Rozdział 10:16-18

"Lecz nie wszyscy dali posłuch [okazali posłuszeństwo] dobrej nowinie; mówi bowiem Izajasz: Panie! Któż uwierzył zwiastowaniu naszemu?  Wiara tedy jest ze słuchania, a słuchanie przez Słowo [Rhema - słowo wypowiedziane] Chrystusowe [Boże]. Ale mówię: [zadaję pytanie] Czy nie słyszeli? Ależ tak: Po całej ziemi rozległ się ich głos, a słowa ich dotarły aż do krańców ziemi [zamieszkałego świata]."


Powtórzę ważną myśl z poprzedniego rozważania; "Bóg wyprawia posłańców (proroków, apostołów, kaznodziei, nauczycieli, ewangelistów), którzy są Jego błogosławieństwami dla potrzebującego świata. Podczas gdy Bóg w Swej łasce wyznacza posłańców ewangelii, słuchacze muszą właściwie zareagować na ich przesłanie." B. Utley

Głosić - słuchać - dać posłuch - być posłusznym...
Lecz nie wszyscy dali posłuch dobrej nowinie;

"Kto uwierzył wieści naszej, a ramię Pana komu się objawiło?" Izajasza 53:1  Apostoł Paweł cytuje słowa proroka Izajasza. Prorok martwi się tym, że ludzie jego pokolenia nie chcieli słuchać i dać posłuchu proroczym wieściom. Czy w Izraelu nie było Bożych posłańców? Czy nie byli oni dobrze przygotowani i posłani przez samego Boga JHWH ? Czy ich poselstwo było nieklarowne i rozwodnione? Z całą pewnością możemy powiedzieć, że nie. Historia się powtarza i o podobnej sytuacji w naszym dzisiejszym fragmencie napisał Paweł.

Przeczytajmy co w tej sprawie napisał Jan w swojej Ewangelii; "A chociaż tyle cudów dokonał wobec nich, nie wierzyli w niego, aby się wypełniło słowo proroka Izajasza, jakie wypowiedział: Panie, któż uwierzył wieści naszej, a komu objawiło się ramię Pana? Dlatego nie mogli uwierzyć, że znowu rzekł Izajasz: Zaślepił oczy ich i zatwardził serce ich, aby nie widzieli oczami swymi i nie rozumieli sercem swym, i żeby się nie nawrócili, i żebym ich nie uzdrowił. To powiedział Izajasz, gdyż ujrzał chwałę jego i mówił o nim. Mimo to jednak wielu członków Rady uwierzyło w niego, ale gwoli faryzeuszów nie wyznawali swej wiary, żeby nie zostali wyłączeni z synagogi; umiłowali bowiem bardziej chwałę ludzką niż chwałę Bożą." Jana 12:37-43

Jednym z Bożych posłańców był Szczepan. W Dziejach Apostolskich 7:56-58 czytamy, że gdy tylko ogłaszał wieści o Jezusie, Żydzi z wściekłością zatykali sobie uszy. Czy nie słyszeli ? "Oto widzę niebiosa otwarte i Syna Człowieczego stojącego po prawicy Bożej. Oni zaś podnieśli wielki krzyk, zatkali uszy swoje i razem rzucili się na niego. A wypchnąwszy go poza miasto, kamienowali."

Apostoł Paweł zwraca uwagę Żydów na brak u nich posłuchu dla dobrych wieści. W momencie przyjmowania wiadomości o spadku, potrzebna jest jakaś reakcja na to co się słyszy. Nie wystarczy słyszeć, trzeba jeszcze uwierzyć w to co się słyszy, dać temu posłuch i być posłusznym temu co się słyszy. Trzeba przyjąć Słowo z całą gotowością, z pasją, z radością tak jak Żydzi w Berei. Posłuch i posłuszeństwo Słowu to kolejne ważne kroki na drodze do zbawienia.

"Jeśli kto ma uszy do słuchania, niechaj słucha."
Marek 7:16

"Chcę dowiedzieć się od was tego jednego: Czy przez uczynki zakonu otrzymaliście Ducha, czy przez SŁUCHANIE z WIARĄ? Czy aż tak nierozumni jesteście? Rozpoczęliście w duchu, a teraz na ciele kończycie? Czy daremne były tak liczne wasze doznania? Rzeczywiście, byłyby daremne. Czy ten, który daje wam Ducha i dokonuje wśród was cudów, czyni to na podstawie uczynków zakonu, czy na podstawie SŁUCHANIA z WIARĄ?" Galacjan 3:2-5

"A bądźcie WYKONAWCAMI Słowa, a nie tylko SŁUCHACZAMI, oszukującymi samych siebie. Bo jeśli ktoś jest SŁUCHACZEM Słowa, a nie WYKONAWCĄ, to podobny jest do człowieka, który w zwierciadle przygląda się swemu naturalnemu obliczu; bo przypatrzył się sobie i odszedł, i zaraz zapomniał, jakim jest. Ale kto wejrzał w doskonały zakon wolności i trwa w nim, nie jest SŁUCHACZEM, który zapomina, lecz WYKONAWCĄ; ten będzie błogosławiony w swoim działaniu." Jakuba 1:22-25

"Bracia zaś wyprawili zaraz w nocy Pawła i Sylasa do Berei; ci, gdy tam przybyli, udali się do synagogi Żydów, którzy byli szlachetniejszego usposobienia niż owi w Tesalonice; przyjęli oni Słowo z całą gotowością [ochotą, żarliwością] i codziennie badali Pisma, czy tak się rzeczy mają." Dzieje 17:10,11

"Dlatego nieustannie dziękujemy Bogu, bo gdy przyjęliście słowo Boże, usłyszane od nas, przyjęliście je nie jako słowo ludzkie, ale - jak jest naprawdę - jako słowo Boga, który działa w was wierzących." 1 Tesaloniczan 2:13

Będziesz słuchał głosu Pana Boga Twego

Dzisiejszy fragment jest często zapominaną kontynuacją poprzedniego. Poprzedni, wyrwany z kontekstu, kładzie nacisk na ogłaszanie dobrych nowin. Ten kolejny, akcentuje potrzebę słuchania i wykonywania Słowa.

Żydzi po wygnaniu z Ziemi Obiecanej stali się nośnikiem Pism Starego Testamentu. Obecnie Ewangelia jest głoszona praktycznie po całym zamieszkałym świecie. Odnoszę wrażenie, że tam gdzie jest najgłośniej i najczęściej obwieszczana, tam jest najmniej słuchana. Proszę przeczytajmy jeszcze kilka, dających nam sporo do myślenia fragmentów z Pisma Świętego. To są fragmenty mówiące nam o konieczności słuchania Pana Boga, o błogosławieństwie dla słyszących i o konsekwencjach ignorowania Jego głosu.

"I ujrzą wszystkie ludy ziemi, że imię Pana jest WZYWANE u ciebie, i będą się ciebie bać. Ponad miarę obdarzy cię Pan dobrem w twoim potomstwie, w rozpłodzie twego bydła, w plonach twojej roli, na ziemi, co do której Pan poprzysiągł twoim ojcom, że ci ją da.  Otworzy Pan przed tobą swój skarbiec dobra, niebiosa, aby dawać deszcz na twoją ziemię w czasie właściwym i aby błogosławić wszelką pracę twoich rąk tak, że będziesz mógł pożyczać wielu narodom, ale ty sam nie będziesz pożyczał.  I uczyni cię Pan głową, a nie ogonem, i będziesz zawsze tylko na górze, a nigdy nie będziesz na dole, JEŻELI BĘDZIESZ SŁUCHAŁ przykazań Pana, Boga twego, które ja ci dziś nadaję, abyś ich pilnie przestrzegał; nie odstąpisz ani w prawo, ani w lewo od żadnego ze słów, które ja wam dziś nakazuję po to, aby pójść za innymi bogami i im służyć.  Lecz JEŻELI NIE USŁUCHASZ GŁOSU Pana, Boga twego, i nie będziesz pilnie spełniał wszystkich jego przykazań i ustaw jego, które ja ci dziś nadaję, to przyjdą na cię te wszystkie przekleństwa i dosięgną cię. Przeklęty będziesz w mieście i przeklęty będziesz na polu." Powtórzonego Prawa 28:12-16

"Wtedy wzywać mnie będą, lecz ich nie wysłucham, szukać mnie będą, lecz mnie nie znajdą,  bo nienawidzili poznania i nie obrali bojaźni Pana,  nie chcieli mojej rady, gardzili każdym moim ostrzeżeniem.  Dlatego muszą spożywać owoc swojego postępowania i sycić się swoimi radami," Przysłów 1:28-31

"Słuchajcie mojego głosu, a Ja będę waszym Bogiem, wy zaś będziecie moim ludem, postępujcie całkowicie tą drogą, którą wam nakazuję, aby się wam dobrze działo!  Lecz oni nie usłuchali i nie nakłonili swojego ucha, ale postępowali według skłonności i uporu swojego złego serca i odwrócili się do mnie tyłem, a nie twarzą.  Od tego dnia, gdy wasi ojcowie wyszli z ziemi egipskiej, aż do dnia dzisiejszego, posyłałem do was nieprzerwanie i nieustannie swoje sługi, proroków.  Lecz oni nie usłuchali mnie ani nie nakłonili swojego ucha, ale usztywnili swój kark i postępowali gorzej niż ich ojcowie.  Gdy więc będziesz mówił do nich wszystkie te słowa, oni cię nie usłuchają, gdy będziesz do nich wołał, oni ci nie odpowiedzą.  Mów więc do nich: To jest ten naród, który nie usłuchał głosu Pana, swojego Boga, i nie przyjął przestrogi; zaginęła prawda, starta została z ich ust!" Jeremiasza 7:22-28

"I rzekł Pan do mnie: Istnieje sprzysiężenie między mężami judzkimi i mieszkańcami Jeruzalemu,  że zawrócili do win swoich praojców, którzy nie chcieli słuchać moich słów, lecz poszli za cudzymi bogami, aby im służyć; i zerwał dom izraelski i dom judzki moje przymierze, które zawarłem z ich ojcami.  Dlatego tak mówi Pan: Oto sprowadzę na nich nieszczęście, z którego nie będą mogli się wydostać, a gdy będą wołać do mnie, nie wysłucham ich." Jeremiasza 11:9-11

"I rzekłem do nich: Niech każdy z was odrzuci obrzydliwości miłe dla jego oczu, a nie kalajcie się bałwanami egipskimi - Ja, Pan, jestem waszym Bogiem.  Lecz oni byli przekorni wobec mnie i nie chcieli mnie słuchać; nikt nie odrzucił obrzydliwości miłych dla swoich oczu i nie opuścili bałwanów egipskich. Ezechiela 20:7-8

"Lecz oni nie chcieli usłuchać, odwrócili się do mnie plecami i zatkali uszy, aby nie słyszeć.  Zatwardzili swoje serca jak diament, aby nie musieć słuchać zakonu i słów, które Pan Zastępów posyłał do nich przez swego Ducha za pośrednictwem dawnych proroków. Dlatego Pan Zastępów wybuchnął wielkim gniewem.  Stało się więc tak, jak On wołał, a oni nie słuchali, tak też, gdy oni będą wołać, Ja ich nie wysłucham - mówi Pan Zastępów.  I rozrzuciłem ich huraganem pomiędzy wszystkie narody, których nie znali, a pozostała po nich ziemia spustoszona, tak że nikt tamtędy nie przechodził. A tak przepiękny kraj zamienili w pustynię." Zachariasza 7:11-14

"A przecież Pan, Bóg ich ojców, nieustannie wysyłał do nich swoich posłańców, litując się nad swoim ludem i nad swoim mieszkaniem.  Lecz oni drwili z posłańców Bożych, pogardzali jego słowami i wyszydzali jego proroków, aż gniew Pana na jego własny lud wzmógł się tak, iż nie było już ratunku.  Toteż sprowadził na nich króla chaldejskiego, który pobił mieczem ich pierworodnych w ich świętym przybytku, nie oszczędzając ani młodzieńców, ani dziewic, ani starców, ani sędziwych. Wszystkich wydał Pan w jego ręce. "  2 Kronik 36:15-17

"Posyłał też Pan do was nieustannie i gorliwie wszystkie swoje sługi, proroków, ale nie słuchaliście i nie nakłoniliście swojego ucha, aby słuchać. A mówił: Nawróćcie się, każdy ze swojej złej drogi i swoich złych uczynków, a będziecie mogli mieszkać w ziemi, którą Pan dał wam i waszym ojcom od wieków na wieki. Nie chodźcie za cudzymi bogami, aby im służyć i oddawać im pokłon, i nie pobudzajcie mnie do gniewu dziełem swoich rąk, a nie uczynię wam nic złego.  Lecz wy mnie nie słuchaliście - mówi Pan - pobudzając mnie do gniewu dziełem swoich rąk, ku waszej zgubie.  Dlatego tak mówi Pan Zastępów: Ponieważ nie słuchaliście moich słów,  oto ja..." Jeremiasza 25:4-9

"A przecież Ja posyłałem do was nieustannie i gorliwie wszystkie moje sługi, proroków, mówiąc: Nie czyńcie tej obrzydliwości, której Ja nienawidzę!  Ale nie usłuchali i nie nakłonili ucha, aby się odwrócić od swojej złości i nie spalać kadzidła cudzym bogom.  I tak się rozlało moje oburzenie i mój gniew, i rozgorzał przeciwko miastom judzkim i przeciwko ulicom Jeruzalemu. Zamieniły się więc w rumowisko, w pustkowie, jak to jest dzisiaj." Jeremiasza 44:4-6

Wniosek końcowy:
"Poświęć ich w prawdzie twojej; słowo twoje jest prawdą. Jak mnie posłałeś na świat, tak i ja posłałem ich na świat; i za nich poświęcam siebie samego, aby i oni byli poświęceni w prawdzie. A nie tylko za nimi proszę, ale i za tymi, którzy przez ich słowo uwierzą we mnie." Jana 17:17-20

Słuchajcie słowa Pana! "Bez wiary zaś nie można podobać się Bogu; kto bowiem przystępuje do Boga, musi uwierzyć, że On istnieje i że nagradza tych, którzy go szukają." Hebr. 11:6; "Wiara tedy jest ze słuchania..."

Rozdział 10:14-15

"Ale jak mają wzywać [przywoływać] tego, w którego nie uwierzyli? A jak mają uwierzyć w tego, o którym nie słyszeli? A jak usłyszeć, jeśli nie ma tego, który zwiastuje [ogłasza, proklamuje, obwieszcza] ?  A jak mają zwiastować, jeżeli nie zostali posłani? Jak napisano: O jak piękne są nogi tych, którzy zwiastują dobre nowiny [wieści] [o pokoju]!"


W poprzednim rozważaniu napisałem, że zbawienie jest uwarunkowane trzema elementami; wyznaniem Jezusa jako Pana, nieobłudną wiarą i wezwaniem imienia Pańskiego. Apostoł Paweł wyraźnie pisze, że zbawienie jest darem, że jest z łaski, ale człowiek musi sam podjąć pewne kroki, by ten dar przyjąć lub odrzucić. To tak jak ktoś ofiaruje nam spadek, i przekazuje nam swoje dziedzictwo testamentem, czy aktem notarialnym. Nie zasłużyliśmy na to, oczywiście to jest dar, ale my możemy ten dar odrzucić, możemy zlekceważyć, unieść się honorem i nic nie zrobić by go otrzymać, możemy też otrzymać i roztrwonić. By spadek stał się naszą własnością, musimy poczynić pewne starania, iść do notariusza, do sądu, do wydziału ksiąg wieczystych. Uważam, na podstawie Listu do Rzymian, że podobnie jest ze zbawieniem. W dzisiejszym fragmencie apostoł Paweł pisze o kolejnych warunkach, może bardziej krokach, które trzeba wykonać, aby zbawienie wziąć w posiadanie.

Ogłaszanie dobrych wieści o pokoju - słuchanie - wiara - posłuch [posłuszeństwo]

By dowiedzieć się o spadku, musi nas ktoś o tym poinformować, że spadek został zapisany na nas. Wysłać jakieś zawiadomienie, dostarczyć odpis testamentu lub aktu notarialnego. By zbawienie stało się naszym udziałem musi być posłaniec, który poinformuje nasnam o tym wspaniałym darze. Człowiek musi usłyszeć, że jest coś takiego jak zbawienie, że jest możliwość wezwania imienia Pańskiego, przywołania Pana Jezusa na ratunek, na ocalenie. Paweł zadaje pytanie; A jak ma usłyszeć, jeśli nie ma tego, który zwiastuje [ogłasza, obwieszcza]? Użyty tutaj grecki wyraz 'kēryssontos' oznacza herolda, który obwieszcza postanowienia władcy. Keryks – urzędnik (herold) w starożytnej Grecji. Początkowo był to zaufany członek świty władcy pełniący głównie funkcje porządkowe na dworze oraz w czasie zgromadzeń, obwieszczający postanowienia, wysyłany jako posłaniec z wiadomościami. Według mitologii greckiej i rzymskiej funkcję tę pełnili boscy posłańcy.

Keryks nie działa sam od siebie, nie podejmuje inicjatywy na własną rekę, jest GOTOWY, jest posłany, jest wysłannikiem. Bożym keryksem był Filip, którego Bóg wysłał na rozstaje dróg by zwiastował dobre wieści o zbawieniu dostojnikowi królewskiemu. Kolejne greckie słowo 'apostalōsin' jest nam znane ponieważ słowo apostoł znaczy wysłannik. Apostołowie byli heroldami obwieszczającymi to co zostało im objawione."Jak miłe są na górach nogi tego, który zwiastuje radosną wieść, który ogłasza pokój, który zwiastuje dobro, który ogłasza zbawienie, który mówi do Syjonu: Twój Bóg jest królem." Izajasza 52:7;

"Oto są na górach nogi zwiastuna, ogłaszającego radosną wieść o pokoju." Nahuma 2:1; "i obuwszy nogi, by być GOTOWYMI do zwiastowania ewangelii pokoju," Efezjan 6:15 Ważne jest aby być posłanym, chciałbym to bardzo podkreślić. Pan Jezus powiedział coś takiego, znane nam słowa; "Wtedy rzekł uczniom swoim: Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało. Proście więc Pana żniwa, aby wyprawił robotników na żniwo swoje." Mateusza 9:37,38

Jakże często sprawy, stery ewangelizacji bieżemy we własne ręce. Przygotowujemy programy, kampanie, krucjaty, akcje, rożnego rodzaju aktywności. Posyłamy sami siebie, często z poselstwem, które nie pochodzi od Króla, a nawet jest poselstwem ludzkim, sprzecznym ze Słowem Bożym. Jak bardzo ważna jest modlitwa, by w tych różnych działalnościach prosić Pana żniwa, by to On POSŁAŁ, wyprawił robotników. My mamy być po prostu GOTOWI.

Wiersz piętnasty mówi o zwiastowaniu dobrych rzeczy, dobrych wieści,  w języku greckim mamy w tym miejscu liczbę mnogą. Poza tym tekst grecki dodaje słowo - 'eirēnēn' (pokój). Część przekładów na język polski generalnie "zgubiło" tą myśl o pokoju. BB, TNT, UBG, oddają to miejsce w następujący sposób; "O jak piękne są nogi tych, którzy opowiadają pokój, tych, którzy opowiadają dobre rzeczy!"

Bob Utley napisał; "Bóg wyprawia posłańców (proroków, apostołów, kaznodziei, nauczycieli, ewangelistów), którzy są Jego błogosławieństwami dla potrzebującego świata. Podczas gdy Bóg w Swej łasce wyznacza posłańców ewangelii, słuchacze muszą właściwie zareagować na ich przesłanie."

Rozdział 10:9-13

"Bo JEŚLI ustami swoimi wyznasz [publicznie ogłosisz], że Jezus jest Panem, i uwierzysz w sercu swoim, że Bóg wzbudził go z martwych, zbawiony będziesz.  Albowiem sercem wierzy się ku usprawiedliwieniu, a ustami wyznaje się ku zbawieniu.  Powiada bowiem Pismo: każdy, kto w niego wierzy, nie będzie zawstydzony [nie dozna hańby].  Nie masz bowiem różnicy między Żydem a Grekiem, gdyż jeden jest Pan wszystkich, bogaty [hojny, ubogacający] dla wszystkich, którzy go wzywają.  Każdy bowiem, kto wzywa [przywołuje] imienia Pańskiego, zbawiony [ocalony, uratowany] będzie."


Wiara przyjęta sercem prowadzi do usprawiedliwienia, uroczyste zaś wyznanie jej ustami prowadzi ku zbawieniu. Bo sercem ciągle się ufa i w ten sposób dąży ku sprawiedliwości, ustami zaś ciągle wyznaje się publicznie i w ten sposób dąży się ku ocaleniu.

Od wyznania do wezwania

Nie mów w sercu swoim.... Paweł nieco wcześniej napisał, żeby nie kwestionować faktu, że Jezus przyszedł w ciele, że zmartwychwstał, żeby nie kwestionować Słowa, które jest blisko każdego z nas. Każdy Żyd miał dostęp do Pism. Pan Bóg polecił, aby Słowo było przekazywane z pokolenia na pokolenie. Obecnie Słowo też jest w zasięgu ręki każdego człowieka w większości miejsc na świecie. W wielu domach leży ono, odłożone niczym bezużyteczne naczynie, na na półkę. Jest blisko, a jednocześnie tak bardzo daleko. Niewiele osób z niego korzysta. Wiele osób, w tym coraz więcej "chrześcijan" kwestionuje  wcielenie, zmartwychwstanie oraz samo spisane Słowo.

Kolejny fragment skierowany jest w pierwszej kolejności do Żydów, ale jest to też prawda uniwersalna, skierowana do nas wszystkich. Jeśli... Nasze zbawienie jest uwarunkowane trzema elementami; wyznaniem, nieobłudną wiarą i wezwaniem imienia Pańskiego. W wierszu dziewiątym jest mowa o wyznaniu.

W języku greckim mamy  użyty tutaj dwuczłonowy termin, 'homologeō', składający się ze słów „powiedzieć” oraz „to samo”, oznaczał „publicznie zgodzić się z czymś/kimś” (mówiąc głośno, żeby inni mogli usłyszeć). Przyznać się do, uznać: zgadzać się z czymś, złożyć publiczną deklarację. Publiczna, słyszalna deklaracja wiary jest bardzo ważna. Słowo to również znaczy; mówić to samo, zgadzać się z tym, co Bóg objawił nam w swoim Słowie. Nie kwestionować tego.

Publiczne wyznawanie wiary w Chrystusa jest bardzo ważne i konieczne. Publicznym wyznaniem wiary wczesnego kościoła był chrzest. Kandydat wyznawał wiarę poprzez wypowiedzenie formuły „Wierzę, że Jezus jest Panem”.

Kiedy Pan Jezus rozesłał uczniów z poselstwem Ewangelii powiedział; "Każdego więc, który mię wyzna przed ludźmi, i Ja wyznam przed Ojcem moim, który jest w niebie; ale tego, kto by się mnie zaparł przed ludźmi, i Ja się zaprę przed Ojcem moim, który jest w niebie." Mateusza 10:32,33

"Każdy, kto podaje w wątpliwość Syna, nie ma i Ojca. Kto wyznaje Syna, ma i Ojca."; "Kto tedy wyzna, iż Jezus jest Synem Bożym, w tym mieszka Bóg, a on w Bogu." 1 Jana 2:23; 4:15

Apostoł Jan w swojej Ewangelii pokazał nam coś niepokojącego, co zaobserwował wśród Żydów. Wielu Żydów miało problem z publicznym wyznaniem swojej wiary. "Tak mówili rodzice jego, bo się bali Żydów; albowiem Żydzi już postanowili między sobą wyłączyć z synagogi każdego, kto wyzna, że On jest Chrystusem." Jana 9:22; "Mimo to jednak wielu członków Rady uwierzyło w niego, ale gwoli faryzeuszów nie wyznawali swej wiary, żeby nie zostali wyłączeni z synagogi; umiłowali bowiem bardziej chwałę ludzką niż chwałę Bożą. Jana 12:42

Co to znaczy wyznać, że Jezus jest Panem?

To jest bardzo ważne pytanie, które dzisiaj i my musimy sobie zadać.

Szukałem praktycznej odpowiedzi na to pytanie, ale komentarze koncentrują się na tym jakie imię tutaj chodzi, a mało jest przykładów konkretnych zastosowań tej prawdy biblijnej w naszym codziennym życiu.

Człowiek wierzący musi powiedzieć, wyznać, że Jezus Chrystus jest Panem. Słowo Pan w języku greckim 'kirios'. Jest to kluczowe słowo we wczesnym chrześcijaństwie. Jego znaczenie jest następujące. Jest to normalne określenie na wyrażenie szacunku. . Co bardzo istotne był to tytuł rzymskiego cesarza. Tak określano również greckich bogów. Po słowie pan  zwykle stało imię własnego boga. Np. Kirios Serapis znaczyło pan [bóg] Serapis. Greckie Kirios zastępowało hebrajskie Adonai. Paweł pisał, że jest sługą Jezusa. Pamiętamy, że użył słowa które dosłownie znaczy – niewolnik. Wyznanie Pana Jezusa swoim Panem, pociągało za sobą określone konsekwencje, uznanie siebie samego za Jego niewolnika. Musimy pamiętać też o tym, że w czasach Pawła wyznanie Jezusa swoim Panem oznaczało kłopoty, ostracyzm, prześladowania oraz często utratę życia. Wyznanie, że Jezus jest moim Panem, to uznanie Pana Jezusa za swojego osobistego garncarza i pozwolenie aby to On kształtował nas i używał zgodnie ze Jego wolą. Poza tym imię w czasach biblijnych oznaczało charakter, błogosławieństwo, proroctwo. Hebrajskie imię Jeszua, jest skrótem od Jehoszua. Jest to tzw. Imię teforyczne zawierające w sobie imię własne Boga – JHWH i oznacza Jahwe jest zbawieniem [ratunkiem, ocaleniem].

"I nie ma w nikim innym zbawienia; albowiem nie ma żadnego innego IMIENIA pod niebem, danego ludziom, przez które moglibyśmy być zbawieni." Dzieje Apost. 4:12

Wiliam Barclay w swoim komentarzu napisał; „W greckim przekładzie hebrajskiego Pisma Świętego [Septuagincie] słowo kirios zwykle oznaczało imię Boga Jahwe. A więc jeżeli ktoś nazywał Jezusa kirios, przez to samo stawiał Go na równi z cesarzem i Bogiem, udzielał Mu szczególnego miejsca w swoim życiu, okazywał posłuszeństwo i oddawał boską cześć. Określenie Jezusa terminem kirios, to stawianie Go ponad przeciętność. Człowiek stający się chrześcijaninem musiał wiedzieć o szczególnej wyjątkowości Jezusa Chrystusa."

Postawa sługi jest pokazana w słowach samego Pana Jezusa; "Kto zaś z was, mając sługę, który orze lub pasie, powie do niego, gdy powróci z pola: Chodź zaraz i zasiądź do stołu? Czy nie powie mu raczej: Przygotuj mi wieczerzę, przepasz się i usługuj mi, aż się najem i napiję, a potem i ty będziesz jadł i pił? Czy dziękuje słudze, że uczynił to, co mu polecono? Tak i wy, gdy uczynicie wszystko, co wam polecono, mówcie: Sługami [niewolnikami] nieużytecznymi jesteśmy, bo co winniśmy byli uczynić, uczyniliśmy." Łukasza 17:7-10

Wszakże każdy, kto będzie wzywał imienia Pańskiego, zbawiony będzie.
Dzieje Apost. 2:21

Kolejne słowo greckie użyte w naszym fragmencie to 'epikalesētai' od 'epikaleo'. Oznacza ono; wzywać, przyzywać, powoływać kogoś na świadka, apelować o coś,  zapraszać, wzywać kogoś jako pomocnika, sprzymierzeńca, wzywać kogoś na ratunek.

"Wszakże każdy , kto będzie wzywał imienia Pana, będzie wybawiony; gdyż na górze Syjon i w Jeruzalemie będzie wybawienie - jak rzekł Pan - a wśród pozostałych przy życiu będą ci, których powoła Pan." Joel 3:5

Wzywanie imienia Pana było czymś bardzo ważnym od zarania dziejów. Już w Księdze Rodzaju 4:26 i 12:8 czytamy; "Wtedy zaczęto wzywać imienia Pana."; Tam [Abram] zbudował Panu ołtarz i wzywał imienia Pana."

Dalej w Księdze Liczb 6:24-27 i Powtórzonego Prawa 4:7 czytamy; "Niech ci błogosławi Pan i niechaj cię strzeże; niech rozjaśni Pan oblicze swoje nad tobą i niech ci miłościw będzie; niech obróci Pan twarz swoją ku tobie i niech ci da pokój. Tak będą wzywać imienia mojego nad synami izraelskimi, a Ja będę im błogosławił."; "Bo któryż wielki naród ma bogów tak bliskich, jak bliski jest nam Pan, nasz Bóg, ilekroć go wzywamy."

"Wysławiajcie Pana, wzywajcie imienia jego, Ogłaszajcie wśród ludów dzieła jego! Śpiewajcie mu i grajcie, Opowiadajcie o wszystkich cudach jego! Chlubcie się świętym jego imieniem, Niechaj się raduje serce szukających Pana!" 1 Kronik 16:6

"zborowi Bożemu, który jest w Koryncie, poświęconym w Chrystusie Jezusie, powołanym świętym, wraz ze wszystkimi, którzy wzywają imienia Pana naszego Jezusa Chrystusa na każdym miejscu, ich i naszym." 1 Koryntian 1:2

O uczniach Jezusa w pierwszych wspólnotach mówiono, że są ludźmi którzy wzywają imienia Pana; " Wszyscy zaś, którzy go słuchali, zdumiewali się i mówili: Czy to nie ten, co prześladował w Jerozolimie tych, którzy wzywają imienia tego, i po to tu przyszedł, aby ich w więzach odprowadzić do arcykapłanów? " Dzieje Apost. 9:21

Wzywanie imienia Pana, jest to dość obszerny i na tyle ważny temat, że poświecę mu odrębne rozważanie.

Bogactwo i hojność Boża

Pomiędzy wyznaniem a wezwaniem, w dzisiejszym fragmencie jest jeszcze jeden ważny, godny naszej uwagi temat. Bogactwo i hojność Boża. Bóg, który jest bogaty w miłosierdzie, dla wielkiej miłości swojej, którą nas umiłował, i nas, którzy umarliśmy przez upadki, ożywił wraz z Chrystusem - łaską zbawieni jesteście - i wraz z nim wzbudził, i wraz z nim posadził w okręgach niebieskich w Chrystusie Jezusie, aby okazać w przyszłych wiekach nadzwyczajne bogactwo łaski swojej w dobroci wobec nas w Chrystusie Jezusie. Albowiem łaską zbawieni jesteście przez wiarę, i to nie z was: Boży to dar;” Efezjan 2:4-8

”Szukajcie Pana, dopóki można Go znaleźć, wzywajcie go, dopóki jest blisko! Niech bezbożny porzuci swoją drogę, a przestępca swoje zamysły i niech się nawróci do Pana, aby się nad nim zlitował, do naszego Boga, gdyż jest hojny w odpuszczaniu!” Izajasza 55:6,7

"Albo może lekceważysz bogactwo jego dobroci i cierpliwości, i pobłażliwości, nie zważając na to, że dobroć Boża do upamiętania cię prowadzi?" Rzymian 2:4

"A Bóg mój zaspokoi wszelką potrzebę waszą według bogactwa swego w chwale, w Chrystusie Jezusie." Filipian 4:19

"W nim mamy odkupienie przez krew jego, odpuszczenie grzechów, według bogactwa łaski jego, której nam hojnie udzielił w postaci wszelkiej mądrości i roztropności, " Efezjan 1:78

"Dlatego zginam kolana moje przed Ojcem, od którego wszelkie ojcostwo na niebie i na ziemi bierze swoje imię, by sprawił według bogactwa chwały swojej, żebyście byli przez Ducha jego mocą utwierdzeni w wewnętrznym człowieku." Efezjan 3:14-16

Rozdział 10:5-7

"Tak bowiem Mojżesz pisze o usprawiedliwieniu, które jest z zakonu: Człowiek, który spełnił, [wykonał jakąś pracę, uczynić coś dla] zakon, przezeń żyć będzie. A usprawiedliwienie, które jest z wiary, tak mówi: Nie mów w sercu swym: Kto wstąpi do nieba? To znaczy, aby Chrystusa sprowadzić na dół;  albo: Kto zstąpi do otchłani [głębi głębin]? To znaczy, aby Chrystusa wywieść z martwych w górę.  Ale co powiada Pismo? Blisko ciebie jest SŁOWO [gr. rhema], w ustach twoich i w sercu twoim; to znaczy, słowo [przesłanie] wiary, które głosimy [ogłaszamy]. "


Paweł ponownie sięga do Starego Testamentu. Poprzednio dokonał kompilacji tekstu z Izajasza. Teraz sięga do Księgi Powtórzonego Prawa, Ezechiela, cytuje je, a nawet używa parafrazy. Przeczytajmy teraz cztery bardzo ważne, dla dzisiejszych rozważań, fragmenty z Pisma Świętego.

"I dałem im moje przykazania, i objawiłem im moje prawa, które jeżeli człowiek wykonuje, żyje dzięki nim  nadałem im również moje sabaty, aby były znakami między mną a nimi, aby wiedzieli, że Ja, Pan, jestem tym, który ich uświęca. Lecz dom izraelski był przekorny wobec mnie na pustyni, nie postępował według moich przykazań, wzgardził moimi prawami, które jeżeli człowiek wykonuje, żyje dzięki nim; i bezcześcili bardzo moje sabaty. Wtedy postanowiłem wylać na nich swoją zapalczywość na pustyni, aby ich wytępić." Ezechiela 20:13

"Przepisów moich i praw moich przestrzegajcie. Człowiek, który je wykonuje, żyje przez nie; Jam jest Pan!" Kapłańska 18:5

Bardzo blisko ciebie jest SŁOWO, w twoich ustach i w twoim sercu, abyś je czynił

"(…) Jeżeli nawrócisz się do Pana, Boga twego, z całego serca twego i z całej duszy twojej.  To przykazanie bowiem, które ja ci dziś nadaję, nie jest dla ciebie ani za trudne, ani za dalekie. Nie jest ono na niebie, aby trzeba było mówić: Któż nam wstąpi do nieba i do nas je sprowadzi, i nam je oznajmi, abyśmy je spełniali?  Nie jest też ono za morzem, aby trzeba było mówić: Któż nam się przeprawi za morze i do nas je sprowadzi, i nam je oznajmi, abyśmy je spełniali?  Lecz bardzo blisko ciebie jest słowo, w twoich ustach i w twoim sercu, abyś je czynił.  Patrz! Kładę dziś przed tobą życie i dobro oraz śmierć i zło;  gdyż ja nakazuję ci dzisiaj, abyś miłował Pana, Boga twego, chodził jego drogami i przestrzegał jego przykazań, ustaw i praw, abyś żył i rozmnażał się, a Pan, Bóg twój, będzie ci błogosławił w ziemi, do której idziesz, aby ją posiąść.  Jeżeli zaś odwróci się twoje serce i nie będziesz słuchał, jeżeli dasz się odwieść i będziesz oddawał pokłon innym bogom oraz im służył,  to oznajmiam wam dzisiaj, że zginiecie i niedługie będą wasze dni na ziemi, do której przeprawiasz się przez Jordan, aby dojść do niej i objąć ją w posiadanie.  Biorę dziś przeciwko wam na świadków niebo i ziemię. Położyłem dziś przed tobą życie i śmierć, błogosławieństwo i przekleństwo. WYBIERZ przeto życie, abyś żył, ty i twoje potomstwo, Księga Powtórzonego Prawa 30:10-20

"Bo wszyscy, którzy polegają na uczynkach zakonu, są pod przekleństwem; napisano bowiem: Przeklęty każdy, kto nie wytrwa w pełnieniu wszystkiego, co jest napisane w księdze zakonu.  A że przez zakon nikt nie zostaje usprawiedliwiony przed Bogiem, to rzecz oczywista, bo: Sprawiedliwy z wiary żyć będzie.  Zakon zaś nie jest z wiary, ale: Kto go wypełni, przezeń żyć będzie.  Chrystus wykupił nas od przekleństwa zakonu, stawszy się za nas przekleństwem, gdyż napisano: Przeklęty każdy, który zawisł na drzewie,” Galacjan 3:10-13

Czy były to warunki nie do spełnienia? Przyjęło się, że tak. Ale zadajemy sobie pytanie, czy Pan Bóg polecił ludziom coś, co było dla nich niemożliwe do wykonania? Popatrzmy na to w ten sposób, gdy ludzie szanowali Boga i Jego Prawo, Bóg im błogosławił. Przecież były takie momenty w historii narodu wybranego, że ludzie żyli sobie dostanie i spokojnie w ziemi obfitującej w miód i mleko. Czy wtedy wypełniali wszystkie przepisy Prawa? Nie! Składali ofiary, które oczyszczały ich z grzechu. Jeżeli naród odwrócił się od Pana Boga, uległ zwiedzeniu, bałwochwalstwu, czynił obrzydliwe rzeczy, których listę mamy w Księdze Ezechiela, wtedy zamiast błogosławieństwa ich udziałem było przekleństwo. Co wtedy? Prorocy nawoływali; nawrócicie się z całego serca, a żyć będziecie. Czy było to niemożliwe do spełnienia?

Z drugiej strony w liście do Galacjan czytamy o przekleństwie Zakonu [Prawa]; "Zakon zaś nie jest z wiary, ale: Kto go wypełni, przezeń żyć będzie."

W wierszu piątym jest użyte ciekawe słowo 'poiēsas'. Ma ono wiele znaczeń, generalnie oznacza wykonanie pracy, uczynienie czegoś, nawet wytworzenie, stworzenie.  Żydzi usiłowali zyskać usprawiedliwienie i łaskawość Boga na swój ludzki, cielesny sposób. Barclay pisze; "Cała religijność żydowska opierała się na skrupulatnym przestrzeganiu nakazów zakonu." A ten fragment Listu do Rzymian; "jest to apel do przysłuchania się prorokom, którzy już dawno temu wiarę uważali za jedyną drogę do Boga, dostępną dla każdego człowieka."

Bo zresztą nie jest On daleko od nikogo z nas

Jaka jest zatem różnica? Paweł pokazuje dwie drogi, pierwsza to przestrzeganie przykazań, druga droga to wiara i żywa relacja z Jezusem Chrystusem, Panem i Zbawicielem, który nie jest daleko od nas, który zmartwychwstał. Niektórzy Żydzi nie wierzyli w zmartwychwstanie. Do czasu Jezusa ludzkie życie obracało się wokół tego co doczesne. Gdy umierali, Szeol był miejsce jakiegoś zawieszenia. Ofiary ze zwierząt owszem oczyszczały, ale nie usprawiedliwiały, nie dawały życia wiecznego. Ofiara Baranka Bożego postawiła kropkę, sprawiła, że Zakon dojrzał, doszedł do swojej pełni, do doskonałości. Otworzyła drogę do zmartwychwstania i do życia wiecznego. S. Olyott napisał; "Nie trzeba dokonywać żadnego niemożliwego czynu i wspinać się do nieba, aby osiągnąć sprawiedliwość. To Chrystus zstąpił z nią na ziemię. Nie trzeba zstępować w najgłębsze głębie, aby ją osiągnąć.Bo Chrystus powstał z martwych, aby ją dla nas uzyskać. Nie, sprawiedliwość ta jest TUTAJ, obecna leżąca przed nami NA WYCIĄGNIĘCIE REKI. Nie jest to coś odległego i nieosiągalnego."

