Apostoł Paweł pozornie zmienia temat swojego listu. Z kwestii związanych z chrześcijańskim życiem przechodzi do spraw związanych z Izraelem. Paweł kończy poprzedni rozdział obietnicą, że „nic nie zdoła nas odłączyć od miłości Boga”. A co z narodem wybranym? Z jakiegoś powodu, w rzymskich wspólnotach trwał konflikt pomiędzy Żydami a poganami. Bracia z pogan żywili niechęć do braci z Izraela, a Żydzi nadal w jakiś sposób, z powodu swojego dziedzictwa wynosili się nad Braci z pogan. Poza tym Paweł był uznawany przez Żydów za odstępce, żeby nie powiedzieć za zdrajcę. Przecież liście do Rzymian pokazał inną, nie do zaakceptowania przez Żydów, stronę Zakonu, obrzezania. Dlatego teraz musi coś więcej napisać na temat narodu wybranego.
Za braci moich, krewnych moich według ciała
Musimy pamiętać, że sam Paweł uznawał pierwszeństwo Izraela; w Rzymian 3:9,10 napisał "Najpierw Żyd, potem Grek."; oraz " Czymże więc góruje Żyd? Albo co za pożytek jest z obrzezania? Wielki pod każdym względem. Przede wszystkim ten, że im zostały powierzone wyrocznie Boże. Bo co z tego, że niektórzy nie uwierzyli? Czyż niewierność ich zniweczy wierność Bożą?" Rzymian 3:1-3
Izrael, lud szczególnie błogosławiony przez Boga, naród wybrany, za czasów Pawła znalazł się w opłakanym, koszmarnym punkcie historii. Jest to moment na tyle tragiczny, że Paweł gotowy jest na stracenie największego dobra, na klątwę, na odłączenie od Chrystusa, za swoich rodaków. Żydzi odrzucili Mesjasza, doprowadzili do Jego śmierci, rozminęli się z Prawdą, a po wniebowstąpieniu Pana prześladowali tych którzy należeli do Pana.
Paweł jest świadomy miejsca w jakim znaleźli się Żydzi i jest to na tyle przykre dla niego doświadczenie, że jak pisze nieustannie jest smutny, cierpi z tego powodu i ma ból w swoim sercu. Taki stan był spowodowany działaniem Ducha Świętego w sumieniu Pawła.
Około dziesięciu lat po napisaniu Listu do Rzymian, w 66 roku n.e. wybuchła pierwsza wojna Żydów z Rzymem. Powstanie zostało stłumione przez przyszłych cesarzy rzymskich, Wespazjana i Tytusa. Podczas Oblężenia Jerozolimy wojska rzymskie zniszczyły w 70 roku znaczną część Świątyni Jerozolimskiej i, według niektórych źródeł, złupiły z niej takie przedmioty kultu, jak Menora. Pomimo znacznych ofiar w ludziach, nadal wyraźna liczba Żydów żyła w Ziemi Izraela, również po wojnie Kwietusa w latach 115-117 n.e. Dopiero w latach 132-136 Juliusz Sewerus, generał cesarza Hadriana, tłumiąc Powstanie Bar-Kochby, dokonał spustoszenia Judei. Wojska rzymskie zniszczyły wówczas 985 miejscowości, a większość ludności Judei środkowej zgładzono, sprzedano w niewolę lub zmuszono do ucieczki. Ludność żydowska została, wypędzona z Jerozolimy, przemieściła się bardziej ku Jawne.
Po pokonaniu Żydów Hadrian, chcąc zatrzeć więź Żydów z Ziemią Izraela, zmienił w 135 n.e. nazwę prowincji z Iudea na Syria Palaestina oraz przemianował zburzoną Jerozolimę na Aelia Capitolina. Na miejscu zburzonej świątyni jerozolimskiej ufundował świątynię Jowisza Kapitolińskiego. Ponadto od roku 70 n.e. Żydom wolno było praktykować judaizm tylko po opłaceniu specjalnego podatku, zwanego Fiscus Iudaicus. Po roku 135 nie wolno było Żydom przebywać w Jerozolimie, z wyjątkiem święta Tisza be Aw upamiętniającego rocznicę zburzenia Pierwszej i Drugiej Świątyni Jerozolimskiej.
Podobna historia miała miejsce za czasów Mojżesza, gdy naród wybrany ulał sobie złotego cielca na pustyni. W Księdze Wyjścia 32: 30 - 35 czytamy; "Następnego dnia rzekł Mojżesz do ludu: Popełniliście ciężki grzech, lecz teraz wstąpię ponownie do Pana, może zdołam przebłagać go za wasz grzech. Wrócił tedy Mojżesz do Pana i rzekł: Oto lud ten popełnił ciężki grzech, bo uczynili sobie bogów ze złota. Teraz, racz odpuścić ich grzech, lecz jeżeli nie, to wymaż mnie ze swojej księgi, którą napisałeś." I rzekł Pan do Mojżesza: Tego, kto zgrzeszył przeciwko mnie, wymażę z księgi mojej. Teraz zaś idź, prowadź ten lud, dokąd ci kazałem; oto anioł mój pójdzie przed tobą. W dniu nawiedzenia mojego nawiedzę ich za ich grzech. I zesłał Pan karę na lud za to, że uczynili cielca, którego sporządził Aaron. "
Pan Bóg nie chciał takiej ofiary ze strony Mojżesza, czy Pawła. A w tych historiach mamy pokazaną troskę o naród wybrany. Przykład Pawła jest dla nas zachętą by modlić się za Izrael, który obecnie znajduje się daleko od społeczności z Bogiem.
Postawa Pawła wobec Żydów była daleka od tego w jaki sposób "chrześcijanie" przez wieki traktowali Żydów. Skażone sumienia tych "chrześcijan' którzy okrutnie prześladowali Żydów, tworzyli getta, mordowali w obozach koncentracyjnych, dokonywali ludobójstwa i rzezi nie miały nic wspólnego z Duchem Świętym. Z całą mocą musimy to podkreślić. Duch Święty prowadzi do żarliwej modlitwy o zbawienie dla narodu Izraelskiego. A nie tylko do modlitwy o ten naród, ale i o naszych niezbawionych rodaków i krewnych według ciała.
Tak, jak już pisałem, my nie możemy budować teologii w oparciu o pojedyncze wiersze, wyrwane z kontekstu rozdziału, księgi czy całego Pisma Świętego. Dlatego w naszych rozważaniach sytuacji Izraela, będę sięgał do innych ważnych i pomocnych miejsc w Starym i Nowym Testamencie, w którym zobaczymy, że mimo wielokrotnego odrzucenia Boga przez Izrael, Pan Bóg jest wierny swoim obietnicom i nigdy nie odrzucił narodu wybranego.
Dzięki obfitemu miłosierdziu twojemu nie wygubiłeś ich
i nie opuściłeś
„Jedli tedy i byli syci, utyli i opływali w dostatki dzięki wielkiej twojej dobroci. Wtedy stali się oporni i zbuntowali się przeciwko tobie, i odrzucili od siebie twój zakon, zabili twoich proroków, którzy ich ostrzegali, aby ich nawrócić do ciebie, i popełnili wielkie bluźnierstwa. Toteż wydałeś ich w ręce ich wrogów, a ci ciemiężyli ich. W czasie ucisku zaś wołali do ciebie, a wtedy Ty wysłuchałeś ich z niebios i według obfitego swego miłosierdzia dałeś im wybawicieli, którzy wybawiali ich z ręki ich wrogów. (…) Przez wiele lat okazywałeś im cierpliwość i ostrzegałeś ich przez swego ducha za pośrednictwem swoich proroków, lecz oni nie przyjęli tego w swoje uszy. Toteż wydałeś ich w moc ludów różnych krajów. Dzięki obfitemu miłosierdziu twojemu nie wygubiłeś ich i nie opuściłeś, gdyż Ty jesteś Bogiem litościwym i miłosiernym. (…) Wszak Ty jesteś sprawiedliwy we wszystkim, co przyszło na nas; Ty dochowałeś wierności, ale my postąpiliśmy bezbożnie.” Księga Nehemiasza 9 rozdział
„Im częściej odzywałem się do nich, tym dalej oni odchodzili ode mnie; (…) Bo mój lud uporczywie trwa w odstępstwie ode mnie, a chociaż wzywają Baala, jednak im nie pomaga. Jakże mógłbym cię porzucić, Efraimie, zaniechać ciebie, Izraelu? Jakże mógłbym zrównać ciebie z Adam, postąpić z tobą jak z Seboim? Zadrżało we mnie serce, byłem do głębi poruszony. Nie wyleję mego srogiego gniewu, nie chcę ponownie zniszczyć Efraima,bo Ja jestem Bogiem, a nie człowiekiem, jestem pośród ciebie jako Święty i nie przychodzę, aby niszczyć.” Księga Ozeasza 11 rozdział
Kiedy Hebrajczycy, w poszukiwaniu żywności, znaleźli się w Egipcie, coś złego musiało się tam stać po śmierci Józefa i jego dzieci. Kolejne pokolenie utożsamiło się z kulturą i religią Egiptu, wtopiło się w nią, Egipt ich urzekł, oczarował. Odstępstwo Izraela bierze początek w Egipcie. Od tego czasu ci ludzie "Egipt mieli w genach". Pisze o tym prorok Ezechiel.
„I rzekłem do nich: Niech każdy z was odrzuci obrzydliwości miłe dla jego oczu, a nie kalajcie się bałwanami egipskimi - Ja, Pan, jestem waszym Bogiem. Lecz oni byli przekorni wobec mnie i nie chcieli mnie słuchać; nikt nie odrzucił obrzydliwości miłych dla swoich oczu i nie opuścili bałwanów egipskich. Wtedy postanowiłem wylać na nich swoją zapalczywość i dać upust swojemu gniewowi na nich pośród ziemi egipskiej.” Ks. Ezechiela 20:7-9
"I będę wśród nich mieszkał; będę ich Bogiem, a oni będą moim ludem. I poznają narody, że Ja jestem Pan, który uświęcam Izraela, gdy moja świątynia będzie wśród nich na wieki.” Ezechiela 37:26-28
Osoby zainteresowane tym tematem odsyłam do Księgi Ezechiela szczególnie do 6, 16, 22, 23, 35, 36, 37 rozdziału oraz do studium na blogu pod adresem: http://ezechiela.blogspot.com
"Nie odrzucił Bóg swego ludu, który uprzednio sobie upatrzył...."
Rzymian 11:2
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz