Rozdział 12:13

"Wspierajcie świętych [będących wspólnikami] w potrzebach, okazujcie gościnność [miłujcie obcych]."


Kolejny wiersz dotyczy ważnych dwóch aspektów życia wspólnotowego. Ekklesia, czyli zgromadzenie wywołanych nie może ograniczyć swojej działalności  do zorganizowanych spotkań w budynkach kościelnych, raz czy dwa razy w tygodniu. Dzisiaj zastanowimy się nad wspieraniem sióstr i braci będących w potrzebie, oraz nad gościnnością. Nieco wcześniej czytaliśmy, że ważnymi filarami zdrowej wspólnoty były służby; praktycznego usługiwania, dzielenia się z innymi oraz służba miłosierdzia.

Paweł wzywa; "Miejcie udział w potrzebach  świętych, ubiegajcie się o udzielanie gościnności."

W czasach Pawła była potrzeba, by uczniowie Jezusa wspierali się i pomagali sobie wzajemnie, a gościnność była jedną z ważnych, praktycznych i potrzebnych wyróżników wspólnoty. Często domy wierzących były schronieniem dla prześladowanych i ubogich członków wspólnoty, oraz miejscem zgromadzeń.

Będziecie mogli okazywać wszelką szczodrobliwość

Sam apostoł Paweł w swojej apostolskiej służbie nie zapominał o ubogich. W liście do Galacjan 2: 8-10 tak oto pisze; "bo Ten, który skutecznie działał przez Piotra w apostolstwie między obrzezanymi, skutecznie działał i przeze mnie między poganami - otóż, gdy poznali okazaną mi łaskę, Jakub i Kefas, i Jan, którzy są uważani za filary, podali mnie i Barnabie prawicę na dowód wspólnoty, abyśmy poszli do pogan, a oni do obrzezanych; mieliśmy tylko pamiętać o ubogich, czym się też gorliwie zająłem i co starałem się wykonać."

Paweł organizował zbiórkę dla potrzebujących świętych we wspólnocie w Jerozlimie. Czytamy o tym w 2 Koryntian 8: 1-6; 13,14; "A powiadamiamy was, bracia, o łasce Bożej, okazanej zborom macedońskim, iż mimo licznych utrapień, które wystawiały ich na próbę, niezwykła radość i skrajne ubóstwo ich przerodziły się w nadzwyczajne bogactwo ich ofiarności; gdyż w miarę możności - mogę to zaświadczyć - owszem, ponad możność, samorzutnie, usilnym naleganiem dopraszając się od nas tej łaski, by mogli uczestniczyć w dziele miłosierdzia dla świętych, i ponad nasze oczekiwanie oddawali nawet samych siebie najpierw Panu, a potem i nam, za wolą Bożą, tak iż uprosiliśmy Tytusa, aby, jak rozpoczął, tak też dokończył i u was tej dobroczynnej działalności."

"Nie chodzi bowiem o to, by inni mieli ulgę, a wy obciążenie, lecz chodzi o równość; w obecnym czasie niech wasz nadmiar wyrówna ich niedostatek, by i ich nadmiar służył na pokrycie waszego niedostatku, ażeby była równość,"

A następnie cały dziewiąty rozdział. Zacytuję kilka końcowych wierszy; "A władny jest Bóg udzielić wam obficie wszelkiej łaski, abyście, mając zawsze wszystkiego pod dostatkiem, mogli hojnie łożyć na wszelką dobrą sprawę, jak napisano: Szczodrze rozdaje, udziela ubogim, Sprawiedliwość jego trwa na wieki. A ten, który daje ziarno siewcy i chleb na pokarm, da i pomnoży zasiew wasz, i przysporzy owoców sprawiedliwości waszej; a tak ubogaceni we wszystko będziecie mogli okazywać wszelką szczodrobliwość, która za naszym przyczynieniem pobudza do dziękczynienia Bogu. Bo sprawowanie tej służby nie tylko wypełnia braki u świętych, lecz wydaje też obfity plon w licznych dziękczynieniach, składanych Bogu. Doznawszy dobrodziejstwa tej służby, chwalić będą Boga za to, że podporządkowujecie się wyznawanej przez siebie ewangelii Chrystusowej i za szczerą wspólnotę z nimi i ze wszystkimi;" 2 Koryntian 9:8-13

O tej braterskiej solidarności i szczodrobliwości wspomina Paweł w dalszej części Listu do Rzymian; "A teraz idę do Jerozolimy z posługą dla świętych. Macedonia bowiem i Achaja postanowiły urządzić składkę na ubogich spośród świętych w Jerozolimie. Tak jest, postanowiły, bo też w samej rzeczy są ich dłużnikami, gdyż jeżeli poganie stali się uczestnikami ich dóbr duchowych, to powinni usłużyć im dobrami doczesnymi. Gdy więc załatwię tę sprawę i doręczę im ten plon, wybiorę się do Hiszpanii wstępując po drodze do was." Rzymian 15:25-28

W tym wierszu mamy użyty wyraz 'koinōnountes' co pochodzi od wyrazu wspólnota. Wspólnota to znaczy dzielić się, partycypować w,  udzielać się, wznosić jakiś wkład, brać w czym udział.  Jedna z parafraz dzisiejszego wiersza brzmi; "Nigdy nie odmawiaj posiłku ani noclegu tym którzy tego potrzebują."

"A czynić dobrze nie ustawajmy, albowiem we właściwym czasie żąć będziemy bez znużenia. Przeto, póki czas mamy, dobrze czyńmy wszystkim, a najwięcej domownikom wiary." Galatów 2:9,10

Gościnności nie zapominajcie

Greckie, użyte tutaj słowo i tłumaczone jako gościnność, jest bardzo ciekawym słowem, 'filoksenian' co dosłownie oznacza miłość, przychylną postawę wobec obcych, do nieznajomych. Oczywiście, że naturalnym przejawem miłości do obcych nam ludzi jest gościnność.

Kiedy Paweł w listach do Tymoteusza i Tytusa podaje kwalifikacje biskupów, starszych, prezbiterów, to wśród wielu cech wymienia gościnność; "Biskup powinien być, (...) nie chciwy brudnego zysku, ale gościnny." Tytusa 1:7,8

"Miłość braterska niechaj trwa.  Gościnności nie zapominajcie; przez nią bowiem niektórzy, nie wiedząc o tym, aniołów gościli." Hebrajczyków 13:1,2

"Okazujcie gościnność jedni drugim bez szemrania [niezadowolenia, narzekania]."
1 Piotra 4:9

Uzupełnienie: Gościnność miała duży wpływ na rozprzestrzenianie się Ewangelii. Apostołowie, ewangeliści i inni uczniowie Jezusa sporo podróżowali W czasach Pawła nie było tanich i bezpiecznych hoteli. Dzisiaj nocleg w hotelach też nie należy do tanich. Ich rolę spełniały karczmy. Nie było to komfortowe miejsce dla ludzi wierzących i dlatego chętnie korzystali z gościnności braci w wierze. O takiej sytuacji pisał Jan w trzecim swoim liście adresowanym do Gajusa; 3 Jana 1:5-8

"Umiłowany! Wiernie postępujesz, gdy wyświadczasz usługi braciom, zwłaszcza przychodniom, którzy złożyli świadectwo przed zborem o miłości twojej, i dobrze postąpisz, jeżeli wyprawisz ich w drogę, jak przystoi przed Bogiem. Wyruszyli oni bowiem dla imienia jego, nic nie przyjmując od pogan. My więc powinniśmy takich gościnnie podejmować, aby przyczynić się do rozpowszechnienia prawdy."