"Gdyż celem, do którego zmierza Tora [Zakon], jest Mesjasz, który daje sprawiedliwość każdemu, kto ufa [wierzy]." Rzymian 10:4

"Patrzcie! Nauczyłem was ustaw i praw, jak mi rozkazał Pan, mój Bóg, abyście tak postępowali w ziemi, do której wchodzicie, aby ją wziąć w posiadanie.  Przestrzegajcie ich więc i spełniajcie je, gdyż one są mądrością waszą i roztropnością waszą w oczach ludów, które usłyszawszy o wszystkich tych ustawach, powiedzą: Zaprawdę, mądry i roztropny jest ten wielki naród. Bo któryż wielki naród ma bogów tak bliskich, jak bliski jest nam Pan, nasz Bóg, ilekroć go wzywamy.  I któryż wielki naród ma ustawy i prawa tak sprawiedliwe, jak cały ten zakon, który wam dziś nadaję.  Tylko strzeż się i pilnuj swojej duszy, abyś nie zapomniał tych rzeczy, które widziały twoje oczy, i aby nie odstąpiły od twego serca po wszystkie dni twojego życia, ale opowiadaj o nich swoim synom i synom swoich synów." Księga Powtórzonego Prawa 4:5-9

"Bóg uczynił tak, aby ludzie Go szukali i być może dosięgali i znajdowali Go, bo zresztą nie jest On daleko od nikogo z nas," Dzieje 17:27

Jest tu interesująca zbieżność. Co było blisko Żydów? Słowo!. Czytaliśmy o tym w piątej Księdze Mojżeszowej.  Co jest blisko nas ? Słowo!

"Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, a Bogiem było Słowo.  Ono było na początku u Boga.  Wszystko przez nie powstało, a bez niego nic nie powstało, co powstało.  W nim było życie, a życie było światłością ludzi. (...) Prawdziwa światłość, która oświeca każdego człowieka, przyszła na świat.  Na świecie był i świat przezeń powstał, lecz świat go nie poznał.  Do swej własności przyszedł, ale swoi go nie przyjęli.  Tym zaś, którzy go przyjęli, dał prawo stać się dziećmi Bożymi, tym, którzy wierzą w imię jego,  którzy narodzili się nie z krwi ani z cielesnej woli, ani z woli mężczyzny, lecz z Boga.  A SŁOWO ciałem się stało i ZAMIESZKAŁO WŚRÓD NAS [BLISKO NAS], i ujrzeliśmy chwałę jego, chwałę, jaką ma jedyny Syn od Ojca, pełne łaski i prawdy." Jana 1:1-14

Rozdział 10:1-4

" Bracia! Pragnienie [życzliwość, upodobanie] serca mego i modlitwa zanoszona do Boga zmierzają ku zbawieniu [wyzwoleniu] Izraela.  Daję im bowiem świadectwo, że mają gorliwość [żarliwość, zapał, pasję] dla Boga, ale gorliwość nierozsądną [bez właściwego poznania]; bo nie znając [nie rozumiejąc] usprawiedliwienia, które pochodzi od Boga, a własne usiłując [pragnąc] ustanowić, nie podporządkowali [poddali] się usprawiedliwieniu Bożemu.  Albowiem końcem [celem, spełnieniem, dojrzałością] zakonu [Prawa] jest Chrystus [Pomazaniec], aby był usprawiedliwiony każdy, kto WIERZY."

Apostoł Paweł po raz drugi pisze o tym jak wielki ma smutek i nieustanny ból w sercu z powodu wędrówki Izraela od zbawienia. Czytaliśmy, że był gotów modlić się o to, by być samemu odłączony od Chrystusa za braci, krewnych moich według ciała, by ci mogli dostąpić zbawienia. Rzymian 9:2,3

Paweł jest apostołem pogan, ale najgłębsze pragnienia jego serc są związane z losem Izraela.

Co do żarliwości [gorliwości] prześladowca zgromadzenia wywołanych

W dzisiejszym fragmencie Paweł zarzuca Żydom nierozsądną, nie przemyślaną, pozbawioną wiary i biblijnych podstaw gorliwość. Sam Paweł, jako Saul, wykształcony znawca Zakonu był przykładem takiej właśnie gorliwości.Ta nieracjonalna, ślepa gorliwość prowadziła Żydów, a potem i "chrześcijan" w kierunku morderstw, prześladowania innowierców, rzezi, średniowiecznej inkwizycji i wielu innych pożałowania godnych rzeczy.

"Słyszeliście bowiem o moim dawniejszym postępowaniu w żydostwie, że srodze prześladowałem zbór Boży i niszczyłem go,  i że prześcigałem w żarliwości dla żydostwa wielu rówieśników mojego pokolenia, będąc nader gorliwym zwolennikiem moich ojczystych ustaw.  Ale gdy się upodobało Bogu, który mnie sobie obrał, zanim się urodziłem i powołał przez łaskę swoją,  żeby objawić mi Syna swego, abym go zwiastował między poganami,” Galacjan 1:13-16

"Jestem Żydem urodzonym w Tarsie w Cylicji, lecz wychowanym w tym mieście u stóp Gamaliela, starannie wykształconym w zakonie ojczystym, pełnym gorliwości dla Boga, jak i wy dziś wszyscy jesteście. Drogę Pańską prześladowałem aż na śmierć, wiążąc i przekazując do więzień zarówno mężów, jak i kobiety. " Dzieje 22:3,4

"A Saul, dysząc [płonąc] jeszcze groźbą i chęcią [żądzą] mordu przeciwko uczniom Pańskim, przyszedł do arcykapłana i prosił go o listy do synagog w Damaszku, aby mógł, jeśliby znalazł jakich zwolenników drogi Pańskiej, zarówno mężczyzn jak i kobiety, uwięzić ich i przyprowadzić do Jerozolimy." Dzieje 9:1,2

Paweł po spotkaniu z Chrystusem oparł swoją żarliwość o solidne podstawy, o relację z Chrystusem, o właściwe zrozumienie ksiąg Starego Testamentu. Teraz pragnie by taka sama, dojrzała gorliwość była udziałem jego krewnych według ciała.

„Chociaż ja mógłbym pokładać ufność w ciele. Jeżeli ktoś inny sądzi, że może pokładać ufność w ciele, to tym bardziej ja: obrzezany dnia ósmego, z rodu izraelskiego, z pokolenia Beniaminowego, Hebrajczyk z Hebrajczyków, co do zakonu faryzeusz,  co do żarliwości [gorliwości] prześladowca Kościoła [zgromadzenia wywołanych], co do sprawiedliwości, opartej na zakonie, człowiek bez nagany. Ale wszystko to, co mi było zyskiem, uznałem ze względu na Chrystusa za szkodę.  Lecz więcej jeszcze, wszystko uznaję za szkodę wobec doniosłości, jaką ma poznanie Jezusa Chrystusa, Pana mego, dla którego poniosłem wszelkie szkody i wszystko uznaję za śmiecie, żeby zyskać Chrystusa  i znaleźć się w nim, nie mając własnej sprawiedliwości, opartej na zakonie, lecz tę, która się wywodzi z wiary w Chrystusa, sprawiedliwość z Boga, na podstawie wiary,” Filipian 3:4-9

„Dzięki składam temu, który mnie wzmocnił, Chrystusowi Jezusowi, Panu naszemu, za to, że mnie uznał za godnego zaufania, zleciwszy mi tę służbę,  mimo to, że przedtem byłem bluźniercą i prześladowcą, i gnębicielem, ale miłosierdzia dostąpiłem, bo czyniłem to nieświadomie, w niewierze.  A łaska Pana naszego stała się bardzo obfita wraz z wiarą i miłością, która jest w Chrystusie Jezusie.” 1 Tymoteusza 1:12-14

Teraz Paweł pisze; "Świadczę bowiem za nimi, że pałają żarliwością do Boga, lecz prawdziwie Go nie znają. Oto odrzuciwszy sprawiedliwość Bożą, próbują na jej miejsce wprowadzić własną sprawiedliwość, nie poddając się sprawiedliwości Boże."

Dalej Paweł pisze, że Żydzi zastąpili żywą relację z Bogiem, wiarę i zaufanie swoimi ludzkimi wysiłkami, co doprowadziło ich do narodowej pychy, arogancji wobec innych i ekskluzywizmu. Ten lud twardego karku, nie poddał się Bogu, nie podporządkował sprawiedliwości Bożej, ale wytworzył swoją ludową sprawiedliwość oparta na bezrozumnej gorliwości.  Gdy czytam List do Rzymian coraz bardziej rozumiem za co Żydzi tak bardzo nienawidzili Pawła.

Na temat gorliwości Żydów W. Barclay napisał: Posłuszeństwo zakonowi wymagało więc od człowieka nieprzeciętnej gorliwości. Nie było rzeczą łatwą ani wygodną, a często nawet dosyć kłopotliwą. Weźmy pod uwagę sprawę sabatu. Człowiek wiedział, jaki odcinek drogi mógł przejść w dniu sabatu. Ciężar noszony przez niego w tym dniu nie mógł przekroczyć wagi dwóch suszonych fig. W sabat nie można było przygotować posiłku. Jeżeli chodzi o zdrowie człowieka, to w sabat można było jedynie starać się o jego nie pogarszanie się, a nie o polepszenie. Jeszcze w dzisiejszych czasach ortodoksyjni Żydzi w dniu sabatu nie zapalają ognia ani nie włączają światła elektrycznego. Jeżeli ogień ma być podtrzymywany na palenisku, do zadania tego wynajmuje się poganina. Jeżeli Żyd jest dosyć bogaty, może sobie zainstalować automat, który w dniu sabatu sam będzie włączał światło. Nie jest to powód do śmiechu, lecz do podziwu. Przestrzeganie praw zakonu nie jest rzeczą łatwą. Nikt nie zechciałby się na to zdecydować, gdyby nie był gorliwym wyznawcą swojej religii. Żydzi byli i są gorliwymi. Paweł przyznaje im to, choć dodaje, że gorliwość ta jest niewłaściwie ukierunkowana."

Albowiem końcem [celem, spełnieniem, dojrzałością] zakonu [Prawa] jest Chrystus

Co Paweł miał na myśli pisząc o końcu zakonu. Czy napisał, że Chrystus unieważnił zakon, zakończył, uznał za niepotrzebny? Myślę, że nie taka tutaj jest myśl. Tutaj jest mowa o dojrzałości, o pełni jaką zakon [prawo] osiągnął w Chrystusie. Greckie słowo 'telos' ma wiele znaczeń; wykonanie, spełnienie, wynik, następstwo, moc, wyrok, osiągnięcie celu. To słowo oznacza osiągnięcie celu Jest dobrze zilustrowane starą lunetą pirata, rozwijającą się (rozciągającą) kawałek po kawałku, tak aby ostatecznie funkcjonować z pełną ostrością.

W Nowym Testamencie Żydów Mesjańskich czytamy; "Gdyż celem, do którego zmierza Tora, jest Mesjasz, który daje sprawiedliwość każdemu, kto ufa."

Skończyła się rola Zakonu jako pedagoga, jako drogowskazu. Zakon nadal w pewien sposób jest narzędziem uświadamiającym człowiekowi jego grzeszność, nie możemy powiedzieć, że skończy się przykazania (nawet te najmniejsze), wymogi moralne, wzorce, wytyczne co do naszego postępowania. Chrystus tego nie zniósł, ba nawet niektóre standardy w stosunku do przykazań zakonu podniósł. Mówił; owszem zakon mówił to… ale ja wam powiadam….

"Tak niechaj świeci wasza światłość przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca waszego, który jest w niebie. Nie mniemajcie, że przyszedłem rozwiązać zakon albo proroków; nie przyszedłem rozwiązać, lecz wypełnić. Bo zaprawdę powiadam wam: Dopóki nie przeminie niebo i ziemia, ani jedna jota, ani jedna kreska nie przeminie z zakonu, aż wszystko to się stanie. Ktokolwiek by tedy rozwiązał jedno z tych przykazań najmniejszych i nauczałby tak ludzi, najmniejszym będzie nazwany w Królestwie Niebios; a ktokolwiek by czynił i nauczał, ten będzie nazwany wielkim w Królestwie Niebios. Albowiem powiadam wam: Jeśli sprawiedliwość wasza nie będzie obfitsza niż sprawiedliwość uczonych w Piśmie i faryzeuszów, nie wejdziecie do Królestwa Niebios. Słyszeliście, iż powiedziano przodkom: Nie będziesz zabijał, a kto by zabił, pójdzie pod sąd. A Ja wam powiadam, że każdy, kto się gniewa na brata swego, pójdzie pod sąd." Mateusza 5:16-22

Każdy kto wierzy...

Na koniec tego fragmentu Paweł pisze o usprawiedliwieniu i wierze. Stróżowi więziennemu uczniowie powiedzieli; "Uwierz w Pana Jezusa a będziesz zbawiony." Żydom w ich gorliwości zabrakło wiary. W liście do Hebrajczyków mamy napisane; "kto bowiem przystępuje do Boga, musi uwierzyć, że On istnieje." Musisz uwierzyć. Żydzi musieli uwierzyć. Tego z głębi serca pragnął Paweł. Abraham uwierzył i to zostało jemy uznane za sprawiedliwość.

"Lecz Pismo głosi, że wszystko poddane jest grzechowi, aby to, co było obiecane, dane było na podstawie wiary w Jezusa Chrystusa tym, którzy wierzą. Zanim zaś przyszła wiara, byliśmy wspólnie zamknięci i trzymani pod strażą zakonu, dopóki wiara nie została objawiona. Tak więc zakon był naszym przewodnikiem do Chrystusa, abyśmy z wiary zostali usprawiedliwieni. A gdy przyszła wiara, już nie jesteśmy pod opieką przewodnika ." Galacjan 3:22-25

Oto Ja kładę na Syjonie kamień, kamień wypróbowany, kosztowny kamień węgielny, mocno ugruntowany: Kto wierzy, ten się nie zachwieje. Izajasza 28:16

"aby każdy, kto weń wierzy, nie zginął, ale miał żywot wieczny. Albowiem tak Bóg umiłował świat, że Syna swego jednorodzonego dał, aby każdy, kto weń wierzy, nie zginął, ale miał żywot wieczny. Bo nie posłał Bóg Syna na świat, aby sądził świat, lecz aby świat był przez niego zbawiony." Jana 3:15-17

"Kto wierzy w Syna, ma żywot wieczny, kto zaś nie słucha Syna, nie ujrzy żywota, lecz gniew Boży ciąży na nim." Jana 3:36

"Bez wiary zaś nie można podobać się Bogu; kto bowiem przystępuje do Boga, musi uwierzyć, że On istnieje i że nagradza tych, którzy go szukają." Hebrajczyków 11:6

A zatem nie zależy TO od woli człowieka

Jeszcze raz wrócimy do fragmentu z Rzymian 9: 15,16 "Mówi bowiem do Mojżesza: Zmiłuję się, nad kim się zmiłuję, a zlituję się, nad kim się zlituję. A zatem nie zależy TO od woli człowieka, ani od jego zabiegów, lecz od zmiłowania Bożego."

Co jest nie zależne od woli człowieka? Boże zmiłowanie jest niezależne od jakiejkolwiek działalności i starań człowieka. Bożego zmiłowania nie można na Bogu wymóc, zasłużyć sobie na nie. Dalej musimy postawić sobie pytanie; KOGO dotyczy w tym fragmencie owo Boże zmiłowanie? Z kontekstu widzimy, ze dotyczy to grupy ludzi - POGAN.

"Ale wy jesteście rodem wybranym, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem nabytym, abyście rozgłaszali cnoty tego, który was powołał z ciemności do cudownej swojej światłości;  wy, którzy niegdyś byliście nie ludem, teraz jesteście ludem Bożym, dla was niegdyś nie było zmiłowania, ale teraz zmiłowania dostąpiliście." 1 List Piotra 2:9-10

W tym fragmencie z dziewiątego rozdziału listu do Rzymian, absolutnie nie ma mowy o zbawieniu czy potępieniu pojedynczego człowieka. Nie jest też napisane, że Bóg przeznacza i potępia kogo chce potępić. Ten fragment nie mówi też nic o tym, że Bóg przestał miłować Izraela. Wiele proroctw biblijnych wyraźnie mówi, że zatwardziałość przyszła na część Izraela aż DO CZASU. Wierzę, że jeszcze przed nami wzniosły moment w historii, gdy Pan Bóg okaże zmiłowanie wobec narodu wybranego.

"Pan jednak okazał im łaskę i zmiłował się nad nimi, i zwrócił się znowu ku nim przez wzgląd na swoje przymierze z Abrahamem." 2 Królewska 13:23

"Panie! Wstyd nam, naszym królom, naszym książętom i naszym ojcom, bo zgrzeszyliśmy przeciwko tobie. U Pana, Boga naszego, jest zmiłowanie i przebaczenie, gdyż zbuntowaliśmy się przeciwko niemu i nie słuchaliśmy głosu Pana, Boga naszego, by postępować według jego wskazań, które nam dał przez swoje sługi, proroków." Daniela 9:8-10

"Zgromadźcie lud, poświęćcie zebranie, zbierzcie starszych, zgromadźcie dzieci i niemowlęta! Niech oblubieniec wyjdzie ze swej komory, a oblubienica ze swej komnaty! Niech kapłani, słudzy Pana, zapłaczą między przedsionkiem a ołtarzem i mówią: Zmiłuj się nad swoim ludem, Panie, i nie wystawiaj na hańbę swojego dziedzictwa, aby poganie szydzili z niego! Dlaczego mają mówić wśród pogańskich ludów: Gdzie jest ich Bóg? Wtedy Pan zapłonął gorliwością o swoją ziemię i zmiłował się nad swoim ludem. Joela 2:16-18

Z jaką sytuacją w Rzymie Paweł miał do czynienia? Żydzi twierdzą, że poganie nie mają prawa być umiłowanym ludem Bożym, z kolei poganie mówią Żydzi nie dostąpią już Bożego zmiłowania. A Paweł pisze; „Cóż więc powiemy? Bóg jest niesprawiedliwy? Z całą pewnością nie !”

Rozdział 9:30-33

"Cóż tedy powiemy? To, że poganie, którzy nie dążyli [szukali, tropili] do sprawiedliwości, sprawiedliwości dostąpili [uchwycili się], sprawiedliwości, która jest z wiary; a Izrael, który dążył [tropił, szukał] do sprawiedliwości z zakonu, do sprawiedliwości z zakonu nie doszedł. Dlaczego? Dlatego, że było to nie z wiary, lecz jakby z uczynków; potknęli się oni o kamień obrazy [potknięcia się], jak napisano: Oto kładę na Syjonie Kamień obrazy [potknięcia się] i skałę zgorszenia, a kto w niego uwierzy, nie będzie zawstydzony."


Pan Jezus powiedział; "Rzecze im Jezus: Czy nie czytaliście nigdy w Pismach: Kamień, który odrzucili budowniczowie, stał się kamieniem węgielnym; Pan to sprawił i to jest cudowne w oczach naszych? Dlatego powiadam wam, że Królestwo Boże zostanie wam zabrane, a dane narodowi, który będzie wydawał jego owoce. I kto by upadł na ten kamień, roztrzaska się, a na kogo by on upadł, zmiażdży go. A gdy arcykapłani i faryzeusze wysłuchali jego podobieństw, zrozumieli, że o nich mówi." Mateusza 21:31

Kiedy Paweł pisze o naczyniach gotowych, przeznaczonych na zagładę i naczyniach zmiłowania, nie ma na myśli pojedynczych ludzi. To jest bardzo ważne w zrozumieniu błędów nauki o predestynacji. Jest tam mowa o narodzie wybranym i o ludzie Bożym. Wybór Izraela nie wynikał z jakiś szczególnych zabiegów ludzi, ale z postanowienia Bożego. Podobnie jest z wyborem, powołaniem, zaproszeniem pogan [narodów], aby byli umiłowanym ludem Bożym.. Nie wynika to z chęci, pragnienia, zasług ani Żydów, ani pogan, ale tylko i wyłącznie ze zmiłowania Bożego. Żydom nie odpowiadała taka sytuacja, wiedli spór z Bogiem. Uważali, że w tej koncepcji jest jakaś niesprawiedliwość ze strony Boga. Sprzeczali się z Pawłem.

Kamień potknięcia

Czy zdarzyło się Tobie potknąć o kamień? O wiele razy, szczególnie na górskich szlakach i na nierównej drodze. Dlaczego tak się dzieje? Dlatego, że jesteśmy nieuważni, nie koncertujemy się na drodze którą idziemy.

Podobnie było z Żydami, nie koncertowali się dostatecznie na drodze którą podążali, nie zwracali uwagę na proroctwa, które w wyraźny sposób zapowiadały przyjście i dzieło Mesjasza. Żydzi skoncentrowali się na tradycji, na Zakonie, na ojcach, na sprawiedliwości, na obłudnej moralności, tak mocno, że nie dostrzegli na swojej drodze Kamienia Węgielnego, potknęli się o Niego i upadli. Kamień węgielny to bardzo ważny kamień w narożu ściany wieńcowej, na którym opiera się węgieł ściany. Pan Bóg na równej drodze podłożył ważny kamień, który mógł zwieńczyć dzieło, ale religijni Żydzi nie dostrzegli tego daru, potknęli się, a kamień wyrzucili na pobocze swojej historii. "bo nie znając usprawiedliwienia, które pochodzi od Boga, a własne usiłując ustanowić, nie podporządkowali się usprawiedliwieniu Bożemu. " Rzymian 10:3

O ten kamień nie potknął się stary człowiek Symeon, który wyczekiwał pociechy Izraela; "I błogosławił im Symeon, i rzekł do Marii, matki jego: Oto ten przeznaczony jest, aby przezeń upadło i powstało wielu w Izraelu, i aby był znakiem, któremu się sprzeciwiać będą, i aby były ujawnione myśli wielu serc; także twoją własną duszę przeniknie miecz." Łukasza 2:34,35

I będzie wam świętością i kamieniem obrazy, i skałą potknięcia

Paweł w tym fragmencie dokonuje kompilacji kilku wierszy z proroctwa Izajasza; "Tylko Pana Zastępów miejcie za Świętego, niech On będzie waszą bojaźnią i On waszym lękiem! I będzie wam świętością i kamieniem obrazy, i skałą potknięcia dla obydwu domów Izraela, sidłem i siecią dla mieszkańców Jeruzalemu. I wielu potknie się o nie i upadną, i potłuką się, i będą usidleni i schwytani. Zabezpieczę świadectwo, zapieczętuję naukę w moich uczniach." Izajasza 8:13-16; "Dlatego tak mówi Wszechmocny, Pan: Oto Ja kładę na Syjonie kamień, kamień wypróbowany, kosztowny kamień węgielny, mocno ugruntowany: Kto wierzy, ten się nie zachwieje." Izajasza 28:16

Poganie, którzy nie dążyli do sprawiedliwości, uchwycili sprawiedliwość; sprawiedliwość, która jest z wiary

Inaczej ma się sprawa z poganami. Musimy powiedzieć, że Żydzi z pogardą i wyższością odnosili się do pogan. Ukuli w tej intencji pogardliwe określenie goj. D. Wilkerson pisze, że hebrajskie słowo, od którego, pochodzi słowo poganie, narody odnosi się do symbolicznego słowa goj – czyli gromada pełzających żmij. Do pewnego czasu Ewangelia nawet przez Pana Jezusa była głoszona głównie do Żydów; "Tych dwunastu posłał Jezus, rozkazując im i mówiąc: Na drogę pogan nie wkraczajcie i do miasta Samarytan nie wchodźcie. Ale raczej idźcie do owiec, które zginęły z domu Izraela.” Mateusza 10:5-6

Wierzący z pogan zbudowali na wierze w Pana Jezusa, z radością przyjęli ten kamień, skałę i użyli za fundament. Nie budowali na uczynkach, nie na ojcach, tradycji, nie na zakonie. To co budowali w oparciu o Kamień Węgielny było świeże, żywe, szczere i spontaniczne.

"I wy sami jako kamienie żywe budujcie się w dom duchowy, w kapłaństwo święte, aby składać duchowe ofiary przyjemne Bogu przez Jezusa Chrystusa.  Dlatego to powiedziane jest w Piśmie: Oto kładę na Syjonie kamień węgielny, wybrany, kosztowny, A kto weń wierzy, nie zawiedzie się.  Dla was, którzy wierzycie, jest on rzeczą cenną; dla niewierzących zaś kamień ten, którym wzgardzili budowniczowie, pozostał kamieniem węgielnym,  ale też kamieniem, o który się potkną, i skałą zgorszenia; ci, KTÓRZY NIE WIERZĄ SŁOWU, potykają się oń, na co zresztą są przeznaczeni [wystawieni].  Ale wy jesteście rodem wybranym, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem nabytym, abyście rozgłaszali cnoty tego, który was powołał z ciemności do cudownej swojej światłości;  wy, którzy niegdyś byliście nie ludem, teraz jesteście ludem Bożym, dla was niegdyś nie było zmiłowania, ale teraz zmiłowania dostąpiliście." 1 List Piotra 2:5-10

Rozdział 9:25-29

"jak też u Ozeasza mówi: Nie mój lud nazwę moim ludem i tę, która nie była umiłowana, nazwę umiłowaną;  i będzie tak, że na tym miejscu, gdzie im powiedziano: Nie jesteście ludem moim - nazwani będą synami Boga żywego.  A Izajasz woła nad Izraelem: Choćby liczba synów Izraela była jak piasek morski, tylko resztka ocalona będzie;  bo Pan wykona wyrok [zakończy dzieło], rychło i w krótkim czasie na ziemi. [Doprowadzi bowiem dzieło do końca i skróci je w sprawiedliwości, ponieważ Pan skróci dzieło na ziemi].  I jak przepowiedział Izajasz: Gdyby Pan Zastępów nie pozostawił nam zarodzi [nasienia,resztki, potomstwa], stalibyśmy się jak Sodoma i bylibyśmy podobni do Gomory."


Paweł pisze o resztce z Izraela, że nie wszyscy z Izraela są Izraelem, oraz o naczyniach zmiłowania. Naczyniami zmiłowania są zarówno wierzący w Pana Jezusa Żydzi jak i poganie. Ci są nazwani, stali się przez wiarę w Chrystusa, ludem Bożym.

Żydzi o poganach zawsze myśleli z pogardą. Teraz ci którzy nie byli ludem, nie byli umiłowani stali się dziećmi Bożymi. To o czym pisze Paweł nie jest do zaakceptowania przez Żydów. Nawet wierzący Żydzi we wspólnotach w Rzymie mieli z tym problem. Mimo, że Pan ZAPOWIEDZIAŁ to przez proroków.

"I zasieję sobie lud w kraju, i zmiłuję się nad Niemiłowaną, i powiem do Nie-ludu: Ty jesteś moim ludem, a on powie: Boże mój!" Ozeasza 2:25

O tym ludzie nowym, świętym, umiłowanym pisał apostoł Piotr; "Ale wy jesteście rodem wybranym, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem nabytym, abyście rozgłaszali cnoty tego, który was powołał z ciemności do cudownej swojej światłości;  wy, którzy niegdyś byliście nie ludem, teraz jesteście ludem Bożym, dla was niegdyś nie było zmiłowania, ale teraz zmiłowania dostąpiliście." 1 Piotra 2:9,10

Gdyby Pan Zastępów nie pozostawił nam RESZTKI

"Gdyby Pan Zastępów nie był nam pozostawił resztki, bylibyśmy jak Sodoma, podobni do Gomory." Izajasza 1:9

Te słowa z Izajasza cytuje Paweł. Idea resztki jest bardzo ważna i dobrze jest przyjrzeć się jej dokładniej. Czytamy, że ta resztka ma właściwości oczyszczające, filtrujące zło. Ma uświęcający wpływ na społeczeństwo, by nie stało się ono Sodomą i Gomorą. Jest zarodzią, z której powstanie nowa generacja.

Mamy tutaj pokazana ideę resztki, jaką zresztą widzimy w innych proroctwach. Idea ta jest dobrze znana w Słowie Bożym.. Pan Bóg w każdym okresie historii ma swoją resztkę, zachowuje ją w „połach swojej szaty” i od niej wychodzi upamiętanie i duchowe ożywienie dla każdej epoki, dla każdego pokolenia. Za dni Noego tylko osiem dusz ocalało przed topielą w wodach potopu. Z wielomilionowego tłumu tylko Jozue i Kaleb weszli do Ziemi Obiecanej. Potem za Gedeona Pan powiedział „Przez tych trzystu mężów, którzy chłeptali wodę, wybawię was. To była również Boża resztka. Dalej historia Ezdrasza i jego slowa; „Panie Boże Izraela, Ty jesteś sprawiedliwy, że chociaż resztka z nas ocalała, jak to jest dzisiaj. Oto stoimy przed Twoim obliczem splamieni winą, choć nie godzi się nam z tego powodu stać przed Twoim obliczem” Ezdr. 9:15 – tak modlił się Ezdrasz, a potem od tych pozostałych zaczęła się odnowa, wielkie ożywienie w Izraelu, choć i resztka nie była wolna od ognia. Kapłani z rodu Sadoka byli świętą resztką. Przeczytajcie 9 rozdział księgi proroka Ezechiela, mamy tam opis niezadowolonej resztki w Jerozolimie. O RESZTCE czytamy w wielu innych miejscach w proroctwach. Podam zaledwie kilka cytatów.

„I stanie się w owym dniu: Reszta Izraela i uratowani z domu Jakuba już nie będą opierać się na tym, który ich bije, lecz wiernie opierać się będą na Panu, Świętym Izraelskim. Resztka nawróci się, resztka Jakuba, do Boga Mocarza. Bo, choćby twój lud, Izraelu, był tak liczny jak piasek morski, tylko resztka z niego się nawróci. Zagłada jest postanowiona zgodnie z pełnią sprawiedliwości. Gdyż, jak jest postanowione, Wszechmocny, Pan Zastępów dokona zagłady na całej ziemi. ” Izajasza 10:20-23

„W owym dniu będzie Pan Zastępów ozdobną koroną i wspaniałym diademem dla resztki swojego ludu,” Izajasza 28:5; „A pozostała przy życiu resztka domu Judy znowu zapuści korzenie w głąb i wyda owoc w górze, Gdyż z Jeruzalemu wyjdzie resztka, a z góry Syjon poczet ocalonych. Dokona tego gorliwość Pana Zastępów.” Izajasza 37:31

„Gdyż tak mówi Pan: Wydajcie radosne okrzyki nad Jakubem, wykrzykujcie nad przewodnikiem narodów! Zwiastujcie, wysławiajcie i mówcie: Pan wybawił swój lud, resztkę Izraela!” Jeremiasza 31:7

"Lecz pozostawię wam przy życiu niektórych, którzy ocaleją od miecza, pośród narodów, gdy was rozproszę po krajach. Wtedy ci z was, którzy ocaleją, będą mnie wspominać wśród narodów, do których zostali uprowadzeni, i skruszę wszeteczne ich serce, które odwróciło się ode umie, i oślepię ich oczy, które zalotnie spoglądały na ich bałwany; i poczują wstręt do samych siebie z powodu złych czynów, które popełnili przez wszystkie swoje obrzydliwości. I poznają, że Ja jestem Pan i że nie nadaremnie mówiłem, że sprowadzę na nich to nieszczęście." Ezechiela 6:8-10

"Wtedy padłem na twarz i krzyczałem bardzo głośno, mówiąc: Ach, Wszechmocny Panie! Czy zamierzasz wytępić resztkę Izraela?  I doszło mnie słowo Pana tej treści:  Synu człowieczy! O twoich braciach, o twoich krewnych, o twoich towarzyszach niewoli i całym domu izraelskim, o nich wszystkich mówią mieszkańcy Jeruzalemu: Oddalili się od Pana, a nam jest dany kraj na własność.  Dlatego mów: Tak mówi Wszechmocny Pan: Chociaż zapędziłem ich daleko między narody i rozproszyłem ich po krajach, jednak byłem dla nich na krótki czas świątynią w krajach, do których przybyli. Ezechiela 11: 13-16

„Potem będzie resztka Jakuba wśród wielu ludów jak rosa, która pochodzi od Pana, jak obfite deszcze na zieleń, która nie czeka na ludzi ani nie pokłada nadziei w synach ludzkich.” Mich. 5:6;

„Resztka Izraela nie będzie się dopuszczała bezprawia, nie będzie mówiła kłamstwa i w ich ustach nie znajdzie się język zdradliwy. Zaiste, będą się paść i odpoczywać, a nikt nie będzie ich straszył.” Sof. 3:13;

„A Izajasz woła nad Izraelem: Choćby liczba synów Izraela była jak piasek morski, tylko resztka ocalona będzie; Bo Pan wykona wyrok, rychło i w krótkim czasie na ziemi.” Rzym. 9:27-28

Boże narzędzie, ci pozostali, ta resztka, maleńka trzódka, musi trzymać się mocno tego powierzonego dziedzictwa, świadectwa Jezusa, aż On przyjdzie. „Nie bój się, maleńka trzódko! Gdyż upodobało się Ojcu waszemu dać wam Królestwo." Łuk. 12:32

Ideę resztki widzimy również w Nowym Testamencie. Pan Jezus zadaje pytanie, czy gdy wróci znajdzie wiarę na ziemi, mówi o maleńkiej trzódce i o tym że niewielu znajdzie wąską drogę. Również w Księdze Objawienia mamy małe grupy "pozostałych wiernych".

Od czasu rozpadu Królestwa Izraela na dwa księstwa do czasów Pawła minęło 1000 lat. Z wielu powodów Izrael stał daleki od społeczności z Bogiem. Poza odstępstwem i zeświecczeniem, tragiczną mieszaniną z innymi kulturami i religiami właśnie Żydzi odrzucili i zabili Mesjasza. Dlatego Paweł pisze o resztce z Izraela,  że nie wszyscy którzy są z Izraela są Izraelem.

Historia niestety się powtarza. Obecnie śmiało możemy powiedzieć o analogi do współczesnego chrześcijaństwa. Od czasów Konstantyna chrześcijaństwo stało się polityczną organizacją oddalającą się od idei jaką prezentowały pierwsze wspólnoty uczniów Jezusa. Po blisko 1700 latach chrześcijaństwo dzisiaj przypomina Izrael z czasów proroków i z czasów Pawła. Współczesne chrześcijaństwo, głównie zachodnie ponownie krzyżuje Chrystusa, wystawia go na hańbę, i czyni wszystkie te obrzydliwe rzeczy jakie czynił Izrael. Dzisiaj nie wszyscy chrześcijanie są chrześcijanami, tak jak nie wszyscy z Izraela są Izraelem.  Dlatego mowa o RESZTCE jest ważnym  ostrzeżeniem dla nas.

W Objawieniu czytamy „A z NIM..." To jest fraza godna podkreślenia. Baranek nie jest sam, Niebo nie jest puste, jest wypełnione niezliczoną rzeszą aniołów, starszymi, postaciami, wielkim tłumem i grupą (resztką), 144000 szczególnych wybranych. W Objawieniu 7:4 czytamy o  grupie (resztce), wtedy napisałem, że są to chrześcijanie, żydzi mesjańscy którzy w jakiś szczególny sposób zaznaczą swoją działalność w czasach siódmej trąby. W Objawieniu 14: 1,2 mamy drugą grupę, (resztkę) 144 000 tych którzy nie poddali się presji rządów dwóch bestii z poprzedniego rozdziału. Taką możliwość biorę pod uwagę. Pierwsze 144 000 wyłania się w trakcie szóstej pieczęci, drugie 140 000 pojawia się w trakcie siódmej trąby. Obie są „resztką” lub „pierwocinami”. Jedni słudzy Boga mają Jego pieczęć na czołach, drudzy mają wypisane na czołach imię Baranka i imię Jego Ojca. Wierzący w Jezusa Żydzi mesjańscy i ostatni członkowie Oblubienicy, ostatnie potomstwo Niewiasty z dwunastego rozdziału to RESZTKA, lud Boży, umiłowany...

Uzupełnienie: Jest jakaś trudność w przetłumaczeniu wiersza 28, a przekaz BWarszawskiej mocno odbiega od innych tłumaczeń, w których nie ma nic o wyroku; "Pan bowiem dokładnie i szybko spełni swą obietnicę." BPoznańska; "Bo Pan wypełni na ziemi swoje słowo skutecznie i bez zwłoki." BTysiąclecia; "Zakończy bowiem dzieło i skróci je w sprawiedliwości. Istotnie, skróci Pan dzieło na ziemi." UBG; "Pan spełni to Słowo na ziemi całkowicie i bez zwłoki."BEIB. Ten wiersz odnosi się do proroctw ST, które w tym rozdziale cytuje Paweł, m.in o resztce.

W wierszu 29 jest zawarta jeszcze jedna ciekawa i ważna myśl. " I jako przedtem powiedział Izajasz: By nam był Pan zastępów nie zostawił nasienia, bylibyśmy się stali jako Sodoma i Gomorze bylibyśmy podobni." BG Nasiono służy do rozmnażania. Biolodzy z pieczołowitością dbają, chronią nasiona roślin zagrożonych wyginięciem. Pan Bóg mógł już dawno zakończyć temat z Izraelem. Tak jak to zrobił z Sodomą i Gomorą. Wiele starożytnych ludów dzisiaj nie istnieje, pozostały po nich tylko ślady. Tymczasem Izrael się odradza. Z jakiego powodu? Bo Pan wypełnia na ziemi swoje słowo skutecznie i bez zwłoki.

Rozdział 9:19-24

"A zatem, powiesz mi: Czemu jeszcze obwinia [oskarża]? Bo któż może przeciwstawić się jego woli [decyzji]? O człowiecze! Kimże ty jesteś, że wdajesz się w spór z Bogiem? Czy powie twór [formowany] do twórcy: Czemuś mnie takim uczynił? Albo czy garncarz nie ma władzy nad gliną, żeby z tej samej bryły [masy] ulepić jedno naczynie kosztowne [zaszczytne], a drugie pospolite? A cóż, jeśli Bóg, chcąc okazać gniew i objawić [dać poznać] moc swoją, znosił w wielkiej cierpliwości naczynia gniewu przeznaczone [gotowe] na zagładę [zatracenie, zgubę, destrukcję, zniszczenie], A uczynił tak, aby objawić bogactwo chwały swojej nad naczyniami zmiłowania [miłosierdzia], które uprzednio przygotował ku chwale, Takimi naczyniami jesteśmy i my, których powołał [wezwał], nie tylko z Żydów, ale i z pogan,"


W poprzednich wierszach czytaliśmy o Ezawie, Mojżeszu i o faraonie, ale cały ten fragment do tej pory mówi głównie o Żydach, a Paweł wyjaśnia co to znaczy, że nie wszyscy z Izraela są Izraelem.

O człowiecze!
Kimże ty jesteś, że wdajesz się w spór z Bogiem?

Zastanawiamy się nad zatwardziałością, znieczuleniem i uporem człowieka, ludzi, narodów. Kiedy czytamy, że Bóg zatwardził, znieczulił lub sprawił, że ktoś był uparty, myślę o tym, że każde z tych trzech stanów jest procesem, w którym aktywnie uczestniczy człowiek.

