Rozdział 9:4,5

"krewnych moich według ciała, Izraelitów, do których NALEŻY synostwo i chwała, i przymierza, i nadanie zakonu [Prawa], i służba Boża, i obietnice, do których należą ojcowie i z których pochodzi Chrystus według ciała; Ten jest ponad wszystkim, Bóg błogosławiony na wieki." Amen.”


Paweł modli się o ludzi, którzy szczerze pragnęli jego śmierci, śledzili go, wszędzie judzili, knuli, podburzali tłumy przeciwko niemu. Szczerze życzyli mu śmierci. Mimo tego Paweł pisze, że jest gotów nawet być oddzielonym od Chrystusa, aby tylko oni, krewni według ciała, dostąpili zbawienia.

Synostwo Izraela

Następnie Paweł pisze, że Izrael posiada ogromne duchowe dziedzictwo. Na pierwszym miejscu wymienia synostwo. Pan Bóg traktuje Izrael jako swojego syna. "Gdy Izrael był młody, pokochałem go i z Egiptu powołałem mojego syna." Ozeasza 11:1

”Jesteście synami Pana, waszego Boga (…) gdyż ty jesteś świętym ludem Pana, twego Boga, i ciebie wybrał Pan spośród wszystkich ludów, które są na ziemi, abyś był jego wyłącznym ludem.” Powtórzonego Prawa 13:1,2

”I powiesz do faraona: Tak mówi Pan: Moim synem pierworodnym jest Izrael. Mówię do ciebie: Wypuść syna mojego, aby mi służył. Jeśli będziesz się wzbraniał od wypuszczenia go, Ja zabiję twego syna pierworodnego.”  Wyjścia 4:22,23

Do których należy chwała

Chwała Pana, wyraźny znak Jego bliskiej obecności, ukazywała się w obłoku,  towarzyszyła Mojżeszowi na górze Synaj, później napełniła Przybytek oraz Świątynię Salomona. „Gdy zaś kapłani wychodzili ze świątyni, obłok napełnił przybytek Pański,  tak iż kapłani nie mogli tam ustać z powodu tego obłoku, aby pełnić swoją służbę, gdyż chwała Pańska napełniła świątynię Pańską.”  1 Królewska 8:10,11 Następnie widział ją Ezechiel nad rzeką Kebar. Widział też w widzeniu jak chwała Pana opuściła Jerozolimę, a następnie za jakiś czas maił widzenie w którym zobaczył jak chwała Pana wraca do świątyni.  Doświadczenie chwały Bożej było udziałem pasterzy  którym oznajmiono narodzenie Zbawiciela.

"I uniosła się chwała Pana ze środka miasta, i zatrzymała się na górze, która jest na wschód od miasta." Ezechiela 11:23; "A oto chwała Boga izraelskiego zjawiła się od wschodu. Szum jego przyjścia był podobny do szumu wielu wód, a ziemia jaśniała od jego chwały. (...) a oto chwała Pana wypełniała świątynię Pana. I padłem na twarz, " Ezechiela 43:2, 43:4

I zawrę z nimi wieczne przymierze

Kolejne błogosławieństw, które jest udziałem Izraela to przymierza, a wśród nich wieczne przymierze z Izraelem.  W Starym Testamencie czytamy o zawarciu przymierza z Noem, później z Abrahamem, Izaakiem i Mojżeszem, a za ich pośrednictwem z narodem wybranym.

"Następnie wziął Księgę Przymierza i głośno przeczytał ludowi, ten zaś rzekł: Wszystko, co powiedział Pan, uczynimy i będziemy posłuszni. Wziął też Mojżesz krew i pokropił lud, mówiąc: Oto krew przymierza, które Pan zawarł z wami na podstawie wszystkich tych słów." Wyjścia 24:7,8

W innych miejscach czytamy, umocnię przymierze moje z wami, przymierze wieczne, wspomnę na moje przymierze z Abrahamem. Czytamy o skrzyni Przymierza Pana oraz o Księdze Przymierza. Przymierze. Przymierze od hebrajskiego 'berith' związane jest ze słowem „ciąć”, ponieważ Bożym przymierzom towarzyszyły nieodłącznie krew i ofiary ze zwierząt.

"Lecz wspomnę o moim przymierzu z tobą w dniach twojej młodości i odnowię z tobą przymierze wieczne." Ezechiela 16:60; "I zawrę z nimi wieczne przymierze, że się od nich nie odwrócę i nie przestanę im dobrze czynić; a w ich serce włożę bojaźń przede mną, aby ode mnie nie odstąpili." Jeremiasza 32:40

Nadanie Prawa, służba Boża i ojcowie

Kolejnym przywilejem Izraelitów to nadanie Prawa, dziesięć przykazań, Przybytek i Świątynia a w nich zaszczyt pełnienia służby Bożej.  Służba w Świątyni była bardzo rozbudowana. Kapłani, Lewici, strażnicy, śpiewacy, odźwierni.  W tej kategorii dobrodziejstw duchowych możemy umieścić i Pisma. Historię Izraela [ojcowie], Księgę Psalmów i pisma proroków.  Stary Testament. Wierzący w Rzymie zarówno Żydzi jak i Grecy mieli wspólne Pismo, ponieważ Nowy Testament w tym czasie jeszcze nie istniał. To było dziedzictwo Żydów wniesione do wspólnot pogańskich.

I obietnice

Pan Bóg wiele obiecywał, począwszy od Adami i Ewy,przez Abrahama obietnic było wiele i obietnice Boże były niezawodne. Jozue mówi; "Nie zawiodła żadna dobra obietnica, jaką uczynił Pan domowi izraelskiemu. Spełniły się wszystkie." Jozue 21: 45 Musimy też wiedzieć to, że nie wszystkie obietnice dotyczą miłych rzeczy. Pan Bóg obiecał również karę za nieposłuszeństwo, bałwochwalstwo i odstępstwo.

"A oto ja idę dziś drogą całej ziemi; poznajcie tedy całym swoim sercem i całą swoją duszą, że nie zawiodła żadna z tych wszystkich dobrych obietnic, jakie dał wam Pan, Bóg wasz; wszystkie się wam wypełniły, a nie zawiodło z nich żadne słowo.  A jak wypełniło się wam każde dobre słowo, jakie wypowiedział do was Pan, Bóg wasz, tak wypełni Pan nad wami każde złe słowo, aż was wygubi z tej dobrej ziemi, którą dał wam Pan, Bóg wasz,  jeżeli naruszycie przymierze z Panem, Bogiem waszym, jakie zawarł z wami, i pójdziecie służyć innym bogom, i będziecie im oddawali pokłony, rozpali się wtedy gniew Pana na was i wyginiecie rychło z tej dobrej ziemi, jaką wam dał." Jozue 23:14-16

Obietnice dla Abrahama, dla Izraela, podobnie jak przymierza są wieczne. Taką myśl mamy w Psalmie 77:8, 16; "Czy Pan na wieki odrzuca I nigdy już nie okaże łaski? Czy ustała na zawsze łaska jego? Czy cofnięta została obietnica jego na wieki? (...) Odkupiłeś ramieniem swoim lud swój, Synów Jakuba i Józefa."

Jedną z najważniejszych obietnic była obietnica zbawienia i odkupienia. I wszystkie obietnice zostały skonsolidowane w Jezusie Chrystusie. "Bo obietnice Boże, ile ich było, w nim znalazły swoje "Tak"; dlatego też przez niego mówimy "Amen" ku chwale Bożej." 2 Koryntian 1: 20

I z których pochodzi Chrystus według ciała

Pan Jezus powiedział do Samarytanki; "Wy czcicie to, czego nie znacie, my czcimy to, co znamy, bo zbawienie pochodzi od Żydów."  Ew. Jana 4:22 To są bardzo ważne słowa Jezusa i Pawła. Wielkim, największym przywilejem dla narodu wybranego było narodzenie i życie wśród nich; Mesjasza, Zbawiciela, Pana Jezusa Chrystusa. Paweł pisze, że jest On ponad wszystkim, "Bóg błogosławiony na wieki. Amen.” Kontekst wskazuje na to, że Paweł pisze tu o boskości Jezusa.

W naszym fragmencie jest mowa o Izraelitach, krewnych Pawła według ciała, uznanych przez Boga za synów, dopuszczonych do uczestnictwa i oglądania Bożej chwały, złączonych z Nim przymierzem, obdarowanych przez Niego Prawem, Pismem, historią. To oni oddawali mu prawdziwą cześć, pełniąc Służbę Bożą,  i to oni otrzymali Jego obietnice, z których najwspanialszą była obietnica Mesjasza, Zbawiciela, kora urzeczywistniła się w Jezusie Chrystusie.

Czy cofnięta została obietnica Jego na wieki?...