"Przeto trzeba jej się poddawać, [jest taka konieczność] nie tylko z obawy przed gniewem, lecz także ZE WZGLĘDU NA SUMIENIE. Dlatego też i podatki płacicie, gdyż są sługami [urzędnikami publicznymi] Bożymi po to, aby tego właśnie strzegli. Oddawajcie każdemu to, co mu się należy; komu podatek, podatek; komu cło, cło; komu bojaźń, bojaźń; komu cześć [szacunek], cześć [szacunek]."
Od kilku lat obserwuję jak chrześcijanie w Polsce dzielą się na zwolenników PO i PiS. Są to ostre podziały, a wierzący są niekonsekwentni. Kiedy władza była w rękach PO nawoływali, że trzeba władzę szanować i modlić się o nią, a gdy do władzy doszedł PiS są pełni krytyki i wrogości wobec nowej władzy. Niestety praktyka jest daleka od słów Pawła. My, Polacy mamy ogólnie niechęć do władzy, ponieważ władza przez wiele lat była wroga swoim obywatelom. Zabory, później mroczny czas okupacji hitlerowskiej, władza w rękach komunistów, a i obecna nie zawsze jest pro obywatelska. Politycy tworzący władzę często są oderwani od ludzkiej codziennej rzeczywistości. Podobnie rzecz się ma z pracodawcami, którzy wykorzystują, często poniżają swoich pracowników. Przez lata społeczeństwo uczyło się przeciwstawiać władzy, strajkować, bojkotować, protestować, wydawać odezwy, pisać poezję. My uczniowie Jezusa, ja i wy, funkcjonujemy w takiej właśnie rzeczywistości i musimy na nowo przerobić tę lekcję zapodaną nam tutaj przez Pawła.
Obecnie w Polsce mamy inny model władzy, niż w czasach Pawła. Nie czujemy się tak bardzo poddani jak wtedy, a władzę wybieramy sobie sami. Mamy trójpodział władzy. Podział władzy na władzę ustawodawczą, sądowniczą i wykonawczą zaproponował francuski filozof i prawnik Monteskiusz. Nie mamy króla, ani cesarza który był boski i czczono go jako jednego z Bogów. I to właśnie później po napisaniu Listu do Rzymian, było powodem prześladowań pierwszych chrześcijan. Władza rzymska opierała się na Prawie Rzymskim, które przez dłuższy broniło chrześcijan, w tym również Pawła przed wściekłością Żydów.
Ze względu na sumienie
Tak jak napisałem w poprzednim rozważaniu, idea władzy i poddaństwa pochodzi od samego Boga. W 1 Koryntian 15:27,28 czytamy; "Gdy zaś mówi, że wszystko zostało poddane, rozumie się, że oprócz tego, który mu wszystko poddał. A gdy mu wszystko zostanie poddane, wtedy też i sam Syn będzie poddany temu, który mu poddał wszystko, aby Bóg był wszystkim we wszystkim."
Pan Jezus jest dla nas przykładem poważnego, ale nie bezkrytycznego traktowania władzy. Powiedział On; "Oddawajcie więc, co jest cesarskiego, cesarzowi, a co Bożego, Bogu." Mateusza 22:21; w innych miejscach, wypowiadał się w cierpkich słowach wobec współczesnej Jemu, władzy kościelnej, o uczonych w Piśmie, teologach, faryzeuszach. "Plemię żmijowe". O królu Herodzie powiedział; "W tym czasie przybyli niektórzy faryzeusze, mówiąc do niego: Wyjdź stąd i oddal się, gdyż Herod chce cię zabić. I rzekł do nich: Idźcie i powiedzcie temu lisowi: Oto wypędzam demony i dokonuję uzdrowień dziś i jutro, a trzeciego dnia skończę. Tymczasem muszę dziś i jutro, i pojutrze odbyć drogę, bo jest nie do pomyślenia, by prorok ginął poza Jerozolimą." Łukasza 13:32,33
Ewangeliści odnotowali również fakt, że Pan Jezus nie uchylał się od płacenia podatku; "A gdy przyszli do Kafarnaum, przystąpili do Piotra poborcy dwudrachmowego podatku i rzekli: Nauczyciel wasz nie płaci dwu drachm? Rzecze Piotr: Owszem. A gdy wchodził do domu, uprzedził go Jezus, mówiąc: Jak ci się wydaje, Szymonie? Od kogo królowie ziemi pobierają cło lub czynsz? Od synów własnych czy od obcych? A on rzekł: Od obcych. Na to Jezus: A zatem synowie są wolni. Ale żebyśmy ich nie zgorszyli, idź nad morze, zarzuć wędkę i weź pierwszą złowioną rybę, otwórz jej pyszczek, a znajdziesz stater; tego zabierz i daj im za mnie i za siebie." Mateusza 7:24-27
Ciekawą charakterystykę władzy podał Pan Jezus gdy Jakub i Jan, dwaj synowie Zebedeusza chcieli zapewnić sobie karierę u Jego boku; "Ale Jezus przywoławszy ich, rzekł do nich: Wiecie, że ci, których uważa się za władców narodów, nadużywają swej władzy nad nimi, a możni ich rządzą nimi samowolnie. Lecz nie tak ma być między wami, ale ktokolwiek by chciał być między wami wielki, niech będzie sługą waszym. I ktokolwiek by chciał być między wami pierwszy, niech będzie sługą wszystkich." Marka 10:42-44
Gdy jednak przyszła stosowna pora, Pan Jezus poddał się władzy świeckiej, która zaprowadziła Go na krzyż.
"Wtedy rzekł Jezus do arcykapłanów i dowódców straży świątynnej, i starszych, którzy podeszli do niego: Jak na zbójcę wyszliście z mieczami i kijami? Gdy codziennie bywałem z wami w świątyni, nie podnieśliście na mnie ręki. Lecz to jest wasza pora i moc ciemności. Pojmawszy go tedy, zawiedli go i wprowadzili do pałacu arcykapłana." Łukasza 22:52-54
”Odpowiedział [Piłatowi] Jezus: Nie miałbyś żadnej władzy nade mną, gdyby ci to nie było dane z góry.” Jana 19:11
Tertulian powiedział... "Cesarz bardziej należy do nas niż do was, ponieważ nasz Bóg ustanowił go władcą”.
Paweł pisze; "Bądźcie poddani wszelkiemu ludzkiemu porządkowi," ale nie wtedy, kiedy wymagania władzy kolidują w sposób oczywisty z wolą Bożą względem nas i z naszym sumieniem, Ten fragment nie domaga się od chrześcijanina absolutnego posłuszeństwa wobec władzy cywilnej. To musimy tu powiedzieć bardzo wyraźnie, szczególnie w kontekście wydarzeń, które np. zapowiada Księga Objawienia.
"I dozwolono mu [zwierzęciu z morza] wszcząć walkę ze świętymi i zwyciężać ich; dano mu też władzę nad wszystkimi plemionami i ludami, i językami, i narodami. I oddadzą mu pokłon wszyscy mieszkańcy ziemi, każdy, którego imię nie jest od założenia świata zapisane w księdze żywota Baranka, który został zabity. Jeśli kto ma uszy niechaj słucha. Jeśli kto jest przeznaczony do niewoli, do niewoli pójdzie; jeśli kto zabija mieczem, musi sam zginąć od miecza. Tu się okaże wytrwanie i wiara świętych. I widziałem inne zwierzę, wychodzące z ziemi, które miało dwa rogi podobne do baranich, i mówiło jak smok. A wykonuje ono wszelką władzę pierwszego zwierzęcia na jego oczach. Ono to sprawia, że ziemia i jej mieszkańcy oddają pokłon pierwszemu zwierzęciu, którego śmiertelna rana była wygojona. I czyni wielkie cuda, tak że i ogień z nieba spuszcza na ziemię na oczach ludzi. I zwodzi mieszkańców ziemi przez cuda, jakie dano mu czynić na oczach zwierzęcia, namawiając mieszkańców ziemi, by postawili posąg zwierzęciu, które ma ranę od miecza, a jednak zostało przy życiu. I dano mu tchnąć ducha w posąg zwierzęcia, aby posąg zwierzęcia przemówił i sprawił, że wszyscy, którzy nie oddali pokłonu posągowi zwierzęcia, zostaną zabici." Objawienie 13:7-15
Ze względu na sumienie
Apostoł Paweł odwołuje się tu do naszego sumienia. Jest potrzeba zrobić osobisty rachunek sumienia, ile w nas jest poddaństwa, a ile narzekania i złorzeczenia wobec władzy. Również "ze względu na sumienie", są sytuacje w której przychodzi jawnie wyrazić swój sprzeciw i okazać nieposłuszeństwo wobec władzy.
Nie może być w nas pogardy dla władzy, bo to nie podoba się Bogu. "Umie Pan wyrwać pobożnych z pokuszenia, bezbożnych zaś zachować na dzień sądu celem ukarania, szczególnie zaś tych, którzy oddają się niecnym pożądliwościom cielesnym, a zwierzchnością [władzom] pogardzają. Zuchwali, zarozumiali, nie lękają się nawet bluźnić mocom niebieskim." 2 Piotra 2:9,10
Dalej w 1 Piotra 2: 12-17 czytamy; "Prowadźcie wśród pogan życie nienaganne, aby ci, którzy was obmawiają jako złoczyńców, przypatrując się bliżej dobrym uczynkom, wysławiali Boga w dzień nawiedzenia. Bądźcie poddani wszelkiemu ludzkiemu porządkowi ze względu na Pana,"
Potrzebna jest definicja co to znaczy przeciwstawić się władzy. Czy ocena i merytoryczna krytyka władzy jest jej przeciwstawieniem się ? Sposobem przeciwstawienia się złej władzy jest czynienie dobra, dobry przykład oraz modlitwa za władzę. Pamiętajmy o tym, że tuż przed wątkiem na temat naszego stosunku do władzy, Paweł napisał; "Nie daj się zwyciężyć złu, ale zło dobrem zwyciężaj."
Na koniec naszych rozważań nad stosunkiem ludzi wierzących do władzy przeczytajmy ważne słowa apostoła Pawła z 1 Tymoteusza 2:1-3; Jest tutaj mowa o modlitwie, błaganiu i dziękczynieniu za wszystkich przełożonych.
"Przede wszystkim więc napominam, aby zanosić błagania, modlitwy, prośby, dziękczynienia za wszystkich ludzi, za królów i za wszystkich przełożonych, abyśmy ciche i spokojne życie wiedli we wszelkiej pobożności i uczciwości. Jest to rzecz dobra i miła przed Bogiem, Zbawicielem naszym,"
niedziela, 30 września 2018
piątek, 28 września 2018
Rozdział 13: 1-4
„Każdy człowiek niech się poddaje [podporządkowuje] władzom zwierzchnim; bo nie ma władzy, jak tylko od Boga, a te, które są [wszystkie one], przez Boga są ustanowione [wyznaczone]. Przeto kto się przeciwstawia władzy, przeciwstawia się Bożemu postanowieniu [rozporządzeniu]; a ci, którzy się przeciwstawiają, sami na siebie potępienie [wyrok] ściągają. Rządzący [przywódcy] bowiem nie są postrachem dla tych, którzy pełnią dobre uczynki, lecz dla tych, którzy pełnią złe. Chcesz się nie bać władzy? Czyń dobrze, a będziesz miał od niej pochwałę; jest ona bowiem na służbie u Boga, tobie ku dobremu. Ale jeśli czynisz źle, bój się, bo nie na próżno miecz nosi, wszak jest sługą Boga, który odpłaca [karze] w gniewie temu, co czyni źle."
W poprzednim rozdziale czytaliśmy słowa’ „starajcie się o to, co jest dobre w oczach [wobec] wszystkich ludzi.” Apostoł Paweł omówił kwestię funkcjonowania uczniów Jezusa we wspólnocie i poza nią. Ogólnie odpowiedział na pytanie jak chrześcijanie mają się zachowywać względem wszystkich ludzi od przyjaciół po nieprzyjaciół. Powiedział, że o ile to jest możliwe; „o ile to od was zależy, ze wszystkimi ludźmi pokój miejcie”, i zakończył słowami; „Nie daj się zwyciężyć [pokonać] złu, ale zło dobrem zwyciężaj."
Każdy człowiek niech się podporządkowuje władzom
W tym kontekście przechodzimy do kolejnego tematu, jakim jest stosunek wierzących do władzy. To bardzo głęboki, ważny i trudny temat. Paweł nie wnika tutaj w szczegóły władzy. Nie pisze o władzy konkretnego człowieka z imienia i nazwiska. Pisze raczej o idei władzy. Idea władzy na pewno pochodzi od Boga. To jest Boże rozporządzenie. „Tylko w Bogu bowiem władza ma swe źródło.”
Podobną myśl zawarł Paweł w liście do Tytusa 3:1,2; „Przypominaj im, aby zwierzchnościom i władzom poddani i posłuszni byli, gotowi do wszelkiego dobrego uczynku, aby o nikim źle nie mówili, nie byli kłótliwi, ale ustępliwi, okazujący wszelką łagodność wszystkim ludziom.” Do Tytusa 3:1,2
Zauważmy, że Paweł nie pisze tu tylko do chrześcijan, pisze o pewnej zasadzie która obowiązuje każdego człowieka. Teraz popatrzmy na zakres władzy. Paweł tutaj odnosi się do bardzo wąskiego zakresu kompetencji władzy, a mianowicie do pilnowania porządku; „ Rządzący bowiem nie są postrachem dla tych, którzy pełnią dobre uczynki, lecz dla tych, którzy pełnią złe. Chcesz się nie bać władzy? Czyń dobrze, a będziesz miał od niej pochwałę.”;
Poza tym Paweł pisze o władzy, która spełnia pewne normy i sama czyni dobro; „jest ona bowiem na służbie u Boga, tobie ku dobremu.” Jeżeli władza czyni zło, powinna sama bać się władzy tej z góry. Kiedy rządzący stają się postrachem dla tych, którzy pełnią dobre uczynki, a chronią tych, którzy pełnią złe, to mamy do czynienia z modelem władzy, z którym Pan Bóg nie ma nic wspólnego.
Idea władzy zapobiega anarchii, przestępstwom i zbrodniom. Władza stoi na straży prawa, które teoretycznie powinno chronić każdego obywatela, który czyni dobro.
W historii, również tej biblijnej, mamy kilka przykładów kiedy to ludzie jawnie przeciwstawiali się władzy, w tym władzy kościelnej. Kiedy to robili ? Gdy władza czyniła zło, gdy działała wbrew Prawu Bożemu, czy jawnie przeciwko Bogu.
Trzeba bardziej słuchać Boga niż ludzi
Popatrzmy na przykład uczniów i na Pawła; ”A gdy ich przywiedli, stawili ich przed Radą Najwyższą. I zapytał ich arcykapłan, mówiąc: Nakazaliśmy wam surowo, abyście w tym imieniu nie uczyli, a oto napełniliście nauką waszą Jerozolimę i chcecie ściągnąć na nas krew tego człowieka. Piotr zaś i apostołowie odpowiadając, rzekli: Trzeba bardziej słuchać Boga niż ludzi.”
”I usłuchali go [członkowie Rady Najwyższej], i przywoławszy apostołów, kazali ich wychłostać, zabronili im mówić w imieniu Jezusa i zwolnili ich. A oni odchodzili sprzed oblicza Rady Najwyższej, radując się, że zostali uznani za godnych znosić zniewagę dla imienia jego. Nie przestawali też codziennie w świątyni i po domach nauczać i zwiastować dobrą nowinę o Chrystusie Jezusie.” Dzieje Apostolskie 5: 26-29; 40-42 Czy uczniowie byli posłuszni władzy ?
”A Paweł utkwiwszy wzrok w Radzie Najwyższej, rzekł: Mężowie bracia, ja aż do dnia dzisiejszego żyłem przed Bogiem z całkowicie czystym sumieniem. Lecz arcykapłan Ananiasz rozkazał tym, którzy przy nim stali, uderzyć go w twarz. Wtedy rzekł Paweł do niego: Uderzy cię Bóg, ściano pobielana; zasiadłeś tu, aby mnie sądzić według zakonu, a każesz mnie bić wbrew zakonowi? Ci zaś, którzy obok stali, rzekli: Arcykapłanowi Bożemu złorzeczysz? A Paweł rzekł: Nie wiedziałem, bracia, że to arcykapłan; napisano bowiem: O przełożonym ludu twego źle mówić nie będziesz.” Dzieje Apostolskie 23: 1-5 Czy Paweł i inni uczniowie poddali się władzy, warto to podkreślić władzy kościelnej, religijnej ?
Ważnym przykładem nieposłuszeństwa wobec władzy w stosownej sprawie, jest prorok Daniel oraz trzej młodzieńcy.
”Nebukadnesar odezwał się i rzekł do nich: Czy to prawda, Szadrachu, Meszachu i Abed-Nego, że nie czcicie mojego boga i nie oddajecie pokłonu złotemu posągowi, który wzniosłem? Gdy więc teraz usłyszycie głos rogu, fletu, cytry, harfy, lutni, dud oraz wszelkiego rodzaju instrumentów muzycznych, bądźcie gotowi upaść i oddać pokłon posągowi, który ja wzniosłem; bo jeżeli nie oddacie pokłonu, będziecie natychmiast wrzuceni do wnętrza rozpalonego pieca ognistego, a który bóg wyrwie was z mojej ręki? Wtedy Szadrach, Meszach i Abed-Nego odpowiedzieli królowi Nebukadnesarowi: My nie mamy potrzeby odpowiadać ci na to.” Daniela 3:14-16
Czytając powyższy fragment musimy pamiętać o tym, że przeciwstawienie się władzy ściągnęło na wielu ludzi wierzących „miecz”; młodzieńców zaprowadziło do pieca ognistego, Daniela do lwiej jamy, a Jana Chrzciciela na „szubienicę”, a wielu wierzących na arenę Colosseum, na płonące stosy, czy do łagrów i obozów śmierci.
Biblia stawia pewne wymagania nie tylko obywatelom, ale i władzy, a nawet krytykuje władzę. By była sprawiedliwa, nieprzekupna, pomocna ubogim, nie stronnicza. ”A choć Jehoszafat mieszkał stale w Jeruzalemie, jednak ponownie wyszedł do ludu od Beer-Szeby aż do pogórza efraimskiego i nawracał ich do Pana, Boga ich ojców, ustanowił też w kraju sędziów we wszystkich miastach warownych Judy i powiedział do sędziów: Baczcie, co czynicie; gdyż nie dla ludzi sądzicie, ale dla Pana, i On jest przy was, gdy wydajecie wyrok. Niechaj więc ogarnia was strach przed Panem, pilnujcie się przy tym, co czynicie, gdyż u Pana, Boga naszego, nie ma niesprawiedliwości, stronniczości ni przekupstwa.” II Kronik 19:4-7
"Biada tym, którzy ustanawiają niesprawiedliwe ustawy, i pisarzom, którzy wypisują krzywdzące wyroki, aby odepchnąć nędzarzy od sądu i pozbawić sprawiedliwości ubogich mojego ludu, aby wdowy stały się ich łupem i aby mogli obdzierać sieroty." Izajasza 10:1,2
Oddawajcie więc, co jest cesarskiego, cesarzowi,
a co Bożego, Bogu
Do tego tematu również odniósł się Pan Jezus. W rozmowie z uczniami faryzeuszy nakreślił bardzo wyraźną granicę posłuszeństwa i uległości wobec władzy; „Wtedy faryzeusze, odszedłszy, naradzali się, jakby go usidlić słowem. I wysłali do niego uczniów swoich wraz z Herodianami, którzy powiedzieli: Nauczycielu, wiemy, że jesteś szczery i drogi Bożej w prawdzie uczysz, i na nikim ci nie zależy, albowiem nie oglądasz się na osobę ludzką. Powiedz nam przeto: Jak ci się zdaje? Czy należy płacić podatek cesarzowi, czy nie? A Jezus, poznawszy ich złośliwość, rzekł: Czemu mnie kusicie, obłudnicy? Pokażcie mi monetę podatkową; a oni przynieśli mu denar. I rzecze im: Czyja to podobizna i czyj napis? Powiadają: Cesarza. Wtedy mówi do nich: Oddawajcie więc, co jest cesarskiego, cesarzowi, a co Bożego, Bogu.” Mateusza 22: 15-20
”Odpowiedział [Piłatowi] Jezus: Nie miałbyś żadnej władzy nade mną, gdyby ci to nie było dane z góry.” Jana 19:11
Króla czcijcie…
Również apostoł Piotr podejmuje temat dotyczący władzy, i w 1 Piotra 2:13- 17 czytamy; „Bądźcie poddani wszelkiemu ludzkiemu porządkowi ze względu na Pana, czy to królowi jako najwyższemu władcy, czy to namiestnikom, jako przezeń wysyłanym dla karania złoczyńców, a udzielania pochwały tym, którzy dobrze czynią. Albowiem taka jest wola Boża, abyście dobrze czyniąc, zamykali usta niewiedzy ludzi głupich, jako wolni, a nie jako ci, którzy wolności używają za osłonę zła, lecz jako słudzy Boga. Wszystkich szanujcie, braci miłujcie, Boga się bójcie, króla czcijcie [szanujcie, poważajcie].”
”Bój się, synu mój, Pana i króla; nie wynoś się nad żadnego z nich!”
Przypowieści 24:21
Bo nie na próżno miecz nosi
Zazwyczaj symbolem władzy jest berło, korona, lub łańcuch z godłem. Tutaj Paweł pisze o mieczu, którego władza używa w gniewie, by karać poddanych. Paweł w tym fragmencie odnosi się bardzo wyraźnie do kary śmierci. Kara ta jednak była wiele razy przez władzę nadużywana.
W poprzednim rozdziale czytaliśmy słowa’ „starajcie się o to, co jest dobre w oczach [wobec] wszystkich ludzi.” Apostoł Paweł omówił kwestię funkcjonowania uczniów Jezusa we wspólnocie i poza nią. Ogólnie odpowiedział na pytanie jak chrześcijanie mają się zachowywać względem wszystkich ludzi od przyjaciół po nieprzyjaciół. Powiedział, że o ile to jest możliwe; „o ile to od was zależy, ze wszystkimi ludźmi pokój miejcie”, i zakończył słowami; „Nie daj się zwyciężyć [pokonać] złu, ale zło dobrem zwyciężaj."
Każdy człowiek niech się podporządkowuje władzom
W tym kontekście przechodzimy do kolejnego tematu, jakim jest stosunek wierzących do władzy. To bardzo głęboki, ważny i trudny temat. Paweł nie wnika tutaj w szczegóły władzy. Nie pisze o władzy konkretnego człowieka z imienia i nazwiska. Pisze raczej o idei władzy. Idea władzy na pewno pochodzi od Boga. To jest Boże rozporządzenie. „Tylko w Bogu bowiem władza ma swe źródło.”
Podobną myśl zawarł Paweł w liście do Tytusa 3:1,2; „Przypominaj im, aby zwierzchnościom i władzom poddani i posłuszni byli, gotowi do wszelkiego dobrego uczynku, aby o nikim źle nie mówili, nie byli kłótliwi, ale ustępliwi, okazujący wszelką łagodność wszystkim ludziom.” Do Tytusa 3:1,2
Zauważmy, że Paweł nie pisze tu tylko do chrześcijan, pisze o pewnej zasadzie która obowiązuje każdego człowieka. Teraz popatrzmy na zakres władzy. Paweł tutaj odnosi się do bardzo wąskiego zakresu kompetencji władzy, a mianowicie do pilnowania porządku; „ Rządzący bowiem nie są postrachem dla tych, którzy pełnią dobre uczynki, lecz dla tych, którzy pełnią złe. Chcesz się nie bać władzy? Czyń dobrze, a będziesz miał od niej pochwałę.”;
Poza tym Paweł pisze o władzy, która spełnia pewne normy i sama czyni dobro; „jest ona bowiem na służbie u Boga, tobie ku dobremu.” Jeżeli władza czyni zło, powinna sama bać się władzy tej z góry. Kiedy rządzący stają się postrachem dla tych, którzy pełnią dobre uczynki, a chronią tych, którzy pełnią złe, to mamy do czynienia z modelem władzy, z którym Pan Bóg nie ma nic wspólnego.
Idea władzy zapobiega anarchii, przestępstwom i zbrodniom. Władza stoi na straży prawa, które teoretycznie powinno chronić każdego obywatela, który czyni dobro.
W historii, również tej biblijnej, mamy kilka przykładów kiedy to ludzie jawnie przeciwstawiali się władzy, w tym władzy kościelnej. Kiedy to robili ? Gdy władza czyniła zło, gdy działała wbrew Prawu Bożemu, czy jawnie przeciwko Bogu.
Trzeba bardziej słuchać Boga niż ludzi
Popatrzmy na przykład uczniów i na Pawła; ”A gdy ich przywiedli, stawili ich przed Radą Najwyższą. I zapytał ich arcykapłan, mówiąc: Nakazaliśmy wam surowo, abyście w tym imieniu nie uczyli, a oto napełniliście nauką waszą Jerozolimę i chcecie ściągnąć na nas krew tego człowieka. Piotr zaś i apostołowie odpowiadając, rzekli: Trzeba bardziej słuchać Boga niż ludzi.”
”I usłuchali go [członkowie Rady Najwyższej], i przywoławszy apostołów, kazali ich wychłostać, zabronili im mówić w imieniu Jezusa i zwolnili ich. A oni odchodzili sprzed oblicza Rady Najwyższej, radując się, że zostali uznani za godnych znosić zniewagę dla imienia jego. Nie przestawali też codziennie w świątyni i po domach nauczać i zwiastować dobrą nowinę o Chrystusie Jezusie.” Dzieje Apostolskie 5: 26-29; 40-42 Czy uczniowie byli posłuszni władzy ?