Przeczytajmy wiersz z 1 Samuela 6:6, Jest on bardzo ważny i pomocny. "Dlaczego zatwardzacie [znieczulacie] swoje serca tak, jak Egipcjanie i faraon zatwardzali [znieczulili] swoje serca? Czy nie dopiero wtedy, gdy czynił wśród nich cudowne rzeczy, wypuścili ich, aby wyszli?"

W Liście do Rzymian Paweł kontynuuje spór z Żydami...
Bóg oskarża Izraela

"A on powiedział: Idź i powiedz temu ludowi: Słuchajcie uważnie, ale nie rozumiejcie, patrzcie uważnie, ale nie poznawajcie. Zatwardź serce tego ludu, uczyń jego uszy ciężkimi do słuchania i zaślep jego oczy, aby nie widział swoimi oczami, nie słyszał swoimi uszami i nie zrozumiał swoim sercem, aby nie nawrócił się i nie był uzdrowiony." Izajasza 6:9-10

Przyszedł czas na zatwardzenie Izraela. Nie stało się to w jednym momencie. Proces zatwardzania, znieczulania się i uporu Izraela trwał blisko 1000 lat, od podziału Izraela na dwa księstwa. Proces ten zapowiedział Pan przez proroka Izajasza, około 350 lat przed Pawłem. Mówił o tym Pan Jezus w słowach:

"Albowiem temu, kto ma, będzie dane i obfitować będzie; a temu kto nie ma, i to, co ma, będzie odjęte. Dlatego w podobieństwach do nich mówię, bo, patrząc, nie widzą, i słuchając, nie słyszą ani nie rozumieją. I spełnia się na nich proroctwo Izajasza, które powiada: Będziecie stale słuchać, a nie będziecie rozumieli; będziecie ustawicznie patrzeć, a nie ujrzycie. Albowiem otępiało serce tego ludu, uszy ich dotknęła głuchota, oczy swe przymrużyli, żeby oczami nie widzieli ani uszami nie słyszeli, i sercem nie rozumieli, i nie nawrócili się, a Ja żebym ich nie uleczył. Ale błogosławione oczy wasze, że widzą, i uszy wasze, że słyszą, bo zaprawdę powiadam wam: Wielu proroków i sprawiedliwych pragnęło ujrzeć to, co wy widzicie, a nie ujrzeli, i usłyszeć to, co wy słyszycie, a nie usłyszeli." Mateusza 13:12-17

A także apostoł Paweł:

"Nie mogąc dojść z sobą do zgody, zaczęli się rozchodzić, gdy Paweł rzekł jedno słowo: Dobrze Duch Święty powiedział do ojców waszych przez proroka Izajasza, mówiąc: Idź do ludu tego i mów: Będziecie stale słuchać, a nie będziecie rozumieli;Będziecie ustawicznie patrzeć, a nie ujrzycie. Albowiem otępiało serce tego ludu, Uszy ich dotknęła głuchota,Oczy swe przymrużyli,Żeby oczami nie widzieli i uszami nie słyszeli, I sercem nie rozumieli, i nie nawrócili się, A ja żebym ich nie uleczył. Niechże wam więc będzie wiadome, że do pogan posłane zostaje to zbawienie Boże, oni też słuchać będą. A gdy to powiedział, odeszli Żydzi, wiodąc z sobą zacięty spór. " Dzieje Apostolskie 28:25-29

"Synu człowieczy! Mieszkasz pośród domu przekory, który ma oczy, aby widzieć, a jednak nie widzi, ma uszy, aby słyszeć, a jednak nie słyszy, gdyż to dom przekory." Ezechiela 12:2

Naczynia zmiłowania

Następnie Paweł pisze o naczyniach zmiłowania. Kim są te naczynia ? O kim Paweł tu pisze? Poprzednie rozważanie nieco przeredagowałem. Napisałem tam o tym, że błogosławieństwo Abrahamowe przeszło na pogan, a poganie stali się uczestnikami łaski Bożej.

Paweł stał się nośnikiem ewangelii dla pogan i głównie z tego powodu był najbardziej znienawidzonym przez Żydów apostołem Jezusa. A jeszcze teraz tutaj "śmie" pisać, że Żydzi stali się "naczyniami gniewu przeznaczone na zagładę." Żydzi prowadzili spór z Pawłem, a głównym celem ich ataków, również Żydów wierzących w Jezusa, było Boże zmiłowanie się nad poganami. "O człowiecze! Kimże ty jesteś, że wdajesz się w spór z Bogiem?"

"Jednak napisałem do was, bracia, tu i ówdzie nieco śmielej, chcąc wam to odświeżyć w pamięci, a to na mocy łaski, która mi jest dana przez Boga, żebym był dla pogan sługą Chrystusa Jezusa, sprawującym świętą służbę zwiastowania ewangelii Bożej, aby poganie stali się ofiarą przyjemną, poświęconą przez Ducha Świętego." Rzymian 15:15,16

Paweł jest w bardzo trudnej sytuacji. Z jednej strony oddałby życie, a nawet swoje zbawienie za nawrócenie się Żydów, braci według ciała, z drugiej strony wie, że jest powołany by nieść światło Ewangelii poganom. "Do was zaś, którzy jesteście z pogan, mówię: Skoro już jestem apostołem pogan, służbę moją chlubnie wykonuję; może w ten sposób pobudzę do zawiści rodaków moich i zbawię niektórych z nich." Rzymian 11:13,14

Zanim pójdziemy dalej, chciałbym przypomnieć pewną ważną uwagę. Nie można teologii budować na jednym fragmencie Listu do Rzymian, wyrwanym z kontekstu całego listu i całej Biblii. By zrozumieć trudny przekaz Pawła trzeba wczytać się dokładnie w historię Ezawa, faraona i Mojżesza. Trzeba przeczytać, wziąć pod uwagę proroctwa ST i inne myśli apostoła Pawła z pozostałych listów.

Dlaczego Pan Bóg znienawidził Ezawa, wzgardził nim, czy za to, że wykonał dokładnie to do czego został "ulepiony" ? Czy tylko za lekkomyślnie oddanie pierworództwa? Myślę, że głównie za nieposłuszeństwo temu co zapowiedział Pan, że starszy będzie służył młodszemu. Ezaw, a potem Edomici buntowali się przeciwko woli Bożej. Nie tylko nie służyli, ale byli wrogo nastawieni.

Podobnie  było z faraonem, który nie dał wiary w to co zapowiedział Pan, zbuntował się i okazał się nieposłusznym woli Bożej. I dlatego Pan Bóg wydał go na pastwę jego własnej zatwardziałości.

Naczynia gniewu gotowe na zagładę

I tak oto niegdyś zaszczytne, wybrane naczynie, mające obietnicę, przymierza, służbę, ojców staje się naczyniem gniewu gotowym na zagładę.

Izrael w czasach Pawła znajduje się w pożałowania godnym położeniu. Ich odstępstwo i duchowe cudzołóstwo osiągnęło apogeum. Właśnie rozpoczął się proces zagłady "naczynia". Za kilka lat naród Izraela zostanie wygnany. Za kilkanaście lat od czasu napisania Listu do Rzymian Żydzi będą rozproszeni i okrutnie prześladowani. Doświadczą holokaustu. Podczas II wojny światowej życie straciło około 6 milionów europejskich Żydów. Tak jak ZAPOWIEDZIAŁ Pan przez swoich proroków np. przez proroka Ezechiela, Izajasza czy Jeremiasza.

"Słuchajcie, niebiosa, i uważnie przysłuchuj się, ziemio! Gdyż oto Pan mówi: Synów odchowałem i wypiastowałem, lecz oni odstąpili ode mnie. Wół zna swego właściciela, a osioł żłób swego pana, lecz Izrael nie ma rozeznania, mój lud niczego nie rozumie. Biada narodowi grzesznemu, ludowi obciążonemu winą, potomstwu złośników, synom wyrodnym! Opuścili Pana, porzucili Świętego Izraelskiego, odwrócili się wstecz. W co jeszcze można was bić, gdy nadal trwacie w odstępstwie? Cała głowa chora i całe serce słabe. Od stóp do głów nic na nim zdrowego: tylko guzy i sińce, i świeże rany; nie opatrzone ani nie przewiązane, ani nie zmiękczone oliwą. Wasz kraj pustynią, wasze miasta ogniem spalone, plony waszej ziemi obcy na waszych oczach pożerają; spustoszenie jak po zniszczeniu Sodomy. I pozostała córka syjońska jak szałas w winnicy, jak budka w polu ogórkowym, jak miasto oblężone. Gdyby Pan Zastępów nie był nam pozostawił resztki, bylibyśmy jak Sodoma, podobni do Gomory." Izajasza 1:2-9

Albo czy garncarz nie ma władzy nad gliną

"O, jak przewrotni jesteście! Tak jak gdyby można garncarza stawiać na równi z gliną! Jak gdyby dzieło mogło mówić o swoim twórcy: Nie on mnie stworzył, a garnek mówił o garncarzu: On nic nie umie! "; "Biada temu, kto się spiera ze swoim stwórcą, skorupka wśród glinianych skorupek! Czy glina może powiedzieć do tego, kto ją formuje: Co robisz? albo dzieło do swojego mistrza: On nie ma rąk?  Biada temu, kto mówi do ojca: Dlaczego płodzisz? A do kobiety: Dlaczego rodzisz?  Tak mówi Pan, Święty Izraelski, i jego Stwórca: Jak śmiecie żądać ode mnie wyjaśnienia co do moich dzieci albo dawać mi rozkazy co do dzieła moich rąk?";  "I wszyscy staliśmy się podobni do tego, co nieczyste, a wszystkie nasze cnoty są jak szata splugawiona, wszyscy więdniemy jak liść, a nasze przewinienia porywają nas jak wiatr. I nie ma nikogo, kto by wzywał twojego imienia, kwapił się do uchwycenia się ciebie, gdyż zakryłeś swoje oblicze przed nami i oddałeś nas w moc naszych grzechów.  Lecz teraz, Panie, Ty jesteś naszym Ojcem, my jesteśmy gliną, a Ty naszym Stwórcą i wszyscyśmy dziełem twoich rąk!  Nie gniewaj się, Panie, zanadto i nie pomnij winy na wieki! Ach! Spojrzyj, że my wszyscy jesteśmy twoim ludem." Izajasza 29:16; 45:9-11; 64:6-9

"I doszło mnie słowo Pana tej treści:  Czy nie mogę postąpić z wami, domu Izraela, jak garncarz? - mówi Pan. Oto jak glina w ręku garncarza, tak wy jesteście w moim ręku, domu Izraela!  Raz grożę narodowi i królestwu, że je wykorzenię, wywrócę i zniszczę,  lecz jeżeli się ów naród odwróci od swojej złości, z powodu której mu groziłem, to pożałuję tego zła, które zamierzałem mu uczynić.  Innym razem zapowiadam narodowi i królestwu, że je odbuduję i zasadzę,  lecz jeżeli uczyni to, co jest złe w moich oczach, nie słuchając mojego głosu, to pożałuję dobra, które obiecałem mu wyświadczyć.  Otóż teraz powiedz mężom judzkim i mieszkańcom Jeruzalemu: Tak mówi Pan: Oto Ja przygotowuję na was nieszczęście i podejmuję przeciwko wam postanowienie: Zawróćcie więc każdy ze swojej złej drogi i poprawcie swoje postępowanie i swoje czyny!  Lecz oni odpowiedzą: Nic z tego! Pójdziemy raczej za naszymi zamysłami i każdy z nas kierować się będzie uporem swojego złego serca." Jeremiasza 18:5-12

W Biblii, w kilku miejscach człowiek, naród Izraela został porównany do gliny. Te fragmenty uczą pokory. Obecnie humanizm umieścił człowieka w centrum wszechświata. To on tworzy doskonałe rzeczy, lepi. Człowiek bezprawnie zajął, przywłaszczył sobie wysoką pozycję. Porównanie człowieka do gliny i do prochu jest obraźliwe. Ale my nie mówimy o jakimś tam, jednym z wielu, ludowym garncarzu. Mówimy o doskonałym Bogu, który pięknie nas ukształtował, bądź nadal kształtuje. Mówimy tutaj o wspólnocie tych którzy uwierzyli i których powołał, wywołał Bóg z tego świata, by także byli Jego ludem.

Problemem jest to, że albo sami chcemy się kształtować lub pozwalamy na kształtowanie nas przez innych garncarzy. "Jesteśmy kowalami własnego losu." Zero limitów, żadnych ograniczeń. To zaczęło się w Izraelu za czasów Izajasza, Jeremiasza i Ezechiela. Izrael chciał być formowany, przez kulturę i religie innych narodów, chciał sam się kształtować i efekt tego "kiczu" jest nam dobrze znany. Od upadku Adama i Ewy jesteśmy kształtowani przez grzech o którym czytaliśmy wcześniej. Grzech który wdarł się do naszego świata i rozpanoszył się w nim, Jego "dzieła" są nam dobrze znane.

"Ukształtował Pan Bóg człowieka z prochu ziemi i tchnął w nozdrza jego dech życia. Wtedy stał się człowiek istotą żywą." Rodzaju 2:7

"Ręce twoje uczyniły mnie i ukształtowały, Daj mi rozum, abym się nauczył przykazań twoich!" Psalm 119:73

"Bo Ty stworzyłeś nerki moje,Ukształtowałeś mnie w łonie matki mojej. Wysławiam cię za to, że cudownie mnie stworzyłeś.Cudowne są dzieła twoje. I duszę moją znasz dokładnie. Żadna kość moja nie była ukryta przed tobą,Choć powstawałem w ukryciu,Utkany w głębiach ziemi. Oczy twoje widziały czyny moje,W księdze twej zapisane były wszystkie dni przyszłe,Gdy jeszcze żadnego z nich nie było. " Psalm 139:13-16

"Przez wiarę poznajemy, że światy zostały ukształtowane słowem Boga, tak iż to, co widzialne, nie powstało ze świata zjawisk." Hebrajczyków 11:3

Zatwardziałość przyszła na część Izraela aż do czasu

W liście do Rzymian 11: 2-8 i 22 – 26 czytamy; „Nie odrzucił Bóg swego ludu, który uprzednio sobie upatrzył. Albo czy nie wiecie, co mówi Pismo o Eliaszu, jak się uskarża przed Bogiem na Izraela: Panie, proroków twoich pozabijali, ołtarze twoje poburzyli; i zostałem tylko ja sam, lecz i na moje życie nastają. Ale co mu mówi wyrocznia Boża? Zostawiłem sobie siedem tysięcy mężów, którzy nie zgięli kolan przed Baalem. Podobnie i obecnie pozostała RESZTKA według wyboru łaski. A jeśli z łaski, to już nie z uczynków, bo inaczej łaska nie byłaby już łaską. Cóż więc? Czego Izrael szukał, tego nie osiągnął, ale wybrani osiągnęli; pozostali zaś ulegli ZATWARDZIAŁOŚCI, jak napisano: Zesłał Bóg na nich ducha ZNIECZULENIA, dał im oczy, które nie widzą, i uszy, które nie słyszą, aż do dnia dzisiejszego.

(…) Zważ tedy na dobrotliwość i surowość Bożą - surowość dla tych, którzy upadli, a dobrotliwość Bożą względem ciebie, o ile wytrwasz w dobroci, bo inaczej i ty będziesz odcięty. Ale i oni, jeżeli nie będą trwali w niewierze, zostaną wszczepieni, gdyż Bóg ma moc wszczepić ich ponownie. Bo jeżeli ty, odcięty z dzikiego z natury drzewa oliwnego, zostałeś wszczepiony wbrew naturze w szlachetne drzewo oliwne, o ileż pewniej zostaną wszczepieni w swoje drzewo oliwne ci, którzy z natury do niego należą. A żebyście nie mieli zbyt wysokiego o sobie mniemania, chcę wam, bracia, odsłonić tę tajemnicę: zatwardziałość przyszła na część Izraela aż do czasu, gdy poganie w pełni wejdą, i w ten sposób będzie zbawiony cały Izrael, jak napisano: Przyjdzie z Syjonu wybawiciel i odwróci bezbożność od Jakuba.”

To jest bardzo ważny fragment w Nowym Testamencie który pięknie wpisuje się w nasze poprzednie rozważania z Księgi Ezechiela. Jest tutaj mowa o resztce, czytaliśmy o niej w Ezechiela 9:7-11 i ponownym wszczepieniu narodu wybranego, a także o „latorośli” przychodzącej z wysokiej góry w Izraelu. Jest nadzieja dla Izraela.

Chciałbym dzisiaj zwrócić uwagę na znieczulenie i na szczególną zatwardziałość ludu Bożego. Sam Pan Bóg mówi o swoim ludzie, że jest to lud sztywnego karku, a w Księdze Ezechiela określa ich jako dom przekory, dom uparty, zbuntowany.

„Rzekł jeszcze Pan do Mojżesza: Patrzę na lud ten i widzę, że jest to lud twardego karku.” Księga Wyjścia 32:9 Dalej w Księdze Powtórzonego Prawa 9: 6,7 czytamy; „Wiedz tedy, że nie przez wzgląd na twoją sprawiedliwość daje ci Pan, Bóg twój, tę piękną ziemię w posiadanie, gdyż jesteś ludem twardego karku. Pamiętaj, a nie zapominaj, jak pobudzałeś do gniewu Pana, Boga twego, na pustyni; od dnia, którego wyszliście z ziemi egipskiej, aż do przyjścia waszego na to miejsce byliście krnąbrni wobec Pana.” Dlatego w rozdziale następnym Pan Bóg zwraca się do tego ludu; „Teraz więc, Izraelu, czego żąda od ciebie Pan, twój Bóg! Tylko, abyś okazywał cześć Panu, swemu Bogu, abyś chodził tylko jego drogami, abyś go miłował i służył Panu, swemu Bogu, z całego serca i z całej duszy, abyś przestrzegał przykazań Pana i jego ustaw, które Ja ci dziś nadaję dla twego dobra. Oto do Pana, twego Boga, należą niebiosa i niebiosa niebios, ziemia i wszystko, co na niej się znajduje, jednak tylko do twoich ojców przywiązał się Pan, twój Bóg, aby ich miłować, a po nich wybrał ze wszystkich ludów was, ich potomków, jak to jest dziś. Obrzeżcie więc nieobrzezkę waszego serca, a waszego karku już nie zatwardzajcie, gdyż Pan, wasz Bóg, jest Bogiem bogów i Panem panów, Bogiem wielkim, potężnym i strasznym,” Powtórzonego Prawa 10:12-17

Na czym polegała zatwardziałość ? Polegała ona na nieposłuszeństwie Prawu Bożemu i woli Bożej. W czasach proroków zatwardziałością było odrzucenie tego wszystkiego co, w imieniu Pana mówili prorocy.

Przeczytajmy teraz dwa fragmenty z Księgi Jeremiasza; „Tak mówi Pan: Przystańcie na drogach i patrzcie, pytajcie się o odwieczne ścieżki, która to jest droga do dobrego i chodźcie nią, a znajdziecie odpoczynek dla waszej duszy! Lecz oni odpowiedzieli: Nie pójdziemy. Postawiłem też nad wami stróżów, aby wołali: Uważajcie na głos trąby! Lecz oni odpowiedzieli: Nie będziemy uważali.” Jer. 6:16 i 17; „Otóż teraz powiedz mężom judzkim i mieszkańcom Jeruzalemu: Tak mówi Pan: Oto Ja przygotowuję na was nieszczęście i podejmuję przeciwko wam postanowienie: Zawróćcie więc każdy ze swojej złej drogi i poprawcie swoje postępowanie i swoje czyny! Lecz oni odpowiedzą: Nic z tego! Pójdziemy raczej za naszymi zamysłami i każdy z nas kierować się będzie uporem swojego złego serca.” Jer. 18: 11,12

Ten upór i zatwardziałość widzieliśmy w Ezechielowej opowieści o dwóch orłach.

Pan Bóg w swoim prawie zabronił królom prowadzenia ludu kiedykolwiek z powrotem do Egiptu. "Gdy wejdziesz do ziemi, którą Pan, Bóg twój, ci daje, obejmiesz ją w posiadanie, osiądziesz w niej i powiesz sobie: Ustanowię nad sobą króla, jak wszystkie narody wokół mnie, to możesz ustanowić nad sobą króla, którego Pan, twój Bóg, wybierze. Ustanowisz nad sobą króla spośród swoich braci. Nie możesz ustanowić nad sobą męża obcego, który nie jest twoim bratem. Tylko niech nie trzyma sobie wiele koni i niech nie prowadzi ludu z powrotem do Egiptu, aby mnożyć sobie konie, gdyż Pan powiedział do was: Nie wracajcie już nigdy na tę drogę." Ks. Powt. Prawa 17:14-16

Dalej w Księdze Jeremiasza w trzech rozdziałach 42 do 44 czytamy o tym jak zatwardziały lud Boży, wbrew woli Bożej, wbrew słowom proroka Jeremiasza, udaje się do Egiptu. Proszę znajdź chwilę czasu i koniecznie przeczytaj te rozdziały bo jest to bardzo wymowny obraz zatwardziałości w sercach Judejczyków.

Najpierw ludzie proszą proroka Jeremiasz by się o nich pomodlił „Niech nasze błaganie dotrze do ciebie! Módl się za nami do Pana, twojego Boga, za tą całą resztą, gdyż z wielkiej liczby pozostała nas tylko mała garstka, jak to widzisz na własne oczy! Niechaj Pan, twój Bóg, wskaże nam drogę, którą mamy pójść, i powie, co mamy czynić.” Potem deklarują; "Czy to będzie dobre, czy złe, usłuchamy głosu Pana, naszego Boga, do którego cię wysyłamy, aby się nam dobrze wiodło, gdy usłuchamy głosu Pana, naszego Boga.” Po dziesięciu dniach Jeremiasz otrzymał słowo od Pana. Było ono wyraźnie probabilońskie i zawierało ostrzeżenie, Nie idźcie do Egiptu. „Jeżeli rzeczywiście zamierzacie iść do Egiptu i pójdziecie, by tam przebywać jako obcy przybysze, to miecz, którego się boicie, tam was dosięgnie, w ziemi egipskiej, a głód, którego się lękacie, przylgnie do was w Egipcie i tam pomrzecie. I wszyscy mężowie, którzy zamierzają pójść do Egiptu, aby tam przebywać jako obcy przybysze, wyginą od miecza, głodu i zarazy, i nikt z nich nie ocaleje, i nie ujdzie nieszczęścia, które Ja na nich sprowadzę.”

Jak reaguje lud o zatwardziałym karku ? „A gdy Jeremiasz wypowiedział do końca przed całym ludem wszystkie słowa Pana, ich Boga, wszystkie owe słowa, z którymi posłał go do nich Pan, ich Bóg, rzekł Azariasz, syn Hosajasza, i Jochanan, syn Kareacha, i wszyscy zuchwali i oporni mężowie do Jeremiasza: Kłamiesz! Nie posłał ciebie Pan, nasz Bóg, z poleceniem: Nie idźcie do Egiptu, aby tam przebywać jako obcy przybysze. I udali się do ziemi egipskiej, gdyż nie usłuchali głosu Pana. I przybyli do Tachpanches.” Reakcja Pana Boga na bunt i zuchwałość tego ludu jest zdecydowana.

„A teraz tak mówi Pan, Bóg Zastępów, Bóg Izraela: Dlaczego wyrządzacie sobie samym wielkie zło, gubiąc u siebie mężczyznę i kobietę, dziecię i niemowlę spośród Judy, by nie zostawić sobie resztki? Dlaczego drażnicie mnie dziełami swoich rąk, spalając kadzidło cudzym bogom w ziemi egipskiej, do której przybyliście, aby tam przebywać jako obcy przybysze, przygotowując sobie zgubę i stając się przedmiotem przekleństwa i hańby u wszystkich narodów ziemi? Czy zapomnieliście o złych postępkach waszych ojców, o złych postępkach królów judzkich, o złych postępkach ich książąt i o złych postępkach waszych, i o złych postępkach waszych żon, których się dopuściły w ziemi judzkiej i na ulicach Jeruzalemu? Po dziś dzień nie odczuli żadnej skruchy ani bojaźni i nie postępują według mojego zakonu i moich przykazań, które dałem wam i waszym ojcom. Dlatego tak mówi Pan Zastępów, Bóg Izraela: Oto Ja zwracam swoje oblicze przeciwko wam ku złemu, aby wytracić całą Judę. I porwę resztkę Judy, tych, którzy postanowili pójść do ziemi egipskiej, aby tam przebywać jako obcy przybysze. Wszyscy zginą w ziemi egipskiej, padną od miecza albo zginą z głodu: mali i wielcy pomrą od miecza i głodu i staną się przedmiotem złorzeczenia, zgrozy, klątwy i urągowiska.”

Kiedy dzisiaj przyglądam się ludziom wierzącym i wspólnotom chrześcijan widzę pewne podobieństwo do zatwardziałości jaką zobaczyliśmy w Izraelu w czasach Ezechiela.. Pan Bóg dopuszcza do zatwardziałości wiele serc. Dopuszcza, że ostry obłęd i duch nieprawości ogarnia coraz to nowe regiony świata chrześcijańskiego. Dlatego patrząc na Izraela miejmy w pamięci piękny apel zapisany w Liście do Hebrajczyków 3:12-19

„ Baczcie, bracia, żeby nie było czasem w kimś z was złego, niewierzącego serca, które by odpadło od Boga żywego, ale napominajcie jedni drugich każdego dnia, dopóki trwa to, co się nazywa "dzisiaj", aby nikt z was nie popadł w zatwardziałość przez oszustwo grzechu. Staliśmy się bowiem współuczestnikami Chrystusa, jeśli tylko aż do końca zachowamy niewzruszenie ufność, jaką mieliśmy na początku. Gdy się powiada: Dziś, jeśli głos jego usłyszycie, nie zatwardzajcie serc waszych, jak podczas buntu, kto to byli ci, którzy usłyszeli, a zbuntowali się? Czy nie ci wszyscy, którzy wyszli z Egiptu pod wodzą Mojżesza? Do kogo to miał wstręt przez czterdzieści lat? Czy nie do tych, którzy zgrzeszyli, a których ciała legły na pustyni? A komu to przysiągł, że nie wejdą do odpocznienia jego, jeśli nie tym, którzy byli nieposłuszni? Widzimy więc, że nie mogli wejść z powodu niewiary.”

Artykuł pochodzi ze strony ze studium księgi proroka Ezechiela: http://ezechiela.blogspot.com/2016/02/zatwardziaosc-przysza-na-czesc-izraela.html