”Nie daj się zwyciężyć [pokonać] złu, ale zło dobrem zwyciężaj. Każdy człowiek niech się poddaje [podporządkowuje] władzom zwierzchnim; bo nie ma władzy, jak tylko od Boga, a te, które są [wszystkie one], przez Boga są ustanowione [wyznaczone]. Przeto kto się przeciwstawia władzy, przeciwstawia się Bożemu postanowieniu [rozporządzeniu];” Rzymian 12,21; 13:1,2
Jaka jest główna myśl tego fragmentu ?
1. W wypadku Pawła jedna sprawa wymagała zwrócenia uwagi na posłuszeństwo wobec władzy cywilnej. Żydzi stale buntowali się. Palestyna, a szczególnie Galilea, była ciągle zarzewiem buntów i powstań. Ponadto istniała partia zelotów, którzy uważali, że prócz Boga Żydzi nie mogą mieć żadnego króla i dlatego nikomu prócz Boga nie muszą płacić podatków. Nie zadowalali się oni biernym oporem. Byli przekonani, że Bóg nie pomoże im, jeżeli sami nie podejmą walki zbrojnej. Zaprzysięgali się na morderców i skrytobójców. Nazywano ich nożownikami. Byli to fanatyczni nacjonaliści, stosujący metody terroru. Terroryzm stosowali nie tylko wobec władzy rzymskiej, ale burzyli domy, podpalali zasiewy i skrytobójczo mordowali tych Żydów, którzy okazywali lojalność wobec okupanta. W takim postępowaniu Paweł nie widział żadnego sensu. Było to właściwie zaprzeczeniem chrześcijańskiego postępowania, choć wśród Żydów stanowiło normalny bieg życia. Może tak dobitnie formułując swoje zdanie Paweł chciał oddzielić chrześcijaństwo od buntowniczego judaizmu i wyraźnie powiedzieć, że chrześcijaństwo i dobre obywatelstwo zasadniczo są jednym.
2. Stosunek między chrześcijaninem i państwem nie jest czymś przejściowym, nie ma charakteru czasowego. Prócz zaistniałej sytuacji wywołanej niepokojem po stronie Żydów, chrześcijanin żył w społeczeństwie, był jego częścią; człowiek nie może całkowicie oddzielić się od społeczeństwa. Jako część całego narodu korzysta on z pewnego dorobku, którego sam nie był w stanie osiągnąć. Nie może również korzystać z wszystkich przywilejów, jednocześnie odwracając się od wszystkich obowiązków. Jest on związany z innymi ludźmi; tak jak jest członkiem ciała Kościoła, tak również jest członkiem ciała narodu. W tym świecie nie ma czegoś takiego jak zupełnie samotna jednostka. Człowiek ma swoje zobowiązania wobec władzy i musi zobowiązania te wypełnić nawet gdyby władzy tej przewodził Neron.
3. Państwo roztacza opiekę nad człowiekiem. Według idei platońskiej chroni ono człowieka przed dzikimi zwierzętami i dzikimi ludźmi. Ludzie skupili się za ścianą, za którą czują się bezpieczni. Zasadniczo państwo to grupa ludzi, która przestrzegając określonych praw postanowili utrzymywać między sobą poprawne stosunki. Bez państwa, bez tych praw i wspólnego postanowienia przestrzegania ich, źli i samolubni ludzie mogli wszystkiemu przewodzić. Słabszego wysłanoby pod ścianę. Wzajemne stosunki regulowałoby prawo dżungli. Każdy przeciętny człowiek zawdzięcza państwu swoje bezpieczeństwo i dlatego ma zobowiązanie wobec państwa.
4. Przeciętni ludzie również zawdzięczają państwu udostępnienie im szerokiego zakresu służby. W pojedynkę człowiek nie jest w stanie zapewnić sobie wody, światła, systemu kanalizacji czy transportu. Sam człowiek nie byłby w stanie zorganizować służb komunalnych czy zapewnić ubezpieczenia socjalnego. Jest to osiągalne tylko wtedy, gdy ludzie postanowią żyć razem. Człowiek postępowałby niewłaściwie jedynie korzystając z przywilejów, a odmawiając wszelkiej odpowiedzialności wobec państwa. Nikt nie może brać wszystkiego, nic w zamian za to nie dając. Jest to jedna z przyczyn, dla której chrześcijanin ma być dobrym obywatelem, biorącym udział we wszystkich swoich obowiązkach wobec społeczeństwa i państwa.
5. W przekonaniu Pawła Imperium Rzymskie było instrumentem Bożym, służącym do zachowania świata przed chaosem. Gdyby nie było tego Imperium, cały świat rozpadłby się na drobne kawałki. Właściwie to pax romana, rzymski pokój, umożliwiał chrześcijanom pracę misyjną. Wszyscy ludzie powinni być połączeni ze sobą więzami chrześcijańskiej miłości, a ponieważ tak idealnie nie jest, elementem wiążącym jest państwo. Państwo Paweł uważa za instrument w ręku Bożym; państwo chroniło świat przed chaosem, a ludzie stojący na czele państwa brali udział w tym wielkim zadaniu. Może nawet nie wiedząc o tym uczestniczyli w dziele Bożym i dlatego udzielanie im pomocy było obowiązkiem każdego chrześcijanina.
Fragment z komentarza List do Rzymian W. Barclay
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz