Kontynuujemy temat siedmiu filarów zdrowej wspólnoty. W poprzednim rozważaniu omówiliśmy trzy, prorokowanie, praktyczne usługiwanie i nauczanie teraz kolej na cztery kolejne.
4. Napominanie [zachęcanie, przypominanie]
Greckie słowo 'parakaleo' ma wiele znaczeń, wśród nich jest napominanie. Słowo to oznaczało również prosić, zachęcać, pocieszać, zapraszać, dodawać odwagi, pobudzać do czegoś, usilnie namawiać, wzywać. Polskie napominać, pochodzi od pomnieć, przypomnieć i oznacza; mówić, jak należy lub jak nie należy postępować ze względu na skutki dobre lub złe, pouczać, przestrzegać. Według SJP; napominać to zwrócić komuś uwagę, przestrzec przed czymś lub nakazać spełnienie obowiązku.
Słowo 'parakalo' użyte jest jeszcze w Rzymian 12:1 [błagam was, wzywam, zachęcam]; 15:30 [proszę was], 16:17 [proszę was, zachęcam], oraz co jest bardzo ważne w Jana 14:26 jako Palakletos
[Pocieszyciel, ten który stoi obok]. To jest określenie Ducha Świętego, którego zadaniem jest m.in.przypominanie; "i przypomni wam wszystko, co wam powiedziałem."
"Kto zważa na napomnienia, postępuje roztropnie." Przypowieści Salomona 15:5
"Ucho, które słucha zbawiennego napomnienia, chętnie przebywa w gronie mędrców. Kto nie zważa na karność, gardzi własnym życiem, lecz kto słucha napomnienia, nabywa rozumu."; "Złotym kolczykiem i klejnotem ze złota jest dla ucha, które słucha, ten, kto mądrze napomina." Przypowieści Salomona 15:31,31; 25:12; "Błogosławieni ci, którzy stosują się do napomnień jego, Szukają go z całego serca," Psalm 119:2
"napominajcie jedni drugich każdego dnia, dopóki trwa to, co się nazywa "dzisiaj", aby nikt z was nie popadł w zatwardziałość przez oszustwo grzechu. " Hebrajczyków 3:13
Nauczanie i napominanie w listach Pawła
"Piszę to, nie aby was zawstydzić, lecz aby was napomnieć, jako moje dzieci umiłowane." 1 Koryntian 4:14
„Napominam was tedy ja, więzień w Panu, abyście postępowali, jak przystoi na powołanie wasze.” Efezjan 4:1
„Jego to zwiastujemy, napominając i nauczając każdego człowieka we wszelkiej mądrości, aby stawić go doskonałym w Chrystusie Jezusie;” Kolosan 1:28
” Wszak wiecie, że każdego z was, niczym ojciec dzieci swoje, napominaliśmy i zachęcali, i zaklinali, abyście prowadzili życie godne Boga, który was powołuje do swego Królestwa i chwały.” 1 Tesaloniczan 2:12
„A poza tym, bracia, prosimy was i napominamy w Panu Jezusie, abyście stosownie do otrzymanego od nas pouczenia, jak macie postępować i podobać się Bogu, jak zresztą postępujecie, abyście tym bardziej obfitowali.” 1 Tesaloniczan 4:1
„Słowo Chrystusowe niech mieszka w was obficie; we wszelkiej mądrości nauczajcie i napominajcie jedni drugich przez psalmy, hymny, pieśni duchowne, wdzięcznie śpiewając Bogu w sercach waszych.” Kolosan 3:16
”Dlatego napominajcie się nawzajem i budujcie jeden drugiego, co też czynicie.” 1 Tesaloniczan 5:11
„Dopóki nie przyjdę, pilnuj czytania, napominania, nauki.” 1 Tymoteusza 4:13
„A sługa Pański nie powinien wdawać się w spory, lecz powinien być uprzejmy dla wszystkich, zdolny do nauczania, cierpliwie znoszący przeciwności, napominający z łagodnością krnąbrnych, w nadziei, że Bóg przywiedzie ich kiedyś do upamiętania i do poznania prawdy.” 2 Tymoteusza 2:25
” Ale ty mów, co odpowiada zdrowej nauce, (…) To mów i tak napominaj, i tak strofuj z całą powagą.” Tytusa 2:1,15
„Głoś Słowo, bądź w pogotowiu w każdy czas, dogodny czy niedogodny, karć, grom, napominaj z wszelką cierpliwością i pouczaniem.” 2 Tymoteusza 4:2
”W końcu, bracia, bądźcie zdrowi; doskonalcie się, weźcie sobie napomnienie do serca, bądźcie jednomyślni, zachowujcie pokój, a Bóg miłości i pokoju będzie z wami.” 2 Koryntian 13:11
5. Obdarowywanie, dzielenie się z innymi
Kolejnym darem jest dzielenie się z innymi. To nie jest łatwa służba, dzielić się z tymi co są w potrzebie. Szczególnie w dzisiejszych czasach gdy wokół nas jest wielu naciągaczy. Wiele osób było już na tyle wykorzystanych, że zniechęciło się ku pomocy dla innych. Mimo to wspólnota nie będzie zdrową gdy zaniechamy lub zmarginalizujemy dzielenie się z innymi. W dzisiejszych czasach ta niełatwa służba powinna być objęta szczególnym wsparciem i troską, by ci co rozdają czynili to szczerze i z radością.
Greckie słowo 'metadidous' znaczy dać część z czegoś, podzielić się czymś, odstąpić coś komuś, udzielać się.
"Dlatego uznałem za rzecz konieczną, żeby wezwać braci, by przed nami poszli do was i zawczasu przygotowali poprzednio zapowiedziany dar, tak aby on był wyrazem hojności, a nie skąpstwa. A powiadam: Kto sieje skąpo, skąpo też żąć będzie, a kto sieje obficie, obficie też żąć będzie. Każdy, tak jak sobie postanowił w sercu, nie z żalem albo z przymusu; gdyż ochotnego dawcę Bóg miłuje." 2 Koryntian 9:5-7
"A jeśli komu z was brak mądrości, niech prosi Boga, który wszystkich obdarza chętnie i bez wypominania, a będzie mu dana.(...) Wszelki datek [podarunek] dobry i wszelki dar doskonały zstępuje z góry od Ojca światłości: u niego nie ma żadnej odmiany ani nawet chwilowego zaćmienia." Jakuba 1: 5,17
Musimy pamiętać o tym, że Bóg jest dawcą, i sami zostaliśmy obdarowani przez Boga wszystkim co jest nap potrzebne do życia. "Boska Jego moc obdarowała nas wszystkim, co jest potrzebne do życia i pobożności, przez poznanie tego, który nas powołał przez własną chwałę i cnotę." 2 Piotra 1:3
"Kto kradnie, niech kraść przestanie, a niech raczej żmudną pracą własnych rąk zdobywa dobra, aby miał z czego udzielać potrzebującemu." Efezjan 4:28
"I pytały go [Jana Chrzciciela] tłumy: Cóż więc mamy czynić? A on odpowiadając, rzekł im: Kto ma dwie suknie, niechaj da temu, który nie ma, a kto ma żywność, niech uczyni podobnie." Łukasza 3:10,11
Dzielenie się z innymi nie ogranicza się do pieniędzy, możemy dać komuś coś z naszego czasu, ubrań, możemy komuś w razie potrzeby użyczyć samochodu, pozwolić skorzystać z pralki, udostępnić książkę do przeczytania. Udzielenie gościny tez jest jedną z form dzielenia się z innymi; "wspierajcie świętych w potrzebach, okazujcie gościnność." Rzymian 12:13
"Okazujcie gościnność jedni drugim bez szemrania." 1 Piotra 4:9
6. Zarządzanie, kierowanie
Kolejny potrzebny dar we wspólnotach to umiejętność kierowania, zarządzania, organizowania. Pierwsze wspólnoty chrześcijan nie były tak mocno zhierarchizowane jak obecnie, nie było podziału na duchownych i laikat, ale były zarządzane, kierowane przez starszych i diakonów.
"Mieć na pieczy [mieć troskę o] Kościół [Ekklesję] Boży"
1 Tymoteusza 3:5
Słowo biskup, starszy [prezbiter] nie oznaczało stanowiska, tytułu, ale rodzaj, charakter wykonywanej służby we wspólnocie. Greckie 'episkopos' oznaczało doglądać, zarządzać, opiekować się czymś, być na czele, być strażnikiem czegoś, wywiadowcą. Kolejne słowo to 'presbiteros' oznaczało starszego wśród braci. Człowieka doświadczonego, mającego autorytet we wspólnocie, będącego przykładem życia i wiary.
Tu w liście do Rzymian mamy użyte słowo 'proistamenos' Co oznacza; być obrońcą, opiekunem, osłaniać innych, być przewodnikiem, dbać o, dopomagać, stać na czele, rządzić, kierować, być ponad.
Obecnie widzimy tendencję przeakcentowania roli przywództwa w ekklesji. Tymczasem jest to jedna z wielu służb, nie najważniejsza. Zarządzający ma być na czele, nigdy ponad innymi. Pierwszy wśród równych. Podoba mi się takie określenie. Jest też jakaś subtelna różnica między rządzeniem a kierowaniem.
W 1 Koryntian 12:28 kierowanie wspólnotą jest wymienione pod koniec listy ustanowień Bożych; "A Bóg ustanowił w kościele najpierw apostołów, po wtóre proroków, po trzecie nauczycieli, następnie moc czynienia cudów, potem dary uzdrawiania, niesienia pomocy, kierowania, różne języki."
Zarządzanie wspólnotą zasługuje na szacunek. Musimy o tym pamiętać. Paweł w 1 Tesaloniczan 5:11-14 napisał; "Dlatego napominajcie [zachęcajcie] się nawzajem i budujcie jeden drugiego, co też czynicie. A prosimy was, bracia, abyście darzyli uznaniem [dostrzegali] tych, którzy pracują [się trudzą] wśród was, są przełożonymi waszymi [dosł. stoją na czele] w Panu i napominają [korygują] was; Szanujcie ich i miłujcie jak najgoręcej dla ich pracy. Zachowujcie pokój między sobą. "
Dalej apostoł Piotr upomina; "Starszych więc wśród was napominam, jako również starszy i świadek cierpień Chrystusowych oraz współuczestnik chwały, która ma się objawić: Paście trzodę Bożą, która jest między wami, nie z przymusu, lecz ochotnie, po Bożemu, nie dla brzydkiego zysku, lecz z oddaniem, nie jako panujący nad tymi, którzy są wam poruczeni, lecz jako wzór dla trzody." 1 Piotra 5: 1-3
Uzupełnienie: Werner de Boor napisał: "Posród wspomnianych wyżej dwóch rodzajów służb wymieniony jest 'proistamenos', tzn. przełożony. Paweł umieszczając go pomiędzy tym który obdarowuje, a tym kto okazuje miłosierdzie, pokazał, że osoby zajmujące kierownicze stanowiska nie odgrywają w zborze szczególnej roli. "Upodabniamy się do tego świata", jeżeli wynosimy ich w kościele ponad innych i stroimy w tytuły i zaszczyty. Bardziej prawdopodobne jest jednak, że apostoł użył tego słowa w znaczeniu zarządzającego, zajmującego się czymś i ponoszącego za to odpowiedzialność. Zbór potrzebuje ludzi troszczących się o taką lub inną sprawę."
7. Miłosierdzie
Pan Jezus powiedział; "Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią." Mateusza 5:7 Miłosierdzie to jeden z podstawowych aspektów chrześcijaństwa. Jedną z cech charakteru Pana Boga jest miłosierdzie. Czytaliśmy o tym Rzymian 11:32; "Albowiem Bóg poddał wszystkich w niewolę nieposłuszeństwa, aby się nad wszystkimi zmiłować."
"Idźcie i nauczcie się, co to znaczy: Miłosierdzia chcę, a nie ofiary." Mateusza 9:13
Pan Bóg jest bogaty w miłosierdzie, dlatego i my powinnismy być bogaci w okazywanie miłosierdzia; "Bóg, który jest bogaty w miłosierdzie, dla wielkiej miłości swojej, którą nas umiłował," Efezjan 2:4
Greckie słowo 'elleon' znaczy zmiłować się, okazać współczucie, litość, miłosierdzie, dobrodziejstwo. Przykładem takiej słuzby jest troska o chorych, ubogich, wdowy i sieroty. Miłosierdzia potrzebują wierzący ci którzy upadli, są słabi, nie radzą sobie z nawykami, z grzechem.
"A my, którzy jesteśmy mocni, winniśmy wziąć na siebie ułomności słabych, a nie mieć upodobania w sobie samych."
"Bracia, jeśli człowiek zostanie przyłapany na jakimś upadku, wy, którzy macie Ducha, poprawiajcie takiego w duchu łagodności, bacząc każdy na siebie samego, abyś i ty nie był kuszony. Jedni drugich brzemiona noście, a tak wypełnicie zakon Chrystusowy." Galacjan 6:1-2
"Przeto przyobleczcie się jako wybrani Boży, święci i umiłowani, w serdeczne współczucie, w dobroć, pokorę, łagodność i cierpliwość, znosząc jedni drugich i przebaczając sobie nawzajem," Kolosan 3:12"A w końcu: Bądźcie wszyscy jednomyślni, współczujący, braterscy, miłosierni, pokorni;" 1 Piotra 3:8
"zachowajcie siebie samych w miłości Bożej, oczekując miłosierdzia Pana naszego Jezusa Chrystusa, ku życiu wiecznemu. Dla jednych, którzy mają wątpliwości, miejcie litość, wyrywając ich z ognia, ratujcie ich" Judy 1:21-23
"Tak mówi Pan Zastępów: Wydawajcie sprawiedliwe wyroki i świadczcie sobie nawzajem miłość i miłosierdzie!" Zachariasza 7:9
"Oznajmiono ci, człowiecze, co jest dobre i czego Pan żąda od ciebie: tylko, abyś wypełniał prawo, okazywał miłość bratnią [miłował miłosierdzie] i w pokorze obcował ze swoim Bogiem." Micheasza 6:8
Wśród tych siedmiu fundamentów trzy z nich to nic innego jak duszpasterstwo, które jako całość jest bardzo potrzebne we wspólnotach i nie może być realizowane przez jedną lub kilka wybranych osób. Pamiętacie takie słowa z NT ? Jedni drugim, jedni drugich....
W jaki sposób daje się swoje ciało na żywą ofiarę ?
Żeby posiadać te dary i móc realizować je we wspólnocie z gorliwością i radością musimy spełnić postulat Pawła z Rzymian 12:1; "Wzywam więc was, bracia, przez miłosierdzie Boga, abyście stawili swoje ciała jako ofiarę żywą, świętą, przyjemną Bogu, tę rozumną służbę waszą." Ofiarowanie naszych ciał to zaangażowana służba we wspólnocie w obszarze tych siedmiu darów, kto re są fundamentem zdrowej wspólnoty uczniów Jezusa.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz