czwartek, 4 stycznia 2018

Rozdział 1: 5

„przez którego otrzymaliśmy łaskę i apostolstwo (posłannictwo), abyśmy dla imienia jego przywiedli do posłuszeństwa wiary wszystkie narody,”


Głównym przesłaniem tego wiersza jest posłuszeństwo. Apostoł Paweł we wstępie wskazuje wyraźny cel swojej służby dla Pana. Jest nim nie tylko głoszenie ewangelii, ale coś więcej, przyprowadzenie ludzi do posłuszeństwa wierze, do stanu ufnej uległości.

Przyprowadzenie narodów do posłuszeństwa wiary jest tutaj określone jako czynność wykonana dla imienia Jezusa. Dzisiaj imię odróżnia człowieka od człowieka, jest niczym PESEL. Kiedyś imię oznaczało charakter, cel życia, błogosławieństwo, czasami było też proroctwem. Imię Paweł od łac. Paulus oznacza „mały”, „drobny”. Imię Jezus to Bóg jest Zbawicielem. W imieniu Jezus, Jeszua jest też duchowy, niebiański autorytet. Czytamy o tym w innych fragmentach Nowego Testament, dla tej wielkiej wartości imienia Jezusa, Paweł chce przywieść ludzi do posłuszeństwa wiary.

„I nie ma w nikim innym zbawienia; albowiem nie ma żadnego innego imienia pod niebem, danego ludziom, przez które moglibyśmy być zbawieni." Dzieje Apostolskie 4:12   ”Każdy bowiem, kto wzywa imienia Pańskiego, zbawiony będzie.” Rzymian 10:13 „i wszystko, cokolwiek czynicie w słowie lub w uczynku, wszystko czyńcie w imieniu Pana Jezusa, dziękując przez Niego Bogu Ojcu.” Kolosan 3:17

Przykładem posłuszeństwa wiary był Abraham, Noe i dozorca więzienny. Kiedy Abraham powiedział do żony pakujemy walizki i wyjeżdżamy z Ur, kiedy wstał rano by z synem udać się w góry okazał posłuszeństwo wierze. Kiedy Noe poszedł do marketu budowlanego kupować narzędzia i ściął pierwsze drzewo by budować arkę, okazał posłuszeństwo wierze. Gdy strażnik więzienny usłyszał, „uwierz w Pana Jezusa a będziesz zbawiony ty i dom twój” uchwycił się tego i okazał ufne posłuszeństwo w wierze. Dzisiaj wielu ludzi mimo tego, że wierzą, ale nie okazują posłuszeństwa wierze.

Podobną myśl znajdujemy jeszcze raz pod koniec listu do Rzymian 15:18 -20 oraz w Rzymian 16:19, 19 „Nie odważę się bowiem mówić o czymkolwiek, czego Chrystus nie dokonał przeze mnie, aby przywieść pogan do POSŁUSZEŃSTWA słowem i czynem, przez moc znaków i cudów oraz przez moc Ducha Świętego, tak iż, począwszy od Jerozolimy i okolicznych krajów aż po Ilirię, rozkrzewiłem ewangelię Chrystusową. A przy tym chlubą moją było głosić ewangelię nie tam, gdzie IMIĘ Chrystusa było znane, abym nie budował na cudzym fundamencie,”

"Albowiem POSŁUSZEŃSTWO wasze znane jest wszystkim; dlatego raduję się z was i chcę, abyście byli mądrzy w tym, co dobre, a czyści wobec zła. (…) Ale teraz objawionej i przez pisma prorockie według postanowienia wiecznego Boga obwieszczonej wszystkim narodom, żeby je przywieść do POSŁUSZEŃSTWA wiary”

W naszych dzisiejszych rozważaniach nie możemy pominąć jednego bardzo ważnego tekstu z Pism Świętych. W 1 Samuela 15:22,23 czytamy; „Samuel odpowiedział: Czy takie ma Pan upodobanie w całopaleniach i w rzeźnych ofiarach, co w posłuszeństwie dla głosu Pana? Oto: Posłuszeństwo lepsze jest niż ofiara, a uważne słuchanie lepsze niż tłuszcz barani. Gdyż nieposłuszeństwo jest takim samym grzechem, jak czary, a krnąbrność, jak bałwochwalstwo i oddawanie czci obrazom.”

O ogromnym znaczeniu posłuszeństwa Chrystusowi, Paweł napisał również w liście do Koryntian. „Gdyż oręż nasz, którym walczymy, nie jest cielesny, lecz ma moc burzenia warowni dla sprawy Bożej; nim też unicestwiamy złe zamysły i wszelką pychę, podnoszącą się przeciw poznaniu Boga, i zmuszamy wszelką myśl do poddania się w posłuszeństwo Chrystusowi, gotowi do karania wszelkiego nieposłuszeństwa, gdy posłuszeństwo wasze będzie całkowite.” 2 Koryntian 10:4-6

Przykładem posłuszeństwa jest przede wszystkim nasz Pan Jezus Chrystus. W Liście do Filipian 2:7-11 czytamy o Panu Jezusie, że jest On sam, dla nas wzorem posłusznego sługi który; „wyparł się samego siebie, przyjął postać SŁUGI i stał się podobny ludziom; a okazawszy się z postawy człowiekiem, uniżył samego siebie i był POSŁUSZNY aż do śmierci, i to do śmierci krzyżowej. Dlatego też Bóg wielce go wywyższył i obdarzył go IMIENIEM, które jest ponad wszelkie imię, aby na IMIĘ Jezusa zginało się wszelkie kolano na niebie i na ziemi, i pod ziemią i aby wszelki język wyznawał, że Jezus Chrystus jest Panem, ku chwale Boga Ojca.”

"I chociaż był Synem, nauczył się posłuszeństwa przez to, co wycierpiał, A osiągnąwszy pełnię doskonałości, stał się dla wszystkich, którzy mu są posłuszni, sprawcą zbawienia wiecznego" Hebrajczyków 5:8,9

Posłuszeństwo dzisiaj nie jest miłym tematem. Ogólnie ludzie, począwszy od dzieci są zbuntowani i nieposłuszni. Cenimy sobie niezależność.  Lubimy słuchać kazania o miłości Bożej, ale już nie za bardzo o tym, żeby być uległymi i posłusznymi. W Rzymian 1: 30 czytamy, że ludzie bezbożni, ich dzieci są nieposłuszne rodzicom. Dzisiaj musimy, łącznie ze mną uderzyć się w pierś i wyznać, jak wiele razy okazujemy się nieposłusznymi dziećmi naszego Ojca w Niebie. Pod koniec pierwszego rozdziału widzimy pewien niepokojący mechanizm, ludzie poznają Boga, uwierzyli, ale nie uwielbili go jako Boga i okazali się niewdzięcznymi. Później zamienili Boga prawdziwego na fałszywego i oddawali temu cześć, i służyli stworzeniu. Skutkiem tego wiele złych postaw, w tym bunt i nieposłuszeństwo dzieci. Czy tylko dzieci?

Posłuszeństwo to kluczowy temat w Liście do Rzymian. Dalej Paweł pisze o tym, jak przez jedno nieposłuszeństwo Adama ludzie stali się grzesznikami i jedno posłuszeństwo Jezusa przyniosło zbawienie i usprawiedliwienie.

„Bo jak przez nieposłuszeństwo jednego człowieka wielu stało się grzesznikami, tak też przez posłuszeństwo jednego wielu dostąpi usprawiedliwienia.” Rzymian 5: 19

„Cóż tedy? Czy mamy grzeszyć, dlatego że nie jesteśmy pod zakonem, lecz pod łaską? Przenigdy! Czyż nie wiecie, że jeśli się oddajecie jako słudzy w posłuszeństwo, stajecie się sługami tego, komu jesteście posłuszni, czy to grzechu ku śmierci, czy też posłuszeństwa ku sprawiedliwości?” Rzymian 6:15,16

"Bo jak i wy byliście niegdyś nieposłuszni Bogu, a teraz dostąpiliście miłosierdzia z powodu ich nieposłuszeństwa, tak i oni teraz, gdy wy dostępujecie miłosierdzia, stali się nieposłuszni, ażeby i oni teraz miłosierdzia dostąpili. Albowiem Bóg poddał wszystkich w niewolę nieposłuszeństwa, aby się nad wszystkimi zmiłować.” Rzymian 11:30-32


Werset Rzymian 1:5 w różnych tłumaczeniach:

- przywiedli do posłuszeństwa - BW,UwspółcześnionaBG,ToruńskiNT
- wzięliśmy łaskę i urząd apostolski ku posłuszeństwu wiary - BBrzeska;BG;BJWujka;BRakowska
- pozyskać dla posłuszeństwa w wierze - BT
- aby wezwać do posłuszeństwa wiary BEwangeliczna - EIP
- aby uzyskać posłuszeństwo wiary - BPopowskiego
- aby zdobyć wszystkich pogan dla posłuchu w wierze - BKUL
- aby posłuszeństwo wynikające z ufności szerzyć wśród wszystkich nie-Żydów w tym i was - ŻydowskiNT
- aby dla Jego imienia wzywać wszystkie narody do przyjęcia wiary - BPaulinów
- aby je nakłaniać do posłuszeństwa przejawiającego się w wierze - BPoznańska

4 komentarze:

  1. Myślę, że fragment ten mocno uderza w liberalne chrześcijaństwo, które wskazuje na dysonans pomiędzy wiarą i posłuszeństwem. Wiara traktowana jest jako coś subiektywnego. Czasami życie wiarą rozumiane jest w ten sposób: "nie mam pieniędzy i nie mam za co kupić jedzenia, Pan się o mnie zatroszczy, nie muszę sam nic robić". Postrzeganie wiary jako coś, w czym człowiek nie dokłada swoich starań i nie musi mieć determinacji w osiągnięciu celu; skutkiem czego zdewaluowaliśmy pojęcie wiary. Dietrich Bonhoeffer pisał o "taniej łasce", ale musimy zdać sobie sprawę, że występuje też "tania, bezproduktywna wiara", to wiara nieposłuszeństwa (albo inaczej "wiara, za którą podąża nieposłuszeństwo człowieka"), to w zasadzie brak wiary
    "Bo jak ciało bez ducha jest martwe, tak i wiara bez uczynków jest martwa." (Jk 2:26);
    Dietrich Bonhoeffer zadał pytanie: Czy gdy Jezus powiedział do Piotra albo Mateusza, pójdź za Mną, to czy była to wiara, czy posłuszeństwo? Myślę, że Rzym 1:5 daje prostą odpowiedź - "posłuszeństwo wierze";

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Wspomniany List Jakuba podaje też (w nawiązaniu do martwej wiary) demony, jako istoty, które mają wiarę, ale jest wielkie "ale" - ich wiara jest tylko jakąś wiedzą o Bogu, lecz nie ma w tym posłuszeństwa Bogu (gdyby było, to demony nie były by demonami - upadłymi aniołami - ale aniołami Bożymi)...
      Jk 2:19 bw
      (19) Ty wierzysz, że Bóg jest jeden? Dobrze czynisz; demony również wierzą i drżą.

      Usuń
  2. Dziełu i celowi temu, do którego odłączył go Bóg, Paweł jest podporządkowany na wszystkich stronach listu do Rzymian. Nieco dalej, rozwijając objawioną naukę o usprawiedliwieniu z wiary i wskazując na istotną funkcję Prawa Bożego, pisze m. in.: Nie ci bowiem, którzy przysłuchują się czytaniu Prawa, są sprawiedliwi wobec Boga, ale ci, którzy Prawo wypełniają, będą usprawiedliwieni.
    Pomijając niewygodne polecenia (pełno ich w Słowie Bożym), rozmijamy się życiem z wiary.

    OdpowiedzUsuń
  3. Od dzisiaj zaczynamy rowniez studium tego listu.Bardzo pomocne rozważania sa tutaj , łącznie z komentarzami. Chcę sie podzielicć taką refleksją... jak niezwykłe i potężne jest to powołanie : przywieźć do posłuszeństwa wiary wszystkie narody..to jest władza i autorytet , ktory ma jedynie Pan Jezus i udziela go tym , którzy sa powołani i posłuszni..taka mała myśl..

    OdpowiedzUsuń