poniedziałek, 8 stycznia 2018

Rozdział 1: 11,12,13

”Pragnę (tęsknię) bowiem ujrzeć was, abym mógł wam udzielić nieco z duchowego daru łaski dla umocnienia was, to znaczy, aby doznać wśród was pociechy (zostać zachęconym) przez obopólną wiarę, waszą i moją. A nie chcę, bracia, abyście nie wiedzieli, że często zamierzałem przybyć do was, aby i wśród was, podobnie jak wśród innych narodów, zebrać jakiś plon, lecz aż do tej chwili miałem przeszkody."


Apostoł Paweł w dalszym ciągu pisze o swojej chęci spotkania się z BRAĆMI w Rzymie. Nieustannie, nie tylko  od czasu do czasu, prosi Pana w modlitwach, aby WRESZCIE mógł odbyć podróż do nich. PRAGNIE zobaczyć się z nimi. Gdyby ktoś o kim tylko słyszałem tak wiele, napisał mi taki wstęp, myślę, że bym się ucieszył, chciałbym poznać tego człowieka, apostoła, który tak bardzo chce się ze mną spotkać, że żarliwie się o to modli.

Paweł chce nawiązać bliską relację i współpracę ze wspólnotą wierzących w Rzymie ponieważ planuje zorganizować tam centrum misyjne dla Europy zachodniej. Pisałem o tym w poprzednim rozważaniu. W dzisiejszym fragmencie mamy wymieniony jeszcze inny cel. Paweł pisze, że chce udzielić BRACIOM nieco z duchowego daru łaski. Brzmi to bardzo duchowo. Co się kryje pod pojęciem duchowy dar łaski? Paweł wyjaśnia to w ten prosty sposób; „to znaczy, aby doznać wśród was pociechy (
zostać zachęconym)”

Braterstwo
 

Moglibyśmy wiele pisać na temat darów łaski, zresztą Paweł rozwinie ten temat dość obszernie w dwunastym rozdziale, ale tutaj czytamy, że darem łaski jest niesienie pociechy i wspólne zachęcanie się. Użyte tutaj słowo ‘allelois’ oznacza jedni drugim. Nieco dalej mamy kolejne ważne słowo ‘adelfoi’ bracia, braterstwo. W dzisiejszym fragmencie mamy bardzo ważną informację jak funkcjonowała społeczność uczniów Jezusa w Rzymie i jak ją postrzegał sam Paweł. Wspólnota to braterstwo, to usługiwanie wzajemne sobie usługiwanie, pocieszanie się i zachęcanie. W praktyce jest to jedna z trudniejszych prawd teologicznych.

Pod koniec listu Paweł napisał, przyjdę do was z pełnią ewangelii Chrystusa, proszę was abyście razem ze mną walczyli w modlitwach za mnie, abym z radością przyszedł do was i doznał pokrzepienia razem z wami. To właśnie jest braterstwo.

Miłość braterska

Piotr napisał; „I właśnie dlatego dołóżcie wszelkich starań i uzupełniajcie waszą wiarę (…) pobożnością, pobożność braterstwem, braterstwo miłością” List Piotra 1:5-8. Wynikiem braterstwa jest miłość, nie można mówić o miłości bez braterstwa. Miłość bez braterstwa jest tylko wyświechtanym sloganem.

W Liście do Rzymian 12:10 czytamy; „Miłością braterską jedni drugich miłujcie, wyprzedzajcie się wzajemnie w okazywaniu szacunku.” Miłość oparta na braterstwie niesie ze sobą pocieszenie i zachęcenie. Te wartości były bardzo potrzebne w pierwszym wieku chrześcijaństwa, potrzebne są i nam dzisiaj. Paweł kładł nacisk na te wartości w swoich pismach. Przeczytajmy trzy fragmenty.

„Błogosławiony niech będzie Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa, Ojciec miłosierdzia i Bóg wszelkiej pociechy, który pociesza nas we wszelkim utrapieniu naszym, abyśmy tych, którzy są w jakimkolwiek utrapieniu, pocieszać mogli taką pociechą, jaką nas samych Bóg pociesza.” 2 list do Koryntian 1:3-7

„Dziękuję Bogu mojemu zawsze, ilekroć wspominam ciebie w modlitwach moich, słysząc o miłości twojej i o wierze, jaką pokładasz w Panu Jezusie, i masz do wszystkich świętych, aby wiara twoja, którą wyznajesz wespół z nami, pogłębiła poznanie wszelkich dobrodziejstw, jakie mamy w Chrystusie. Miałem bowiem wielką radość i POCIECHĘ z miłości twojej, ponieważ serca świętych przez ciebie, bracie, zostały POKRZEPIONE.” Filomena 1:4-7

„Lecz teraz od was przyszedł do nas Tymoteusz i przyniósł nam dobrą nowinę o WIERZE i MIŁOŚCI waszej, i o tym, że zachowujecie nas zawsze w dobrej pamięci i że pragniecie nas ujrzeć, tak jak i my was. Stąd doznaliśmy przez was, bracia, w wielkiej potrzebie i ucisku naszym POCIECHY dzięki waszej wierze, 1 Tes 3:6,7

Miłość braterska niechaj trwa.” Hebr 13:1

2 komentarze:

  1. owy "dar łaski", czyi "χαρισμα" [charisma], to bardzo ciekawy termin. Może oznaczać "łaski", albo "względy". W czasach minionych mówiło się, że ktoś doświadcza "łaski" od króla (czyli ma pewne względy).

    "To jest – aby razem doznać zachęty wśród was przez obopólną wiarę — waszą i moją."

    W dzisiejszym "chrześcijaństwie" niestety to sie zmieniło. Wielu nauczycieli, głosicieli, mówców, przyjeżdża tylko po to, aby dawać, nie ma interakcji; a jeżeli już jakaś jest to zazwyczaj finansowa. On świadczy pewną duchową usługę i dostaje ekwiwalent finansowy, albo jego nauczanie jest wliczone jako promocja nowej książki, czy wykładów na DVD, które sprzedawane są odpłatnie. W większej części światka ewangelicznego zatraciliśmy aspekt społeczności - relacji duchowej pomiędzy uczniami i nauczycielem. Nauczyciele stają się mówcami motywacyjnymi, a uczniowie, wolnymi słuchaczami, którzy nawet nie próbują wejść w uczniostwo.

    OdpowiedzUsuń
  2. Co ciekawe słowo "braterstwo" (Rzym 12:10; 1Tes 4:9; Heb 13:1; 1Pt 1:22; 2Pt 1:7), to greckie "φιλαδελφια" [filadelfia] to dosłownie "φιλα" [fila] (od "fleo")- "umiłowanie/okazywanie czułości/okazywanie uczucia" i "αδελφια" [adelfia] (od "adelfoi") - "braci". To termin, którym można określić przyjaźń. I jest typowy dla greki, podobnie jak "φιλοξενιαν" ("filoksenian") - dosłownie "umiłowanie obcych" to "gościnność" (Rzym. 12:13; Heb 13:2)

    OdpowiedzUsuń