Rozdział 12:6,7

"A mamy różne dary według udzielonej nam łaski; jeśli dar prorokowania, to niech będzie używany stosownie do [proporcji, miary] wiary;  jeśli posługiwanie, to w usługiwaniu; jeśli kto naucza, to w nauczaniu"


Przez kilka kolejnych rozważań zastanowimy się nad siedmioma filarami zdrowej wspólnoty. Paweł pisze, że mamy różne dary łaski, wszystkie one funkcjonują dla budowania [ekklesji] ciała Pana Jezusa Chrystusa. Rożne dary, jeden cel. Nie ma bardziej lub mniej potrzebnych darów, bardziej zaszczytnych i eksponowanych czy mniej. Wszystkie one pełnia służebną rolę we wspólnocie. By je używać, wcześniej Paweł pisał, nikt nie może wynosić się nad innych, obdarowany musi zachować pełen skromności umiar. Musi też mieć poczucie współzależności członków na podobieństwo funkcjonowania ciała człowieka. Otrzymałeś dar nie rozum o sobie więcej, niż należy rozumieć, nadal bowiem jesteś wspósługą Pana.

Żaden z tych darów, zauważmy to, nie jest jakiś zadziwiający i cudowny. Nic Paweł nie pisze tu, ani o językach, ani o uzdrawianiu. Dzisiaj te cudowne dary zostały zbyt mocno wyeksponowane kosztem tych o których Paweł pisze do wierzących w Rzymie. Niewłaściwe spojrzenie na kwestię darów doprowadziło do rywalizacji, współzawodnictwa pomiędzy osobami i pomiędzy "służbami" w zgromadzeniach uczniów Jezusa. Do zazdrosnego porównywania się z innymi, lub popadania w kompleksy, że się jest mniej potrzebnym i wartościowym członkiem wspólnoty. Dotyczy to często biedniejszych, mniej wykształconych i uzdolnionych sióstr i braci, którzy bywają przez bogatszych i wykształconych spychani na margines życia wspólnotowego. O takim zjawisku pisał Jakub w swoim liście, 2:1-4;

"Bracia moi, nie czyńcie różnicy między osobami przy wyznawaniu wiary w Jezusa Chrystusa, naszego Pana chwały. Bo gdyby na wasze zgromadzenie przyszedł człowiek ze złotymi pierścieniami na palcach i we wspaniałej szacie, a przyszedłby też ubogi w nędznej szacie, a wy zwrócilibyście oczy na tego, który nosi wspaniałą szatę i powiedzielibyście: Ty usiądź tu wygodnie, a ubogiemu powiedzielibyście: Ty stań sobie tam lub usiądź u podnóżka mego, to czyż nie uczyniliście różnicy między sobą i nie staliście się sędziami, którzy fałszywie rozumują?"

Ku wspólnemu pożytkowi. Mówimy o biblijnych zasadach korzystania z duchowych darów i z uzdolnień. W liście do Koryntian Paweł pisze; "A różne są dary łaski, lecz Duch ten sam. (5) I różne są posługi, lecz Pan ten sam.  I różne są sposoby działania, lecz ten sam Bóg, który sprawia wszystko we wszystkich.  A w każdym różnie przejawia się Duch ku wspólnemu pożytkowi." 1 Koryntian 12:4-7

Wszystkie dary są otrzymane z łaski, darowane za darmo, nie są zasłużone. Przydziela je Bóg tak jak chce, komu chce i kiedy chce.

"Wy zaś jesteście ciałem Chrystusowym, a z osobna członkami. A Bóg ustanowił [członki] w kościele najpierw apostołów, po wtóre proroków, po trzecie nauczycieli, następnie moc czynienia cudów, potem dary uzdrawiania, niesienia pomocy, kierowania [zarządzania], różne języki." 1 Koryntian 12:27,28

"I On ustanowił jednych apostołami, innych prorokami, innych ewangelistami, innych pasterzami i nauczycielami dla przysposobienia świętych do wykonywania posługi, celem budowania Ciała Chrystusowego" Efezjan 4:11,12

Piotr dodaje; "Usługujcie drugim tym darem łaski, jaki każdy otrzymał, jako dobrzy szafarze rozlicznej łaski Bożej." 1 Piotra 4:10

Siedem filarów zdrowej wspólnoty

• Prorokowanie
• Praktyczne usługiwanie, [diakonia],
• Nauczanie [didaskōn dydaktyka]
• Napominanie [zachęcanie, przypominanie]
• Obdarowywanie, dzielenie się z innymi
• Zarządzanie, kierowanie
• Miłosierdzie

1. Prorokowanie

Słowo prorok ma wiele znaczeń, które zmieniały się z biegiem czasu. Można powiedzieć, że prorok jest rzecznikiem, tłumaczem Boga. Prorokowanie powiązane jest ze słowem 'wyjaśnij'. Wyraz grecki składa się z dwóch członów przyimka pro i phemi, oznacza przed mowę, mowę w obronie, opowiadać się za kimś lub za czymś. Pro znaczy przed, wcześniej, w miejsce, zamiast.

Prorok domagał się uznania woli Bożej, był tym "który widzi" miał dar widzenia duchowych zagrożeń i przestrzegania przed nimi. Prorok to także osoba przepowiadająca przyszłość. Prorok to również strażnik czystości nauczania i postępowania. Prorok również wykładał i nauczał Słowa. Przykładem prorokowania jest działalność Jana Chrzciciela. Który wzywał do upamietania, przygotował drogę Panu, a jak była potrzeba zwrócił się do króla; "nie możesz mieć tej kobiety za żonę."

Prorok nie zawsze był i jest osobą lubianą, często popadał w konflikty z ludźmi, w wielu miejscach był persona non grata ponieważ "czepiał" się różnych rzeczy, wzywał do życia zgodnego ze Słowem. W języku hebrajskim prorok to 'nabi', oznacza "majaczyć” w znaczeniu widzieć coś co jest daleko co widać  niewyraźnie w oddali lub w tle, a także „wołać”, „powoływać” albo „ogłaszać”.

Paweł prorokowanie umieszcza na pierwszym miejscu, jest to dar bardzo ważny i potrzebny dla wspólnoty. Czytaliśmy o tym wyżej w 1 Koryntian 12:28. Bardzo wyraźnie widzimy to w kolejnym fragmencie listu do Koryntian.

"Dążcie do miłości, starajcie się też usilnie o dary duchowe, a najbardziej o to, aby prorokować. Bo kto językami mówi, nie dla ludzi mówi, lecz dla Boga; nikt go bowiem nie rozumie, a on w mocy Ducha rzeczy tajemne wygłasza. A kto prorokuje, mówi do ludzi ku zbudowaniu i napomnieniu, i pocieszeniu. Kto językami mówi, siebie tylko buduje; a kto prorokuje, zbór buduje. A pragnąłbym, żebyście wy wszyscy mówili językami, lecz jeszcze bardziej, żebyście prorokowali;" 1 Koryntian 14: 1-5

"Tak i wy, ponieważ usilnie zabiegacie o dary Ducha, starajcie się obfitować w te, które służą ku zbudowaniu zboru." 1 Koryntian 14: 12

"Lecz jeśli wszyscy prorokują, a wejdzie jakiś niewierzący albo zwykły wierny, wszyscy go badają, wszyscy go osądzają, skrytości serca jego wychodzą na jaw i wtedy upadłszy na twarz, odda pokłon Bogu i wyzna: Prawdziwie Bóg jest pośród was. Cóż tedy, bracia? Gdy się schodzicie, jeden z was służy psalmem, inny nauką, inny objawieniem, inny językami, inny ich wykładem; wszystko to niech będzie ku zbudowaniu.";

"Proroctw nie lekceważcie."
1 Tesaloniczan 5:10

"Tak więc, bracia moi, starajcie się gorliwie o dar prorokowania i językami mówić nie zabraniajcie; a wszystko niech się odbywa godnie i w porządku. " 1 Koryntian 14: 24-26; 39,40

"Gdzie nie ma objawienia [proroctwa] , tam lud się rozprzęga [ginie]"; Przypowieści 29:18

Ciekawą definicję prorokowania podaje Paweł w 1 Koryntian 14:3; "A kto prorokuje, mówi do ludzi ku zbudowaniu i napomnieniu [zachęceniu], i pocieszeniu." Prorokowanie musi być praktykowane w miłości, i to jest kolejna ważna zasada w zdrowej wspólnocie, czytamy o tym w 1 Koryntian 13:2 "I choćbym miał dar prorokowania, i znał wszystkie tajemnice, i posiadał całą wiedzę, i choćbym miał pełnię wiary, tak żebym góry przenosił, a miłości bym nie miał, byłbym niczym."

Niech będzie używany stosownie do miary wiary

O mierze wiary czytaliśmy w Rzymian 12:3; " lecz by rozumiał [o sobie] z umiarem [skromnie] stosownie do miary wiary," „Według miary wiary ” To jest bardzo ciekawe określenie. Ktoś powiedział, że Bóg szyje każdemu wiarę na miarę. W Rzymian 1:17 mamy mowę o wzrastającej wierze; "bo usprawiedliwienie Boże w niej bywa objawione, z wiary w wiarę," W Rzymian 14:1 czytamy o wierzących, słabych w wierze.

Dar proroctwa ma być używany stosownie do miary wiary. Zastanawiam się co to oznacza. Może to by nie mówić, nie działać więcej ponad to co mówi Bóg. Jak Duch podaje, nic więcej, nic od siebie. W jednym z komentarzy nieznanego autora przeczytałem; " Z daru proroctwa należy korzystać zgodnie z wiarą, co oznacza, że prorok nie powinien zniekształcać własnymi dodatkami tego, co otrzymał wskutek nadprzyrodzonego światła. Być może wyrażenie zgodnie z wiarą sugeruje myśl: należy tak „prorokować”, aby umacniać wiarę słuchaczy. Ta zgodność z powszechnie przyjmowaną wiarą pozwoli ludziom także odróżnić prawdziwy dar proroctwa od fałszywego nauczania".

"A KAŻDEMU z nas [poszczególnie] dana została łaska według miary daru Chrystusowego." Efezjan 4:7

2. Praktyczne usługiwanie, [diakonia]

Być sługą, obsługiwać kogoś, wyświadczać komuś przysługę. "A Bóg ustanowił [członki] w kościele dar niesienia pomocy" 1 Koryntian 12:28 To jest służba obecnie bardzo mało. We wspólnotach jest wiele rożnej aktywności, służb. Czy są służby niesienia pomocy? Wydaje się, że ta ważna służba jest obecnie w tle innych "ważniejszych".

Przykładem takiej słuzby jest sam apostoł Paweł: " Srebra ani złota, ani szaty niczyjej nie pożądałem. Sami wiecie, że te oto ręce służyły zaspokojeniu potrzeb moich i tych, którzy są ze mną. W tym wszystkim pokazałem wam, że tak pracując, należy wspierać słabych i pamiętać na słowo Pana Jezusa, który sam powiedział: Bardziej błogosławioną rzeczą jest dawać aniżeli brać." Dzieje 20:34,35

Przykładem  jest również siostra Dorkas, czytamy o niej w Dziejach 9:36-39; "A w Joppie była pewna uczennica, imieniem Tabita, co w tłumaczeniu znaczy Dorkas; życie jej wypełnione było dobrymi i miłosiernymi uczynkami, jakich dokonywała. I stało się, że w tym właśnie czasie zaniemogła i umarła; obmyto ją i złożono w sali na piętrze. Ponieważ zaś Lydda leży blisko Joppy, uczniowie, usłyszawszy, że tam przebywa Piotr, wysłali do niego dwóch mężów z prośbą: Nie zwlekaj z przyjściem do nas. Wybrał się tedy Piotr i poszedł z nimi; a gdy przyszedł, zaprowadzili go do sali na piętrze; i obstąpiły go wszystkie wdowy, płacząc i pokazując suknie i płaszcze, które robiła Dorkas, gdy była z nimi."

A także siostra Feba ze zboru w Kenchreach [wschodni port Koryntu]; "A polecam wam Febę, siostrę naszą, która jest diakonisą zboru w Kenchreach." Rzymian 16:1

"Wspierajcie świętych w potrzebach."Rzymian 12:13

3. Nauczanie

"I On ustanowił innych nauczycielami." Efezjan 4:11,12 ". A Bóg ustanowił [członki] w kościele po trzecie nauczycieli," 1 Koryntian 12:27,28

"Ci więc, którzy przyjęli słowo jego, zostali ochrzczeni i pozyskanych zostało owego dnia około trzech tysięcy dusz. I trwali w nauce apostolskiej." Dzieje 2:41,42

Kolejny trzeci ważny element zdrowej wspólnoty uczniów Jezusa jest nauczanie. Skoro są uczniowie musi być i nauczanie. Pan Jezus większość swojego pobytu na ziemi poświęcił nauczaniu, "obchodził wioski wokół nauczając drogi Pańskiej." Tuż przed wniebowstąpieniem Pan polecił uczniom; " Idźcie tedy i czyńcie uczniami wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego,  ucząc je przestrzegać wszystkiego, co wam przykazałem." Mateusza 28:19,20 Święci, uczniowie Jezusa muszą być nauczani, by przestrzegać wszystkiego, co zostało przekazane nam przez Jezusa. Taki jest cel nauczania. Po Jego odejściu nauczaniem zajmowali się apostołowie oraz inni uczniowie Pana.

W Rzymian 15: 14 przeczytamy; "Ja sam zaś, bracia moi, mam pewność co do was, że i wy jesteście pełni dobroci, napełnieni umiejętnością wszelkiego rodzaju i możecie jedni drugich pouczać."

Nawet Psalmy i uwaga, śpiewane pieśni służą ku nauczaniu; "Słowo Chrystusowe niech mieszka w was obficie; we wszelkiej mądrości nauczajcie i napominajcie jedni drugich przez psalmy, hymny, pieśni duchowne," Kolosan 3:16

Greckie słowo 'didasko'  oznacza pouczać, głosić kazania, instruować, udzielać wskazówek, wyjaśniać, uczyć rzeczy praktycznych, nauczyć się poznawać, udowadniać, wykazywać, przedstawiać.

Nauczanie powinno być nie tyle elitarną służbą, co powszechną.  W Tytusa 2: 3-5 czytamy, że nawet starsze kobiety powinny nauczać młodsze w zakresie rożnych spraw codziennego życia. ; "że starsze kobiety mają również zachowywać godną postawę, jak przystoi świętym; że nie mają być skłonne do obmowy, nie nadużywać wina, dawać dobry przykład; niech pouczają młodsze kobiety, żeby miłowały swoich mężów i dzieci, żeby były wstrzemięźliwe, czyste, gospodarne, dobre, mężom swoim uległe, aby Słowu Bożemu ujmy nie przynoszono."

"Przeto, bracia, trwajcie niewzruszenie i trzymajcie się przekazanej nauki, której nauczyliście się czy to przez mowę, czy przez list nasz." 2 Tesaloniczan 2:15

"Dopóki nie przyjdę, pilnuj czytania, napominania, nauki.  Nie zaniedbuj daru łaski, który masz, a który został ci udzielony na podstawie prorockiego orzeczenia przez włożenie rąk starszych." 1 Tymoteusza 4:13,14

Czego mamy się uczyć ? Przestrzegać wszystkiego co polecił Jezus, oraz samego Chrystusa. Jakim On był, jakim jest, by być takim jak On, podobnym do Niego.
"Ale wy nie tak nauczyliście się Chrystusa, jeśliście tylko słyszeli o nim i w nim pouczeni zostali, gdyż prawda jest w Jezusie." Efezjan 4: 20,21

W Dziejach 18:24,25 czytamy o tym, że wierzący sporo czasu poświęcali na uczenie się, uczenie innych: "A do Efezu przybył pewien Żyd, imieniem Apollos, rodem z Aleksandrii, mąż wymowny, biegły w Pismach.  Był on obeznany z drogą Pańską, a pałając duchem przemawiał i nauczał wiernie tego, co się odnosi do Jezusa, choć znał tylko chrzest Jana.  Ten to począł mówić śmiało w synagodze. A gdy go Pryscylla i Akwila usłyszeli, zajęli się nim i wyłożyli mu dokładniej drogę Bożą."

"Jego to zwiastujemy, napominając i nauczając każdego człowieka we wszelkiej mądrości, aby stawić go doskonałym w Chrystusie Jezusie;" Kolosan 1:28

„Albowiem nie siebie samych głosimy, lecz Chrystusa Jezusa, że jest Panem, o sobie zaś, żeśmy sługami waszymi dla Jezusa” 2 Koryntian 4:5