”A Paweł utkwiwszy wzrok w Radzie Najwyższej, rzekł: Mężowie bracia, ja aż do dnia dzisiejszego żyłem przed Bogiem z całkowicie czystym sumieniem. Lecz arcykapłan Ananiasz rozkazał tym, którzy przy nim stali, uderzyć go w twarz. Wtedy rzekł Paweł do niego: Uderzy cię Bóg, ściano pobielana; zasiadłeś tu, aby mnie sądzić według zakonu, a każesz mnie bić wbrew zakonowi? Ci zaś, którzy obok stali, rzekli: Arcykapłanowi Bożemu złorzeczysz? A Paweł rzekł: Nie wiedziałem, bracia, że to arcykapłan; napisano bowiem: O przełożonym ludu twego źle mówić nie będziesz.” Dzieje Apostolskie 23: 1-5 Czy Paweł i inni uczniowie poddali się władzy, warto to podkreślić władzy kościelnej, religijnej ?
Ważnym przykładem nieposłuszeństwa wobec władzy w stosownej sprawie, jest prorok Daniel oraz trzej młodzieńcy.
”Nebukadnesar odezwał się i rzekł do nich: Czy to prawda, Szadrachu, Meszachu i Abed-Nego, że nie czcicie mojego boga i nie oddajecie pokłonu złotemu posągowi, który wzniosłem? Gdy więc teraz usłyszycie głos rogu, fletu, cytry, harfy, lutni, dud oraz wszelkiego rodzaju instrumentów muzycznych, bądźcie gotowi upaść i oddać pokłon posągowi, który ja wzniosłem; bo jeżeli nie oddacie pokłonu, będziecie natychmiast wrzuceni do wnętrza rozpalonego pieca ognistego, a który bóg wyrwie was z mojej ręki? Wtedy Szadrach, Meszach i Abed-Nego odpowiedzieli królowi Nebukadnesarowi: My nie mamy potrzeby odpowiadać ci na to.” Daniela 3:14-16
Czytając powyższy fragment musimy pamiętać o tym, że przeciwstawienie się władzy ściągnęło na wielu ludzi wierzących „miecz”; młodzieńców zaprowadziło do pieca ognistego, Daniela do lwiej jamy, a Jana Chrzciciela na „szubienicę”, a wielu wierzących na arenę Colosseum, na płonące stosy, czy do łagrów i obozów śmierci.
Biblia stawia pewne wymagania nie tylko obywatelom, ale i władzy, a nawet krytykuje władzę. By była sprawiedliwa, nieprzekupna, pomocna ubogim, nie stronnicza. ”A choć Jehoszafat mieszkał stale w Jeruzalemie, jednak ponownie wyszedł do ludu od Beer-Szeby aż do pogórza efraimskiego i nawracał ich do Pana, Boga ich ojców, ustanowił też w kraju sędziów we wszystkich miastach warownych Judy i powiedział do sędziów: Baczcie, co czynicie; gdyż nie dla ludzi sądzicie, ale dla Pana, i On jest przy was, gdy wydajecie wyrok. Niechaj więc ogarnia was strach przed Panem, pilnujcie się przy tym, co czynicie, gdyż u Pana, Boga naszego, nie ma niesprawiedliwości, stronniczości ni przekupstwa.” II Kronik 19:4-7
"Biada tym, którzy ustanawiają niesprawiedliwe ustawy, i pisarzom, którzy wypisują krzywdzące wyroki, aby odepchnąć nędzarzy od sądu i pozbawić sprawiedliwości ubogich mojego ludu, aby wdowy stały się ich łupem i aby mogli obdzierać sieroty." Izajasza 10:1,2
Oddawajcie więc, co jest cesarskiego, cesarzowi,
a co Bożego, Bogu
Do tego tematu również odniósł się Pan Jezus. W rozmowie z uczniami faryzeuszy nakreślił bardzo wyraźną granicę posłuszeństwa i uległości wobec władzy; „Wtedy faryzeusze, odszedłszy, naradzali się, jakby go usidlić słowem. I wysłali do niego uczniów swoich wraz z Herodianami, którzy powiedzieli: Nauczycielu, wiemy, że jesteś szczery i drogi Bożej w prawdzie uczysz, i na nikim ci nie zależy, albowiem nie oglądasz się na osobę ludzką. Powiedz nam przeto: Jak ci się zdaje? Czy należy płacić podatek cesarzowi, czy nie? A Jezus, poznawszy ich złośliwość, rzekł: Czemu mnie kusicie, obłudnicy? Pokażcie mi monetę podatkową; a oni przynieśli mu denar. I rzecze im: Czyja to podobizna i czyj napis? Powiadają: Cesarza. Wtedy mówi do nich: Oddawajcie więc, co jest cesarskiego, cesarzowi, a co Bożego, Bogu.” Mateusza 22: 15-20
”Odpowiedział [Piłatowi] Jezus: Nie miałbyś żadnej władzy nade mną, gdyby ci to nie było dane z góry.” Jana 19:11
Króla czcijcie…
Również apostoł Piotr podejmuje temat dotyczący władzy, i w 1 Piotra 2:13- 17 czytamy; „Bądźcie poddani wszelkiemu ludzkiemu porządkowi ze względu na Pana, czy to królowi jako najwyższemu władcy, czy to namiestnikom, jako przezeń wysyłanym dla karania złoczyńców, a udzielania pochwały tym, którzy dobrze czynią. Albowiem taka jest wola Boża, abyście dobrze czyniąc, zamykali usta niewiedzy ludzi głupich, jako wolni, a nie jako ci, którzy wolności używają za osłonę zła, lecz jako słudzy Boga. Wszystkich szanujcie, braci miłujcie, Boga się bójcie, króla czcijcie [szanujcie, poważajcie].”
”Bój się, synu mój, Pana i króla; nie wynoś się nad żadnego z nich!”
Przypowieści 24:21
Bo nie na próżno miecz nosi
Zazwyczaj symbolem władzy jest berło, korona, lub łańcuch z godłem. Tutaj Paweł pisze o mieczu, którego władza używa w gniewie, by karać poddanych. Paweł w tym fragmencie odnosi się bardzo wyraźnie do kary śmierci. Kara ta jednak była wiele razy przez władzę nadużywana.
czwartek, 27 września 2018
Wzywam was... abyście...
Apostoł Paweł w dwunastym rozdziale zwraca się do nas z apelem; "Wzywam więc was [błagam was], bracia, przez miłosierdzie Boga, abyście stawili swoje ciała jako ofiarę żywą, świętą, przyjemną Bogu, tę rozumną służbę waszą. I nie upodabniajcie [dostosowujcie] się do tego świata, ale dajcie się przemieniać przez odnowienie waszego myślenia, abyście doświadczyli jaka jest wola Boża, co dobre, przyjemne i doskonałe." Rzymian 12:1,2
Co to oznacza, w jaki sposób możemy nasze ciała, naszą cielesność, ofiarować Bogu ? Co to znaczy wieść życie i myśleć w sposób nie podobny do świata w którym żyjemy? Na te pytania Paweł odpowiada...
Wzywam Was...
Wzywam Was...
Wzywam Was...
Co to oznacza, w jaki sposób możemy nasze ciała, naszą cielesność, ofiarować Bogu ? Co to znaczy wieść życie i myśleć w sposób nie podobny do świata w którym żyjemy? Na te pytania Paweł odpowiada...
Wzywam Was...
- abyście stawiali swoje ciała jako ofiarę żywą, świętą, przyjemną Bogu,
- nie upodabniajcie się, nie dostosowujcie się do tego świata,
- dajcie się przemieniać przez odnowienie waszego myślenia
- nie myślcie ponad miarę o sobie,
- myślcie o sobie skromnie i rozsądnie,
- aby wasza miłość nie była obłudna,
- abyście brzydzili się złem,
Wzywam Was...
- abyście przylgnęli [przykleili się] do dobrego,
- miłością braterską jedni drugich [czule] miłujcie,
- wyprzedzajcie się wzajemnie w okazywaniu szacunku,
- w gorliwości nie ustawajcie,
- bądźcie płomienni [wrzący] duchem, Panu służcie,
- w nadziei bądźcie radośni,
- w ucisku [utrapieniu] cierpliwi,
- w modlitwie bądźcie wytrwali [niezłomni],
- wspierajcie świętych w ich potrzebach,
- okazujcie gościnność [miłujcie obcych],
Wzywam Was...
- abyście miłowali nieprzyjaciół waszych,
- módlcie się za tych, którzy was prześladują, błogosławcie, a nie przeklinajcie,
- weselcie się z weselącymi się, płaczcie z płaczącymi,
- bądźcie wobec siebie jednakowo usposobieni,
- nie bądźcie wyniośli, lecz się do niskich [pokornych, uniżonych] skłaniajcie,
- nie uważajcie sami siebie za mądrych,
- abyście nikomu złem za złe nie oddawali,
- starajcie się o to, co jest dobre w oczach [na oczach] wszystkich ludzi,
- a jeśli to możliwe, o ile to od was zależy, ze wszystkimi ludźmi pokój miejcie [żyjcie w zgodzie],
- abyście nie mścili się sami [nie szukali odwetu], ale pozostawili to gniewowi Bożemu,
- nie dajcie się zwyciężyć [pokonać] złu, ale zło dobrem zwyciężajcie.
środa, 26 września 2018
Rozdział 12: 19-21
"Najmilsi! [umiłowani] Nie mścijcie się sami [nie szukajcie odwetu], ale pozostawcie to gniewowi Bożemu, albowiem napisano: Pomsta do mnie należy, Ja odpłacę, [udzielę zapłaty] mówi Pan. Jeśli tedy łaknie nieprzyjaciel twój, nakarm go; jeśli pragnie, napój go; bo czyniąc to, Nie daj się zwyciężyć [pokonać] złu, ale zło dobrem zwyciężaj."
To jest jeden z trudniejszych fragmentów Słowa Bożego, miejsce gdzie teoria mocno zderza się z praktyką. Całkowite i ufne oddanie Bogu naszych spraw nie należy do łatwych. Ostatni wiersz dwunastego rozdziału spina klamrą jego bogatą treść. Wzywam Was... abyście... nie dali się pokonać złu, ale abyście zło dobrem zwyciężyli. By mieć siłę, aby móc zastosować się do zachęty z dzisiejszego fragmentu, musimy prawdziwie ofiarować nasze ciała, naszą cielesność na ofiarę miłą Bogu, następnie musimy odnowić nasz sposób myślenia i nie upodabniać się, nie przystosowywać się do świata, w którym zło pokonuje się złem.
Nie ciesz się z upadku swojego nieprzyjaciela
Już w zakonie czytamy zapis w jaki sposób traktować swojego nieprzyjaciela. W Księdze Wyjścia 23:4,5 czytamy; "Jeżeli napotkasz zabłąkanego wołu albo osła twego nieprzyjaciela, odprowadź go zaraz z powrotem do niego. Jeżeli zobaczysz, że osioł twego przeciwnika upadł pod ciężarem, nie opuszczaj go, lecz dopomóż mu podnieść go."
A Salomon dodaje; :"Nie ciesz się z upadku swojego nieprzyjaciela, a gdy się potknie, niech się nie raduje twoje serce, aby Pan tego nie widział i nie uznał tego za złe; a wtedy odwróciłby od niego swój gniew." Przypowieści 24:17,18; "Jeśli łaknie twój nieprzyjaciel, nakarm go chlebem, a jeśli pragnie, napój go wodą, bo wtedy węgle rozżarzone zgarniesz na jego głowę, a Pan ci odpłaci." Przypowieści 25:21,22
Nie będziesz się mścił
Prorok Nahum pisze, że Bóg jest mściwy. To są bardzo mocne i odważne słowa. "Bogiem żarliwym i mściwym jest Pan. Mściwy jest Pan i pełen gniewu. Mści się Pan na swoich wrogach i wybucha gniewem na swoich nieprzyjaciół. Pan jest cierpliwy i pełen łaski, lecz na pewno sprawi, że winny nie ujdzie bezkarnie." Nahuma 1:2,3
Psalmista dodaje; "Bogiem pomsty jest Pan, Boże pomsty, ukaż się!" Psalm 94:1
"Znamy przecież tego, który powiedział: Pomsta do mnie należy, Ja odpłacę; oraz: Pan sądzić będzie lud swój. Straszna to rzecz wpaść w ręce Boga żywego." Hebrajczyków 10:30
"Pomsta do mnie należy, Ja odpłacę Do czasu, gdy zachwieje się noga ich. Gdyż bliski jest dzień klęski ich, I śpieszą się ich przeznaczenia. Gdyż Pan upomni się o prawo ludu swego," Powtórzonego Prawa 32:35
"Nie będziesz chował w sercu swoim nienawiści do brata swego. Będziesz gorliwie upominał bliźniego swego, abyś nie ponosił za niego grzechu. Nie będziesz się mścił i nie będziesz chował urazy do synów twego ludu, lecz będziesz miłował bliźniego swego jak siebie samego. Jam jest Pan!" Kapłańska 19:17,18
Węgle rozżarzone zgarniesz na jego głowę
Rozżarzone węgle na głowie to jest coś bolesnego. Takimi węglikami jest dobro skierowane przeciwko złu. Skąd takie porównanie? Znalazłem dwie możliwe odpowiedzi na to pytanie;
"Zgarnianie rozżarzonych węgli nie było wyrządzaniem komuś złości ani przykrości, ale była to przysługa sąsiedzka, która polegała na przesypaniu rozżarzonych węgli do naczynia, aby można było wzniecić wygasłe palenisko. Naczynie z rozżarzonym węglem zazwyczaj noszone było na głowie, tak więc zwiększona temperatura naczynia mogła dać podczas drogi sąsiadowi czas do namysłu nad wyświadczoną przysługą;"
"Słowa te nawiązują do starożytnego zwyczaju, zgodnie z którym ktoś, kto chciał publicznie okazać skruchę posypywał swoją głowę rozżarzonymi węglami. Symbolizowały one palący wstyd spowodowany winą pokutującego."
Bóg jest sprawiedliwym sędzią. On wie najlepiej jaką formę kary, czy zemsty ma wymierzyć, okazać naszym nieprzyjaciołom. Naszym zadaniem jest przebaczenie im ich win i powierzenie ich w ręce sprawiedliwego Boga. "Błogosławcie a nie przeklinajcie."
Interesujące jest to co apostoł Paweł napisał do zboru w Tesalonikach; "Tak że i my sami chlubimy się wami w zborach Bożych, waszą wytrwałością i wiarą we wszystkich prześladowaniach waszych i uciskach, jakie znosicie; jest to dowodem sprawiedliwego sądu Bożego i tego, że zostaliście uznani za godnych Królestwa Bożego, za które też cierpicie, gdyż sprawiedliwa to rzecz u Boga odpłacić uciskiem tym, którzy was uciskają, a wam, uciskanym, dać odpocznienie wespół z nami, gdy się objawi Pan Jezus z nieba ze zwiastunami mocy swojej, w ogniu płomienistym, wymierzając karę tym, którzy nie znają Boga, oraz tym, którzy nie są posłuszni ewangelii Pana naszego Jezusa. Poniosą oni karę: zatracenie wieczne, oddalenie od oblicza Pana i od mocy chwały jego," 2 Tesaloniczan 1:4-9
I jeszcze jeden fragment; :"A gdy zdjął piątą pieczęć, widziałem poniżej ołtarza dusze zabitych dla Słowa Bożego i dla świadectwa, które złożyli. I wołały donośnym głosem: Kiedyż, Panie święty i prawdziwy, rozpoczniesz sąd i pomścisz krew naszą na mieszkańcach ziemi?" Objawienie 6:9,10
Dlatego oddaj ich dzieci na głód
Nie jest łatwe zapomnieć o krzywdzie, zacisnąć zęby. Nasza reakcja często jest reakcją cielesną, spontaniczną, emocjonalną. Przeczytajmy krótki fragment z życia proroka Jeremiasza, daje on nam sporo do myślenia. Czy spodoba nam się reakcja proroka ? Czy jest ona w zgodzie ze słowami Pawła z Listu do Rzymian? Wypowiedział je jeden z ważniejszych proroków ST.
"A oni rzekli: Nuże, uknujmy spisek przeciwko Jeremiaszowi, gdyż nie zaginie pouczenie kapłana ani rada mędrca, ani słowo proroka! Nuże, pobijmy go jego własnym językiem i baczmy na każde jego słowo! Panie! Zwróć na mnie uwagę i wysłuchaj głosu mojej skargi! Czy odpłaca się złem za dobre? Oni zaś wykopali dla mnie dół. Pomnij, jak stawałem przed tobą, aby przemawiać za nimi ku ich dobru, aby odwrócić od nich twój gniew. Dlatego oddaj ich dzieci na głód, ich samych zaś wydaj na pastwę miecza, niech ich żony będą bezdzietne i owdowiałe, a ich mężowie niech zginą od zarazy, ich młodzież niech zostanie pobita mieczem na wojnie! Niech z ich domów rozlega się krzyk, gdy znienacka sprowadzisz na nich zgraję rabusiów, gdyż wykopali dół, aby mnie pochwycić, a pułapkę skrycie zastawili na moje nogi! Wszak Ty, Panie, wiesz, że wszystkie ich knowania są na moją zgubę. Nie odpuść im ich winy i nie wymaż ich grzechu sprzed swojego oblicza! Niech leżą powaleni przed twoim obliczem. Postąp tak z nimi w czasie swojego gniewu!" Jeremiasza 18:18-23
A Dawid? "Pan bada sprawiedliwego i bezbożnego, A nienawidzi tego, kto kocha bezprawie. Na bezbożnych zsyła deszcz rozżarzonych węgli i siarki, A wicher palący jest udziałem ich." Psalm 11:5,6
"Wybaw mnie, Panie, od człowieka złego, Od ludzi okrutnych ustrzeż mnie! (...) Ostrzą języki swe jak wąż, (...) Pyszni zastawili na mnie sidła i sznury, Rozciągają sieci, Przy drodze nastawiają na mnie pułapkę. Sela. Rzekłam do Pana: Tyś Bóg mój! Wysłuchaj, Panie, głosu błagania mego! O, Panie, Panie mój, mocy zbawienia mego, Ty osłaniasz głowę moją w dzień walki. Nie spełniaj, Panie, życzeń bezbożnika, Nie daj, by zamysł jego się udał! Sela. Podnoszą głowę ci, którzy mnie osaczyli, Niech ich okryje przewrotność ich warg! Niech spadną na nich węgle ogniste, Niech ich strąci do przepaści, by nie powstali!" Psalm 140
"Odpłacają mi złem za dobre; Jestem opuszczony. Lecz ja, gdy oni byli chorzy, przywdziewałem wór, Umartwiałem się postem I modlitwa moja wracała mi na usta. Postępowałem jak przyjaciel, jak brat; Jak opłakujący matkę, chyliłem się w żałobie. Lecz kiedy się potykam, oni cieszą się, I zbierają się przeciw mnie, niegodziwcy, zbierają się potajemnie, Szarpią mnie nieustannie." Psalm 35:12-14
Nie daj się zwyciężyć złu, ale zło dobrem zwyciężaj.
Pan Jezus powiedział; "Słyszeliście, iż powiedziano: Oko za oko, ząb za ząb. A Ja wam powiadam: Nie sprzeciwiajcie się złemu, a jeśli cię kto uderzy w prawy policzek, nadstaw mu i drugi. A temu, kto chce się z tobą procesować i zabrać ci szatę, zostaw i płaszcz. A kto by cię przymuszał, żebyś szedł z nim jedną milę, idź z nim i dwie. Temu, kto cię prosi, daj, a od tego, który chce od ciebie pożyczyć, nie odwracaj się. Słyszeliście, iż powiedziano: Będziesz miłował bliźniego swego, a będziesz miał w nienawiści nieprzyjaciela swego. A Ja wam powiadam: Miłujcie nieprzyjaciół waszych i módlcie się za tych, którzy was prześladują, abyście byli synami Ojca waszego" Mateusza 5:38-45
"I z mego powodu zawiodą was przed namiestników i królów, abyście złożyli świadectwo przed nimi i poganami. A gdy was wydadzą, nie troszczcie się, jak i co macie mówić; albowiem będzie wam dane w tej godzinie, co macie mówić. Bo nie wy jesteście tymi, którzy mówią, lecz Duch Ojca waszego, który mówi w was. A wyda na śmierć brat brata i ojciec syna i powstaną dzieci przeciwko rodzicom i przyprawią ich o śmierć. I będziecie w nienawiści u wszystkich dla imienia mego, ale kto wytrwa do końca, ten będzie zbawiony." Mateusza 10:18-22
Nie oddawaj złem za złe, obelgą za obelgę, manipulacją za manipulację, obmową za obmowę, kłamstwem za kłamstwo. Zła nie da się pokonać złem. To tylko nakręci spiralę zła. Zło się podwoi, spotęguje, zwycięży. Nie można jednej choroby wyleczyć inną chorobą… Nie daj się zwyciężyć złu. To jest walka. Nie zawsze zło zwyciężamy dobrem. Może dlatego że z powodu słabości naszej wiary i niedostatecznej ufności chcemy sprawy sami brać w swoje ręce, nie pozostawiając Duchowi Świętemu swobody działania w trudnych i przykrych dla nas okolicznościach.
To jest jeden z trudniejszych fragmentów Słowa Bożego, miejsce gdzie teoria mocno zderza się z praktyką. Całkowite i ufne oddanie Bogu naszych spraw nie należy do łatwych. Ostatni wiersz dwunastego rozdziału spina klamrą jego bogatą treść. Wzywam Was... abyście... nie dali się pokonać złu, ale abyście zło dobrem zwyciężyli. By mieć siłę, aby móc zastosować się do zachęty z dzisiejszego fragmentu, musimy prawdziwie ofiarować nasze ciała, naszą cielesność na ofiarę miłą Bogu, następnie musimy odnowić nasz sposób myślenia i nie upodabniać się, nie przystosowywać się do świata, w którym zło pokonuje się złem.
Nie ciesz się z upadku swojego nieprzyjaciela
Już w zakonie czytamy zapis w jaki sposób traktować swojego nieprzyjaciela. W Księdze Wyjścia 23:4,5 czytamy; "Jeżeli napotkasz zabłąkanego wołu albo osła twego nieprzyjaciela, odprowadź go zaraz z powrotem do niego. Jeżeli zobaczysz, że osioł twego przeciwnika upadł pod ciężarem, nie opuszczaj go, lecz dopomóż mu podnieść go."
A Salomon dodaje; :"Nie ciesz się z upadku swojego nieprzyjaciela, a gdy się potknie, niech się nie raduje twoje serce, aby Pan tego nie widział i nie uznał tego za złe; a wtedy odwróciłby od niego swój gniew." Przypowieści 24:17,18; "Jeśli łaknie twój nieprzyjaciel, nakarm go chlebem, a jeśli pragnie, napój go wodą, bo wtedy węgle rozżarzone zgarniesz na jego głowę, a Pan ci odpłaci." Przypowieści 25:21,22
Nie będziesz się mścił
Prorok Nahum pisze, że Bóg jest mściwy. To są bardzo mocne i odważne słowa. "Bogiem żarliwym i mściwym jest Pan. Mściwy jest Pan i pełen gniewu. Mści się Pan na swoich wrogach i wybucha gniewem na swoich nieprzyjaciół. Pan jest cierpliwy i pełen łaski, lecz na pewno sprawi, że winny nie ujdzie bezkarnie." Nahuma 1:2,3
Psalmista dodaje; "Bogiem pomsty jest Pan, Boże pomsty, ukaż się!" Psalm 94:1
"Znamy przecież tego, który powiedział: Pomsta do mnie należy, Ja odpłacę; oraz: Pan sądzić będzie lud swój. Straszna to rzecz wpaść w ręce Boga żywego." Hebrajczyków 10:30
"Pomsta do mnie należy, Ja odpłacę Do czasu, gdy zachwieje się noga ich. Gdyż bliski jest dzień klęski ich, I śpieszą się ich przeznaczenia. Gdyż Pan upomni się o prawo ludu swego," Powtórzonego Prawa 32:35
"Nie będziesz chował w sercu swoim nienawiści do brata swego. Będziesz gorliwie upominał bliźniego swego, abyś nie ponosił za niego grzechu. Nie będziesz się mścił i nie będziesz chował urazy do synów twego ludu, lecz będziesz miłował bliźniego swego jak siebie samego. Jam jest Pan!" Kapłańska 19:17,18
Węgle rozżarzone zgarniesz na jego głowę
Rozżarzone węgle na głowie to jest coś bolesnego. Takimi węglikami jest dobro skierowane przeciwko złu. Skąd takie porównanie? Znalazłem dwie możliwe odpowiedzi na to pytanie;
"Zgarnianie rozżarzonych węgli nie było wyrządzaniem komuś złości ani przykrości, ale była to przysługa sąsiedzka, która polegała na przesypaniu rozżarzonych węgli do naczynia, aby można było wzniecić wygasłe palenisko. Naczynie z rozżarzonym węglem zazwyczaj noszone było na głowie, tak więc zwiększona temperatura naczynia mogła dać podczas drogi sąsiadowi czas do namysłu nad wyświadczoną przysługą;"
"Słowa te nawiązują do starożytnego zwyczaju, zgodnie z którym ktoś, kto chciał publicznie okazać skruchę posypywał swoją głowę rozżarzonymi węglami. Symbolizowały one palący wstyd spowodowany winą pokutującego."
Bóg jest sprawiedliwym sędzią. On wie najlepiej jaką formę kary, czy zemsty ma wymierzyć, okazać naszym nieprzyjaciołom. Naszym zadaniem jest przebaczenie im ich win i powierzenie ich w ręce sprawiedliwego Boga. "Błogosławcie a nie przeklinajcie."
Interesujące jest to co apostoł Paweł napisał do zboru w Tesalonikach; "Tak że i my sami chlubimy się wami w zborach Bożych, waszą wytrwałością i wiarą we wszystkich prześladowaniach waszych i uciskach, jakie znosicie; jest to dowodem sprawiedliwego sądu Bożego i tego, że zostaliście uznani za godnych Królestwa Bożego, za które też cierpicie, gdyż sprawiedliwa to rzecz u Boga odpłacić uciskiem tym, którzy was uciskają, a wam, uciskanym, dać odpocznienie wespół z nami, gdy się objawi Pan Jezus z nieba ze zwiastunami mocy swojej, w ogniu płomienistym, wymierzając karę tym, którzy nie znają Boga, oraz tym, którzy nie są posłuszni ewangelii Pana naszego Jezusa. Poniosą oni karę: zatracenie wieczne, oddalenie od oblicza Pana i od mocy chwały jego," 2 Tesaloniczan 1:4-9
I jeszcze jeden fragment; :"A gdy zdjął piątą pieczęć, widziałem poniżej ołtarza dusze zabitych dla Słowa Bożego i dla świadectwa, które złożyli. I wołały donośnym głosem: Kiedyż, Panie święty i prawdziwy, rozpoczniesz sąd i pomścisz krew naszą na mieszkańcach ziemi?" Objawienie 6:9,10
Dlatego oddaj ich dzieci na głód
Nie jest łatwe zapomnieć o krzywdzie, zacisnąć zęby. Nasza reakcja często jest reakcją cielesną, spontaniczną, emocjonalną. Przeczytajmy krótki fragment z życia proroka Jeremiasza, daje on nam sporo do myślenia. Czy spodoba nam się reakcja proroka ? Czy jest ona w zgodzie ze słowami Pawła z Listu do Rzymian? Wypowiedział je jeden z ważniejszych proroków ST.
"A oni rzekli: Nuże, uknujmy spisek przeciwko Jeremiaszowi, gdyż nie zaginie pouczenie kapłana ani rada mędrca, ani słowo proroka! Nuże, pobijmy go jego własnym językiem i baczmy na każde jego słowo! Panie! Zwróć na mnie uwagę i wysłuchaj głosu mojej skargi! Czy odpłaca się złem za dobre? Oni zaś wykopali dla mnie dół. Pomnij, jak stawałem przed tobą, aby przemawiać za nimi ku ich dobru, aby odwrócić od nich twój gniew. Dlatego oddaj ich dzieci na głód, ich samych zaś wydaj na pastwę miecza, niech ich żony będą bezdzietne i owdowiałe, a ich mężowie niech zginą od zarazy, ich młodzież niech zostanie pobita mieczem na wojnie! Niech z ich domów rozlega się krzyk, gdy znienacka sprowadzisz na nich zgraję rabusiów, gdyż wykopali dół, aby mnie pochwycić, a pułapkę skrycie zastawili na moje nogi! Wszak Ty, Panie, wiesz, że wszystkie ich knowania są na moją zgubę. Nie odpuść im ich winy i nie wymaż ich grzechu sprzed swojego oblicza! Niech leżą powaleni przed twoim obliczem. Postąp tak z nimi w czasie swojego gniewu!" Jeremiasza 18:18-23
A Dawid? "Pan bada sprawiedliwego i bezbożnego, A nienawidzi tego, kto kocha bezprawie. Na bezbożnych zsyła deszcz rozżarzonych węgli i siarki, A wicher palący jest udziałem ich." Psalm 11:5,6
"Wybaw mnie, Panie, od człowieka złego, Od ludzi okrutnych ustrzeż mnie! (...) Ostrzą języki swe jak wąż, (...) Pyszni zastawili na mnie sidła i sznury, Rozciągają sieci, Przy drodze nastawiają na mnie pułapkę. Sela. Rzekłam do Pana: Tyś Bóg mój! Wysłuchaj, Panie, głosu błagania mego! O, Panie, Panie mój, mocy zbawienia mego, Ty osłaniasz głowę moją w dzień walki. Nie spełniaj, Panie, życzeń bezbożnika, Nie daj, by zamysł jego się udał! Sela. Podnoszą głowę ci, którzy mnie osaczyli, Niech ich okryje przewrotność ich warg! Niech spadną na nich węgle ogniste, Niech ich strąci do przepaści, by nie powstali!" Psalm 140
"Odpłacają mi złem za dobre; Jestem opuszczony. Lecz ja, gdy oni byli chorzy, przywdziewałem wór, Umartwiałem się postem I modlitwa moja wracała mi na usta. Postępowałem jak przyjaciel, jak brat; Jak opłakujący matkę, chyliłem się w żałobie. Lecz kiedy się potykam, oni cieszą się, I zbierają się przeciw mnie, niegodziwcy, zbierają się potajemnie, Szarpią mnie nieustannie." Psalm 35:12-14
Nie daj się zwyciężyć złu, ale zło dobrem zwyciężaj.
Pan Jezus powiedział; "Słyszeliście, iż powiedziano: Oko za oko, ząb za ząb. A Ja wam powiadam: Nie sprzeciwiajcie się złemu, a jeśli cię kto uderzy w prawy policzek, nadstaw mu i drugi. A temu, kto chce się z tobą procesować i zabrać ci szatę, zostaw i płaszcz. A kto by cię przymuszał, żebyś szedł z nim jedną milę, idź z nim i dwie. Temu, kto cię prosi, daj, a od tego, który chce od ciebie pożyczyć, nie odwracaj się. Słyszeliście, iż powiedziano: Będziesz miłował bliźniego swego, a będziesz miał w nienawiści nieprzyjaciela swego. A Ja wam powiadam: Miłujcie nieprzyjaciół waszych i módlcie się za tych, którzy was prześladują, abyście byli synami Ojca waszego" Mateusza 5:38-45
"I z mego powodu zawiodą was przed namiestników i królów, abyście złożyli świadectwo przed nimi i poganami. A gdy was wydadzą, nie troszczcie się, jak i co macie mówić; albowiem będzie wam dane w tej godzinie, co macie mówić. Bo nie wy jesteście tymi, którzy mówią, lecz Duch Ojca waszego, który mówi w was. A wyda na śmierć brat brata i ojciec syna i powstaną dzieci przeciwko rodzicom i przyprawią ich o śmierć. I będziecie w nienawiści u wszystkich dla imienia mego, ale kto wytrwa do końca, ten będzie zbawiony." Mateusza 10:18-22
Nie oddawaj złem za złe, obelgą za obelgę, manipulacją za manipulację, obmową za obmowę, kłamstwem za kłamstwo. Zła nie da się pokonać złem. To tylko nakręci spiralę zła. Zło się podwoi, spotęguje, zwycięży. Nie można jednej choroby wyleczyć inną chorobą… Nie daj się zwyciężyć złu. To jest walka. Nie zawsze zło zwyciężamy dobrem. Może dlatego że z powodu słabości naszej wiary i niedostatecznej ufności chcemy sprawy sami brać w swoje ręce, nie pozostawiając Duchowi Świętemu swobody działania w trudnych i przykrych dla nas okolicznościach.
poniedziałek, 24 września 2018
Rozdział 12:17,18
"Nikomu złem za złe nie oddawajcie, starajcie [troszczcie] się o to, co jest dobre w oczach [na oczach] [wobec] wszystkich ludzi. Jeśli można, o ile to od was zależy, ze wszystkimi ludźmi pokój miejcie [żyjcie w zgodzie]. "
Starajcie się o to, co jest dobre w oczach wszystkich
Postulat Pawła by nie oddawać złym za złe jest jasny, natomiast druga część która mówi by troszczyć się o to co jest dobre u wszystkich ludzi nie jest już tak klarowana. Są sytuacje w których trudno jest dogodzić wszystkim, a dobro jest pojęciem względnym. To co jest dobre dla jednych, dla innych może być złym. Co Paweł miał tu na myśli? Co jest dobre dla wszystkich ludzi ? Kogo miał Paweł na myśli, czy wszystkich niewierzących, czy tych co wyrządzają nam zło, czy dosłownie wszystkich? Z kontekstu można wnioskować, ze chodzi tutaj głównie o tych wszystkich którzy wyrządzają nam krzywdę.
Czy możemy się bronić, czy możemy zastrzelić napastnika? Obecnie wielu chrześcijan zachęca do posiadania broni. Zapewne widzieliśmy zdjęcia naszych znajomych z bronią z napisem "I am Christian". Czy Paweł w tym fragmencie zachęca do takiej właśnie postawy? Pamiętajmy o tym, że List do Rzymian został napisany na krótko przed falą okrutnych i ciężkich prześladowań. Uczniowie Jezusa, szczególnie wierzący Żydzi byli prześladowali przez Żydów, czytamy o tym w wielu miejscach Dziejów Apostolskich.
Pan Jezus polecił nam miłować naszych nieprzyjaciół i czynić im dobro:
"Słyszeliście, iż powiedziano: Oko za oko, ząb za ząb. A Ja wam powiadam: Nie sprzeciwiajcie się złemu, a jeśli cię kto uderzy w prawy policzek, nadstaw mu i drugi. A temu, kto chce się z tobą procesować i zabrać ci szatę, zostaw i płaszcz. A kto by cię przymuszał, żebyś szedł z nim jedną milę, idź z nim i dwie. Temu, kto cię prosi, daj, a od tego, który chce od ciebie pożyczyć, nie odwracaj się. Słyszeliście, iż powiedziano: Będziesz miłował bliźniego swego, a będziesz miał w nienawiści nieprzyjaciela swego. A Ja wam powiadam: Miłujcie nieprzyjaciół waszych i módlcie się za tych, którzy was prześladują," Mateusza 5:38-44
"Ale wam, którzy słuchacie, powiadam: Miłujcie nieprzyjaciół waszych, dobrze czyńcie tym, którzy was nienawidzą, błogosławcie tym, którzy was przeklinają, módlcie się za tych, którzy was krzywdzą." Łukasza 6:27,28
Piotr pisze, że również we wspólnotach możemy, choć nie powinniśmy, spotkać się ze złymi przykrymi dla nas sytuacjami, obelgami, krzywdami; "A w końcu: Bądźcie wszyscy jednomyślni, współczujący, braterscy, miłosierni, pokorni; nie oddawajcie złem za zło ani obelgą za obelgę, lecz przeciwnie, błogosławcie, gdyż na to powołani zostaliście, abyście odziedziczyli błogosławieństwo." 1 Piotra 3:8,9
"Nie powiadaj: Odpłacę za zło! Polegaj na Panu, a On cię wspomoże." Przypowieści 20:22; "Nie mów: Jak on postępuje ze mną, tak ja z nim postąpię, każdemu oddam według jego czynu." Przypowieści 24:29; "Nie wychodzi zło z domu tego, kto odpłaca złem za dobre." Przypowieści 17:13
W 1 Tesaloniczan 5:13 -15 Paweł dodaje; "Zachowujcie pokój między sobą. Wzywamy was też, bracia, napominajcie niesfornych, pocieszajcie bojaźliwych, podtrzymujcie słabych, bądźcie wielkoduszni [miejcie cierpliwą wyrozumiałość] wobec wszystkich. Baczcie, ażeby nikt nikomu złem za złe nie oddawał, ale starajcie się czynić dobrze sobie nawzajem i wszystkim." To jest właściwy kierunek.
O ile to jest możliwe, o ile to od was zależy
Czy jest możliwe zachować pokój w każdej sytuacji? Gdy ktoś we wspólnocie żyje niegodnie Ewangelii? Gdy ktoś we wspólnocie w agresywny sposób głosi herezje i roznieca spory? Nie można podobać się Bogu i ludziom….
Niewłaściwe zrozumienie wiersz osiemnastego stało się fundamentem uniwersalizmu, relatywizmu i permisywizmu we wspólnotach. Taka postawa prowadzi wspólnoty do idei "róbta co chceta".
Zachowywanie pokoju ze wszystkimi nie znaczy tolerowanie wszystkich, i przymykanie oka na zło. Brzydzenie się złem, bezkompromisowe nazywanie zła złem, nie przyniesie pokoju, ale raczej konflikt. A zatem czy w związku z tą myślą Pawła mamy za cenę pokoju zło nazwać dobrem i przymykać oczy na herezję, zwiedzenie? Paweł w tym miejscu miał na myśli zwykłe ludzkie codzienne relacje, rodzinne, sąsiedzkie, sytuacje w pracy, na poczekalni do lekarza, i wiele innych codziennych sytuacji, w których o ile to możliwe mamy mieć z ludźmi pokój…
O ile to jest możliwe, nie zawsze jest możliwe. Ważna jest moja postawa w konflikcie. Mam inne zdanie, uważam, że robisz źle, ale mimo to chcę mieć pokój z tobą, chce usunąć wszelkie przeszkody blokujące pokój miedzy nami. Ważne jest gdy pojawia się różnica zdań traktować oponentów łagodnie i z szacunkiem, o ile jest to możliwe..."... staramy się bowiem o to, co dobre, nie tylko przed Panem, ale i przed ludźmi." 1 Koryntian 8:21
Nie możemy jednak oderwać słów apostoła Pawła od słów Pana Jezusa, który powiedział; "Nie mniemajcie, że przyszedłem, przynieść pokój na ziemię; nie przyszedłem przynieść pokój, ale miecz [rozdwojenie]. Bo przyszedłem poróżnić człowieka z jego ojcem i córkę z jej matką, i synową z jej teściową. Tak to staną się wrogami człowieka domownicy jego." Mateusza 10:34
A z innej strony patrząc ...„Gdy drogi człowieka podobają się Panu, wtedy godzi On z nim nawet jego nieprzyjaciół” Przypowieści 16:7
Zachowujcie pokój między sobą...
1 Tesaloniczan 5:13
Starajcie się o to, co jest dobre w oczach wszystkich
Postulat Pawła by nie oddawać złym za złe jest jasny, natomiast druga część która mówi by troszczyć się o to co jest dobre u wszystkich ludzi nie jest już tak klarowana. Są sytuacje w których trudno jest dogodzić wszystkim, a dobro jest pojęciem względnym. To co jest dobre dla jednych, dla innych może być złym. Co Paweł miał tu na myśli? Co jest dobre dla wszystkich ludzi ? Kogo miał Paweł na myśli, czy wszystkich niewierzących, czy tych co wyrządzają nam zło, czy dosłownie wszystkich? Z kontekstu można wnioskować, ze chodzi tutaj głównie o tych wszystkich którzy wyrządzają nam krzywdę.
Czy możemy się bronić, czy możemy zastrzelić napastnika? Obecnie wielu chrześcijan zachęca do posiadania broni. Zapewne widzieliśmy zdjęcia naszych znajomych z bronią z napisem "I am Christian". Czy Paweł w tym fragmencie zachęca do takiej właśnie postawy? Pamiętajmy o tym, że List do Rzymian został napisany na krótko przed falą okrutnych i ciężkich prześladowań. Uczniowie Jezusa, szczególnie wierzący Żydzi byli prześladowali przez Żydów, czytamy o tym w wielu miejscach Dziejów Apostolskich.
Pan Jezus polecił nam miłować naszych nieprzyjaciół i czynić im dobro:
"Słyszeliście, iż powiedziano: Oko za oko, ząb za ząb. A Ja wam powiadam: Nie sprzeciwiajcie się złemu, a jeśli cię kto uderzy w prawy policzek, nadstaw mu i drugi. A temu, kto chce się z tobą procesować i zabrać ci szatę, zostaw i płaszcz. A kto by cię przymuszał, żebyś szedł z nim jedną milę, idź z nim i dwie. Temu, kto cię prosi, daj, a od tego, który chce od ciebie pożyczyć, nie odwracaj się. Słyszeliście, iż powiedziano: Będziesz miłował bliźniego swego, a będziesz miał w nienawiści nieprzyjaciela swego. A Ja wam powiadam: Miłujcie nieprzyjaciół waszych i módlcie się za tych, którzy was prześladują," Mateusza 5:38-44
"Ale wam, którzy słuchacie, powiadam: Miłujcie nieprzyjaciół waszych, dobrze czyńcie tym, którzy was nienawidzą, błogosławcie tym, którzy was przeklinają, módlcie się za tych, którzy was krzywdzą." Łukasza 6:27,28
Piotr pisze, że również we wspólnotach możemy, choć nie powinniśmy, spotkać się ze złymi przykrymi dla nas sytuacjami, obelgami, krzywdami; "A w końcu: Bądźcie wszyscy jednomyślni, współczujący, braterscy, miłosierni, pokorni; nie oddawajcie złem za zło ani obelgą za obelgę, lecz przeciwnie, błogosławcie, gdyż na to powołani zostaliście, abyście odziedziczyli błogosławieństwo." 1 Piotra 3:8,9
"Nie powiadaj: Odpłacę za zło! Polegaj na Panu, a On cię wspomoże." Przypowieści 20:22; "Nie mów: Jak on postępuje ze mną, tak ja z nim postąpię, każdemu oddam według jego czynu." Przypowieści 24:29; "Nie wychodzi zło z domu tego, kto odpłaca złem za dobre." Przypowieści 17:13
W 1 Tesaloniczan 5:13 -15 Paweł dodaje; "Zachowujcie pokój między sobą. Wzywamy was też, bracia, napominajcie niesfornych, pocieszajcie bojaźliwych, podtrzymujcie słabych, bądźcie wielkoduszni [miejcie cierpliwą wyrozumiałość] wobec wszystkich. Baczcie, ażeby nikt nikomu złem za złe nie oddawał, ale starajcie się czynić dobrze sobie nawzajem i wszystkim." To jest właściwy kierunek.
O ile to jest możliwe, o ile to od was zależy
Czy jest możliwe zachować pokój w każdej sytuacji? Gdy ktoś we wspólnocie żyje niegodnie Ewangelii? Gdy ktoś we wspólnocie w agresywny sposób głosi herezje i roznieca spory? Nie można podobać się Bogu i ludziom….
Niewłaściwe zrozumienie wiersz osiemnastego stało się fundamentem uniwersalizmu, relatywizmu i permisywizmu we wspólnotach. Taka postawa prowadzi wspólnoty do idei "róbta co chceta".
Zachowywanie pokoju ze wszystkimi nie znaczy tolerowanie wszystkich, i przymykanie oka na zło. Brzydzenie się złem, bezkompromisowe nazywanie zła złem, nie przyniesie pokoju, ale raczej konflikt. A zatem czy w związku z tą myślą Pawła mamy za cenę pokoju zło nazwać dobrem i przymykać oczy na herezję, zwiedzenie? Paweł w tym miejscu miał na myśli zwykłe ludzkie codzienne relacje, rodzinne, sąsiedzkie, sytuacje w pracy, na poczekalni do lekarza, i wiele innych codziennych sytuacji, w których o ile to możliwe mamy mieć z ludźmi pokój…
O ile to jest możliwe, nie zawsze jest możliwe. Ważna jest moja postawa w konflikcie. Mam inne zdanie, uważam, że robisz źle, ale mimo to chcę mieć pokój z tobą, chce usunąć wszelkie przeszkody blokujące pokój miedzy nami. Ważne jest gdy pojawia się różnica zdań traktować oponentów łagodnie i z szacunkiem, o ile jest to możliwe..."... staramy się bowiem o to, co dobre, nie tylko przed Panem, ale i przed ludźmi." 1 Koryntian 8:21
Nie możemy jednak oderwać słów apostoła Pawła od słów Pana Jezusa, który powiedział; "Nie mniemajcie, że przyszedłem, przynieść pokój na ziemię; nie przyszedłem przynieść pokój, ale miecz [rozdwojenie]. Bo przyszedłem poróżnić człowieka z jego ojcem i córkę z jej matką, i synową z jej teściową. Tak to staną się wrogami człowieka domownicy jego." Mateusza 10:34
A z innej strony patrząc ...„Gdy drogi człowieka podobają się Panu, wtedy godzi On z nim nawet jego nieprzyjaciół” Przypowieści 16:7
Zachowujcie pokój między sobą...
1 Tesaloniczan 5:13
sobota, 22 września 2018
Rozdział 12:16
"Bądźcie wobec siebie jednakowo usposobieni [tej samej myśli]; nie bądźcie wyniośli, lecz się do niskich [pokornych, uniżonych] skłaniajcie; nie uważajcie sami siebie za mądrych."
Na początku tego rozdziału apostoł Paweł zwraca się do wspólnoty w Rzymie w słowach; Wzywam was tedy Bracia.... abyście.... "składali ciała swoje jako ofiarę żywą, świętą, miłą Bogu, bo taka winna być duchowa służba wasza. i nie upodabniajcie się do tego świata, ale się przemieńcie przez odnowienie umysłu swego." Przez cały czas rozważań dwunastego rozdziału widzimy jak Paweł rozwija ten temat i odpowiada nam na dwa pytania; co to znaczy złożyć nasze ciała, naszą cielesność na ofiarę i co to oznacza w praktyce, nie upodabniać się do tego świata? W dzisiejszym rozważaniu mamy dwie kolejne odpowiedzi.
Nie bądźcie wyniośli
Już po raz kolejny Paweł zwraca się z apelem; "Nie bądźcie wyniośli." najpierw w Rzymian 2:11 czytamy o tym, że "u Boga nie ma względu na osobę." Pan Bóg nie jest stronniczy. Potem w Rzymian 11:25 czytamy; "A żebyście nie mieli zbyt wysokiego o sobie mniemania." Nastepnie w Rzymian 12:3 czytamy; "Powiadam bowiem każdemu spośród was, mocą danej mi łaski, by nie rozumiał o sobie więcej niż należy rozumieć, lecz by rozumiał z umiarem." Zachęcam do przeczytania wcześniejszych rozważań do wersetu Rzymian 12:3
Dokąd prowadzi przemiana i odnowiony umysł? We wspomnianym wyżej rozważaniu czytaliśmy o odnowionym, przemienionym umyśle. Przykładem tego jest sposób myślenia o sobie i o innych. Paweł w 1 Koryntian 2:16 pisał; "ale my jesteśmy myśli Chrystusowej". Na czym polega sposób myślenia Chrystusa. To jest myślenie o sobie z pokorą. Czytamy o tym w pięknym fragmencie Listu do Filipian;
„I nie czyńcie nic z kłótliwości ani przez wzgląd na próżną chwałę, lecz w pokorze uważajcie jedni drugich za wyższych od siebie. Niechaj każdy baczy nie tylko na to, co jego, lecz i na to, co cudze. Takiego bądźcie względem siebie usposobienia [miejcie taki sam sposób myślenia], jakie było w Chrystusie Jezusie, który chociaż był w postaci Bożej, nie upierał się zachłannie przy tym, aby być równym Bogu, lecz wyparł się samego siebie, przyjął postać sługi i stał się podobny ludziom; a okazawszy się z postawy człowiekiem, uniżył samego siebie i był posłuszny aż do śmierci, i to do śmierci krzyżowej.” Filipian 2:3-8
Przyobleczcie się w szatę pokory względem siebie
Dalej Paweł w Liście do Rzymian 12:16 napisał Bądźcie wobec siebie jednakowo usposobieni; nie bądźcie wyniośli, lecz się do niskich [uniżonych,pokornych] skłaniajcie; nie uważajcie sami siebie za mądrych,” a apostoł Piotr dodaje; "Podobnie młodsi, bądźcie ulegli starszym; wszyscy zaś przyobleczcie się w szatę pokory względem siebie, gdyż Bóg pysznym się sprzeciwia, a pokornym łaskę daje." 1 Piotra 5:5
"Żeby nikt z was nie wynosił się nad drugiego, stając po stronie jednego nauczyciela przeciwko drugiemu." Ludzie idą za wyjątkowymi, "obdarowanymi" ludźmi. Mają swoich idoli, guru, mentorów, trenerów w zakresie rozwoju osobistego. Jedni idą za jednymi, inni za drugimi. Czy taka sytuacja jest nam znana?
W Rzymian 11:25 czytaliśmy; Nie uważaj się sam za mądrego, nie wymądrzaj się, nie bądź zarozumiały, wyniosły, arogancki. Taka nadęta postawa, prowadzi do podziałów. Dlaczego? Odpowiedź na to pytanie mamy w Liście do Filipian 2:21; "bo wszyscy inni szukają swego, a nie tego, co jest Chrystusa Jezusa."
W 1 Tymoteusza 6:17,18 apostoł Paweł w zwraca się z ważnym ostrzeżeniem do klasy średniej; "Bogaczom tego świata nakazuj, ażeby się nie wynosili i nie pokładali nadziei w niepewnym bogactwie, lecz w Bogu, który nam ku używaniu wszystkiego obficie udziela, ażeby dobrze czynili, bogacili się w dobre uczynki, byli hojni i chętnie dzielili się z innymi," 1 Tymoteusza 6:17,18
Albowiem u Boga nie ma względu na osobę
Paweł w Liście do Rzymian daje nam wyraźnie do zrozumienia, że w Ciele Chrystusa nie może być żadnej formy faworyzowania kogokolwiek, ani też poniżania czy pogardzania kimś z powodu jego pozycji społecznej. Nie ma miejsca na rasizm, podział na klasy, kasty i temu podobne. Jakikolwiek podział na lepszych i gorszych, biednych i bogatych, inteligentnych, elokwentnych i tych o mniejszym potencjale intelektualnym jest we wspólnocie niedopuszczalny. Dziś zastanawia mnie przeakcentowanie w kościele roli ludzi bogatych, pięknych i wykształconych, przeraża poziom dyskusji w internecie, w której to chrześcijanie o odmiennych poglądach obrzucają się wzajemnie epitetami, typu ciemna masa, debil, gnida. Wierzący nie mogą traktować się nawzajem z wyższością ani być aroganccy w stosunku do swojego niewierzącego otoczenia.
Nie tylko bogaci, szlachetnie urodzeni i wykształceni mają tendencję do wywyższania się nad innych. Znamy sytuacje, że "bardziej obdarowani", mówiący innymi językami, posiadacze większej wiedzy teologicznej, specjalnego objawienia, szukają chwały u ludzi, wywyższają się i poniżają, pogardzają, lekceważą tych co ich zdaniem, są wierzącymi "drugiej prędkości".
Dalej w 1 Koryntian 1:26 -29 czytamy; "Przypatrzcie się zatem sobie, bracia, kim jesteście według powołania waszego, że niewielu jest między wami mądrych według ciała, niewielu możnych, niewielu wysokiego rodu, ale to, co u świata głupiego, wybrał Bóg, aby zawstydzić mądrych, i to, co u świata słabego, wybrał Bóg, aby zawstydzić to, co mocne, i to, co jest niskiego rodu u świata i co wzgardzone, wybrał Bóg, w ogóle to, co jest niczym, aby to, co jest czymś, unicestwić, aby żaden człowiek nie chełpił się przed obliczem Bożym."
" Biada tym, którzy we własnych oczach uchodzą za mądrych i we własnym mniemaniu za rozumnych!" Izajasza 5:21
"Zaufaj Panu z całego swojego serca i nie polegaj na własnym rozumie! Pamiętaj o Nim na wszystkich swoich drogach, a On prostować będzie twoje ścieżki! Nie uważaj się sam za mądrego, bój się Pana i unikaj złego!" Przypowieści 3:7
"Albowiem u Boga nie ma względu na osobę." Rzymian 2:11
Fragment z komentarza W. Barclay; "Należy unikać wszelkiego rodzaju zarozumialstwa i snobizmu. Powinniśmy zawsze pamiętać, że zasady, jakimi kieruje się świat, są różne od zasad Bożych. Świętość nie ma nic wspólnego z pochodzeniem społecznym, bogactwem czy pozycją kościelną. Dr James Black przedstawia żywy obraz nabożeństwa chrześcijańskiego w pierwotnym Kościele. Nowo nawrócony ze szlachetnej rodziny po raz pierwszy idzie na nabożeństwo chrześcijańskie. Wchodzi do pokoju, w którym odbywa się nabożeństwo. Przełożony wskazuje mu miejsce. „Ależ ja nie mogę tu usiąść – powiada przybyły – ponieważ obok siedzi mój niewolnik”. „Proszę usiąść na wskazanym miejscu – powtarza przełożony. „Tak – bronił się przybyły – ale na pewno nie przy niewolniku”. „Proszę usiąść tutaj” – powtarza po raz trzeci przełożony. Przybyły przechodzi na drugą stronę sali, siada przy swoim niewolniku i dzieli się z nim pocałunkiem pokoju. Tego dokonywało chrześcijaństwo w imperium rzymskim, czyniło to wyłącznie chrześcijaństwo. Chrześcijański zbór był jedynym miejscem, gdzie pan siadał obok swego niewolnika. Kościół wciąż pozostaje miejscem, gdzie znikają wszystkie ziemskie różnice, gdyż Bóg nie ma względu na osoby."
Na początku tego rozdziału apostoł Paweł zwraca się do wspólnoty w Rzymie w słowach; Wzywam was tedy Bracia.... abyście.... "składali ciała swoje jako ofiarę żywą, świętą, miłą Bogu, bo taka winna być duchowa służba wasza. i nie upodabniajcie się do tego świata, ale się przemieńcie przez odnowienie umysłu swego." Przez cały czas rozważań dwunastego rozdziału widzimy jak Paweł rozwija ten temat i odpowiada nam na dwa pytania; co to znaczy złożyć nasze ciała, naszą cielesność na ofiarę i co to oznacza w praktyce, nie upodabniać się do tego świata? W dzisiejszym rozważaniu mamy dwie kolejne odpowiedzi.
Nie bądźcie wyniośli
Już po raz kolejny Paweł zwraca się z apelem; "Nie bądźcie wyniośli." najpierw w Rzymian 2:11 czytamy o tym, że "u Boga nie ma względu na osobę." Pan Bóg nie jest stronniczy. Potem w Rzymian 11:25 czytamy; "A żebyście nie mieli zbyt wysokiego o sobie mniemania." Nastepnie w Rzymian 12:3 czytamy; "Powiadam bowiem każdemu spośród was, mocą danej mi łaski, by nie rozumiał o sobie więcej niż należy rozumieć, lecz by rozumiał z umiarem." Zachęcam do przeczytania wcześniejszych rozważań do wersetu Rzymian 12:3
Dokąd prowadzi przemiana i odnowiony umysł? We wspomnianym wyżej rozważaniu czytaliśmy o odnowionym, przemienionym umyśle. Przykładem tego jest sposób myślenia o sobie i o innych. Paweł w 1 Koryntian 2:16 pisał; "ale my jesteśmy myśli Chrystusowej". Na czym polega sposób myślenia Chrystusa. To jest myślenie o sobie z pokorą. Czytamy o tym w pięknym fragmencie Listu do Filipian;
„I nie czyńcie nic z kłótliwości ani przez wzgląd na próżną chwałę, lecz w pokorze uważajcie jedni drugich za wyższych od siebie. Niechaj każdy baczy nie tylko na to, co jego, lecz i na to, co cudze. Takiego bądźcie względem siebie usposobienia [miejcie taki sam sposób myślenia], jakie było w Chrystusie Jezusie, który chociaż był w postaci Bożej, nie upierał się zachłannie przy tym, aby być równym Bogu, lecz wyparł się samego siebie, przyjął postać sługi i stał się podobny ludziom; a okazawszy się z postawy człowiekiem, uniżył samego siebie i był posłuszny aż do śmierci, i to do śmierci krzyżowej.” Filipian 2:3-8
Przyobleczcie się w szatę pokory względem siebie
Dalej Paweł w Liście do Rzymian 12:16 napisał Bądźcie wobec siebie jednakowo usposobieni; nie bądźcie wyniośli, lecz się do niskich [uniżonych,pokornych] skłaniajcie; nie uważajcie sami siebie za mądrych,” a apostoł Piotr dodaje; "Podobnie młodsi, bądźcie ulegli starszym; wszyscy zaś przyobleczcie się w szatę pokory względem siebie, gdyż Bóg pysznym się sprzeciwia, a pokornym łaskę daje." 1 Piotra 5:5
"Żeby nikt z was nie wynosił się nad drugiego, stając po stronie jednego nauczyciela przeciwko drugiemu." Ludzie idą za wyjątkowymi, "obdarowanymi" ludźmi. Mają swoich idoli, guru, mentorów, trenerów w zakresie rozwoju osobistego. Jedni idą za jednymi, inni za drugimi. Czy taka sytuacja jest nam znana?
W Rzymian 11:25 czytaliśmy; Nie uważaj się sam za mądrego, nie wymądrzaj się, nie bądź zarozumiały, wyniosły, arogancki. Taka nadęta postawa, prowadzi do podziałów. Dlaczego? Odpowiedź na to pytanie mamy w Liście do Filipian 2:21; "bo wszyscy inni szukają swego, a nie tego, co jest Chrystusa Jezusa."
W 1 Tymoteusza 6:17,18 apostoł Paweł w zwraca się z ważnym ostrzeżeniem do klasy średniej; "Bogaczom tego świata nakazuj, ażeby się nie wynosili i nie pokładali nadziei w niepewnym bogactwie, lecz w Bogu, który nam ku używaniu wszystkiego obficie udziela, ażeby dobrze czynili, bogacili się w dobre uczynki, byli hojni i chętnie dzielili się z innymi," 1 Tymoteusza 6:17,18
Albowiem u Boga nie ma względu na osobę
Paweł w Liście do Rzymian daje nam wyraźnie do zrozumienia, że w Ciele Chrystusa nie może być żadnej formy faworyzowania kogokolwiek, ani też poniżania czy pogardzania kimś z powodu jego pozycji społecznej. Nie ma miejsca na rasizm, podział na klasy, kasty i temu podobne. Jakikolwiek podział na lepszych i gorszych, biednych i bogatych, inteligentnych, elokwentnych i tych o mniejszym potencjale intelektualnym jest we wspólnocie niedopuszczalny. Dziś zastanawia mnie przeakcentowanie w kościele roli ludzi bogatych, pięknych i wykształconych, przeraża poziom dyskusji w internecie, w której to chrześcijanie o odmiennych poglądach obrzucają się wzajemnie epitetami, typu ciemna masa, debil, gnida. Wierzący nie mogą traktować się nawzajem z wyższością ani być aroganccy w stosunku do swojego niewierzącego otoczenia.
Nie tylko bogaci, szlachetnie urodzeni i wykształceni mają tendencję do wywyższania się nad innych. Znamy sytuacje, że "bardziej obdarowani", mówiący innymi językami, posiadacze większej wiedzy teologicznej, specjalnego objawienia, szukają chwały u ludzi, wywyższają się i poniżają, pogardzają, lekceważą tych co ich zdaniem, są wierzącymi "drugiej prędkości".
Dalej w 1 Koryntian 1:26 -29 czytamy; "Przypatrzcie się zatem sobie, bracia, kim jesteście według powołania waszego, że niewielu jest między wami mądrych według ciała, niewielu możnych, niewielu wysokiego rodu, ale to, co u świata głupiego, wybrał Bóg, aby zawstydzić mądrych, i to, co u świata słabego, wybrał Bóg, aby zawstydzić to, co mocne, i to, co jest niskiego rodu u świata i co wzgardzone, wybrał Bóg, w ogóle to, co jest niczym, aby to, co jest czymś, unicestwić, aby żaden człowiek nie chełpił się przed obliczem Bożym."
" Biada tym, którzy we własnych oczach uchodzą za mądrych i we własnym mniemaniu za rozumnych!" Izajasza 5:21
"Zaufaj Panu z całego swojego serca i nie polegaj na własnym rozumie! Pamiętaj o Nim na wszystkich swoich drogach, a On prostować będzie twoje ścieżki! Nie uważaj się sam za mądrego, bój się Pana i unikaj złego!" Przypowieści 3:7
"Albowiem u Boga nie ma względu na osobę." Rzymian 2:11
Fragment z komentarza W. Barclay; "Należy unikać wszelkiego rodzaju zarozumialstwa i snobizmu. Powinniśmy zawsze pamiętać, że zasady, jakimi kieruje się świat, są różne od zasad Bożych. Świętość nie ma nic wspólnego z pochodzeniem społecznym, bogactwem czy pozycją kościelną. Dr James Black przedstawia żywy obraz nabożeństwa chrześcijańskiego w pierwotnym Kościele. Nowo nawrócony ze szlachetnej rodziny po raz pierwszy idzie na nabożeństwo chrześcijańskie. Wchodzi do pokoju, w którym odbywa się nabożeństwo. Przełożony wskazuje mu miejsce. „Ależ ja nie mogę tu usiąść – powiada przybyły – ponieważ obok siedzi mój niewolnik”. „Proszę usiąść na wskazanym miejscu – powtarza przełożony. „Tak – bronił się przybyły – ale na pewno nie przy niewolniku”. „Proszę usiąść tutaj” – powtarza po raz trzeci przełożony. Przybyły przechodzi na drugą stronę sali, siada przy swoim niewolniku i dzieli się z nim pocałunkiem pokoju. Tego dokonywało chrześcijaństwo w imperium rzymskim, czyniło to wyłącznie chrześcijaństwo. Chrześcijański zbór był jedynym miejscem, gdzie pan siadał obok swego niewolnika. Kościół wciąż pozostaje miejscem, gdzie znikają wszystkie ziemskie różnice, gdyż Bóg nie ma względu na osoby."
piątek, 21 września 2018
Rozdział 12:15
"Weselcie się z weselącymi się, płaczcie z płaczącymi."
Mamy kolejny wiersz który skłania nas do głębokiej refleksji. Tym razem apostoł Paweł wzywa nas abyśmy byli osobami wrażliwymi i współczującymi. Wierzący powinni mieć umiejętność wczuwania się w stan wewnętrzny drugiej osoby i nie chodzi tutaj tylko o płacz i śmiech, ale o wszystkie emocje i stany ducha, duszy i ciała. W 1 Koryntian 12:26 mamy piękne rozwinięcie tej myśli; "aby członki [uczniowie Jezusa] miały nawzajem o sobie jednakie staranie. I jeśli jeden członek cierpi, cierpią z nim wszystkie członki; a jeśli doznaje czci jeden członek, radują się z nim wszystkie członki."
Przyobleczcie się w serdeczne współczucie
W Kolosan 3:12 czytamy: "Przeto przyobleczcie się jako wybrani Boży, święci i umiłowani, w serdeczne [głębokie] współczucie, w dobroć, pokorę, łagodność i cierpliwość," Dzisiejszy wiersz można by zastąpić jednym słowem, współczucie. Współczucie, współodczuwanie to uczuciowa solidarność z drugą osobą niekoniecznie tylko cierpiącą. By współczuć jest potrzeba darzyć drugą osobę ciepłym uczuciem, sympatią.
Co jest łatwiejsze radować się z tymi, którzy się radują, czy płakać z tymi, którzy płaczą? Paweł pokazał dwie skrajności. Człowiekowi radosnemu trudno jest płakać z innym, a płaczącemu chyba jeszcze trudniej cieszyć się z człowiekiem radosnym. Paweł chce powiedzieć, że kiedy jesteś radosny nie zapominaj o smutnych, kiedy jesteś smutny staraj się zrozumieć cieszących się. "Miej serce i patrzaj w serce", to słowa Mickiewicza.
"A w końcu: Bądźcie wszyscy jednomyślni, współczujący, braterscy, miłosierni, pokorni;" 1 Piotra 3:8
W greckim NT słowo współczucie określone jest trzema wyrazami. 1.'Splagchna, splágchnon' - dosłownie "współczucie na poziomie jelit", zdolność odczuwania głębokich emocji (sympatii, empatii itp.). 2. 'Sympatheis' - sympatyzować z kimś. 3. 'Metriopatheo' - oznacza, nieść kogoś, delikatnie, ostrożnie, miłosierne współczucie.
I zapłakał Jezus
Uczniowie Jezusa uczą się wrażliwości i współczucia od samego Mistrza.
W Ewangelii Jana 11:33-35 "Jezus tedy, widząc ją płaczącą i płaczących Żydów, którzy z nią przyszli, rozrzewnił się w duchu i wzruszył się, i rzekł: Gdzie go położyliście? Rzekli do niego: Panie, pójdź i zobacz. I zapłakał Jezus."
"A [ Jezus] widząc lud, użalił się nad nim, gdyż był utrudzony i opuszczony jak owce, które nie mają pasterza." Mateusza 9:36
"A gdy się przybliżał do bramy miasta, oto wynoszono zmarłego, jedynego syna matki, która była wdową, a wiele ludzi z tego miasta było z nią. A gdy ją Pan zobaczył, użalił się nad nią i rzekł do niej: Nie płacz. I podszedłszy, dotknął się noszy, a ci, którzy je nieśli, stanęli. I rzekł: Młodzieńcze, tobie mówię: Wstań. I podniósł się zmarły, i zaczął mówić. I oddał go jego matce." Łukasza 7:12-15
Autor Listu do Hebrajczyków pisze, że Pan Jezus, będący teraz w wielkim majestacie chwały jako nasz Arcykapłan jest nadal współczujący. To są bardzo zachęcające słowa. A skoro Pan jest współczujący i my powinniśmy być jak najbardziej podobni do Niego.
"Nie mamy bowiem arcykapłana, który by nie mógł współczuć ze słabościami naszymi, lecz doświadczonego we wszystkim, podobnie jak my, z wyjątkiem grzechu." Hebrajczyków 4:15
"Albowiem każdy arcykapłan, wzięty spośród ludzi, bywa ustanawiany z ramienia ludzi w sprawach odnoszących się do Boga, aby składał dary i ofiary za grzechy i mógł współczuć [metriopatheo] z tymi, którzy nie wiedzą i błądzą, skoro i on sam podlega słabości." Hebrajczyków 5:1,2
"Jeśli więc w Chrystusie jest jakaś zachęta, jakaś pociecha miłości, jakaś wspólnota Ducha, jakieś współczucie i zmiłowanie, dopełnijcie radości mojej i bądźcie jednej myśli, mając tę samą miłość, zgodni, ożywieni jednomyślnością." Filipian 2:1,2
Mamy kolejny wiersz który skłania nas do głębokiej refleksji. Tym razem apostoł Paweł wzywa nas abyśmy byli osobami wrażliwymi i współczującymi. Wierzący powinni mieć umiejętność wczuwania się w stan wewnętrzny drugiej osoby i nie chodzi tutaj tylko o płacz i śmiech, ale o wszystkie emocje i stany ducha, duszy i ciała. W 1 Koryntian 12:26 mamy piękne rozwinięcie tej myśli; "aby członki [uczniowie Jezusa] miały nawzajem o sobie jednakie staranie. I jeśli jeden członek cierpi, cierpią z nim wszystkie członki; a jeśli doznaje czci jeden członek, radują się z nim wszystkie członki."
Przyobleczcie się w serdeczne współczucie
W Kolosan 3:12 czytamy: "Przeto przyobleczcie się jako wybrani Boży, święci i umiłowani, w serdeczne [głębokie] współczucie, w dobroć, pokorę, łagodność i cierpliwość," Dzisiejszy wiersz można by zastąpić jednym słowem, współczucie. Współczucie, współodczuwanie to uczuciowa solidarność z drugą osobą niekoniecznie tylko cierpiącą. By współczuć jest potrzeba darzyć drugą osobę ciepłym uczuciem, sympatią.
Co jest łatwiejsze radować się z tymi, którzy się radują, czy płakać z tymi, którzy płaczą? Paweł pokazał dwie skrajności. Człowiekowi radosnemu trudno jest płakać z innym, a płaczącemu chyba jeszcze trudniej cieszyć się z człowiekiem radosnym. Paweł chce powiedzieć, że kiedy jesteś radosny nie zapominaj o smutnych, kiedy jesteś smutny staraj się zrozumieć cieszących się. "Miej serce i patrzaj w serce", to słowa Mickiewicza.
"A w końcu: Bądźcie wszyscy jednomyślni, współczujący, braterscy, miłosierni, pokorni;" 1 Piotra 3:8
W greckim NT słowo współczucie określone jest trzema wyrazami. 1.'Splagchna, splágchnon' - dosłownie "współczucie na poziomie jelit", zdolność odczuwania głębokich emocji (sympatii, empatii itp.). 2. 'Sympatheis' - sympatyzować z kimś. 3. 'Metriopatheo' - oznacza, nieść kogoś, delikatnie, ostrożnie, miłosierne współczucie.
I zapłakał Jezus
Uczniowie Jezusa uczą się wrażliwości i współczucia od samego Mistrza.
W Ewangelii Jana 11:33-35 "Jezus tedy, widząc ją płaczącą i płaczących Żydów, którzy z nią przyszli, rozrzewnił się w duchu i wzruszył się, i rzekł: Gdzie go położyliście? Rzekli do niego: Panie, pójdź i zobacz. I zapłakał Jezus."
"A [ Jezus] widząc lud, użalił się nad nim, gdyż był utrudzony i opuszczony jak owce, które nie mają pasterza." Mateusza 9:36
"A gdy się przybliżał do bramy miasta, oto wynoszono zmarłego, jedynego syna matki, która była wdową, a wiele ludzi z tego miasta było z nią. A gdy ją Pan zobaczył, użalił się nad nią i rzekł do niej: Nie płacz. I podszedłszy, dotknął się noszy, a ci, którzy je nieśli, stanęli. I rzekł: Młodzieńcze, tobie mówię: Wstań. I podniósł się zmarły, i zaczął mówić. I oddał go jego matce." Łukasza 7:12-15
Autor Listu do Hebrajczyków pisze, że Pan Jezus, będący teraz w wielkim majestacie chwały jako nasz Arcykapłan jest nadal współczujący. To są bardzo zachęcające słowa. A skoro Pan jest współczujący i my powinniśmy być jak najbardziej podobni do Niego.
"Nie mamy bowiem arcykapłana, który by nie mógł współczuć ze słabościami naszymi, lecz doświadczonego we wszystkim, podobnie jak my, z wyjątkiem grzechu." Hebrajczyków 4:15
"Albowiem każdy arcykapłan, wzięty spośród ludzi, bywa ustanawiany z ramienia ludzi w sprawach odnoszących się do Boga, aby składał dary i ofiary za grzechy i mógł współczuć [metriopatheo] z tymi, którzy nie wiedzą i błądzą, skoro i on sam podlega słabości." Hebrajczyków 5:1,2
"Jeśli więc w Chrystusie jest jakaś zachęta, jakaś pociecha miłości, jakaś wspólnota Ducha, jakieś współczucie i zmiłowanie, dopełnijcie radości mojej i bądźcie jednej myśli, mając tę samą miłość, zgodni, ożywieni jednomyślnością." Filipian 2:1,2
czwartek, 20 września 2018
Rozdział 12:14
"Błogosławcie tych [dobrze życzcie tym], którzy was prześladują [nastają na was], błogosławcie, a nie przeklinajcie [złorzeczcie]."
Pan Jezus powiedział; "Biada wam, gdy wszyscy ludzie dobrze o was mówić będą; tak samo bowiem czynili fałszywym prorokom ojcowie ich. Ale wam, którzy słuchacie, powiadam: Miłujcie nieprzyjaciół waszych, dobrze czyńcie tym, którzy was nienawidzą, błogosławcie tym, którzy was przeklinają, módlcie się za tych, którzy was krzywdzą." Łukasza 6:26-28
Miłujcie nieprzyjaciół waszych,
i módlcie się za tych, którzy was prześladują
Prześladowanie jest na stałe wpisane w życie chrześcijan. Czytaliśmy o tym w rozważaniu do Rzymian 12:12 Paweł zapowiedział w 2 Tymoteusza 3:12; "Tak jest, wszyscy, którzy chcą żyć pobożnie w Chrystusie Jezusie, prześladowanie znosić będą." Słowo 'diokonatos' znaczy; nastawać na kogoś, zagrażać komuś, czyhać, dybać na kogoś, ścigać kogoś, polować na kogoś. Nie jest łatwo znosić prześladowanie. Jeszcze trudniej darzyć naszego prześladowcę dobrym słowem błogosławieństwa.
Praktyczną radę, jak błogosławić prześladowce podaje Paweł Rzymian 12: 19-21; Najmilsi! Nie mścijcie się sami, ale pozostawcie to gniewowi Bożemu, albowiem napisano: Pomsta do mnie należy, Ja odpłacę, mówi Pan. Jeśli tedy łaknie nieprzyjaciel twój, nakarm go; jeśli pragnie, napój go; bo czyniąc to, węgle rozżarzone zgarniesz na jego głowę. Nie daj się zwyciężyć złu, ale zło dobrem zwyciężaj."
"Aż do tej chwili cierpimy głód i pragnienie, i jesteśmy nadzy, i policzkowani, i tułamy się. I trudzimy się pracą własnych rąk; spotwarzają nas, my błogosławimy; prześladują nas, my znosimy, złorzeczą nam, my się modlimy; staliśmy się jak śmiecie tego świata, jak omieciny u wszystkich aż dotąd." 1 Koryntian 4:12-14 Dalej w drugim liście do Koryntian apostoł Paweł pisze o niebezpieczeństwach jakich doznawał będąc między fałszywymi braćmi. Zdarza się, że uczniowie Jezusa są prześladowani przez pseudo chrześcijan, przez fałszywych braci. Takie prześladowania bolą najbardziej. Mimo tego Paweł, a przede wszystkim Pan Jezus wzywa nas, abyśmy miłowali naszych nieprzyjaciół.
"Słyszeliście, iż powiedziano: Będziesz miłował bliźniego swego, a będziesz miał w nienawiści nieprzyjaciela swego. A Ja wam powiadam: Miłujcie nieprzyjaciół waszych i módlcie się za tych, którzy was prześladują," Mateusza 5:43,44
Przykładem dla nas jak błogosławić naszych prześladowców jest sam Pan Jezus, a także diakon Szczepan;
"A gdy przyszli na miejsce, zwane Trupią Czaszką, ukrzyżowali go tam, także i złoczyńców, jednego po prawicy, a drugiego po lewicy. A Jezus rzekł: Ojcze, odpuść im, bo nie wiedzą, co czynią." Łukasza 23:34
"A wypchnąwszy go poza miasto, kamienowali. Świadkowie zaś złożyli szaty swoje u stóp młodzieńca, zwanego Saulem. I kamienowali Szczepana, który się modlił tymi słowy: Panie Jezu, przyjmij ducha mego. A padłszy na kolana, zawołał donośnym głosem: Panie, nie policz im grzechu tego. A gdy to powiedział, skonał." Dzieje 7:58-60
Błogosławcie, a nie przeklinajcie
Przeklinać kogoś to znaczy źle mu życzyć, "ażeby go coś złego spotkało" Nie jesteśmy w stanie oddać komuś złem za złe, zemścić się na prześladowcy w sposób cielesny, ale możemy zrobić to w sposób duchowy używając słów przekleństwa. Greckie słowo 'kataraomai' oznacza; życzyć komuś czegoś złego, potępić kogoś, złorzeczyć w postaci życzenia komuś niepowodzenia, nieszczęścia itp. Żeby pojawiło się coś co uprzykrzy prześladowcy i jego bliskim życie. Nie tędy droga.
Paweł nieco dalej w Rzymian 12: 19 napisze; "Najmilsi! Nie mścijcie się sami, ale pozostawcie to gniewowi Bożemu, albowiem napisano: Pomsta do mnie należy, Ja odpłacę, mówi Pan."
To jest bardzo ważny werset dla wierzących w Rzymie. Jak już podkreśliłem, czeka ich okres srogich prześladowań. Masowe ukrzyżowania, tortury, śmierć zadana przez dzikie zwierzęta na arenie Koloseum. Wielu prześladowców stało się później wyznawcami wiary, którą tępili, ponieważ widzieli przebaczających i błogosławiących chrześcijan. Myślę, ze podobnie jest i dzisiaj w krajach muzułmańskich, w Chinach czy w Korei Północnej.
"A gdy zdjął piątą pieczęć, widziałem poniżej ołtarza dusze zabitych dla Słowa Bożego i dla świadectwa, które złożyli. I wołały donośnym głosem: Kiedyż, Panie święty i prawdziwy, rozpoczniesz sąd i pomścisz krew naszą na mieszkańcach ziemi? I dano każdemu z nich szatę białą, i powiedziano im, aby jeszcze odpoczęli przez krótki czas, aż się dopełni liczba współsług i braci ich, którzy mieli podobnie jak oni ponieść śmierć."; "I widziałem trony, i usiedli na nich ci, którym dano prawo sądu; widziałem też dusze tych, którzy zostali ścięci za to, że składali świadectwo o Jezusie i głosili Słowo Boże, oraz tych, którzy nie oddali pokłonu zwierzęciu ani posągowi jego i nie przyjęli znamienia na czoło i na rękę swoją." Objawienie 6: 9-11; 20:4
Księga Objawienia zapowiada czas, być może jest on tuż przed nami, srogich prześladowań. Nie będzie łatwo błogosławić prześladowcom. Paweł wzywa; błogosławcie, a nie przeklinajcie.
"A w końcu: Bądźcie wszyscy jednomyślni, współczujący, braterscy, miłosierni, pokorni; nie oddawajcie złem za zło ani obelgą za obelgę, lecz przeciwnie, błogosławcie, gdyż na to powołani zostaliście, abyście odziedziczyli błogosławieństwo." 1 Piotra 3:9
Pan Jezus powiedział; "Biada wam, gdy wszyscy ludzie dobrze o was mówić będą; tak samo bowiem czynili fałszywym prorokom ojcowie ich. Ale wam, którzy słuchacie, powiadam: Miłujcie nieprzyjaciół waszych, dobrze czyńcie tym, którzy was nienawidzą, błogosławcie tym, którzy was przeklinają, módlcie się za tych, którzy was krzywdzą." Łukasza 6:26-28
Miłujcie nieprzyjaciół waszych,
i módlcie się za tych, którzy was prześladują
Prześladowanie jest na stałe wpisane w życie chrześcijan. Czytaliśmy o tym w rozważaniu do Rzymian 12:12 Paweł zapowiedział w 2 Tymoteusza 3:12; "Tak jest, wszyscy, którzy chcą żyć pobożnie w Chrystusie Jezusie, prześladowanie znosić będą." Słowo 'diokonatos' znaczy; nastawać na kogoś, zagrażać komuś, czyhać, dybać na kogoś, ścigać kogoś, polować na kogoś. Nie jest łatwo znosić prześladowanie. Jeszcze trudniej darzyć naszego prześladowcę dobrym słowem błogosławieństwa.
Praktyczną radę, jak błogosławić prześladowce podaje Paweł Rzymian 12: 19-21; Najmilsi! Nie mścijcie się sami, ale pozostawcie to gniewowi Bożemu, albowiem napisano: Pomsta do mnie należy, Ja odpłacę, mówi Pan. Jeśli tedy łaknie nieprzyjaciel twój, nakarm go; jeśli pragnie, napój go; bo czyniąc to, węgle rozżarzone zgarniesz na jego głowę. Nie daj się zwyciężyć złu, ale zło dobrem zwyciężaj."
"Aż do tej chwili cierpimy głód i pragnienie, i jesteśmy nadzy, i policzkowani, i tułamy się. I trudzimy się pracą własnych rąk; spotwarzają nas, my błogosławimy; prześladują nas, my znosimy, złorzeczą nam, my się modlimy; staliśmy się jak śmiecie tego świata, jak omieciny u wszystkich aż dotąd." 1 Koryntian 4:12-14 Dalej w drugim liście do Koryntian apostoł Paweł pisze o niebezpieczeństwach jakich doznawał będąc między fałszywymi braćmi. Zdarza się, że uczniowie Jezusa są prześladowani przez pseudo chrześcijan, przez fałszywych braci. Takie prześladowania bolą najbardziej. Mimo tego Paweł, a przede wszystkim Pan Jezus wzywa nas, abyśmy miłowali naszych nieprzyjaciół.
"Słyszeliście, iż powiedziano: Będziesz miłował bliźniego swego, a będziesz miał w nienawiści nieprzyjaciela swego. A Ja wam powiadam: Miłujcie nieprzyjaciół waszych i módlcie się za tych, którzy was prześladują," Mateusza 5:43,44
Przykładem dla nas jak błogosławić naszych prześladowców jest sam Pan Jezus, a także diakon Szczepan;
"A gdy przyszli na miejsce, zwane Trupią Czaszką, ukrzyżowali go tam, także i złoczyńców, jednego po prawicy, a drugiego po lewicy. A Jezus rzekł: Ojcze, odpuść im, bo nie wiedzą, co czynią." Łukasza 23:34
"A wypchnąwszy go poza miasto, kamienowali. Świadkowie zaś złożyli szaty swoje u stóp młodzieńca, zwanego Saulem. I kamienowali Szczepana, który się modlił tymi słowy: Panie Jezu, przyjmij ducha mego. A padłszy na kolana, zawołał donośnym głosem: Panie, nie policz im grzechu tego. A gdy to powiedział, skonał." Dzieje 7:58-60
Błogosławcie, a nie przeklinajcie
Przeklinać kogoś to znaczy źle mu życzyć, "ażeby go coś złego spotkało" Nie jesteśmy w stanie oddać komuś złem za złe, zemścić się na prześladowcy w sposób cielesny, ale możemy zrobić to w sposób duchowy używając słów przekleństwa. Greckie słowo 'kataraomai' oznacza; życzyć komuś czegoś złego, potępić kogoś, złorzeczyć w postaci życzenia komuś niepowodzenia, nieszczęścia itp. Żeby pojawiło się coś co uprzykrzy prześladowcy i jego bliskim życie. Nie tędy droga.
Paweł nieco dalej w Rzymian 12: 19 napisze; "Najmilsi! Nie mścijcie się sami, ale pozostawcie to gniewowi Bożemu, albowiem napisano: Pomsta do mnie należy, Ja odpłacę, mówi Pan."
To jest bardzo ważny werset dla wierzących w Rzymie. Jak już podkreśliłem, czeka ich okres srogich prześladowań. Masowe ukrzyżowania, tortury, śmierć zadana przez dzikie zwierzęta na arenie Koloseum. Wielu prześladowców stało się później wyznawcami wiary, którą tępili, ponieważ widzieli przebaczających i błogosławiących chrześcijan. Myślę, ze podobnie jest i dzisiaj w krajach muzułmańskich, w Chinach czy w Korei Północnej.
"A gdy zdjął piątą pieczęć, widziałem poniżej ołtarza dusze zabitych dla Słowa Bożego i dla świadectwa, które złożyli. I wołały donośnym głosem: Kiedyż, Panie święty i prawdziwy, rozpoczniesz sąd i pomścisz krew naszą na mieszkańcach ziemi? I dano każdemu z nich szatę białą, i powiedziano im, aby jeszcze odpoczęli przez krótki czas, aż się dopełni liczba współsług i braci ich, którzy mieli podobnie jak oni ponieść śmierć."; "I widziałem trony, i usiedli na nich ci, którym dano prawo sądu; widziałem też dusze tych, którzy zostali ścięci za to, że składali świadectwo o Jezusie i głosili Słowo Boże, oraz tych, którzy nie oddali pokłonu zwierzęciu ani posągowi jego i nie przyjęli znamienia na czoło i na rękę swoją." Objawienie 6: 9-11; 20:4
Księga Objawienia zapowiada czas, być może jest on tuż przed nami, srogich prześladowań. Nie będzie łatwo błogosławić prześladowcom. Paweł wzywa; błogosławcie, a nie przeklinajcie.
"A w końcu: Bądźcie wszyscy jednomyślni, współczujący, braterscy, miłosierni, pokorni; nie oddawajcie złem za zło ani obelgą za obelgę, lecz przeciwnie, błogosławcie, gdyż na to powołani zostaliście, abyście odziedziczyli błogosławieństwo." 1 Piotra 3:9
wtorek, 18 września 2018
Rozdział 12:13
"Wspierajcie świętych [będących wspólnikami] w potrzebach, okazujcie gościnność [miłujcie obcych]."
Kolejny wiersz dotyczy ważnych dwóch aspektów życia wspólnotowego. Ekklesia, czyli zgromadzenie wywołanych nie może ograniczyć swojej działalności do zorganizowanych spotkań w budynkach kościelnych, raz czy dwa razy w tygodniu. Dzisiaj zastanowimy się nad wspieraniem sióstr i braci będących w potrzebie, oraz nad gościnnością. Nieco wcześniej czytaliśmy, że ważnymi filarami zdrowej wspólnoty były służby; praktycznego usługiwania, dzielenia się z innymi oraz służba miłosierdzia.
Paweł wzywa; "Miejcie udział w potrzebach świętych, ubiegajcie się o udzielanie gościnności."
W czasach Pawła była potrzeba, by uczniowie Jezusa wspierali się i pomagali sobie wzajemnie, a gościnność była jedną z ważnych, praktycznych i potrzebnych wyróżników wspólnoty. Często domy wierzących były schronieniem dla prześladowanych i ubogich członków wspólnoty, oraz miejscem zgromadzeń.
Będziecie mogli okazywać wszelką szczodrobliwość
Sam apostoł Paweł w swojej apostolskiej służbie nie zapominał o ubogich. W liście do Galacjan 2: 8-10 tak oto pisze; "bo Ten, który skutecznie działał przez Piotra w apostolstwie między obrzezanymi, skutecznie działał i przeze mnie między poganami - otóż, gdy poznali okazaną mi łaskę, Jakub i Kefas, i Jan, którzy są uważani za filary, podali mnie i Barnabie prawicę na dowód wspólnoty, abyśmy poszli do pogan, a oni do obrzezanych; mieliśmy tylko pamiętać o ubogich, czym się też gorliwie zająłem i co starałem się wykonać."
Paweł organizował zbiórkę dla potrzebujących świętych we wspólnocie w Jerozlimie. Czytamy o tym w 2 Koryntian 8: 1-6; 13,14; "A powiadamiamy was, bracia, o łasce Bożej, okazanej zborom macedońskim, iż mimo licznych utrapień, które wystawiały ich na próbę, niezwykła radość i skrajne ubóstwo ich przerodziły się w nadzwyczajne bogactwo ich ofiarności; gdyż w miarę możności - mogę to zaświadczyć - owszem, ponad możność, samorzutnie, usilnym naleganiem dopraszając się od nas tej łaski, by mogli uczestniczyć w dziele miłosierdzia dla świętych, i ponad nasze oczekiwanie oddawali nawet samych siebie najpierw Panu, a potem i nam, za wolą Bożą, tak iż uprosiliśmy Tytusa, aby, jak rozpoczął, tak też dokończył i u was tej dobroczynnej działalności."
"Nie chodzi bowiem o to, by inni mieli ulgę, a wy obciążenie, lecz chodzi o równość; w obecnym czasie niech wasz nadmiar wyrówna ich niedostatek, by i ich nadmiar służył na pokrycie waszego niedostatku, ażeby była równość,"
A następnie cały dziewiąty rozdział. Zacytuję kilka końcowych wierszy; "A władny jest Bóg udzielić wam obficie wszelkiej łaski, abyście, mając zawsze wszystkiego pod dostatkiem, mogli hojnie łożyć na wszelką dobrą sprawę, jak napisano: Szczodrze rozdaje, udziela ubogim, Sprawiedliwość jego trwa na wieki. A ten, który daje ziarno siewcy i chleb na pokarm, da i pomnoży zasiew wasz, i przysporzy owoców sprawiedliwości waszej; a tak ubogaceni we wszystko będziecie mogli okazywać wszelką szczodrobliwość, która za naszym przyczynieniem pobudza do dziękczynienia Bogu. Bo sprawowanie tej służby nie tylko wypełnia braki u świętych, lecz wydaje też obfity plon w licznych dziękczynieniach, składanych Bogu. Doznawszy dobrodziejstwa tej służby, chwalić będą Boga za to, że podporządkowujecie się wyznawanej przez siebie ewangelii Chrystusowej i za szczerą wspólnotę z nimi i ze wszystkimi;" 2 Koryntian 9:8-13
O tej braterskiej solidarności i szczodrobliwości wspomina Paweł w dalszej części Listu do Rzymian; "A teraz idę do Jerozolimy z posługą dla świętych. Macedonia bowiem i Achaja postanowiły urządzić składkę na ubogich spośród świętych w Jerozolimie. Tak jest, postanowiły, bo też w samej rzeczy są ich dłużnikami, gdyż jeżeli poganie stali się uczestnikami ich dóbr duchowych, to powinni usłużyć im dobrami doczesnymi. Gdy więc załatwię tę sprawę i doręczę im ten plon, wybiorę się do Hiszpanii wstępując po drodze do was." Rzymian 15:25-28
W tym wierszu mamy użyty wyraz 'koinōnountes' co pochodzi od wyrazu wspólnota. Wspólnota to znaczy dzielić się, partycypować w, udzielać się, wznosić jakiś wkład, brać w czym udział. Jedna z parafraz dzisiejszego wiersza brzmi; "Nigdy nie odmawiaj posiłku ani noclegu tym którzy tego potrzebują."
"A czynić dobrze nie ustawajmy, albowiem we właściwym czasie żąć będziemy bez znużenia. Przeto, póki czas mamy, dobrze czyńmy wszystkim, a najwięcej domownikom wiary." Galatów 2:9,10
Gościnności nie zapominajcie
Greckie, użyte tutaj słowo i tłumaczone jako gościnność, jest bardzo ciekawym słowem, 'filoksenian' co dosłownie oznacza miłość, przychylną postawę wobec obcych, do nieznajomych. Oczywiście, że naturalnym przejawem miłości do obcych nam ludzi jest gościnność.
Kiedy Paweł w listach do Tymoteusza i Tytusa podaje kwalifikacje biskupów, starszych, prezbiterów, to wśród wielu cech wymienia gościnność; "Biskup powinien być, (...) nie chciwy brudnego zysku, ale gościnny." Tytusa 1:7,8
"Miłość braterska niechaj trwa. Gościnności nie zapominajcie; przez nią bowiem niektórzy, nie wiedząc o tym, aniołów gościli." Hebrajczyków 13:1,2
"Okazujcie gościnność jedni drugim bez szemrania [niezadowolenia, narzekania]."
1 Piotra 4:9
Uzupełnienie: Gościnność miała duży wpływ na rozprzestrzenianie się Ewangelii. Apostołowie, ewangeliści i inni uczniowie Jezusa sporo podróżowali W czasach Pawła nie było tanich i bezpiecznych hoteli. Dzisiaj nocleg w hotelach też nie należy do tanich. Ich rolę spełniały karczmy. Nie było to komfortowe miejsce dla ludzi wierzących i dlatego chętnie korzystali z gościnności braci w wierze. O takiej sytuacji pisał Jan w trzecim swoim liście adresowanym do Gajusa; 3 Jana 1:5-8
"Umiłowany! Wiernie postępujesz, gdy wyświadczasz usługi braciom, zwłaszcza przychodniom, którzy złożyli świadectwo przed zborem o miłości twojej, i dobrze postąpisz, jeżeli wyprawisz ich w drogę, jak przystoi przed Bogiem. Wyruszyli oni bowiem dla imienia jego, nic nie przyjmując od pogan. My więc powinniśmy takich gościnnie podejmować, aby przyczynić się do rozpowszechnienia prawdy."
Kolejny wiersz dotyczy ważnych dwóch aspektów życia wspólnotowego. Ekklesia, czyli zgromadzenie wywołanych nie może ograniczyć swojej działalności do zorganizowanych spotkań w budynkach kościelnych, raz czy dwa razy w tygodniu. Dzisiaj zastanowimy się nad wspieraniem sióstr i braci będących w potrzebie, oraz nad gościnnością. Nieco wcześniej czytaliśmy, że ważnymi filarami zdrowej wspólnoty były służby; praktycznego usługiwania, dzielenia się z innymi oraz służba miłosierdzia.
Paweł wzywa; "Miejcie udział w potrzebach świętych, ubiegajcie się o udzielanie gościnności."
W czasach Pawła była potrzeba, by uczniowie Jezusa wspierali się i pomagali sobie wzajemnie, a gościnność była jedną z ważnych, praktycznych i potrzebnych wyróżników wspólnoty. Często domy wierzących były schronieniem dla prześladowanych i ubogich członków wspólnoty, oraz miejscem zgromadzeń.
Będziecie mogli okazywać wszelką szczodrobliwość
Sam apostoł Paweł w swojej apostolskiej służbie nie zapominał o ubogich. W liście do Galacjan 2: 8-10 tak oto pisze; "bo Ten, który skutecznie działał przez Piotra w apostolstwie między obrzezanymi, skutecznie działał i przeze mnie między poganami - otóż, gdy poznali okazaną mi łaskę, Jakub i Kefas, i Jan, którzy są uważani za filary, podali mnie i Barnabie prawicę na dowód wspólnoty, abyśmy poszli do pogan, a oni do obrzezanych; mieliśmy tylko pamiętać o ubogich, czym się też gorliwie zająłem i co starałem się wykonać."
Paweł organizował zbiórkę dla potrzebujących świętych we wspólnocie w Jerozlimie. Czytamy o tym w 2 Koryntian 8: 1-6; 13,14; "A powiadamiamy was, bracia, o łasce Bożej, okazanej zborom macedońskim, iż mimo licznych utrapień, które wystawiały ich na próbę, niezwykła radość i skrajne ubóstwo ich przerodziły się w nadzwyczajne bogactwo ich ofiarności; gdyż w miarę możności - mogę to zaświadczyć - owszem, ponad możność, samorzutnie, usilnym naleganiem dopraszając się od nas tej łaski, by mogli uczestniczyć w dziele miłosierdzia dla świętych, i ponad nasze oczekiwanie oddawali nawet samych siebie najpierw Panu, a potem i nam, za wolą Bożą, tak iż uprosiliśmy Tytusa, aby, jak rozpoczął, tak też dokończył i u was tej dobroczynnej działalności."
"Nie chodzi bowiem o to, by inni mieli ulgę, a wy obciążenie, lecz chodzi o równość; w obecnym czasie niech wasz nadmiar wyrówna ich niedostatek, by i ich nadmiar służył na pokrycie waszego niedostatku, ażeby była równość,"
A następnie cały dziewiąty rozdział. Zacytuję kilka końcowych wierszy; "A władny jest Bóg udzielić wam obficie wszelkiej łaski, abyście, mając zawsze wszystkiego pod dostatkiem, mogli hojnie łożyć na wszelką dobrą sprawę, jak napisano: Szczodrze rozdaje, udziela ubogim, Sprawiedliwość jego trwa na wieki. A ten, który daje ziarno siewcy i chleb na pokarm, da i pomnoży zasiew wasz, i przysporzy owoców sprawiedliwości waszej; a tak ubogaceni we wszystko będziecie mogli okazywać wszelką szczodrobliwość, która za naszym przyczynieniem pobudza do dziękczynienia Bogu. Bo sprawowanie tej służby nie tylko wypełnia braki u świętych, lecz wydaje też obfity plon w licznych dziękczynieniach, składanych Bogu. Doznawszy dobrodziejstwa tej służby, chwalić będą Boga za to, że podporządkowujecie się wyznawanej przez siebie ewangelii Chrystusowej i za szczerą wspólnotę z nimi i ze wszystkimi;" 2 Koryntian 9:8-13
O tej braterskiej solidarności i szczodrobliwości wspomina Paweł w dalszej części Listu do Rzymian; "A teraz idę do Jerozolimy z posługą dla świętych. Macedonia bowiem i Achaja postanowiły urządzić składkę na ubogich spośród świętych w Jerozolimie. Tak jest, postanowiły, bo też w samej rzeczy są ich dłużnikami, gdyż jeżeli poganie stali się uczestnikami ich dóbr duchowych, to powinni usłużyć im dobrami doczesnymi. Gdy więc załatwię tę sprawę i doręczę im ten plon, wybiorę się do Hiszpanii wstępując po drodze do was." Rzymian 15:25-28
W tym wierszu mamy użyty wyraz 'koinōnountes' co pochodzi od wyrazu wspólnota. Wspólnota to znaczy dzielić się, partycypować w, udzielać się, wznosić jakiś wkład, brać w czym udział. Jedna z parafraz dzisiejszego wiersza brzmi; "Nigdy nie odmawiaj posiłku ani noclegu tym którzy tego potrzebują."
"A czynić dobrze nie ustawajmy, albowiem we właściwym czasie żąć będziemy bez znużenia. Przeto, póki czas mamy, dobrze czyńmy wszystkim, a najwięcej domownikom wiary." Galatów 2:9,10
Gościnności nie zapominajcie
Greckie, użyte tutaj słowo i tłumaczone jako gościnność, jest bardzo ciekawym słowem, 'filoksenian' co dosłownie oznacza miłość, przychylną postawę wobec obcych, do nieznajomych. Oczywiście, że naturalnym przejawem miłości do obcych nam ludzi jest gościnność.
Kiedy Paweł w listach do Tymoteusza i Tytusa podaje kwalifikacje biskupów, starszych, prezbiterów, to wśród wielu cech wymienia gościnność; "Biskup powinien być, (...) nie chciwy brudnego zysku, ale gościnny." Tytusa 1:7,8
"Miłość braterska niechaj trwa. Gościnności nie zapominajcie; przez nią bowiem niektórzy, nie wiedząc o tym, aniołów gościli." Hebrajczyków 13:1,2
"Okazujcie gościnność jedni drugim bez szemrania [niezadowolenia, narzekania]."
1 Piotra 4:9
Uzupełnienie: Gościnność miała duży wpływ na rozprzestrzenianie się Ewangelii. Apostołowie, ewangeliści i inni uczniowie Jezusa sporo podróżowali W czasach Pawła nie było tanich i bezpiecznych hoteli. Dzisiaj nocleg w hotelach też nie należy do tanich. Ich rolę spełniały karczmy. Nie było to komfortowe miejsce dla ludzi wierzących i dlatego chętnie korzystali z gościnności braci w wierze. O takiej sytuacji pisał Jan w trzecim swoim liście adresowanym do Gajusa; 3 Jana 1:5-8
"Umiłowany! Wiernie postępujesz, gdy wyświadczasz usługi braciom, zwłaszcza przychodniom, którzy złożyli świadectwo przed zborem o miłości twojej, i dobrze postąpisz, jeżeli wyprawisz ich w drogę, jak przystoi przed Bogiem. Wyruszyli oni bowiem dla imienia jego, nic nie przyjmując od pogan. My więc powinniśmy takich gościnnie podejmować, aby przyczynić się do rozpowszechnienia prawdy."
niedziela, 16 września 2018
Rozdział 12:12
"W nadziei radośni, w ucisku [utrapieniu] cierpliwi [wytrwali],w modlitwie wytrwali [trwający niezłomnie];"
Uczniowie Jezusa żyli w nieprzyjaznym dla siebie środowisku. Myślę, że nic się w tej dziedzinie z biegiem lat nie zmieniło. Jest tak jak zapowiedział Pan Jezus; "Ale teraz do ciebie idę i mówię to na świecie, aby mieli w sobie moją radość w pełni. Ja dałem im słowo twoje, a świat ich znienawidził, ponieważ nie są ze świata, jak Ja nie jestem ze świata." Jana 17:13,14 Pamiętajmy o tym, że List do Rzymian został wysłany do Braci w Rzymie na kilka lat przed srogimi prześladowaniami. Zresztą w tamtych czasach było trudno uniknąć prześladowań. Sam Paweł pisał o sobie; "Jakież to prześladowania zniosłem, a z wszystkich wyrwał mnie Pan! Tak jest, wszyscy, którzy chcą żyć pobożnie w Chrystusie Jezusie, prześladowanie znosić będą."; "Zewsząd uciskani, nie jesteśmy jednak pognębieni, zakłopotani, ale nie zrozpaczeni, prześladowani, ale nie opuszczeni, powaleni, ale nie pokonani, zawsze śmierć Jezusa na ciele swoim noszący, aby i życie Jezusa na ciele naszym się ujawniło."; "Dlatego mam upodobanie w słabościach, w zniewagach, w potrzebach, w prześladowaniach, w uciskach dla Chrystusa; albowiem kiedy jestem słaby, wtedy jestem mocny." 2 Tymoteusza 3:11,12; 2 Koryntian 4: 8-10; 2 Koryntian 12:7
Nadzieja - ucisk - modlitwa
W nadziei radośni, nadzieją radujący się, radujący się z nadziei
Nadzieja jest siostrą wiary. O nadziei pisał Paweł w Rzymian 8: 24,25; " W tej bowiem nadziei zbawieni jesteśmy; a nadzieja, którą się ogląda, nie jest nadzieją, bo jakże może ktoś spodziewać się tego, co widzi? A jeśli spodziewamy się tego, czego nie widzimy, oczekujemy żarliwie, z cierpliwością." I dalej w Rzymian 15: 13 " A Bóg nadziei niechaj was napełni wszelką radością i pokojem w wierze, abyście obfitowali w nadzieję przez moc Ducha Świętego."W pierwszym liście do Tesaloniczan 4: 13 czytamy; "A nie chcemy, bracia, abyście byli w niepewności co do tych, którzy zasnęli, abyście się nie smucili, jak drudzy, którzy nie mają nadziei." Nadzieja jest źródłem pocieszenia i radości. Nawet w chwilach trudnych doświadczeń, śmierci bliskiej nam osoby, czy choroby, nadzieja powinna napełniać nas pokojem i radością.
W ucisku cierpliwi [wytrwali]
Nadzieja jest nierozłącznie związana z uciskiem, z cierpieniem. W Rzymian 5:3-5 czytaliśmy; "A nie tylko to, chlubimy się też z ucisków, wiedząc, że ucisk wywołuje cierpliwość, a cierpliwość doświadczenie, doświadczenie zaś nadzieję; a nadzieja nie zawodzi," Czytaliśmy też tam, ze w chwili ucisku, prześladowania, kłopotów "chlubimy się nadzieją chwały Bożej." Nadzieja rodzi radość, w trudnych chwilach, dzięki Bożej obecności możemy być radośni nadzieją.
Z tego powodu Jakub napisał; „Poczytujcie to sobie za najwyższą radość, bracia moi, gdy rozmaite próby przechodzicie, wiedząc, że doświadczenie wiary waszej sprawia wytrwałość, wytrwałość zaś niech prowadzi do dzieła doskonałego, abyście byli doskonali i nienaganni, nie mający żadnych braków.” Jakuba 1:2-4
Apostoł Piotr dodaje; „Najmilsi! Nie dziwcie się, jakby was coś niezwykłego spotkało, gdy was pali ogień, który służy doświadczeniu waszemu, ale w tej mierze, jak jesteście uczestnikami cierpień Chrystusowych, radujcie się, abyście i podczas objawienia chwały jego radowali się i weselili. Błogosławieni jesteście, jeśli was znieważają dla imienia Chrystusowego, gdyż Duch chwały, Duch Boży, spoczywa na was.” 1 Piotra 4:12-14
Możemy być radośni nadzieją i wytrwali w utrapieniu, ponieważ sam Bóg pociesza nas we wszelkim utrapieniu; "Błogosławiony niech będzie Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa, Ojciec miłosierdzia i Bóg wszelkiej pociechy, który pociesza nas we wszelkim utrapieniu naszym, abyśmy tych, którzy są w jakimkolwiek utrapieniu, pocieszać mogli taką pociechą, jaką nas samych Bóg pociesza." 2 Koryntian 1:3,4
Dalej w tym samym liście do zboru w Koryncie Paweł napisał; "Mam wielkie zaufanie do was i wielka jest chluba moja z was; pełen jestem pociechy i nader obfita jest radość moja we wszelkim ucisku naszym. Bo nawet wtedy, gdy przybyliśmy do Macedonii, ciało nasze nie zaznało żadnego odpoczynku, lecz zewsząd byliśmy uciśnieni walkami zewnątrz, obawami od wewnątrz." 2 Koryntian 7:4,5
A do zbory do Tesaloniczan napisał; "Powinniśmy zawsze dziękować Bogu za was, bracia. Jest to rzecz słuszna. Wiara wasza bowiem bardzo wzrasta a wzajemna miłość wasza pomnaża się w was wszystkich, tak że i my sami chlubimy się wami w zborach Bożych, waszą wytrwałością i wiarą we wszystkich prześladowaniach waszych i uciskach, jakie znosicie." 2 Tesaloniczan 1:3,4
O miłości Chrystusowej towarzyszącej nam w chwili utrapień i ucisku czytaliśmy w Liście do Rzymian 8:35-37
"Któż nas odłączy od miłości Chrystusowej? Czy utrapienie, czy ucisk, czy prześladowanie, czy głód, czy nagość, czy niebezpieczeństwo, czy miecz? Jak napisano: Z powodu ciebie co dzień nas zabijają, uważają nas za owce ofiarne. Ale w tym wszystkim zwyciężamy przez tego, który nas umiłował."
"A wy staliście się naśladowcami naszymi i Pana i przyjęliście Słowo w wielkim uciśnieniu, z radością Ducha Świętego," 1 Tesaloniczan 1:6
W modlitwie wytrwali [trwający niezłomnie]
To jest bardzo ważne przypomnienie dotyczące naszego codziennego życia modlitewnego. Jest wiele czynników, okoliczności które mają wpływ na to jak się modlimy, ile czasu poświęcamy na modlitwę, i co jest treścią naszych modlitw. Kiedy ulegamy zniechęceniu, przezywamy zawód i rozczarowanie, często towarzyszy temu rezygnacja z modlitwy. Jest ważne, aby pomimo okoliczności, ucisków, utrapień czerpać radość z naszej nadziei i niezłomnie trwać w modlitwie.W innym miejscu apostoł Paweł wzywa nas; "Nieustannie się módlcie." 1 Tesaloniczan 5:17 oraz; "Nie troszczcie się o nic, ale we wszystkim w modlitwie i błaganiach z dziękczynieniem powierzcie prośby wasze Bogu." Filipian 4:6; "W modlitwie bądźcie wytrwali i czujni z dziękczynieniem," Kolosan 4:2
O wytrwałości w modlitwie nauczał Pan Jezus; "Powiedział im też podobieństwo o tym, że powinni zawsze się modlić i nie ustawać, mówiąc: Był w jednym mieście pewien sędzia, który Boga się nie bał, a z człowiekiem się nie liczył. Była też w owym mieście pewna wdowa, która go nachodziła i mówiła: Weź mię w obronę przed moim przeciwnikiem. I przez długi czas nie chciał. Potem zaś powiedział sobie: Chociaż i Boga się nie boję ani z człowiekiem się nie liczę, jednak ponieważ naprzykrza mi się ta wdowa, wezmę ją w obronę, by w końcu nie przyszła i nie uderzyła mnie w twarz. I rzekł Pan: Słuchajcie, co ten niesprawiedliwy sędzia powiada! A czyżby Bóg nie wziął w obronę swoich wybranych, którzy wołają do niego we dnie i w nocy, chociaż zwleka w ich sprawie? Powiadam wam, że szybko weźmie ich w obronę. Tylko czy Syn Człowieczy znajdzie wiarę na ziemi, gdy przyjdzie?" Łukasza 18:1-8
Uczniowie Jezusa żyli w nieprzyjaznym dla siebie środowisku. Myślę, że nic się w tej dziedzinie z biegiem lat nie zmieniło. Jest tak jak zapowiedział Pan Jezus; "Ale teraz do ciebie idę i mówię to na świecie, aby mieli w sobie moją radość w pełni. Ja dałem im słowo twoje, a świat ich znienawidził, ponieważ nie są ze świata, jak Ja nie jestem ze świata." Jana 17:13,14 Pamiętajmy o tym, że List do Rzymian został wysłany do Braci w Rzymie na kilka lat przed srogimi prześladowaniami. Zresztą w tamtych czasach było trudno uniknąć prześladowań. Sam Paweł pisał o sobie; "Jakież to prześladowania zniosłem, a z wszystkich wyrwał mnie Pan! Tak jest, wszyscy, którzy chcą żyć pobożnie w Chrystusie Jezusie, prześladowanie znosić będą."; "Zewsząd uciskani, nie jesteśmy jednak pognębieni, zakłopotani, ale nie zrozpaczeni, prześladowani, ale nie opuszczeni, powaleni, ale nie pokonani, zawsze śmierć Jezusa na ciele swoim noszący, aby i życie Jezusa na ciele naszym się ujawniło."; "Dlatego mam upodobanie w słabościach, w zniewagach, w potrzebach, w prześladowaniach, w uciskach dla Chrystusa; albowiem kiedy jestem słaby, wtedy jestem mocny." 2 Tymoteusza 3:11,12; 2 Koryntian 4: 8-10; 2 Koryntian 12:7
Nadzieja - ucisk - modlitwa
W nadziei radośni, nadzieją radujący się, radujący się z nadziei
Nadzieja jest siostrą wiary. O nadziei pisał Paweł w Rzymian 8: 24,25; " W tej bowiem nadziei zbawieni jesteśmy; a nadzieja, którą się ogląda, nie jest nadzieją, bo jakże może ktoś spodziewać się tego, co widzi? A jeśli spodziewamy się tego, czego nie widzimy, oczekujemy żarliwie, z cierpliwością." I dalej w Rzymian 15: 13 " A Bóg nadziei niechaj was napełni wszelką radością i pokojem w wierze, abyście obfitowali w nadzieję przez moc Ducha Świętego."W pierwszym liście do Tesaloniczan 4: 13 czytamy; "A nie chcemy, bracia, abyście byli w niepewności co do tych, którzy zasnęli, abyście się nie smucili, jak drudzy, którzy nie mają nadziei." Nadzieja jest źródłem pocieszenia i radości. Nawet w chwilach trudnych doświadczeń, śmierci bliskiej nam osoby, czy choroby, nadzieja powinna napełniać nas pokojem i radością.
W ucisku cierpliwi [wytrwali]
Nadzieja jest nierozłącznie związana z uciskiem, z cierpieniem. W Rzymian 5:3-5 czytaliśmy; "A nie tylko to, chlubimy się też z ucisków, wiedząc, że ucisk wywołuje cierpliwość, a cierpliwość doświadczenie, doświadczenie zaś nadzieję; a nadzieja nie zawodzi," Czytaliśmy też tam, ze w chwili ucisku, prześladowania, kłopotów "chlubimy się nadzieją chwały Bożej." Nadzieja rodzi radość, w trudnych chwilach, dzięki Bożej obecności możemy być radośni nadzieją.
Z tego powodu Jakub napisał; „Poczytujcie to sobie za najwyższą radość, bracia moi, gdy rozmaite próby przechodzicie, wiedząc, że doświadczenie wiary waszej sprawia wytrwałość, wytrwałość zaś niech prowadzi do dzieła doskonałego, abyście byli doskonali i nienaganni, nie mający żadnych braków.” Jakuba 1:2-4
Apostoł Piotr dodaje; „Najmilsi! Nie dziwcie się, jakby was coś niezwykłego spotkało, gdy was pali ogień, który służy doświadczeniu waszemu, ale w tej mierze, jak jesteście uczestnikami cierpień Chrystusowych, radujcie się, abyście i podczas objawienia chwały jego radowali się i weselili. Błogosławieni jesteście, jeśli was znieważają dla imienia Chrystusowego, gdyż Duch chwały, Duch Boży, spoczywa na was.” 1 Piotra 4:12-14
Możemy być radośni nadzieją i wytrwali w utrapieniu, ponieważ sam Bóg pociesza nas we wszelkim utrapieniu; "Błogosławiony niech będzie Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa, Ojciec miłosierdzia i Bóg wszelkiej pociechy, który pociesza nas we wszelkim utrapieniu naszym, abyśmy tych, którzy są w jakimkolwiek utrapieniu, pocieszać mogli taką pociechą, jaką nas samych Bóg pociesza." 2 Koryntian 1:3,4
Dalej w tym samym liście do zboru w Koryncie Paweł napisał; "Mam wielkie zaufanie do was i wielka jest chluba moja z was; pełen jestem pociechy i nader obfita jest radość moja we wszelkim ucisku naszym. Bo nawet wtedy, gdy przybyliśmy do Macedonii, ciało nasze nie zaznało żadnego odpoczynku, lecz zewsząd byliśmy uciśnieni walkami zewnątrz, obawami od wewnątrz." 2 Koryntian 7:4,5
A do zbory do Tesaloniczan napisał; "Powinniśmy zawsze dziękować Bogu za was, bracia. Jest to rzecz słuszna. Wiara wasza bowiem bardzo wzrasta a wzajemna miłość wasza pomnaża się w was wszystkich, tak że i my sami chlubimy się wami w zborach Bożych, waszą wytrwałością i wiarą we wszystkich prześladowaniach waszych i uciskach, jakie znosicie." 2 Tesaloniczan 1:3,4
O miłości Chrystusowej towarzyszącej nam w chwili utrapień i ucisku czytaliśmy w Liście do Rzymian 8:35-37
"Któż nas odłączy od miłości Chrystusowej? Czy utrapienie, czy ucisk, czy prześladowanie, czy głód, czy nagość, czy niebezpieczeństwo, czy miecz? Jak napisano: Z powodu ciebie co dzień nas zabijają, uważają nas za owce ofiarne. Ale w tym wszystkim zwyciężamy przez tego, który nas umiłował."
"A wy staliście się naśladowcami naszymi i Pana i przyjęliście Słowo w wielkim uciśnieniu, z radością Ducha Świętego," 1 Tesaloniczan 1:6
W modlitwie wytrwali [trwający niezłomnie]
To jest bardzo ważne przypomnienie dotyczące naszego codziennego życia modlitewnego. Jest wiele czynników, okoliczności które mają wpływ na to jak się modlimy, ile czasu poświęcamy na modlitwę, i co jest treścią naszych modlitw. Kiedy ulegamy zniechęceniu, przezywamy zawód i rozczarowanie, często towarzyszy temu rezygnacja z modlitwy. Jest ważne, aby pomimo okoliczności, ucisków, utrapień czerpać radość z naszej nadziei i niezłomnie trwać w modlitwie.W innym miejscu apostoł Paweł wzywa nas; "Nieustannie się módlcie." 1 Tesaloniczan 5:17 oraz; "Nie troszczcie się o nic, ale we wszystkim w modlitwie i błaganiach z dziękczynieniem powierzcie prośby wasze Bogu." Filipian 4:6; "W modlitwie bądźcie wytrwali i czujni z dziękczynieniem," Kolosan 4:2
O wytrwałości w modlitwie nauczał Pan Jezus; "Powiedział im też podobieństwo o tym, że powinni zawsze się modlić i nie ustawać, mówiąc: Był w jednym mieście pewien sędzia, który Boga się nie bał, a z człowiekiem się nie liczył. Była też w owym mieście pewna wdowa, która go nachodziła i mówiła: Weź mię w obronę przed moim przeciwnikiem. I przez długi czas nie chciał. Potem zaś powiedział sobie: Chociaż i Boga się nie boję ani z człowiekiem się nie liczę, jednak ponieważ naprzykrza mi się ta wdowa, wezmę ją w obronę, by w końcu nie przyszła i nie uderzyła mnie w twarz. I rzekł Pan: Słuchajcie, co ten niesprawiedliwy sędzia powiada! A czyżby Bóg nie wziął w obronę swoich wybranych, którzy wołają do niego we dnie i w nocy, chociaż zwleka w ich sprawie? Powiadam wam, że szybko weźmie ich w obronę. Tylko czy Syn Człowieczy znajdzie wiarę na ziemi, gdy przyjdzie?" Łukasza 18:1-8
sobota, 15 września 2018
W gorliwości nie ustając
"W gorliwości nie opieszali, płonący duchem, Panu służący."
Rzymian 12:11
W tym wierszu apostoł Paweł pisze o stopniu zaangażowania w służbie dla Pana. Warto nad tym wierszem zastanowić się trochę głębiej. Odpowiedz w skali 1 – 10 jakie jest Twoje zaangażowanie? Jaką temperaturę ma twój zapał, gorliwość dla Pana? Czy jest to temperatura bliska 100˚C? To jest bardzo poważne pytanie.
Musimy tu ponownie przywołać myśl Pawła z wiersza z Rzymian 12:1; "abyście składali ciała swoje jako ofiarę żywą." Płonąca ofiara jest symbolem żarliwości, gorliwości, zaangażowania i entuzjazmu dla spraw Pana. W Objawieniu 3:15-16 czytamy, że najpoważniejszym zarzutem, jaki Pan postawił zborowi w Laodycei to letniość. Obyś był gorący... Czy jesteśmy gorący, wrzący w duchu dla Pana?
Użyte tu greckie słowo ’zeontes’ można przetłumaczyć jako wrzeć, płonąć, oznacza ono najwyższy stopień zaangażowania i entuzjazmu w służbie i w życiu dla Pana.
W Biblii znajdujemy inne określenia opisujące stan daleki od wrzenia, warto je sobie przeczytać. Mamy napomnienie by nie być gnuśnymi, opieszałymi, ociężałymi.
Człowiek gnuśny jest niechętny do działania, to taki, w którym nic się nie dzieje. Człowiek opieszały ociąga się z wykonaniem czegoś. Gnuśność i opieszałość to stan wywołany apatią, bezczynnością, lenistwem, zniechęceniem, zawodem, różnymi trudnościami w życiu, troskami, rozczarowaniem, wycofaniem się, rezygnacją. Ociężałość to stan wywołany luksusowymi warunkami życia.
Pan Jezus zaraz po zmartwychwstaniu zwrócił się do uczniów w dość ostrych słowach napomnienia; „Toteż niektórzy z tych, którzy byli z nami, poszli do grobu i zastali to tak, jak mówiły niewiasty, lecz jego nie widzieli. A On rzekł do nich: O głupi i gnuśnego serca, by uwierzyć we wszystko, co powiedzieli prorocy.” Łukasza 24:24,25
”Pragniemy zaś, aby każdy z was okazywał tę samą gorliwość dla zachowania pełni nadziei aż do końca, abyście się nie stali ociężałymi [gnuśnymi], ale byli naśladowcami tych, którzy przez wiarę i cierpliwość dziedziczą obietnice.” Hebrajczyków 6:12
”Baczcie na siebie[strzeżcie się], aby serca wasze nie były ociężałe wskutek obżarstwa i opilstwa oraz troski o byt i aby ów dzień was nie zaskoczył niby sidło; przyjdzie bowiem znienacka na wszystkich, którzy mieszkają na całej ziemi.” Łukasza 21:34,35
Kiedy autor Listu do Hebrajczyków robi przydługi i nudny wywód teologiczny na podstawie ST, spodziewa się, że nie wszyscy będą z tego zadowoleni i pisze w ten sposób; „O tym mamy wiele do powiedzenia, lecz trudno wam to wyłożyć, skoro staliście się ociężałymi w słuchaniu.” Hebrajczyków 5:11
Jest potrzeba by temperaturę naszej wiary, nasze zaangażowanie podgrzewać, wspólnym zachęcaniem się i wspieraniem w służbie. Pięknie to ujął Paweł w liście do Tymoteusza;
”Z tego powodu przypominam ci, abyś rozniecił na nowo dar łaski Bożej, którego udzieliłem ci przez włożenie rąk moich. Albowiem nie dał nam Bóg ducha bojaźni, lecz mocy i miłości, i powściągliwości.” 2 Tymoteusza 1:6
Apostoł Paweł prosi wierzących w Koryncie; "A tak, bracia moi mili, bądźcie stali, niewzruszeni, zawsze pełni zapału do pracy dla Pana, wiedząc, że trud wasz nie jest daremny w Panu." 1 Koryntian 15:58
"Ducha nie gaście."
1 Tesaloniczan 5:19
Uzupełnienie:
W. Barclay zwraca uwagę na pewną interesującą różnicę tłumaczeń tego wiersza; "Starożytne manuskrypty różnią się nieco w treści. Jedne mają: „Służcie Panu”, a inne Służcie chwili [czasowi]” co znaczy „wykorzystujcie możliwości”. Rozbieżności te wynikają z następujących powodów. Wszyscy starożytni przepisywacze używali skrótów. Szczególnie słowa powszechnie znane zwykle były skracane. Najbardziej rozpowszechnionym sposobem skracania było opuszczanie samogłosek i umieszczanie kreski nad pozostałymi spółgłoskami. Tak więc Pan to kirios, a czas to kairos, a skrót obu tych słów to krs. W tekście pełnym tak bardzo praktycznych rad, Paweł mógł powiedzieć: „Wykorzystujcie swoje możliwości”. Życie daje nam różnego rodzaju możliwości – możliwość powiedzenia komuś słowa zachęty lub ostrzeżenia; możliwość udzielenia pomocy lub pociechy. Jedną z tragedii naszego życia jest niewykorzystywanie nadarzających się możliwości. „Są trzy rzeczy, które mijają bezpowrotnie – wystrzelona strzała, wypowiedziane słowo i stracona okazja”."
Rzymian 12:11
W tym wierszu apostoł Paweł pisze o stopniu zaangażowania w służbie dla Pana. Warto nad tym wierszem zastanowić się trochę głębiej. Odpowiedz w skali 1 – 10 jakie jest Twoje zaangażowanie? Jaką temperaturę ma twój zapał, gorliwość dla Pana? Czy jest to temperatura bliska 100˚C? To jest bardzo poważne pytanie.
Musimy tu ponownie przywołać myśl Pawła z wiersza z Rzymian 12:1; "abyście składali ciała swoje jako ofiarę żywą." Płonąca ofiara jest symbolem żarliwości, gorliwości, zaangażowania i entuzjazmu dla spraw Pana. W Objawieniu 3:15-16 czytamy, że najpoważniejszym zarzutem, jaki Pan postawił zborowi w Laodycei to letniość. Obyś był gorący... Czy jesteśmy gorący, wrzący w duchu dla Pana?
Użyte tu greckie słowo ’zeontes’ można przetłumaczyć jako wrzeć, płonąć, oznacza ono najwyższy stopień zaangażowania i entuzjazmu w służbie i w życiu dla Pana.
W Biblii znajdujemy inne określenia opisujące stan daleki od wrzenia, warto je sobie przeczytać. Mamy napomnienie by nie być gnuśnymi, opieszałymi, ociężałymi.
Człowiek gnuśny jest niechętny do działania, to taki, w którym nic się nie dzieje. Człowiek opieszały ociąga się z wykonaniem czegoś. Gnuśność i opieszałość to stan wywołany apatią, bezczynnością, lenistwem, zniechęceniem, zawodem, różnymi trudnościami w życiu, troskami, rozczarowaniem, wycofaniem się, rezygnacją. Ociężałość to stan wywołany luksusowymi warunkami życia.
Pan Jezus zaraz po zmartwychwstaniu zwrócił się do uczniów w dość ostrych słowach napomnienia; „Toteż niektórzy z tych, którzy byli z nami, poszli do grobu i zastali to tak, jak mówiły niewiasty, lecz jego nie widzieli. A On rzekł do nich: O głupi i gnuśnego serca, by uwierzyć we wszystko, co powiedzieli prorocy.” Łukasza 24:24,25
”Pragniemy zaś, aby każdy z was okazywał tę samą gorliwość dla zachowania pełni nadziei aż do końca, abyście się nie stali ociężałymi [gnuśnymi], ale byli naśladowcami tych, którzy przez wiarę i cierpliwość dziedziczą obietnice.” Hebrajczyków 6:12
”Baczcie na siebie[strzeżcie się], aby serca wasze nie były ociężałe wskutek obżarstwa i opilstwa oraz troski o byt i aby ów dzień was nie zaskoczył niby sidło; przyjdzie bowiem znienacka na wszystkich, którzy mieszkają na całej ziemi.” Łukasza 21:34,35
Kiedy autor Listu do Hebrajczyków robi przydługi i nudny wywód teologiczny na podstawie ST, spodziewa się, że nie wszyscy będą z tego zadowoleni i pisze w ten sposób; „O tym mamy wiele do powiedzenia, lecz trudno wam to wyłożyć, skoro staliście się ociężałymi w słuchaniu.” Hebrajczyków 5:11
Jest potrzeba by temperaturę naszej wiary, nasze zaangażowanie podgrzewać, wspólnym zachęcaniem się i wspieraniem w służbie. Pięknie to ujął Paweł w liście do Tymoteusza;
”Z tego powodu przypominam ci, abyś rozniecił na nowo dar łaski Bożej, którego udzieliłem ci przez włożenie rąk moich. Albowiem nie dał nam Bóg ducha bojaźni, lecz mocy i miłości, i powściągliwości.” 2 Tymoteusza 1:6
Apostoł Paweł prosi wierzących w Koryncie; "A tak, bracia moi mili, bądźcie stali, niewzruszeni, zawsze pełni zapału do pracy dla Pana, wiedząc, że trud wasz nie jest daremny w Panu." 1 Koryntian 15:58
"Ducha nie gaście."
1 Tesaloniczan 5:19
Uzupełnienie:
W. Barclay zwraca uwagę na pewną interesującą różnicę tłumaczeń tego wiersza; "Starożytne manuskrypty różnią się nieco w treści. Jedne mają: „Służcie Panu”, a inne Służcie chwili [czasowi]” co znaczy „wykorzystujcie możliwości”. Rozbieżności te wynikają z następujących powodów. Wszyscy starożytni przepisywacze używali skrótów. Szczególnie słowa powszechnie znane zwykle były skracane. Najbardziej rozpowszechnionym sposobem skracania było opuszczanie samogłosek i umieszczanie kreski nad pozostałymi spółgłoskami. Tak więc Pan to kirios, a czas to kairos, a skrót obu tych słów to krs. W tekście pełnym tak bardzo praktycznych rad, Paweł mógł powiedzieć: „Wykorzystujcie swoje możliwości”. Życie daje nam różnego rodzaju możliwości – możliwość powiedzenia komuś słowa zachęty lub ostrzeżenia; możliwość udzielenia pomocy lub pociechy. Jedną z tragedii naszego życia jest niewykorzystywanie nadarzających się możliwości. „Są trzy rzeczy, które mijają bezpowrotnie – wystrzelona strzała, wypowiedziane słowo i stracona okazja”."
czwartek, 13 września 2018
Rozdział 12:9-11
"Miłość [agape] niech będzie nieobłudna [szczera, nie na pokaz]. Brzydźcie się złem [niegodziwością], trzymajcie się [przylgnijcie, przyklejcie się do] dobrego. Miłością braterską [filadelfia] jedni drugich [czule] miłujcie, wyprzedzajcie się wzajemnie w okazywaniu szacunku, w gorliwości nie ustawając [nie opieszali, nie ospali], płomienni duchem [wrzący], Panu służcie,"
W kolejnym fragmencie Listu do Rzymian Paweł przenosi nas jakby do innego świata. W poprzednich rozważaniach pisałem o siedmiu filarach zdrowej wspólnoty. By mogły one prawidłowo funkcjonować potrzebna jest miłość.
Miłość potrzebna jest przy prorokowaniu, nauczaniu, napominaniu, dzieleniu się z innymi. Potrzebna jest przy kierowaniu wspólnotą, usługiwaniu w niej oraz w okazywaniu miłosierdzia z radością.
Na początku rozdziału Paweł wzywa do składania ciał na żywą ofiarę Bogu i nie dostosowywanie się do tego świata. W związku z tym zadajemy sobie dwa pytania; W jaki sposób daje się swoje ciało na żywą ofiarę? Co to znaczy w praktyce nie upodabniać się do tego świata? Odpowiedź na te pytania znajdujemy w tym i w następnych rozdziałach.
Miłość niech będzie nieobłudna, szczera, nie wymuszona
Miłość musi mieć czyste motywacje. Żadnych zimnych kalkulacji. Ludzie często udają miłość, by być zaakceptowanym, by dobrze wypaść w oczach innych, bo tak wypada, by postawić ludzi po swojej stronie. Różne są motywacje miłości obłudnej. Apostoł Paweł zapewne zetknął się z obłudną miłością, dlatego wzywa nas; "Niech miłość nie będzie tylko na pokaz."
W 2 Koryntian 6:3-4,6 dodaje; "Nie dajemy w niczym żadnego zgorszenia, aby służba nasza nie była zniesławiona, Ale we wszystkim okazujemy się sługami Bożymi w (...) w miłości nieobłudnej,"
"A celem tego, co przykazałem, jest miłość płynąca z czystego serca i z dobrego sumienia, i z wiary nieobłudnej," 1 Tymoteusza 1:5
We wspólnocie uczniów Jezus nie ma miejsca na imitację, udawanie, pozory. Robienie czegoś na pokaz czyni wspólnotę marnym żałosnym teatrem. Miłość musi być dojrzała, odpowiedzialna i praktyczna.
Pan Jezus powiedział; "Nowe przykazanie daję wam, abyście się wzajemnie miłowali, jak Ja was umiłowałem; abyście się i wy wzajemnie miłowali. Po tym wszyscy poznają, żeście uczniami moimi, jeśli miłość wzajemną mieć będziecie." Ew. Jana 13:34-35
Wiele na temat braterskiej miłości we wspólnotach uczniów Jezusa czytamy w listach Jana; "Po tym poznaje się dzieci Boże i dzieci diabelskie. Kto nie postępuje sprawiedliwie, nie jest z Boga, jak też ten, kto nie miłuje brata swego. Albowiem to jest zwiastowanie, które słyszeliście od początku, że mamy się nawzajem miłować;1 Jana 3:10-11
"Po tym poznaliśmy miłość, że On za nas oddał życie swoje; i my winniśmy życie oddawać za braci. Jeśli zaś ktoś posiada dobra tego świata, a widzi brata w potrzebie i zamyka przed nim serce swoje, jakże w nim może mieszkać miłość Boża? Dzieci, miłujmy nie słowem ani językiem, lecz czynem i prawdą." 1 Jana 3:16-18
"Umiłowani, miłujmy się nawzajem, gdyż miłość jest z Boga, i każdy, kto miłuje, z Boga się narodził i zna Boga. (...) Umiłowani, jeżeli Bóg nas tak umiłował, i myśmy powinni nawzajem się miłować. Boga nikt nigdy nie widział; jeżeli nawzajem się miłujemy, Bóg mieszka w nas i miłość jego doszła w nas do doskonałości, (...) Miłujmy więc, gdyż On nas przedtem umiłował. Jeśli kto mówi: Miłuję Boga, a nienawidzi brata swego, kłamcą jest; albowiem kto nie miłuje brata swego, którego widzi, nie może miłować Boga, którego nie widzi. A to przykazanie mamy od niego, aby ten, kto miłuje Boga, miłował i brata swego." 1 Jana 4:7,11-12,19-21
W wierszu 10 został użyty wyraz grecki 'filostorgoi' który można przetłumaczyć jako tkliwie, czule kochający. Natomiast W. Barclay dość ciekawie tłumaczy to słowo jako miłość rodzinna;
"Musimy być czułymi względem siebie w braterskiej miłości. Tę czułość Paweł określa słowem filastorgos, a storge to miłość rodzinna. Musimy się kochać wzajemnie, ponieważ jesteśmy jedną rodziną. W obrębie chrześcijańskiego Kościoła nie jesteśmy wobec siebie obcymi, nie jesteśmy jednostkami wyizolowanymi, jesteśmy braćmi i siostrami, ponieważ mamy jednego Ojca, Boga. Chrześcijański Kościół nie jest zbiorowiskiem znajomych, nie jest to również zgromadzenie przyjaciół; jest to rodzina Boża."
"Miłość braterska niechaj trwa."
Hebr. 13:1
"A o miłości braterskiej nie potrzeba wam pisać, bo jesteście sami przez Boga pouczeni, że należy się nawzajem miłować;" 1 Tes. 4:9
"Dopełnijcie radości mojej i bądźcie jednej myśli, mając tę samą miłość, zgodni, ożywieni jednomyślnością, I nie czyńcie nic z kłótliwości ani przez wzgląd na próżną chwałę, lecz w pokorze uważajcie jedni drugich za wyższych od siebie. Niechaj każdy baczy nie tylko na to, co jego, lecz i na to, co cudze." Filipensów 2:2-4
"I właśnie dlatego dołóżcie wszelkich starań i uzupełniajcie waszą wiarę (...) braterską miłością." 2 Piotra 1:5,7
"Napominam was tedy ja, więzień w Panu, abyście postępowali, jak przystoi na powołanie wasze, Z wszelką pokorą i łagodnością, z cierpliwością, znosząc jedni drugich w miłości," Efezjan 4:1-2
"Nade wszystko miejcie gorliwą miłość jedni ku drugim, gdyż miłość zakrywa mnóstwo grzechów." 1 Piotr. 4:8
Ktoś zapyta skąd wziąć taką miłość, czystą, szczerą ? Nie da się jej wypracować, nauczyć. To jest owoc Ducha Świętego; "Owocem zaś Ducha są: miłość ..." Galacjan 5:22
Brzydźcie się złem, trzymajcie się dobrego
To kolejny bardzo ważny postulat. Bezbożny świat, ten który nas otacza pełen jest zła i obrzydliwości grzechu. Dlatego Jakub pisał, że; "Czystą i nieskalaną pobożnością przed Bogiem i Ojcem jest (...) zachowywać siebie nie splamionym przez świat. " Jakuba 1:27 Zło jest ohydne i obrzydliwe dla Pana Boga, dlatego Paweł nawołuje aby i uczniowie Jezusa odczuwali wstręt, odrazę do zła, jednocześnie by byli zrośniętymi z dobrem, kurczowo trzymający się tego co dobre. Nie wolno nam nie dostrzegać zła, dawać ciche przyzwolenie na jego popełnianie.
Dziś żyjemy w trudnych czasach. Ta trudność polega na zacieraniu się granicy pomiędzy dobrem a złem. Obecnie musimy wybierać nie pomiędzy złem a dobrem, ale pomiędzy dobrem, a prawie dobrem.
"Wy, którzy miłujecie Pana, miejcie w nienawiści zło! On strzeże dusz świętych swoich, Z ręki bezbożnych wyrywa ich." Psalm 97:10
"Bać się Pana - znaczy nienawidzić zła; nienawidzę buty i pychy, złych postępków oraz przewrotnej mowy." Przypowieści 8:13
"Szukajcie dobrego, a nie złego, abyście żyli i aby Pan, Bóg Zastępów, był z wami tak, jak to mówicie! Nienawidźcie zła, a miłujcie dobro i zapewnijcie prawu miejsce w bramie! Może zmiłuje się Pan, Bóg Zastępów, nad resztką Józefa." Amos. 5:14-15
"Wszystkiego doświadczajcie, co dobre, tego się trzymajcie. Od wszelkiego rodzaju zła z dala się trzymajcie." 1 Tesaloniczan 5:21-22
Kiedy rozważamy temat zła i dobra musimy koniecznie przeczytać wiersz z Izajasza 5:20; "Biada tym, którzy zło nazywają dobrem, a dobro złem, którzy zamieniają ciemność w światłość, a światłość w ciemność, zamieniają gorycz w słodycz, a słodycz w gorycz." Wiersz ten opisuje permisywizm ludzi, w tym coraz częściej konformistyczną postawę ludzi wierzących.
Wyprzedzajcie się wzajemnie w okazywaniu szacunku
Dalej apostoł Paweł pisze; "wyprzedzajcie się wzajemnie w okazywaniu szacunku."; "jedni przed drugimi okazujcie sobie nawzajem szacunek." Jaka piękna rywalizacja. Piotr dodaje; "Wszystkich szanujcie, braci miłujcie, Boga się bójcie, króla czcijcie [szanujcie, poważajcie]." 1 Piotra 2:17
Dzisiejsze rozważanie kończy zachęta; "W gorliwości nieopieszali, płonący [dosłownie wrzący] duchem, Panu służący." Ponownie musimy przywołać myśl Pawła z wiersza z Rzymian 12:1; "abyście składali ciała swoje jako ofiarę żywą." Ofiara płonie, to jest symbol gorliwości, zaangażowania i entuzjazmu dla sprawy Pana. W Objawieniu 3:15-16 czytamy, że najpoważniejszym zarzutem, jaki Pan postawił zborowi w Laodycei to letniość. Obyś był gorący...
"Ducha nie gaście."
1 Tesaloniczan 5:19
W kolejnym fragmencie Listu do Rzymian Paweł przenosi nas jakby do innego świata. W poprzednich rozważaniach pisałem o siedmiu filarach zdrowej wspólnoty. By mogły one prawidłowo funkcjonować potrzebna jest miłość.
Miłość potrzebna jest przy prorokowaniu, nauczaniu, napominaniu, dzieleniu się z innymi. Potrzebna jest przy kierowaniu wspólnotą, usługiwaniu w niej oraz w okazywaniu miłosierdzia z radością.
Na początku rozdziału Paweł wzywa do składania ciał na żywą ofiarę Bogu i nie dostosowywanie się do tego świata. W związku z tym zadajemy sobie dwa pytania; W jaki sposób daje się swoje ciało na żywą ofiarę? Co to znaczy w praktyce nie upodabniać się do tego świata? Odpowiedź na te pytania znajdujemy w tym i w następnych rozdziałach.
Miłość niech będzie nieobłudna, szczera, nie wymuszona
Miłość musi mieć czyste motywacje. Żadnych zimnych kalkulacji. Ludzie często udają miłość, by być zaakceptowanym, by dobrze wypaść w oczach innych, bo tak wypada, by postawić ludzi po swojej stronie. Różne są motywacje miłości obłudnej. Apostoł Paweł zapewne zetknął się z obłudną miłością, dlatego wzywa nas; "Niech miłość nie będzie tylko na pokaz."
W 2 Koryntian 6:3-4,6 dodaje; "Nie dajemy w niczym żadnego zgorszenia, aby służba nasza nie była zniesławiona, Ale we wszystkim okazujemy się sługami Bożymi w (...) w miłości nieobłudnej,"
"A celem tego, co przykazałem, jest miłość płynąca z czystego serca i z dobrego sumienia, i z wiary nieobłudnej," 1 Tymoteusza 1:5
We wspólnocie uczniów Jezus nie ma miejsca na imitację, udawanie, pozory. Robienie czegoś na pokaz czyni wspólnotę marnym żałosnym teatrem. Miłość musi być dojrzała, odpowiedzialna i praktyczna.
Pan Jezus powiedział; "Nowe przykazanie daję wam, abyście się wzajemnie miłowali, jak Ja was umiłowałem; abyście się i wy wzajemnie miłowali. Po tym wszyscy poznają, żeście uczniami moimi, jeśli miłość wzajemną mieć będziecie." Ew. Jana 13:34-35
Wiele na temat braterskiej miłości we wspólnotach uczniów Jezusa czytamy w listach Jana; "Po tym poznaje się dzieci Boże i dzieci diabelskie. Kto nie postępuje sprawiedliwie, nie jest z Boga, jak też ten, kto nie miłuje brata swego. Albowiem to jest zwiastowanie, które słyszeliście od początku, że mamy się nawzajem miłować;1 Jana 3:10-11
"Po tym poznaliśmy miłość, że On za nas oddał życie swoje; i my winniśmy życie oddawać za braci. Jeśli zaś ktoś posiada dobra tego świata, a widzi brata w potrzebie i zamyka przed nim serce swoje, jakże w nim może mieszkać miłość Boża? Dzieci, miłujmy nie słowem ani językiem, lecz czynem i prawdą." 1 Jana 3:16-18
"Umiłowani, miłujmy się nawzajem, gdyż miłość jest z Boga, i każdy, kto miłuje, z Boga się narodził i zna Boga. (...) Umiłowani, jeżeli Bóg nas tak umiłował, i myśmy powinni nawzajem się miłować. Boga nikt nigdy nie widział; jeżeli nawzajem się miłujemy, Bóg mieszka w nas i miłość jego doszła w nas do doskonałości, (...) Miłujmy więc, gdyż On nas przedtem umiłował. Jeśli kto mówi: Miłuję Boga, a nienawidzi brata swego, kłamcą jest; albowiem kto nie miłuje brata swego, którego widzi, nie może miłować Boga, którego nie widzi. A to przykazanie mamy od niego, aby ten, kto miłuje Boga, miłował i brata swego." 1 Jana 4:7,11-12,19-21
W wierszu 10 został użyty wyraz grecki 'filostorgoi' który można przetłumaczyć jako tkliwie, czule kochający. Natomiast W. Barclay dość ciekawie tłumaczy to słowo jako miłość rodzinna;
"Musimy być czułymi względem siebie w braterskiej miłości. Tę czułość Paweł określa słowem filastorgos, a storge to miłość rodzinna. Musimy się kochać wzajemnie, ponieważ jesteśmy jedną rodziną. W obrębie chrześcijańskiego Kościoła nie jesteśmy wobec siebie obcymi, nie jesteśmy jednostkami wyizolowanymi, jesteśmy braćmi i siostrami, ponieważ mamy jednego Ojca, Boga. Chrześcijański Kościół nie jest zbiorowiskiem znajomych, nie jest to również zgromadzenie przyjaciół; jest to rodzina Boża."
"Miłość braterska niechaj trwa."
Hebr. 13:1
"A o miłości braterskiej nie potrzeba wam pisać, bo jesteście sami przez Boga pouczeni, że należy się nawzajem miłować;" 1 Tes. 4:9
"Dopełnijcie radości mojej i bądźcie jednej myśli, mając tę samą miłość, zgodni, ożywieni jednomyślnością, I nie czyńcie nic z kłótliwości ani przez wzgląd na próżną chwałę, lecz w pokorze uważajcie jedni drugich za wyższych od siebie. Niechaj każdy baczy nie tylko na to, co jego, lecz i na to, co cudze." Filipensów 2:2-4
"I właśnie dlatego dołóżcie wszelkich starań i uzupełniajcie waszą wiarę (...) braterską miłością." 2 Piotra 1:5,7
"Napominam was tedy ja, więzień w Panu, abyście postępowali, jak przystoi na powołanie wasze, Z wszelką pokorą i łagodnością, z cierpliwością, znosząc jedni drugich w miłości," Efezjan 4:1-2
"Nade wszystko miejcie gorliwą miłość jedni ku drugim, gdyż miłość zakrywa mnóstwo grzechów." 1 Piotr. 4:8
Ktoś zapyta skąd wziąć taką miłość, czystą, szczerą ? Nie da się jej wypracować, nauczyć. To jest owoc Ducha Świętego; "Owocem zaś Ducha są: miłość ..." Galacjan 5:22
Brzydźcie się złem, trzymajcie się dobrego
To kolejny bardzo ważny postulat. Bezbożny świat, ten który nas otacza pełen jest zła i obrzydliwości grzechu. Dlatego Jakub pisał, że; "Czystą i nieskalaną pobożnością przed Bogiem i Ojcem jest (...) zachowywać siebie nie splamionym przez świat. " Jakuba 1:27 Zło jest ohydne i obrzydliwe dla Pana Boga, dlatego Paweł nawołuje aby i uczniowie Jezusa odczuwali wstręt, odrazę do zła, jednocześnie by byli zrośniętymi z dobrem, kurczowo trzymający się tego co dobre. Nie wolno nam nie dostrzegać zła, dawać ciche przyzwolenie na jego popełnianie.
Dziś żyjemy w trudnych czasach. Ta trudność polega na zacieraniu się granicy pomiędzy dobrem a złem. Obecnie musimy wybierać nie pomiędzy złem a dobrem, ale pomiędzy dobrem, a prawie dobrem.
"Wy, którzy miłujecie Pana, miejcie w nienawiści zło! On strzeże dusz świętych swoich, Z ręki bezbożnych wyrywa ich." Psalm 97:10
"Bać się Pana - znaczy nienawidzić zła; nienawidzę buty i pychy, złych postępków oraz przewrotnej mowy." Przypowieści 8:13
"Szukajcie dobrego, a nie złego, abyście żyli i aby Pan, Bóg Zastępów, był z wami tak, jak to mówicie! Nienawidźcie zła, a miłujcie dobro i zapewnijcie prawu miejsce w bramie! Może zmiłuje się Pan, Bóg Zastępów, nad resztką Józefa." Amos. 5:14-15
"Wszystkiego doświadczajcie, co dobre, tego się trzymajcie. Od wszelkiego rodzaju zła z dala się trzymajcie." 1 Tesaloniczan 5:21-22
Kiedy rozważamy temat zła i dobra musimy koniecznie przeczytać wiersz z Izajasza 5:20; "Biada tym, którzy zło nazywają dobrem, a dobro złem, którzy zamieniają ciemność w światłość, a światłość w ciemność, zamieniają gorycz w słodycz, a słodycz w gorycz." Wiersz ten opisuje permisywizm ludzi, w tym coraz częściej konformistyczną postawę ludzi wierzących.
Wyprzedzajcie się wzajemnie w okazywaniu szacunku
Dalej apostoł Paweł pisze; "wyprzedzajcie się wzajemnie w okazywaniu szacunku."; "jedni przed drugimi okazujcie sobie nawzajem szacunek." Jaka piękna rywalizacja. Piotr dodaje; "Wszystkich szanujcie, braci miłujcie, Boga się bójcie, króla czcijcie [szanujcie, poważajcie]." 1 Piotra 2:17
Dzisiejsze rozważanie kończy zachęta; "W gorliwości nieopieszali, płonący [dosłownie wrzący] duchem, Panu służący." Ponownie musimy przywołać myśl Pawła z wiersza z Rzymian 12:1; "abyście składali ciała swoje jako ofiarę żywą." Ofiara płonie, to jest symbol gorliwości, zaangażowania i entuzjazmu dla sprawy Pana. W Objawieniu 3:15-16 czytamy, że najpoważniejszym zarzutem, jaki Pan postawił zborowi w Laodycei to letniość. Obyś był gorący...
"Ducha nie gaście."
1 Tesaloniczan 5:19
Niech miłość nie będzie tylko na pokaz
W kolejnym fragmencie Listu do Rzymian Paweł
przenosi nas jakby do innego świata. W rozważaniach do dwunastego rozdziału wiersze 1-8 pisałem o
siedmiu filarach zdrowej wspólnoty. By mogły one jednak prawidłowo funkcjonować
potrzebna jest miłość.
Miłość potrzebna jest przy prorokowaniu, nauczaniu, napominaniu, dzieleniu się z innymi. Potrzebna jest przy kierowaniu wspólnotą, usługiwaniu w niej oraz w okazywaniu miłosierdzia z radością.
Teraz w kolejnych wierszach 12: 9 i następne, Paweł podaje kilka zasad funkcjonowania innego niż nasz świata. Popatrzmy w jakim żyjemy świecie. Świecie bez miłości lub z udawaną miłością, w świecie gdzie ludzie nie okazują sobie życzliwości i szacunku. Dzieci nie szanują swoich rodziców, a rodzice dzieci. Pracodawcy pracowników i odwrotnie. Cóż dopiero mówić o wyprzedzaniu się w okazywaniu szacunku. Dalej Paweł napisze, miłością braterską miłujcie jedni drugich czule, z troską, nie myślcie o sobie wyniośle. Każdy niech się bliźniemu podoba ku jego dobru.
Chciałoby się powiedzieć, Bracie Pawle, o czym ty piszesz, to jest nie realne, to są zasady z innego świata. W odpowiedzi Brat Paweł napisał; "Złóżcie wasze ciała, waszą cielesność na żywą ofiarę, miłą Bogu i nie upodabniajcie się do tego świata, ale się przemieńcie przez odnowienie umysłu swego, abyście umieli rozróżnić, co jest wolą Bożą, co jest dobre, miłe i doskonałe." Innymi słowy, upodobnijcie się, dostosujcie się do innego świata, do tych pięknych zasad w nim panujących, o których ja Paweł wam teraz piszę...
"Odpowiedział Jezus; Królestwo moje nie jest z tego świata;" Jana 18:35
Miłość potrzebna jest przy prorokowaniu, nauczaniu, napominaniu, dzieleniu się z innymi. Potrzebna jest przy kierowaniu wspólnotą, usługiwaniu w niej oraz w okazywaniu miłosierdzia z radością.
Teraz w kolejnych wierszach 12: 9 i następne, Paweł podaje kilka zasad funkcjonowania innego niż nasz świata. Popatrzmy w jakim żyjemy świecie. Świecie bez miłości lub z udawaną miłością, w świecie gdzie ludzie nie okazują sobie życzliwości i szacunku. Dzieci nie szanują swoich rodziców, a rodzice dzieci. Pracodawcy pracowników i odwrotnie. Cóż dopiero mówić o wyprzedzaniu się w okazywaniu szacunku. Dalej Paweł napisze, miłością braterską miłujcie jedni drugich czule, z troską, nie myślcie o sobie wyniośle. Każdy niech się bliźniemu podoba ku jego dobru.
Chciałoby się powiedzieć, Bracie Pawle, o czym ty piszesz, to jest nie realne, to są zasady z innego świata. W odpowiedzi Brat Paweł napisał; "Złóżcie wasze ciała, waszą cielesność na żywą ofiarę, miłą Bogu i nie upodabniajcie się do tego świata, ale się przemieńcie przez odnowienie umysłu swego, abyście umieli rozróżnić, co jest wolą Bożą, co jest dobre, miłe i doskonałe." Innymi słowy, upodobnijcie się, dostosujcie się do innego świata, do tych pięknych zasad w nim panujących, o których ja Paweł wam teraz piszę...
"Odpowiedział Jezus; Królestwo moje nie jest z tego świata;" Jana 18:35
poniedziałek, 10 września 2018
Rozdział 12:8
"jeśli kto napomina [zachęca, pobudza do czegoś, usilnie namawia], to w napominaniu [nawoływaniu]; jeśli kto obdarowuje, to w szczerości [z hojnością]; kto jest przełożony, niech okaże gorliwość [pracowitość, pilność]; kto okazuje miłosierdzie, niech to czyni z radością."
Kontynuujemy temat siedmiu filarów zdrowej wspólnoty. W poprzednim rozważaniu omówiliśmy trzy, prorokowanie, praktyczne usługiwanie i nauczanie teraz kolej na cztery kolejne.
4. Napominanie [zachęcanie, przypominanie]
Greckie słowo 'parakaleo' ma wiele znaczeń, wśród nich jest napominanie. Słowo to oznaczało również prosić, zachęcać, pocieszać, zapraszać, dodawać odwagi, pobudzać do czegoś, usilnie namawiać, wzywać. Polskie napominać, pochodzi od pomnieć, przypomnieć i oznacza; mówić, jak należy lub jak nie należy postępować ze względu na skutki dobre lub złe, pouczać, przestrzegać. Według SJP; napominać to zwrócić komuś uwagę, przestrzec przed czymś lub nakazać spełnienie obowiązku.
Słowo 'parakalo' użyte jest jeszcze w Rzymian 12:1 [błagam was, wzywam, zachęcam]; 15:30 [proszę was], 16:17 [proszę was, zachęcam], oraz co jest bardzo ważne w Jana 14:26 jako Palakletos
[Pocieszyciel, ten który stoi obok]. To jest określenie Ducha Świętego, którego zadaniem jest m.in.przypominanie; "i przypomni wam wszystko, co wam powiedziałem."
"Kto zważa na napomnienia, postępuje roztropnie." Przypowieści Salomona 15:5
"Ucho, które słucha zbawiennego napomnienia, chętnie przebywa w gronie mędrców. Kto nie zważa na karność, gardzi własnym życiem, lecz kto słucha napomnienia, nabywa rozumu."; "Złotym kolczykiem i klejnotem ze złota jest dla ucha, które słucha, ten, kto mądrze napomina." Przypowieści Salomona 15:31,31; 25:12; "Błogosławieni ci, którzy stosują się do napomnień jego, Szukają go z całego serca," Psalm 119:2
"napominajcie jedni drugich każdego dnia, dopóki trwa to, co się nazywa "dzisiaj", aby nikt z was nie popadł w zatwardziałość przez oszustwo grzechu. " Hebrajczyków 3:13
Nauczanie i napominanie w listach Pawła
"Piszę to, nie aby was zawstydzić, lecz aby was napomnieć, jako moje dzieci umiłowane." 1 Koryntian 4:14
„Napominam was tedy ja, więzień w Panu, abyście postępowali, jak przystoi na powołanie wasze.” Efezjan 4:1
„Jego to zwiastujemy, napominając i nauczając każdego człowieka we wszelkiej mądrości, aby stawić go doskonałym w Chrystusie Jezusie;” Kolosan 1:28
” Wszak wiecie, że każdego z was, niczym ojciec dzieci swoje, napominaliśmy i zachęcali, i zaklinali, abyście prowadzili życie godne Boga, który was powołuje do swego Królestwa i chwały.” 1 Tesaloniczan 2:12
„A poza tym, bracia, prosimy was i napominamy w Panu Jezusie, abyście stosownie do otrzymanego od nas pouczenia, jak macie postępować i podobać się Bogu, jak zresztą postępujecie, abyście tym bardziej obfitowali.” 1 Tesaloniczan 4:1
„Słowo Chrystusowe niech mieszka w was obficie; we wszelkiej mądrości nauczajcie i napominajcie jedni drugich przez psalmy, hymny, pieśni duchowne, wdzięcznie śpiewając Bogu w sercach waszych.” Kolosan 3:16
”Dlatego napominajcie się nawzajem i budujcie jeden drugiego, co też czynicie.” 1 Tesaloniczan 5:11
„Dopóki nie przyjdę, pilnuj czytania, napominania, nauki.” 1 Tymoteusza 4:13
„A sługa Pański nie powinien wdawać się w spory, lecz powinien być uprzejmy dla wszystkich, zdolny do nauczania, cierpliwie znoszący przeciwności, napominający z łagodnością krnąbrnych, w nadziei, że Bóg przywiedzie ich kiedyś do upamiętania i do poznania prawdy.” 2 Tymoteusza 2:25
” Ale ty mów, co odpowiada zdrowej nauce, (…) To mów i tak napominaj, i tak strofuj z całą powagą.” Tytusa 2:1,15
„Głoś Słowo, bądź w pogotowiu w każdy czas, dogodny czy niedogodny, karć, grom, napominaj z wszelką cierpliwością i pouczaniem.” 2 Tymoteusza 4:2
”W końcu, bracia, bądźcie zdrowi; doskonalcie się, weźcie sobie napomnienie do serca, bądźcie jednomyślni, zachowujcie pokój, a Bóg miłości i pokoju będzie z wami.” 2 Koryntian 13:11
5. Obdarowywanie, dzielenie się z innymi
Kolejnym darem jest dzielenie się z innymi. To nie jest łatwa służba, dzielić się z tymi co są w potrzebie. Szczególnie w dzisiejszych czasach gdy wokół nas jest wielu naciągaczy. Wiele osób było już na tyle wykorzystanych, że zniechęciło się ku pomocy dla innych. Mimo to wspólnota nie będzie zdrową gdy zaniechamy lub zmarginalizujemy dzielenie się z innymi. W dzisiejszych czasach ta niełatwa służba powinna być objęta szczególnym wsparciem i troską, by ci co rozdają czynili to szczerze i z radością.
