„Albowiem u Boga nie ma względu na osobę.”
Ten wiersz jest podsumowaniem poprzednich naszych rozważań, a zarazem wstępem do tego nad czym będziemy się zastanawiać w następnych wierszach. Pan Bóg wszystkich ludzi traktuje jednakowo, nie zwraca uwagi na to co zewnętrzne u człowieka, nie jest stronniczy. Pan Bóg nie kieruje się osobistymi sympatiami czy uprzedzeniami, jest obiektywny.
W naszej sprawie nie decyduje nasz ładny wygląd, ani wykształcenie, wpływy, znajomości, pieniądze, pochodzenie. Bóg jest absolutnie bezstronny i sprawiedliwy. Warto podkreślić tu, że Bożym pragnieniem jest ratunek dla wszystkich ludzi. Pan Bóg chce aby wszyscy ludzie przyszli do upamiętania i zostali zbawieni. To jest bardzo ważna informacja, dla naszych dalszych rozważań nad treścią Listu do Rzymian.
"Jest to rzecz dobra i miła przed Bogiem, Zbawicielem naszym, który chce, aby wszyscy ludzie byli zbawieni (uratowani) i doszli do poznania prawdy." 1 Tymoteusza 2:3,4
"Pan nie zwleka z dotrzymaniem obietnicy, chociaż niektórzy uważają, że zwleka, lecz okazuje cierpliwość względem was, bo nie chce, aby ktokolwiek zginął, lecz chce, aby wszyscy przyszli do upamiętania." 2 Piotra 3:9,10
ale Pan patrzy na serce
Użyte w dzisiejszym wierszu greckie słowo ‘prosopolepsia’ dosłownie znaczy; „patrzeć, brać kogoś według twarzy”. Czyli oceniać kogoś powierzchownie, po pozorach, po strzępkach informacji o drugim człowieku i jego sytuacji. Pan Bóg nie jest stronniczy, patrzy w głąb nas, na serce człowieka, na sumienie. W Biblii Poznańskiej ten tekst przetłumaczono w następujący sposób; "Bóg bowiem nie zwraca uwagi na to, co zewnętrzne u człowieka"
„Obrzeżcie więc nieobrzezkę waszego serca, a waszego karku już nie zatwardzajcie, gdyż Pan, wasz Bóg, jest Bogiem bogów i Panem panów, Bogiem wielkim, potężnym i strasznym, który nie ma względu na osobę ani nie przyjmuje darów," Powtórzonego Prawa 10:16,17
„Ale Pan rzekł do Samuela: Nie patrz na jego wygląd i na jego wysoki wzrost; nie uważam go za godnego, albowiem Bóg nie patrzy na to, na co patrzy człowiek. Człowiek patrzy na to, co jest przed oczyma, ale Pan patrzy na serce. 1 Samuela 16:7
„A jeśli wzywacie jako Ojca tego, który bez względu na osobę sądzi każdego według uczynków jego, żyjcie w bojaźni przez czas pielgrzymowania waszego,”1 Piotra 1:17 Sformułowanie "bez względu na osobę" występuje jeszcze w Dz. Ap 10:34; Gal 2:6; Ef 6:9
Dzisiejszy fragment jest dobrą okazją do przypomnienia sobie, że i my, uczniowie Pana Jezusa powinniśmy być tymi, którzy nie są stronniczy i nie oceniają innych "po twarzy".
„Nie będziecie czynić krzywdy w sądzie; nie będziesz dawał pierwszeństwa
biedakowi, ale też nie będziesz miał względów dla bogatego.
Sprawiedliwie sądzić będziesz bliźniego swego." Kapłańska 19:15
"Bóg wstaje w zgromadzeniu Bożym, Pośród bogów sprawuje sąd. Jak długo sądzić będziecie niesprawiedliwie I stawać po stronie bezbożnych?" Ps 82:1,2
„Bracia moi, nie czyńcie różnicy między osobami przy wyznawaniu wiary w Jezusa Chrystusa, naszego Pana chwały. Bo gdyby na wasze zgromadzenie przyszedł człowiek ze złotymi pierścieniami na palcach i we wspaniałej szacie, a przyszedłby też ubogi w nędznej szacie, a wy zwrócilibyście oczy na tego, który nosi wspaniałą szatę i powiedzielibyście: Ty usiądź tu wygodnie, a ubogiemu powiedzielibyście: Ty stań sobie tam lub usiądź u podnóżka mego, to czyż nie uczyniliście różnicy między sobą i nie staliście się sędziami, którzy fałszywie rozumują? (…) Lecz jeśli czynicie różnicę między osobami, popełniacie grzech i jesteście uznani przez zakon za przestępców.” Jakuba 2: 1-4;9
środa, 31 stycznia 2018
wtorek, 30 stycznia 2018
Rozdział 2: 8-10
"tych zaś, którzy o uznanie dla siebie zabiegają (kłótliwym, swarliwym) i sprzeciwiają się prawdzie ( nie uległym prawdzie), a hołdują, (ulegają) nieprawości (bezprawiu), spotka gniew i pomsta (rozdrażnienie, wzburzenie). Tak, utrapienie i ucisk spadnie na duszę każdego człowieka, który popełnia złe, najprzód Żyda, potem i Greka, a chwała i cześć, i pokój każdemu, który czyni dobrze, najpierw Żydowi, a potem i Grekowi."
Jak dotąd nasze rozważania toczą się wokół czynów i postępowania ludzi. Czynów i konsekwencji które dotyczą każdego człowieka, kimkolwiek on jest. Apostoł Paweł koncentruje się na rozróżnieniu dobra od zła. Czynów złych i dobrych. Najpierw zapoznaliśmy się z obszerną listą złych czynów, później czytaliśmy o dobrych czynach, które są jakąś przeciwwagą dla tych złych. Ludzie, którzy czynią dobro zasługują w ocenie Pawła na szacunek, chwałę, pokój i nieśmiertelność, nieskazitelność. Natomiast ludzie którzy czynią zło, nieprawość gromadzą sobie je, tak jak akta sądowe, przed obliczem Pana, który jest Sędzią. Ludzie ci, gromadzą sobie gniew Boży. Dalej czytamy, że czeka ich nie pochwała, ale utrapienie i ucisk.
Kto może spodziewać się utrapienia, ucisku, gniewu Bożego wynikającego z pomsty lub bardziej z Bożego wzburzenia?
A więc w pierwszej kolejności są to ludzie bezbożni, nieprawi, niesprawiedliwi, którzy odwracają się od Boga, a poznawszy Go nie oddają Mu czci, którzy znikczemnieli w myślach swoich. Następnie są to ludzie czyniący niegodziwości, które mamy wymienione pod koniec pierwszego rozdziału. A w drugim rozdziale są to ludzie;
Do tej listy możemy jeszcze dopisać kolejne złe czyny i postawy, które są grzechem, przestępstwem wobec prawa i zasługują na Boży gniew.
Ponownie chcę zwrócić uwagę na fakt, że apostoł Paweł, głoszenie dobrej nowiny, nie rozpoczyna od poklepywania ludzi po plecach. Nie głosi, Bóg was kocha takimi jakimi jesteście i ma dla ciebie wspaniały plan. Jest naprawdę zakochany w tobie. Jest zafascynowany tobą, szaleje za tobą. To jest nic innego jak populistyczne uproszczenie. Boża miłość jest miłością życzliwą ale też odpowiedzialną, czasami surową, wymagającą. To nie jest miłość przejawiająca się w bezstresowym wychowaniu .
"Albowiem Ty nie jesteś Bogiem, który chce niegodziwości, Zły nie może z tobą przebywać. Nie ostoją się chełpliwi przed oczyma twymi, Nienawidzisz wszystkich czyniących nieprawość." Ps. 5:5-6
"Ale teraźniejsze niebo i ziemia mocą tego samego Słowa zachowane są dla ognia i utrzymane na dzień sądu i zagłady bezbożnych ludzi." 2 Piotr. 3:7
"Szukajcie Pana, dopóki można go znaleźć, wzywajcie go, dopóki jest blisko! Niech bezbożny porzuci swoją drogę, a przestępca swoje zamysły i niech się nawróci do Pana, aby się nad nim zlitował, do naszego Boga, gdyż jest hojny w odpuszczaniu!" Izaj. 55:6-7
Zbuntowani ludzie dążą do usankcjonowania bezprawia. Szczególnie jest to widoczne w naszych czasach. Spotykamy się z negacją jakiegokolwiek prawa. Powstają ruchy anarchistyczne, libertynizm. Nie jest to nic nowego. Ludzie chcą być wolni, niczym nie ograniczeni, nie sterowani prawem. W Biblii czytamy o Jutrzence, o zbuntowanych aniołach, którzy zbuntowali się przeciwko Bogu i Jego prawu. Jedną z herezji w kościele nazwano antynomizmem, ruch przeciwko normom, przeciwko prawu. Tymczasem Pan Bóg nienawidzi bezprawia i nieprawości. Czytamy o tym w setkach miejsc w Piśmie Świętym. Bezprawie jest przyczyną braku miłości.
"A ponieważ bezprawie się rozmnoży, przeto miłość wielu oziębnie." Mateusza 24:12
Tak, utrapienie i ucisk spadnie na duszę każdego człowieka, który popełnia złe
"Albowiem Ty nie jesteś Bogiem, który chce niegodziwości, Zły nie może z tobą przebywać. Nie ostoją się chełpliwi przed oczyma twymi, Nienawidzisz wszystkich czyniących nieprawość." Ps. 5:5-6
"I tak w zapalczywym gniewie wywrę zemstę na narodach, które nie były posłuszne."
Mich. 5:14
"Dlatego mówi Wszechmocny Pan: Ponieważ wy wszyscy staliście się żużlem, oto Ja zgromadzę was w Jeruzalemie. Jak wrzuca się razem srebro i brąz, żelazo, ołów i cynę do tygla i rozpala pod nim ogień, aby je stopić, tak Ja zgromadzę was w moim gniewie i w mojej zapalczywości i wrzucę was razem, i stopię. Zgromadzę was i rozdmucham ogień swojej popędliwości przeciwko wam, abyście byli w nim stopieni. Jak topi się srebro w tyglu, tak wy będziecie w nim roztopieni i poznacie, że Ja wylałem na was swoją zapalczywość." Ezechiela 22:19-22
"Kto ostoi się przed jego srogością? Kto wytrwa wobec zapalczywości jego gniewu? Jego zawziętość roznieca się jak ogień, a skały rozpadają się przed nim." Nah. 1:6
"I widziałem niebo otwarte, a oto biały koń, a Ten, który na nim siedział, nazywa się Wierny i Prawdziwy, gdyż sprawiedliwie sądzi i sprawiedliwie walczy. (...) A przyodziany był w szatę zmoczoną we krwi, imię zaś jego brzmi: Słowo Boże. (...) A z ust jego wychodzi ostry miecz, którym miał pobić narody, i będzie nimi rządził laską żelazną. On sam też tłoczy kadź wina zapalczywego gniewu Boga, Wszechmogącego." Obj. 19:11,13,15
Prawda ma znaczenie. W dzisiejszym fragmencie czytamy o ludziach którzy sprzeciwiają się prawdzie, nie są jej ulegli, posłuszni W innym liście Paweł napisał o ludziach, którzy nie przyjmują miłości prawdy. "A ów niegodziwiec przyjdzie za sprawą szatana z wszelką mocą, wśród znaków i rzekomych cudów, I wśród wszelkich podstępnych oszustw wobec tych, którzy mają zginąć, ponieważ nie przyjęli miłości prawdy, która mogła ich zbawić." 2 Tes. 2:9-10
"Kto wierzy w Syna, ma żywot wieczny, kto zaś nie słucha Syna, nie ujrzy żywota, lecz gniew Boży ciąży na nim." Jan. 3:36
Uzupełnienie: W wierszu ósmym mamy użyte bardzo ciekawe słowo greckie 'eritheias',słowo to można przetłumaczyć jako rywalizacja spowodowana egoizmem, Starożytni Grecy używali 'eritheía' ("najemne samolubstwo") działanie dla własnego zysku, kosztem niezgody (sporu), które ona powoduje, lub ("samolubna ambicja") która stawia własny interes przed tym, co Pan uzna za słuszne, lub co jest dobre dla innych.
"Najpierw Żyda, potem Greka". Żydzi otrzymali więcej światła, jak żaden inny naród byli narodem szczególnym dla Pana, znali Zakon, mieli go w zasięgu ręki. Pan Bóg jest sprawiedliwy w swoich sądach. Dlatego w tym miejscu warto zacytować słowa Pana Jezusa; "Lecz ten, który nie znał, choć popełnił coś karygodnego, odbierze niewiele razów. Komu wiele dano, od tego wiele będzie się żądać, a komu wiele powierzono, od tego więcej będzie się wymagać" Łukasza 12:48
Jak dotąd nasze rozważania toczą się wokół czynów i postępowania ludzi. Czynów i konsekwencji które dotyczą każdego człowieka, kimkolwiek on jest. Apostoł Paweł koncentruje się na rozróżnieniu dobra od zła. Czynów złych i dobrych. Najpierw zapoznaliśmy się z obszerną listą złych czynów, później czytaliśmy o dobrych czynach, które są jakąś przeciwwagą dla tych złych. Ludzie, którzy czynią dobro zasługują w ocenie Pawła na szacunek, chwałę, pokój i nieśmiertelność, nieskazitelność. Natomiast ludzie którzy czynią zło, nieprawość gromadzą sobie je, tak jak akta sądowe, przed obliczem Pana, który jest Sędzią. Ludzie ci, gromadzą sobie gniew Boży. Dalej czytamy, że czeka ich nie pochwała, ale utrapienie i ucisk.
Kto może spodziewać się utrapienia, ucisku, gniewu Bożego wynikającego z pomsty lub bardziej z Bożego wzburzenia?
A więc w pierwszej kolejności są to ludzie bezbożni, nieprawi, niesprawiedliwi, którzy odwracają się od Boga, a poznawszy Go nie oddają Mu czci, którzy znikczemnieli w myślach swoich. Następnie są to ludzie czyniący niegodziwości, które mamy wymienione pod koniec pierwszego rozdziału. A w drugim rozdziale są to ludzie;
- zabiegający o uznanie dla siebie, lub kłótliwi
- sprzeciwiający się prawdzie, odwracają się od niej, tłumiący ją
- hołdujący bezprawiu, nieprawości.
Do tej listy możemy jeszcze dopisać kolejne złe czyny i postawy, które są grzechem, przestępstwem wobec prawa i zasługują na Boży gniew.
- pochwalanie zła, ludzie hołdujący, oddający się nieprawości
- obłudnicy
- sędziowie innych
- gardzący dobrocią Bożą
- zatwardziali, ludzie o nieskruszonych sercach
Ponownie chcę zwrócić uwagę na fakt, że apostoł Paweł, głoszenie dobrej nowiny, nie rozpoczyna od poklepywania ludzi po plecach. Nie głosi, Bóg was kocha takimi jakimi jesteście i ma dla ciebie wspaniały plan. Jest naprawdę zakochany w tobie. Jest zafascynowany tobą, szaleje za tobą. To jest nic innego jak populistyczne uproszczenie. Boża miłość jest miłością życzliwą ale też odpowiedzialną, czasami surową, wymagającą. To nie jest miłość przejawiająca się w bezstresowym wychowaniu .
"Albowiem Ty nie jesteś Bogiem, który chce niegodziwości, Zły nie może z tobą przebywać. Nie ostoją się chełpliwi przed oczyma twymi, Nienawidzisz wszystkich czyniących nieprawość." Ps. 5:5-6
"Ale teraźniejsze niebo i ziemia mocą tego samego Słowa zachowane są dla ognia i utrzymane na dzień sądu i zagłady bezbożnych ludzi." 2 Piotr. 3:7
"Szukajcie Pana, dopóki można go znaleźć, wzywajcie go, dopóki jest blisko! Niech bezbożny porzuci swoją drogę, a przestępca swoje zamysły i niech się nawróci do Pana, aby się nad nim zlitował, do naszego Boga, gdyż jest hojny w odpuszczaniu!" Izaj. 55:6-7
Zbuntowani ludzie dążą do usankcjonowania bezprawia. Szczególnie jest to widoczne w naszych czasach. Spotykamy się z negacją jakiegokolwiek prawa. Powstają ruchy anarchistyczne, libertynizm. Nie jest to nic nowego. Ludzie chcą być wolni, niczym nie ograniczeni, nie sterowani prawem. W Biblii czytamy o Jutrzence, o zbuntowanych aniołach, którzy zbuntowali się przeciwko Bogu i Jego prawu. Jedną z herezji w kościele nazwano antynomizmem, ruch przeciwko normom, przeciwko prawu. Tymczasem Pan Bóg nienawidzi bezprawia i nieprawości. Czytamy o tym w setkach miejsc w Piśmie Świętym. Bezprawie jest przyczyną braku miłości.
"A ponieważ bezprawie się rozmnoży, przeto miłość wielu oziębnie." Mateusza 24:12
Tak, utrapienie i ucisk spadnie na duszę każdego człowieka, który popełnia złe
"Albowiem Ty nie jesteś Bogiem, który chce niegodziwości, Zły nie może z tobą przebywać. Nie ostoją się chełpliwi przed oczyma twymi, Nienawidzisz wszystkich czyniących nieprawość." Ps. 5:5-6
"I tak w zapalczywym gniewie wywrę zemstę na narodach, które nie były posłuszne."
Mich. 5:14
"Dlatego mówi Wszechmocny Pan: Ponieważ wy wszyscy staliście się żużlem, oto Ja zgromadzę was w Jeruzalemie. Jak wrzuca się razem srebro i brąz, żelazo, ołów i cynę do tygla i rozpala pod nim ogień, aby je stopić, tak Ja zgromadzę was w moim gniewie i w mojej zapalczywości i wrzucę was razem, i stopię. Zgromadzę was i rozdmucham ogień swojej popędliwości przeciwko wam, abyście byli w nim stopieni. Jak topi się srebro w tyglu, tak wy będziecie w nim roztopieni i poznacie, że Ja wylałem na was swoją zapalczywość." Ezechiela 22:19-22
"Kto ostoi się przed jego srogością? Kto wytrwa wobec zapalczywości jego gniewu? Jego zawziętość roznieca się jak ogień, a skały rozpadają się przed nim." Nah. 1:6
"I widziałem niebo otwarte, a oto biały koń, a Ten, który na nim siedział, nazywa się Wierny i Prawdziwy, gdyż sprawiedliwie sądzi i sprawiedliwie walczy. (...) A przyodziany był w szatę zmoczoną we krwi, imię zaś jego brzmi: Słowo Boże. (...) A z ust jego wychodzi ostry miecz, którym miał pobić narody, i będzie nimi rządził laską żelazną. On sam też tłoczy kadź wina zapalczywego gniewu Boga, Wszechmogącego." Obj. 19:11,13,15
Prawda ma znaczenie. W dzisiejszym fragmencie czytamy o ludziach którzy sprzeciwiają się prawdzie, nie są jej ulegli, posłuszni W innym liście Paweł napisał o ludziach, którzy nie przyjmują miłości prawdy. "A ów niegodziwiec przyjdzie za sprawą szatana z wszelką mocą, wśród znaków i rzekomych cudów, I wśród wszelkich podstępnych oszustw wobec tych, którzy mają zginąć, ponieważ nie przyjęli miłości prawdy, która mogła ich zbawić." 2 Tes. 2:9-10
"Kto wierzy w Syna, ma żywot wieczny, kto zaś nie słucha Syna, nie ujrzy żywota, lecz gniew Boży ciąży na nim." Jan. 3:36
Uzupełnienie: W wierszu ósmym mamy użyte bardzo ciekawe słowo greckie 'eritheias',słowo to można przetłumaczyć jako rywalizacja spowodowana egoizmem, Starożytni Grecy używali 'eritheía' ("najemne samolubstwo") działanie dla własnego zysku, kosztem niezgody (sporu), które ona powoduje, lub ("samolubna ambicja") która stawia własny interes przed tym, co Pan uzna za słuszne, lub co jest dobre dla innych.
"Najpierw Żyda, potem Greka". Żydzi otrzymali więcej światła, jak żaden inny naród byli narodem szczególnym dla Pana, znali Zakon, mieli go w zasięgu ręki. Pan Bóg jest sprawiedliwy w swoich sądach. Dlatego w tym miejscu warto zacytować słowa Pana Jezusa; "Lecz ten, który nie znał, choć popełnił coś karygodnego, odbierze niewiele razów. Komu wiele dano, od tego wiele będzie się żądać, a komu wiele powierzono, od tego więcej będzie się wymagać" Łukasza 12:48
poniedziałek, 29 stycznia 2018
Rozdział 2: 5-7 i 10
”Ty jednak przez zatwardziałość swoją i nieskruszone (niepokutujące, niezdolne do zmiany myślenia) serce gromadzisz sobie gniew na dzień gniewu i objawienia sprawiedliwego sądu Boga, który odda (odpłaci) każdemu według uczynków (postępowania) jego: tym, którzy przez trwanie w dobrym uczynku dążą do chwały i czci, i nieśmiertelności, da żywot wieczny; (…) a chwała i cześć (szacunek, zaszczyt), i pokój każdemu, który czyni dobrze, najpierw Żydowi, a potem i Grekowi.”
"Tymci, którzy trwają, dobrego uczynku chwałę, cześć i nieśmiertelność, to jest tym, którzy szukają żywota wiecznego." BBrzeska; "Onymci, którzy w wytrwaniu uczynku dobrego sławy i czci i nieskazitelności szukają, żywot wieczny;" BRakowska; "tym, którzy wytrwałością w dobrym postępowaniu dążą do chwały, czci i nieśmiertelności — życie wieczne;" NT Popowskiego
W dzisiejszym fragmencie mamy zachęcenie do czynienia dobrze. Apostoł Paweł w ten sposób odnosi się do całej listy złych postaw i czynów jakie mamy wymienione wcześniej. Gdy na złe czyny nakładamy zatwardziałość i nieskruszone, niezdolne do zmiany myślenia serce, ludzie gromadzą sobie, tak jak w banku, gniew Boży. Nadejdzie dzień, gdy sejf się otworzy, a sam Pan Bóg odda (odpłaci) każdemu według uczynków. Jeżeli dojdzie do skruchy i zmiękczenia serca, owocem tego są dobre czyny, a uwieńczeniem tego procesu chwała, pokój, cześć i nieśmiertelność, nieskazitelność. Życie wieczne. Paweł pisze o trwaniu, a nawet w wytrwaniu w czynieniu dobra. Zdolność czynienia dobrze nie jest dana z automatu. Jesteś zbawiony i nic nie musisz już robić, nie musisz się wysilać, koncentrować na dobrych uczynkach. To tak nie działa. Niektórzy nauczanie o dobrych uczynkach z pogardą mówią, to jest uczynkowość. Musimy wytrwać, celować, dążyć do, uczyć się czynienia dobrze. Są sytuacje, postawy ludzi które zniechęcają nas do dobrych uczynków, często nasza cielesność i stara natura, nasz egoizm przeciwstawia się czynieniu dobra. Jednak mimo tych przeszkód mamy trwać, wytrwać w dobrym uczynku.
Nieodrodzony duch ludzki, ludzi żyjących w ciemności, z dala od Boga, produkuje złe czyny, lub dobre, które Biblia nazywa martwymi uczynkami. Dobre uczynki wynikają z nawrócenia, z faktu, że jesteśmy światłością w Panu oraz z działania w nas Ducha Świętego.
Paweł w kilku miejscach w swoich listach podkreśla różnicę; „takimi i wy kiedyś byliście”. „Byliście bowiem niegdyś ciemnością, a teraz jesteście światłością w Panu. Postępujcie jako dzieci światłości, bo owocem światłości jest wszelka dobroć i sprawiedliwość, i prawda.” Efezjan 5:8,9
„Jawne zaś są uczynki ciała, (…) Owocem zaś Ducha są: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, wstrzemięźliwość. (…) Jeśli według Ducha żyjemy, według Ducha też postępujmy.” Galacjan 5:19-25
Bóg odda (odpłaci) każdemu według uczynków (postępowania) jego
Ta zasada znana jest zarówno w ST jak i w NT. „I że u ciebie, Panie, jest łaska, Bo Ty odpłacasz każdemu według uczynków jego. Psalm 62:13; „A Ten, który czuwa nad twoją duszą, wie o tym i odda każdemu według jego czynu.” Przyp. 24:12; „Podstępne jest serce, bardziej niż wszystko inne, i zepsute, któż może je poznać? Ja, Pan, zgłębiam serce, wystawiam na próbę nerki, aby oddać każdemu według jego postępowania, według owocu jego uczynków.” Jeremiasza 17:10
"Albowiem Syn Człowieczy przyjdzie w chwale Ojca swego z aniołami swymi, i wtedy odda każdemu według uczynków jego." Mateusza 16:27 ; "I widziałem umarłych, wielkich i małych, stojących przed tronem; i księgi zostały otwarte; również inna księga, księga żywota została otwarta; i osądzeni zostali umarli na podstawie tego, co zgodnie z ich uczynkami było napisane w księgach." Objawienie 20:12
"Albowiem czas bliski jest. Kto czyni nieprawość, niech nadal czyni nieprawość, a kto brudny, niech nadal się brudzi, lecz kto sprawiedliwy, niech nadal czyni sprawiedliwość, a kto święty, niech nadal się uświęca. Oto przyjdę wkrótce, a zapłata moja jest ze mną, by oddać każdemu według jego uczynku." Objawienie 22:11,12
A niech się i nasi uczą celować w dobrych uczynkach
O ważności dobrych uczynków pisał już w ST prorok Izajasz; „Szczęśliwy sprawiedliwy, gdyż dobrze mu się powiedzie, bo owoc uczynków swoich będzie spożywać! Biada bezbożnemu, źle mu się powiedzie, bo mu według uczynków jego rąk odpłacą!” Izajasza 3:10.11
„Obmyjcie się, oczyśćcie się, usuńcie wasze złe uczynki sprzed moich oczu, przestańcie źle czynić! Uczcie się dobrze czynić, przestrzegajcie prawa, brońcie pokrzywdzonego, wymierzajcie sprawiedliwość sierocie, wstawiajcie się za wdową! Chodźcie więc, a będziemy się prawować - mówi Pan! Choć wasze grzechy będą czerwone jak szkarłat, jak śnieg zbieleją; choć będą czerwone jak purpura, staną się białe jak wełna.” Izajasza 1:13-18,
W NT o dobrych uczynkach najwięcej jest napisane w liście Pawła do Tytusa. Nie wiem z jakiego powodu, ale temat dobrych uczynków jest w tym liście jednym z kluczowych.
W (1:16) Paweł pisze o ludziach którzy; „Utrzymują, że znają Boga, ale uczynkami swymi zapierają się go, bo to ludzie obrzydliwi i nieposłuszni, i do żadnego dobrego uczynku nieskłonni.”
Dalej w (2:14), pisze o Panu Jezusie; „który dał samego siebie za nas, aby nas wykupić od wszelkiej nieprawości i oczyścić sobie lud na własność, gorliwy w dobrych uczynkach. To mów i tak napominaj, i tak strofuj z całą powagą.” Uczniowie Pana Jezusa mają być gorliwi (zapalonymi zelotami) w dobrych uczynkach, Pasjonatami dobrych uczynków.
W (3:1,2) apostoł prosi aby wierzący byli poddani i posłuszni zwierzchnościom i władzom oraz by byli; „gotowi do wszelkiego dobrego uczynku, aby o nikim źle nie mówili, nie byli kłótliwi, ale ustępliwi, okazujący wszelką łagodność wszystkim ludziom.”
Podkreśla jednak, (3:4,5 i 7,8) że Pan Bóg zbawił nas nie dla, z powodu uczynków sprawiedliwości, ale z powodu miłosierdzia i usprawiedliwienia Jego łaską, przy czym ponownie zachęca aby wierzący usilnie starali się celować, przodować w dobrych uczynkach; „Ale gdy się objawiła dobroć i miłość do ludzi Zbawiciela naszego, Boga, zbawił nas nie dla uczynków sprawiedliwości, które spełniliśmy, lecz dla miłosierdzia swego przez kąpiel odrodzenia oraz odnowienie przez Ducha Świętego,” (…) „abyśmy, usprawiedliwieni łaską jego, stali się dziedzicami żywota wiecznego, którego nadzieja nam przyświeca. Prawdziwa to mowa i chcę, abyś przy tym obstawał, żeby ci, którzy uwierzyli w Boga, starali się celować w dobrych uczynkach. To jest dobre i użyteczne dla ludzi.”
Dalej w (3:14) czytamy; „A niech się i nasi uczą celować w dobrych uczynkach, aby zaspokajać palące potrzeby, żeby nie byli bezużyteczni.”
W debacie na temat dobrych uczynków ważny głos zabiera apostoł Jakub który napisał; „Tak też i wiara, jeśli nie byłaby połączona z uczynkami, martwa jest sama w sobie. Ale może ktoś powiedzieć: Ty masz wiarę, a ja spełniam uczynki. Pokaż mi wiarę swoją bez uczynków, to ja ci pokażę wiarę ze swoich uczynków. Wierzysz, że jest jeden Bóg? Słusznie czynisz - lecz także i złe duchy wierzą i drżą. Chcesz zaś zrozumieć, nierozumny człowieku, że wiara bez uczynków jest bezowocna? Czy Abraham, ojciec nasz, nie z powodu uczynków został usprawiedliwiony, kiedy złożył syna Izaaka na ołtarzu ofiarnym? Widzisz, że wiara współdziała z jego uczynkami i przez uczynki stała się doskonała.”; „Podobnie też nierządnica Rachab, która przyjęła wysłanników i inną drogą odprawiła ich, czy nie dostąpiła usprawiedliwienia za swoje uczynki? Tak jak ciało bez ducha jest martwe, tak też jest martwa wiara bez uczynków.” Jakuba 2:17-22, 25,26
W Objawieniu Jana 14:12,13 mamy kolejny ważny wiersz dotyczący dobrych uczynków; „Tu się okaże wytrwanie świętych, którzy przestrzegają przykazań Bożych i wiary Jezusa. I usłyszałem głos z nieba mówiący: Napisz: Błogosławieni są odtąd umarli, którzy w Panu umierają. Zaprawdę, mówi Duch, odpoczną po pracach swoich; uczynki ich bowiem idą za nimi.”
Zresztą cały fragment siedmiu listów do zborów usiany jest słowem uczynki. „Znam uczynki twoje”, „oddam każdemu według uczynków waszych”, ”kto pełni aż do końca uczynki moje”, „uczynki twoje są doskonałe przed Bogiem”.
"Tymci, którzy trwają, dobrego uczynku chwałę, cześć i nieśmiertelność, to jest tym, którzy szukają żywota wiecznego." BBrzeska; "Onymci, którzy w wytrwaniu uczynku dobrego sławy i czci i nieskazitelności szukają, żywot wieczny;" BRakowska; "tym, którzy wytrwałością w dobrym postępowaniu dążą do chwały, czci i nieśmiertelności — życie wieczne;" NT Popowskiego
W dzisiejszym fragmencie mamy zachęcenie do czynienia dobrze. Apostoł Paweł w ten sposób odnosi się do całej listy złych postaw i czynów jakie mamy wymienione wcześniej. Gdy na złe czyny nakładamy zatwardziałość i nieskruszone, niezdolne do zmiany myślenia serce, ludzie gromadzą sobie, tak jak w banku, gniew Boży. Nadejdzie dzień, gdy sejf się otworzy, a sam Pan Bóg odda (odpłaci) każdemu według uczynków. Jeżeli dojdzie do skruchy i zmiękczenia serca, owocem tego są dobre czyny, a uwieńczeniem tego procesu chwała, pokój, cześć i nieśmiertelność, nieskazitelność. Życie wieczne. Paweł pisze o trwaniu, a nawet w wytrwaniu w czynieniu dobra. Zdolność czynienia dobrze nie jest dana z automatu. Jesteś zbawiony i nic nie musisz już robić, nie musisz się wysilać, koncentrować na dobrych uczynkach. To tak nie działa. Niektórzy nauczanie o dobrych uczynkach z pogardą mówią, to jest uczynkowość. Musimy wytrwać, celować, dążyć do, uczyć się czynienia dobrze. Są sytuacje, postawy ludzi które zniechęcają nas do dobrych uczynków, często nasza cielesność i stara natura, nasz egoizm przeciwstawia się czynieniu dobra. Jednak mimo tych przeszkód mamy trwać, wytrwać w dobrym uczynku.
Nieodrodzony duch ludzki, ludzi żyjących w ciemności, z dala od Boga, produkuje złe czyny, lub dobre, które Biblia nazywa martwymi uczynkami. Dobre uczynki wynikają z nawrócenia, z faktu, że jesteśmy światłością w Panu oraz z działania w nas Ducha Świętego.
Paweł w kilku miejscach w swoich listach podkreśla różnicę; „takimi i wy kiedyś byliście”. „Byliście bowiem niegdyś ciemnością, a teraz jesteście światłością w Panu. Postępujcie jako dzieci światłości, bo owocem światłości jest wszelka dobroć i sprawiedliwość, i prawda.” Efezjan 5:8,9
„Jawne zaś są uczynki ciała, (…) Owocem zaś Ducha są: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, wstrzemięźliwość. (…) Jeśli według Ducha żyjemy, według Ducha też postępujmy.” Galacjan 5:19-25
Bóg odda (odpłaci) każdemu według uczynków (postępowania) jego
Ta zasada znana jest zarówno w ST jak i w NT. „I że u ciebie, Panie, jest łaska, Bo Ty odpłacasz każdemu według uczynków jego. Psalm 62:13; „A Ten, który czuwa nad twoją duszą, wie o tym i odda każdemu według jego czynu.” Przyp. 24:12; „Podstępne jest serce, bardziej niż wszystko inne, i zepsute, któż może je poznać? Ja, Pan, zgłębiam serce, wystawiam na próbę nerki, aby oddać każdemu według jego postępowania, według owocu jego uczynków.” Jeremiasza 17:10
"Albowiem Syn Człowieczy przyjdzie w chwale Ojca swego z aniołami swymi, i wtedy odda każdemu według uczynków jego." Mateusza 16:27 ; "I widziałem umarłych, wielkich i małych, stojących przed tronem; i księgi zostały otwarte; również inna księga, księga żywota została otwarta; i osądzeni zostali umarli na podstawie tego, co zgodnie z ich uczynkami było napisane w księgach." Objawienie 20:12
"Albowiem czas bliski jest. Kto czyni nieprawość, niech nadal czyni nieprawość, a kto brudny, niech nadal się brudzi, lecz kto sprawiedliwy, niech nadal czyni sprawiedliwość, a kto święty, niech nadal się uświęca. Oto przyjdę wkrótce, a zapłata moja jest ze mną, by oddać każdemu według jego uczynku." Objawienie 22:11,12
A niech się i nasi uczą celować w dobrych uczynkach
O ważności dobrych uczynków pisał już w ST prorok Izajasz; „Szczęśliwy sprawiedliwy, gdyż dobrze mu się powiedzie, bo owoc uczynków swoich będzie spożywać! Biada bezbożnemu, źle mu się powiedzie, bo mu według uczynków jego rąk odpłacą!” Izajasza 3:10.11
„Obmyjcie się, oczyśćcie się, usuńcie wasze złe uczynki sprzed moich oczu, przestańcie źle czynić! Uczcie się dobrze czynić, przestrzegajcie prawa, brońcie pokrzywdzonego, wymierzajcie sprawiedliwość sierocie, wstawiajcie się za wdową! Chodźcie więc, a będziemy się prawować - mówi Pan! Choć wasze grzechy będą czerwone jak szkarłat, jak śnieg zbieleją; choć będą czerwone jak purpura, staną się białe jak wełna.” Izajasza 1:13-18,
W NT o dobrych uczynkach najwięcej jest napisane w liście Pawła do Tytusa. Nie wiem z jakiego powodu, ale temat dobrych uczynków jest w tym liście jednym z kluczowych.
W (1:16) Paweł pisze o ludziach którzy; „Utrzymują, że znają Boga, ale uczynkami swymi zapierają się go, bo to ludzie obrzydliwi i nieposłuszni, i do żadnego dobrego uczynku nieskłonni.”
Dalej w (2:14), pisze o Panu Jezusie; „który dał samego siebie za nas, aby nas wykupić od wszelkiej nieprawości i oczyścić sobie lud na własność, gorliwy w dobrych uczynkach. To mów i tak napominaj, i tak strofuj z całą powagą.” Uczniowie Pana Jezusa mają być gorliwi (zapalonymi zelotami) w dobrych uczynkach, Pasjonatami dobrych uczynków.
W (3:1,2) apostoł prosi aby wierzący byli poddani i posłuszni zwierzchnościom i władzom oraz by byli; „gotowi do wszelkiego dobrego uczynku, aby o nikim źle nie mówili, nie byli kłótliwi, ale ustępliwi, okazujący wszelką łagodność wszystkim ludziom.”
Podkreśla jednak, (3:4,5 i 7,8) że Pan Bóg zbawił nas nie dla, z powodu uczynków sprawiedliwości, ale z powodu miłosierdzia i usprawiedliwienia Jego łaską, przy czym ponownie zachęca aby wierzący usilnie starali się celować, przodować w dobrych uczynkach; „Ale gdy się objawiła dobroć i miłość do ludzi Zbawiciela naszego, Boga, zbawił nas nie dla uczynków sprawiedliwości, które spełniliśmy, lecz dla miłosierdzia swego przez kąpiel odrodzenia oraz odnowienie przez Ducha Świętego,” (…) „abyśmy, usprawiedliwieni łaską jego, stali się dziedzicami żywota wiecznego, którego nadzieja nam przyświeca. Prawdziwa to mowa i chcę, abyś przy tym obstawał, żeby ci, którzy uwierzyli w Boga, starali się celować w dobrych uczynkach. To jest dobre i użyteczne dla ludzi.”
Dalej w (3:14) czytamy; „A niech się i nasi uczą celować w dobrych uczynkach, aby zaspokajać palące potrzeby, żeby nie byli bezużyteczni.”
W debacie na temat dobrych uczynków ważny głos zabiera apostoł Jakub który napisał; „Tak też i wiara, jeśli nie byłaby połączona z uczynkami, martwa jest sama w sobie. Ale może ktoś powiedzieć: Ty masz wiarę, a ja spełniam uczynki. Pokaż mi wiarę swoją bez uczynków, to ja ci pokażę wiarę ze swoich uczynków. Wierzysz, że jest jeden Bóg? Słusznie czynisz - lecz także i złe duchy wierzą i drżą. Chcesz zaś zrozumieć, nierozumny człowieku, że wiara bez uczynków jest bezowocna? Czy Abraham, ojciec nasz, nie z powodu uczynków został usprawiedliwiony, kiedy złożył syna Izaaka na ołtarzu ofiarnym? Widzisz, że wiara współdziała z jego uczynkami i przez uczynki stała się doskonała.”; „Podobnie też nierządnica Rachab, która przyjęła wysłanników i inną drogą odprawiła ich, czy nie dostąpiła usprawiedliwienia za swoje uczynki? Tak jak ciało bez ducha jest martwe, tak też jest martwa wiara bez uczynków.” Jakuba 2:17-22, 25,26
W Objawieniu Jana 14:12,13 mamy kolejny ważny wiersz dotyczący dobrych uczynków; „Tu się okaże wytrwanie świętych, którzy przestrzegają przykazań Bożych i wiary Jezusa. I usłyszałem głos z nieba mówiący: Napisz: Błogosławieni są odtąd umarli, którzy w Panu umierają. Zaprawdę, mówi Duch, odpoczną po pracach swoich; uczynki ich bowiem idą za nimi.”
Zresztą cały fragment siedmiu listów do zborów usiany jest słowem uczynki. „Znam uczynki twoje”, „oddam każdemu według uczynków waszych”, ”kto pełni aż do końca uczynki moje”, „uczynki twoje są doskonałe przed Bogiem”.
sobota, 27 stycznia 2018
Zatwardziałość (tekst roboczy)
"Ty jednak przez zatwardziałość swoją i nieskruszone serce gromadzisz sobie gniew na dzień gniewu i objawienia sprawiedliwego sądu Boga," List do Rzymian 2:5
Dzisiaj chciałbym rozpocząć rozważania na temat zatwardziałości. Pismo Święte sporo miejsca poświęca temu co ja nazywam procesem zatwardzenia serca, sumienia, a także rozumu człowieka. Czytamy w Biblii o zatwardziałym faraonie, o kamiennych sercach, o ludzie twardego karku oraz o potrzebie skruszenia serca i ducha.
Dzisiejszy wpis jest tekstem roboczym, otwierającym dłuższe studium wokół tego zagadnienia, które potrwa do dziewiątego rozdziału naszego studium, gdy będziemy się zastanawiać o zatwardziałości faraona.
Pytania:
Zatwardziałość Faraona
"I rzekł Pan do Mojżesza: Gdy wrócisz do Egiptu, bacz, byś dokonał przed faraonem wszystkich tych cudów, do których udzieliłem ci mocy, Ja zaś znieczulę serce jego, tak że nie wypuści ludu." Ks. Wyjścia 4:22
"Potem rzekł Pan do Mojżesza: Idź do faraona, gdyż to Ja sam przywiodłem do zatwardziałości serce jego i serce sług jego, aby czynić te moje znaki wśród nich i abyś ty opowiadał dzieciom swoim i wnukom swoim, jak obszedłem się z Egipcjanami, i jakie znaki czyniłem wśród nich, byście poznali, żem Ja Pan," Ks. Wyjścia 10:1,2
"Mówi bowiem Pismo do faraona: Na to cię wzbudziłem, aby okazać moc swoją na tobie i aby rozsławiono imię moje po całej ziemi. Zaiste więc, nad kim chce, okazuje zmiłowanie, a kogo chce przywodzi do zatwardziałości." List do Rzymian 9:17-18
Proces zatwardzania serca
Faraon postanowił nie wypuścić ludu Izraela na wolność, by mogli wrócić do swojej ojczyzny. Faraon toczy bój z Bogiem. Pan nie zatwardził jego serca podczas jednej nocy. Pierwszą prośbę Pana Boga; „wypuść mój lud” zignorował, postanowił by niewolnicza praca ludu Bożego była jeszcze cięższa. Podczas kolejnej wizyty Mojżesza i Aarona zażądał cudu. Laska Aarona zamieniła się w węża i pożarła węże które powstały z lasek egipskich czarowników. Później przyszła pierwsza plaga, wody zamieniły się w krew. Czytamy, że faraon „nie wziął sobie tego do serca”. To jest początek procesu zatwardzania. Człowiek nie bierze sobie do serca „bogactwa dobroci Bożej”, lekceważy Go i odrzuca Jego Słowo. Upłynęło kilka dni, faraon miał czas przemyśleć sytuację, ale nie zrobił tego. Mojżesz ponownie przekazuje Słowo Pana; „Wypuść mój lud”. Przez moment serce faraona mięknie, na tym etapie jest to jeszcze możliwe. Prosi by się modlić do Pana. Chodź już nieco zwleka, prosi módlcie się, ale dopiero jutro, gdzieś w środku faraona jest jeszcze coś miękkiego.
W Ks Wyjścia 8:15 czytamy, że gdy przyszło wytchnienie od żab, faraon zatwardził swoje serce. Teraz będzie mu coraz trudniej posłuchać Boga. Kolejna plaga, a betonowe serce faraona staje się coraz twardsze. Nawet jego magowie mówią; To jest palec Boży, ale faraon zostaje nieugięty. Kolejna plaga, faraon znowu nieco mięknie. Wypuszczę was – mówi, na pustynię, abyście mogli złożyć ofiarę swojemu Bogu, wstawcie się za mną do Pana. Ale po kolejnym chwilowym zmiękczeniu, zamiana serca w kamień staje się coraz bardziej silniejsza. Faraon i tym razem zatwardził swoje serce. Potem przychodzi zaraza, plaga wrzodów. Faraon wynosi się ponad lud Boży. Pycha, upór i wyniosłość sprzyjają procesowi zatwardzania serca.
Z nieba spada grad, zabija zwierzęta, ludzi, niszczy roślinność. Faraon ponownie mięknie i cofa się w swojej zatwardziałości. Co za odmiana! Faraon mówi; zgrzeszyłem przeciwko Panu, waszemu Bogu. „Wybaczcie proszę mój grzech” .Gdyby za tym wyznaniem przyszły czyny, faraon i Egipcjanie byliby wybawieni od kolejnych plag. Jednak zatwardziałość potęguje się, to już nie jest beton, to już jest diament. Faraon mówi do Mojżesza, idź stąd i jeśli ci życie miłe, nie pokazuj mi się więcej na oczy.
Nadchodzi ostatnia plaga, zabici zostaną pierworodni w Egipcie od człowieka po bydło. O północy rozlega się wielki krzyk, bo oto w każdym domu umiera ktoś bliski, pierworodne dziecko, dziedzic. Zdycha wiele zwierząt. Umiera również pierworodny syn zatwardziałego faraona. Co za tragedia! Ale to jeszcze nie koniec tej historii. Gdy Izrael jest na pustyni, faraon zaprzęga rydwan i ze swoimi wojownikami wyrusza w pościg. Czytamy że ten kamień na rydwanie i jego armia tonie w odmętach Morza Czerwonego. Zatwardziałość prowadzi do śmierci.
A to wszystko dzieje się dlatego, bo jeden człowiek poddał się procesowi utwardzenia swojego serca. Kilka razy miał okazję zatrzymać ten proces, szczerze przyjść do Boga. Nawet próbował, prosił o modlitwę.
Kolejnym sprzymierzeńcem zatwardziałości jest przyzwyczajenie się do... Faraon przyzwyczaił się do plag. Człowiek z czasem obojętnieje, przyzwyczają się do wyrzutów sumienia, do trudności, złodziej do kradzieży, morderca do zabójstw. Można się przyzwyczaić do zatwardziałości.
A może właśnie trwa proces zatwardziałości twojego serca
Nie chcę Panu Bogu stawiać jakieś zarzuty, zastanawiam się tylko czego możemy nauczyć się z tej historii. Nie chciałbym też Pana Boga przedstawić w krzywym zwierciadle. Czy Pan Bóg odrzuca człowieka który dostrzega zatwardziałość serca i chce przerwać ten proces i szczerze nawraca się? W Liście do Rzymian 2:5 czytamy; "Ty jednak przez zatwardziałość swoją i nieskruszone serce gromadzisz sobie gniew na dzień gniewu i objawienia sprawiedliwego sądu Boga", Przyglądaj się temu co dzieje się w twoim życiu, w twoim sumieniu, duchu, w twoim otoczeniu. Być może, Pan Bóg wydaje ciebie na pastwę niecnych pożądliwości, niewłaściwych myśli, decyzji, coś złego dzieje się z twoją seksualnością, może Pan odwraca od ciebie swoje oblicze, może ono nigdy nie było zwrócone w twoją stronę, a może proces zamiany twojego serca w beton właśnie trwa. Przyjdź z tym do Pana Boga, do Jezusa Chrystusa, On jest tym który wydaje, wprowadza w zatwardziałość, ale jest też Tym, który zamienia serca kamienne w mięsiste. Warto o tym pamiętać.
„Kto mimo wielu upomnień trwa w uporze, będzie nagle, bez ratunku zdruzgotany”. Przyp. Sal. 29:1
Pan Bóg upomina w różnoraki sposób, mogą to być choroby, bolesne doświadczenia, problemy z pracą, dziwne okoliczności, coś się nie układa w rodzinie. Bóg może upominać nas wewnątrz nas w duchu, oddziałując na nasze sumienia. Może posyłać ludzi z napomnieniem. Jeżeli będziemy trwali w uporze, zatwardzimy nasze serca, nasze sumienia, zabetonujemy naszą duchową wrażliwość wtedy, tak jak faraon zostaniemy nagle zdruzgotani.
Kilka wierszy z Biblii na temat zatwardziałości
"Szczęśliwy jest człowiek, który stale trwa w bojaźni Bożej; lecz kto zatwardza serce, wpada w nieszczęście." Przypowieści Salomona 28:14
"Przetoż obrzeżcie nieobrzezkę serca waszego, i karku waszego nie zatwardzajcie więcej. Albowiem Pan, Bóg wasz, jest Bogiem bogów, i Panem panów, Bóg wielki, możny, i straszny, który nie ma względu na osoby, ani przyjmuje darów;" Ks. Powtórzonego Prawa 10:16,17 BG
"Dlaczego znieczulacie wasze serca tak, jak Egipcjanie i faraon znieczulili swoje serca? Czyż nie jest tak, że dopiero gdy się z nimi rozprawił, wypuścili ich, więc ci mogli odejść?" 1 Samuelowa 6:6
"Teraz tedy nie zatwardzajcie karku waszego, jako ojcowie wasi: dajcie rękę Panu, a pójdźcie do świątnicy jego, którą poświęcił na wieki, i służcie Panu, Bogu waszemu, a odwróci się od was gniew popędliwości jego," 2 Kronik 30:8 BG
"Nie zatwardzajcie serc waszych jak w Meriba, jak na pustyni w dniu Massa, gdzie Mnie wasi przodkowie wystawiali na próbę i doświadczali Mię, choć dzieło moje widzieli. Tamto pokolenie budziło we Mnie wstręt przez lat czterdzieści, i powiedziałem: Są oni ludem o sercu zbłąkanym i moich dróg nie znają." Psalm 95:8-10 BT
Ty, Panie, jesteś naszym ojcem i naszym Odkupicielem. To jest twoje imię od wieków. Dlaczego dopuściłeś Panie, że zboczyliśmy z twoich dróg, a nasze serca znieczuliłeś na bojaźń przed tobą? Zwróć się znowu ku nam przez wzgląd na twoje sługi, na plemiona, które są twoją własnością! Izajasza 63:16,17
"Lecz oni nie chcieli usłuchać, odwrócili się do mnie plecami i zatkali uszy, aby nie słyszeć. Zatwardzili swoje serca jak diament, aby nie musieć słuchać zakonu i słów, które Pan Zastępów posyłał do nich przez swego Ducha za pośrednictwem dawnych proroków. Dlatego Pan Zastępów wybuchnął wielkim gniewem." Zachariasza 7:11,12
"Dlatego nie mogli uwierzyć, że znowu rzekł Izajasz: Zaślepił oczy ich i zatwardził serce ich, aby nie widzieli oczami swymi i nie rozumieli sercem swym, i żeby się nie nawrócili, i żebym ich nie uzdrowił." Jana 12:39,40
"Cóż więc? Czego Izrael szukał, tego nie osiągnął, ale wybrani osiągnęli; pozostali zaś ulegli zatwardziałości, jak napisano: Zesłał Bóg na nich ducha znieczulenia, dał im oczy, które nie widzą, i uszy, które nie słyszą, aż do dnia dzisiejszego." Rzymian 11:7,8
"To więc mówię i zaklinam na Pana, abyście już więcej nie postępowali, jak poganie postępują w próżności umysłu swego, mający przyćmiony umysł i dalecy od życia Bożego przez nieświadomość, która jest w nich, przez zatwardziałość serca ich, mając umysł przytępiony, oddali się rozpuście dopuszczając się wszelkiej nieczystości z chciwością." Efezjan 4:17-19
"Dlatego, jak mówi Duch Święty: Dziś, jeśli głos jego usłyszycie, nie zatwardzajcie serc waszych, jak podczas buntu, w dniu kuszenia na pustyni, gdzie kusili mnie ojcowie wasi i wystawiali na próbę, chociaż oglądali dzieła moje przez czterdzieści lat. Dlatego miałem wstręt do tego pokolenia i powiedziałem: Zawsze ich zwodzi serce; nie poznali też oni dróg moich, tak iż przysiągłem w gniewie moim: Nie wejdą do odpocznienia mego. Baczcie, bracia, żeby nie było czasem w kimś z was złego, niewierzącego serca, które by odpadło od Boga żywego, ale napominajcie jedni drugich każdego dnia, dopóki trwa to, co się nazywa "dzisiaj", aby nikt z was nie popadł w zatwardziałość przez oszustwo grzechu. Staliśmy się bowiem współuczestnikami Chrystusa, jeśli tylko aż do końca zachowamy niewzruszenie ufność, jaką mieliśmy na początku. Gdy się powiada: Dziś, jeśli głos jego usłyszycie, nie zatwardzajcie serc waszych, jak podczas buntu," Hebrajczyków 3:8-15
Uzupełnienie 29.01 Użyty w wierszu (2:5) grecki wyraz ‘sklērotēta’ (zatwardziałość) pochodzi do greckiego ‘skleros’ co oznacza; twardość np. drewna wynikającą z wyschnięcia, sztywność, upór, nieustępliwość. Słowo to opisujący ludzi, którzy "nie ruszają się" nie zginają, nie poddają się. Znane nam jest słowo skleroza, jako choroba. Jest to zaburzenie pamięci prowadzące do kłopotów z koordynacją ruchową czy nawet z wykonaniem prostej czynności. Zatwardziałość jest zatem duchową sklerozą. To bardzo interesujące porównanie.
Dzisiaj chciałbym rozpocząć rozważania na temat zatwardziałości. Pismo Święte sporo miejsca poświęca temu co ja nazywam procesem zatwardzenia serca, sumienia, a także rozumu człowieka. Czytamy w Biblii o zatwardziałym faraonie, o kamiennych sercach, o ludzie twardego karku oraz o potrzebie skruszenia serca i ducha.
Dzisiejszy wpis jest tekstem roboczym, otwierającym dłuższe studium wokół tego zagadnienia, które potrwa do dziewiątego rozdziału naszego studium, gdy będziemy się zastanawiać o zatwardziałości faraona.
Pytania:
- Czy możemy skonstruować jasną definicję zatwardziałości?
- Czy każdy zatwardziały jest skazany, przeznaczony na zatwardziałość?
- Jak rozpoznać zatwardziałość w nas? Po czym poznać, że kamieniejemy?
- Co w nas ulega zatwardzeniu?
- Czy po przekroczeniu pewnego progu twardości, zatwardziałość może być nieodwracalna?
- Czy uczniom Jezusa nie grozi zatwardziałość? A jeżeli, to czy to jest zatwardziałość od Pana, nieodwracalna?
- Co możemy się nauczyć z historii o zatwardziałym faraonie?
Zatwardziałość Faraona
"I rzekł Pan do Mojżesza: Gdy wrócisz do Egiptu, bacz, byś dokonał przed faraonem wszystkich tych cudów, do których udzieliłem ci mocy, Ja zaś znieczulę serce jego, tak że nie wypuści ludu." Ks. Wyjścia 4:22
"Potem rzekł Pan do Mojżesza: Idź do faraona, gdyż to Ja sam przywiodłem do zatwardziałości serce jego i serce sług jego, aby czynić te moje znaki wśród nich i abyś ty opowiadał dzieciom swoim i wnukom swoim, jak obszedłem się z Egipcjanami, i jakie znaki czyniłem wśród nich, byście poznali, żem Ja Pan," Ks. Wyjścia 10:1,2
"Mówi bowiem Pismo do faraona: Na to cię wzbudziłem, aby okazać moc swoją na tobie i aby rozsławiono imię moje po całej ziemi. Zaiste więc, nad kim chce, okazuje zmiłowanie, a kogo chce przywodzi do zatwardziałości." List do Rzymian 9:17-18
Proces zatwardzania serca
Faraon postanowił nie wypuścić ludu Izraela na wolność, by mogli wrócić do swojej ojczyzny. Faraon toczy bój z Bogiem. Pan nie zatwardził jego serca podczas jednej nocy. Pierwszą prośbę Pana Boga; „wypuść mój lud” zignorował, postanowił by niewolnicza praca ludu Bożego była jeszcze cięższa. Podczas kolejnej wizyty Mojżesza i Aarona zażądał cudu. Laska Aarona zamieniła się w węża i pożarła węże które powstały z lasek egipskich czarowników. Później przyszła pierwsza plaga, wody zamieniły się w krew. Czytamy, że faraon „nie wziął sobie tego do serca”. To jest początek procesu zatwardzania. Człowiek nie bierze sobie do serca „bogactwa dobroci Bożej”, lekceważy Go i odrzuca Jego Słowo. Upłynęło kilka dni, faraon miał czas przemyśleć sytuację, ale nie zrobił tego. Mojżesz ponownie przekazuje Słowo Pana; „Wypuść mój lud”. Przez moment serce faraona mięknie, na tym etapie jest to jeszcze możliwe. Prosi by się modlić do Pana. Chodź już nieco zwleka, prosi módlcie się, ale dopiero jutro, gdzieś w środku faraona jest jeszcze coś miękkiego.
W Ks Wyjścia 8:15 czytamy, że gdy przyszło wytchnienie od żab, faraon zatwardził swoje serce. Teraz będzie mu coraz trudniej posłuchać Boga. Kolejna plaga, a betonowe serce faraona staje się coraz twardsze. Nawet jego magowie mówią; To jest palec Boży, ale faraon zostaje nieugięty. Kolejna plaga, faraon znowu nieco mięknie. Wypuszczę was – mówi, na pustynię, abyście mogli złożyć ofiarę swojemu Bogu, wstawcie się za mną do Pana. Ale po kolejnym chwilowym zmiękczeniu, zamiana serca w kamień staje się coraz bardziej silniejsza. Faraon i tym razem zatwardził swoje serce. Potem przychodzi zaraza, plaga wrzodów. Faraon wynosi się ponad lud Boży. Pycha, upór i wyniosłość sprzyjają procesowi zatwardzania serca.
Z nieba spada grad, zabija zwierzęta, ludzi, niszczy roślinność. Faraon ponownie mięknie i cofa się w swojej zatwardziałości. Co za odmiana! Faraon mówi; zgrzeszyłem przeciwko Panu, waszemu Bogu. „Wybaczcie proszę mój grzech” .Gdyby za tym wyznaniem przyszły czyny, faraon i Egipcjanie byliby wybawieni od kolejnych plag. Jednak zatwardziałość potęguje się, to już nie jest beton, to już jest diament. Faraon mówi do Mojżesza, idź stąd i jeśli ci życie miłe, nie pokazuj mi się więcej na oczy.
Nadchodzi ostatnia plaga, zabici zostaną pierworodni w Egipcie od człowieka po bydło. O północy rozlega się wielki krzyk, bo oto w każdym domu umiera ktoś bliski, pierworodne dziecko, dziedzic. Zdycha wiele zwierząt. Umiera również pierworodny syn zatwardziałego faraona. Co za tragedia! Ale to jeszcze nie koniec tej historii. Gdy Izrael jest na pustyni, faraon zaprzęga rydwan i ze swoimi wojownikami wyrusza w pościg. Czytamy że ten kamień na rydwanie i jego armia tonie w odmętach Morza Czerwonego. Zatwardziałość prowadzi do śmierci.
A to wszystko dzieje się dlatego, bo jeden człowiek poddał się procesowi utwardzenia swojego serca. Kilka razy miał okazję zatrzymać ten proces, szczerze przyjść do Boga. Nawet próbował, prosił o modlitwę.
Kolejnym sprzymierzeńcem zatwardziałości jest przyzwyczajenie się do... Faraon przyzwyczaił się do plag. Człowiek z czasem obojętnieje, przyzwyczają się do wyrzutów sumienia, do trudności, złodziej do kradzieży, morderca do zabójstw. Można się przyzwyczaić do zatwardziałości.
A może właśnie trwa proces zatwardziałości twojego serca
Nie chcę Panu Bogu stawiać jakieś zarzuty, zastanawiam się tylko czego możemy nauczyć się z tej historii. Nie chciałbym też Pana Boga przedstawić w krzywym zwierciadle. Czy Pan Bóg odrzuca człowieka który dostrzega zatwardziałość serca i chce przerwać ten proces i szczerze nawraca się? W Liście do Rzymian 2:5 czytamy; "Ty jednak przez zatwardziałość swoją i nieskruszone serce gromadzisz sobie gniew na dzień gniewu i objawienia sprawiedliwego sądu Boga", Przyglądaj się temu co dzieje się w twoim życiu, w twoim sumieniu, duchu, w twoim otoczeniu. Być może, Pan Bóg wydaje ciebie na pastwę niecnych pożądliwości, niewłaściwych myśli, decyzji, coś złego dzieje się z twoją seksualnością, może Pan odwraca od ciebie swoje oblicze, może ono nigdy nie było zwrócone w twoją stronę, a może proces zamiany twojego serca w beton właśnie trwa. Przyjdź z tym do Pana Boga, do Jezusa Chrystusa, On jest tym który wydaje, wprowadza w zatwardziałość, ale jest też Tym, który zamienia serca kamienne w mięsiste. Warto o tym pamiętać.
„Kto mimo wielu upomnień trwa w uporze, będzie nagle, bez ratunku zdruzgotany”. Przyp. Sal. 29:1
Pan Bóg upomina w różnoraki sposób, mogą to być choroby, bolesne doświadczenia, problemy z pracą, dziwne okoliczności, coś się nie układa w rodzinie. Bóg może upominać nas wewnątrz nas w duchu, oddziałując na nasze sumienia. Może posyłać ludzi z napomnieniem. Jeżeli będziemy trwali w uporze, zatwardzimy nasze serca, nasze sumienia, zabetonujemy naszą duchową wrażliwość wtedy, tak jak faraon zostaniemy nagle zdruzgotani.
Kilka wierszy z Biblii na temat zatwardziałości
"Szczęśliwy jest człowiek, który stale trwa w bojaźni Bożej; lecz kto zatwardza serce, wpada w nieszczęście." Przypowieści Salomona 28:14
"Przetoż obrzeżcie nieobrzezkę serca waszego, i karku waszego nie zatwardzajcie więcej. Albowiem Pan, Bóg wasz, jest Bogiem bogów, i Panem panów, Bóg wielki, możny, i straszny, który nie ma względu na osoby, ani przyjmuje darów;" Ks. Powtórzonego Prawa 10:16,17 BG
"Dlaczego znieczulacie wasze serca tak, jak Egipcjanie i faraon znieczulili swoje serca? Czyż nie jest tak, że dopiero gdy się z nimi rozprawił, wypuścili ich, więc ci mogli odejść?" 1 Samuelowa 6:6
"Teraz tedy nie zatwardzajcie karku waszego, jako ojcowie wasi: dajcie rękę Panu, a pójdźcie do świątnicy jego, którą poświęcił na wieki, i służcie Panu, Bogu waszemu, a odwróci się od was gniew popędliwości jego," 2 Kronik 30:8 BG
"Nie zatwardzajcie serc waszych jak w Meriba, jak na pustyni w dniu Massa, gdzie Mnie wasi przodkowie wystawiali na próbę i doświadczali Mię, choć dzieło moje widzieli. Tamto pokolenie budziło we Mnie wstręt przez lat czterdzieści, i powiedziałem: Są oni ludem o sercu zbłąkanym i moich dróg nie znają." Psalm 95:8-10 BT
Ty, Panie, jesteś naszym ojcem i naszym Odkupicielem. To jest twoje imię od wieków. Dlaczego dopuściłeś Panie, że zboczyliśmy z twoich dróg, a nasze serca znieczuliłeś na bojaźń przed tobą? Zwróć się znowu ku nam przez wzgląd na twoje sługi, na plemiona, które są twoją własnością! Izajasza 63:16,17
"Lecz oni nie chcieli usłuchać, odwrócili się do mnie plecami i zatkali uszy, aby nie słyszeć. Zatwardzili swoje serca jak diament, aby nie musieć słuchać zakonu i słów, które Pan Zastępów posyłał do nich przez swego Ducha za pośrednictwem dawnych proroków. Dlatego Pan Zastępów wybuchnął wielkim gniewem." Zachariasza 7:11,12
"Dlatego nie mogli uwierzyć, że znowu rzekł Izajasz: Zaślepił oczy ich i zatwardził serce ich, aby nie widzieli oczami swymi i nie rozumieli sercem swym, i żeby się nie nawrócili, i żebym ich nie uzdrowił." Jana 12:39,40
"Cóż więc? Czego Izrael szukał, tego nie osiągnął, ale wybrani osiągnęli; pozostali zaś ulegli zatwardziałości, jak napisano: Zesłał Bóg na nich ducha znieczulenia, dał im oczy, które nie widzą, i uszy, które nie słyszą, aż do dnia dzisiejszego." Rzymian 11:7,8
"To więc mówię i zaklinam na Pana, abyście już więcej nie postępowali, jak poganie postępują w próżności umysłu swego, mający przyćmiony umysł i dalecy od życia Bożego przez nieświadomość, która jest w nich, przez zatwardziałość serca ich, mając umysł przytępiony, oddali się rozpuście dopuszczając się wszelkiej nieczystości z chciwością." Efezjan 4:17-19
"Dlatego, jak mówi Duch Święty: Dziś, jeśli głos jego usłyszycie, nie zatwardzajcie serc waszych, jak podczas buntu, w dniu kuszenia na pustyni, gdzie kusili mnie ojcowie wasi i wystawiali na próbę, chociaż oglądali dzieła moje przez czterdzieści lat. Dlatego miałem wstręt do tego pokolenia i powiedziałem: Zawsze ich zwodzi serce; nie poznali też oni dróg moich, tak iż przysiągłem w gniewie moim: Nie wejdą do odpocznienia mego. Baczcie, bracia, żeby nie było czasem w kimś z was złego, niewierzącego serca, które by odpadło od Boga żywego, ale napominajcie jedni drugich każdego dnia, dopóki trwa to, co się nazywa "dzisiaj", aby nikt z was nie popadł w zatwardziałość przez oszustwo grzechu. Staliśmy się bowiem współuczestnikami Chrystusa, jeśli tylko aż do końca zachowamy niewzruszenie ufność, jaką mieliśmy na początku. Gdy się powiada: Dziś, jeśli głos jego usłyszycie, nie zatwardzajcie serc waszych, jak podczas buntu," Hebrajczyków 3:8-15
Uzupełnienie 29.01 Użyty w wierszu (2:5) grecki wyraz ‘sklērotēta’ (zatwardziałość) pochodzi do greckiego ‘skleros’ co oznacza; twardość np. drewna wynikającą z wyschnięcia, sztywność, upór, nieustępliwość. Słowo to opisujący ludzi, którzy "nie ruszają się" nie zginają, nie poddają się. Znane nam jest słowo skleroza, jako choroba. Jest to zaburzenie pamięci prowadzące do kłopotów z koordynacją ruchową czy nawet z wykonaniem prostej czynności. Zatwardziałość jest zatem duchową sklerozą. To bardzo interesujące porównanie.
środa, 24 stycznia 2018
Rozdział 2: 2-5
„Bo wiemy, że sąd Boży słusznie spada na tych, którzy takie rzeczy czynią. Czy mniemasz, człowiecze, który osądzasz tych, co takie rzeczy czynią, a sam je czynisz, że (wymkniesz się) ujdziesz sądu Bożego? Albo może lekceważysz (gardzisz) bogactwem jego dobroci (łagodności) i cierpliwości, i pobłażliwości (wyrozumiałości), nie zważając na to, że dobroć Boża do nawrócenia (upamiętania, pokuty) cię prowadzi? Ty jednak przez zatwardziałość swoją i nieskruszone serce gromadzisz sobie gniew na dzień gniewu i objawienia sprawiedliwego sądu Boga,"
Pismo Święte w wielu miejscach mówi o tym, że Bóg jest Sędzią, a także o sądzie Bożym, trybunale Chrystusowym, dniu sądu, sądzie ognia piekielnego, dniu gniewu Bożego. To jest kolejny z ważnych tematów, który Apostoł Paweł porusza w Liście do Rzymian. Swoją ewangelizację zaczyna od uświadomienia ludziom, w jak beznadziejnym są miejscu, z dala od Boga, zdeprawowani przez grzech, z wypaczonym umysłem, czyniący wiele złych rzeczy. Których Bóg wydał na pastwę ich pożądliwości i niegodziwości. Teraz Apostoł Paweł do tego dodaje jeszcze informację o Sądzie Bożym. Wszyscy staniemy przed sądem Bożym, ci którzy źle czynią, i ci którzy osądzają tych co źle czynią.
Sąd nie jest tylko po to by wydawać wyrok. Różne są rodzaje sądów biblijnych, i różna jest ich rola. To jest temat na oddzielne studium. Sąd, sądzić od greckiego krisie, krino czy hebrajskiego szafat, miszpah oznacza wydawać wyrok, karać w celu resocjalizacji, pouczać. Sąd może również uniewinnić. Boży sąd będzie sprawiedliwy, zgodny z prawdą. Wiersz drugi w niektórych przekładach Pisma Świętego jest oddany w następujący ciekawy sposób; "Lecz wiemy, że sąd Boży jest według prawdy przeciwko tym, którzy robią takie rzeczy."
”Będzie to w dniu, kiedy według ewangelii mojej Bóg sądzić będzie ukryte sprawy ludzkie przez Jezusa Chrystusa.” Rzym 2:16
„A jak postanowione jest ludziom raz umrzeć, a potem sąd,” Hebrajczyków 9:27; "aby świat cały podlegał sądowi Bożemu." Rzymian 3:19
„Albowiem my wszyscy musimy stanąć przed sądem Chrystusowym, aby każdy odebrał zapłatę za uczynki swoje, dokonane w ciele, dobre czy złe.” 2 Kor 5,10; „Bóg bowiem odbędzie sąd nad każdym czynem, nad każdą rzeczą tajną – czy dobrą, czy złą.” Kaznodziei 12,14
”Widziałem umarłych, wielkich i małych, stojących przed tronem; i księgi zostały otwarte; również inna księga, księga żywota została otwarta; i osądzeni zostali umarli na podstawie tego, co zgodnie z ich uczynkami było napisane w księgach.” Apokalipsa 20,12
Tematem wyjściowym do zwiastowania dobrej nowiny, jest mowa o sądzie Bożym. Jest potrzeba uświadomić Rzymianom, że takowy sąd będzie miał miejsce. Dalej Paweł pisze, że będzie to dzień gniewu i objawienia sprawiedliwego sądu Boga.
Kiedy Pan Jezus obiecywał przyjście Ducha Świętego powiedział, że Jego zadaniem będzie m. in. przekonanie świata o sądzie. „A On, gdy przyjdzie, przekona świat o grzechu i o sprawiedliwości, i o sądzie; o grzechu, gdyż nie uwierzyli we mnie; o sprawiedliwości, gdyż odchodzę do Ojca i już mnie nie ujrzycie; o sądzie zaś, gdyż książę tego świata został osądzony.” Jana 16:8-11
Głoszenie dobrej nowiny musi rozpocząć się od zaniepokojenia słuchaczy
W Dziejach Apostolskich mamy opisaną bardzo ciekawą sytuację podczas której Paweł zwiastuje Ewangelię namiestnikowi Feliksowi. „A po kilku dniach przybył Feliks z żoną swoją Druzyllą, która była Żydówką. Kazał więc sprowadzić Pawła i przysłuchiwał się mu, co mówił o wierze w Jezusa Chrystusa. Lecz gdy zaczął mówić o usprawiedliwieniu, o wstrzemięźliwości i o przyszłym sądzie, Feliks zaniepokoił się, (przestraszył się); "Na teraz dość, odejdź; w sposobnej chwili każę cię zawezwać. Dzieje Apostolskie 24:24,25
Widzicie jak Paweł głosi ewangelię, dokładnie wg modelu z Listu do Rzymian. Nie głosi, „Pan Jezus was kocha, nie proponuje powszechnego uzdrawiania ludzi, nie mówi o korzyściach wynikających z przyjęcia Jezusa, będziesz zdrowy, będziesz bogaty, ale co robi (?). Paweł głosi o usprawiedliwieniu, o wstrzemięźliwości (co jest przeciwieństwem pożądliwości) i o sądzie (gr. krimatos sąd wyrok). Jaki efekt. Feliks się zaniepokoił, inne tłumaczenia podają, że przestraszył się.
Głoszenie dobrej nowiny musi rozpocząć się od zaniepokojenia słuchaczy. Również Piotr w pierwszym kazaniu składa świadectwo i woła na całe gardło, ludzie upamiętajcie się i ratujcie się z tego pokolenia przewrotnego.To kazanie Piotra miało posłużyć, by ludzie poczuli się nieswojo, by się zaniepokoili, zatrwożyli. To prowadzi do zatwardziałości i odejścia lub do głębokiej refleksji i szczerego upamiętania.
”Upamiętajcie się i niechaj się każdy z was da ochrzcić w imię Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów waszych, a otrzymacie dar Ducha Świętego. Obietnica ta bowiem odnosi się do was i do dzieci waszych oraz do wszystkich, którzy są z dala, ilu ich Pan, Bóg nasz, powoła. Wielu też innymi słowy składał świadectwo i napominał ich, mówiąc: Ratujcie się spośród tego pokolenia przewrotnego. Ci więc, którzy przyjęli słowo jego, zostali ochrzczeni.” Dzieje 2: 38-41
Nie lekceważ dobroci Bożej
W dzisiejszym fragmencie mamy podane ważne informacje o Panu Bogu. Po pierwsze; Pan Bóg jest bogaty w dobroć i wyrozumiałość. Te informacje to drugi ważny element Pawłowej ewangelizacji. Paweł pisze; jesteście daleko od Boga, myślicie niewłaściwie i postępujecie niegodziwie, czeka was gniew Boży i sprawiedliwy sąd Boży, ale… Pan Bóg jest cierpliwy, dobry i prowadzi was do upamiętania. Nie gardźcie tym. Apostoł formułuje kolejny poważny zarzut, lekceważący stosunek do Pana Boga. Dzieje się coś niewyobrażalnie strasznego; oto człowiek, stworzenie Boże gardzi bogactwem Bożej dobroci, lekceważy Jego słowo, a nawet pogardza wielkim zbawieniem. Ignoruje Boga i nadużywa Bożej cierpliwości. Proces zatwardziałości coraz bardziej niszczy, betonuje ludzkie serce.
„ I zstąpił Pan w obłoku, a on stanął tam przy nim i wezwał imienia Pańskiego. Wtedy Pan przeszedł obok niego, a on zawołał: Panie, Panie, Boże miłosierny i łaskawy, nieskory do gniewu, bogaty w łaskę i wierność, zachowujący łaskę dla tysięcy, odpuszczający winę, występek i grzech, nie pozostawiający w żadnym razie bez kary,” Ks. Wyjścia 34:5-7
„Dlatego musimy tym baczniejszą zwracać uwagę na to, co słyszeliśmy, abyśmy czasem nie zboczyli z drogi. Bo jeśli słowo wypowiedziane przez aniołów było nienaruszalne, a wszelkie przestępstwo i nieposłuszeństwo spotkało się ze słuszną odpłatą, to jakże my ujdziemy cało, jeżeli zlekceważymy tak wielkie zbawienie?” Hebrajczyków 2:1-3
„Pan nie zwleka z dotrzymaniem obietnicy, chociaż niektórzy uważają, że zwleka, lecz okazuje cierpliwość względem was, bo nie chce, aby ktokolwiek zginął, lecz chce, aby wszyscy przyszli do upamiętania. (…) A cierpliwość Pana naszego uważajcie za ratunek, jak i umiłowany brat nasz, Paweł, w mądrości, która mu jest dana, pisał do was;” 2 Piotra 3:9;15
Mamy tego który wstawia się za nami u Ojca, Jezusa Chrystusa
Kiedy w Biblii czytamy o Bożym sądzie zadajemy sobie pytanie, czy jest jakiś sposób by uniknąć tej decydującej rozprawy sądowej. Paweł pisze, nie unikniesz, nie wymkniesz się temu sądowi. Co robić?
Uwierz w Pana Jezusa a będziesz zbawiony, wybawiony, doceń Bożą dobroć i wyrozumiałość, oddaj Bogu chwałę, upamiętaj się i pokutuj ze swoich grzechów (listę już znamy), skorzystaj z USPRAWIEDLIWIENIA. Pozwól by Jezus wymazał obciążający cię list dłużny.
"I was, którzy umarliście w grzechach i w nieobrzezanym ciele waszym, wespół z nim ożywił, odpuściwszy nam wszystkie grzechy; wymazał obciążający nas list dłużny, który się zwracał przeciwko nam ze swoimi wymaganiami, i usunął go, przybiwszy go do krzyża;" Kolosan 2:13,14
"Dzieci moje, to wam piszę, abyście nie grzeszyli. A jeśliby kto zgrzeszył, mamy orędownika (tego który wstawia się za nami) u Ojca, Jezusa Chrystusa, który jest sprawiedliwy. On ci jest ubłaganiem za grzechy nasze, a nie tylko za nasze, lecz i za grzechy całego świata." 1 Jana 2:1,2
"Nie ma bowiem różnicy, gdyż wszyscy zgrzeszyli i brak im chwały Bożej, i są usprawiedliwieni darmo, z łaski jego, przez odkupienie w Chrystusie Jezusie, którego Bóg ustanowił jako ofiarę przebłagalną przez krew jego, skuteczną przez wiarę, dla okazania sprawiedliwości swojej przez to, że w cierpliwości Bożej pobłażliwie odniósł się do przedtem popełnionych grzechów, dla okazania sprawiedliwości swojej w teraźniejszym czasie, aby On sam był sprawiedliwym i usprawiedliwiającym tego, który wierzy w Jezusa. " Rzymian 3:22-26
"I wy umarliście przez upadki i grzechy wasze, w których niegdyś chodziliście według modły tego świata, naśladując władcę, który rządzi w powietrzu, ducha, który teraz działa w synach opornych. Wśród nich i my wszyscy żyliśmy niegdyś w pożądliwościach ciała naszego, ulegając woli ciała i zmysłów, i byliśmy z natury dziećmi gniewu, jak i inni; ale Bóg, który jest bogaty w miłosierdzie, dla wielkiej miłości swojej, którą nas umiłował, i nas, którzy umarliśmy przez upadki, ożywił wraz z Chrystusem - łaską zbawieni jesteście." Efezjan 2:1-5
"I aby poganie wielbili Boga za miłosierdzie,..."
Rzymian 15:9
Pismo Święte w wielu miejscach mówi o tym, że Bóg jest Sędzią, a także o sądzie Bożym, trybunale Chrystusowym, dniu sądu, sądzie ognia piekielnego, dniu gniewu Bożego. To jest kolejny z ważnych tematów, który Apostoł Paweł porusza w Liście do Rzymian. Swoją ewangelizację zaczyna od uświadomienia ludziom, w jak beznadziejnym są miejscu, z dala od Boga, zdeprawowani przez grzech, z wypaczonym umysłem, czyniący wiele złych rzeczy. Których Bóg wydał na pastwę ich pożądliwości i niegodziwości. Teraz Apostoł Paweł do tego dodaje jeszcze informację o Sądzie Bożym. Wszyscy staniemy przed sądem Bożym, ci którzy źle czynią, i ci którzy osądzają tych co źle czynią.
Sąd nie jest tylko po to by wydawać wyrok. Różne są rodzaje sądów biblijnych, i różna jest ich rola. To jest temat na oddzielne studium. Sąd, sądzić od greckiego krisie, krino czy hebrajskiego szafat, miszpah oznacza wydawać wyrok, karać w celu resocjalizacji, pouczać. Sąd może również uniewinnić. Boży sąd będzie sprawiedliwy, zgodny z prawdą. Wiersz drugi w niektórych przekładach Pisma Świętego jest oddany w następujący ciekawy sposób; "Lecz wiemy, że sąd Boży jest według prawdy przeciwko tym, którzy robią takie rzeczy."
”Będzie to w dniu, kiedy według ewangelii mojej Bóg sądzić będzie ukryte sprawy ludzkie przez Jezusa Chrystusa.” Rzym 2:16
„A jak postanowione jest ludziom raz umrzeć, a potem sąd,” Hebrajczyków 9:27; "aby świat cały podlegał sądowi Bożemu." Rzymian 3:19
„Albowiem my wszyscy musimy stanąć przed sądem Chrystusowym, aby każdy odebrał zapłatę za uczynki swoje, dokonane w ciele, dobre czy złe.” 2 Kor 5,10; „Bóg bowiem odbędzie sąd nad każdym czynem, nad każdą rzeczą tajną – czy dobrą, czy złą.” Kaznodziei 12,14
”Widziałem umarłych, wielkich i małych, stojących przed tronem; i księgi zostały otwarte; również inna księga, księga żywota została otwarta; i osądzeni zostali umarli na podstawie tego, co zgodnie z ich uczynkami było napisane w księgach.” Apokalipsa 20,12
Tematem wyjściowym do zwiastowania dobrej nowiny, jest mowa o sądzie Bożym. Jest potrzeba uświadomić Rzymianom, że takowy sąd będzie miał miejsce. Dalej Paweł pisze, że będzie to dzień gniewu i objawienia sprawiedliwego sądu Boga.
Kiedy Pan Jezus obiecywał przyjście Ducha Świętego powiedział, że Jego zadaniem będzie m. in. przekonanie świata o sądzie. „A On, gdy przyjdzie, przekona świat o grzechu i o sprawiedliwości, i o sądzie; o grzechu, gdyż nie uwierzyli we mnie; o sprawiedliwości, gdyż odchodzę do Ojca i już mnie nie ujrzycie; o sądzie zaś, gdyż książę tego świata został osądzony.” Jana 16:8-11
Głoszenie dobrej nowiny musi rozpocząć się od zaniepokojenia słuchaczy
W Dziejach Apostolskich mamy opisaną bardzo ciekawą sytuację podczas której Paweł zwiastuje Ewangelię namiestnikowi Feliksowi. „A po kilku dniach przybył Feliks z żoną swoją Druzyllą, która była Żydówką. Kazał więc sprowadzić Pawła i przysłuchiwał się mu, co mówił o wierze w Jezusa Chrystusa. Lecz gdy zaczął mówić o usprawiedliwieniu, o wstrzemięźliwości i o przyszłym sądzie, Feliks zaniepokoił się, (przestraszył się); "Na teraz dość, odejdź; w sposobnej chwili każę cię zawezwać. Dzieje Apostolskie 24:24,25
Widzicie jak Paweł głosi ewangelię, dokładnie wg modelu z Listu do Rzymian. Nie głosi, „Pan Jezus was kocha, nie proponuje powszechnego uzdrawiania ludzi, nie mówi o korzyściach wynikających z przyjęcia Jezusa, będziesz zdrowy, będziesz bogaty, ale co robi (?). Paweł głosi o usprawiedliwieniu, o wstrzemięźliwości (co jest przeciwieństwem pożądliwości) i o sądzie (gr. krimatos sąd wyrok). Jaki efekt. Feliks się zaniepokoił, inne tłumaczenia podają, że przestraszył się.
Głoszenie dobrej nowiny musi rozpocząć się od zaniepokojenia słuchaczy. Również Piotr w pierwszym kazaniu składa świadectwo i woła na całe gardło, ludzie upamiętajcie się i ratujcie się z tego pokolenia przewrotnego.To kazanie Piotra miało posłużyć, by ludzie poczuli się nieswojo, by się zaniepokoili, zatrwożyli. To prowadzi do zatwardziałości i odejścia lub do głębokiej refleksji i szczerego upamiętania.
”Upamiętajcie się i niechaj się każdy z was da ochrzcić w imię Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów waszych, a otrzymacie dar Ducha Świętego. Obietnica ta bowiem odnosi się do was i do dzieci waszych oraz do wszystkich, którzy są z dala, ilu ich Pan, Bóg nasz, powoła. Wielu też innymi słowy składał świadectwo i napominał ich, mówiąc: Ratujcie się spośród tego pokolenia przewrotnego. Ci więc, którzy przyjęli słowo jego, zostali ochrzczeni.” Dzieje 2: 38-41
Nie lekceważ dobroci Bożej
W dzisiejszym fragmencie mamy podane ważne informacje o Panu Bogu. Po pierwsze; Pan Bóg jest bogaty w dobroć i wyrozumiałość. Te informacje to drugi ważny element Pawłowej ewangelizacji. Paweł pisze; jesteście daleko od Boga, myślicie niewłaściwie i postępujecie niegodziwie, czeka was gniew Boży i sprawiedliwy sąd Boży, ale… Pan Bóg jest cierpliwy, dobry i prowadzi was do upamiętania. Nie gardźcie tym. Apostoł formułuje kolejny poważny zarzut, lekceważący stosunek do Pana Boga. Dzieje się coś niewyobrażalnie strasznego; oto człowiek, stworzenie Boże gardzi bogactwem Bożej dobroci, lekceważy Jego słowo, a nawet pogardza wielkim zbawieniem. Ignoruje Boga i nadużywa Bożej cierpliwości. Proces zatwardziałości coraz bardziej niszczy, betonuje ludzkie serce.
„ I zstąpił Pan w obłoku, a on stanął tam przy nim i wezwał imienia Pańskiego. Wtedy Pan przeszedł obok niego, a on zawołał: Panie, Panie, Boże miłosierny i łaskawy, nieskory do gniewu, bogaty w łaskę i wierność, zachowujący łaskę dla tysięcy, odpuszczający winę, występek i grzech, nie pozostawiający w żadnym razie bez kary,” Ks. Wyjścia 34:5-7
„Dlatego musimy tym baczniejszą zwracać uwagę na to, co słyszeliśmy, abyśmy czasem nie zboczyli z drogi. Bo jeśli słowo wypowiedziane przez aniołów było nienaruszalne, a wszelkie przestępstwo i nieposłuszeństwo spotkało się ze słuszną odpłatą, to jakże my ujdziemy cało, jeżeli zlekceważymy tak wielkie zbawienie?” Hebrajczyków 2:1-3
„Pan nie zwleka z dotrzymaniem obietnicy, chociaż niektórzy uważają, że zwleka, lecz okazuje cierpliwość względem was, bo nie chce, aby ktokolwiek zginął, lecz chce, aby wszyscy przyszli do upamiętania. (…) A cierpliwość Pana naszego uważajcie za ratunek, jak i umiłowany brat nasz, Paweł, w mądrości, która mu jest dana, pisał do was;” 2 Piotra 3:9;15
Mamy tego który wstawia się za nami u Ojca, Jezusa Chrystusa
Kiedy w Biblii czytamy o Bożym sądzie zadajemy sobie pytanie, czy jest jakiś sposób by uniknąć tej decydującej rozprawy sądowej. Paweł pisze, nie unikniesz, nie wymkniesz się temu sądowi. Co robić?
Uwierz w Pana Jezusa a będziesz zbawiony, wybawiony, doceń Bożą dobroć i wyrozumiałość, oddaj Bogu chwałę, upamiętaj się i pokutuj ze swoich grzechów (listę już znamy), skorzystaj z USPRAWIEDLIWIENIA. Pozwól by Jezus wymazał obciążający cię list dłużny.
"I was, którzy umarliście w grzechach i w nieobrzezanym ciele waszym, wespół z nim ożywił, odpuściwszy nam wszystkie grzechy; wymazał obciążający nas list dłużny, który się zwracał przeciwko nam ze swoimi wymaganiami, i usunął go, przybiwszy go do krzyża;" Kolosan 2:13,14
"Dzieci moje, to wam piszę, abyście nie grzeszyli. A jeśliby kto zgrzeszył, mamy orędownika (tego który wstawia się za nami) u Ojca, Jezusa Chrystusa, który jest sprawiedliwy. On ci jest ubłaganiem za grzechy nasze, a nie tylko za nasze, lecz i za grzechy całego świata." 1 Jana 2:1,2
"Nie ma bowiem różnicy, gdyż wszyscy zgrzeszyli i brak im chwały Bożej, i są usprawiedliwieni darmo, z łaski jego, przez odkupienie w Chrystusie Jezusie, którego Bóg ustanowił jako ofiarę przebłagalną przez krew jego, skuteczną przez wiarę, dla okazania sprawiedliwości swojej przez to, że w cierpliwości Bożej pobłażliwie odniósł się do przedtem popełnionych grzechów, dla okazania sprawiedliwości swojej w teraźniejszym czasie, aby On sam był sprawiedliwym i usprawiedliwiającym tego, który wierzy w Jezusa. " Rzymian 3:22-26
"I wy umarliście przez upadki i grzechy wasze, w których niegdyś chodziliście według modły tego świata, naśladując władcę, który rządzi w powietrzu, ducha, który teraz działa w synach opornych. Wśród nich i my wszyscy żyliśmy niegdyś w pożądliwościach ciała naszego, ulegając woli ciała i zmysłów, i byliśmy z natury dziećmi gniewu, jak i inni; ale Bóg, który jest bogaty w miłosierdzie, dla wielkiej miłości swojej, którą nas umiłował, i nas, którzy umarliśmy przez upadki, ożywił wraz z Chrystusem - łaską zbawieni jesteście." Efezjan 2:1-5
"I aby poganie wielbili Boga za miłosierdzie,..."
Rzymian 15:9
wtorek, 23 stycznia 2018
Rozdział 1: 32 - 2:1
„(...) oni, którzy znają orzeczenie Boże (wyrok Boga, dekret, rozporządzenie Boże) , że ci, którzy to czynią, winni są śmierci, nie tylko to czynią, ale jeszcze pochwalają tych, którzy to czynią. DLATEGO jesteś bez wymówki,(niemożliwa jest twoja obrona) człowieku, kimkolwiek jesteś, (KAŻDY) który osądzasz. W czym bowiem osądzasz drugiego, osądzasz samego siebie, ponieważ ty, który osądzasz drugiego, robisz to samo."
Tak jak pisałem, to studium nie jest jedyną słuszną wykładnią Listu do Rzymian. Pojawią się różnice zdań, ale mam nadzieję, że to nie przeszkodzi nam utrzymać braterska atmosferę rozważań. Pamiętacie, że Paweł miał liczne przeszkody by pojechać do Rzymu. Te przeszkody spowodowały, że powstał ten List. Gdyby Paweł wcześniej dotarł do Rzymu, prawdopodobnie nie napisałby tego Listu, a my nie moglibyśmy go przeczytać. Moim celem, głównym celem tego studium, jest zachęcić do przeczytania i osobistego, głębokiego rozważenia treści tego ważnego poselstwa które jest skierowane również do współczesnych "Rzymian".
Kimkolwiek jesteś...
Śródtytuły jakie pojawiają się w niektórych Bibliach nie są natchnione. Również podział na wiersze i rozdziały nie jest natchniony. Oryginalny tekst Biblii nie zawierał takiego podziału i interpunkcji. Zostało to wszytko wprowadzone by czytanie było łatwiejsze. Podziału na rozdziały dokonał Stephen Langton (1228 r.). Podziału na wiersze w Starym Testamencie dokonał R. Nathan (1448r.). Nowy Testament podzielił na wiersze Robert Estienne - paryski drukarz (1551 r.). Czasami taki podział wprowadza nas w błąd. Dlaczego o tym piszę, ponieważ drugi rozdział w Biblii Warszawskiej nosi tytuł; „Paweł wykazuje winę Żydów”. Problem w tym, że nie jest tutaj mowa tylko o Żydach, a rozdział drugi jest kontynuacją myśli z pierwszego rozdziału dlatego zaczyna się od wyrazu greckiego „dio” dlatego, przetoż.
Drugi ważny dla nas wyraz to ‘pas’ każdy, który adresuje słowa z drugiego rozdziału ogólnie do ludzi, kimkolwiek oni są, do Żydów, do Greków, do barbarzyńców i do byłych chrześcijan; ( ανθρωπε πας - anthrōpe pas - każdy człowiek). O tym, że jest to fragment do wszystkich ludzi o których mowa w rozdziale pierwszym przekonują mnie wersety; 9, 10, 12,14 i 15 z drugiego rozdziału. Tak naprawdę w mojej ocenie kwestia Żydów rozpoczyna się dopiero od wiersza 17.
Ci którzy pochwalają to
Ostatni wiersz pierwszego rozdziału wyraźnie informuje nas, że ci wszyscy którzy czynią „te rzeczy” winni są śmierci, godni są śmierci. Lista „tych rzeczy” została podana w poprzednich rozważaniach. Mamy tutaj jeszcze jedną grupę ludzi. Tych którzy pochwalają to. Nie tylko robią te wszystkie złe rzeczy, ale i pochwalają je. Nie zwracają uwagi, nie rozsądzają, że takie, czy inne zachowanie nie jest właściwe, nie zwracają uwagi innym. Trudno oczekiwać, że morderca będzie piętnował mordercę, ale już podły i złośliwy człowiek zwróci uwagę innemu podłemu i złośliwemu. Inny będzie się śmiał kiedy ktoś obok będzie złośliwy wobec drugiej osoby. W tych dwóch wierszach zderzają się dwie grupy ludzi. Ci którzy pochwalają innych za złe postępowanie, zgadzają się z nimi, są z nimi w komitywie, a tymi którzy osądzają zachowanie innych, przy czym sami są nie w porządku. Choć jest tutaj mowa głównie o ludziach nie odrodzonych, jednak wierzącym, również i mnie zdarza się biernie przymykać oko na zło, na złe postawy i czyny które dzieją się wokół nas, a uczestniczenie, oglądanie rzeczy niegodnych nie budzi zażenowania.
”Biada tym, którzy zło nazywają dobrem, a dobro złem, którzy zamieniają ciemność w światłość, a światłość w ciemność, zamieniają gorycz w słodycz, a słodycz w gorycz.” Izajasza 5:20 W czym bowiem osądzasz drugiego, osądzasz samego siebie
Zanim napiszę coś na temat osądzania innych, chcę abyśmy przeczytali jeden fragment ze Starego Testamentu. To będzie doskonała ilustracja do naszych dalszych rozważań.
”Wtedy Pan posłał Natana do Dawida, a ten, przyszedłszy do niego, powiedział: W pewnym mieście było dwóch mężów, Jeden bogaty, a drugi ubogi. Bogaty miał bardzo wiele owiec i bydła, Ubogi zaś nie miał nic oprócz jednej małej owieczki, Którą nabył. I żywił ją, a ona wyrosła u niego Razem z jego dziećmi. Z chleba jego jadała, z kubka jego piła, Na łonie jego sypiała i była mu jak córka. Pewnego razu przybył do męża bogatego podróżny. Żal mu było wziąć ze swoich owiec czy ze swojego bydła, Aby je przyrządzić dla podróżnego, Który do niego przybył. Wziął więc owieczkę tego męża ubogiego, I ją przyrządził dla męża, który do niego przybył. Wtedy Dawid wybuchnął wielkim gniewem na owego męża i rzekł do Natana: Jako żyje Pan, że na śmierć zasługuje mąż, który tak postąpił. Za owieczkę zapłaci w czwórnasób, dlatego że taką rzecz uczynił i że nie miał litości. Wtedy Natan rzekł do Dawida: Ty jesteś tym mężem.” 2 Samuelowa 12:1-7
Czy Paweł pisze, w dzisiejszym fragmencie, aby nie sądzić, nie rozsądzać czyjegoś złego zachowania? Nie! On sam najpierw poddaje surowej ocenie społeczeństwo, na podstawie obserwacji wymienia cały katalog postaw nikczemnych. Jakie motywacje ma Paweł gdy wyciąga wnioski, dokonuje oceny, osądu sytuacji i niewłaściwych postaw ludzi? Czy jest to mowa nienawiści? Czy Paweł obraża ludzi? Nie! Paweł ostrzega ich przed sądem Bożym, przed opłakanymi skutkami ich niecnego i bezbożnego postępowania. Paweł pisze bądźcie ostrożni z osądzaniem, ale zaraz potem pisze o sądzie Bożym który spadnie na tych, którzy źle czynią.
Apostoł Paweł chce ludziom, kimkolwiek oni są, uświadomić beznadziejny i pożałowania godny stan w jakim się znajdują. To jest pozycja wyjściowa do głoszenia dobrej nowiny. Ponieważ jest nadzieja, że gdy zdadzą sobie sprawę ze swojego położenia, upamiętają się, nawrócą i zwrócą się do Pana Boga z prośbą o ratunek. Paweł ma dobre motywacje.
O niewłaściwej motywacji osądzania ludzi, braci w Chrystusie czytamy w Rzymian 14:10; „Ty zaś czemu osądzasz swego brata? Albo i ty, czemu pogardzasz swoim bratem? Wszak wszyscy staniemy przed sądem Bożym.” Osądzanie postępowania innych ludzi nie może wiązać się z pogardą.
Jeżeli osądzamy drugiego człowieka bo uważamy się za lepszych od innych, jeżeli temu towarzyszy pogarda do drugiego człowieka, i gdy sami nie jesteśmy w porządku. Gdy osądzając innych, sami robimy to samo, to jesteśmy obłudnikami. Nasze osądzanie nie jest sprawiedliwe. Mówimy nie kradnij, a sami kradniemy, nie rzucaj oszczerstw, a sami oczerniamy innych. To taka postawa - uwaga- sprowadza na nas surowy osąd Boży. Osądzać nie znaczy wydawać na kogoś wyrok, poniżyć kogoś, przedstawić go w złym świetle.
Sądzić, to wyciągać wnioski, wyrażać swoją opinię. Osądzać w tym znaczeniu to poddawać ocenie, badać , rozsądzać postępowanie ludzi. Nie możemy być bezkrytyczni. Apostoł Paweł w innych miejscach wręcz zachęca, aby osądzać niewłaściwe postępowanie ludzi, zwłaszcza wierzących, "swoich" I mamy to robić, mamy osądzać, wyciągać wnioski, rozsądzać, zwracać uwagę na niewłaściwe zachowania ludzi, napominać. Musimy jednak pamiętać, że na sądzącym ciąży ogromna odpowiedzialność. Musimy badać, osądzać przede wszystkim nasze zachowanie, nasze motywacje, i musimy być bardzo, bardzo ostrożni w osądzaniu innych ludzi. Tak odczytuję to co Paweł napisał w tym fragmencie.
My ludzie łatwiej dostrzegamy błędy innych, niż własne. W naszym dzisiejszym tekście mamy słowo o ludziach którzy z wyższością patrzą na innych; Żydzi na pogan, Grecy na barbarzyńców, oszczercy na homoseksualistów, ludzie bez serca na morderców. Zajmij się najpierw sobą, a następnie pomóż innym. Bądź pokorny w osądzaniu. Nie podejmuj się osądzania z pozycji sędziego, ale ratownika ratującego ginące dusze ludzkie. Osądzając innych z niewłaściwych motywacji sam siebie potępiasz. Nie bądź pochopny, osądzaj właściwą miarą.
Bardzo podobną myśl podał Pan Jezus. „Nie sądźcie, abyście nie byli sądzeni. Albowiem jakim sądem sądzicie, takim was osądzą, i jaką miarą mierzycie, taką i wam odmierzą. A czemu widzisz źdźbło w oku brata swego, a belki w oku swoim nie dostrzegasz? Albo jak powiesz bratu swemu: Pozwól, że wyjmę źdźbło z oka twego, a oto belka jest w oku twoim? Obłudniku, wyjmij najpierw belkę z oka swego, a wtedy przejrzysz, aby wyjąć źdźbło z oka brata swego.” Mateusza 7:1-5;
"Nie sądźcie z pozoru, ale sądźcie sprawiedliwie" Jana 7:24"wyście wzbili się w pychę, zamiast się raczej zasmucić i wykluczyć spośród siebie tego, kto takiego uczynku się dopuścił. Lecz ja, choć nieobecny ciałem, ale obecny duchem, już osądziłem tego, który to uczynił, tak jak bym był obecny." 1 Koryntian 5:2,3
"Lecz teraz napisałem wam, abyście nie przestawali z tym, który się mieni bratem, a jest wszetecznikiem lub chciwcem, lub bałwochwalcą, lub oszczercą, lub pijakiem, lub grabieżcą, żebyście z takim nawet nie jadali. Bo czy to moja rzecz sądzić tych, którzy są poza zborem? Czy to nie wasza rzecz sądzić raczej tych, którzy są w zborze? Tych tedy, którzy są poza nami, Bóg sądzić będzie. Usuńcie tego, który jest zły, spośród siebie." 1 Kor. 5:9-13
„Niechaj niewielu z was zostaje nauczycielami, bracia moi, gdyż wiecie, że otrzymamy surowszy wyrok.” Jakuba 3:1
Pamiętajmy o tym, że w języku polskim słowo ‘osądzać’; ‘sądzić’ ma wiele znaczeń. To może być decydowanie o czyjeś winie lub niewinności, przesądzić o czyjeś winie. Może to być rozpatrywanie czyjegoś postępowania w celu wydania wyroku lub tylko wyrażenia opinii, ocenienia. Sądzić to sprawować władzę sądowniczą lub mieć swoje zdanie na jakiś temat. Uważam, że …, jestem zdania, że…, sądzę, że… Pismo Święte w jednym miejscu zachęca nas do osądzania, a w innym przestrzega przed osądzaniem. Jest to tylko pozorna sprzeczność, wynikająca z szerokiej definicji słowa ‘osądzać”
Podobnie jest w języku greckim. Mamy kilka słów; krino, diakrono, anakrino, krisis
Jeden z braci napisał; "Greckie słowo oznaczające „sądzić” to krino. Przedrostek ana daje nam słowo anakrino oznaczające tego kto sądzi (bada) wszystkie rzeczy. Jacob Prasch słusznie zauważa, że: „Bóg w Swoim Słowie nakazuje nam anakrino. To nie jest prawo, to nie jest przywilej, to nie jest jakaś sugestia, to nie jest coś co jest nam zalecane. Nakazano nam to robić! A jeśli nie rozeznajemy to brakuje nam mądrości”.
Innym greckim słowem związanym z poruszaną tematyką jest diakrino, które oznacza: wydawać decyzję, dokonywać wyboru. Podobnie Jacob Prasch wskazuje, że: „Duch Święty przemawiający przez Pawła nakazuje nam diakrino. Nie jest nam dozwolone diakrino, nie jest nam zalecanie diakrino, nie jesteśmy uprzywilejowani aby diakrino – jest nam nakazane aby diakrino. To nie jest tak, że sądzenie jest akceptowalne, to unikanie sądu jest nie do przyjęcia”. "
Kwestia sądzenia i osądzania to bardzo obszerne zagadnienie. Istnieje w tej dziadzinie wiele nieporozumień. Polecam uwadze dobrą książkę „Sądzić czy nie sądzić” Lillian G. Harvey http://www.radiopielgrzym.pl/sadzic-czy-nie-sadzic-wersja-elektroniczna.html oraz artykuł Jacoba Prascha "Nie sądźcie ?" http://chlebznieba.pl/assets/files/pdf/PRASCH_08_Nie_sadzcie.pdf Są to bardzo dobre, zwięzłe i merytoryczne materiały na temat osądzania. Uważam, że jest to wartościowy materiał, uzupełniający nasze dzisiejsze rozważania. Zachęcam do przeczytania.
Werner de Boor napisał: "Cóż za niesamowita sytuacja! Oto stoi tu, pozornie w roli sędziego, ktoś kto pewną ręką podpisując wyroki na innych ludzi wydaje wyrok na siebie samego i siebie stawia w jednym szeregu ze skazanymi."
Tak jak pisałem, to studium nie jest jedyną słuszną wykładnią Listu do Rzymian. Pojawią się różnice zdań, ale mam nadzieję, że to nie przeszkodzi nam utrzymać braterska atmosferę rozważań. Pamiętacie, że Paweł miał liczne przeszkody by pojechać do Rzymu. Te przeszkody spowodowały, że powstał ten List. Gdyby Paweł wcześniej dotarł do Rzymu, prawdopodobnie nie napisałby tego Listu, a my nie moglibyśmy go przeczytać. Moim celem, głównym celem tego studium, jest zachęcić do przeczytania i osobistego, głębokiego rozważenia treści tego ważnego poselstwa które jest skierowane również do współczesnych "Rzymian".
Kimkolwiek jesteś...
Śródtytuły jakie pojawiają się w niektórych Bibliach nie są natchnione. Również podział na wiersze i rozdziały nie jest natchniony. Oryginalny tekst Biblii nie zawierał takiego podziału i interpunkcji. Zostało to wszytko wprowadzone by czytanie było łatwiejsze. Podziału na rozdziały dokonał Stephen Langton (1228 r.). Podziału na wiersze w Starym Testamencie dokonał R. Nathan (1448r.). Nowy Testament podzielił na wiersze Robert Estienne - paryski drukarz (1551 r.). Czasami taki podział wprowadza nas w błąd. Dlaczego o tym piszę, ponieważ drugi rozdział w Biblii Warszawskiej nosi tytuł; „Paweł wykazuje winę Żydów”. Problem w tym, że nie jest tutaj mowa tylko o Żydach, a rozdział drugi jest kontynuacją myśli z pierwszego rozdziału dlatego zaczyna się od wyrazu greckiego „dio” dlatego, przetoż.
Drugi ważny dla nas wyraz to ‘pas’ każdy, który adresuje słowa z drugiego rozdziału ogólnie do ludzi, kimkolwiek oni są, do Żydów, do Greków, do barbarzyńców i do byłych chrześcijan; ( ανθρωπε πας - anthrōpe pas - każdy człowiek). O tym, że jest to fragment do wszystkich ludzi o których mowa w rozdziale pierwszym przekonują mnie wersety; 9, 10, 12,14 i 15 z drugiego rozdziału. Tak naprawdę w mojej ocenie kwestia Żydów rozpoczyna się dopiero od wiersza 17.
Ci którzy pochwalają to
Ostatni wiersz pierwszego rozdziału wyraźnie informuje nas, że ci wszyscy którzy czynią „te rzeczy” winni są śmierci, godni są śmierci. Lista „tych rzeczy” została podana w poprzednich rozważaniach. Mamy tutaj jeszcze jedną grupę ludzi. Tych którzy pochwalają to. Nie tylko robią te wszystkie złe rzeczy, ale i pochwalają je. Nie zwracają uwagi, nie rozsądzają, że takie, czy inne zachowanie nie jest właściwe, nie zwracają uwagi innym. Trudno oczekiwać, że morderca będzie piętnował mordercę, ale już podły i złośliwy człowiek zwróci uwagę innemu podłemu i złośliwemu. Inny będzie się śmiał kiedy ktoś obok będzie złośliwy wobec drugiej osoby. W tych dwóch wierszach zderzają się dwie grupy ludzi. Ci którzy pochwalają innych za złe postępowanie, zgadzają się z nimi, są z nimi w komitywie, a tymi którzy osądzają zachowanie innych, przy czym sami są nie w porządku. Choć jest tutaj mowa głównie o ludziach nie odrodzonych, jednak wierzącym, również i mnie zdarza się biernie przymykać oko na zło, na złe postawy i czyny które dzieją się wokół nas, a uczestniczenie, oglądanie rzeczy niegodnych nie budzi zażenowania.
