czwartek, 13 grudnia 2018

Rozdział 16:12-16

"Pozdrówcie Tryfenę i Tryfozę, które [ciężko] pracują [wyczerpują się pracą] w Panu. Pozdrówcie Persydę, umiłowaną, która wiele pracowała [utrudziła się] w Panu.  Pozdrówcie Rufa [Rufusa], wybranego w Panu, i matkę jego, i moją. Pozdrówcie Asynkryta, Flegonta, Hermesa, Patrobę, Hermasa i braci, którzy są z nimi [w ich kręgu].  Pozdrówcie Filologa i Julię, Nereusza i siostrę jego, i Olimpasa, i wszystkich świętych, którzy są z nimi. Pozdrówcie jedni drugich pocałunkiem świętym. Pozdrawiają was wszystkie zbory [ekklesiai, zgromadzenia] Chrystusowe."


Tryfena i Tryfoza, siostra Persyda, Ruf i jego mama, Asynkryt (niezrównany), Flegont (żarliwy), Hermes, Patrob, Hermas i bracia, którzy są z nimi. Filolog, Julia Nereusz i jego siostra, Olimpas i wszyscy święci, którzy są z nimi.


Paweł wymienia tutaj kolejne dzielne kobiety, pracujące w Panu, w jedności z Nim. Tryfena i Tryfoza to prawdopodobnie siostry, może nawet bliźniaczki. Persyda to kobieta z dalekiej Persji.  Pozdrawia też Rufusa i jego mamę. Rufus prawdopodobnie był synem Szymona Cyrenejczyka. Dalej Paweł pisze przynajmniej o dwóch kolejnych wspólnotach domowych. Matkę Rufusa nazywa swoją matką. W czasach Pawła tytuł matki nadawano bardzo chętnie każdej starszej kobiecie. Między nim a rodziną Rufusa istniała jakaś wyjątkowa głęboka więź. Jeszcze na jedną rzecz warto zwrócić uwagę. Wymienieni przez Pawła ludzie wychowali się w rożnych kulturach, należeli do różnych grup społecznych, a teraz spotykają się i razem modlą się, razem uczestniczą w Wieczerzy Pańskiej.

Która wiele pracowała [utrudziła się] w Panu

Życie pierwszych uczniów Jezusa nie należało do łatwych, było ono pełne trudu, mozołu, często trudu graniczącego z ludzkimi siłami. To nie było życie pełne wygód i luksusu. Służba w Panu nie odbywała się w psychicznym komforcie i odpoczynku dla ciała. To nie było prosperity. Sam Paweł tak to wspomina;

"Nie chcemy bowiem, abyście nie wiedzieli, bracia, o utrapieniu naszym, jakie nas spotkało w Azji, iż ponad miarę i ponad siły nasze byliśmy obciążeni tak, że nieomal zwątpiliśmy o życiu naszym; 2 Koryntian 1:8

"W trudzie i znoju, często w niedosypianiu, w głodzie i pragnieniu, często w postach, w zimie i nagości." 2 Koryntian 11:27

"Aż do tej chwili cierpimy głód i pragnienie, i jesteśmy nadzy, i policzkowani, i tułamy się. I trudzimy się pracą własnych rąk; spotwarzają nas, my błogosławimy; prześladują nas, my znosimy, złorzeczą nam, my się modlimy; staliśmy się jak śmiecie tego świata, jak omieciny u wszystkich aż dotąd." 1 Koryntian 4:11-13

"ale we wszystkim okazujemy się sługami Bożymi w wielkiej cierpliwości, w uciskach, w potrzebach, w utrapieniach, w chłostach, w więzieniach, w niepokojach, w trudach, w czuwaniu, w postach," 2 Koryntian 6:4,5

"Pozdrawia was Epafras, który pochodzi spośród was, sługa Chrystusa Jezusa, który nieustannie toczy za was bój w modlitwach, abyście byli doskonali i trwali we wszystkim, co jest wolą Bożą. Wystawiam mu bowiem świadectwo, że ponosi wielki trud za was i za tych, którzy są w Laodycei i w Hierapolis." Kolosan 4:12,13

"Dziękujemy Bogu zawsze za was wszystkich, wspominając was w modlitwach naszych nieustannie, mając w pamięci dzieło wiary waszej i trud miłości, i wytrwałość w nadziei pokładanej w Panu naszym, Jezusie Chrystusie, przed Bogiem i Ojcem naszym," 1 Tesaloniczan 1:2,3

"Wszak pamiętacie, bracia, trud nasz i mozół; pracując nocą i dniem, aby dla nikogo z was nie być ciężarem, głosiliśmy wam ewangelię Bożą." 1 Tesaloniczan 2:9

"Prawdziwa to mowa i warta chętnego przyjęcia; gdyż trudzimy się i walczymy dlatego, że położyliśmy nadzieję w Bogu żywym, który jest Zbawicielem wszystkich ludzi, zwłaszcza wierzących. 1 Tymoteusza 4:9,10

"Przeto pomyślcie o tym, który od grzeszników zniósł tak wielkie sprzeciwy wobec siebie, abyście nie upadli na duchu, utrudzeni." Hebrajczyków 12: 3.

"[Do wspólnoty w Efezie] Znam uczynki twoje i trud, i wytrwałość twoją." Objawienie 2:2

"A tak, bracia moi mili, bądźcie stali, niewzruszeni, zawsze pełni zapału do pracy dla Pana, wiedząc, że trud wasz nie jest daremny w Panu." 1 Koryntian 15:58

W Panu...

Kolejna rzecz na którą trzeba zwrócić uwagę to zwrot "w Panu". Ci ludzie pracują, trudzą się nie dla Pana, ale w Panu. To jest zasadnicza różnica. Już wcześniej w rozważaniu pt. Zanurzeni w Nim napisałem o zespoleniu, stopieniu się, zrośnięciu się w jedno, wierzącego, nowonarodzonego człowieka z Chrystusem. Wszyscy święci wymienieniu tu przez Pawła należą do Pana. Dlatego cokolwiek my robimy, cokolwiek robili pierwsi uczniowie, robili to, trudzili się w Panu. I tak zwrot "w Panu" występuje w 16:2 i 9; "w Chrystusie w 16:4 i 10; a "pracować w Panu" w wierszach 16:3 i 12.

Pozdrówcie jedni drugich pocałunkiem świętym

Za czasów Pawła ludzie obdarzali się pocałunkami. Tak jak my dzisiaj, podajemy sobie ręce, przytulamy kogoś, z sympatią poklepujemy po plecach, tak w tamtych czasach całowano się. Człowiek w kontakcie z drugim człowiekiem potrzebuje dobrego dotyku. Na pocałunek należy popatrzeć nie tylko z perspektywy erotyki. Żydzi całowali się w policzek, w brodę, kobiety z kobietami, mężczyźni z mężczyznami. Pocałunkiem witano zaproszonych gości. Znamy sytuację, w której to Judasz pocałunkiem wydał Jezusa oprawcom. Jak to wyglądało w Rzymie nie wiemy. Paweł podkreśla jedynie, że jest to pocałunek święty, ważny dodatek do pozdrowień, powszechny. Jedni drugich. Pocałujcie się nawzajem.

Pocałunek, może on być oznaką szacunku, przyjaźni lub sposobem powitania lub pożegnania. Ten ostatni rodzaj pocałunku zazwyczaj wiąże się z krótkim kontaktem ust ze skórą policzka lub tylko z pozorowanym pocałunkiem "w powietrze", polegającym na zbliżeniu się osób "całujących" policzkami. Ten rodzaj powitania czy pożegnania jest powszechny w wielu krajach europejskich. Ludzie całują się w czoło, policzek, w rękę, a nawet w nos. Pocałunek można posłać na odległość, gestem dmuchnięcia całunku złożonego na rękę.  Jest to gest sympatii, szacunku, życzliwości, akceptacji. Dziś we wspólnotach gest pocałunku jest chyba rzadkością, wywołuje niewłaściwe skojarzenia, czasami wywołuje wręcz zgorszenie.

"I zwróciwszy się do kobiety, powiedział Szymonowi: Widzisz tę kobietę? Wszedłem do twojego domu, a nie dałeś wody dla nóg moich; ona zaś łzami skropiła nogi moje i włosami swoimi wytarła. Nie pocałowałeś mnie; a ona, odkąd wszedłem, nie przestała całować nóg moich." Łukasza 7:44,45

"Pozdrawiają was wszyscy bracia. Pozdrówcie jedni drugich pocałunkiem świętym." 1 Koryntian 16:20

"W końcu, bracia, bądźcie zdrowi; doskonalcie się, weźcie sobie napomnienie do serca, bądźcie jednomyślni, zachowujcie pokój, a Bóg miłości i pokoju będzie z wami. Pozdrówcie się nawzajem pocałunkiem świętym. Pozdrawiają was wszyscy święci." 2 Koryntian 13:11,12

"Bracia, módlcie się za nas. Pozdrówcie wszystkich braci pocałunkiem świętym." 1 Tesaloniczan 5:26

"Pozdrówcie się nawzajem pocałunkiem miłości. Pokój wam wszystkim, którzy jesteście w Chrystusie." 1 Piotra 5:14

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz