"Bo JEŚLI ustami swoimi wyznasz [publicznie ogłosisz], że Jezus jest Panem, i uwierzysz w sercu swoim, że Bóg wzbudził go z martwych, zbawiony będziesz. Albowiem sercem wierzy się ku usprawiedliwieniu, a ustami wyznaje się ku zbawieniu. Powiada bowiem Pismo: każdy, kto w niego wierzy, nie będzie zawstydzony [nie dozna hańby]. Nie masz bowiem różnicy między Żydem a Grekiem, gdyż jeden jest Pan wszystkich, bogaty [hojny, ubogacający] dla wszystkich, którzy go wzywają. Każdy bowiem, kto wzywa [przywołuje] imienia Pańskiego, zbawiony [ocalony, uratowany] będzie."
Wiara przyjęta sercem prowadzi do usprawiedliwienia, uroczyste zaś wyznanie jej ustami prowadzi ku zbawieniu. Bo sercem ciągle się ufa i w ten sposób dąży ku sprawiedliwości, ustami zaś ciągle wyznaje się publicznie i w ten sposób dąży się ku ocaleniu.
Od wyznania do wezwania
Nie mów w sercu swoim.... Paweł nieco wcześniej napisał, żeby nie kwestionować faktu, że Jezus przyszedł w ciele, że zmartwychwstał, żeby nie kwestionować Słowa, które jest blisko każdego z nas. Każdy Żyd miał dostęp do Pism. Pan Bóg polecił, aby Słowo było przekazywane z pokolenia na pokolenie. Obecnie Słowo też jest w zasięgu ręki każdego człowieka w większości miejsc na świecie. W wielu domach leży ono, odłożone niczym bezużyteczne naczynie, na na półkę. Jest blisko, a jednocześnie tak bardzo daleko. Niewiele osób z niego korzysta. Wiele osób, w tym coraz więcej "chrześcijan" kwestionuje wcielenie, zmartwychwstanie oraz samo spisane Słowo.
Kolejny fragment skierowany jest w pierwszej kolejności do Żydów, ale jest to też prawda uniwersalna, skierowana do nas wszystkich. Jeśli... Nasze zbawienie jest uwarunkowane trzema elementami; wyznaniem, nieobłudną wiarą i wezwaniem imienia Pańskiego. W wierszu dziewiątym jest mowa o wyznaniu.
W języku greckim mamy użyty tutaj dwuczłonowy termin, 'homologeō', składający się ze słów „powiedzieć” oraz „to samo”, oznaczał „publicznie zgodzić się z czymś/kimś” (mówiąc głośno, żeby inni mogli usłyszeć). Przyznać się do, uznać: zgadzać się z czymś, złożyć publiczną deklarację. Publiczna, słyszalna deklaracja wiary jest bardzo ważna. Słowo to również znaczy; mówić to samo, zgadzać się z tym, co Bóg objawił nam w swoim Słowie. Nie kwestionować tego.
Publiczne wyznawanie wiary w Chrystusa jest bardzo ważne i konieczne. Publicznym wyznaniem wiary wczesnego kościoła był chrzest. Kandydat wyznawał wiarę poprzez wypowiedzenie formuły „Wierzę, że Jezus jest Panem”.
Kiedy Pan Jezus rozesłał uczniów z poselstwem Ewangelii powiedział; "Każdego więc, który mię wyzna przed ludźmi, i Ja wyznam przed Ojcem moim, który jest w niebie; ale tego, kto by się mnie zaparł przed ludźmi, i Ja się zaprę przed Ojcem moim, który jest w niebie." Mateusza 10:32,33
"Każdy, kto podaje w wątpliwość Syna, nie ma i Ojca. Kto wyznaje Syna, ma i Ojca."; "Kto tedy wyzna, iż Jezus jest Synem Bożym, w tym mieszka Bóg, a on w Bogu." 1 Jana 2:23; 4:15
Apostoł Jan w swojej Ewangelii pokazał nam coś niepokojącego, co zaobserwował wśród Żydów. Wielu Żydów miało problem z publicznym wyznaniem swojej wiary. "Tak mówili rodzice jego, bo się bali Żydów; albowiem Żydzi już postanowili między sobą wyłączyć z synagogi każdego, kto wyzna, że On jest Chrystusem." Jana 9:22; "Mimo to jednak wielu członków Rady uwierzyło w niego, ale gwoli faryzeuszów nie wyznawali swej wiary, żeby nie zostali wyłączeni z synagogi; umiłowali bowiem bardziej chwałę ludzką niż chwałę Bożą. Jana 12:42
Co to znaczy wyznać, że Jezus jest Panem?
To jest bardzo ważne pytanie, które dzisiaj i my musimy sobie zadać.
Szukałem praktycznej odpowiedzi na to pytanie, ale komentarze koncentrują się na tym jakie imię tutaj chodzi, a mało jest przykładów konkretnych zastosowań tej prawdy biblijnej w naszym codziennym życiu.
Człowiek wierzący musi powiedzieć, wyznać, że Jezus Chrystus jest Panem. Słowo Pan w języku greckim 'kirios'. Jest to kluczowe słowo we wczesnym chrześcijaństwie. Jego znaczenie jest następujące. Jest to normalne określenie na wyrażenie szacunku. . Co bardzo istotne był to tytuł rzymskiego cesarza. Tak określano również greckich bogów. Po słowie pan zwykle stało imię własnego boga. Np. Kirios Serapis znaczyło pan [bóg] Serapis. Greckie Kirios zastępowało hebrajskie Adonai. Paweł pisał, że jest sługą Jezusa. Pamiętamy, że użył słowa które dosłownie znaczy – niewolnik. Wyznanie Pana Jezusa swoim Panem, pociągało za sobą określone konsekwencje, uznanie siebie samego za Jego niewolnika. Musimy pamiętać też o tym, że w czasach Pawła wyznanie Jezusa swoim Panem oznaczało kłopoty, ostracyzm, prześladowania oraz często utratę życia. Wyznanie, że Jezus jest moim Panem, to uznanie Pana Jezusa za swojego osobistego garncarza i pozwolenie aby to On kształtował nas i używał zgodnie ze Jego wolą. Poza tym imię w czasach biblijnych oznaczało charakter, błogosławieństwo, proroctwo. Hebrajskie imię Jeszua, jest skrótem od Jehoszua. Jest to tzw. Imię teforyczne zawierające w sobie imię własne Boga – JHWH i oznacza Jahwe jest zbawieniem [ratunkiem, ocaleniem].
"I nie ma w
nikim innym zbawienia; albowiem nie ma żadnego innego IMIENIA pod
niebem, danego ludziom, przez które moglibyśmy być zbawieni." Dzieje Apost. 4:12
Wiliam Barclay w swoim komentarzu napisał; „W greckim przekładzie hebrajskiego Pisma Świętego [Septuagincie] słowo kirios zwykle oznaczało imię Boga Jahwe. A więc jeżeli ktoś nazywał Jezusa kirios, przez to samo stawiał Go na równi z cesarzem i Bogiem, udzielał Mu szczególnego miejsca w swoim życiu, okazywał posłuszeństwo i oddawał boską cześć. Określenie Jezusa terminem kirios, to stawianie Go ponad przeciętność. Człowiek stający się chrześcijaninem musiał wiedzieć o szczególnej wyjątkowości Jezusa Chrystusa."
Postawa sługi jest pokazana w słowach samego Pana Jezusa; "Kto zaś z was, mając sługę, który orze lub pasie, powie do niego, gdy powróci z pola: Chodź zaraz i zasiądź do stołu? Czy nie powie mu raczej: Przygotuj mi wieczerzę, przepasz się i usługuj mi, aż się najem i napiję, a potem i ty będziesz jadł i pił? Czy dziękuje słudze, że uczynił to, co mu polecono? Tak i wy, gdy uczynicie wszystko, co wam polecono, mówcie: Sługami [niewolnikami] nieużytecznymi jesteśmy, bo co winniśmy byli uczynić, uczyniliśmy." Łukasza 17:7-10
Wszakże każdy, kto będzie wzywał imienia Pańskiego, zbawiony będzie.
Dzieje Apost. 2:21
Kolejne słowo greckie użyte w naszym fragmencie to 'epikalesētai' od
'epikaleo'. Oznacza ono; wzywać, przyzywać, powoływać kogoś na
świadka, apelować o coś, zapraszać, wzywać kogoś jako pomocnika, sprzymierzeńca, wzywać
kogoś na ratunek.
