"Ale nie jest tak, jakoby miało zawieść [upaść, opaść z sił] Słowo Boże. Albowiem nie wszyscy, którzy pochodzą z Izraela, są Izraelem; i nie wszyscy są dziećmi, dlatego że są potomstwem Abrahamowym, lecz jest tak: Od Izaaka zwać się będzie potomstwo twoje. To znaczy, że nie dzieci cielesne są dziećmi Bożymi, lecz dzieci obietnicy liczą się za potomstwo. Albowiem tak brzmi słowo obietnicy: W oznaczonym czasie przyjdę i Sara będzie miała syna. Ale nie tylko to, gdyż dotyczy to również Rebeki, która miała dzieci z jednym mężem, praojcem naszym Izaakiem."
Paweł kontynuuje rozważania na temat Izraela. Jak to możliwe, że Żydzi, posiadający tak wielkie objawienie, bogactwo duchowe, obietnice i przymierze wieczne, o którym czytaliśmy nieco wcześniej, nie poznali czasu „swego nawiedzenia”, odrzucili i zabili Mesjasza? Czy Słowo Boże się pomyliło ? Czy Pan Bóg przyjmując pogan odrzucił Izraela na zawsze? Czy Izrael nawróci się i będzie zbawiony, czy uzna Jezusa Chrystusa za swojego Zbawiciela? To są pytania na które apostoł Paweł odpowie w kolejnych rozdziałach Listu do Rzymian.
Będzie zbawiony cały Izrael
Wybiegnę nieco do przodu i zacytuję kilka wierszy, które mówią o ogromnym pragnieniu Pawła co do zbawienia Izraela, o resztce z Izraela, o tym że upadek Izraela ubogacił Pogan, i o tym, że Bóg wróci do tematu zbawienia Izraela, gdy „wejdzie pełnia z Pogan” 9:25-28; 10:1; 11:12; 25,26
"Nie mój lud nazwę moim ludem i tę, która nie była umiłowana, nazwę umiłowaną; i będzie tak, że na tym miejscu, gdzie im powiedziano: Nie jesteście ludem moim - nazwani będą synami Boga żywego. A Izajasz woła nad Izraelem: Choćby liczba synów Izraela była jak piasek morski, tylko resztka ocalona będzie; bo Pan wykona wyrok, rychło i w krótkim czasie na ziemi."
”Bracia! Pragnienie serca mego i modlitwa zanoszona do Boga zmierzają ku zbawieniu Izraela.” (…) Bo jeśli ich upadek stał się bogactwem świata, a ich porażka bogactwem pogan, to o ileż bardziej ich pełnia?”; (…) Bo nie chcę, abyście nie mieli wiedzieć, bracia, o tej tajemnicy – żebyście sami w sobie nie uważali się za rozumnych – że zatwardziałość po części przyszła na Izraela, aż do czasu gdy wejdzie pełnia pogan. I w ten właśnie sposób będzie zbawiony cały Izrael, tak, jak jest napisane: Przyjdzie z Syjonu Ten, który ratuje i odwróci bezbożności od Jakuba.”
Nie wszyscy, którzy pochodzą z Izraela, są Izraelem
Teraz możemy wrócić do szóstego wiersza. .”Albowiem nie wszyscy, którzy pochodzą z Izraela, są Izraelem;” W czasach Pawła Izrael żył w diasporze, w przeszłości Żydzi spędzili wiele lat na wygnaniu i w niewoli. Żydzi na obczyźnie często zasymilowali się, zostali wchłonięci przez kulturę narodów wśród których żyli. Gdzie nie gdzie spisywano rodowody, ale w wielu sytuacjach linie drzewa genealogiczne były zerwane, szczególnie poza Izraelem. Biorąc to pod uwagę, również obecnie w Izraelu jest niewielu genetycznie „stuprocentowych” Żydów.
Nie wszyscy w Izraelu, od zamierzchłych czasów po dzień dzisiejszy, są tym Izraelem, którego by sobie Pan Bóg życzył, wiernym i posłusznym Jego woli. Paweł, pisze o potomstwie Abrahama poza Izaakiem, i o potomkach Ezawa, 'że nie dzieci cielesne są dziećmi Bożymi, lecz dzieci obietnicy liczą się za potomstwo". Tylko dzieci obietnicy, wywodzące się od „ojców” Abrahama, Izaaka i Jakuba. Potomstwo Abrahama miało dokładnie realizować Boże cele. Ismael był poza tymi celami. Wybór Abrahama był "cielesny" poza tym celem. Postępowanie Ezawa, jego lekkomyślne "cielesne" wzgardzenie pierworództwem było poza tym celem. Później, po upadku królestwa, spora część Izraelitów uległa zwiedzeniu, odstąpiła od Boga, a ich serca skierowały się ku kulturze i bóstwom sąsiednich narodów. Wbrew woli Pana chłopcy żenili się, a dziewczęta wychodziły za mąż z poganami. Aż w końcu doprowadzili do ukrzyżowania Mesjasza. Sytuację tę doskonale opisał autor Księgi Sędziów.
"Synowie izraelscy mieszkali tedy pośród Kananejczyków i Chetejczyków, i Amorejczyków, i Peryzyjczyków, i Chiwwijczyków i Jebuzejczyków, i brali sobie ich córki za żony a córki swoje wydawali za mąż za ich synów i służyli ich bogom. Synowie izraelscy czynili tedy zło w oczach Pana i zapomnieli o Panu, Bogu swoim, i służyli Baalom i Aszerom. Sędziów 3:5-7
Pan Bóg wybrał sobie naczynie do pełnienia Jego woli. Prawdziwy Izrael to ten który wykonuje Bożą wolę i czci Go w duchu i w prawdzie. Za czasów Pawła w Izraelu nie było wielu takich, którzy by spełniali te kryteria. Znalazła się "resztka", Żydów mesjańskich która uwierzyła w Pana Jezusa Chrystusa. To oni byli się tym właściwym Izraelem.
"I stanie się w owym dniu: Reszta Izraela i uratowani z domu Jakuba
już nie będą opierać się na tym, który ich bije, lecz wiernie opierać
się będą na Panu, Świętym Izraelskim. Resztka nawróci się, resztka
Jakuba, do Boga Mocarza. Bo, choćby twój lud, Izraelu, był tak
liczny jak piasek morski, tylko resztka z niego się nawróci. Zagłada
jest postanowiona zgodnie z pełnią sprawiedliwości. Gdyż, jak jest
postanowione, Wszechmocny, Pan Zastępów dokona zagłady na całej ziemi." Izajasza 10:20-24
"Potem będzie resztka Jakuba wśród wielu ludów jak rosa, która pochodzi od Pana, jak obfite deszcze na zieleń, która nie czeka na ludzi ani nie pokłada nadziei w synach ludzkich. I będzie resztka Jakuba między narodami." Micheasza 5:6,7
Dzisiejszy Izrael
Z każdym pokoleniem Izrael zatwardzał swoje serce i oddalał się coraz bardziej od Pana Boga. Obecnie Izrael jest państwem zeświecczonym, tak naprawdę nie mającym nic wspólnego z Panem Bogiem poza historią, tradycją i elementami folkloru.
Izrael. Niewielkie państwo na Bliskim Wschodzie. Dzisiejszy fragment zwraca naszą uwagę na to Państwo. Musimy wiedzieć, że proroctwa zapisane w Starym Testamencie zawierają wiele informacji na temat dawnych i obecnych losów Izraela. Obecnie toczy się, w środowisku chrześcijan ożywiona dyskusja na temat tego w którym miejscu planu Bożego znajduje się obecnie Izrael. Izrael musi się upamiętać i nawrócić. Musi uznać Pana Jezusa za swojego Mesjasza i Zbawiciela. Dzisiejszy Izrael musi porzucić bałwochwalstwo i te wszystkie obrzydliwe rzeczy o jakich pisał prorok Ezechiel, a które nadal dzieją się w Izraelu.
W Izraelu przeważająca ilość Żydów to ludzie wyznający naukę Talmudu i Kabały. Tora jest niewystarczająca. Dwadzieścia procent Żydów określa się jako świeccy (hebr. hilonim), wielu z nich to ateiści. Stosunki homoseksualne są w Izraelu legalne od 1988 roku. Wiek osób legalnie dopuszczających się kontaktów hetero- i homoseksualnych jest równy i wynosi 16 lat. Izrael jest najbardziej tolerancyjnym krajem, leżącym na Bliskim Wschodzie, a Tel Aviv nazywany jest stolicą gejów na Bliskim Wschodzie
Izrael ma jedno z najbardziej liberalnych praw aborcyjnych świata. Rząd Izraela zatwierdził w 2014 roku dotacje na usługi medyczne. Między innymi znalazły się tu darmowe aborcje dla kobiet między 20. a 33. rokiem życia, niezależnie od okoliczności, które skłaniają je do zabicia dziecka. Izraelskie Ministerstwo Zdrowia przeznaczyło na ten cel 4,6 miliona dolarów. Dzięki temu udało się przeprowadzić około 6,300 aborcji tym kobietom, które nie byłoby stać na taki wydatek.
Dzisiejszy świecki Izrael bardziej wierzy swoim politykom i Stanom Zjednoczonym, niż Panu Bogu. Izrael za czasów proroków, za czasów Pawła potrzebował upamiętania i nawrócenia się. Bardzo potrzebował zbawienia. Dzisiejszy Izrael również tego potrzebuje, bardziej niż pokoju i ambasady USA w Jerozolimie. Uważam, że jednym z głównych zdań misyjnych współczesnego kościoła chrześcijańskiego jest modlitwa o Izrael, i nawoływanie ludu Izraela do pokuty, upamiętania się i nawrócenia się.
Lecz nie jest tak, aby Słowo Boże opadło z sił
Niewierność Izraela nie unieważniła obietnic i proroctw zapisanych w Słowie.Wszystko to co działo się z Izraelem za czasów Pawła, a był to moment przełomowy, było zapisane w Słowie Bożym, również to, że Poganie, stali się współspadkobiercami Pisma, obietnic, przymierza. Zastali wszczepieni...
Jan Chrzciciel gdy ujrzał wielu faryzeuszów i saduceuszów, przychodzących do chrztu, rzekł do nich: "Plemię żmijowe, kto was ostrzegł przed przyszłym gniewem? Wydawajcie więc owoc godny upamiętania; niech wam się nie zdaje, że możecie wmawiać w siebie: Ojca mamy Abrahama; powiadam wam bowiem, że Bóg może z tych kamieni wzbudzić dzieci Abrahamowi." Mateusz 3:7-9
To było proroctwo, Pan Bóg wzbudził nowe naczynie, poganie, stali się współspadkobiercami Pisma, obietnic, przymierza. Zastali wszczepieni w drzewo oliwne, dziedzicami według obietnicy.
"A jeśli jesteście Chrystusowi, tedy jesteście potomkami Abrahama, dziedzicami według obietnicy. Galacjan 3:29
Mówimy o zbawionej resztce z Izraela, o zbawionych poganach którzy stali się, przez wiarę, potomkami Abrahama. Pozostali Żydzi, obywatele Izraela potrzebują zbawienia. "Chrześcijanie" zamiast modlić się i zwiastować im Mesjasza, okrutnie prześladowali Żydów. W sercach "chrześcijan" zamiast miłości do tego zagubionego narodu, zrodził się antysemityzm. Rzezie, getta, obozy koncentracyjne, palenie żydów żywcem w stodole, to nie był dobry pomysł na ewangelizację Żydów.
sobota, 30 czerwca 2018
czwartek, 28 czerwca 2018
Rozdział 9:4,5
"krewnych moich według ciała, Izraelitów, do których NALEŻY synostwo i chwała, i przymierza, i nadanie zakonu [Prawa], i służba Boża, i obietnice, do których należą ojcowie i z których pochodzi Chrystus według ciała; Ten jest ponad wszystkim, Bóg błogosławiony na wieki." Amen.”
Paweł modli się o ludzi, którzy szczerze pragnęli jego śmierci, śledzili go, wszędzie judzili, knuli, podburzali tłumy przeciwko niemu. Szczerze życzyli mu śmierci. Mimo tego Paweł pisze, że jest gotów nawet być oddzielonym od Chrystusa, aby tylko oni, krewni według ciała, dostąpili zbawienia.
Synostwo Izraela
Następnie Paweł pisze, że Izrael posiada ogromne duchowe dziedzictwo. Na pierwszym miejscu wymienia synostwo. Pan Bóg traktuje Izrael jako swojego syna. "Gdy Izrael był młody, pokochałem go i z Egiptu powołałem mojego syna." Ozeasza 11:1
”Jesteście synami Pana, waszego Boga (…) gdyż ty jesteś świętym ludem Pana, twego Boga, i ciebie wybrał Pan spośród wszystkich ludów, które są na ziemi, abyś był jego wyłącznym ludem.” Powtórzonego Prawa 13:1,2
”I powiesz do faraona: Tak mówi Pan: Moim synem pierworodnym jest Izrael. Mówię do ciebie: Wypuść syna mojego, aby mi służył. Jeśli będziesz się wzbraniał od wypuszczenia go, Ja zabiję twego syna pierworodnego.” Wyjścia 4:22,23
Następnie Paweł pisze, że Izrael posiada ogromne duchowe dziedzictwo. Na pierwszym miejscu wymienia synostwo. Pan Bóg traktuje Izrael jako swojego syna. "Gdy Izrael był młody, pokochałem go i z Egiptu powołałem mojego syna." Ozeasza 11:1
”Jesteście synami Pana, waszego Boga (…) gdyż ty jesteś świętym ludem Pana, twego Boga, i ciebie wybrał Pan spośród wszystkich ludów, które są na ziemi, abyś był jego wyłącznym ludem.” Powtórzonego Prawa 13:1,2
”I powiesz do faraona: Tak mówi Pan: Moim synem pierworodnym jest Izrael. Mówię do ciebie: Wypuść syna mojego, aby mi służył. Jeśli będziesz się wzbraniał od wypuszczenia go, Ja zabiję twego syna pierworodnego.” Wyjścia 4:22,23
Do których należy chwała
Chwała Pana, wyraźny znak Jego bliskiej obecności, ukazywała się w obłoku, towarzyszyła Mojżeszowi na górze Synaj, później napełniła Przybytek oraz Świątynię Salomona. „Gdy zaś kapłani wychodzili ze świątyni, obłok napełnił przybytek Pański, tak iż kapłani nie mogli tam ustać z powodu tego obłoku, aby pełnić swoją służbę, gdyż chwała Pańska napełniła świątynię Pańską.” 1 Królewska 8:10,11 Następnie widział ją Ezechiel nad rzeką Kebar. Widział też w widzeniu jak chwała Pana opuściła Jerozolimę, a następnie za jakiś czas maił widzenie w którym zobaczył jak chwała Pana wraca do świątyni. Doświadczenie chwały Bożej było udziałem pasterzy którym oznajmiono narodzenie Zbawiciela.
Chwała Pana, wyraźny znak Jego bliskiej obecności, ukazywała się w obłoku, towarzyszyła Mojżeszowi na górze Synaj, później napełniła Przybytek oraz Świątynię Salomona. „Gdy zaś kapłani wychodzili ze świątyni, obłok napełnił przybytek Pański, tak iż kapłani nie mogli tam ustać z powodu tego obłoku, aby pełnić swoją służbę, gdyż chwała Pańska napełniła świątynię Pańską.” 1 Królewska 8:10,11 Następnie widział ją Ezechiel nad rzeką Kebar. Widział też w widzeniu jak chwała Pana opuściła Jerozolimę, a następnie za jakiś czas maił widzenie w którym zobaczył jak chwała Pana wraca do świątyni. Doświadczenie chwały Bożej było udziałem pasterzy którym oznajmiono narodzenie Zbawiciela.
"I
uniosła się chwała Pana ze środka miasta, i zatrzymała się na górze,
która jest na wschód od miasta." Ezechiela 11:23; "A oto chwała
Boga izraelskiego zjawiła się od wschodu. Szum jego przyjścia był podobny do
szumu wielu wód, a ziemia jaśniała od jego chwały. (...) a oto chwała Pana wypełniała
świątynię Pana. I padłem na twarz, " Ezechiela 43:2, 43:4
I zawrę z nimi wieczne przymierzeKolejne błogosławieństw, które jest udziałem Izraela to przymierza, a wśród nich wieczne przymierze z Izraelem. W Starym Testamencie czytamy o zawarciu przymierza z Noem, później z Abrahamem, Izaakiem i Mojżeszem, a za ich pośrednictwem z narodem wybranym.
W innych miejscach czytamy, umocnię przymierze moje z wami, przymierze wieczne, wspomnę na moje przymierze z Abrahamem. Czytamy o skrzyni Przymierza Pana oraz o Księdze Przymierza. Przymierze. Przymierze od hebrajskiego 'berith' związane jest ze słowem „ciąć”, ponieważ Bożym przymierzom towarzyszyły nieodłącznie krew i ofiary ze zwierząt.
"Lecz wspomnę o moim przymierzu z tobą w dniach twojej młodości i odnowię z tobą przymierze wieczne." Ezechiela 16:60; "I zawrę z nimi wieczne przymierze, że się od nich nie odwrócę i nie przestanę im dobrze czynić; a w ich serce włożę bojaźń przede mną, aby ode mnie nie odstąpili." Jeremiasza 32:40
Nadanie Prawa, służba
Boża i ojcowie
Kolejnym przywilejem Izraelitów to nadanie Prawa, dziesięć przykazań, Przybytek i Świątynia a w nich zaszczyt pełnienia służby Bożej. Służba w Świątyni była bardzo rozbudowana. Kapłani, Lewici, strażnicy, śpiewacy, odźwierni. W tej kategorii dobrodziejstw duchowych możemy umieścić i Pisma. Historię Izraela [ojcowie], Księgę Psalmów i pisma proroków. Stary Testament. Wierzący w Rzymie zarówno Żydzi jak i Grecy mieli wspólne Pismo, ponieważ Nowy Testament w tym czasie jeszcze nie istniał. To było dziedzictwo Żydów wniesione do wspólnot pogańskich.
I obietnice
Pan Bóg wiele obiecywał, począwszy od Adami i Ewy,przez Abrahama obietnic było wiele i obietnice Boże były niezawodne. Jozue mówi; "Nie zawiodła żadna dobra obietnica, jaką uczynił Pan domowi izraelskiemu. Spełniły się wszystkie." Jozue 21: 45 Musimy też wiedzieć to, że nie wszystkie obietnice dotyczą miłych rzeczy. Pan Bóg obiecał również karę za nieposłuszeństwo, bałwochwalstwo i odstępstwo.
I obietnice
Pan Bóg wiele obiecywał, począwszy od Adami i Ewy,przez Abrahama obietnic było wiele i obietnice Boże były niezawodne. Jozue mówi; "Nie zawiodła żadna dobra obietnica, jaką uczynił Pan domowi izraelskiemu. Spełniły się wszystkie." Jozue 21: 45 Musimy też wiedzieć to, że nie wszystkie obietnice dotyczą miłych rzeczy. Pan Bóg obiecał również karę za nieposłuszeństwo, bałwochwalstwo i odstępstwo.
"A oto
ja idę dziś drogą całej ziemi; poznajcie tedy całym swoim sercem i całą swoją
duszą, że nie zawiodła żadna z tych wszystkich dobrych obietnic, jakie
dał wam Pan, Bóg wasz; wszystkie się wam wypełniły, a nie zawiodło z nich żadne
słowo. A jak
wypełniło się wam każde dobre słowo, jakie wypowiedział do was Pan, Bóg wasz,
tak wypełni Pan nad wami każde złe słowo, aż was wygubi z tej dobrej ziemi,
którą dał wam Pan, Bóg wasz, jeżeli naruszycie przymierze z Panem, Bogiem waszym, jakie zawarł
z wami, i pójdziecie służyć innym bogom, i będziecie im oddawali pokłony,
rozpali się wtedy gniew Pana na was i wyginiecie rychło z tej dobrej ziemi,
jaką wam dał." Jozue 23:14-16
Obietnice dla Abrahama, dla Izraela, podobnie jak przymierza są wieczne. Taką myśl mamy w Psalmie 77:8, 16; "Czy Pan
na wieki odrzuca I nigdy już nie okaże łaski? Czy ustała na zawsze łaska jego? Czy cofnięta została obietnica
jego na wieki? (...) Odkupiłeś ramieniem swoim lud swój, Synów Jakuba i Józefa."
Jedną z najważniejszych obietnic była obietnica zbawienia i odkupienia. I wszystkie obietnice zostały skonsolidowane w Jezusie Chrystusie. "Bo obietnice Boże, ile ich było, w nim znalazły swoje "Tak"; dlatego też przez niego mówimy "Amen" ku chwale Bożej." 2 Koryntian 1: 20
I z których pochodzi Chrystus według ciała
Pan Jezus powiedział do Samarytanki; "Wy czcicie to, czego nie znacie, my czcimy to, co znamy, bo zbawienie pochodzi od Żydów." Ew. Jana 4:22 To są bardzo ważne słowa Jezusa i Pawła. Wielkim, największym przywilejem dla narodu wybranego było narodzenie i życie wśród nich; Mesjasza, Zbawiciela, Pana Jezusa Chrystusa. Paweł pisze, że jest On ponad wszystkim, "Bóg błogosławiony na wieki. Amen.” Kontekst wskazuje na to, że Paweł pisze tu o boskości Jezusa.
W naszym fragmencie jest mowa o Izraelitach, krewnych Pawła według ciała, uznanych przez Boga za synów, dopuszczonych do uczestnictwa i oglądania Bożej chwały, złączonych z Nim przymierzem, obdarowanych przez Niego Prawem, Pismem, historią. To oni oddawali mu prawdziwą cześć, pełniąc Służbę Bożą, i to oni otrzymali Jego obietnice, z których najwspanialszą była obietnica Mesjasza, Zbawiciela, kora urzeczywistniła się w Jezusie Chrystusie.
Czy cofnięta została obietnica Jego na wieki?...
poniedziałek, 25 czerwca 2018
Rozdział 9:1-3
"Prawdę mówię w Chrystusie, nie kłamię, a poświadcza mi to [świadczy ze mną] sumienie moje w Duchu Świętym, że mam wielki smutek i nieustanny ból w sercu swoim. Albowiem ja sam gotów byłem modlić się o to, by być odłączony od Chrystusa [być przeklętym], za braci moich, krewnych moich według ciała, Izraelitów,"
Apostoł Paweł pozornie zmienia temat swojego listu. Z kwestii związanych z chrześcijańskim życiem przechodzi do spraw związanych z Izraelem. Paweł kończy poprzedni rozdział obietnicą, że „nic nie zdoła nas odłączyć od miłości Boga”. A co z narodem wybranym? Z jakiegoś powodu, w rzymskich wspólnotach trwał konflikt pomiędzy Żydami a poganami. Bracia z pogan żywili niechęć do braci z Izraela, a Żydzi nadal w jakiś sposób, z powodu swojego dziedzictwa wynosili się nad Braci z pogan. Poza tym Paweł był uznawany przez Żydów za odstępce, żeby nie powiedzieć za zdrajcę. Przecież liście do Rzymian pokazał inną, nie do zaakceptowania przez Żydów, stronę Zakonu, obrzezania. Dlatego teraz musi coś więcej napisać na temat narodu wybranego.
Za braci moich, krewnych moich według ciała
Musimy pamiętać, że sam Paweł uznawał pierwszeństwo Izraela; w Rzymian 3:9,10 napisał "Najpierw Żyd, potem Grek."; oraz " Czymże więc góruje Żyd? Albo co za pożytek jest z obrzezania? Wielki pod każdym względem. Przede wszystkim ten, że im zostały powierzone wyrocznie Boże. Bo co z tego, że niektórzy nie uwierzyli? Czyż niewierność ich zniweczy wierność Bożą?" Rzymian 3:1-3
Izrael, lud szczególnie błogosławiony przez Boga, naród wybrany, za czasów Pawła znalazł się w opłakanym, koszmarnym punkcie historii. Jest to moment na tyle tragiczny, że Paweł gotowy jest na stracenie największego dobra, na klątwę, na odłączenie od Chrystusa, za swoich rodaków. Żydzi odrzucili Mesjasza, doprowadzili do Jego śmierci, rozminęli się z Prawdą, a po wniebowstąpieniu Pana prześladowali tych którzy należeli do Pana.
Paweł jest świadomy miejsca w jakim znaleźli się Żydzi i jest to na tyle przykre dla niego doświadczenie, że jak pisze nieustannie jest smutny, cierpi z tego powodu i ma ból w swoim sercu. Taki stan był spowodowany działaniem Ducha Świętego w sumieniu Pawła.
Około dziesięciu lat po napisaniu Listu do Rzymian, w 66 roku n.e. wybuchła pierwsza wojna Żydów z Rzymem. Powstanie zostało stłumione przez przyszłych cesarzy rzymskich, Wespazjana i Tytusa. Podczas Oblężenia Jerozolimy wojska rzymskie zniszczyły w 70 roku znaczną część Świątyni Jerozolimskiej i, według niektórych źródeł, złupiły z niej takie przedmioty kultu, jak Menora. Pomimo znacznych ofiar w ludziach, nadal wyraźna liczba Żydów żyła w Ziemi Izraela, również po wojnie Kwietusa w latach 115-117 n.e. Dopiero w latach 132-136 Juliusz Sewerus, generał cesarza Hadriana, tłumiąc Powstanie Bar-Kochby, dokonał spustoszenia Judei. Wojska rzymskie zniszczyły wówczas 985 miejscowości, a większość ludności Judei środkowej zgładzono, sprzedano w niewolę lub zmuszono do ucieczki. Ludność żydowska została, wypędzona z Jerozolimy, przemieściła się bardziej ku Jawne.
Po pokonaniu Żydów Hadrian, chcąc zatrzeć więź Żydów z Ziemią Izraela, zmienił w 135 n.e. nazwę prowincji z Iudea na Syria Palaestina oraz przemianował zburzoną Jerozolimę na Aelia Capitolina. Na miejscu zburzonej świątyni jerozolimskiej ufundował świątynię Jowisza Kapitolińskiego. Ponadto od roku 70 n.e. Żydom wolno było praktykować judaizm tylko po opłaceniu specjalnego podatku, zwanego Fiscus Iudaicus. Po roku 135 nie wolno było Żydom przebywać w Jerozolimie, z wyjątkiem święta Tisza be Aw upamiętniającego rocznicę zburzenia Pierwszej i Drugiej Świątyni Jerozolimskiej.
Podobna historia miała miejsce za czasów Mojżesza, gdy naród wybrany ulał sobie złotego cielca na pustyni. W Księdze Wyjścia 32: 30 - 35 czytamy; "Następnego dnia rzekł Mojżesz do ludu: Popełniliście ciężki grzech, lecz teraz wstąpię ponownie do Pana, może zdołam przebłagać go za wasz grzech. Wrócił tedy Mojżesz do Pana i rzekł: Oto lud ten popełnił ciężki grzech, bo uczynili sobie bogów ze złota. Teraz, racz odpuścić ich grzech, lecz jeżeli nie, to wymaż mnie ze swojej księgi, którą napisałeś." I rzekł Pan do Mojżesza: Tego, kto zgrzeszył przeciwko mnie, wymażę z księgi mojej. Teraz zaś idź, prowadź ten lud, dokąd ci kazałem; oto anioł mój pójdzie przed tobą. W dniu nawiedzenia mojego nawiedzę ich za ich grzech. I zesłał Pan karę na lud za to, że uczynili cielca, którego sporządził Aaron. "
Pan Bóg nie chciał takiej ofiary ze strony Mojżesza, czy Pawła. A w tych historiach mamy pokazaną troskę o naród wybrany. Przykład Pawła jest dla nas zachętą by modlić się za Izrael, który obecnie znajduje się daleko od społeczności z Bogiem.
Postawa Pawła wobec Żydów była daleka od tego w jaki sposób "chrześcijanie" przez wieki traktowali Żydów. Skażone sumienia tych "chrześcijan' którzy okrutnie prześladowali Żydów, tworzyli getta, mordowali w obozach koncentracyjnych, dokonywali ludobójstwa i rzezi nie miały nic wspólnego z Duchem Świętym. Z całą mocą musimy to podkreślić. Duch Święty prowadzi do żarliwej modlitwy o zbawienie dla narodu Izraelskiego. A nie tylko do modlitwy o ten naród, ale i o naszych niezbawionych rodaków i krewnych według ciała.
Tak, jak już pisałem, my nie możemy budować teologii w oparciu o pojedyncze wiersze, wyrwane z kontekstu rozdziału, księgi czy całego Pisma Świętego. Dlatego w naszych rozważaniach sytuacji Izraela, będę sięgał do innych ważnych i pomocnych miejsc w Starym i Nowym Testamencie, w którym zobaczymy, że mimo wielokrotnego odrzucenia Boga przez Izrael, Pan Bóg jest wierny swoim obietnicom i nigdy nie odrzucił narodu wybranego.
Dzięki obfitemu miłosierdziu twojemu nie wygubiłeś ich
i nie opuściłeś
„Jedli tedy i byli syci, utyli i opływali w dostatki dzięki wielkiej twojej dobroci. Wtedy stali się oporni i zbuntowali się przeciwko tobie, i odrzucili od siebie twój zakon, zabili twoich proroków, którzy ich ostrzegali, aby ich nawrócić do ciebie, i popełnili wielkie bluźnierstwa. Toteż wydałeś ich w ręce ich wrogów, a ci ciemiężyli ich. W czasie ucisku zaś wołali do ciebie, a wtedy Ty wysłuchałeś ich z niebios i według obfitego swego miłosierdzia dałeś im wybawicieli, którzy wybawiali ich z ręki ich wrogów. (…) Przez wiele lat okazywałeś im cierpliwość i ostrzegałeś ich przez swego ducha za pośrednictwem swoich proroków, lecz oni nie przyjęli tego w swoje uszy. Toteż wydałeś ich w moc ludów różnych krajów. Dzięki obfitemu miłosierdziu twojemu nie wygubiłeś ich i nie opuściłeś, gdyż Ty jesteś Bogiem litościwym i miłosiernym. (…) Wszak Ty jesteś sprawiedliwy we wszystkim, co przyszło na nas; Ty dochowałeś wierności, ale my postąpiliśmy bezbożnie.” Księga Nehemiasza 9 rozdział
„Im częściej odzywałem się do nich, tym dalej oni odchodzili ode mnie; (…) Bo mój lud uporczywie trwa w odstępstwie ode mnie, a chociaż wzywają Baala, jednak im nie pomaga. Jakże mógłbym cię porzucić, Efraimie, zaniechać ciebie, Izraelu? Jakże mógłbym zrównać ciebie z Adam, postąpić z tobą jak z Seboim? Zadrżało we mnie serce, byłem do głębi poruszony. Nie wyleję mego srogiego gniewu, nie chcę ponownie zniszczyć Efraima,bo Ja jestem Bogiem, a nie człowiekiem, jestem pośród ciebie jako Święty i nie przychodzę, aby niszczyć.” Księga Ozeasza 11 rozdział
Kiedy Hebrajczycy, w poszukiwaniu żywności, znaleźli się w Egipcie, coś złego musiało się tam stać po śmierci Józefa i jego dzieci. Kolejne pokolenie utożsamiło się z kulturą i religią Egiptu, wtopiło się w nią, Egipt ich urzekł, oczarował. Odstępstwo Izraela bierze początek w Egipcie. Od tego czasu ci ludzie "Egipt mieli w genach". Pisze o tym prorok Ezechiel.
„I rzekłem do nich: Niech każdy z was odrzuci obrzydliwości miłe dla jego oczu, a nie kalajcie się bałwanami egipskimi - Ja, Pan, jestem waszym Bogiem. Lecz oni byli przekorni wobec mnie i nie chcieli mnie słuchać; nikt nie odrzucił obrzydliwości miłych dla swoich oczu i nie opuścili bałwanów egipskich. Wtedy postanowiłem wylać na nich swoją zapalczywość i dać upust swojemu gniewowi na nich pośród ziemi egipskiej.” Ks. Ezechiela 20:7-9
"I będę wśród nich mieszkał; będę ich Bogiem, a oni będą moim ludem. I poznają narody, że Ja jestem Pan, który uświęcam Izraela, gdy moja świątynia będzie wśród nich na wieki.” Ezechiela 37:26-28
Osoby zainteresowane tym tematem odsyłam do Księgi Ezechiela szczególnie do 6, 16, 22, 23, 35, 36, 37 rozdziału oraz do studium na blogu pod adresem: http://ezechiela.blogspot.com
"Nie odrzucił Bóg swego ludu, który uprzednio sobie upatrzył...."
Rzymian 11:2
Apostoł Paweł pozornie zmienia temat swojego listu. Z kwestii związanych z chrześcijańskim życiem przechodzi do spraw związanych z Izraelem. Paweł kończy poprzedni rozdział obietnicą, że „nic nie zdoła nas odłączyć od miłości Boga”. A co z narodem wybranym? Z jakiegoś powodu, w rzymskich wspólnotach trwał konflikt pomiędzy Żydami a poganami. Bracia z pogan żywili niechęć do braci z Izraela, a Żydzi nadal w jakiś sposób, z powodu swojego dziedzictwa wynosili się nad Braci z pogan. Poza tym Paweł był uznawany przez Żydów za odstępce, żeby nie powiedzieć za zdrajcę. Przecież liście do Rzymian pokazał inną, nie do zaakceptowania przez Żydów, stronę Zakonu, obrzezania. Dlatego teraz musi coś więcej napisać na temat narodu wybranego.
Za braci moich, krewnych moich według ciała
Musimy pamiętać, że sam Paweł uznawał pierwszeństwo Izraela; w Rzymian 3:9,10 napisał "Najpierw Żyd, potem Grek."; oraz " Czymże więc góruje Żyd? Albo co za pożytek jest z obrzezania? Wielki pod każdym względem. Przede wszystkim ten, że im zostały powierzone wyrocznie Boże. Bo co z tego, że niektórzy nie uwierzyli? Czyż niewierność ich zniweczy wierność Bożą?" Rzymian 3:1-3
Izrael, lud szczególnie błogosławiony przez Boga, naród wybrany, za czasów Pawła znalazł się w opłakanym, koszmarnym punkcie historii. Jest to moment na tyle tragiczny, że Paweł gotowy jest na stracenie największego dobra, na klątwę, na odłączenie od Chrystusa, za swoich rodaków. Żydzi odrzucili Mesjasza, doprowadzili do Jego śmierci, rozminęli się z Prawdą, a po wniebowstąpieniu Pana prześladowali tych którzy należeli do Pana.
Paweł jest świadomy miejsca w jakim znaleźli się Żydzi i jest to na tyle przykre dla niego doświadczenie, że jak pisze nieustannie jest smutny, cierpi z tego powodu i ma ból w swoim sercu. Taki stan był spowodowany działaniem Ducha Świętego w sumieniu Pawła.
Około dziesięciu lat po napisaniu Listu do Rzymian, w 66 roku n.e. wybuchła pierwsza wojna Żydów z Rzymem. Powstanie zostało stłumione przez przyszłych cesarzy rzymskich, Wespazjana i Tytusa. Podczas Oblężenia Jerozolimy wojska rzymskie zniszczyły w 70 roku znaczną część Świątyni Jerozolimskiej i, według niektórych źródeł, złupiły z niej takie przedmioty kultu, jak Menora. Pomimo znacznych ofiar w ludziach, nadal wyraźna liczba Żydów żyła w Ziemi Izraela, również po wojnie Kwietusa w latach 115-117 n.e. Dopiero w latach 132-136 Juliusz Sewerus, generał cesarza Hadriana, tłumiąc Powstanie Bar-Kochby, dokonał spustoszenia Judei. Wojska rzymskie zniszczyły wówczas 985 miejscowości, a większość ludności Judei środkowej zgładzono, sprzedano w niewolę lub zmuszono do ucieczki. Ludność żydowska została, wypędzona z Jerozolimy, przemieściła się bardziej ku Jawne.
Po pokonaniu Żydów Hadrian, chcąc zatrzeć więź Żydów z Ziemią Izraela, zmienił w 135 n.e. nazwę prowincji z Iudea na Syria Palaestina oraz przemianował zburzoną Jerozolimę na Aelia Capitolina. Na miejscu zburzonej świątyni jerozolimskiej ufundował świątynię Jowisza Kapitolińskiego. Ponadto od roku 70 n.e. Żydom wolno było praktykować judaizm tylko po opłaceniu specjalnego podatku, zwanego Fiscus Iudaicus. Po roku 135 nie wolno było Żydom przebywać w Jerozolimie, z wyjątkiem święta Tisza be Aw upamiętniającego rocznicę zburzenia Pierwszej i Drugiej Świątyni Jerozolimskiej.
Podobna historia miała miejsce za czasów Mojżesza, gdy naród wybrany ulał sobie złotego cielca na pustyni. W Księdze Wyjścia 32: 30 - 35 czytamy; "Następnego dnia rzekł Mojżesz do ludu: Popełniliście ciężki grzech, lecz teraz wstąpię ponownie do Pana, może zdołam przebłagać go za wasz grzech. Wrócił tedy Mojżesz do Pana i rzekł: Oto lud ten popełnił ciężki grzech, bo uczynili sobie bogów ze złota. Teraz, racz odpuścić ich grzech, lecz jeżeli nie, to wymaż mnie ze swojej księgi, którą napisałeś." I rzekł Pan do Mojżesza: Tego, kto zgrzeszył przeciwko mnie, wymażę z księgi mojej. Teraz zaś idź, prowadź ten lud, dokąd ci kazałem; oto anioł mój pójdzie przed tobą. W dniu nawiedzenia mojego nawiedzę ich za ich grzech. I zesłał Pan karę na lud za to, że uczynili cielca, którego sporządził Aaron. "
Pan Bóg nie chciał takiej ofiary ze strony Mojżesza, czy Pawła. A w tych historiach mamy pokazaną troskę o naród wybrany. Przykład Pawła jest dla nas zachętą by modlić się za Izrael, który obecnie znajduje się daleko od społeczności z Bogiem.
Postawa Pawła wobec Żydów była daleka od tego w jaki sposób "chrześcijanie" przez wieki traktowali Żydów. Skażone sumienia tych "chrześcijan' którzy okrutnie prześladowali Żydów, tworzyli getta, mordowali w obozach koncentracyjnych, dokonywali ludobójstwa i rzezi nie miały nic wspólnego z Duchem Świętym. Z całą mocą musimy to podkreślić. Duch Święty prowadzi do żarliwej modlitwy o zbawienie dla narodu Izraelskiego. A nie tylko do modlitwy o ten naród, ale i o naszych niezbawionych rodaków i krewnych według ciała.
Tak, jak już pisałem, my nie możemy budować teologii w oparciu o pojedyncze wiersze, wyrwane z kontekstu rozdziału, księgi czy całego Pisma Świętego. Dlatego w naszych rozważaniach sytuacji Izraela, będę sięgał do innych ważnych i pomocnych miejsc w Starym i Nowym Testamencie, w którym zobaczymy, że mimo wielokrotnego odrzucenia Boga przez Izrael, Pan Bóg jest wierny swoim obietnicom i nigdy nie odrzucił narodu wybranego.
Dzięki obfitemu miłosierdziu twojemu nie wygubiłeś ich
i nie opuściłeś
„Jedli tedy i byli syci, utyli i opływali w dostatki dzięki wielkiej twojej dobroci. Wtedy stali się oporni i zbuntowali się przeciwko tobie, i odrzucili od siebie twój zakon, zabili twoich proroków, którzy ich ostrzegali, aby ich nawrócić do ciebie, i popełnili wielkie bluźnierstwa. Toteż wydałeś ich w ręce ich wrogów, a ci ciemiężyli ich. W czasie ucisku zaś wołali do ciebie, a wtedy Ty wysłuchałeś ich z niebios i według obfitego swego miłosierdzia dałeś im wybawicieli, którzy wybawiali ich z ręki ich wrogów. (…) Przez wiele lat okazywałeś im cierpliwość i ostrzegałeś ich przez swego ducha za pośrednictwem swoich proroków, lecz oni nie przyjęli tego w swoje uszy. Toteż wydałeś ich w moc ludów różnych krajów. Dzięki obfitemu miłosierdziu twojemu nie wygubiłeś ich i nie opuściłeś, gdyż Ty jesteś Bogiem litościwym i miłosiernym. (…) Wszak Ty jesteś sprawiedliwy we wszystkim, co przyszło na nas; Ty dochowałeś wierności, ale my postąpiliśmy bezbożnie.” Księga Nehemiasza 9 rozdział
„Im częściej odzywałem się do nich, tym dalej oni odchodzili ode mnie; (…) Bo mój lud uporczywie trwa w odstępstwie ode mnie, a chociaż wzywają Baala, jednak im nie pomaga. Jakże mógłbym cię porzucić, Efraimie, zaniechać ciebie, Izraelu? Jakże mógłbym zrównać ciebie z Adam, postąpić z tobą jak z Seboim? Zadrżało we mnie serce, byłem do głębi poruszony. Nie wyleję mego srogiego gniewu, nie chcę ponownie zniszczyć Efraima,bo Ja jestem Bogiem, a nie człowiekiem, jestem pośród ciebie jako Święty i nie przychodzę, aby niszczyć.” Księga Ozeasza 11 rozdział
Kiedy Hebrajczycy, w poszukiwaniu żywności, znaleźli się w Egipcie, coś złego musiało się tam stać po śmierci Józefa i jego dzieci. Kolejne pokolenie utożsamiło się z kulturą i religią Egiptu, wtopiło się w nią, Egipt ich urzekł, oczarował. Odstępstwo Izraela bierze początek w Egipcie. Od tego czasu ci ludzie "Egipt mieli w genach". Pisze o tym prorok Ezechiel.
„I rzekłem do nich: Niech każdy z was odrzuci obrzydliwości miłe dla jego oczu, a nie kalajcie się bałwanami egipskimi - Ja, Pan, jestem waszym Bogiem. Lecz oni byli przekorni wobec mnie i nie chcieli mnie słuchać; nikt nie odrzucił obrzydliwości miłych dla swoich oczu i nie opuścili bałwanów egipskich. Wtedy postanowiłem wylać na nich swoją zapalczywość i dać upust swojemu gniewowi na nich pośród ziemi egipskiej.” Ks. Ezechiela 20:7-9
"I będę wśród nich mieszkał; będę ich Bogiem, a oni będą moim ludem. I poznają narody, że Ja jestem Pan, który uświęcam Izraela, gdy moja świątynia będzie wśród nich na wieki.” Ezechiela 37:26-28
Osoby zainteresowane tym tematem odsyłam do Księgi Ezechiela szczególnie do 6, 16, 22, 23, 35, 36, 37 rozdziału oraz do studium na blogu pod adresem: http://ezechiela.blogspot.com
"Nie odrzucił Bóg swego ludu, który uprzednio sobie upatrzył...."
Rzymian 11:2
niedziela, 24 czerwca 2018
Jesteś w Chrystusie, czy poza Chrystusem?
Zwróciliśmy
uwagę na to, że podział ksiąg biblijnych na rozdziały nie zawsze
jest szczęśliwy. Jednak w wypadku ósmego rozdziału listu do
Rzymian, jest jak najbardziej trafiony. Doniosła prawda, ważne
stwierdzenia, fakty, obietnice skumulowane zostały pomiędzy dwoma
głośnymi zdaniami, pomiędzy otwierającym: „Teraz
jednak dla tych, którzy są w Chrystusie Jezusie, nie ma już
potępienia...”, oraz zamykającym: „... nie zdoła nas odłączyć
od miłości Boga, która jest w Chrystusie Jezusie, Panu naszym.”.
Ciężar gatunkowy treści ósmego rozdziału jest nie do
przecenienia. Nie można pojąć jej bogactwa będąc „na
zewnątrz”, gdyż dotyczy ona tych, którzy są „wewnątrz”.
Człowieku, jakie jest twoje położenie? Jesteś w Chrystusie, czy poza Chrystusem? Żyjesz w Duchu Chrystusowym, czy poza Nim? Jesteś synem, czy obcym? Jesteś wewnątrz zgromadzenia wybranych, czy tylko sympatyzujesz z jakąś organizacją?
Co
to oznacza, że jesteś w Chrystusie, żyjesz według Ducha,
dostąpiłeś usynowienia? My, rodzaj ludzki, zmagamy się z
fałszywym pojmowaniem Boga i Jego dzieła. Dlatego należy usunąć
wszelkie próby wykonania dzieła Bożego w mądrości ludzkiej. To
co Bóg wykonuje w sercu człowieka, jest Jego wyłącznym autorstwem. To On
umieszcza w Chrystusie tego, którego powołał. To On przysposabia
do synostwa. To On daje mu swojego Ducha i pieczętuje go na dzień
odkupienia. On Sam poznał tych, których przeznaczył, powołał,
usprawiedliwił i obdarzył chwałą. Mamy do czynienia z nowym
stworzeniem Boga. Chodzi o nowe stworzenie świata, stworzenie nowego
rodzaju ludzkiego, odkupionego przez Chrystusa Jezusa, powołanego do
bycia Synami Boga. To On jest wykonawcom tego wszystkiego. Chwała
ludzka zostaje zdetronizowana. Stary świat, poddany marności, za
wzdychaniem przeminie. Wszystkie moce teraźniejszego stworzenia,
stojące w opozycji wobec Boga i jego wybranych, muszą ustąpić,
chociaż teraz zdają się przygniatać, przemagać i dominować. Bóg
stoi po stronie swoich wybranych. Nie jest bezsilny. Musi jednak
dopuścić do ucisku, aby wiara jego wybranych dzieci stała się
cenniejsza niż znikome złoto, w ogniu wypróbowane.
Damian
Damian
piątek, 22 czerwca 2018
Rozdział 8:38-39
"Albowiem jestem tego pewien [jestem przekonany], że ani śmierć, ani życie, ani aniołowie [zwiastunowie] , ani potęgi niebieskie [władcy, zwierzchności], ani teraźniejszość, ani przyszłość [ani to, co istnieje, ani to, co nadchodzi], ani moce [ponadnaturalne dzieła mocy, przejawy mocy], ani wysokość, ani głębokość [to co na górze i w głębinie], ani żadne inne stworzenie nie zdoła nas [nie będzie mogło] odłączyć od miłości Bożej, która jest w Chrystusie Jezusie, Panu naszym."
Ani... ani... nie zdoła oddzielić nas od miłości Boga
W tym fragmencie mamy deklarację wiary apostoła Pawła. To co napisał to nie są gołosłowne frazesy, ale prawda potwierdzona świadectwem jego życia. Końcówka ósmego rozdziału jest często, klepaną bezmyślnie mantrą, tekstem wyrwanym z kontekstu, dającym fałszywe poczucie bezpieczeństwa ludziom, którzy na co dzień żyją z dala od Pana. Którzy nie kochają Boga, nie są prowadzeni przez Ducha, nie czynią Bożej woli. Zło nazywają dobrem, nie są ukorzenieni w Chrystusie i nie upodabniają się do Niego. Paweł wyraźnie warunkuje swoją pewność od ścisłego związku z Chrystusem. Że to wszystko, całe to duchowe bogactwo jest zarezerwowane dla tych, którzy chodzą w Duchu, są przez Ducha prowadzeni, którzy miłują Boga, którzy postępują zgodnie z Jego wolą i są powołani by być podobnymi, ukształtowanymi na obraz Syna Bożego.
JEŚLI tylko Bóg jest z [za] nami....
To wszystko o czym tutaj jest mowa, te wszystkie czynniki, są używane w celu odłączenia nas od Chrystusa, od Jego miłości. Jest jednak warunek, widzimy go bardzo wyraźnie w Liście do Rzymian, trzeba być „podłączonym” do Chrystusa i trwać w Nim. We wcześniejszych rozważaniach pisałem o zanurzeniu w Nim, stopieniu się, ukorzenieniu w Nim. Chcę to bardzo wyraźnie podkreślić. Tu jest mowa o tych którzy umarli, zostali ukrzyżowani wraz z Chrystusem, którzy wraz z Nim cierpią, którzy wespół z Nim zostali wzbudzeni i posadzeni w okręgach niebieskich.
Apostoł Paweł pisze o sobie, ale ten manifest wiary powinien być wyznaniem każdego kto należy do Pana. Żadna radykalna zmiana światów, kultur, żadne okoliczności, żadne wspomnienia, ani aniołowie, żadni posłańcy, ani duchowe zwierzchności, ani władze, nie mogą nas oddzielić od miłości Boga.
Paweł używa słowa 'archai' co oznacza władzę i zwierzchności zarówno te ziemskie jak i duchowe. O nich to Paweł pisze w Efezjan 6:12 "Gdyż bój toczymy nie z krwią i z ciałem, lecz z nadziemskimi władzami, ze zwierzchnościami, z władcami tego świata ciemności, ze złymi duchami w okręgach niebieskich." Potrzebna jest zbroja Boża, by zwyciężyć.
Ani to co istnieje, ani to co jest obecnie, ani to co nadchodzi, co ma nastąpić w przyszłości, też nie zdoła nas odłączyć od Bożej miłości. Chciałbym nieco więcej napisać na temat tego co ma nastąpić. My musimy być przygotowani na to co ma nastąpić. Jest konieczne aby wziąć pod uwagę Księgę Objawienia i dwudziesty czwarty rozdział Ewangelii Mateusza.
To co ma nadejść...
"I czyni [inne zwierzę] wielkie cuda [ponadnaturalne cudowne działa mocy], tak że i ogień z nieba spuszcza na ziemię na oczach ludzi.(...) On też sprawia, że wszyscy, mali i wielcy, bogaci i ubodzy, wolni i niewolnicy otrzymują znamię na swojej prawej ręce albo na swoim czole, i że nikt nie może kupować ani sprzedawać, jeżeli nie ma znamienia, to jest imienia zwierzęcia lub liczby jego imienia." Objawienie 13:16,17
"I pojmane zostało zwierzę, a wraz z nim fałszywy prorok, który przed nim czynił cuda, jakimi zwiódł tych, którzy przyjęli znamię zwierzęcia i oddawali pokłon posągowi jego." Objawienie 19:20
"I widziałem trony, i usiedli na nich ci, którym dano prawo sądu; widziałem też dusze tych, którzy zostali ścięci za to, że składali świadectwo o Jezusie i głosili Słowo Boże, oraz tych, którzy nie oddali pokłonu zwierzęciu ani posągowi jego i nie przyjęli znamienia na czoło i na rękę swoją. Ci ożyli i panowali z Chrystusem przez tysiąc lat. Objawienie 20:4
"Tu się okaże wytrwanie świętych, którzy przestrzegają przykazań Bożych i wiary Jezusa." Objawienie 14:12
Ani ponadnaturalne dzieła mocy
Dalej Paweł wymienia moce, ponadnaturalne dzieła mocy, przejawy mocy oraz wysokość, głębokość [to co na górze i w głębinie],
Greckie słowo ‘dynameis’ oznacza duchową moc przejawiającą się w ponadnaturalnych zjawiskach takich jak cuda, uzdrowienia, objawienia, złoty pył, spadające pióra anielskie, stygmaty. Słowo Boże ostrzega nas, że w ostatecznych czasach te cudowne dzieła mocy będą narzędziem w ręku przeciwników Bożych, by izolować ludzi od miłości Bożej. To nadchodzi... Czytaliśmy o tym wyżej w księdze Objawienia.
"Wtedy bowiem nastanie wielki ucisk, jakiego nie było od początku świata aż dotąd, i nie będzie. A gdyby nie były skrócone owe dni, nie ocalałaby żadna istota, lecz ze względu na wybranych będą skrócone owe dni. Gdyby wam wtedy kto powiedział: Oto tu jest Chrystus albo tam, nie wierzcie. Powstaną bowiem fałszywi mesjasze i fałszywi prorocy i czynić będą wielkie znaki i cuda, aby, o ile można, zwieść i wybranych." Mateusza 24:21-24
"Nie każdy, kto do mnie mówi: Panie, Panie, wejdzie do Królestwa Niebios; lecz tylko ten, kto pełni wolę Ojca mojego, który jest w niebie. W owym dniu wielu mi powie: Panie, Panie, czyż nie prorokowaliśmy w imieniu twoim i w imieniu twoim nie wypędzaliśmy demonów, i w imieniu twoim nie czyniliśmy wielu cudów [dynameis – dzieł mocy]? A wtedy im powiem: Nigdy was nie znałem. Idźcie precz ode mnie wy, którzy czynicie bezprawie." Mateusza 7:21,22
Wysokość i głębokość to bezmiar kosmosu, coś co jest u góry i na dole. Być może chodzi tu o niebo i o hades lub o astronomiczny układ gwiazd. Starożytny świat był bardzo związany, wręcz "sterroryzowany" astrologią, a ludzie z lękiem śledzili położenie gwiazd i poszukiwali odpowiedzi jakie to ma znaczenie dla nich. W. Barclay w komentarzu napisał; "Paweł pisze; Gwiazdy nie mogą wam uczynić nic złego. Ich wznoszenie się i opadanie nie jest w stanie oddzielić nas od miłości Boga."
Ani żadne inne stworzenie
Na wszelki wypadek, gdyby Paweł o kimś zapomniał, dodaje, ani żadne inne stworzenie. Pozostaje pytanie, czy Pan Bóg może nas odłączyć, czy my sami możemy się odłączyć ? O takiej możliwości zdaje się mówić Paweł do Galatów; "Odłączyliście się od Chrystusa wy, którzy w zakonie szukacie usprawiedliwienia; wypadliście z łaski." Galacjan 5:4
W temacie możliwości odłączenia od Chrystusa, wiele do myślenia daje nam przypowieść Pana Jezusa o krzewie winnym w 15 rozdziale Ewangelii Jana. "Każdą latorośl, która we mnie nie wydaje owocu, odcina, a każdą, która wydaje owoc, oczyszcza, aby wydawała obfitszy owoc. Wy jesteście już czyści dla słowa, które wam głosiłem; trwajcie we mnie, a Ja w was. Jak latorośl sama z siebie nie może wydawać owocu, jeśli nie trwa w krzewie winnym, tak i wy, jeśli we mnie trwać nie będziecie. Ja jestem krzewem winnym, wy jesteście latoroślami. Kto trwa we mnie, a Ja w nim, ten wydaje wiele owocu; bo beze mnie nic uczynić nie możecie. Kto nie trwa we mnie, ten zostaje wyrzucony precz jak zeschnięta latorośl; takie zbierają i wrzucają w ogień, gdzie spłoną. JEŚLI we mnie trwać będziecie i słowa moje w was trwać będą,"
Te wszystkie sytuacje, stworzenia, okoliczności, duchowe zwierzchności podejmują próby oddzielenia nas od Bożej miłości, jednak one nie są w stanie tego zrobić, próbują, ale nie zdołają jeżeli tylko trwamy w Chrystusie.
Ani... ani... nie zdoła oddzielić nas od miłości Boga
W tym fragmencie mamy deklarację wiary apostoła Pawła. To co napisał to nie są gołosłowne frazesy, ale prawda potwierdzona świadectwem jego życia. Końcówka ósmego rozdziału jest często, klepaną bezmyślnie mantrą, tekstem wyrwanym z kontekstu, dającym fałszywe poczucie bezpieczeństwa ludziom, którzy na co dzień żyją z dala od Pana. Którzy nie kochają Boga, nie są prowadzeni przez Ducha, nie czynią Bożej woli. Zło nazywają dobrem, nie są ukorzenieni w Chrystusie i nie upodabniają się do Niego. Paweł wyraźnie warunkuje swoją pewność od ścisłego związku z Chrystusem. Że to wszystko, całe to duchowe bogactwo jest zarezerwowane dla tych, którzy chodzą w Duchu, są przez Ducha prowadzeni, którzy miłują Boga, którzy postępują zgodnie z Jego wolą i są powołani by być podobnymi, ukształtowanymi na obraz Syna Bożego.
JEŚLI tylko Bóg jest z [za] nami....
To wszystko o czym tutaj jest mowa, te wszystkie czynniki, są używane w celu odłączenia nas od Chrystusa, od Jego miłości. Jest jednak warunek, widzimy go bardzo wyraźnie w Liście do Rzymian, trzeba być „podłączonym” do Chrystusa i trwać w Nim. We wcześniejszych rozważaniach pisałem o zanurzeniu w Nim, stopieniu się, ukorzenieniu w Nim. Chcę to bardzo wyraźnie podkreślić. Tu jest mowa o tych którzy umarli, zostali ukrzyżowani wraz z Chrystusem, którzy wraz z Nim cierpią, którzy wespół z Nim zostali wzbudzeni i posadzeni w okręgach niebieskich.
Apostoł Paweł pisze o sobie, ale ten manifest wiary powinien być wyznaniem każdego kto należy do Pana. Żadna radykalna zmiana światów, kultur, żadne okoliczności, żadne wspomnienia, ani aniołowie, żadni posłańcy, ani duchowe zwierzchności, ani władze, nie mogą nas oddzielić od miłości Boga.
Paweł używa słowa 'archai' co oznacza władzę i zwierzchności zarówno te ziemskie jak i duchowe. O nich to Paweł pisze w Efezjan 6:12 "Gdyż bój toczymy nie z krwią i z ciałem, lecz z nadziemskimi władzami, ze zwierzchnościami, z władcami tego świata ciemności, ze złymi duchami w okręgach niebieskich." Potrzebna jest zbroja Boża, by zwyciężyć.
Ani to co istnieje, ani to co jest obecnie, ani to co nadchodzi, co ma nastąpić w przyszłości, też nie zdoła nas odłączyć od Bożej miłości. Chciałbym nieco więcej napisać na temat tego co ma nastąpić. My musimy być przygotowani na to co ma nastąpić. Jest konieczne aby wziąć pod uwagę Księgę Objawienia i dwudziesty czwarty rozdział Ewangelii Mateusza.
To co ma nadejść...
"I czyni [inne zwierzę] wielkie cuda [ponadnaturalne cudowne działa mocy], tak że i ogień z nieba spuszcza na ziemię na oczach ludzi.(...) On też sprawia, że wszyscy, mali i wielcy, bogaci i ubodzy, wolni i niewolnicy otrzymują znamię na swojej prawej ręce albo na swoim czole, i że nikt nie może kupować ani sprzedawać, jeżeli nie ma znamienia, to jest imienia zwierzęcia lub liczby jego imienia." Objawienie 13:16,17
"I pojmane zostało zwierzę, a wraz z nim fałszywy prorok, który przed nim czynił cuda, jakimi zwiódł tych, którzy przyjęli znamię zwierzęcia i oddawali pokłon posągowi jego." Objawienie 19:20
"I widziałem trony, i usiedli na nich ci, którym dano prawo sądu; widziałem też dusze tych, którzy zostali ścięci za to, że składali świadectwo o Jezusie i głosili Słowo Boże, oraz tych, którzy nie oddali pokłonu zwierzęciu ani posągowi jego i nie przyjęli znamienia na czoło i na rękę swoją. Ci ożyli i panowali z Chrystusem przez tysiąc lat. Objawienie 20:4
"Tu się okaże wytrwanie świętych, którzy przestrzegają przykazań Bożych i wiary Jezusa." Objawienie 14:12
Ani ponadnaturalne dzieła mocy
Dalej Paweł wymienia moce, ponadnaturalne dzieła mocy, przejawy mocy oraz wysokość, głębokość [to co na górze i w głębinie],
Greckie słowo ‘dynameis’ oznacza duchową moc przejawiającą się w ponadnaturalnych zjawiskach takich jak cuda, uzdrowienia, objawienia, złoty pył, spadające pióra anielskie, stygmaty. Słowo Boże ostrzega nas, że w ostatecznych czasach te cudowne dzieła mocy będą narzędziem w ręku przeciwników Bożych, by izolować ludzi od miłości Bożej. To nadchodzi... Czytaliśmy o tym wyżej w księdze Objawienia.
"Wtedy bowiem nastanie wielki ucisk, jakiego nie było od początku świata aż dotąd, i nie będzie. A gdyby nie były skrócone owe dni, nie ocalałaby żadna istota, lecz ze względu na wybranych będą skrócone owe dni. Gdyby wam wtedy kto powiedział: Oto tu jest Chrystus albo tam, nie wierzcie. Powstaną bowiem fałszywi mesjasze i fałszywi prorocy i czynić będą wielkie znaki i cuda, aby, o ile można, zwieść i wybranych." Mateusza 24:21-24
"Nie każdy, kto do mnie mówi: Panie, Panie, wejdzie do Królestwa Niebios; lecz tylko ten, kto pełni wolę Ojca mojego, który jest w niebie. W owym dniu wielu mi powie: Panie, Panie, czyż nie prorokowaliśmy w imieniu twoim i w imieniu twoim nie wypędzaliśmy demonów, i w imieniu twoim nie czyniliśmy wielu cudów [dynameis – dzieł mocy]? A wtedy im powiem: Nigdy was nie znałem. Idźcie precz ode mnie wy, którzy czynicie bezprawie." Mateusza 7:21,22
Wysokość i głębokość to bezmiar kosmosu, coś co jest u góry i na dole. Być może chodzi tu o niebo i o hades lub o astronomiczny układ gwiazd. Starożytny świat był bardzo związany, wręcz "sterroryzowany" astrologią, a ludzie z lękiem śledzili położenie gwiazd i poszukiwali odpowiedzi jakie to ma znaczenie dla nich. W. Barclay w komentarzu napisał; "Paweł pisze; Gwiazdy nie mogą wam uczynić nic złego. Ich wznoszenie się i opadanie nie jest w stanie oddzielić nas od miłości Boga."
Ani żadne inne stworzenie
Na wszelki wypadek, gdyby Paweł o kimś zapomniał, dodaje, ani żadne inne stworzenie. Pozostaje pytanie, czy Pan Bóg może nas odłączyć, czy my sami możemy się odłączyć ? O takiej możliwości zdaje się mówić Paweł do Galatów; "Odłączyliście się od Chrystusa wy, którzy w zakonie szukacie usprawiedliwienia; wypadliście z łaski." Galacjan 5:4
W temacie możliwości odłączenia od Chrystusa, wiele do myślenia daje nam przypowieść Pana Jezusa o krzewie winnym w 15 rozdziale Ewangelii Jana. "Każdą latorośl, która we mnie nie wydaje owocu, odcina, a każdą, która wydaje owoc, oczyszcza, aby wydawała obfitszy owoc. Wy jesteście już czyści dla słowa, które wam głosiłem; trwajcie we mnie, a Ja w was. Jak latorośl sama z siebie nie może wydawać owocu, jeśli nie trwa w krzewie winnym, tak i wy, jeśli we mnie trwać nie będziecie. Ja jestem krzewem winnym, wy jesteście latoroślami. Kto trwa we mnie, a Ja w nim, ten wydaje wiele owocu; bo beze mnie nic uczynić nie możecie. Kto nie trwa we mnie, ten zostaje wyrzucony precz jak zeschnięta latorośl; takie zbierają i wrzucają w ogień, gdzie spłoną. JEŚLI we mnie trwać będziecie i słowa moje w was trwać będą,"
Te wszystkie sytuacje, stworzenia, okoliczności, duchowe zwierzchności podejmują próby oddzielenia nas od Bożej miłości, jednak one nie są w stanie tego zrobić, próbują, ale nie zdołają jeżeli tylko trwamy w Chrystusie.
środa, 20 czerwca 2018
Rozdział 8:35-37
"Któż nas odłączy [oddali] od miłości Chrystusowej? Czy utrapienie, czy ucisk, czy prześladowanie, czy głód, czy nagość [brak odzienia], czy niebezpieczeństwo, czy miecz? Jak napisano: Z powodu ciebie co dzień nas zabijają, uważają nas za owce ofiarne [prowadzone na rzeź]. Ale w tym wszystkim [mimo tego] zwyciężamy [przezwyciężamy to][odnosimy pełne, całkowite zwycięstwo] przez tego, który nas umiłował."
Końcowe wiersze ósmego rozdziału zamykają rozważanie Pawła na temat duchowego życia chrześcijanina. To rozważanie jest spięte niczym klamrą z jednej strony wyznaniem Pawła; "Nędzny ja człowiek! Któż mnie wybawi z tego ciała śmierci? Bogu niech będą dzięki przez Jezusa Chrystusa, Pana naszego!" Rzymian 7:24,25 W środku mamy zawartość którą można streścić wierszami; "Dlatego teraz nie ma żadnego potępienia dla tych, którzy w Chrystusie Jezusie chodzą, nie według ciała, ale według ducha."; "A wiemy, że Bóg współdziała we wszystkim ku dobremu z tymi, którzy Boga miłują, to jest z tymi, którzy według postanowienia jego są powołani." Rzymian 8:1;28 A po drugiej stronie; "Ale w tym wszystkim zwyciężamy przez tego, który nas umiłował. Albowiem jestem tego pewien, żadne stworzenie nie zdoła nas odłączyć od miłości Bożej, która jest w Chrystusie Jezusie, Panu naszym." Rzymian 8:37,38
Utrapienie, ucisk, prześladowanie
W dzisiejszym fragmencie mamy użyte trzy słowa greckie o których trzeba powiedzieć coś więcej. Pierwsze to 'thlipsis' ucisk, utrapienie. Słowo to pochodzi od 'tliso' oznacza, gnieść, zgniatać, przygniatać, przytłaczać, ocierać, gnębić. Drugie słowo to 'stenochōria' oznacza udrękę, ucisk, trudne warunki życia, opłakaną sytuację, przebywanie w ciasnocie, być stłoczonym. Trzecie słowo to 'diōgmos' które oznacza; przeganiać, wyganiać, ścigać kogoś, odpychać.
Utrapienie poprzedza chwałę. Czytaliśmy o tym w Rzymian 8: 18 "Albowiem sądzę, że utrapienia teraźniejszego czasu nic nie znaczą w porównaniu z chwałą," Kiedy jesteśmy zdrowi, nie doświadczamy prześladowania, nikt nas nie gnębi, jesteśmy w radosnym nastroju, czujemy się podłączeni do miłości Chrystusowej. A co dzieje się gdy przychodzi doświadczyć tego o czym teraz czytamy? Kiedy pojawiają się niepowodzenia, kiedy idzie jak po grudzie, pojawiają się ciężkie choroby, tragedie, bezrobocie, utratę bliskiej nam osoby, bieda, głód. Kiedy zostaniemy wyciągnięci z własnego wygodnego mieszkania i zapędzeni do cuchnącego, przepełnionego więzienia. Kiedy jesteśmy zniechęceni, doznamy zawodu, doświadczamy frustracji. Cierpimy fizycznie i psychicznie. Doświadczamy bólu duchowego. Pierwsza nasza myśl, że może Jezus odwrócił się od nas, zapomniał, że może zostaliśmy odłączeni od Jego miłości. Szatan pierwszy podda taką myśl. A nawet są wspólnoty w których kaznodzieje powiedzą, ze nasze niedostatki są powodem, trudne opłakane położenie jest oznaką braku błogosławieństwa lub co gorsza oznaką zniewolenia przez demony i musimy zostać uwolnieni. Ten fragment zadaje kłam wszelkim odmianom współczesnej teologii sukcesu i powodzenia.
"Ale z powodu ciebie co dzień nas zabijają, Uważają nas za owce ofiarne. Obudź się! Dlaczego śpisz, Panie? Przebudź się, nie odrzucaj nas na wieki! Dlaczego zakrywasz oblicze twoje, Zapominasz o nędzy i udręce naszej? Powalona bowiem w proch jest dusza nasza, Przylgnęło do ziemi ciało nasze. Powstań, przyjdź nam z pomocą I wyzwól nas dla łaski swojej! Psalm 44:23-27
Czy kiedykolwiek poczułem się jak owca na rzeź prowadzona ?
Paweł pisze, doświadczamy tego codziennie. Im bardziej cywilizowana kultura, tym trudniej żyć w niedostatkach, umieć poprzestawać na małym znosić niewygodę, brud, ciasnotę, chłód i głód. Paweł wiedział dokładnie co pod każdym jego słowem się kryje. Wiedzieli to uczniowie Chrystusa w tamtych czasach i dzisiaj w wielu regionach świata. A ja… ? Co ja mogę powiedzieć o przygniatającym ucisku, trudnych warunkach życia, opłakanej sytuacji, o wygnaniu, o egzekucjach. Oczywiście jestem wdzięczny Bogu za to co mam, za ten luksus, ale czy ja jestem przygotowany na srogie prześladowanie, na życie w utrapieniu a nawet na jego utratę.
"Jeśli tedy utrapienie nas spotyka, jest to dla waszego pocieszenia i zbawienia; jeśli zaś pocieszenie, jest to ku waszemu pocieszeniu, którego doświadczacie, gdy w cierpliwości znosicie te same cierpienia, które i my znosimy; a nadzieja nasza co do was jest mocna, gdyż wiemy, iż jako w cierpieniach udział macie, tak i w pociesze. Nie chcemy bowiem, abyście nie wiedzieli, bracia, o utrapieniu naszym, jakie nas spotkało w Azji, iż ponad miarę i ponad siły nasze byliśmy obciążeni tak, że nieomal zwątpiliśmy o życiu naszym; doprawdy, byliśmy już całkowicie pewni tego, że śmierć nasza jest postanowiona," 2 Koryntian 1:6-9
"Jako niespełna rozumu to mówię; daleko więcej ja, więcej pracowałem, częściej byłem w więzieniach, nad miarę byłem chłostany, często znajdowałem się w niebezpieczeństwie śmierci. Od Żydów otrzymałem pięć razy po czterdzieści uderzeń bez jednego, trzy razy byłem chłostany, raz ukamienowany, (...) W trudzie i znoju, często w niedosypianiu, w głodzie i pragnieniu, często w postach, w zimie i nagości." 2 Koryntian 11: 23-27
"Bo wydaje mi się, że Bóg nas, apostołów oznaczył jako najpośledniejszych, jakby na śmierć skazanych, gdyż staliśmy się widowiskiem dla świata i aniołów, i ludzi. (...) Aż do tej chwili cierpimy głód i pragnienie, i jesteśmy nadzy, i policzkowani, i tułamy się. I trudzimy się pracą własnych rąk; spotwarzają nas, my błogosławimy; prześladują nas, my znosimy, złorzeczą nam, my się modlimy; staliśmy się jak śmiecie tego świata, jak omieciny u wszystkich aż dotąd." 1 Koryntian 4:9-13
"Albowiem nieznaczny chwilowy ucisk przynosi nam przeogromną obfitość wiekuistej chwały," 2 Koryntian 4:17
Paweł napisał do Braci w Tesalonikach; "wysłaliśmy Tymoteusza, brata naszego i współpracownika Bożego w zwiastowaniu ewangelii Chrystusowej, aby was utwierdził w waszej wierze i dodał wam otuchy, żeby się nikt nie chwiał w tych uciskach. Sami bowiem wiecie, że takie jest nasze przeznaczenie. Albowiem gdy byliśmy u was, przepowiadaliśmy wam, że będziemy uciskani, co się też stało, jak wiecie." 1 Tesaloniczan 3:3,4
Dlatego was świat nienawidzi
Utrapienie poprzedza chwałę. Nikt nie może dać gwarancji, że życie w ciele tych którzy należą do Pana będzie miłe, łatwe, przyjemne, usłane różami. Naiwną ułudą jest myślenie, że świat się zmienił i stał się teraz bardziej tolerancyjny i przyjazny. Chrześcijaństwo wiele straciło na wartości i wiarygodności, gdy z kościoła prześladowanego stał się kościołem panującym i prześladującym. Gdy zaakceptował i przejął świeckie zwyczaje i kulturę tego świata. Od tego czasu to nie kościół jako organizacja zmieniał świat, ale świat zmieniał i miał coraz większy wpływ na kościół.
"Wiarołomni, czy nie wiecie, że przyjaźń ze światem, to wrogość wobec Boga? Jeśli więc kto chce być przyjacielem świata, staje się nieprzyjacielem Boga. " Jakuba 4:4
"Jeśli świat was nienawidzi, wiedzcie, że mnie wpierw niż was znienawidził. Gdybyście byli ze świata, świat miłowałby to, co jest jego; że jednak ze świata nie jesteście, ale Ja was wybrałem ze świata, dlatego was świat nienawidzi." Jana 15:18,19
"Jakież to prześladowania zniosłem, a z wszystkich wyrwał mnie Pan! Tak jest, wszyscy, którzy chcą żyć pobożnie w Chrystusie Jezusie, prześladowanie znosić będą." 2 Tymoteusza 3:12
"A tak, kto mniema, że stoi, niech baczy, aby nie upadł. Dotąd nie przyszło na was pokuszenie [próba, doświadczenie] , które by przekraczało siły ludzkie; lecz Bóg jest wierny i nie dopuści, abyście byli kuszeni [wypróbowani] ponad siły wasze, ale z pokuszeniem [doświadczenia, próby] da i wyjście, abyście je mogli znieść." 1 Koryntian10:12,13
Mimo tego odnosimy całkowite zwycięstwo
"Ale w tym wszystkim, mimo tego odnosimy pełne, całkowite zwycięstwo, przez tego, który nas umiłował." Pan Bóg obiecał, że w ucisku, utrapieniu i podczas prześladowań nie pozostawi nas samym sobie. To jest bój, walka, czasami aż do śmierci, a Pan obiecuje pełne zwycięstwo. Zwycięscy otrzymają koronę, wieniec laurowy. "Nie lękaj się cierpień, które mają przyjść na cię. Oto diabeł wtrąci niektórych z was do więzienia, abyście byli poddani próbie, i będziecie w udręce przez dziesięć dni. Bądź wierny aż do śmierci, a dam ci koronę żywota." Objawienie 2:10
"ale Bogu niech będą dzięki, który nam daje zwycięstwo przez Pana naszego, Jezusa Chrystusa. A tak, bracia moi mili, bądźcie stali, niewzruszeni, zawsze pełni zapału do pracy dla Pana, wiedząc, że trud wasz nie jest daremny w Panu. " 1 Koryntian 15:57,58
"Lecz Bogu niech będą dzięki, który nam zawsze daje zwycięstwo w Chrystusie i sprawia, że przez nas rozchodzi się wonność poznania Bożego po całej ziemi;" 2 Koryntian 2:14
"Wy z Boga jesteście, dzieci, i wy ich zwyciężyliście, gdyż Ten, który jest w was, większy jest, aniżeli ten, który jest na świecie." 1 Jana 4:4
JEŚLI tylko Bóg jest z [za] nami....
Końcowe wiersze ósmego rozdziału zamykają rozważanie Pawła na temat duchowego życia chrześcijanina. To rozważanie jest spięte niczym klamrą z jednej strony wyznaniem Pawła; "Nędzny ja człowiek! Któż mnie wybawi z tego ciała śmierci? Bogu niech będą dzięki przez Jezusa Chrystusa, Pana naszego!" Rzymian 7:24,25 W środku mamy zawartość którą można streścić wierszami; "Dlatego teraz nie ma żadnego potępienia dla tych, którzy w Chrystusie Jezusie chodzą, nie według ciała, ale według ducha."; "A wiemy, że Bóg współdziała we wszystkim ku dobremu z tymi, którzy Boga miłują, to jest z tymi, którzy według postanowienia jego są powołani." Rzymian 8:1;28 A po drugiej stronie; "Ale w tym wszystkim zwyciężamy przez tego, który nas umiłował. Albowiem jestem tego pewien, żadne stworzenie nie zdoła nas odłączyć od miłości Bożej, która jest w Chrystusie Jezusie, Panu naszym." Rzymian 8:37,38
Utrapienie, ucisk, prześladowanie
W dzisiejszym fragmencie mamy użyte trzy słowa greckie o których trzeba powiedzieć coś więcej. Pierwsze to 'thlipsis' ucisk, utrapienie. Słowo to pochodzi od 'tliso' oznacza, gnieść, zgniatać, przygniatać, przytłaczać, ocierać, gnębić. Drugie słowo to 'stenochōria' oznacza udrękę, ucisk, trudne warunki życia, opłakaną sytuację, przebywanie w ciasnocie, być stłoczonym. Trzecie słowo to 'diōgmos' które oznacza; przeganiać, wyganiać, ścigać kogoś, odpychać.
Utrapienie poprzedza chwałę. Czytaliśmy o tym w Rzymian 8: 18 "Albowiem sądzę, że utrapienia teraźniejszego czasu nic nie znaczą w porównaniu z chwałą," Kiedy jesteśmy zdrowi, nie doświadczamy prześladowania, nikt nas nie gnębi, jesteśmy w radosnym nastroju, czujemy się podłączeni do miłości Chrystusowej. A co dzieje się gdy przychodzi doświadczyć tego o czym teraz czytamy? Kiedy pojawiają się niepowodzenia, kiedy idzie jak po grudzie, pojawiają się ciężkie choroby, tragedie, bezrobocie, utratę bliskiej nam osoby, bieda, głód. Kiedy zostaniemy wyciągnięci z własnego wygodnego mieszkania i zapędzeni do cuchnącego, przepełnionego więzienia. Kiedy jesteśmy zniechęceni, doznamy zawodu, doświadczamy frustracji. Cierpimy fizycznie i psychicznie. Doświadczamy bólu duchowego. Pierwsza nasza myśl, że może Jezus odwrócił się od nas, zapomniał, że może zostaliśmy odłączeni od Jego miłości. Szatan pierwszy podda taką myśl. A nawet są wspólnoty w których kaznodzieje powiedzą, ze nasze niedostatki są powodem, trudne opłakane położenie jest oznaką braku błogosławieństwa lub co gorsza oznaką zniewolenia przez demony i musimy zostać uwolnieni. Ten fragment zadaje kłam wszelkim odmianom współczesnej teologii sukcesu i powodzenia.
"Ale z powodu ciebie co dzień nas zabijają, Uważają nas za owce ofiarne. Obudź się! Dlaczego śpisz, Panie? Przebudź się, nie odrzucaj nas na wieki! Dlaczego zakrywasz oblicze twoje, Zapominasz o nędzy i udręce naszej? Powalona bowiem w proch jest dusza nasza, Przylgnęło do ziemi ciało nasze. Powstań, przyjdź nam z pomocą I wyzwól nas dla łaski swojej! Psalm 44:23-27
Czy kiedykolwiek poczułem się jak owca na rzeź prowadzona ?
Paweł pisze, doświadczamy tego codziennie. Im bardziej cywilizowana kultura, tym trudniej żyć w niedostatkach, umieć poprzestawać na małym znosić niewygodę, brud, ciasnotę, chłód i głód. Paweł wiedział dokładnie co pod każdym jego słowem się kryje. Wiedzieli to uczniowie Chrystusa w tamtych czasach i dzisiaj w wielu regionach świata. A ja… ? Co ja mogę powiedzieć o przygniatającym ucisku, trudnych warunkach życia, opłakanej sytuacji, o wygnaniu, o egzekucjach. Oczywiście jestem wdzięczny Bogu za to co mam, za ten luksus, ale czy ja jestem przygotowany na srogie prześladowanie, na życie w utrapieniu a nawet na jego utratę.
"Jeśli tedy utrapienie nas spotyka, jest to dla waszego pocieszenia i zbawienia; jeśli zaś pocieszenie, jest to ku waszemu pocieszeniu, którego doświadczacie, gdy w cierpliwości znosicie te same cierpienia, które i my znosimy; a nadzieja nasza co do was jest mocna, gdyż wiemy, iż jako w cierpieniach udział macie, tak i w pociesze. Nie chcemy bowiem, abyście nie wiedzieli, bracia, o utrapieniu naszym, jakie nas spotkało w Azji, iż ponad miarę i ponad siły nasze byliśmy obciążeni tak, że nieomal zwątpiliśmy o życiu naszym; doprawdy, byliśmy już całkowicie pewni tego, że śmierć nasza jest postanowiona," 2 Koryntian 1:6-9
"Jako niespełna rozumu to mówię; daleko więcej ja, więcej pracowałem, częściej byłem w więzieniach, nad miarę byłem chłostany, często znajdowałem się w niebezpieczeństwie śmierci. Od Żydów otrzymałem pięć razy po czterdzieści uderzeń bez jednego, trzy razy byłem chłostany, raz ukamienowany, (...) W trudzie i znoju, często w niedosypianiu, w głodzie i pragnieniu, często w postach, w zimie i nagości." 2 Koryntian 11: 23-27
"Bo wydaje mi się, że Bóg nas, apostołów oznaczył jako najpośledniejszych, jakby na śmierć skazanych, gdyż staliśmy się widowiskiem dla świata i aniołów, i ludzi. (...) Aż do tej chwili cierpimy głód i pragnienie, i jesteśmy nadzy, i policzkowani, i tułamy się. I trudzimy się pracą własnych rąk; spotwarzają nas, my błogosławimy; prześladują nas, my znosimy, złorzeczą nam, my się modlimy; staliśmy się jak śmiecie tego świata, jak omieciny u wszystkich aż dotąd." 1 Koryntian 4:9-13
"Albowiem nieznaczny chwilowy ucisk przynosi nam przeogromną obfitość wiekuistej chwały," 2 Koryntian 4:17
Paweł napisał do Braci w Tesalonikach; "wysłaliśmy Tymoteusza, brata naszego i współpracownika Bożego w zwiastowaniu ewangelii Chrystusowej, aby was utwierdził w waszej wierze i dodał wam otuchy, żeby się nikt nie chwiał w tych uciskach. Sami bowiem wiecie, że takie jest nasze przeznaczenie. Albowiem gdy byliśmy u was, przepowiadaliśmy wam, że będziemy uciskani, co się też stało, jak wiecie." 1 Tesaloniczan 3:3,4
Dlatego was świat nienawidzi
Utrapienie poprzedza chwałę. Nikt nie może dać gwarancji, że życie w ciele tych którzy należą do Pana będzie miłe, łatwe, przyjemne, usłane różami. Naiwną ułudą jest myślenie, że świat się zmienił i stał się teraz bardziej tolerancyjny i przyjazny. Chrześcijaństwo wiele straciło na wartości i wiarygodności, gdy z kościoła prześladowanego stał się kościołem panującym i prześladującym. Gdy zaakceptował i przejął świeckie zwyczaje i kulturę tego świata. Od tego czasu to nie kościół jako organizacja zmieniał świat, ale świat zmieniał i miał coraz większy wpływ na kościół.
"Wiarołomni, czy nie wiecie, że przyjaźń ze światem, to wrogość wobec Boga? Jeśli więc kto chce być przyjacielem świata, staje się nieprzyjacielem Boga. " Jakuba 4:4
"Jeśli świat was nienawidzi, wiedzcie, że mnie wpierw niż was znienawidził. Gdybyście byli ze świata, świat miłowałby to, co jest jego; że jednak ze świata nie jesteście, ale Ja was wybrałem ze świata, dlatego was świat nienawidzi." Jana 15:18,19
"Jakież to prześladowania zniosłem, a z wszystkich wyrwał mnie Pan! Tak jest, wszyscy, którzy chcą żyć pobożnie w Chrystusie Jezusie, prześladowanie znosić będą." 2 Tymoteusza 3:12
"A tak, kto mniema, że stoi, niech baczy, aby nie upadł. Dotąd nie przyszło na was pokuszenie [próba, doświadczenie] , które by przekraczało siły ludzkie; lecz Bóg jest wierny i nie dopuści, abyście byli kuszeni [wypróbowani] ponad siły wasze, ale z pokuszeniem [doświadczenia, próby] da i wyjście, abyście je mogli znieść." 1 Koryntian10:12,13
Mimo tego odnosimy całkowite zwycięstwo
"Ale w tym wszystkim, mimo tego odnosimy pełne, całkowite zwycięstwo, przez tego, który nas umiłował." Pan Bóg obiecał, że w ucisku, utrapieniu i podczas prześladowań nie pozostawi nas samym sobie. To jest bój, walka, czasami aż do śmierci, a Pan obiecuje pełne zwycięstwo. Zwycięscy otrzymają koronę, wieniec laurowy. "Nie lękaj się cierpień, które mają przyjść na cię. Oto diabeł wtrąci niektórych z was do więzienia, abyście byli poddani próbie, i będziecie w udręce przez dziesięć dni. Bądź wierny aż do śmierci, a dam ci koronę żywota." Objawienie 2:10
"ale Bogu niech będą dzięki, który nam daje zwycięstwo przez Pana naszego, Jezusa Chrystusa. A tak, bracia moi mili, bądźcie stali, niewzruszeni, zawsze pełni zapału do pracy dla Pana, wiedząc, że trud wasz nie jest daremny w Panu. " 1 Koryntian 15:57,58
"Lecz Bogu niech będą dzięki, który nam zawsze daje zwycięstwo w Chrystusie i sprawia, że przez nas rozchodzi się wonność poznania Bożego po całej ziemi;" 2 Koryntian 2:14
"Wy z Boga jesteście, dzieci, i wy ich zwyciężyliście, gdyż Ten, który jest w was, większy jest, aniżeli ten, który jest na świecie." 1 Jana 4:4
JEŚLI tylko Bóg jest z [za] nami....
poniedziałek, 18 czerwca 2018
Wszystko współpracuje ku dobremu
„A wiemy, że z tymi, którzy miłują Boga, wszystko współpracuje ku dobremu, to jest z tymi, którzy według Jego postanowienia są powołani. Bo tych, których wcześniej znał, tych też przeznaczył, aby byli ukształtowani na obraz Jego Syna, aby On był pierworodnym wśród wielu braci.” Rzymian 8:28,29
"W tym fragmencie czytamy, że wszystko w życiu wierzących, powołanych świętych, tych który są prowadzeni przez Ducha, chodzą w Duchu miłują Boga, każda okoliczność, próba, błogosławieństwo, wszystko to działa ku dobremu. Co jest tym dobrem?
Odpowiedź jest w 29 wierszu. Tym dobrem jest Boże przeznaczenie dla nas, ukształtowanie nas na wzór Jezusa Chrystusa, upodobnienie do starszego Brata. To jest bardzo dobre porównanie. Każdy młodszy brat w rodzinie chce być takim jak jego starszy brat. Naśladuje go, słucha go, chodzi za nim.
"Na to bowiem powołani jesteście, gdyż i Chrystus cierpiał za was, zostawiając wam przykład, abyście wstępowali w jego ślady;" 1 Piotra 2:21
"I powiedział do wszystkich: Jeśli kto chce pójść za mną, niechaj się zaprze samego siebie i bierze krzyż swój na siebie codziennie, i naśladuje mnie." Łukasza 9:23
"Kto mówi, że w nim mieszka, powinien sam tak postępować, jak On postępował." 1 Jana 2:6
Jaki był Jezus, jaki miał charakter, co mówił, co robił, jak żył, jaki miał cel, priorytety w życiu, jak cierpiał, gdzie mieszkał to wszystko mamy pokazane w Ewangeliach. Teraz mamy możliwość wstępować w jego ślady. Jesteśmy do tego przeznaczeni. To jest nasze powołanie, cel. Nasze dobro…
"Aż dorośniemy do wymiarów pełni Chrystusowej"
Efezjan 4:13
Werner de Boor napisał; „Nie chodzi o dobro w sensie dóbr świata, o dobro jakiego pożąda „zamysł ciała”. Wyrażenie ‘ku dobremu’, zgodnie z powściągliwym sposobem w jaki Żyd wysławiał się w sprawach boskich, znaczy ‘ku zbawieniu’. Nie należy tego zdania mylnie generalizować, żeby uniknąć rozczarowania. W dążeniu do wiecznego zbawienia człowieka współdziałanie Boże musi obejmować rzeczywiście wszystko, czyli i to, co przychodzi z trudem, przysparza cierpień i wydaje się zagadkowym.”
A Wiliam Barclay w swoim komentarzu dodaje; „Paweł powiada, że wszystko sprzyja ku dobremu, ale tylko tym, którzy miłują Boga. Jeżeli człowiek miłuje Boga ufa mu i akceptuje Go, jeżeli czuje, wie i jest przekonany, że Bóg jest mądrym i kochającym Ojcem, wtedy z pokorą przyjmie od Boga wszystko. Ktoś może pójść do lekarza, który przepisze mu pewien nieprzyjemny, a nawet bolesny rodzaj leczenia; jednak człowiek ten ufa mądrości i umiejętności lekarza, i spełnia postawione przez niego wymagania. To samo dzieje się z nami, jeżeli miłujemy Boga. Jeżeli jednak człowiek nie kocha Boga i nie ufa mu, może sprzeciwiać się wszystkiemu co dzieje się w jego życiu. Przez to może walczyć przeciwko woli Bożej [ukształtowanie na obraz Jego Syna], i wkrótce przekonuje się, że cierpienia, smutki i doświadczenia życia wzbudzają w nim gniew i bunt. Tylko temu kto miłuje i ufa, wszystko sprzyja ku dobremu, gdyż wszystko to pochodzi od Ojca, który w doskonałej mądrości, miłości i mocy realizuje rzeczy najlepsze.”
"W tym fragmencie czytamy, że wszystko w życiu wierzących, powołanych świętych, tych który są prowadzeni przez Ducha, chodzą w Duchu miłują Boga, każda okoliczność, próba, błogosławieństwo, wszystko to działa ku dobremu. Co jest tym dobrem?
Odpowiedź jest w 29 wierszu. Tym dobrem jest Boże przeznaczenie dla nas, ukształtowanie nas na wzór Jezusa Chrystusa, upodobnienie do starszego Brata. To jest bardzo dobre porównanie. Każdy młodszy brat w rodzinie chce być takim jak jego starszy brat. Naśladuje go, słucha go, chodzi za nim.
"Na to bowiem powołani jesteście, gdyż i Chrystus cierpiał za was, zostawiając wam przykład, abyście wstępowali w jego ślady;" 1 Piotra 2:21
"I powiedział do wszystkich: Jeśli kto chce pójść za mną, niechaj się zaprze samego siebie i bierze krzyż swój na siebie codziennie, i naśladuje mnie." Łukasza 9:23
"Kto mówi, że w nim mieszka, powinien sam tak postępować, jak On postępował." 1 Jana 2:6
Jaki był Jezus, jaki miał charakter, co mówił, co robił, jak żył, jaki miał cel, priorytety w życiu, jak cierpiał, gdzie mieszkał to wszystko mamy pokazane w Ewangeliach. Teraz mamy możliwość wstępować w jego ślady. Jesteśmy do tego przeznaczeni. To jest nasze powołanie, cel. Nasze dobro…
"Aż dorośniemy do wymiarów pełni Chrystusowej"
Efezjan 4:13
Werner de Boor napisał; „Nie chodzi o dobro w sensie dóbr świata, o dobro jakiego pożąda „zamysł ciała”. Wyrażenie ‘ku dobremu’, zgodnie z powściągliwym sposobem w jaki Żyd wysławiał się w sprawach boskich, znaczy ‘ku zbawieniu’. Nie należy tego zdania mylnie generalizować, żeby uniknąć rozczarowania. W dążeniu do wiecznego zbawienia człowieka współdziałanie Boże musi obejmować rzeczywiście wszystko, czyli i to, co przychodzi z trudem, przysparza cierpień i wydaje się zagadkowym.”
A Wiliam Barclay w swoim komentarzu dodaje; „Paweł powiada, że wszystko sprzyja ku dobremu, ale tylko tym, którzy miłują Boga. Jeżeli człowiek miłuje Boga ufa mu i akceptuje Go, jeżeli czuje, wie i jest przekonany, że Bóg jest mądrym i kochającym Ojcem, wtedy z pokorą przyjmie od Boga wszystko. Ktoś może pójść do lekarza, który przepisze mu pewien nieprzyjemny, a nawet bolesny rodzaj leczenia; jednak człowiek ten ufa mądrości i umiejętności lekarza, i spełnia postawione przez niego wymagania. To samo dzieje się z nami, jeżeli miłujemy Boga. Jeżeli jednak człowiek nie kocha Boga i nie ufa mu, może sprzeciwiać się wszystkiemu co dzieje się w jego życiu. Przez to może walczyć przeciwko woli Bożej [ukształtowanie na obraz Jego Syna], i wkrótce przekonuje się, że cierpienia, smutki i doświadczenia życia wzbudzają w nim gniew i bunt. Tylko temu kto miłuje i ufa, wszystko sprzyja ku dobremu, gdyż wszystko to pochodzi od Ojca, który w doskonałej mądrości, miłości i mocy realizuje rzeczy najlepsze.”
piątek, 15 czerwca 2018
Rozdział 8:31-34
„Cóż tedy na to powiemy? JEŚLI Bóg za [z] nami [po naszej stronie], któż przeciwko nam? On, który nawet własnego Syna nie oszczędził, ale Go za nas WSZYSTKICH WYDAŁ, jakżeby nie miał z nim darować nam [okazać łaskę] wszystkiego? Któż będzie oskarżał wybranych Bożych? Przecież Bóg usprawiedliwia. Któż będzie potępiał? Jezus Chrystus, który umarł, więcej, zmartwychwstał, który jest po prawicy Boga, Ten przecież wstawia się za nami.”
List do Rzymian jest jak puzzle z tysiąca elementów. W wielu miejscach każde zdanie, fraza a nawet pojedynczy wyraz ma ogromne znaczenie. Jesteśmy gdzieś w połowie naszej układanki. Właśnie dochodzimy do końca ósmego rozdziału, w którym znajdujemy wiele ważnych, skondensowanych prawd biblijnych.
Kiedy Bóg jest za [z] nami ?
Na to pytanie odpowiada wiersz 8:28; "A wiemy, że Bóg współdziała we wszystkim ku dobremu z tymi, którzy Boga miłują, to jest z tymi, którzy według postanowienia jego są powołani."
Te duchowe błogosławieństwa o których pisze Paweł są przeznaczone dla tych, którzy kochają Pana Boga; "z całego serca swego i z całej duszy swojej, i z całej myśli swojej, i z całej siły swojej." Paweł w Koryntian dodaje;"Czego oko nie widziało i ucho nie słyszało, i co do serca ludzkiego nie wstąpiło, to przygotował Bóg tym, którzy go miłują." 1 Koryntian 2:9
Apostoł Jakub również napisał o tej jednej z podstawowych kwestii teologicznej jaką jest miłowanie Boga; "Błogosławiony mąż, który wytrwa w próbie, bo gdy wytrzyma próbę, weźmie wieniec żywota, obiecany przez Boga tym, którzy go miłują."; "Posłuchajcie, bracia moi umiłowani! Czyż to nie Bóg wybrał ubogich w oczach świata, aby byli bogatymi w wierze i dziedzicami Królestwa, obiecanego tym, którzy Go miłują?" Jakuba 1:12; 2:5
"kto miłuje Boga, do tego przyznaje się Bóg.
[ten jest przez Niego poznany]"
1 Koryntian 8:3
Na początku ósmego rozdziału czytaliśmy; "Przeto teraz nie ma żadnego potępienia dla tych, którzy są w Chrystusie Jezusie, dla tych którzy nie postępują według ciała, lecz [chodzą] według Ducha." ; "Bo tylko ci, których Duch Boży prowadzi, są dziećmi Bożymi." Jednym z kluczowych wyrazów jest wyrażenie warunkowe - JEŚLI. "JEŚLI tylko Duch Boży mieszka w was."; "JEŚLI Chrystus jest w was,"; "JEŚLI tylko razem z nim cierpimy."; "JEŚLI Bóg za nami, któż przeciwko nam?."ale Go za nas WSZYSTKICH WYDAŁ
Co robi Jezus po prawicy Ojca? Wstawia się za nami, jest naszym Orędownikiem, Arcykapłanem, Pośrednikiem, Przebłaganiem za grzechy nasze."A jeśliby kto zgrzeszył, mamy orędownika u Ojca, Jezusa Chrystusa, który jest sprawiedliwy. On ci jest ubłaganiem za grzechy nasze, a nie tylko za nasze, lecz i za grzechy całego świata.1 Jana 2:1,2"Dlatego też może zbawić na zawsze tych, którzy przez niego przystępują do Boga, bo żyje zawsze, aby się wstawiać za nimi. Takiego to przystało nam mieć arcykapłana, świętego, niewinnego, nieskalanego, odłączonego od grzeszników i wywyższonego nad niebiosa."; "Albowiem Chrystus nie wszedł do świątyni zbudowanej rękami, która jest odbiciem prawdziwej, ale do samego nieba, aby się wstawiać teraz za nami przed obliczem Boga;" Hebrajczyków 7:25; 9:24
Czytamy, że Pan Bóg wydał swojego Syna za nas wszystkich, za wierzących w Rzymie i za nas, gdziekolwiek jesteśmy zgromadzeni. Za mnie i za Ciebie. Za nas wszystkich, za wezwanych, powołanych świętych. Za Jego świętą 'ekklesję', zgromadzenie wywołanych które współcześnie nazywamy Kościołem. To jest dowód ogromu miłości Boga, że w zmaganiach z grzechem nie pozostawił ludzkości samej sobie.
Słowo wydał jest mrocznym, o przykrym wydźwięku słowem, związanym z odrzuceniem, odwróceniem się plecami, z wyparciem się kogoś, zdradą, Pan Bóg wydał Swojego Syna na pastwę, wydał oprawcom, czytamy, że Judasz wydał Jezusa, ale on okazał się nędznym narzędziem w ręku Boga. Bóg wydał Jezusa w ręce Judasza i jego mocodawców. w ręce Piłata i rzymskich żołnierzy.
Ten przecież wstawia się za nami...
Greckie słowo 'entygchanei' wstawiać się jest bardzo ciekawym słowem, znaczy ono; "pójść i spotkać się z osobą w celu rozmowy, skonsultować się, interweniować, naradzać się, schodzić się, szukać, prosić, błagać. Podoba mi się ta myśl, że Jezus spotyka się razem z Ojcem, by porozmawiać o naszych sprawach. A do tego Duch Święty przychodzi z pomocą naszej bezsilności. Gdy bowiem nie umiemy się modlić tak, jak trzeba, sam Duch wstawia się za nami w błaganiach, w niewysłowionych westchnieniach. Ja tego nie ogarniam umysłem, jak to przebiega, działa, często zapominam o tym wielkim przywileju Dzieci Bożych, ale wiem, moje serce "pała" z wdzięczności za ten ogrom łaski Bożej.
"Bądźcie więc naśladowcami Boga jako dzieci umiłowane, i chodźcie w miłości, jak i Chrystus umiłował was i siebie samego wydał za nas jako dar i ofiarę Bogu ku miłej wonności." Efezjan 5:2 Skoro tak wiele Bóg uczynił dla naszego zbawienia dlaczego nie miałby okazać nam łaski i darować nam wszystkiego? Czy chodzi tutaj o przebaczenie naszych grzechów czy raczej o podarowanie nam z łaski tego wszystkiego, o czym czytamy w ósmym rozdziale, z usynowieniem i dziedziczeniem włącznie ? Myślę, że jest tu mowa o jednym i o drugim. Przebaczenie naszych grzechów to też jest wielki prezent.
W liście do Efezjan Paweł na pisał do świętych w Efezie i wierzących w Chrystusa Jezusa, że Pan Bóg; "przeznaczył nas [mnie Pawła i was] dla siebie do synostwa przez Jezusa Chrystusa według upodobania woli swojej, ku uwielbieniu chwalebnej łaski swojej, którą nas obdarzył w Umiłowanym. W Nim mamy odkupienie przez krew jego, odpuszczenie grzechów, według bogactwa łaski jego, " Efezjan 1:5,6
W Nim mamy usynowienie, przez które staliśmy się Braćmi Jezusa. On jest [pierworodny] pierwszy spośród wielu Braci. Pan Jezus został przewidziany i przeznaczony do konkretnego celu. "Wiedząc, że nie rzeczami znikomymi, srebrem albo złotem, zostaliście wykupieni z marnego postępowania waszego, przez ojców wam przekazanego, lecz drogą krwią Chrystusa, jako baranka niewinnego i nieskalanego. Wprawdzie był On na to przeznaczony już przed założeniem świata, ale objawiony został dopiero w czasach ostatnich ze względu na was, którzy przez niego uwierzyliście w Boga, który go wzbudził z umarłych i dał mu chwałę, tak iż wiara wasza i nadzieja są w Bogu. "1 Piotra 1:18-21
"Ale, jeżeli okazujecie cierpliwość, gdy za dobre uczynki cierpicie, to jest łaska u Boga. Na to bowiem powołani jesteście, gdyż i Chrystus cierpiał za was, zostawiając wam przykład, abyście wstępowali w jego ślady; " 1 Piotra 2:20,21
"A czyżby Bóg nie wziął w obronę swoich wybranych, którzy wołają do niego we dnie i w nocy, chociaż zwleka w ich sprawie? Powiadam wam, że szybko weźmie ich w obronę." Łukasza 18:7
Któż będzie potępiał? Jezus Chrystus...
Dzisiejszy fragment mówi, że Pan Bóg jest po naszej stronie, a rolą Jego Syna, a naszego Pierworodnego Brata jest stawać w obronie powołanych świętych. Nie jest Jego zadaniem oskarżać, ani tym bardziej potępiać tych którzy chodzą w Duchu, są przez Ducha prowadzeni, którzy miłują Boga i mają pokój z Nim. Mamy Orędownika...
Na sali sądowej jest Prokurator, gotów wnieść oskarżenie. Jest nim szatan, oskarżyciel Braci. Zapewne sporo ma do powiedzenia na nasz temat przed Wysokim Trybunałem. Ale Sędzia jest po naszej stronie i właśnie z Obrońcą porozmawiali już na nasz temat. A zatem któż będzie oskarżał potępiał? Nie Pan Bóg. On nas przestępców czyni sprawiedliwymi, uniewinnia. Czy to nie jest wielka łaska, niezasłużona przychylność Sędziego?
"I usłyszałem donośny głos w niebie, mówiący: Teraz nastało zbawienie i moc, i panowanie Boga naszego, i władztwo Pomazańca jego, gdyż zrzucony został oskarżyciel braci naszych, który dniem i nocą oskarżał ich przed naszym Bogiem. A oni zwyciężyli go przez krew Baranka i przez słowo świadectwa swojego, i nie umiłowali życia swojego tak, by raczej je obrać niż śmierć." Objawienie 12:10,11
List do Rzymian jest jak puzzle z tysiąca elementów. W wielu miejscach każde zdanie, fraza a nawet pojedynczy wyraz ma ogromne znaczenie. Jesteśmy gdzieś w połowie naszej układanki. Właśnie dochodzimy do końca ósmego rozdziału, w którym znajdujemy wiele ważnych, skondensowanych prawd biblijnych.
Kiedy Bóg jest za [z] nami ?
Na to pytanie odpowiada wiersz 8:28; "A wiemy, że Bóg współdziała we wszystkim ku dobremu z tymi, którzy Boga miłują, to jest z tymi, którzy według postanowienia jego są powołani."
Te duchowe błogosławieństwa o których pisze Paweł są przeznaczone dla tych, którzy kochają Pana Boga; "z całego serca swego i z całej duszy swojej, i z całej myśli swojej, i z całej siły swojej." Paweł w Koryntian dodaje;"Czego oko nie widziało i ucho nie słyszało, i co do serca ludzkiego nie wstąpiło, to przygotował Bóg tym, którzy go miłują." 1 Koryntian 2:9
Apostoł Jakub również napisał o tej jednej z podstawowych kwestii teologicznej jaką jest miłowanie Boga; "Błogosławiony mąż, który wytrwa w próbie, bo gdy wytrzyma próbę, weźmie wieniec żywota, obiecany przez Boga tym, którzy go miłują."; "Posłuchajcie, bracia moi umiłowani! Czyż to nie Bóg wybrał ubogich w oczach świata, aby byli bogatymi w wierze i dziedzicami Królestwa, obiecanego tym, którzy Go miłują?" Jakuba 1:12; 2:5
"kto miłuje Boga, do tego przyznaje się Bóg.
[ten jest przez Niego poznany]"
1 Koryntian 8:3
Na początku ósmego rozdziału czytaliśmy; "Przeto teraz nie ma żadnego potępienia dla tych, którzy są w Chrystusie Jezusie, dla tych którzy nie postępują według ciała, lecz [chodzą] według Ducha." ; "Bo tylko ci, których Duch Boży prowadzi, są dziećmi Bożymi." Jednym z kluczowych wyrazów jest wyrażenie warunkowe - JEŚLI. "JEŚLI tylko Duch Boży mieszka w was."; "JEŚLI Chrystus jest w was,"; "JEŚLI tylko razem z nim cierpimy."; "JEŚLI Bóg za nami, któż przeciwko nam?."ale Go za nas WSZYSTKICH WYDAŁ
Co robi Jezus po prawicy Ojca? Wstawia się za nami, jest naszym Orędownikiem, Arcykapłanem, Pośrednikiem, Przebłaganiem za grzechy nasze."A jeśliby kto zgrzeszył, mamy orędownika u Ojca, Jezusa Chrystusa, który jest sprawiedliwy. On ci jest ubłaganiem za grzechy nasze, a nie tylko za nasze, lecz i za grzechy całego świata.1 Jana 2:1,2"Dlatego też może zbawić na zawsze tych, którzy przez niego przystępują do Boga, bo żyje zawsze, aby się wstawiać za nimi. Takiego to przystało nam mieć arcykapłana, świętego, niewinnego, nieskalanego, odłączonego od grzeszników i wywyższonego nad niebiosa."; "Albowiem Chrystus nie wszedł do świątyni zbudowanej rękami, która jest odbiciem prawdziwej, ale do samego nieba, aby się wstawiać teraz za nami przed obliczem Boga;" Hebrajczyków 7:25; 9:24
Czytamy, że Pan Bóg wydał swojego Syna za nas wszystkich, za wierzących w Rzymie i za nas, gdziekolwiek jesteśmy zgromadzeni. Za mnie i za Ciebie. Za nas wszystkich, za wezwanych, powołanych świętych. Za Jego świętą 'ekklesję', zgromadzenie wywołanych które współcześnie nazywamy Kościołem. To jest dowód ogromu miłości Boga, że w zmaganiach z grzechem nie pozostawił ludzkości samej sobie.
Słowo wydał jest mrocznym, o przykrym wydźwięku słowem, związanym z odrzuceniem, odwróceniem się plecami, z wyparciem się kogoś, zdradą, Pan Bóg wydał Swojego Syna na pastwę, wydał oprawcom, czytamy, że Judasz wydał Jezusa, ale on okazał się nędznym narzędziem w ręku Boga. Bóg wydał Jezusa w ręce Judasza i jego mocodawców. w ręce Piłata i rzymskich żołnierzy.
Ten przecież wstawia się za nami...
Greckie słowo 'entygchanei' wstawiać się jest bardzo ciekawym słowem, znaczy ono; "pójść i spotkać się z osobą w celu rozmowy, skonsultować się, interweniować, naradzać się, schodzić się, szukać, prosić, błagać. Podoba mi się ta myśl, że Jezus spotyka się razem z Ojcem, by porozmawiać o naszych sprawach. A do tego Duch Święty przychodzi z pomocą naszej bezsilności. Gdy bowiem nie umiemy się modlić tak, jak trzeba, sam Duch wstawia się za nami w błaganiach, w niewysłowionych westchnieniach. Ja tego nie ogarniam umysłem, jak to przebiega, działa, często zapominam o tym wielkim przywileju Dzieci Bożych, ale wiem, moje serce "pała" z wdzięczności za ten ogrom łaski Bożej.
"Bądźcie więc naśladowcami Boga jako dzieci umiłowane, i chodźcie w miłości, jak i Chrystus umiłował was i siebie samego wydał za nas jako dar i ofiarę Bogu ku miłej wonności." Efezjan 5:2 Skoro tak wiele Bóg uczynił dla naszego zbawienia dlaczego nie miałby okazać nam łaski i darować nam wszystkiego? Czy chodzi tutaj o przebaczenie naszych grzechów czy raczej o podarowanie nam z łaski tego wszystkiego, o czym czytamy w ósmym rozdziale, z usynowieniem i dziedziczeniem włącznie ? Myślę, że jest tu mowa o jednym i o drugim. Przebaczenie naszych grzechów to też jest wielki prezent.
W liście do Efezjan Paweł na pisał do świętych w Efezie i wierzących w Chrystusa Jezusa, że Pan Bóg; "przeznaczył nas [mnie Pawła i was] dla siebie do synostwa przez Jezusa Chrystusa według upodobania woli swojej, ku uwielbieniu chwalebnej łaski swojej, którą nas obdarzył w Umiłowanym. W Nim mamy odkupienie przez krew jego, odpuszczenie grzechów, według bogactwa łaski jego, " Efezjan 1:5,6
W Nim mamy usynowienie, przez które staliśmy się Braćmi Jezusa. On jest [pierworodny] pierwszy spośród wielu Braci. Pan Jezus został przewidziany i przeznaczony do konkretnego celu. "Wiedząc, że nie rzeczami znikomymi, srebrem albo złotem, zostaliście wykupieni z marnego postępowania waszego, przez ojców wam przekazanego, lecz drogą krwią Chrystusa, jako baranka niewinnego i nieskalanego. Wprawdzie był On na to przeznaczony już przed założeniem świata, ale objawiony został dopiero w czasach ostatnich ze względu na was, którzy przez niego uwierzyliście w Boga, który go wzbudził z umarłych i dał mu chwałę, tak iż wiara wasza i nadzieja są w Bogu. "1 Piotra 1:18-21
"Ale, jeżeli okazujecie cierpliwość, gdy za dobre uczynki cierpicie, to jest łaska u Boga. Na to bowiem powołani jesteście, gdyż i Chrystus cierpiał za was, zostawiając wam przykład, abyście wstępowali w jego ślady; " 1 Piotra 2:20,21
"A czyżby Bóg nie wziął w obronę swoich wybranych, którzy wołają do niego we dnie i w nocy, chociaż zwleka w ich sprawie? Powiadam wam, że szybko weźmie ich w obronę." Łukasza 18:7
Któż będzie potępiał? Jezus Chrystus...
Dzisiejszy fragment mówi, że Pan Bóg jest po naszej stronie, a rolą Jego Syna, a naszego Pierworodnego Brata jest stawać w obronie powołanych świętych. Nie jest Jego zadaniem oskarżać, ani tym bardziej potępiać tych którzy chodzą w Duchu, są przez Ducha prowadzeni, którzy miłują Boga i mają pokój z Nim. Mamy Orędownika...
Na sali sądowej jest Prokurator, gotów wnieść oskarżenie. Jest nim szatan, oskarżyciel Braci. Zapewne sporo ma do powiedzenia na nasz temat przed Wysokim Trybunałem. Ale Sędzia jest po naszej stronie i właśnie z Obrońcą porozmawiali już na nasz temat. A zatem któż będzie oskarżał potępiał? Nie Pan Bóg. On nas przestępców czyni sprawiedliwymi, uniewinnia. Czy to nie jest wielka łaska, niezasłużona przychylność Sędziego?
"I usłyszałem donośny głos w niebie, mówiący: Teraz nastało zbawienie i moc, i panowanie Boga naszego, i władztwo Pomazańca jego, gdyż zrzucony został oskarżyciel braci naszych, który dniem i nocą oskarżał ich przed naszym Bogiem. A oni zwyciężyli go przez krew Baranka i przez słowo świadectwa swojego, i nie umiłowali życia swojego tak, by raczej je obrać niż śmierć." Objawienie 12:10,11
środa, 13 czerwca 2018
Rozdział 8:29-30
"Bo tych, których przedtem znał [poznał], przeznaczył właśnie, aby się stali podobni [ukształtowani, mieli taki sam kształt] do obrazu Syna jego, a On żeby był pierworodnym pośród wielu braci; a których przeznaczył, tych i powołał [wezwał], a których powołał [wezwał], tych i usprawiedliwił, a których usprawiedliwił [uznał za sprawiedliwych], tych i uwielbił [obdarzył, otoczył chwałą]."
Duch Święty nie współdziała ze wszystkimi. Są pewne warunki do spełnienia, również zależne od człowieka, aby skorzystać z tych wszystkich duchowych dobrodziejstw, o których czytamy w ósmym rozdziale. " Współdziała z tymi, którzy są prowadzeni przez Ducha i chodzą według Ducha, którzy są zrośnięci z Chrystusem w jedno, którzy są powołani, którzy kochają Boga.
Jesteście wybrani z... i powołani do...
Proszę zwróćcie uwagę, że Paweł pisze, nie do elitarnych jednostek, ale do wszystkich wierzących w Rzymie, którzy chodzą w Duchu. Jesteście wybrani z.. i powołani do. Powołani, zaproszeni do tego, aby stać się podobni do obrazu Jego Syna, by żyć i postępować tak jak On postępował. Mieć taką relacje z Ojcem, taką jak On miał. Zachowywać Słowo i nauczyć się od Niego posłuszeństwa… Jesteśmy powołani by Chrystus był w nas ukształtowany. Paweł pisał do Galatów 4:19; "dzieci moje, znowu w boleści was rodzę, dopóki Chrystus nie będzie ukształtowany w was;"
"Lecz kto zachowuje Słowo jego, w tym prawdziwie dopełniła się miłość Boża. Po tym poznajemy, że w nim jesteśmy. Kto mówi, że w nim mieszka, powinien sam tak postępować, jak On postępował. 1 Jana 2:5,6" Jego bowiem dziełem jesteśmy, stworzeni w Chrystusie Jezusie do dobrych uczynków, do których przeznaczył nas Bóg, abyśmy w nich chodzili." Efezjan 2:10
Przeczytajmy jeszcze jeden podobny do dzisiejszego tekstu fragment z Efezjan 1:3-6."Błogosławiony niech będzie Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa, który nas ubłogosławił w Chrystusie wszelkim duchowym błogosławieństwem niebios; w nim bowiem wybrał [wezwał] nas [Pawła i wierzących w Efezie] przed założeniem świata, [w jakim celu?] abyśmy byli święci i nienaganni przed obliczem jego; w miłości przeznaczył nas [ do jakiego celu?] dla siebie do synostwa przez Jezusa Chrystusa według upodobania woli swojej, ku uwielbieniu chwalebnej łaski swojej, którą nas obdarzył w Umiłowanym."
"Nie wstydź się więc świadectwa o Panu naszym, ani mnie, więźnia jego, ale cierp wespół ze mną dla ewangelii, wsparty mocą Boga, który nas wybawił i powołał [wezwał] powołaniem świętym, nie na podstawie uczynków naszych, lecz według postanowienia [planu, zamysłu] swojego i łaski, danej nam w Chrystusie Jezusie przed dawnymi wiekami," 2 Tymoteusza 1:9
Musimy pamiętać, że w tych fragmentach nie jest wytłumaczona cała teologia zbawienia. Paweł pisząc o wyborze mówi o przeznaczeniu tych których Bóg wybrał. A co jest tym przeznaczeniem? Czy zbawienie, czy potępienie? Nie. Tym przeznaczeniem jest aby powołani, zaproszeni, wezwani stali się podobni do obrazu i do usynowienia, abyśmy byli święci i nienaganni. Wybrani, powołani i przeznaczeni nie do jakiegoś stanu, ale do realizacji jakiegoś ogólnego celu, wykonania jakiegoś konkretnego zadania. Tym zadaniem, o którym dzisiaj jest mowa, jest jak najwierniejsze upodobnienie się do Chrystusa.
Pan Jezus powiedział; "Nie wy mnie wybraliście, ale Ja was wybrałem i przeznaczyłem was, abyście szli i owoc wydawali i aby owoc wasz był trwały," Jana 15:16
Boży zamysł, plan, cała ta ścieżka o której tu czytamy; poznał, przeznaczył, powołał [wezwał], uznał za sprawiedliwych, otoczył chwałą mówi z jednej strony o suwerenności Pana Boga, który wie wszystko i jest wszystkim we wszystkim, ale z drugiej dotyczy ona bardziej zbiorowości, o pewnej idei, niż osób indywidualnych. Tak jak Pan Bóg przeznaczył Syna, tak i znał, posiadał zawczasu wiedzę, przewidział , przeznaczył, wezwał grono, grupę ludzi do celu jakim jest Ciało Chrystusowe. Jest tutaj, w całym ósmym rozdziale mowa o grupie ludzi, nie o jednostkach, jest mowa o wezwanych ze świata, powołanych świętych 'ekklesii', której została nadana nazwa Kościół Pana Jezusa. Akcent jest położony na nas, na wy, na my, na grupę. Oczywiście każdy z nas indywidualnie ma przywilej być cząstką tej grupy. Bo Kościół [ekklesja] to nie budynek, nie organizacja religijna, ale ludzie.
Przyjdźcie do Mnie wszyscy
Nauka o przeznaczeniu nie jest doktryną która w jakiś sposób ogranicza Bożą miłość, łaskę i miłosierdzie, ani nie wyklucza nikogo z możliwości zbawienia. Greckie słowo 'protesis' i 'proorisen' przeznaczyć, znaczy mieć zamiar, określić coś wcześniej, przeznaczyć do jakiegoś celu. Pan Bóg wybrał, powołał, wezwał, wywołał ludzi z tego świata i przeznaczył do określonego celu. Inaczej mówiąc Pan Bóg na podstawie wiedzy, a jest On wszechwiedzący i doskonale przewidujący, podjął decyzję, postanowił powołać, wezwać i wybrać całą 'ekklesję', całe ciało Chrystusa, Jego Oblubienicę.
"Wszystko przekazał Mi Ojciec mój. Nikt też nie zna Syna, tylko Ojciec, ani Ojca nikt nie zna, tylko Syn, i ten, komu Syn zechce objawić. Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię. Weźcie moje jarzmo na siebie i uczcie się ode Mnie, bo jestem cichy i pokorny sercem, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych." Mateusza 11:27,28
"Jest to rzecz dobra i miła przed Bogiem, Zbawicielem naszym, który chce, aby wszyscy ludzie byli zbawieni i doszli do poznania prawdy." 1 Tymoteusza 2:3,4
"Pan nie zwleka z dotrzymaniem obietnicy, chociaż niektórzy uważają, że zwleka, lecz okazuje cierpliwość względem was, bo nie chce, aby ktokolwiek zginął, lecz chce, aby wszyscy przyszli do upamiętania." 2 Piotra 3:9
"Albowiem wielu jest wezwanych [powołanych], ale mało wybranych."
Mateusza 22:14
Duch Święty nie współdziała ze wszystkimi. Są pewne warunki do spełnienia, również zależne od człowieka, aby skorzystać z tych wszystkich duchowych dobrodziejstw, o których czytamy w ósmym rozdziale. " Współdziała z tymi, którzy są prowadzeni przez Ducha i chodzą według Ducha, którzy są zrośnięci z Chrystusem w jedno, którzy są powołani, którzy kochają Boga.
Jesteście wybrani z... i powołani do...
Proszę zwróćcie uwagę, że Paweł pisze, nie do elitarnych jednostek, ale do wszystkich wierzących w Rzymie, którzy chodzą w Duchu. Jesteście wybrani z.. i powołani do. Powołani, zaproszeni do tego, aby stać się podobni do obrazu Jego Syna, by żyć i postępować tak jak On postępował. Mieć taką relacje z Ojcem, taką jak On miał. Zachowywać Słowo i nauczyć się od Niego posłuszeństwa… Jesteśmy powołani by Chrystus był w nas ukształtowany. Paweł pisał do Galatów 4:19; "dzieci moje, znowu w boleści was rodzę, dopóki Chrystus nie będzie ukształtowany w was;"
"Lecz kto zachowuje Słowo jego, w tym prawdziwie dopełniła się miłość Boża. Po tym poznajemy, że w nim jesteśmy. Kto mówi, że w nim mieszka, powinien sam tak postępować, jak On postępował. 1 Jana 2:5,6" Jego bowiem dziełem jesteśmy, stworzeni w Chrystusie Jezusie do dobrych uczynków, do których przeznaczył nas Bóg, abyśmy w nich chodzili." Efezjan 2:10
Przeczytajmy jeszcze jeden podobny do dzisiejszego tekstu fragment z Efezjan 1:3-6."Błogosławiony niech będzie Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa, który nas ubłogosławił w Chrystusie wszelkim duchowym błogosławieństwem niebios; w nim bowiem wybrał [wezwał] nas [Pawła i wierzących w Efezie] przed założeniem świata, [w jakim celu?] abyśmy byli święci i nienaganni przed obliczem jego; w miłości przeznaczył nas [ do jakiego celu?] dla siebie do synostwa przez Jezusa Chrystusa według upodobania woli swojej, ku uwielbieniu chwalebnej łaski swojej, którą nas obdarzył w Umiłowanym."
"Nie wstydź się więc świadectwa o Panu naszym, ani mnie, więźnia jego, ale cierp wespół ze mną dla ewangelii, wsparty mocą Boga, który nas wybawił i powołał [wezwał] powołaniem świętym, nie na podstawie uczynków naszych, lecz według postanowienia [planu, zamysłu] swojego i łaski, danej nam w Chrystusie Jezusie przed dawnymi wiekami," 2 Tymoteusza 1:9
Musimy pamiętać, że w tych fragmentach nie jest wytłumaczona cała teologia zbawienia. Paweł pisząc o wyborze mówi o przeznaczeniu tych których Bóg wybrał. A co jest tym przeznaczeniem? Czy zbawienie, czy potępienie? Nie. Tym przeznaczeniem jest aby powołani, zaproszeni, wezwani stali się podobni do obrazu i do usynowienia, abyśmy byli święci i nienaganni. Wybrani, powołani i przeznaczeni nie do jakiegoś stanu, ale do realizacji jakiegoś ogólnego celu, wykonania jakiegoś konkretnego zadania. Tym zadaniem, o którym dzisiaj jest mowa, jest jak najwierniejsze upodobnienie się do Chrystusa.
Pan Jezus powiedział; "Nie wy mnie wybraliście, ale Ja was wybrałem i przeznaczyłem was, abyście szli i owoc wydawali i aby owoc wasz był trwały," Jana 15:16
Boży zamysł, plan, cała ta ścieżka o której tu czytamy; poznał, przeznaczył, powołał [wezwał], uznał za sprawiedliwych, otoczył chwałą mówi z jednej strony o suwerenności Pana Boga, który wie wszystko i jest wszystkim we wszystkim, ale z drugiej dotyczy ona bardziej zbiorowości, o pewnej idei, niż osób indywidualnych. Tak jak Pan Bóg przeznaczył Syna, tak i znał, posiadał zawczasu wiedzę, przewidział , przeznaczył, wezwał grono, grupę ludzi do celu jakim jest Ciało Chrystusowe. Jest tutaj, w całym ósmym rozdziale mowa o grupie ludzi, nie o jednostkach, jest mowa o wezwanych ze świata, powołanych świętych 'ekklesii', której została nadana nazwa Kościół Pana Jezusa. Akcent jest położony na nas, na wy, na my, na grupę. Oczywiście każdy z nas indywidualnie ma przywilej być cząstką tej grupy. Bo Kościół [ekklesja] to nie budynek, nie organizacja religijna, ale ludzie.
Przyjdźcie do Mnie wszyscy
Nauka o przeznaczeniu nie jest doktryną która w jakiś sposób ogranicza Bożą miłość, łaskę i miłosierdzie, ani nie wyklucza nikogo z możliwości zbawienia. Greckie słowo 'protesis' i 'proorisen' przeznaczyć, znaczy mieć zamiar, określić coś wcześniej, przeznaczyć do jakiegoś celu. Pan Bóg wybrał, powołał, wezwał, wywołał ludzi z tego świata i przeznaczył do określonego celu. Inaczej mówiąc Pan Bóg na podstawie wiedzy, a jest On wszechwiedzący i doskonale przewidujący, podjął decyzję, postanowił powołać, wezwać i wybrać całą 'ekklesję', całe ciało Chrystusa, Jego Oblubienicę.
"Wszystko przekazał Mi Ojciec mój. Nikt też nie zna Syna, tylko Ojciec, ani Ojca nikt nie zna, tylko Syn, i ten, komu Syn zechce objawić. Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię. Weźcie moje jarzmo na siebie i uczcie się ode Mnie, bo jestem cichy i pokorny sercem, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych." Mateusza 11:27,28
"Jest to rzecz dobra i miła przed Bogiem, Zbawicielem naszym, który chce, aby wszyscy ludzie byli zbawieni i doszli do poznania prawdy." 1 Tymoteusza 2:3,4
"Pan nie zwleka z dotrzymaniem obietnicy, chociaż niektórzy uważają, że zwleka, lecz okazuje cierpliwość względem was, bo nie chce, aby ktokolwiek zginął, lecz chce, aby wszyscy przyszli do upamiętania." 2 Piotra 3:9
"Albowiem wielu jest wezwanych [powołanych], ale mało wybranych."
Mateusza 22:14
poniedziałek, 11 czerwca 2018
Rozdział 8:26-28
"Podobnie [Tak samo] także Duch przychodzi z pomocą naszej słabości [bezsilności]. Gdy bowiem nie umiemy się modlić tak, jak trzeba, sam Duch przyczynia się [wstawia się] za nami w błaganiach [w niewysłowionych westchnieniach], których nie można wyrazić słowami. Ten zaś, który przenika [bada, przeszukuje] serca, [wie] zna zamiar [zamysł] Ducha, że przyczynia się [wstawia się] za świętymi zgodnie z wolą Bożą. Wiemy też, że Bóg z tymi, którzy Go miłują, współdziała we wszystkim dla ich dobra, z tymi, którzy są powołani według [Jego] [postanowienia] zamiaru."
To jest jeden z bardzo ważnych wierszy. Jak nieco wcześniej zauważyliśmy, życie uczniów Jezusa nie jest ani łatwe, ani wygodne. Jednak w tym wszystkim co trudne, nie jesteśmy pozostawieni samym sobie. Sam Duch Święty osobiście przychodzi nam z pomocą, kiedy już nawet nie wiemy jakimi słowami się modlić, a pozostają nam tylko westchnienia.
Powinniśmy być świadomi, że będąc ludźmi prowadzonymi przez Ducha pewne procesy wewnętrzne, myślowe są wynikiem działania w nas Ducha Bożego. Pewne ośrodki odpowiedzialne za naszą mowę, za westchnienia, za myślenie są pod wpływem Ducha Świętego. Paweł napisał do Koryntian; "Ale my jesteśmy myśli Chrystusowej." A w 2 Koryntian 3:4,5 dodaje; "A taką ufność mamy przez Chrystusa ku Bogu, nie jakobyśmy byli zdolni pomyśleć [rozważyć] coś sami z siebie i tylko z siebie, lecz zdolność nasza jest z Boga"
W Mateusza 10:19,20 czytamy; „A gdy was wydadzą, nie troszczcie się, jak i co macie mówić; albowiem będzie wam dane w tej godzinie, co macie mówić. Bo nie wy jesteście tymi, którzy mówią, lecz Duch Ojca waszego, który mówi w was.” Duch Święty przychodzi z pomocą w naszej słabości, czymkolwiek ona jest. Duch Święty wstawia się za nami. Wzdycha wraz z nami. Podpowiada co mamy powiedzieć. Kiedy człowiek wzdycha odczuwa jakąś ulgę, dotlenia, ożywia organizm. Duch Święty ożywia naszego ducha. To jest szczególne, bardzo osobiste dzieło Ducha Świętego w nas, jest ono wielkim błogosławieństwem. Jest jednak pewien warunek, to Boże dobrodziejstwo jest udziałem tylko tych, którzy miłują Pana Boga całym swoim sercem.
Mam upodobanie w słabościach
Co ważne według Pawła jednym z potrzebnych doświadczeń u chrześcijanina ludzka słabość, ponieważ pozwala ona na działanie w nas mocy Chrystusowej. ”Najchętniej więc chlubić się będę słabościami, aby zamieszkała we mnie moc Chrystusowa. Dlatego mam upodobanie w słabościach (…) albowiem kiedy jestem słaby, wtedy jestem mocny. ” 2 Koryntian 12: 9,10
Podobną obietnicę, towarzyszenia nam w naszej bezsilności, przez samego Zbawiciela, mamy zapisaną u Hebrajczyków 4:14-16, „Mając więc wielkiego arcykapłana, który przeszedł przez niebiosa, Jezusa, Syna Bożego, trzymajmy się mocno wyznania. Nie mamy bowiem arcykapłana, który by nie mógł współczuć ze słabościami naszymi, lecz doświadczonego we wszystkim, podobnie jak my, z wyjątkiem grzechu. Przystąpmy tedy z ufną odwagą do tronu łaski, abyśmy dostąpili miłosierdzia i znaleźli łaskę ku pomocy w stosownej porze.”
Z tymi, którzy Go miłują...
Mamy kolejną obietnicę, że Pan Bóg; "z tymi, którzy Go miłują, współdziała we wszystkim dla ich dobra." Pan Jezus powiedział, że Ojciec na podobieństwo naszych ziemskich ojców chce obdarowywać nas tym co dobre. Wśród tych prezentów, najlepszym jest otrzymanie Ducha Świętego, który uczy, prowadzi i wspiera nas.
"Jeśli więc wy, którzy jesteście źli, umiecie dobre dary dawać dzieciom swoim, o ileż bardziej Ojciec niebieski da Ducha Świętego tym, którzy go proszą." Łukasza 11:13
Kiedyś jeden z uczonych w Piśmie, kapłan, zapytał Jezusa, co ma zrobić, żeby mieć żywot wieczny. Wtedy Jezus odpowiedział mu: „Będziesz miłował Pana, Boga swego, z całego serca swego i z całej duszy swojej, i z całej myśli swojej, i z całej siły swojej, a bliźniego swego, jak siebie samego.“
Co to znaczy miłować Pana Boga? Na to pytanie m.in odpowiada sam Pan Jezus; „Kto ma przykazania moje i przestrzega ich, ten mnie miłuje; a kto mnie miłuje, tego też będzie miłował Ojciec i Ja miłować go będę, i objawię mu samego siebie.“ Jan. 14:21
Ten zaś, który bada serca wie
Pan Bóg przez proroka Jeremiasz powiada; "Ja, Pan, zgłębiam serce, wystawiam na próbę nerki, aby oddać każdemu według jego postępowania, według owocu jego uczynków. Jeremiasza 17:10 dalej Dawid prosił Pana; "Zbadaj mnie, Panie, i doświadcz, Poddaj próbie nerki i serce moje!" Psalm 26:2
Kolejna duchowa Boska ingerencja o której tu czytamy dotyczy badania naszego wnętrza, serca. Nasze ciało wymaga badań laboratoryjnych. Im bardziej coś potrafi nas głębiej zbadać, tym lepiej. Jak wielkim dobrodziejstwem jest pozytonowa tomografia emisyjna, rezonatory magnetyczne 3T i biofotonowe. Człowiek wewnętrzny potrzebuje również duchowego badania i to takiego 24/7. Pan Bóg doskonale zna skrytości naszego serca, każdy zakamarek naszego jestestwa. Mając tak doskonałą wiedzę o nas, Pan Bóg wie co jest dla nas dobre i stosownie udziela tych dóbr w miarę naszych potrzeb. Czy z wierzymy w tą prawdę gdy otaczające nas okoliczności wydają się nam przykre i niedobre?
„Albowiem nam objawił to Bóg przez Ducha; gdyż Duch bada wszystko, nawet głębokości Boże.” 1 Koryntian 2:10
Przeto, bracia święci, współuczestnicy powołania niebieskiego
Dalej czytamy, że te duchowe dobrodziejstwa są, z tymi, którzy Boga miłują i którzy są powołani według Jego postanowienia i zamiaru. O kim tutaj jest mowa? O tych którzy są Synami Bożymi, a jednocześnie oczekują usynowienia. O tych którzy są powołani. Nie ma tutaj mowy o pojedynczej osobie. Tylko o pewnej zbiorowości. Powołanie dotyczy zbiorowości. Jest powszechne. Apostoł Paweł wszystkich wierzących uznawał za powołanych. Pisał o tym już na początku Listu do Rzymian; „wszystkim, którzy jesteście w Rzymie, umiłowanym Boga, powołanym świętym,” Rzymian 1:7
Kolejny fragment o powołaniu powszechnym widzimy w 1 Koryntian 1:1,2, gdzie Paweł napisał; "Paweł, powołany z woli Bożej na apostoła Chrystusa Jezusa, i Sostenes, brat, zborowi Bożemu, który jest w Koryncie, poświęconym w Chrystusie Jezusie, powołanym świętym, wraz ze wszystkimi, którzy wzywają imienia Pana naszego Jezusa Chrystusa na każdym miejscu, ich i naszym."
W liście do Hebrajczyków 3: 1,2 czytamy; "Przeto, bracia święci, współuczestnicy powołania niebieskiego, zważcie na Jezusa, posłańca i arcykapłana naszego wyznania, wiernego temu, który go ustanowił, jak i Mojżesz był wierny w całym domu Bożym."
Słowo greckie ‘kletos’ oznacza zawezwany, zaproszony, pożądany, mile widziany, oznacza też zgromadzenie. Stąd 'eklessia' tłumaczone jako kościół w rzeczywistości oznacza 'zgromadzenie', 'zwołanie', czy 'zbiegowisko' (etymologia greckiego słowa to 'z wywołanych', 'ze zwołanych').
Pan Bóg zamierzył powołanie pewnej grupy ludzi, by byli uczniami Jezusa, zamierzył to w Swoich suwerennych planach. Zaproszenie to kieruje do wszystkich. Idea powołania, nie jest skierowana tylko do wybranych poszczególnych ludzi. Wybranie jest poprzedzone powołaniem. Tak jak z niegdyś powszechnym powołaniem do wojska. Ono kiedyś obowiązywało każdego dorosłego mężczyznę. Powołanie było zamysłem specjalnej ustawy, a powołany niekoniecznie zostawał wybrany i nie stawał się żołnierzem z automatu.
"Nie wstydź się więc świadectwa o Panu naszym, ani mnie, więźnia jego, ale cierp wespół ze mną dla ewangelii, wsparty mocą Boga, który nas wybawił [zbawił] i powołał [wezwał] powołaniem świętym, nie na podstawie uczynków naszych, lecz według postanowienia [zamysłu] swojego i łaski, danej nam w Chrystusie Jezusie przed dawnymi wiekami, a teraz objawionej przez przyjście Zbawiciela naszego, Chrystusa Jezusa," 2 Tymoteusza 1: 8-10
To jest jeden z bardzo ważnych wierszy. Jak nieco wcześniej zauważyliśmy, życie uczniów Jezusa nie jest ani łatwe, ani wygodne. Jednak w tym wszystkim co trudne, nie jesteśmy pozostawieni samym sobie. Sam Duch Święty osobiście przychodzi nam z pomocą, kiedy już nawet nie wiemy jakimi słowami się modlić, a pozostają nam tylko westchnienia.
Powinniśmy być świadomi, że będąc ludźmi prowadzonymi przez Ducha pewne procesy wewnętrzne, myślowe są wynikiem działania w nas Ducha Bożego. Pewne ośrodki odpowiedzialne za naszą mowę, za westchnienia, za myślenie są pod wpływem Ducha Świętego. Paweł napisał do Koryntian; "Ale my jesteśmy myśli Chrystusowej." A w 2 Koryntian 3:4,5 dodaje; "A taką ufność mamy przez Chrystusa ku Bogu, nie jakobyśmy byli zdolni pomyśleć [rozważyć] coś sami z siebie i tylko z siebie, lecz zdolność nasza jest z Boga"
W Mateusza 10:19,20 czytamy; „A gdy was wydadzą, nie troszczcie się, jak i co macie mówić; albowiem będzie wam dane w tej godzinie, co macie mówić. Bo nie wy jesteście tymi, którzy mówią, lecz Duch Ojca waszego, który mówi w was.” Duch Święty przychodzi z pomocą w naszej słabości, czymkolwiek ona jest. Duch Święty wstawia się za nami. Wzdycha wraz z nami. Podpowiada co mamy powiedzieć. Kiedy człowiek wzdycha odczuwa jakąś ulgę, dotlenia, ożywia organizm. Duch Święty ożywia naszego ducha. To jest szczególne, bardzo osobiste dzieło Ducha Świętego w nas, jest ono wielkim błogosławieństwem. Jest jednak pewien warunek, to Boże dobrodziejstwo jest udziałem tylko tych, którzy miłują Pana Boga całym swoim sercem.
Mam upodobanie w słabościach
Co ważne według Pawła jednym z potrzebnych doświadczeń u chrześcijanina ludzka słabość, ponieważ pozwala ona na działanie w nas mocy Chrystusowej. ”Najchętniej więc chlubić się będę słabościami, aby zamieszkała we mnie moc Chrystusowa. Dlatego mam upodobanie w słabościach (…) albowiem kiedy jestem słaby, wtedy jestem mocny. ” 2 Koryntian 12: 9,10
Podobną obietnicę, towarzyszenia nam w naszej bezsilności, przez samego Zbawiciela, mamy zapisaną u Hebrajczyków 4:14-16, „Mając więc wielkiego arcykapłana, który przeszedł przez niebiosa, Jezusa, Syna Bożego, trzymajmy się mocno wyznania. Nie mamy bowiem arcykapłana, który by nie mógł współczuć ze słabościami naszymi, lecz doświadczonego we wszystkim, podobnie jak my, z wyjątkiem grzechu. Przystąpmy tedy z ufną odwagą do tronu łaski, abyśmy dostąpili miłosierdzia i znaleźli łaskę ku pomocy w stosownej porze.”
Z tymi, którzy Go miłują...
Mamy kolejną obietnicę, że Pan Bóg; "z tymi, którzy Go miłują, współdziała we wszystkim dla ich dobra." Pan Jezus powiedział, że Ojciec na podobieństwo naszych ziemskich ojców chce obdarowywać nas tym co dobre. Wśród tych prezentów, najlepszym jest otrzymanie Ducha Świętego, który uczy, prowadzi i wspiera nas.
"Jeśli więc wy, którzy jesteście źli, umiecie dobre dary dawać dzieciom swoim, o ileż bardziej Ojciec niebieski da Ducha Świętego tym, którzy go proszą." Łukasza 11:13
Kiedyś jeden z uczonych w Piśmie, kapłan, zapytał Jezusa, co ma zrobić, żeby mieć żywot wieczny. Wtedy Jezus odpowiedział mu: „Będziesz miłował Pana, Boga swego, z całego serca swego i z całej duszy swojej, i z całej myśli swojej, i z całej siły swojej, a bliźniego swego, jak siebie samego.“
Co to znaczy miłować Pana Boga? Na to pytanie m.in odpowiada sam Pan Jezus; „Kto ma przykazania moje i przestrzega ich, ten mnie miłuje; a kto mnie miłuje, tego też będzie miłował Ojciec i Ja miłować go będę, i objawię mu samego siebie.“ Jan. 14:21
Ten zaś, który bada serca wie
Pan Bóg przez proroka Jeremiasz powiada; "Ja, Pan, zgłębiam serce, wystawiam na próbę nerki, aby oddać każdemu według jego postępowania, według owocu jego uczynków. Jeremiasza 17:10 dalej Dawid prosił Pana; "Zbadaj mnie, Panie, i doświadcz, Poddaj próbie nerki i serce moje!" Psalm 26:2
Kolejna duchowa Boska ingerencja o której tu czytamy dotyczy badania naszego wnętrza, serca. Nasze ciało wymaga badań laboratoryjnych. Im bardziej coś potrafi nas głębiej zbadać, tym lepiej. Jak wielkim dobrodziejstwem jest pozytonowa tomografia emisyjna, rezonatory magnetyczne 3T i biofotonowe. Człowiek wewnętrzny potrzebuje również duchowego badania i to takiego 24/7. Pan Bóg doskonale zna skrytości naszego serca, każdy zakamarek naszego jestestwa. Mając tak doskonałą wiedzę o nas, Pan Bóg wie co jest dla nas dobre i stosownie udziela tych dóbr w miarę naszych potrzeb. Czy z wierzymy w tą prawdę gdy otaczające nas okoliczności wydają się nam przykre i niedobre?
„Albowiem nam objawił to Bóg przez Ducha; gdyż Duch bada wszystko, nawet głębokości Boże.” 1 Koryntian 2:10
Przeto, bracia święci, współuczestnicy powołania niebieskiego
Dalej czytamy, że te duchowe dobrodziejstwa są, z tymi, którzy Boga miłują i którzy są powołani według Jego postanowienia i zamiaru. O kim tutaj jest mowa? O tych którzy są Synami Bożymi, a jednocześnie oczekują usynowienia. O tych którzy są powołani. Nie ma tutaj mowy o pojedynczej osobie. Tylko o pewnej zbiorowości. Powołanie dotyczy zbiorowości. Jest powszechne. Apostoł Paweł wszystkich wierzących uznawał za powołanych. Pisał o tym już na początku Listu do Rzymian; „wszystkim, którzy jesteście w Rzymie, umiłowanym Boga, powołanym świętym,” Rzymian 1:7
Kolejny fragment o powołaniu powszechnym widzimy w 1 Koryntian 1:1,2, gdzie Paweł napisał; "Paweł, powołany z woli Bożej na apostoła Chrystusa Jezusa, i Sostenes, brat, zborowi Bożemu, który jest w Koryncie, poświęconym w Chrystusie Jezusie, powołanym świętym, wraz ze wszystkimi, którzy wzywają imienia Pana naszego Jezusa Chrystusa na każdym miejscu, ich i naszym."
W liście do Hebrajczyków 3: 1,2 czytamy; "Przeto, bracia święci, współuczestnicy powołania niebieskiego, zważcie na Jezusa, posłańca i arcykapłana naszego wyznania, wiernego temu, który go ustanowił, jak i Mojżesz był wierny w całym domu Bożym."
Słowo greckie ‘kletos’ oznacza zawezwany, zaproszony, pożądany, mile widziany, oznacza też zgromadzenie. Stąd 'eklessia' tłumaczone jako kościół w rzeczywistości oznacza 'zgromadzenie', 'zwołanie', czy 'zbiegowisko' (etymologia greckiego słowa to 'z wywołanych', 'ze zwołanych').
Pan Bóg zamierzył powołanie pewnej grupy ludzi, by byli uczniami Jezusa, zamierzył to w Swoich suwerennych planach. Zaproszenie to kieruje do wszystkich. Idea powołania, nie jest skierowana tylko do wybranych poszczególnych ludzi. Wybranie jest poprzedzone powołaniem. Tak jak z niegdyś powszechnym powołaniem do wojska. Ono kiedyś obowiązywało każdego dorosłego mężczyznę. Powołanie było zamysłem specjalnej ustawy, a powołany niekoniecznie zostawał wybrany i nie stawał się żołnierzem z automatu.
"Nie wstydź się więc świadectwa o Panu naszym, ani mnie, więźnia jego, ale cierp wespół ze mną dla ewangelii, wsparty mocą Boga, który nas wybawił [zbawił] i powołał [wezwał] powołaniem świętym, nie na podstawie uczynków naszych, lecz według postanowienia [zamysłu] swojego i łaski, danej nam w Chrystusie Jezusie przed dawnymi wiekami, a teraz objawionej przez przyjście Zbawiciela naszego, Chrystusa Jezusa," 2 Tymoteusza 1: 8-10
sobota, 9 czerwca 2018
Rozdział 8:24,25
"W tej bowiem nadziei zbawieni [uratowani] jesteśmy; a nadzieja, którą się ogląda, nie jest nadzieją, bo jakże może ktoś spodziewać się tego, co widzi? A jeśli [oczekujemy] spodziewamy się tego, czego nie widzimy, oczekujemy [wyczekujemy] żarliwie, z cierpliwością [wytrwałością]."
Wiara, nadzieja i wytrwałość są bardzo ważnymi elementami w procesie zbawienia. Biblia Gdańska to miejsce oddała w taki sposób; " Nadzieją bowiem jesteśmy zbawieni." Zbawieni nadzieją ? Bardzo interesująca myśl.
Greckie słowo 'elpida';'elpis' oznacza nadzieję, oczekiwanie, spodziewanie się spełnienia w przyszłości czegoś pożądanego i ufność, że to się spełni, urzeczywistni. Przeciwieństwem nadziei jest beznadzieja rodząca obawy. Słowo nadzieja w języku polskim pochodzi od zwrotu; na-dejaty sę stawać się, podziewać się, dziać się. Nadzieja jest przekonaniem, że to o czym myślimy, mówimy, planujemy, marzymy urzeczywistni się, zdarzy się w przyszłości. Nadzieja dotyczy przyszłości.
Nadzieja uzupełnia definicję wiary. Bo wiara jest teraźniejszą pewnością z jednej strony, i ufnym spodziewaniem się czegoś w przyszłości (nadzieją) z drugiej strony. A te obie łączy wytrwałość.
W Piśmie Świętym począwszy od Psalmów jest wiele fragmentów mówiących o błogosławionej nadziei, o tym, że dobrze jest pokładać nadzieję w Panu, żyć nią na co dzień.
„Prawdziwa to mowa i warta chętnego przyjęcia; gdyż trudzimy się i walczymy dlatego, że położyliśmy nadzieję w Bogu żywym, który jest Zbawicielem wszystkich ludzi, zwłaszcza wierzących. To głoś i tego nauczaj.” 1 Tymoteusza 4:9-11
Ludzie pokładają nadzieję nie zawsze we właściwych rzeczach; w bogactwie, w zdrowym trybie życia, wykształceniu, w swoich znajomościach, zawieranych sojuszach, w ideologiach, programach politycznych, w innych ludziach. Jest to jednak najczęściej złudna i daremna nadzieja. Nadzieja która bardzo często zawodzi i jest powodem do wstydu.
Jesteśmy ludźmi tym samym biedom poddani,
ale przyświeca nam nadzieja, która nie zawodzi…
O tej błogosławionej nadziei czytaliśmy już w Liście do Rzymian 5:5; "a nadzieja nie zawodzi, bo miłość Boża rozlana jest w sercach naszych przez Ducha Świętego, który nam jest dany." Zachęcam do przeczytania trzech części studium biblijnego na temat nadziei.
Wiara, nadzieja i wytrwałość są bardzo ważnymi elementami w procesie zbawienia. Biblia Gdańska to miejsce oddała w taki sposób; " Nadzieją bowiem jesteśmy zbawieni." Zbawieni nadzieją ? Bardzo interesująca myśl.
Greckie słowo 'elpida';'elpis' oznacza nadzieję, oczekiwanie, spodziewanie się spełnienia w przyszłości czegoś pożądanego i ufność, że to się spełni, urzeczywistni. Przeciwieństwem nadziei jest beznadzieja rodząca obawy. Słowo nadzieja w języku polskim pochodzi od zwrotu; na-dejaty sę stawać się, podziewać się, dziać się. Nadzieja jest przekonaniem, że to o czym myślimy, mówimy, planujemy, marzymy urzeczywistni się, zdarzy się w przyszłości. Nadzieja dotyczy przyszłości.
Nadzieja uzupełnia definicję wiary. Bo wiara jest teraźniejszą pewnością z jednej strony, i ufnym spodziewaniem się czegoś w przyszłości (nadzieją) z drugiej strony. A te obie łączy wytrwałość.
W Piśmie Świętym począwszy od Psalmów jest wiele fragmentów mówiących o błogosławionej nadziei, o tym, że dobrze jest pokładać nadzieję w Panu, żyć nią na co dzień.
„Prawdziwa to mowa i warta chętnego przyjęcia; gdyż trudzimy się i walczymy dlatego, że położyliśmy nadzieję w Bogu żywym, który jest Zbawicielem wszystkich ludzi, zwłaszcza wierzących. To głoś i tego nauczaj.” 1 Tymoteusza 4:9-11
Ludzie pokładają nadzieję nie zawsze we właściwych rzeczach; w bogactwie, w zdrowym trybie życia, wykształceniu, w swoich znajomościach, zawieranych sojuszach, w ideologiach, programach politycznych, w innych ludziach. Jest to jednak najczęściej złudna i daremna nadzieja. Nadzieja która bardzo często zawodzi i jest powodem do wstydu.
Jesteśmy ludźmi tym samym biedom poddani,
ale przyświeca nam nadzieja, która nie zawodzi…
O tej błogosławionej nadziei czytaliśmy już w Liście do Rzymian 5:5; "a nadzieja nie zawodzi, bo miłość Boża rozlana jest w sercach naszych przez Ducha Świętego, który nam jest dany." Zachęcam do przeczytania trzech części studium biblijnego na temat nadziei.
cz.1 -
https://listdorzymian.blogspot.com/2018/04/a-nadzieja-nie-zawodzi-cz-1.html
cz.2 -
https://listdorzymian.blogspot.com/2018/04/a-nadzieja-nie-zawodzi-cz-2.html
cz.3 -
https://listdorzymian.blogspot.com/2018/04/a-nadzieja-nie-zawodzi-cz-3.html
"Abyśmy, usprawiedliwieni łaską jego, stali się dziedzicami żywota wiecznego, którego nadzieja nam przyświeca." Tytusa 3:4
”Albowiem my w Duchu oczekujemy spełnienia się nadziei usprawiedliwienia z wiary,” Galicjan 5:5
Jeśli tylko...
W naszym dzisiejszym fragmencie jest mowa o wytrwałości. W języku greckim mamy tu użyte słowo 'hypomonos', które oznacza bardziej wytrwałość niż cierpliwość.
W Rzymian 5:4 czytaliśmy, że wytrwałość jest drogą w kierunku nadziei. Wytrwałość jest siostrą cierpliwości. Wytrwałość i cierpliwość są to cechy bardzo potrzebne i jak czytamy pożądane od uczniów Jezusa.
Pan Jezus dwukrotnie powiedział; "kto wytrwa do końca, ten będzie zbawiony." Mateusza 10:22 oraz 24:14, a u Łukasza 21:19 i Jana 8:30 czytamy kolejne ważne słowa Pana; "Przez wytrwałość swoją zyskacie dusze wasze."; "Jeżeli wytrwacie w słowie moim, prawdziwie uczniami moimi będziecie." Jana 8:30
"Abyśmy, usprawiedliwieni łaską jego, stali się dziedzicami żywota wiecznego, którego nadzieja nam przyświeca." Tytusa 3:4
”Albowiem my w Duchu oczekujemy spełnienia się nadziei usprawiedliwienia z wiary,” Galicjan 5:5
Jeśli tylko...
W naszym dzisiejszym fragmencie jest mowa o wytrwałości. W języku greckim mamy tu użyte słowo 'hypomonos', które oznacza bardziej wytrwałość niż cierpliwość.
W Rzymian 5:4 czytaliśmy, że wytrwałość jest drogą w kierunku nadziei. Wytrwałość jest siostrą cierpliwości. Wytrwałość i cierpliwość są to cechy bardzo potrzebne i jak czytamy pożądane od uczniów Jezusa.
Pan Jezus dwukrotnie powiedział; "kto wytrwa do końca, ten będzie zbawiony." Mateusza 10:22 oraz 24:14, a u Łukasza 21:19 i Jana 8:30 czytamy kolejne ważne słowa Pana; "Przez wytrwałość swoją zyskacie dusze wasze."; "Jeżeli wytrwacie w słowie moim, prawdziwie uczniami moimi będziecie." Jana 8:30
"teraz pojednał w
jego ziemskim ciele przez śmierć, aby was stawić przed obliczem swoim
jako świętych i niepokalanych, i nienagannych, jeśli tylko wytrwacie w
wierze, ugruntowani i stali, i nie zachwiejecie się w nadziei, opartej
na ewangelii, którą usłyszeliście, która jest zwiastowana wszelkiemu
stworzeniu pod niebem, a której ja, Paweł, zostałem sługą." Kolosan 1:22,23
Wytrwałość zaś niech prowadzi do dzieła doskonałego
"domem jego my jesteśmy, jeśli tylko aż do końca zachowamy niewzruszenie ufność i chwalebną nadzieję." Hebrajczyków 3:6
"Nie porzucajcie więc ufności waszej, która ma wielką zapłatę. Albowiem wytrwałości wam potrzeba, abyście, gdy wypełnicie wolę Bożą, dostąpili tego, co obiecał. Bo jeszcze tylko mała chwila, a przyjdzie Ten, który ma przyjść, i nie będzie zwlekał;" Hebrajczyków 10:35-37
"Poczytujcie to sobie za najwyższą radość, bracia moi, gdy rozmaite próby przechodzicie, wiedząc, że doświadczenie wiary waszej sprawia wytrwałość, wytrwałość zaś niech prowadzi do dzieła doskonałego, abyście byli doskonali i nienaganni, nie mający żadnych braków." Jakuba 1:2-4
"Bracia, za przykład cierpienia i cierpliwości bierzcie proroków, którzy przemawiali w imieniu Pańskim. Oto za błogosławionych uważamy tych, którzy wytrwali. Słyszeliście o wytrwałości Joba i oglądaliście zakończenie, które zgotował Pan, bo wielce litościwy i miłosierny jest Pan." Jakuba 5:10,11
"Ponieważ zachowałeś nakaz mój, by przy mnie wytrwać, przeto i Ja zachowam cię w godzinie próby, jaka przyjdzie na cały świat, by doświadczyć mieszkańców ziemi." Objawienie 3:10
"Jeśli kto jest przeznaczony do niewoli, do niewoli pójdzie; jeśli kto zabija mieczem, musi sam zginąć od miecza. Tu się okaże wytrwanie i wiara świętych." Objawienie 13:10
Wytrwałość zaś niech prowadzi do dzieła doskonałego
"domem jego my jesteśmy, jeśli tylko aż do końca zachowamy niewzruszenie ufność i chwalebną nadzieję." Hebrajczyków 3:6
"Nie porzucajcie więc ufności waszej, która ma wielką zapłatę. Albowiem wytrwałości wam potrzeba, abyście, gdy wypełnicie wolę Bożą, dostąpili tego, co obiecał. Bo jeszcze tylko mała chwila, a przyjdzie Ten, który ma przyjść, i nie będzie zwlekał;" Hebrajczyków 10:35-37
"Poczytujcie to sobie za najwyższą radość, bracia moi, gdy rozmaite próby przechodzicie, wiedząc, że doświadczenie wiary waszej sprawia wytrwałość, wytrwałość zaś niech prowadzi do dzieła doskonałego, abyście byli doskonali i nienaganni, nie mający żadnych braków." Jakuba 1:2-4
"Bracia, za przykład cierpienia i cierpliwości bierzcie proroków, którzy przemawiali w imieniu Pańskim. Oto za błogosławionych uważamy tych, którzy wytrwali. Słyszeliście o wytrwałości Joba i oglądaliście zakończenie, które zgotował Pan, bo wielce litościwy i miłosierny jest Pan." Jakuba 5:10,11
"Ponieważ zachowałeś nakaz mój, by przy mnie wytrwać, przeto i Ja zachowam cię w godzinie próby, jaka przyjdzie na cały świat, by doświadczyć mieszkańców ziemi." Objawienie 3:10
"Jeśli kto jest przeznaczony do niewoli, do niewoli pójdzie; jeśli kto zabija mieczem, musi sam zginąć od miecza. Tu się okaże wytrwanie i wiara świętych." Objawienie 13:10
Subskrybuj:
Posty (Atom)