Greckie słowo 'metadidous' znaczy dać część z czegoś, podzielić się czymś, odstąpić coś komuś, udzielać się.
"Dlatego uznałem za rzecz konieczną, żeby wezwać braci, by przed nami poszli do was i zawczasu przygotowali poprzednio zapowiedziany dar, tak aby on był wyrazem hojności, a nie skąpstwa. A powiadam: Kto sieje skąpo, skąpo też żąć będzie, a kto sieje obficie, obficie też żąć będzie. Każdy, tak jak sobie postanowił w sercu, nie z żalem albo z przymusu; gdyż ochotnego dawcę Bóg miłuje." 2 Koryntian 9:5-7
"A jeśli komu z was brak mądrości, niech prosi Boga, który wszystkich obdarza chętnie i bez wypominania, a będzie mu dana.(...) Wszelki datek [podarunek] dobry i wszelki dar doskonały zstępuje z góry od Ojca światłości: u niego nie ma żadnej odmiany ani nawet chwilowego zaćmienia." Jakuba 1: 5,17
Musimy pamiętać o tym, że Bóg jest dawcą, i sami zostaliśmy obdarowani przez Boga wszystkim co jest nap potrzebne do życia. "Boska Jego moc obdarowała nas wszystkim, co jest potrzebne do życia i pobożności, przez poznanie tego, który nas powołał przez własną chwałę i cnotę." 2 Piotra 1:3
"Kto kradnie, niech kraść przestanie, a niech raczej żmudną pracą własnych rąk zdobywa dobra, aby miał z czego udzielać potrzebującemu." Efezjan 4:28
"I pytały go [Jana Chrzciciela] tłumy: Cóż więc mamy czynić? A on odpowiadając, rzekł im: Kto ma dwie suknie, niechaj da temu, który nie ma, a kto ma żywność, niech uczyni podobnie." Łukasza 3:10,11
Dzielenie się z innymi nie ogranicza się do pieniędzy, możemy dać komuś coś z naszego czasu, ubrań, możemy komuś w razie potrzeby użyczyć samochodu, pozwolić skorzystać z pralki, udostępnić książkę do przeczytania. Udzielenie gościny tez jest jedną z form dzielenia się z innymi; "wspierajcie świętych w potrzebach, okazujcie gościnność." Rzymian 12:13
"Okazujcie gościnność jedni drugim bez szemrania." 1 Piotra 4:9
6. Zarządzanie, kierowanie
Kolejny potrzebny dar we wspólnotach to umiejętność kierowania, zarządzania, organizowania. Pierwsze wspólnoty chrześcijan nie były tak mocno zhierarchizowane jak obecnie, nie było podziału na duchownych i laikat, ale były zarządzane, kierowane przez starszych i diakonów.
"Mieć na pieczy [mieć troskę o] Kościół [Ekklesję] Boży"
1 Tymoteusza 3:5
Słowo biskup, starszy [prezbiter] nie oznaczało stanowiska, tytułu, ale rodzaj, charakter wykonywanej służby we wspólnocie. Greckie 'episkopos' oznaczało doglądać, zarządzać, opiekować się czymś, być na czele, być strażnikiem czegoś, wywiadowcą. Kolejne słowo to 'presbiteros' oznaczało starszego wśród braci. Człowieka doświadczonego, mającego autorytet we wspólnocie, będącego przykładem życia i wiary.
Tu w liście do Rzymian mamy użyte słowo 'proistamenos' Co oznacza; być obrońcą, opiekunem, osłaniać innych, być przewodnikiem, dbać o, dopomagać, stać na czele, rządzić, kierować, być ponad.
Obecnie widzimy tendencję przeakcentowania roli przywództwa w ekklesji. Tymczasem jest to jedna z wielu służb, nie najważniejsza. Zarządzający ma być na czele, nigdy ponad innymi. Pierwszy wśród równych. Podoba mi się takie określenie. Jest też jakaś subtelna różnica między rządzeniem a kierowaniem.
W 1 Koryntian 12:28 kierowanie wspólnotą jest wymienione pod koniec listy ustanowień Bożych; "A Bóg ustanowił w kościele najpierw apostołów, po wtóre proroków, po trzecie nauczycieli, następnie moc czynienia cudów, potem dary uzdrawiania, niesienia pomocy, kierowania, różne języki."
Zarządzanie wspólnotą zasługuje na szacunek. Musimy o tym pamiętać. Paweł w 1 Tesaloniczan 5:11-14 napisał; "Dlatego napominajcie [zachęcajcie] się nawzajem i budujcie jeden drugiego, co też czynicie. A prosimy was, bracia, abyście darzyli uznaniem [dostrzegali] tych, którzy pracują [się trudzą] wśród was, są przełożonymi waszymi [dosł. stoją na czele] w Panu i napominają [korygują] was; Szanujcie ich i miłujcie jak najgoręcej dla ich pracy. Zachowujcie pokój między sobą. "
Dalej apostoł Piotr upomina; "Starszych więc wśród was napominam, jako również starszy i świadek cierpień Chrystusowych oraz współuczestnik chwały, która ma się objawić: Paście trzodę Bożą, która jest między wami, nie z przymusu, lecz ochotnie, po Bożemu, nie dla brzydkiego zysku, lecz z oddaniem, nie jako panujący nad tymi, którzy są wam poruczeni, lecz jako wzór dla trzody." 1 Piotra 5: 1-3
Uzupełnienie: Werner de Boor napisał: "Posród wspomnianych wyżej dwóch rodzajów służb wymieniony jest 'proistamenos', tzn. przełożony. Paweł umieszczając go pomiędzy tym który obdarowuje, a tym kto okazuje miłosierdzie, pokazał, że osoby zajmujące kierownicze stanowiska nie odgrywają w zborze szczególnej roli. "Upodabniamy się do tego świata", jeżeli wynosimy ich w kościele ponad innych i stroimy w tytuły i zaszczyty. Bardziej prawdopodobne jest jednak, że apostoł użył tego słowa w znaczeniu zarządzającego, zajmującego się czymś i ponoszącego za to odpowiedzialność. Zbór potrzebuje ludzi troszczących się o taką lub inną sprawę."
7. Miłosierdzie
Pan Jezus powiedział; "Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią." Mateusza 5:7 Miłosierdzie to jeden z podstawowych aspektów chrześcijaństwa. Jedną z cech charakteru Pana Boga jest miłosierdzie. Czytaliśmy o tym Rzymian 11:32; "Albowiem Bóg poddał wszystkich w niewolę nieposłuszeństwa, aby się nad wszystkimi zmiłować."
"Idźcie i nauczcie się, co to znaczy: Miłosierdzia chcę, a nie ofiary." Mateusza 9:13
Pan Bóg jest bogaty w miłosierdzie, dlatego i my powinnismy być bogaci w okazywanie miłosierdzia; "Bóg, który jest bogaty w miłosierdzie, dla wielkiej miłości swojej, którą nas umiłował," Efezjan 2:4
Greckie słowo 'elleon' znaczy zmiłować się, okazać współczucie, litość, miłosierdzie, dobrodziejstwo. Przykładem takiej słuzby jest troska o chorych, ubogich, wdowy i sieroty. Miłosierdzia potrzebują wierzący ci którzy upadli, są słabi, nie radzą sobie z nawykami, z grzechem.
"A my, którzy jesteśmy mocni, winniśmy wziąć na siebie ułomności słabych, a nie mieć upodobania w sobie samych."
"Bracia, jeśli człowiek zostanie przyłapany na jakimś upadku, wy, którzy macie Ducha, poprawiajcie takiego w duchu łagodności, bacząc każdy na siebie samego, abyś i ty nie był kuszony. Jedni drugich brzemiona noście, a tak wypełnicie zakon Chrystusowy." Galacjan 6:1-2
"Przeto przyobleczcie się jako wybrani Boży, święci i umiłowani, w serdeczne współczucie, w dobroć, pokorę, łagodność i cierpliwość, znosząc jedni drugich i przebaczając sobie nawzajem," Kolosan 3:12"A w końcu: Bądźcie wszyscy jednomyślni, współczujący, braterscy, miłosierni, pokorni;" 1 Piotra 3:8
"zachowajcie siebie samych w miłości Bożej, oczekując miłosierdzia Pana naszego Jezusa Chrystusa, ku życiu wiecznemu. Dla jednych, którzy mają wątpliwości, miejcie litość, wyrywając ich z ognia, ratujcie ich" Judy 1:21-23
"Tak mówi Pan Zastępów: Wydawajcie sprawiedliwe wyroki i świadczcie sobie nawzajem miłość i miłosierdzie!" Zachariasza 7:9
"Oznajmiono ci, człowiecze, co jest dobre i czego Pan żąda od ciebie: tylko, abyś wypełniał prawo, okazywał miłość bratnią [miłował miłosierdzie] i w pokorze obcował ze swoim Bogiem." Micheasza 6:8
Wśród tych siedmiu fundamentów trzy z nich to nic innego jak duszpasterstwo, które jako całość jest bardzo potrzebne we wspólnotach i nie może być realizowane przez jedną lub kilka wybranych osób. Pamiętacie takie słowa z NT ? Jedni drugim, jedni drugich....
W jaki sposób daje się swoje ciało na żywą ofiarę ?
Żeby posiadać te dary i móc realizować je we wspólnocie z gorliwością i radością musimy spełnić postulat Pawła z Rzymian 12:1; "Wzywam więc was, bracia, przez miłosierdzie Boga, abyście stawili swoje ciała jako ofiarę żywą, świętą, przyjemną Bogu, tę rozumną służbę waszą." Ofiarowanie naszych ciał to zaangażowana służba we wspólnocie w obszarze tych siedmiu darów, kto re są fundamentem zdrowej wspólnoty uczniów Jezusa.
Kontynuujemy temat siedmiu filarów zdrowej wspólnoty. W poprzednim rozważaniu omówiliśmy trzy, prorokowanie, praktyczne usługiwanie i nauczanie teraz kolej na cztery kolejne.
4. Napominanie [zachęcanie, przypominanie]
Greckie słowo 'parakaleo' ma wiele znaczeń, wśród nich jest napominanie. Słowo to oznaczało również prosić, zachęcać, pocieszać, zapraszać, dodawać odwagi, pobudzać do czegoś, usilnie namawiać, wzywać. Polskie napominać, pochodzi od pomnieć, przypomnieć i oznacza; mówić, jak należy lub jak nie należy postępować ze względu na skutki dobre lub złe, pouczać, przestrzegać. Według SJP; napominać to zwrócić komuś uwagę, przestrzec przed czymś lub nakazać spełnienie obowiązku.
Słowo 'parakalo' użyte jest jeszcze w Rzymian 12:1 [błagam was, wzywam, zachęcam]; 15:30 [proszę was], 16:17 [proszę was, zachęcam], oraz co jest bardzo ważne w Jana 14:26 jako Palakletos
[Pocieszyciel, ten który stoi obok]. To jest określenie Ducha Świętego, którego zadaniem jest m.in.przypominanie; "i przypomni wam wszystko, co wam powiedziałem."
"Kto zważa na napomnienia, postępuje roztropnie." Przypowieści Salomona 15:5
"Ucho, które słucha zbawiennego napomnienia, chętnie przebywa w gronie mędrców. Kto nie zważa na karność, gardzi własnym życiem, lecz kto słucha napomnienia, nabywa rozumu."; "Złotym kolczykiem i klejnotem ze złota jest dla ucha, które słucha, ten, kto mądrze napomina." Przypowieści Salomona 15:31,31; 25:12; "Błogosławieni ci, którzy stosują się do napomnień jego, Szukają go z całego serca," Psalm 119:2
"napominajcie jedni drugich każdego dnia, dopóki trwa to, co się nazywa "dzisiaj", aby nikt z was nie popadł w zatwardziałość przez oszustwo grzechu. " Hebrajczyków 3:13
Nauczanie i napominanie w listach Pawła
"Piszę to, nie aby was zawstydzić, lecz aby was napomnieć, jako moje dzieci umiłowane." 1 Koryntian 4:14
„Napominam was tedy ja, więzień w Panu, abyście postępowali, jak przystoi na powołanie wasze.” Efezjan 4:1
„Jego to zwiastujemy, napominając i nauczając każdego człowieka we wszelkiej mądrości, aby stawić go doskonałym w Chrystusie Jezusie;” Kolosan 1:28
” Wszak wiecie, że każdego z was, niczym ojciec dzieci swoje, napominaliśmy i zachęcali, i zaklinali, abyście prowadzili życie godne Boga, który was powołuje do swego Królestwa i chwały.” 1 Tesaloniczan 2:12
„A poza tym, bracia, prosimy was i napominamy w Panu Jezusie, abyście stosownie do otrzymanego od nas pouczenia, jak macie postępować i podobać się Bogu, jak zresztą postępujecie, abyście tym bardziej obfitowali.” 1 Tesaloniczan 4:1
„Słowo Chrystusowe niech mieszka w was obficie; we wszelkiej mądrości nauczajcie i napominajcie jedni drugich przez psalmy, hymny, pieśni duchowne, wdzięcznie śpiewając Bogu w sercach waszych.” Kolosan 3:16
”Dlatego napominajcie się nawzajem i budujcie jeden drugiego, co też czynicie.” 1 Tesaloniczan 5:11
„Dopóki nie przyjdę, pilnuj czytania, napominania, nauki.” 1 Tymoteusza 4:13
„A sługa Pański nie powinien wdawać się w spory, lecz powinien być uprzejmy dla wszystkich, zdolny do nauczania, cierpliwie znoszący przeciwności, napominający z łagodnością krnąbrnych, w nadziei, że Bóg przywiedzie ich kiedyś do upamiętania i do poznania prawdy.” 2 Tymoteusza 2:25
” Ale ty mów, co odpowiada zdrowej nauce, (…) To mów i tak napominaj, i tak strofuj z całą powagą.” Tytusa 2:1,15
„Głoś Słowo, bądź w pogotowiu w każdy czas, dogodny czy niedogodny, karć, grom, napominaj z wszelką cierpliwością i pouczaniem.” 2 Tymoteusza 4:2
”W końcu, bracia, bądźcie zdrowi; doskonalcie się, weźcie sobie napomnienie do serca, bądźcie jednomyślni, zachowujcie pokój, a Bóg miłości i pokoju będzie z wami.” 2 Koryntian 13:11
5. Obdarowywanie, dzielenie się z innymi
Kolejnym darem jest dzielenie się z innymi. To nie jest łatwa służba, dzielić się z tymi co są w potrzebie. Szczególnie w dzisiejszych czasach gdy wokół nas jest wielu naciągaczy. Wiele osób było już na tyle wykorzystanych, że zniechęciło się ku pomocy dla innych. Mimo to wspólnota nie będzie zdrową gdy zaniechamy lub zmarginalizujemy dzielenie się z innymi. W dzisiejszych czasach ta niełatwa służba powinna być objęta szczególnym wsparciem i troską, by ci co rozdają czynili to szczerze i z radością.
Greckie słowo 'metadidous' znaczy dać część z czegoś, podzielić się czymś, odstąpić coś komuś, udzielać się.
"Dlatego uznałem za rzecz konieczną, żeby wezwać braci, by przed nami poszli do was i zawczasu przygotowali poprzednio zapowiedziany dar, tak aby on był wyrazem hojności, a nie skąpstwa. A powiadam: Kto sieje skąpo, skąpo też żąć będzie, a kto sieje obficie, obficie też żąć będzie. Każdy, tak jak sobie postanowił w sercu, nie z żalem albo z przymusu; gdyż ochotnego dawcę Bóg miłuje." 2 Koryntian 9:5-7
"A jeśli komu z was brak mądrości, niech prosi Boga, który wszystkich obdarza chętnie i bez wypominania, a będzie mu dana.(...) Wszelki datek [podarunek] dobry i wszelki dar doskonały zstępuje z góry od Ojca światłości: u niego nie ma żadnej odmiany ani nawet chwilowego zaćmienia." Jakuba 1: 5,17
Musimy pamiętać o tym, że Bóg jest dawcą, i sami zostaliśmy obdarowani przez Boga wszystkim co jest nap potrzebne do życia. "Boska Jego moc obdarowała nas wszystkim, co jest potrzebne do życia i pobożności, przez poznanie tego, który nas powołał przez własną chwałę i cnotę." 2 Piotra 1:3
"Kto kradnie, niech kraść przestanie, a niech raczej żmudną pracą własnych rąk zdobywa dobra, aby miał z czego udzielać potrzebującemu." Efezjan 4:28
"I pytały go [Jana Chrzciciela] tłumy: Cóż więc mamy czynić? A on odpowiadając, rzekł im: Kto ma dwie suknie, niechaj da temu, który nie ma, a kto ma żywność, niech uczyni podobnie." Łukasza 3:10,11
Dzielenie się z innymi nie ogranicza się do pieniędzy, możemy dać komuś coś z naszego czasu, ubrań, możemy komuś w razie potrzeby użyczyć samochodu, pozwolić skorzystać z pralki, udostępnić książkę do przeczytania. Udzielenie gościny tez jest jedną z form dzielenia się z innymi; "wspierajcie świętych w potrzebach, okazujcie gościnność." Rzymian 12:13
"Okazujcie gościnność jedni drugim bez szemrania." 1 Piotra 4:9
6. Zarządzanie, kierowanie
Kolejny potrzebny dar we wspólnotach to umiejętność kierowania, zarządzania, organizowania. Pierwsze wspólnoty chrześcijan nie były tak mocno zhierarchizowane jak obecnie, nie było podziału na duchownych i laikat, ale były zarządzane, kierowane przez starszych i diakonów.
"Mieć na pieczy [mieć troskę o] Kościół [Ekklesję] Boży"
1 Tymoteusza 3:5
Słowo biskup, starszy [prezbiter] nie oznaczało stanowiska, tytułu, ale rodzaj, charakter wykonywanej służby we wspólnocie. Greckie 'episkopos' oznaczało doglądać, zarządzać, opiekować się czymś, być na czele, być strażnikiem czegoś, wywiadowcą. Kolejne słowo to 'presbiteros' oznaczało starszego wśród braci. Człowieka doświadczonego, mającego autorytet we wspólnocie, będącego przykładem życia i wiary.
Tu w liście do Rzymian mamy użyte słowo 'proistamenos' Co oznacza; być obrońcą, opiekunem, osłaniać innych, być przewodnikiem, dbać o, dopomagać, stać na czele, rządzić, kierować, być ponad.
Obecnie widzimy tendencję przeakcentowania roli przywództwa w ekklesji. Tymczasem jest to jedna z wielu służb, nie najważniejsza. Zarządzający ma być na czele, nigdy ponad innymi. Pierwszy wśród równych. Podoba mi się takie określenie. Jest też jakaś subtelna różnica między rządzeniem a kierowaniem.
W 1 Koryntian 12:28 kierowanie wspólnotą jest wymienione pod koniec listy ustanowień Bożych; "A Bóg ustanowił w kościele najpierw apostołów, po wtóre proroków, po trzecie nauczycieli, następnie moc czynienia cudów, potem dary uzdrawiania, niesienia pomocy, kierowania, różne języki."
Zarządzanie wspólnotą zasługuje na szacunek. Musimy o tym pamiętać. Paweł w 1 Tesaloniczan 5:11-14 napisał; "Dlatego napominajcie [zachęcajcie] się nawzajem i budujcie jeden drugiego, co też czynicie. A prosimy was, bracia, abyście darzyli uznaniem [dostrzegali] tych, którzy pracują [się trudzą] wśród was, są przełożonymi waszymi [dosł. stoją na czele] w Panu i napominają [korygują] was; Szanujcie ich i miłujcie jak najgoręcej dla ich pracy. Zachowujcie pokój między sobą. "
Dalej apostoł Piotr upomina; "Starszych więc wśród was napominam, jako również starszy i świadek cierpień Chrystusowych oraz współuczestnik chwały, która ma się objawić: Paście trzodę Bożą, która jest między wami, nie z przymusu, lecz ochotnie, po Bożemu, nie dla brzydkiego zysku, lecz z oddaniem, nie jako panujący nad tymi, którzy są wam poruczeni, lecz jako wzór dla trzody." 1 Piotra 5: 1-3
Uzupełnienie: Werner de Boor napisał: "Posród wspomnianych wyżej dwóch rodzajów służb wymieniony jest 'proistamenos', tzn. przełożony. Paweł umieszczając go pomiędzy tym który obdarowuje, a tym kto okazuje miłosierdzie, pokazał, że osoby zajmujące kierownicze stanowiska nie odgrywają w zborze szczególnej roli. "Upodabniamy się do tego świata", jeżeli wynosimy ich w kościele ponad innych i stroimy w tytuły i zaszczyty. Bardziej prawdopodobne jest jednak, że apostoł użył tego słowa w znaczeniu zarządzającego, zajmującego się czymś i ponoszącego za to odpowiedzialność. Zbór potrzebuje ludzi troszczących się o taką lub inną sprawę."
7. Miłosierdzie
Pan Jezus powiedział; "Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią." Mateusza 5:7 Miłosierdzie to jeden z podstawowych aspektów chrześcijaństwa. Jedną z cech charakteru Pana Boga jest miłosierdzie. Czytaliśmy o tym Rzymian 11:32; "Albowiem Bóg poddał wszystkich w niewolę nieposłuszeństwa, aby się nad wszystkimi zmiłować."
"Idźcie i nauczcie się, co to znaczy: Miłosierdzia chcę, a nie ofiary." Mateusza 9:13
Pan Bóg jest bogaty w miłosierdzie, dlatego i my powinnismy być bogaci w okazywanie miłosierdzia; "Bóg, który jest bogaty w miłosierdzie, dla wielkiej miłości swojej, którą nas umiłował," Efezjan 2:4
Greckie słowo 'elleon' znaczy zmiłować się, okazać współczucie, litość, miłosierdzie, dobrodziejstwo. Przykładem takiej słuzby jest troska o chorych, ubogich, wdowy i sieroty. Miłosierdzia potrzebują wierzący ci którzy upadli, są słabi, nie radzą sobie z nawykami, z grzechem.
"A my, którzy jesteśmy mocni, winniśmy wziąć na siebie ułomności słabych, a nie mieć upodobania w sobie samych."
"Bracia, jeśli człowiek zostanie przyłapany na jakimś upadku, wy, którzy macie Ducha, poprawiajcie takiego w duchu łagodności, bacząc każdy na siebie samego, abyś i ty nie był kuszony. Jedni drugich brzemiona noście, a tak wypełnicie zakon Chrystusowy." Galacjan 6:1-2
"Przeto przyobleczcie się jako wybrani Boży, święci i umiłowani, w serdeczne współczucie, w dobroć, pokorę, łagodność i cierpliwość, znosząc jedni drugich i przebaczając sobie nawzajem," Kolosan 3:12"A w końcu: Bądźcie wszyscy jednomyślni, współczujący, braterscy, miłosierni, pokorni;" 1 Piotra 3:8
"zachowajcie siebie samych w miłości Bożej, oczekując miłosierdzia Pana naszego Jezusa Chrystusa, ku życiu wiecznemu. Dla jednych, którzy mają wątpliwości, miejcie litość, wyrywając ich z ognia, ratujcie ich" Judy 1:21-23
"Tak mówi Pan Zastępów: Wydawajcie sprawiedliwe wyroki i świadczcie sobie nawzajem miłość i miłosierdzie!" Zachariasza 7:9
"Oznajmiono ci, człowiecze, co jest dobre i czego Pan żąda od ciebie: tylko, abyś wypełniał prawo, okazywał miłość bratnią [miłował miłosierdzie] i w pokorze obcował ze swoim Bogiem." Micheasza 6:8
Wśród tych siedmiu fundamentów trzy z nich to nic innego jak duszpasterstwo, które jako całość jest bardzo potrzebne we wspólnotach i nie może być realizowane przez jedną lub kilka wybranych osób. Pamiętacie takie słowa z NT ? Jedni drugim, jedni drugich....
W jaki sposób daje się swoje ciało na żywą ofiarę ?
Żeby posiadać te dary i móc realizować je we wspólnocie z gorliwością i radością musimy spełnić postulat Pawła z Rzymian 12:1; "Wzywam więc was, bracia, przez miłosierdzie Boga, abyście stawili swoje ciała jako ofiarę żywą, świętą, przyjemną Bogu, tę rozumną służbę waszą." Ofiarowanie naszych ciał to zaangażowana służba we wspólnocie w obszarze tych siedmiu darów, kto re są fundamentem zdrowej wspólnoty uczniów Jezusa.
Subskrybuj:
Posty (Atom)