"Wszakże każdy , kto będzie wzywał imienia Pana, będzie wybawiony; gdyż na górze Syjon i w Jeruzalemie będzie wybawienie - jak rzekł Pan - a wśród pozostałych przy życiu będą ci, których powoła Pan." Joel 3:5
Wzywanie imienia Pana było czymś bardzo ważnym od zarania dziejów. Już w Księdze Rodzaju 4:26 i 12:8 czytamy; "Wtedy zaczęto wzywać imienia Pana."; Tam [Abram] zbudował Panu ołtarz i wzywał imienia Pana."
Dalej w Księdze Liczb 6:24-27 i Powtórzonego Prawa 4:7 czytamy; "Niech ci błogosławi Pan i niechaj cię strzeże; niech rozjaśni Pan oblicze swoje nad tobą i niech ci miłościw będzie; niech obróci Pan twarz swoją ku tobie i niech ci da pokój. Tak będą wzywać imienia mojego nad synami izraelskimi, a Ja będę im błogosławił."; "Bo któryż wielki naród ma bogów tak bliskich, jak bliski jest nam Pan, nasz Bóg, ilekroć go wzywamy."
"Wysławiajcie Pana, wzywajcie imienia jego, Ogłaszajcie wśród ludów dzieła jego! Śpiewajcie mu i grajcie, Opowiadajcie o wszystkich cudach jego! Chlubcie się świętym jego imieniem, Niechaj się raduje serce szukających Pana!" 1 Kronik 16:6
"zborowi Bożemu, który jest w Koryncie, poświęconym w Chrystusie Jezusie, powołanym świętym, wraz ze wszystkimi, którzy wzywają imienia Pana naszego Jezusa Chrystusa na każdym miejscu, ich i naszym." 1 Koryntian 1:2
O uczniach Jezusa w pierwszych wspólnotach mówiono, że są ludźmi którzy wzywają imienia Pana; " Wszyscy zaś, którzy go słuchali, zdumiewali się i mówili: Czy to nie ten, co prześladował w Jerozolimie tych, którzy wzywają imienia tego, i po to tu przyszedł, aby ich w więzach odprowadzić do arcykapłanów? " Dzieje Apost. 9:21
Wzywanie imienia Pana, jest to dość obszerny i na tyle ważny temat, że poświecę mu odrębne rozważanie.
Bogactwo i hojność Boża
Pomiędzy wyznaniem a wezwaniem, w dzisiejszym fragmencie jest jeszcze jeden ważny, godny naszej uwagi temat. Bogactwo i hojność Boża. Bóg, który jest bogaty w miłosierdzie, dla wielkiej miłości swojej, którą nas umiłował, i nas, którzy umarliśmy przez upadki, ożywił wraz z Chrystusem - łaską zbawieni jesteście - i wraz z nim wzbudził, i wraz z nim posadził w okręgach niebieskich w Chrystusie Jezusie, aby okazać w przyszłych wiekach nadzwyczajne bogactwo łaski swojej w dobroci wobec nas w Chrystusie Jezusie. Albowiem łaską zbawieni jesteście przez wiarę, i to nie z was: Boży to dar;” Efezjan 2:4-8
”Szukajcie Pana, dopóki można Go znaleźć, wzywajcie go, dopóki jest blisko! Niech bezbożny porzuci swoją drogę, a przestępca swoje zamysły i niech się nawróci do Pana, aby się nad nim zlitował, do naszego Boga, gdyż jest hojny w odpuszczaniu!” Izajasza 55:6,7
"Albo może lekceważysz bogactwo jego dobroci i cierpliwości, i pobłażliwości, nie zważając na to, że dobroć Boża do upamiętania cię prowadzi?" Rzymian 2:4
"A Bóg mój zaspokoi wszelką potrzebę waszą według bogactwa swego w chwale, w Chrystusie Jezusie." Filipian 4:19
"W nim mamy odkupienie przez krew jego, odpuszczenie grzechów, według bogactwa łaski jego, której nam hojnie udzielił w postaci wszelkiej mądrości i roztropności, " Efezjan 1:78
"Dlatego zginam kolana moje przed Ojcem, od którego wszelkie ojcostwo na niebie i na ziemi bierze swoje imię, by sprawił według bogactwa chwały swojej, żebyście byli przez Ducha jego mocą utwierdzeni w wewnętrznym człowieku." Efezjan 3:14-16
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz