby stabilizacji tej sytuacji,
nawracania lub zawracania ludu Bożego na właściwe tory.
W 1 Ks.
Samuela 7:1-4 czytamy; „Przyszli tedy mężowie z Kiriat-Jearim i
sprowadzili Skrzynię Pańską, i zawieźli ją do domu Abinadaba na wzgórzu.
Syna zaś jego, Eleazara, poświęcili, aby pilnował Skrzyni Pańskiej. Od
tego dnia, gdy Skrzynia pozostawała w Kiriat-Jearim, upłynęło sporo
czasu, mianowicie dwadzieścia lat, cały zaś dom Izraela żałował i nawrócił się do Pana. I rzekł Samuel do całego Izraela, mówiąc: Jeżeli chcecie z całego serca nawrócić się do Pana, usuńcie obcych bogów spośród siebie oraz Asztarty i zwróćcie wasze serca do Pana,
i służcie wyłącznie jemu, a wybawi was z ręki Filistyńczyków. I usunęli
synowie izraelscy Baalów i Asztarty, i służyli wyłącznie Panu.”
W
1 Księdze Królewskiej 8:33-49, mamy zapisaną piękną mowę, właściwie
modlitwę króla Salomona wygłoszoną podczas otwarcia i poświecenia
Świątyni. Świątyni która za czasów Jeremiasza i Ezechiela została
ograbiona i zburzona. „Gdy twój lud izraelski zostanie pobity przez
nieprzyjaciela za to, że zgrzeszyli przeciwko tobie, lecz potem nawrócą się do ciebie,
wyznają twoje imię i będą się modlić i błagać cię w tym przybytku, to
Ty usłysz to w niebie i odpuść grzech twojego ludu izraelskiego i pozwól
im wrócić do ziemi, którą dałeś ich ojcom. Gdy niebiosa będą zamknięte i
nie będzie deszczu, dlatego że zgrzeszyli przed tobą, lecz potem będą
się modlić na tym miejscu i wyznawać twoje imię, i odwrócą się od
swojego grzechu, gdyż ich poniżyłeś, To Ty usłysz to w niebie i odpuść
grzech twoich sług i twojego ludu izraelskiego, bo Ty uczysz ich drogi
dobrej, jaką mają kroczyć; a potem spuścisz deszcz na twoją ziemię,
którą dałeś twojemu ludowi w dziedziczne posiadanie, A gdy nastanie głód
w ziemi i gdy przyjdzie zaraza, śnieć, rdza, szarańcza, gdy jego
nieprzyjaciel udręczy go w którymś z miast jego ziemi, gdy nastanie
jakakolwiek plaga, jakakolwiek choroba, Wtedy wszelką modlitwę, wszelkie
błaganie, jakiekolwiek wypowie poszczególny człowiek lub cały twój lud
izraelski, kto tylko odczuje to w swoim sercu jako cios i wzniesie swoje
dłonie ku temu przybytkowi, Ty racz wysłuchać w niebie, w miejscu,
gdzie mieszkasz, i odpuścić i wkroczyć, i dać każdemu według wszystkich
jego postępków, Ty bowiem znasz jego serce, gdyż Ty jedynie znasz serca
wszystkich synów ludzkich, aby się ciebie bali po wszystkie dni swojego
życia w ziemi, którą dałeś naszym ojcom. A także cudzoziemca, który nie
należy do twojego ludu izraelskiego, a przyjdzie z ziemi dalekiej ze
względu na twoje imię - usłyszą bowiem o twoim wielkim imieniu i o
twojej potężnej mocy, i o twoim wyciągniętym ramieniu - gdy tedy
przyjdzie i modlić się będzie w tym przybytku, Ty racz wysłuchać w
niebie, w miejscu, gdzie mieszkasz, i spełnić to wszystko, o co woła do
ciebie ten cudzoziemiec, aby wszystkie ludy ziemi poznały twoje imię i
bały się ciebie, jak twój lud izraelski, i aby wiedziały, że twoje imię
wymieniane jest w tym przybytku, który zbudowałem. Gdy twój lud wyruszy
na wojnę przeciwko twojemu nieprzyjacielowi, drogą, którą Ty ich
wyślesz, i pomodlą się do Pana, zwróceni w stronę miasta, które
wybrałeś, i w stronę przybytku, który zbudowałem dla twojego imienia, Ty
racz wysłuchać w niebie ich modlitwy i błagania i uznać ich prawo. Lecz
jeżeli zgrzeszą przeciwko tobie - gdyż nie ma człowieka, który by nie
zgrzeszył - i Ty rozgniewawszy się na nich wydasz ich w ręce
nieprzyjaciela, i uprowadzą ich zaborcy ich do ziemi nieprzyjacielskiej,
dalekiej czy bliskiej - i wezmą to sobie do serca w ziemi, do której
zostali uprowadzeni, i nawrócą się do ciebie, i będą cię błagać w ziemi tych, którzy ich uprowadzili, powiadając: Zgrzeszyliśmy i zawiniliśmy, i postąpiliśmy bezbożnie, i nawrócą się do ciebie z całego swego serca
i z całej swojej duszy w ziemi swoich nieprzyjaciół, którzy ich
uprowadzili, i będą się modlić do ciebie zwróceni w stronę swojej ziemi,
którą dałeś ich ojcom, i w stronę miasta, które wybrałeś, i w stronę
przybytku, który zbudowałem dla imienia twojego, Ty racz wysłuchać w
niebie, w miejscu, gdzie mieszkasz, ich modlitwy i błagania i uznać ich
prawo, i odpuścić twojemu ludowi to, czym zgrzeszyli przeciwko tobie, i
wszystkie wykroczenia, którymi zawinili przeciwko tobie, i wzbudzić
litość nad nimi u tych, którzy ich uprowadzili, aby się nad nimi
zlitowali. Gdyż twój to lud i twoje dziedzictwo, które wyprowadziłeś z
Egiptu, z samego środka tygla żelaznego. Niechże tedy twoje oczy będą
otwarte na błaganie sługi twego i na błaganie twojego ludu izraelskiego,
abyś ich wysłuchał, ilekroć zawołają do ciebie.”
Wielka szkoda, że sam Salomon, a potem większość jego synów, nie dostosowała się do tej mowy...
c.d.n.
Artykuł pochodzi ze strony; http://ezechiela.blogspot.com
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz