czwartek, 11 stycznia 2018

Z wiary w wiarę

"W niej bowiem objawia się sprawiedliwość Boga 
z wiary w wiarę..." w. 17


Czytamy, że sprawiedliwość Boża jest objawiona w Ewangelii z wiary do wiary.  Objawienie Bożej sprawiedliwości powoduje wzrost i umocnienie naszej wiary.

Są różne poglądy co do zrozumienia tego wyrażenia. Na przykład z wiary opartej na Zakonie do wiary Nowego Przymierza. Zwrot użyty dla podkreślenia znaczenia wiary. Wiara jest czymś pełnym, coś na zasadzie "od alfy do omegi" z Objawienia. Ja widzę tutaj dynamiczny postęp rozwoju naszej wiary. Wiara która wzrasta, umacnia się, następuję jej progres. Swoje zrozumienie opieram na kilku wierszach, które podam poniżej.


Paweł w pisze do zboru w Tesalonikach i w Kolosach; o wierze która bardzo wzrosła i jest utwierdzona; „Powinniśmy zawsze dziękować Bogu za was, bracia. Jest to rzecz słuszna. Wiara wasza bowiem bardzo wzrasta a wzajemna miłość wasza pomnaża się w was wszystkich,”; „Bo chociaż ciałem jestem nieobecny, to jednak duchem jestem z wami i raduję się, widząc, że jest u was ład i że wiara wasza w Chrystusa jest utwierdzona.” Kolosan 2:5,7; 2 Tesaloniczan 1:3

Piotr pisze o wypróbowanej wierze. Podając przykład wytapianego w ogniu złota. Wiara poddawana próbom, często trudnym doświadczeniom, cierpieniom czy prześladowaniom zmienia się, staje się dojrzalsza, doskonalsza jak złoto; „ażeby wypróbowana wiara wasza okazała się cenniejsza niż znikome złoto, w ogniu wypróbowane, ku chwale i czci, i sławie, gdy się objawi Jezus Chrystus.” 1 Piotra 1:7

W 1 do Koryntian 13:2 oraz w Hebrajczykach 10:22 mamy wyrażenie mówiące o pełnej wierze. Również w 2 list do Koryntian 10:15 czytamy o wzroście wiary.

W Nowym Testamencie czytamy nie tylko o wierze postępującej, ale również o wierze słabnącej, o regresie wiary. W Hebr. 10:38,39 czytamy „a sprawiedliwy mój z wiary żyć będzie; lecz jeśli się cofnie, nie będzie dusza moja miała w nim upodobania. Lecz my nie jesteśmy z tych, którzy się cofają i giną, lecz z tych, którzy wierzą i zachowują duszę.”

Dalej w 1 Tymoteusza 6: 20,21 czytamy o odpadnięciu od wiary, rozminięciu się z wiarą, pobłądzeniu w wierze; „Tymoteuszu! Strzeż tego, co ci powierzono, unikaj pospolitej, pustej mowy i sprzecznych twierdzeń, błędnej, rzekomej nauki, do której niejeden przystał i od wiary odpadł. Starsze tłumaczenia Pisma Świętego oddają to tak; „od wiary się odstrzelili”.

W 1 Tymoteusza 1:18 czytamy o ludziach, którzy co do swej wiary stali się rozbitkami i o tym, że wiarę trzeba zachowywać, pielęgnować. „Ten nakaz daję ci, synu Tymoteuszu, abyś według dawnych głoszonych o tobie przepowiedni staczał zgodnie z nimi dobry bój, zachowując wiarę i dobre sumienie, które pewni ludzie odrzucili i stali się rozbitkami w wierze;”

„Dobry bój bojowałem, biegu dokonałem, wiarę zachowałem;” 2 Tymoteusza 4:7

Potrzebujemy pomocy naszego Pana Jezusa Chrystusa, aby nasza wiara wzrastała. „I rzekli apostołowie do Pana: Przydaj, (dodaj, pomnóż, wzmocnij) nam wiary.” Łukasza 17: 5

Modlitwa: Panie wzmocnij moją wiarę.

1 komentarz:

  1. A może istotą tego sformułowania jest wiara w Boga i wiara Bogu. Tekst grecki można też oddać inaczej "z wiary w wierność".

    Greckie "πιστις" [pistis] to "wiara", "zaufanie", "wierność". Hebrajski termin z księgi Habakuka "אֱמוּנָה" [emunah] to "stanowczość", "wytrwałość", "wierność" (wywodzi się od "אָמַן" [aman] - "wiara"). W wielu miejscach Biblii tłumacze napotykają problem interpretacyjny, czy mowa o wierze, czy wierności, niewiernych, czy niewierzących. Czy 1Kor 7:12 mówi: " Jeśli któryś z braci ma żonę NIEWIERZĄCĄ i ta chce razem z nim mieszkać, niech jej nie oddala!", czy " Jeśli któryś z braci ma żonę NIEWIERNĄ i ta chce razem z nim mieszkać, niech jej nie oddala!". Czy dar języków jest znakiem dla NIEWIERZACYCH, czy NIEWIERNYCH Izraelitów (przytoczone proroctwo z 1Kor 14:21: "W zakonie napisano: Przez ludzi obcego języka i przez usta obcych mówić będę do ludu tego, ale i tak mnie nie usłuchają, mówi Pan." mówi o niewiernym Izraelu, ale wierzącym w Jahwe).

    OdpowiedzUsuń