Rozdział 2: 5-7 i 10

”Ty jednak przez zatwardziałość swoją i nieskruszone (niepokutujące, niezdolne do zmiany myślenia) serce gromadzisz sobie gniew na dzień gniewu i objawienia sprawiedliwego sądu Boga,  który odda (odpłaci) każdemu według uczynków (postępowania) jego:  tym, którzy przez trwanie w dobrym uczynku dążą do chwały i czci, i nieśmiertelności, da żywot wieczny; (…) a chwała i cześć (szacunek, zaszczyt), i pokój każdemu, który czyni dobrze, najpierw Żydowi, a potem i Grekowi.”

"Tymci, którzy trwają, dobrego uczynku chwałę, cześć i nieśmiertelność, to jest tym, którzy szukają żywota wiecznego." BBrzeska;   "Onymci, którzy w wytrwaniu uczynku dobrego sławy i czci i nieskazitelności szukają, żywot wieczny;" BRakowska; "tym, którzy wytrwałością w dobrym postępowaniu dążą do chwały, czci i nieśmiertelności — życie wieczne;" NT Popowskiego

W dzisiejszym fragmencie mamy  zachęcenie do czynienia dobrze. Apostoł Paweł w ten sposób odnosi się do całej listy złych postaw i czynów jakie mamy wymienione wcześniej. Gdy na złe czyny nakładamy zatwardziałość i nieskruszone, niezdolne do zmiany myślenia serce, ludzie gromadzą sobie, tak jak w banku, gniew Boży.  Nadejdzie dzień, gdy sejf się otworzy, a sam Pan Bóg odda (odpłaci) każdemu według uczynków.  Jeżeli  dojdzie do skruchy i zmiękczenia serca, owocem tego są dobre czyny, a uwieńczeniem tego procesu  chwała, pokój, cześć i nieśmiertelność, nieskazitelność. Życie wieczne. Paweł pisze o trwaniu, a nawet w wytrwaniu w czynieniu dobra. Zdolność czynienia dobrze nie jest dana z automatu. Jesteś zbawiony i nic nie musisz już robić, nie musisz się wysilać, koncentrować na dobrych uczynkach. To tak nie działa. Niektórzy nauczanie o dobrych uczynkach z pogardą mówią, to jest uczynkowość.  Musimy wytrwać, celować, dążyć do, uczyć się czynienia dobrze. Są sytuacje, postawy ludzi które zniechęcają nas do dobrych uczynków, często nasza cielesność i stara natura, nasz egoizm przeciwstawia się czynieniu dobra. Jednak mimo tych przeszkód mamy trwać, wytrwać w dobrym uczynku.

Nieodrodzony duch ludzki, ludzi żyjących w ciemności, z dala od Boga, produkuje złe czyny, lub dobre, które Biblia nazywa martwymi uczynkami. Dobre uczynki wynikają z nawrócenia, z faktu, że jesteśmy światłością w Panu oraz z działania w nas Ducha Świętego.

Paweł w kilku miejscach w swoich listach podkreśla różnicę; „takimi i wy kiedyś byliście”. „Byliście bowiem niegdyś ciemnością, a teraz jesteście światłością w Panu. Postępujcie jako dzieci światłości, bo owocem światłości jest wszelka dobroć i sprawiedliwość, i prawda.” Efezjan 5:8,9

„Jawne zaś są uczynki ciała, (…) Owocem zaś Ducha są: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, wstrzemięźliwość. (…) Jeśli według Ducha żyjemy, według Ducha też postępujmy.” Galacjan 5:19-25

Bóg odda (odpłaci) każdemu według uczynków (postępowania) jego

Ta zasada znana jest zarówno w ST jak i w NT. „I że u ciebie, Panie, jest łaska, Bo Ty odpłacasz każdemu według uczynków jego. Psalm 62:13; „A Ten, który czuwa nad twoją duszą, wie o tym i odda każdemu według jego czynu.” Przyp. 24:12; „Podstępne jest serce, bardziej niż wszystko inne, i zepsute, któż może je poznać? Ja, Pan, zgłębiam serce, wystawiam na próbę nerki, aby oddać każdemu według jego postępowania, według owocu jego uczynków.” Jeremiasza 17:10

"Albowiem Syn Człowieczy przyjdzie w chwale Ojca swego z aniołami swymi, i wtedy odda każdemu według uczynków jego."  Mateusza 16:27 ; "I widziałem umarłych, wielkich i małych, stojących przed tronem; i księgi zostały otwarte; również inna księga, księga żywota została otwarta; i osądzeni zostali umarli na podstawie tego, co zgodnie z ich uczynkami było napisane w księgach." Objawienie 20:12

"Albowiem czas bliski jest.  Kto czyni nieprawość, niech nadal czyni nieprawość, a kto brudny, niech nadal się brudzi, lecz kto sprawiedliwy, niech nadal czyni sprawiedliwość, a kto święty, niech nadal się uświęca.  Oto przyjdę wkrótce, a zapłata moja jest ze mną, by oddać każdemu według jego uczynku." Objawienie 22:11,12

A niech się i nasi uczą celować w dobrych uczynkach

O ważności dobrych uczynków pisał już w ST prorok Izajasz; „Szczęśliwy sprawiedliwy, gdyż dobrze mu się powiedzie, bo owoc uczynków swoich będzie spożywać! Biada bezbożnemu, źle mu się powiedzie, bo mu według uczynków jego rąk odpłacą!” Izajasza 3:10.11

„Obmyjcie się, oczyśćcie się, usuńcie wasze złe uczynki sprzed moich oczu, przestańcie źle czynić! Uczcie się dobrze czynić, przestrzegajcie prawa, brońcie pokrzywdzonego, wymierzajcie sprawiedliwość sierocie, wstawiajcie się za wdową! Chodźcie więc, a będziemy się prawować - mówi Pan! Choć wasze grzechy będą czerwone jak szkarłat, jak śnieg zbieleją; choć będą czerwone jak purpura, staną się białe jak wełna.” Izajasza 1:13-18,

W NT o dobrych uczynkach najwięcej jest napisane w liście Pawła do Tytusa. Nie wiem z jakiego powodu, ale temat dobrych uczynków jest w tym liście jednym z kluczowych.
W (1:16) Paweł pisze o ludziach którzy; „Utrzymują, że znają Boga, ale uczynkami swymi zapierają się go, bo to ludzie obrzydliwi i nieposłuszni, i do żadnego dobrego uczynku nieskłonni.”

Dalej w (2:14), pisze o Panu Jezusie; „który dał samego siebie za nas, aby nas wykupić od wszelkiej nieprawości i oczyścić sobie lud na własność, gorliwy w dobrych uczynkach. To mów i tak napominaj, i tak strofuj z całą powagą.” Uczniowie Pana Jezusa mają być gorliwi (zapalonymi zelotami) w dobrych uczynkach, Pasjonatami dobrych uczynków.

W (3:1,2) apostoł prosi aby wierzący byli poddani i posłuszni zwierzchnościom i władzom oraz by byli; „gotowi do wszelkiego dobrego uczynku, aby o nikim źle nie mówili, nie byli kłótliwi, ale ustępliwi, okazujący wszelką łagodność wszystkim ludziom.”
Podkreśla jednak, (3:4,5 i 7,8) że Pan Bóg zbawił nas nie dla, z powodu uczynków sprawiedliwości, ale z powodu miłosierdzia i usprawiedliwienia Jego łaską, przy czym ponownie zachęca aby wierzący usilnie starali się celować, przodować w dobrych uczynkach; „Ale gdy się objawiła dobroć i miłość do ludzi Zbawiciela naszego, Boga, zbawił nas nie dla uczynków sprawiedliwości, które spełniliśmy, lecz dla miłosierdzia swego przez kąpiel odrodzenia oraz odnowienie przez Ducha Świętego,” (…) „abyśmy, usprawiedliwieni łaską jego, stali się dziedzicami żywota wiecznego, którego nadzieja nam przyświeca. Prawdziwa to mowa i chcę, abyś przy tym obstawał, żeby ci, którzy uwierzyli w Boga, starali się celować w dobrych uczynkach. To jest dobre i użyteczne dla ludzi.”

Dalej w (3:14) czytamy; „A niech się i nasi uczą celować w dobrych uczynkach, aby zaspokajać palące potrzeby, żeby nie byli bezużyteczni.”

W debacie na temat dobrych uczynków ważny głos zabiera apostoł Jakub który napisał; „Tak też i wiara, jeśli nie byłaby połączona z uczynkami, martwa jest sama w sobie. Ale może ktoś powiedzieć: Ty masz wiarę, a ja spełniam uczynki. Pokaż mi wiarę swoją bez uczynków, to ja ci pokażę wiarę ze swoich uczynków. Wierzysz, że jest jeden Bóg? Słusznie czynisz - lecz także i złe duchy wierzą i drżą. Chcesz zaś zrozumieć, nierozumny człowieku, że wiara bez uczynków jest bezowocna? Czy Abraham, ojciec nasz, nie z powodu uczynków został usprawiedliwiony, kiedy złożył syna Izaaka na ołtarzu ofiarnym? Widzisz, że wiara współdziała z jego uczynkami i przez uczynki stała się doskonała.”; „Podobnie też nierządnica Rachab, która przyjęła wysłanników i inną drogą odprawiła ich, czy nie dostąpiła usprawiedliwienia za swoje uczynki? Tak jak ciało bez ducha jest martwe, tak też jest martwa wiara bez uczynków.” Jakuba 2:17-22, 25,26

W Objawieniu Jana 14:12,13 mamy kolejny ważny wiersz dotyczący dobrych uczynków; „Tu się okaże wytrwanie świętych, którzy przestrzegają przykazań Bożych i wiary Jezusa. I usłyszałem głos z nieba mówiący: Napisz: Błogosławieni są odtąd umarli, którzy w Panu umierają. Zaprawdę, mówi Duch, odpoczną po pracach swoich; uczynki ich bowiem idą za nimi.”

Zresztą cały fragment siedmiu listów do zborów usiany jest słowem uczynki. „Znam uczynki twoje”, „oddam każdemu według uczynków waszych”, ”kto pełni aż do końca uczynki moje”, „uczynki twoje są doskonałe przed Bogiem”.