”Biada tym, którzy zło nazywają dobrem, a dobro złem, którzy zamieniają ciemność w światłość, a światłość w ciemność, zamieniają gorycz w słodycz, a słodycz w gorycz.” Izajasza 5:20 W czym bowiem osądzasz drugiego, osądzasz samego siebie
Zanim napiszę coś na temat osądzania innych, chcę abyśmy przeczytali jeden fragment ze Starego Testamentu. To będzie doskonała ilustracja do naszych dalszych rozważań.
”Wtedy Pan posłał Natana do Dawida, a ten, przyszedłszy do niego, powiedział: W pewnym mieście było dwóch mężów, Jeden bogaty, a drugi ubogi. Bogaty miał bardzo wiele owiec i bydła, Ubogi zaś nie miał nic oprócz jednej małej owieczki, Którą nabył. I żywił ją, a ona wyrosła u niego Razem z jego dziećmi. Z chleba jego jadała, z kubka jego piła, Na łonie jego sypiała i była mu jak córka. Pewnego razu przybył do męża bogatego podróżny. Żal mu było wziąć ze swoich owiec czy ze swojego bydła, Aby je przyrządzić dla podróżnego, Który do niego przybył. Wziął więc owieczkę tego męża ubogiego, I ją przyrządził dla męża, który do niego przybył. Wtedy Dawid wybuchnął wielkim gniewem na owego męża i rzekł do Natana: Jako żyje Pan, że na śmierć zasługuje mąż, który tak postąpił. Za owieczkę zapłaci w czwórnasób, dlatego że taką rzecz uczynił i że nie miał litości. Wtedy Natan rzekł do Dawida: Ty jesteś tym mężem.” 2 Samuelowa 12:1-7
Czy Paweł pisze, w dzisiejszym fragmencie, aby nie sądzić, nie rozsądzać czyjegoś złego zachowania? Nie! On sam najpierw poddaje surowej ocenie społeczeństwo, na podstawie obserwacji wymienia cały katalog postaw nikczemnych. Jakie motywacje ma Paweł gdy wyciąga wnioski, dokonuje oceny, osądu sytuacji i niewłaściwych postaw ludzi? Czy jest to mowa nienawiści? Czy Paweł obraża ludzi? Nie! Paweł ostrzega ich przed sądem Bożym, przed opłakanymi skutkami ich niecnego i bezbożnego postępowania. Paweł pisze bądźcie ostrożni z osądzaniem, ale zaraz potem pisze o sądzie Bożym który spadnie na tych, którzy źle czynią.
Apostoł Paweł chce ludziom, kimkolwiek oni są, uświadomić beznadziejny i pożałowania godny stan w jakim się znajdują. To jest pozycja wyjściowa do głoszenia dobrej nowiny. Ponieważ jest nadzieja, że gdy zdadzą sobie sprawę ze swojego położenia, upamiętają się, nawrócą i zwrócą się do Pana Boga z prośbą o ratunek. Paweł ma dobre motywacje.
O niewłaściwej motywacji osądzania ludzi, braci w Chrystusie czytamy w Rzymian 14:10; „Ty zaś czemu osądzasz swego brata? Albo i ty, czemu pogardzasz swoim bratem? Wszak wszyscy staniemy przed sądem Bożym.” Osądzanie postępowania innych ludzi nie może wiązać się z pogardą.
Jeżeli osądzamy drugiego człowieka bo uważamy się za lepszych od innych, jeżeli temu towarzyszy pogarda do drugiego człowieka, i gdy sami nie jesteśmy w porządku. Gdy osądzając innych, sami robimy to samo, to jesteśmy obłudnikami. Nasze osądzanie nie jest sprawiedliwe. Mówimy nie kradnij, a sami kradniemy, nie rzucaj oszczerstw, a sami oczerniamy innych. To taka postawa - uwaga- sprowadza na nas surowy osąd Boży. Osądzać nie znaczy wydawać na kogoś wyrok, poniżyć kogoś, przedstawić go w złym świetle.
Sądzić, to wyciągać wnioski, wyrażać swoją opinię. Osądzać w tym znaczeniu to poddawać ocenie, badać , rozsądzać postępowanie ludzi. Nie możemy być bezkrytyczni. Apostoł Paweł w innych miejscach wręcz zachęca, aby osądzać niewłaściwe postępowanie ludzi, zwłaszcza wierzących, "swoich" I mamy to robić, mamy osądzać, wyciągać wnioski, rozsądzać, zwracać uwagę na niewłaściwe zachowania ludzi, napominać. Musimy jednak pamiętać, że na sądzącym ciąży ogromna odpowiedzialność. Musimy badać, osądzać przede wszystkim nasze zachowanie, nasze motywacje, i musimy być bardzo, bardzo ostrożni w osądzaniu innych ludzi. Tak odczytuję to co Paweł napisał w tym fragmencie.
My ludzie łatwiej dostrzegamy błędy innych, niż własne. W naszym dzisiejszym tekście mamy słowo o ludziach którzy z wyższością patrzą na innych; Żydzi na pogan, Grecy na barbarzyńców, oszczercy na homoseksualistów, ludzie bez serca na morderców. Zajmij się najpierw sobą, a następnie pomóż innym. Bądź pokorny w osądzaniu. Nie podejmuj się osądzania z pozycji sędziego, ale ratownika ratującego ginące dusze ludzkie. Osądzając innych z niewłaściwych motywacji sam siebie potępiasz. Nie bądź pochopny, osądzaj właściwą miarą.
Bardzo podobną myśl podał Pan Jezus. „Nie sądźcie, abyście nie byli sądzeni. Albowiem jakim sądem sądzicie, takim was osądzą, i jaką miarą mierzycie, taką i wam odmierzą. A czemu widzisz źdźbło w oku brata swego, a belki w oku swoim nie dostrzegasz? Albo jak powiesz bratu swemu: Pozwól, że wyjmę źdźbło z oka twego, a oto belka jest w oku twoim? Obłudniku, wyjmij najpierw belkę z oka swego, a wtedy przejrzysz, aby wyjąć źdźbło z oka brata swego.” Mateusza 7:1-5;
"Nie sądźcie z pozoru, ale sądźcie sprawiedliwie" Jana 7:24"wyście wzbili się w pychę, zamiast się raczej zasmucić i wykluczyć spośród siebie tego, kto takiego uczynku się dopuścił. Lecz ja, choć nieobecny ciałem, ale obecny duchem, już osądziłem tego, który to uczynił, tak jak bym był obecny." 1 Koryntian 5:2,3
"Lecz teraz napisałem wam, abyście nie przestawali z tym, który się mieni bratem, a jest wszetecznikiem lub chciwcem, lub bałwochwalcą, lub oszczercą, lub pijakiem, lub grabieżcą, żebyście z takim nawet nie jadali. Bo czy to moja rzecz sądzić tych, którzy są poza zborem? Czy to nie wasza rzecz sądzić raczej tych, którzy są w zborze? Tych tedy, którzy są poza nami, Bóg sądzić będzie. Usuńcie tego, który jest zły, spośród siebie." 1 Kor. 5:9-13
„Niechaj niewielu z was zostaje nauczycielami, bracia moi, gdyż wiecie, że otrzymamy surowszy wyrok.” Jakuba 3:1
Pamiętajmy o tym, że w języku polskim słowo ‘osądzać’; ‘sądzić’ ma wiele znaczeń. To może być decydowanie o czyjeś winie lub niewinności, przesądzić o czyjeś winie. Może to być rozpatrywanie czyjegoś postępowania w celu wydania wyroku lub tylko wyrażenia opinii, ocenienia. Sądzić to sprawować władzę sądowniczą lub mieć swoje zdanie na jakiś temat. Uważam, że …, jestem zdania, że…, sądzę, że… Pismo Święte w jednym miejscu zachęca nas do osądzania, a w innym przestrzega przed osądzaniem. Jest to tylko pozorna sprzeczność, wynikająca z szerokiej definicji słowa ‘osądzać”
Podobnie jest w języku greckim. Mamy kilka słów; krino, diakrono, anakrino, krisis
Jeden z braci napisał; "Greckie słowo oznaczające „sądzić” to krino. Przedrostek ana daje nam słowo anakrino oznaczające tego kto sądzi (bada) wszystkie rzeczy. Jacob Prasch słusznie zauważa, że: „Bóg w Swoim Słowie nakazuje nam anakrino. To nie jest prawo, to nie jest przywilej, to nie jest jakaś sugestia, to nie jest coś co jest nam zalecane. Nakazano nam to robić! A jeśli nie rozeznajemy to brakuje nam mądrości”.
Innym greckim słowem związanym z poruszaną tematyką jest diakrino, które oznacza: wydawać decyzję, dokonywać wyboru. Podobnie Jacob Prasch wskazuje, że: „Duch Święty przemawiający przez Pawła nakazuje nam diakrino. Nie jest nam dozwolone diakrino, nie jest nam zalecanie diakrino, nie jesteśmy uprzywilejowani aby diakrino – jest nam nakazane aby diakrino. To nie jest tak, że sądzenie jest akceptowalne, to unikanie sądu jest nie do przyjęcia”. "
Kwestia sądzenia i osądzania to bardzo obszerne zagadnienie. Istnieje w tej dziadzinie wiele nieporozumień. Polecam uwadze dobrą książkę „Sądzić czy nie sądzić” Lillian G. Harvey http://www.radiopielgrzym.pl/sadzic-czy-nie-sadzic-wersja-elektroniczna.html oraz artykuł Jacoba Prascha "Nie sądźcie ?" http://chlebznieba.pl/assets/files/pdf/PRASCH_08_Nie_sadzcie.pdf Są to bardzo dobre, zwięzłe i merytoryczne materiały na temat osądzania. Uważam, że jest to wartościowy materiał, uzupełniający nasze dzisiejsze rozważania. Zachęcam do przeczytania.
Werner de Boor napisał: "Cóż za niesamowita sytuacja! Oto stoi tu, pozornie w roli sędziego, ktoś kto pewną ręką podpisując wyroki na innych ludzi wydaje wyrok na siebie samego i siebie stawia w jednym szeregu ze skazanymi."
poniedziałek, 22 stycznia 2018
Katalog czynów niegodziwych
Jakimiż my powinniśmy być w świętym postępowaniu i w pobożności...
Pod koniec pierwszego rozdziału Listu do Rzymian mamy katalog czynów niegodziwych. Nie jest to jedyna czarna lista czynów nikczemnych jaka występuje w Piśmie Świętym. Jest ich na tyle, że uznałem za potrzebne poświęcić temu zagadnieniu odrębne rozważanie.
Rozpocznę od listy którą opracowałem na podstawie księgi Ezechiela, są tu wymienione czyny i postawy ludzi o których prorok mówił, że są obrzydliwe i ohydne w oczach Bożych.
Hebrajskie תּוֹעֲבֽוֹתֵיכֶ֖ם, (tow'ebah) opisuje coś co jest wstrętne, ohydne, plugawe, odrażające, czym należy się brzydzić, co powoduje w nas odruch wymiotny. Pan Bóg wyraźnie daje nam, za pośrednictwem proroka Ezechiela, do zrozumienia, iż dla Niego pewne sytuacje, zachowania i postępowania ludzi są ohydne i obrzydliwe. W Księdze Ezechiela słowo ‘obrzydliwość’ występuję 41 razy i jest jednym z kluczowych słów.
W Księdze Ezechiela padają zarzuty przeciwko czynom i postawom które są dla Pana Boga ohydne i obrzydliwe. Czynami tymi są; bałwochwalstwo, duchowe wszeteczeństwo, uprawianie polityki na własną rękę wbrew woli Bożej, odstępstwo, przewrotność, bezprawie, złudna pewność siebie, pycha i wyniosłość, bezbożność, przemoc fizyczna i psychiczna oraz wyzysk, grabież, a także przelew krwi. Dalej; cudzołóstwo, nieczystość seksualna, grzechy przeciwko małżeństwu, nie udzielanie pomocy ludziom w potrzebie, lichwiarstwo, kalanie swojego dobrego imienia, lekceważenie ojca i matki, gnębienie wdów i sierot. Na długiej liście rzeczy obrzydliwych które są ohydne dla Pana Boga mamy jeszcze całkowitą zapaść systemu pomocy społecznej, pogardę dla świętości, nieprzestrzeganie, znieważanie Bożych sabatów, jedzenie mięsa z krwią, łapówkarstwo, oszczerstwo, kazirodztwo, przemoc seksualną, rozpustę, chciwość, zdzierstwo, nieuczciwość, a także służbę w Świątyni nieobrzezanych cudzoziemców, zapominanie o Bogu oraz zniesławienie i bezczeszczenie imienia Bożego.
Kolejne listy czynów niegodziwych mamy zapisane w Nowym Testamencie. Autorem większości tych katalogów jest apostoł Paweł. Zdarzało się, że członkowie wspólnot również zachowywali się w sposób niewłaściwy, nie godny Ewangelii.
"Noc przeminęła, a dzień się przybliżył. Odrzućmy tedy uczynki ciemności, a obleczmy się w zbroję światłości. Postępujmy przystojnie jak za dnia, nie w biesiadach i pijaństwach, nie w rozpustach i rozwiązłości, nie w swarach i zazdrości; Ale obleczcie się w Pana Jezusa Chrystusa i nie czyńcie starania o ciało, by zaspokajać pożądliwości." Rzym. 13:12-14
"Napisałem wam w liście, abyście nie przestawali z wszetecznikami; Ale nie miałem na myśli wszeteczników tego świata albo chciwców czy grabieżców, czy bałwochwalców, bo inaczej musielibyście wyjść z tego świata. Lecz teraz napisałem wam, abyście nie przestawali z tym, który się mieni bratem, a jest wszetecznikiem lub chciwcem, lub bałwochwalcą, lub oszczercą, lub pijakiem, lub grabieżcą, żebyście z takim nawet nie jadali. Bo czy to moja rzecz sądzić tych, którzy są poza zborem? Czy to nie wasza rzecz sądzić raczej tych, którzy są w zborze? Tych tedy, którzy są poza nami, Bóg sądzić będzie. Usuńcie tego, który jest zły, spośród siebie." 1 Kor. 5:9-13
"Albo czy nie wiecie, że niesprawiedliwi Królestwa Bożego nie odziedziczą? Nie łudźcie się! Ani wszetecznicy, ani bałwochwalcy, ani cudzołożnicy, ani rozpustnicy, ani mężołożnicy, Ani złodzieje, zaś chciwcy, ani pijacy, zaś oszczercy, ani zdziercy Królestwa Bożego nie odziedziczą. A takimi niektórzy z was byli; aleście obmyci, uświęceni, i usprawiedliwieni w imieniu Pana Jezusa Chrystusa i w Duchu Boga naszego." 1 Kor. 6:9-11
"Obawiam się bowiem, że gdy przyjdę, zastanę was nie takimi, jakimi bym chciał i że wy również nie znajdziecie mnie takim, jakim chcielibyście, lecz że może będą swary, zazdrość, gniew, zwady, oszczerstwa, obmowy, nadymanie się, nieporządki; Obawiam się, że gdy przyjdę. Bóg mój upokorzy mnie przed wami i że będę musiał ubolewać nad wieloma z tych, którzy ongiś popełnili grzechy i do dziś jeszcze za nie nie odpokutowali, grzechy nieczystości, wszeteczeństwa i rozwiązłości, których się dopuścili." 2 Kor. 12:20-21
"A nie zasmucajcie Bożego Ducha Świętego, którym jesteście zapieczętowani na dzień odkupienia. Wszelka gorycz i zapalczywość, i gniew, i krzyk, i złorzeczenie niech będą usunięte spośród was wraz z wszelką złością." Efez. 4:30-31
"A rozpusta i wszelka nieczystość lub chciwość niech nawet nie będą wymieniane wśród was, jak przystoi świętym, Także bezwstyd i błazeńska mowa lub nieprzyzwoite żarty, które nie przystoją, lecz raczej dziękczynienie. Gdyż to wiedzcie na pewno, iż żaden rozpustnik albo nieczysty, lub chciwiec, to znaczy bałwochwalca, nie ma udziału w Królestwie Chrystusowym i Bożym." Efez. 5:3-5
"Jawne zaś są uczynki ciała, mianowicie: wszeteczeństwo, nieczystość, rozpusta, Bałwochwalstwo, czary, wrogość, spór, zazdrość, gniew, knowania, waśnie, odszczepieństwo, Zabójstwa, pijaństwo, obżarstwo i tym podobne; o tych zapowiadam wam, jak już przedtem zapowiedziałem, że ci, którzy te rzeczy czynią, Królestwa Bożego nie odziedziczą," Gal. 5:19-21
"Noc przeminęła, a dzień się przybliżył. Odrzućmy tedy uczynki ciemności, a obleczmy się w zbroję światłości. Postępujmy przystojnie jak za dnia, nie w biesiadach i pijaństwach, nie w rozpustach i rozwiązłości, nie w swarach i zazdrości; Ale obleczcie się w Pana Jezusa Chrystusa i nie czyńcie starania o ciało, by zaspokajać pożądliwości." Rzym. 13:12-14
Lista niegodziwości których nie wypada czynić na podstawie Listu do Rzymian:
"Umartwiajcie tedy to, co w waszych członkach jest ziemskiego: wszeteczeństwo, nieczystość, namiętność, złą pożądliwość i chciwość, która jest bałwochwalstwem, Z powodu których przychodzi gniew Boży. Niegdyś i wy postępowaliście podobnie, kiedy im się oddawaliście; Ale teraz odrzućcie i wy to wszystko: gniew, zapalczywość, złość, bluźnierstwo i nieprzyzwoite słowa z ust waszych; Nie okłamujcie się nawzajem, skoro zewlekliście z siebie starego człowieka wraz z uczynkami jego," Kol. 3:5-9
"A to wiedz, że w dniach ostatecznych nastaną trudne czasy: Ludzie bowiem będą samolubni, chciwi, chełpliwi, pyszni, bluźnierczy, rodzicom nieposłuszni, niewdzięczni, bezbożni, bez serca, nieprzejednani, przewrotni, niepowściągliwi, okrutni, nie miłujący tego, co dobre, zdradzieccy, zuchwali, nadęci, miłujący więcej rozkosze niż Boga, którzy przybierają pozór pobożności, podczas gdy życie ich jest zaprzeczeniem jej mocy; również tych się wystrzegaj." 2 Tymoteusza 3:1-5
"Udziałem zaś bojaźliwych i niewierzących, i skalanych, i zabójców, i wszeteczników, i czarowników, i bałwochwalców, i wszystkich kłamców będzie jezioro płonące ogniem i siarką. To jest śmierć druga." Obj. 21:8
"Na zewnątrz są psy i czarownicy, i wszetecznicy, i zabójcy, i bałwochwalcy, i wszyscy, którzy miłują kłamstwo i czynią je," Obj. 22:15
"Ale co z ust wychodzi, pochodzi z serca, i to kala człowieka. Z serca bowiem pochodzą złe myśli, zabójstwa, cudzołóstwa, rozpusta, kradzieże, fałszywe świadectwa, bluźnierstwa. To właśnie kala człowieka;" Ew. Mateusza 15: 19,20
Gdy nadejdzie czas, a dzieła ludzkie spłoną i "skoro to wszystko ma ulec zagładzie, jakimiż powinniśmy być my w świętym postępowaniu i w pobożności," 2 Piotra 3:11
Uzupełnienie: "Oto przyszedł Pan z tysiącami swoich świętych, aby dokonać sądu nad wszystkimi i ukarać wszystkich bezbożników za wszystkie ich bezbożne uczynki, których się dopuścili, i za wszystkie bezecne słowa, jakie wypowiedzieli przeciwko niemu bezbożni grzesznicy. Są to ludzie biadający nad losem swoim, kierujący się swoimi pożądliwościami; usta ich głoszą słowa wyniosłe, a dla korzyści schlebiają ludziom." Judy 1:14-16
Pod koniec pierwszego rozdziału Listu do Rzymian mamy katalog czynów niegodziwych. Nie jest to jedyna czarna lista czynów nikczemnych jaka występuje w Piśmie Świętym. Jest ich na tyle, że uznałem za potrzebne poświęcić temu zagadnieniu odrębne rozważanie.
Rozpocznę od listy którą opracowałem na podstawie księgi Ezechiela, są tu wymienione czyny i postawy ludzi o których prorok mówił, że są obrzydliwe i ohydne w oczach Bożych.
Hebrajskie תּוֹעֲבֽוֹתֵיכֶ֖ם, (tow'ebah) opisuje coś co jest wstrętne, ohydne, plugawe, odrażające, czym należy się brzydzić, co powoduje w nas odruch wymiotny. Pan Bóg wyraźnie daje nam, za pośrednictwem proroka Ezechiela, do zrozumienia, iż dla Niego pewne sytuacje, zachowania i postępowania ludzi są ohydne i obrzydliwe. W Księdze Ezechiela słowo ‘obrzydliwość’ występuję 41 razy i jest jednym z kluczowych słów.
W Księdze Ezechiela padają zarzuty przeciwko czynom i postawom które są dla Pana Boga ohydne i obrzydliwe. Czynami tymi są; bałwochwalstwo, duchowe wszeteczeństwo, uprawianie polityki na własną rękę wbrew woli Bożej, odstępstwo, przewrotność, bezprawie, złudna pewność siebie, pycha i wyniosłość, bezbożność, przemoc fizyczna i psychiczna oraz wyzysk, grabież, a także przelew krwi. Dalej; cudzołóstwo, nieczystość seksualna, grzechy przeciwko małżeństwu, nie udzielanie pomocy ludziom w potrzebie, lichwiarstwo, kalanie swojego dobrego imienia, lekceważenie ojca i matki, gnębienie wdów i sierot. Na długiej liście rzeczy obrzydliwych które są ohydne dla Pana Boga mamy jeszcze całkowitą zapaść systemu pomocy społecznej, pogardę dla świętości, nieprzestrzeganie, znieważanie Bożych sabatów, jedzenie mięsa z krwią, łapówkarstwo, oszczerstwo, kazirodztwo, przemoc seksualną, rozpustę, chciwość, zdzierstwo, nieuczciwość, a także służbę w Świątyni nieobrzezanych cudzoziemców, zapominanie o Bogu oraz zniesławienie i bezczeszczenie imienia Bożego.
Kolejne listy czynów niegodziwych mamy zapisane w Nowym Testamencie. Autorem większości tych katalogów jest apostoł Paweł. Zdarzało się, że członkowie wspólnot również zachowywali się w sposób niewłaściwy, nie godny Ewangelii.
"Noc przeminęła, a dzień się przybliżył. Odrzućmy tedy uczynki ciemności, a obleczmy się w zbroję światłości. Postępujmy przystojnie jak za dnia, nie w biesiadach i pijaństwach, nie w rozpustach i rozwiązłości, nie w swarach i zazdrości; Ale obleczcie się w Pana Jezusa Chrystusa i nie czyńcie starania o ciało, by zaspokajać pożądliwości." Rzym. 13:12-14
"Napisałem wam w liście, abyście nie przestawali z wszetecznikami; Ale nie miałem na myśli wszeteczników tego świata albo chciwców czy grabieżców, czy bałwochwalców, bo inaczej musielibyście wyjść z tego świata. Lecz teraz napisałem wam, abyście nie przestawali z tym, który się mieni bratem, a jest wszetecznikiem lub chciwcem, lub bałwochwalcą, lub oszczercą, lub pijakiem, lub grabieżcą, żebyście z takim nawet nie jadali. Bo czy to moja rzecz sądzić tych, którzy są poza zborem? Czy to nie wasza rzecz sądzić raczej tych, którzy są w zborze? Tych tedy, którzy są poza nami, Bóg sądzić będzie. Usuńcie tego, który jest zły, spośród siebie." 1 Kor. 5:9-13
"Albo czy nie wiecie, że niesprawiedliwi Królestwa Bożego nie odziedziczą? Nie łudźcie się! Ani wszetecznicy, ani bałwochwalcy, ani cudzołożnicy, ani rozpustnicy, ani mężołożnicy, Ani złodzieje, zaś chciwcy, ani pijacy, zaś oszczercy, ani zdziercy Królestwa Bożego nie odziedziczą. A takimi niektórzy z was byli; aleście obmyci, uświęceni, i usprawiedliwieni w imieniu Pana Jezusa Chrystusa i w Duchu Boga naszego." 1 Kor. 6:9-11
"Obawiam się bowiem, że gdy przyjdę, zastanę was nie takimi, jakimi bym chciał i że wy również nie znajdziecie mnie takim, jakim chcielibyście, lecz że może będą swary, zazdrość, gniew, zwady, oszczerstwa, obmowy, nadymanie się, nieporządki; Obawiam się, że gdy przyjdę. Bóg mój upokorzy mnie przed wami i że będę musiał ubolewać nad wieloma z tych, którzy ongiś popełnili grzechy i do dziś jeszcze za nie nie odpokutowali, grzechy nieczystości, wszeteczeństwa i rozwiązłości, których się dopuścili." 2 Kor. 12:20-21
"A nie zasmucajcie Bożego Ducha Świętego, którym jesteście zapieczętowani na dzień odkupienia. Wszelka gorycz i zapalczywość, i gniew, i krzyk, i złorzeczenie niech będą usunięte spośród was wraz z wszelką złością." Efez. 4:30-31
"A rozpusta i wszelka nieczystość lub chciwość niech nawet nie będą wymieniane wśród was, jak przystoi świętym, Także bezwstyd i błazeńska mowa lub nieprzyzwoite żarty, które nie przystoją, lecz raczej dziękczynienie. Gdyż to wiedzcie na pewno, iż żaden rozpustnik albo nieczysty, lub chciwiec, to znaczy bałwochwalca, nie ma udziału w Królestwie Chrystusowym i Bożym." Efez. 5:3-5
"Jawne zaś są uczynki ciała, mianowicie: wszeteczeństwo, nieczystość, rozpusta, Bałwochwalstwo, czary, wrogość, spór, zazdrość, gniew, knowania, waśnie, odszczepieństwo, Zabójstwa, pijaństwo, obżarstwo i tym podobne; o tych zapowiadam wam, jak już przedtem zapowiedziałem, że ci, którzy te rzeczy czynią, Królestwa Bożego nie odziedziczą," Gal. 5:19-21
"Noc przeminęła, a dzień się przybliżył. Odrzućmy tedy uczynki ciemności, a obleczmy się w zbroję światłości. Postępujmy przystojnie jak za dnia, nie w biesiadach i pijaństwach, nie w rozpustach i rozwiązłości, nie w swarach i zazdrości; Ale obleczcie się w Pana Jezusa Chrystusa i nie czyńcie starania o ciało, by zaspokajać pożądliwości." Rzym. 13:12-14
Lista niegodziwości których nie wypada czynić na podstawie Listu do Rzymian:
- nieprawość, bezprawie, niesprawiedliwość, nikczemni
- wszeteczeństwo (BG), nieczystość (UBG), nieprzyzwoitość, robienie czegoś co nie wypada, stosunki seksualne wbrew naturze
- złość, złośliwość, przewrotność
- chciwość, zachłanność
- nikczemność, niegodziwość
- zazdrość, zawiść
- morderstwa, zabójstwa, chęć mordu
- spory, kłótliwość, zwady
- podstęp, intrygi,oszustwo
- podłość,złośliwość
- potwarcy,oszczercy, osoby szkalujące, oczerniające innych
- plotkarze, obmowy
- nienawidzący Boga
- zuchwali,bezczelni
- pyszni, nadęci, hardzi
- chełpliwi,zarozumiali, samochwalcy
- wynalazcy złych rzeczy,
- nieposłuszni nieulegli rodzicom,
- nierozumni,niepojętni
- niestali, niedotrzymujący słowa, chwiejni, zdradzieccy, nie dotrzymujący umów
- bez serca, bez naturalnej miłości, nie czuli, pozbawieni uczuć, nieżyczliwość
- nieprzejednani, nieubłagani, nieskorzy do pojednania, zagniewani do "grobowej dechy"
- bez litości, bez miłosierdzia
- popierający złych, niereagujący na zło
"Umartwiajcie tedy to, co w waszych członkach jest ziemskiego: wszeteczeństwo, nieczystość, namiętność, złą pożądliwość i chciwość, która jest bałwochwalstwem, Z powodu których przychodzi gniew Boży. Niegdyś i wy postępowaliście podobnie, kiedy im się oddawaliście; Ale teraz odrzućcie i wy to wszystko: gniew, zapalczywość, złość, bluźnierstwo i nieprzyzwoite słowa z ust waszych; Nie okłamujcie się nawzajem, skoro zewlekliście z siebie starego człowieka wraz z uczynkami jego," Kol. 3:5-9
"A to wiedz, że w dniach ostatecznych nastaną trudne czasy: Ludzie bowiem będą samolubni, chciwi, chełpliwi, pyszni, bluźnierczy, rodzicom nieposłuszni, niewdzięczni, bezbożni, bez serca, nieprzejednani, przewrotni, niepowściągliwi, okrutni, nie miłujący tego, co dobre, zdradzieccy, zuchwali, nadęci, miłujący więcej rozkosze niż Boga, którzy przybierają pozór pobożności, podczas gdy życie ich jest zaprzeczeniem jej mocy; również tych się wystrzegaj." 2 Tymoteusza 3:1-5
"Udziałem zaś bojaźliwych i niewierzących, i skalanych, i zabójców, i wszeteczników, i czarowników, i bałwochwalców, i wszystkich kłamców będzie jezioro płonące ogniem i siarką. To jest śmierć druga." Obj. 21:8
"Na zewnątrz są psy i czarownicy, i wszetecznicy, i zabójcy, i bałwochwalcy, i wszyscy, którzy miłują kłamstwo i czynią je," Obj. 22:15
"Ale co z ust wychodzi, pochodzi z serca, i to kala człowieka. Z serca bowiem pochodzą złe myśli, zabójstwa, cudzołóstwa, rozpusta, kradzieże, fałszywe świadectwa, bluźnierstwa. To właśnie kala człowieka;" Ew. Mateusza 15: 19,20
Gdy nadejdzie czas, a dzieła ludzkie spłoną i "skoro to wszystko ma ulec zagładzie, jakimiż powinniśmy być my w świętym postępowaniu i w pobożności," 2 Piotra 3:11
Uzupełnienie: "Oto przyszedł Pan z tysiącami swoich świętych, aby dokonać sądu nad wszystkimi i ukarać wszystkich bezbożników za wszystkie ich bezbożne uczynki, których się dopuścili, i za wszystkie bezecne słowa, jakie wypowiedzieli przeciwko niemu bezbożni grzesznicy. Są to ludzie biadający nad losem swoim, kierujący się swoimi pożądliwościami; usta ich głoszą słowa wyniosłe, a dla korzyści schlebiają ludziom." Judy 1:14-16
sobota, 20 stycznia 2018
Rozdział 1: 29-31
"Są oni pełni wszelkiej nieprawości, złości, chciwości, nikczemności, pełni są również zazdrości, morderstwa, zwady, podstępu, podłości; Potwarcy, oszczercy, nienawidzący Boga, zuchwali, pyszni, chełpliwi, wynalazcy złego, rodzicom nieposłuszni; Nierozumni, niestali, bez serca, bez litości;"
Ponieważ bezbożni i nieprawi ludzie, "nie uważali za wskazane uznać Boga, utrzymać to poznanie, przeto wydał ich Bóg na pastwę niecnych zmysłów, aby czynili to, co nie przystoi." Błędem jest widzieć w pierwszym rozdziale tylko zboczenia spowodowane pożądliwością seksualną. Lista się wyraźnie poszerza, a my ze zdumienia przecieramy oczy, że wiele z tych niegodziwości jeszcze jest w nas. Czyż nie? Dlatego każdy człowiek kimkolwiek jest potrzebuje Bożego upamiętania, pokuty, usprawiedliwienia, odrodzenia i przyobleczenia się w Chrystusa. O tym wszystkim będziemy czytać w następnych rozdziałach.
Lista niegodziwości których nie wypada czynić:
Nieprawość wynika z niesprawiedliwości. Nikczemność to pragnienie wyrządzania komuś zła. Są ludzie którym sprawia przyjemność gdy robią komuś coś złego. Sadyści uwielbiają torturowanie innych ludzi. Lubią sprawiać przykrość innym. Człowiek nikczemny to osoba postępująca w sposób godny potępienia. Czym jest podstęp ? Podstęp to sprytne działanie mające na celu oszukanie kogoś. To fałszowanie rzeczywistości, manipulacja innymi osobami, intrygi. W czasach Pawła intrygi szczególnie na dworze cesarskim, a później w Cesarstwie Zachodnio - rzymskim były na porządku dziennym. Podobnie morderstwa. Chęć mordu i brak litości powodował, że ulubionym widowiskiem były walki gladiatorów. Dla tej przyczyny zbudowano Koloseum. Arenę na której ginęli męczennicy chrześcijańscy. W Koloseum oglądano walki człowieka z dzikimi zwierzętami. Cyceron wspomina, że w czasie pewnego widowiska jeden lew zabił po kolei 200 bestiarii (ludzi walczących ze zwierzętami). W naszych czasach znalazłem statystykę UNODC z ktorej wynika, że na całym świecie, w roku 2012 świadomie i bezprawnie pozbawiono życia 437000 osób. To nie są ofiary wojen, ale ofiary morderstw. Pół miliona ludzi rocznie zostaje zamordowanych przez drugiego człowieka. Wynalazcy złych rzeczy, np narzędzi tortur, trucizn, dopalacze, broń zwłaszcza chemiczna, biologiczna, atomowa, polepszacze smaku, niektóre konserwanty, GMO. Wynalazcy nowych, wyrafinowanych metod by czynić zło innym
Plotka i obmowa. Czy to nie jest plagą współczesnego społeczeństwa ? Niegodziwość polegająca na niekorzystnej ocenie i interpretacji czyjegoś zachowania. Chorobliwa podejrzliwość. Spostrzeganie ludzi z najgorszej strony, nieobiektywne wyolbrzymianie ich złych cech charakteru. Wszystko po to aby komuś zaszkodzić, poniżyć, odebrać dobre imię. Czynimy to z zazdrości, bo jesteśmy złośliwi, mściwi i podli.Oczernianie innych ludzi. Pycha. Pogarda dla innych ludzi. Przedstawienie siebie jako kogoś kim się nie jest. Pozorant, snob. Niektórzy ludzie udają innych niż są w rzeczywistości, udają bogatszych, zdolniejszych, odważniejszych. Grunt to zrobić dobre wrażenia. Lans. Obłuda. A nieżyczliwość, brak uczuć, brak współczucia. Ile tego mamy wokół siebie?
Te cechy pokazują jaki jest świat wokół nas, jacy my jesteśmy w naszej nieujarzmionej cielesności. Jak bardzo potrzebujemy nowych wartości, przeciwnych do tych wymienionych w tym katalogu. Jak bardzo ludzkość potrzebuje uznać Boga za Boga, poddać się pod Jego prawo, przyjąć zasady Ewangelii i zastosować je w życiu. To co napisał Paweł to nie jest mowa nienawiści, to jest uczciwe pokazanie w jakim miejscu jest człowiek który potrzebuje dobrej nowiny.
Uzupełnienie: Są różnice w tłumaczeniu niektórych czynów z tej listy. Jedne tłumaczenia mówią o niegodziwości, złośliwości, nikczemności a inne o nierządzie, wszeteczeństwie. Rożnica bierze się z podobieństwa dwóch wyrazów greckich. Jedno to 'poneria', a drugie 'porneia'. Prawdopodobnie kopiści, mający trudność z odczytaniem manuskryptów, jedni napisali 'poneria' niegodziwość, a inni 'porneia' wszeteczeństwo, nieczystość.
Ponieważ bezbożni i nieprawi ludzie, "nie uważali za wskazane uznać Boga, utrzymać to poznanie, przeto wydał ich Bóg na pastwę niecnych zmysłów, aby czynili to, co nie przystoi." Błędem jest widzieć w pierwszym rozdziale tylko zboczenia spowodowane pożądliwością seksualną. Lista się wyraźnie poszerza, a my ze zdumienia przecieramy oczy, że wiele z tych niegodziwości jeszcze jest w nas. Czyż nie? Dlatego każdy człowiek kimkolwiek jest potrzebuje Bożego upamiętania, pokuty, usprawiedliwienia, odrodzenia i przyobleczenia się w Chrystusa. O tym wszystkim będziemy czytać w następnych rozdziałach.
Lista niegodziwości których nie wypada czynić:
- nieprawość, bezprawie, niesprawiedliwość, nikczemni
- wszeteczeństwo (BG), nieczystość (UBG), nieprzyzwoitość, robienie czegoś co nie wypada
- złość, złośliwość, przewrotność
- chciwość, zachłanność
- nikczemność, niegodziwość
- zazdrość, zawiść
- morderstwa, zabójstwa, chęć mordu
- spory, kłótliwość, zwady
- podstęp, intrygi,oszustwo
- podłość,złośliwość
- potwarcy,oszczercy, osoby szkalujące, oczerniające innych
- plotkarze, obmowy
- nienawidzący Boga
- zuchwali,bezczelni
- pyszni, nadęci, hardzi
- chełpliwi,zarozumiali, samochwalcy
- wynalazcy złych rzeczy,
- nieposłuszni nieulegli rodzicom,
- nierozumni,niepojętni
- niestali, niedotrzymujący słowa, chwiejni, zdradzieccy, nie dotrzymujący umów
- bez serca, bez naturalnej miłości, nie czuli, pozbawieni uczuć, nieżyczliwość
- nieprzejednani, nieubłagani, nieskorzy do pojednania, zagniewani do "grobowej dechy"
- bez litości, bez miłosierdzia
Nieprawość wynika z niesprawiedliwości. Nikczemność to pragnienie wyrządzania komuś zła. Są ludzie którym sprawia przyjemność gdy robią komuś coś złego. Sadyści uwielbiają torturowanie innych ludzi. Lubią sprawiać przykrość innym. Człowiek nikczemny to osoba postępująca w sposób godny potępienia. Czym jest podstęp ? Podstęp to sprytne działanie mające na celu oszukanie kogoś. To fałszowanie rzeczywistości, manipulacja innymi osobami, intrygi. W czasach Pawła intrygi szczególnie na dworze cesarskim, a później w Cesarstwie Zachodnio - rzymskim były na porządku dziennym. Podobnie morderstwa. Chęć mordu i brak litości powodował, że ulubionym widowiskiem były walki gladiatorów. Dla tej przyczyny zbudowano Koloseum. Arenę na której ginęli męczennicy chrześcijańscy. W Koloseum oglądano walki człowieka z dzikimi zwierzętami. Cyceron wspomina, że w czasie pewnego widowiska jeden lew zabił po kolei 200 bestiarii (ludzi walczących ze zwierzętami). W naszych czasach znalazłem statystykę UNODC z ktorej wynika, że na całym świecie, w roku 2012 świadomie i bezprawnie pozbawiono życia 437000 osób. To nie są ofiary wojen, ale ofiary morderstw. Pół miliona ludzi rocznie zostaje zamordowanych przez drugiego człowieka. Wynalazcy złych rzeczy, np narzędzi tortur, trucizn, dopalacze, broń zwłaszcza chemiczna, biologiczna, atomowa, polepszacze smaku, niektóre konserwanty, GMO. Wynalazcy nowych, wyrafinowanych metod by czynić zło innym
Plotka i obmowa. Czy to nie jest plagą współczesnego społeczeństwa ? Niegodziwość polegająca na niekorzystnej ocenie i interpretacji czyjegoś zachowania. Chorobliwa podejrzliwość. Spostrzeganie ludzi z najgorszej strony, nieobiektywne wyolbrzymianie ich złych cech charakteru. Wszystko po to aby komuś zaszkodzić, poniżyć, odebrać dobre imię. Czynimy to z zazdrości, bo jesteśmy złośliwi, mściwi i podli.Oczernianie innych ludzi. Pycha. Pogarda dla innych ludzi. Przedstawienie siebie jako kogoś kim się nie jest. Pozorant, snob. Niektórzy ludzie udają innych niż są w rzeczywistości, udają bogatszych, zdolniejszych, odważniejszych. Grunt to zrobić dobre wrażenia. Lans. Obłuda. A nieżyczliwość, brak uczuć, brak współczucia. Ile tego mamy wokół siebie?
Te cechy pokazują jaki jest świat wokół nas, jacy my jesteśmy w naszej nieujarzmionej cielesności. Jak bardzo potrzebujemy nowych wartości, przeciwnych do tych wymienionych w tym katalogu. Jak bardzo ludzkość potrzebuje uznać Boga za Boga, poddać się pod Jego prawo, przyjąć zasady Ewangelii i zastosować je w życiu. To co napisał Paweł to nie jest mowa nienawiści, to jest uczciwe pokazanie w jakim miejscu jest człowiek który potrzebuje dobrej nowiny.
Uzupełnienie: Są różnice w tłumaczeniu niektórych czynów z tej listy. Jedne tłumaczenia mówią o niegodziwości, złośliwości, nikczemności a inne o nierządzie, wszeteczeństwie. Rożnica bierze się z podobieństwa dwóch wyrazów greckich. Jedno to 'poneria', a drugie 'porneia'. Prawdopodobnie kopiści, mający trudność z odczytaniem manuskryptów, jedni napisali 'poneria' niegodziwość, a inni 'porneia' wszeteczeństwo, nieczystość.
piątek, 19 stycznia 2018
Rozdział 1: 28
„A ponieważ nie uważali za wskazane uznać (poznać, rozpoznać) Boga (zachować, utrzymać poznanie Boga), przeto wydał ich Bóg na pastwę niecnych zmysłów (wypaczonego umysłu, przewrotnych myśli), aby czynili to, co nie przystoi (co nie przyzwoite)”
Albowiem gniew Boży z nieba objawia się przeciwko…
Wiersz 28 jest łącznikiem pomiędzy tym co czytaliśmy, a tym co jeszcze przed nami. Czytając pierwszy rozdział wiele osób widzi w nim tylko jedną grupę ludzi o odmiennej orientacji seksualnej. Tymczasem najpierw jest mowa ogólnie o ludziach bezbożnych, nieprawych, opanowanych przez pożądanie, oraz przez bezwstydne żądze seksualne, a teraz mamy cały katalog złych czynów. Wszyscy, i tamci i ci jadą, mówiąc kolokwialnie na tym samym wozie. Ci wszyscy ludzie są zboczeńcami ponieważ pobłądzili, zboczyli z właściwej drogi, a może jeszcze nigdy na właściwą nie weszli.
To jest trzecie z kolei miejsce, w którym jest napisane, że Pan Bóg wydaje ludzi bezbożnych i nieprawych, na pastwę czegoś co złe. Pisałem, że użyte tu greckie słowo sugeruje wydanie poprzez odwrócenie się Pana Boga od tych ludzi. Bóg wydaje ich aby ponieśli konsekwencje nieczystych pragnień, decyzji. To oni sami są winni, że wpadają w te wszystkie okropne i ohydne rzeczy. Pan Bóg jest święty i prawy, nie może patrzeć i mieć cokolwiek wspólnego z tym co jest dla Niego obrzydliwe. Nikogo nie przymusza by czynił źle. On tylko odwraca swoje Oblicze i poprzez to wydaje człowieka na pstwę tych okropnych bestii.
Całą listę obrzydliwych dla Pana Boga rzeczy w ST wypisałem podczas studium Księgi Ezechiela. „Dosyć wszystkich waszych obrzydliwości” - https://ezechiela.blogspot.com/2017/01/dosyc-wszystkich-waszych-obrzydliwosci.html
Podobne listy mamy w Nowy Testamencie, ale o tym w następnym rozważaniu. W tym wierszu Paweł ponownie pisze o bezbożności. W rozdziale pierwszym czytamy o ludziach bezbożnych (w.18), którzy nie oddawali chwały Bogu (w.21), prawdę Bożą zamienili na kłamstwo (w.25), zignorowali potrzebę poznania i uznania Boga (w.28), a nawet nienawidzących Pana Boga (w.30) Skutkiem tej bezbożności ludzi jest pasja, pragnienie czynienia zła; po pierwsze pożądliwość w bardzo szerokim tego słowa znaczeniu , po drugie nieczystość seksualna i współżycie niezgodne z naturą i po trzecie niecne czyny przeciwko drugiemu człowiekowi.
W wierszu 28 czytamy o ludziach wydanych na pastwę niecnych zmysłów, aby czynili to, co nie przystoi. Tutaj trzeba by się cofnąć w czasie i zobaczyć w jakiej moralnej kondycji był świat, a przede wszystkim Rzym, za czasów apostoła Pawła. Można powiedzieć, że było to społeczeństwo na wskroś zdeprawowane. William Barclay w swoim komentarzu do Listu do Rzymian pisze, że był to wiek bezwstydu i gwałtu, a społeczeństwa były ogarnięte chaosem moralnym. Dobro i zło zmieszało się ze sobą i trudno było znaleźć granicę miedzy nimi. Nie tylko Paweł zaobserwował tak przytłaczający obraz społeczeństwa, ale tylko Paweł wskazuje na źródło tej sytuacji, a w dalszych rozdziałach proponuje wyjście z niej.
Tacyt, Liwiusz, Juwenaliusz, Swetoniusz, wszyscy oni pisali o degeneracji moralnej społeczności Rzymu. Pisali; „to jest wielki obłęd nienawiści i terroru”, „kto nie miał wroga, był niszczony przez przyjaciela”, „Rzym ginie stając się ofiarą swojego dobrobytu”, „ziemia nie rodzi już nic innego jak ludzi złych i tchórzliwych”, „nawet konie nie reagują na wędzidła”, ”im większa podłość tym większa przyjemność”, „Zbytek bardziej okrutnie niż wojna szaleje w Rzymie, od czasu zniknięcia ubóstwa nie brakuje w nim przestępstw i uczynków pożądliwości. (…) Pieniądze matka rozpusty, pozbawiające sił bogactwa, podcięły żyły tego wieku przy pomocy odrażającego zbytku.”
Był to wiek – dalej pisze Barclay - wyjątkowej niemoralności prowadzący społeczeństwa do moralnego samobójstwa. Do czasów Pawła rozwody były rzadkością, ale potem ich liczba zaczęła gwałtownie rosnąć. Seneka pisze, że kobiety wychodzą za mąż tylko po to aby się rozwieść i rozwodzą się, aby ponownie wyjść za mąż. Żony urzędników rzymskich, żony cesarzy miały kochanków, oraz korzystały z domów publicznych. Klemens Aleksandryjski wspomina o pewnej kobiecie, która w ciągu pięciu lat miała ośmiu mężów. Ludzie „okazują się nieposkromionego ducha w tych sprawach (chodzi o rozpustę), które są wyjątkowo niegodziwe." Pośród pierwszych piętnastu imperatorów rzymskich czternastu było homoseksualistami. Świat potrzebował ratunku, potrzebował Ewangelii, uznania Boga za Boga. Dlatego z woli Bożej i z natchnienia Ducha Świętego powstał List do Rzymian.
Czy dzisiejsze społeczeństwo nie jest w podobnej sytuacji i czy tak samo nie potrzebuje ratunku?
Wiersz 1:28 mówi nam o tym, że ludzie w ich opłakanej sytuacji wypierają, odrzucają od siebie myśl o Bogu, nie chcą Boga w swoich umysłach. Za wszelką cenę nie chcą dopuścić do siebie myśli, żeby szukać i poznać Pana Boga.
To nie jest problem tylko ludzi w Rzymie, to nie jest obraz społeczeństwa w czasach Pawła. Taką sytuację opisuje ST, i z takim samym nastawieniem do Pana Boga mamy do czynienia dzisiaj.
Chciałbym przytoczyć kilka wierszy z Biblii, które są kompatybilne z naszymi rozważaniami.
„Dlaczego bezbożni zachowują życie, starzeją się, a nawet nabierają siły? Ich potomstwo jest trwałe wokoło nich i na ich oczach rozwijają się ich latorośle. Ich domy są bezpieczne, wolne od strachu i nie smaga ich rózga Boża. Ich byk pokrywa ze skutkiem, ich krowa łatwo się cieli i nie roni. Wypuszczają jak trzody owiec swoich chłopców, a ich dziatki hasają. Śpiewają głośno przy wtórze bębenków i cytry i weselą się przy dźwięku fletu. W dobrobycie spędzają swoje dni i w pokoju schodzą do krainy umarłych. A przecie mówią do Boga: Odstąp od nas, nie chcemy znać twoich dróg! Kimże jest Wszechmocny, żebyśmy mu mieli służyć? I cóż nam z tego, że będziemy się modlić do niego?” Hioba 21:7-15
”Jak dług o wy, prostaczkowie, kochać się będziecie w prostactwie, a wy, szydercy, upodobanie mieć będziecie w szyderstwie, a wy, głupcy, nienawidzić będziecie poznania? Zwróćcie uwagę na moje ostrzeżenie! Oto chcę wam wyjawić moje myśli, obwieścić wam moje słowa. Ponieważ wołałam, a nie chcieliście słuchać, wyciągałam ręce, a nikt nie zważał, ponieważ nie poszliście za moją radą i nie przyjęliście mojego ostrzeżenia, dlatego i ja śmiać się będę z waszej niedoli, szydzić będę z was, gdy was ogarnie strach, gdy padnie na was strach jak burza, a nieszczęście przyjdzie na was jak wicher, gdy was ogarnie niedola i utrapienie. Wtedy wzywać mnie będą, lecz ich nie wysłucham, szukać mnie będą, lecz mnie nie znajdą, bo nienawidzili poznania i nie obrali bojaźni Pana, nie chcieli mojej rady, gardzili każdym moim ostrzeżeniem. Dlatego muszą spożywać owoc swojego postępowania i sycić się swoimi radami, gdyż odstępstwo prostaków zabija ich, a niefrasobliwość głupców ich gubi. Lecz kto mnie słucha, bezpiecznie mieszkać będzie i będzie wolny od strachu przed nieszczęściem.” Ks. Przysłów 1:22-33
„Tak mówi Pan: Jakie zło znaleźli wasi ojcowie u mnie, że oddalili się ode mnie, a poszli za marnością i zmarnieli? I nie mówili: Gdzie jest Pan, który na wyprowadził z ziemi egipskiej, który nas wiódł przez pustynię, przez kraj pusty i pełen wąwozów, przez kraj suchy i mroczny, przez kraj, przez który nikt nie przechodził i gdzie żaden człowiek nie mieszkał? Wprowadziłem was do ziemi ogrodów, abyście żywili się jej owocami i dobrami, lecz wy weszliście i zanieczyściliście moją ziemię, a moje dziedzictwo uczyniliście obrzydliwością. Kapłani nie pytali: Gdzie jest Pan? Stróże prawa nie znali mnie i pasterze odstąpili ode mnie, prorocy prorokowali w imieniu Baala, chodzili za bogami, którzy nie mogą pomóc.”; ”Trzymają się kłamstwa, nie chcą się nawrócić. Uważałem na to, co mówią, i słyszałem: Mówią nieprawdę. Nikt nie ubolewa nad swoją złością w słowach: Cóż to uczyniłem? Każdy pędzi na oślep w swoim biegu, jak koń cwałujący w bitwie. Nawet bocian w przestworzach zna swój czas, synogarlica, jaskółka i żuraw przestrzegają pory swojego przylotu, lecz mój lud nie chce znać prawa Pana.”; „Niech się każdy wystrzega swojego przyjaciela i niech nikt nie dowierza bratu, bo każdy brat knuje zdradę jak Jakub, a każdy przyjaciel szerzy oszczerstwo! Jeden oszukuje drugiego, a prawdy nie mówią, przyzwyczaili swój język do mówienia kłamstwa, postępują przewrotnie, są niezdolni, aby się nawrócić. Gwałt idzie za gwałtem, oszustwo za oszustwem. Nie chcą mnie znać - mówi Pan.” Jeremiasza 2:5-8 ; 8:5-7; 9:3-5
"I byli ludzie popaleni wielkim żarem, i bluźnili imieniu Boga, który ma moc nad tymi plagami, a nie upamiętali się, by mu oddać chwałę. A piąty wylał czaszę swoją na tron zwierzęcia; i pogrążyło się królestwo jego w ciemnościach, i gryźli ludzie z bólu swoje języki. I bluźnili Bogu niebieskiemu z powodu swoich bólów i z powodu swoich wrzodów, i nie upamiętali się w swoich uczynkach." Objawienie 6:9-11
W Jeremiasza 51:34 czytamy, że król babiloński, odstawił Boga jak się odstawia puste naczynie. W tym jest piękne podsumowanie dzisiejszego rozważania i ostrzeżenie dla mnie i dla Ciebie. Nigdy, nigdy nie odstawiaj Pana Boga na półkę, jak niepotrzebne naczynie.
Albowiem gniew Boży z nieba objawia się przeciwko…
Wiersz 28 jest łącznikiem pomiędzy tym co czytaliśmy, a tym co jeszcze przed nami. Czytając pierwszy rozdział wiele osób widzi w nim tylko jedną grupę ludzi o odmiennej orientacji seksualnej. Tymczasem najpierw jest mowa ogólnie o ludziach bezbożnych, nieprawych, opanowanych przez pożądanie, oraz przez bezwstydne żądze seksualne, a teraz mamy cały katalog złych czynów. Wszyscy, i tamci i ci jadą, mówiąc kolokwialnie na tym samym wozie. Ci wszyscy ludzie są zboczeńcami ponieważ pobłądzili, zboczyli z właściwej drogi, a może jeszcze nigdy na właściwą nie weszli.
To jest trzecie z kolei miejsce, w którym jest napisane, że Pan Bóg wydaje ludzi bezbożnych i nieprawych, na pastwę czegoś co złe. Pisałem, że użyte tu greckie słowo sugeruje wydanie poprzez odwrócenie się Pana Boga od tych ludzi. Bóg wydaje ich aby ponieśli konsekwencje nieczystych pragnień, decyzji. To oni sami są winni, że wpadają w te wszystkie okropne i ohydne rzeczy. Pan Bóg jest święty i prawy, nie może patrzeć i mieć cokolwiek wspólnego z tym co jest dla Niego obrzydliwe. Nikogo nie przymusza by czynił źle. On tylko odwraca swoje Oblicze i poprzez to wydaje człowieka na pstwę tych okropnych bestii.
Całą listę obrzydliwych dla Pana Boga rzeczy w ST wypisałem podczas studium Księgi Ezechiela. „Dosyć wszystkich waszych obrzydliwości” - https://ezechiela.blogspot.com/2017/01/dosyc-wszystkich-waszych-obrzydliwosci.html
Podobne listy mamy w Nowy Testamencie, ale o tym w następnym rozważaniu. W tym wierszu Paweł ponownie pisze o bezbożności. W rozdziale pierwszym czytamy o ludziach bezbożnych (w.18), którzy nie oddawali chwały Bogu (w.21), prawdę Bożą zamienili na kłamstwo (w.25), zignorowali potrzebę poznania i uznania Boga (w.28), a nawet nienawidzących Pana Boga (w.30) Skutkiem tej bezbożności ludzi jest pasja, pragnienie czynienia zła; po pierwsze pożądliwość w bardzo szerokim tego słowa znaczeniu , po drugie nieczystość seksualna i współżycie niezgodne z naturą i po trzecie niecne czyny przeciwko drugiemu człowiekowi.
W wierszu 28 czytamy o ludziach wydanych na pastwę niecnych zmysłów, aby czynili to, co nie przystoi. Tutaj trzeba by się cofnąć w czasie i zobaczyć w jakiej moralnej kondycji był świat, a przede wszystkim Rzym, za czasów apostoła Pawła. Można powiedzieć, że było to społeczeństwo na wskroś zdeprawowane. William Barclay w swoim komentarzu do Listu do Rzymian pisze, że był to wiek bezwstydu i gwałtu, a społeczeństwa były ogarnięte chaosem moralnym. Dobro i zło zmieszało się ze sobą i trudno było znaleźć granicę miedzy nimi. Nie tylko Paweł zaobserwował tak przytłaczający obraz społeczeństwa, ale tylko Paweł wskazuje na źródło tej sytuacji, a w dalszych rozdziałach proponuje wyjście z niej.
Tacyt, Liwiusz, Juwenaliusz, Swetoniusz, wszyscy oni pisali o degeneracji moralnej społeczności Rzymu. Pisali; „to jest wielki obłęd nienawiści i terroru”, „kto nie miał wroga, był niszczony przez przyjaciela”, „Rzym ginie stając się ofiarą swojego dobrobytu”, „ziemia nie rodzi już nic innego jak ludzi złych i tchórzliwych”, „nawet konie nie reagują na wędzidła”, ”im większa podłość tym większa przyjemność”, „Zbytek bardziej okrutnie niż wojna szaleje w Rzymie, od czasu zniknięcia ubóstwa nie brakuje w nim przestępstw i uczynków pożądliwości. (…) Pieniądze matka rozpusty, pozbawiające sił bogactwa, podcięły żyły tego wieku przy pomocy odrażającego zbytku.”
Był to wiek – dalej pisze Barclay - wyjątkowej niemoralności prowadzący społeczeństwa do moralnego samobójstwa. Do czasów Pawła rozwody były rzadkością, ale potem ich liczba zaczęła gwałtownie rosnąć. Seneka pisze, że kobiety wychodzą za mąż tylko po to aby się rozwieść i rozwodzą się, aby ponownie wyjść za mąż. Żony urzędników rzymskich, żony cesarzy miały kochanków, oraz korzystały z domów publicznych. Klemens Aleksandryjski wspomina o pewnej kobiecie, która w ciągu pięciu lat miała ośmiu mężów. Ludzie „okazują się nieposkromionego ducha w tych sprawach (chodzi o rozpustę), które są wyjątkowo niegodziwe." Pośród pierwszych piętnastu imperatorów rzymskich czternastu było homoseksualistami. Świat potrzebował ratunku, potrzebował Ewangelii, uznania Boga za Boga. Dlatego z woli Bożej i z natchnienia Ducha Świętego powstał List do Rzymian.
Czy dzisiejsze społeczeństwo nie jest w podobnej sytuacji i czy tak samo nie potrzebuje ratunku?
Wiersz 1:28 mówi nam o tym, że ludzie w ich opłakanej sytuacji wypierają, odrzucają od siebie myśl o Bogu, nie chcą Boga w swoich umysłach. Za wszelką cenę nie chcą dopuścić do siebie myśli, żeby szukać i poznać Pana Boga.
To nie jest problem tylko ludzi w Rzymie, to nie jest obraz społeczeństwa w czasach Pawła. Taką sytuację opisuje ST, i z takim samym nastawieniem do Pana Boga mamy do czynienia dzisiaj.
Chciałbym przytoczyć kilka wierszy z Biblii, które są kompatybilne z naszymi rozważaniami.
„Dlaczego bezbożni zachowują życie, starzeją się, a nawet nabierają siły? Ich potomstwo jest trwałe wokoło nich i na ich oczach rozwijają się ich latorośle. Ich domy są bezpieczne, wolne od strachu i nie smaga ich rózga Boża. Ich byk pokrywa ze skutkiem, ich krowa łatwo się cieli i nie roni. Wypuszczają jak trzody owiec swoich chłopców, a ich dziatki hasają. Śpiewają głośno przy wtórze bębenków i cytry i weselą się przy dźwięku fletu. W dobrobycie spędzają swoje dni i w pokoju schodzą do krainy umarłych. A przecie mówią do Boga: Odstąp od nas, nie chcemy znać twoich dróg! Kimże jest Wszechmocny, żebyśmy mu mieli służyć? I cóż nam z tego, że będziemy się modlić do niego?” Hioba 21:7-15
”Jak dług o wy, prostaczkowie, kochać się będziecie w prostactwie, a wy, szydercy, upodobanie mieć będziecie w szyderstwie, a wy, głupcy, nienawidzić będziecie poznania? Zwróćcie uwagę na moje ostrzeżenie! Oto chcę wam wyjawić moje myśli, obwieścić wam moje słowa. Ponieważ wołałam, a nie chcieliście słuchać, wyciągałam ręce, a nikt nie zważał, ponieważ nie poszliście za moją radą i nie przyjęliście mojego ostrzeżenia, dlatego i ja śmiać się będę z waszej niedoli, szydzić będę z was, gdy was ogarnie strach, gdy padnie na was strach jak burza, a nieszczęście przyjdzie na was jak wicher, gdy was ogarnie niedola i utrapienie. Wtedy wzywać mnie będą, lecz ich nie wysłucham, szukać mnie będą, lecz mnie nie znajdą, bo nienawidzili poznania i nie obrali bojaźni Pana, nie chcieli mojej rady, gardzili każdym moim ostrzeżeniem. Dlatego muszą spożywać owoc swojego postępowania i sycić się swoimi radami, gdyż odstępstwo prostaków zabija ich, a niefrasobliwość głupców ich gubi. Lecz kto mnie słucha, bezpiecznie mieszkać będzie i będzie wolny od strachu przed nieszczęściem.” Ks. Przysłów 1:22-33
„Tak mówi Pan: Jakie zło znaleźli wasi ojcowie u mnie, że oddalili się ode mnie, a poszli za marnością i zmarnieli? I nie mówili: Gdzie jest Pan, który na wyprowadził z ziemi egipskiej, który nas wiódł przez pustynię, przez kraj pusty i pełen wąwozów, przez kraj suchy i mroczny, przez kraj, przez który nikt nie przechodził i gdzie żaden człowiek nie mieszkał? Wprowadziłem was do ziemi ogrodów, abyście żywili się jej owocami i dobrami, lecz wy weszliście i zanieczyściliście moją ziemię, a moje dziedzictwo uczyniliście obrzydliwością. Kapłani nie pytali: Gdzie jest Pan? Stróże prawa nie znali mnie i pasterze odstąpili ode mnie, prorocy prorokowali w imieniu Baala, chodzili za bogami, którzy nie mogą pomóc.”; ”Trzymają się kłamstwa, nie chcą się nawrócić. Uważałem na to, co mówią, i słyszałem: Mówią nieprawdę. Nikt nie ubolewa nad swoją złością w słowach: Cóż to uczyniłem? Każdy pędzi na oślep w swoim biegu, jak koń cwałujący w bitwie. Nawet bocian w przestworzach zna swój czas, synogarlica, jaskółka i żuraw przestrzegają pory swojego przylotu, lecz mój lud nie chce znać prawa Pana.”; „Niech się każdy wystrzega swojego przyjaciela i niech nikt nie dowierza bratu, bo każdy brat knuje zdradę jak Jakub, a każdy przyjaciel szerzy oszczerstwo! Jeden oszukuje drugiego, a prawdy nie mówią, przyzwyczaili swój język do mówienia kłamstwa, postępują przewrotnie, są niezdolni, aby się nawrócić. Gwałt idzie za gwałtem, oszustwo za oszustwem. Nie chcą mnie znać - mówi Pan.” Jeremiasza 2:5-8 ; 8:5-7; 9:3-5
"I byli ludzie popaleni wielkim żarem, i bluźnili imieniu Boga, który ma moc nad tymi plagami, a nie upamiętali się, by mu oddać chwałę. A piąty wylał czaszę swoją na tron zwierzęcia; i pogrążyło się królestwo jego w ciemnościach, i gryźli ludzie z bólu swoje języki. I bluźnili Bogu niebieskiemu z powodu swoich bólów i z powodu swoich wrzodów, i nie upamiętali się w swoich uczynkach." Objawienie 6:9-11
W Jeremiasza 51:34 czytamy, że król babiloński, odstawił Boga jak się odstawia puste naczynie. W tym jest piękne podsumowanie dzisiejszego rozważania i ostrzeżenie dla mnie i dla Ciebie. Nigdy, nigdy nie odstawiaj Pana Boga na półkę, jak niepotrzebne naczynie.
Subskrybuj:
Posty (Atom)