"A polecam wam Febę, siostrę naszą, która jest diakonisą zboru [zgromadzenia wywołanych] w Kenchreach, abyście ją przyjęli w Panu, jak przystoi świętym, i wspierali ją w każdej sprawie, jeśliby od was tego potrzebowała, bo i ona była wielu pomocna [opiekowała się], również mnie samemu."
Siostra Feba
Dzisiaj o dzielnej kobiecie, o imieniu Feba, z ekklesias w Kenchreach. To od niej apostoł Paweł zaczyna szereg osobistych wspomnień i pozdrowień. Imię Feba znaczy jasna i promienna. To imię pogańskiej bogini, co mówi nam, że była poganką. Prawdopodobnie to ona dostarczyła list Pawła do Rzymu. Kobiety w Nowym Testamencie były zaangażowane w służbę kościoła, w diakonię na rzecz świętych. Nie tylko robiły kanapki, sprzątały, czy opiekowały się osobami biednymi, samotnymi czy chorymi, ale także, jak w przypadku Feby, były posłańcami i łączniczkami między wspólnotami, pomagały w organizowaniu chrztów, niektóre źródła [komentarze] sugerują, że nawet chrzciły innych, ewangelizowały głównie inne kobiety. Paweł mówi o wierzących kobietach, nasze, moje współpracownice. Z jakiegoś powodu siostra Febe udaje się do Rzymu. Ma tam dużo spraw do ogarnięcia, być może w zgromadzeniach, dlatego Paweł prosi; "wspierajcie ją w każdej sprawie."
Współpracownice
W tym rozdziale Paweł wymienia kilka kobiet; Pryskę żonę Akwili współpracowniczkę Pawła, Marię, która wiele się trudziła dla niego, Tryfenę i Tryfozę które pracują w Panu. Persydę która wiele pracuje w Panu, Julia i siostra Nereusza. W liście do Filipian Paweł wspomina dwie waleczne kobiety Ewodię i Syntychę; "wszak one dla ewangelii razem ze mną walczyły." Filipian 4:3
W Dziejach Apostolskich 21:8-9 czytamy o czterech córkach Filipa, które były prorokiniami. W Łukasza 8:3 czytamy o Joannie, żonie Chuzy, zarządcy dóbr Heroda, i o Zuzannie, i wiele innych kobietach, które służyły Panu Jezusowi swoimi majętnościami.
Bogobojna niewiasta, imieniem Lidia, sprzedawczyni purpury, gdy została ochrzczona, ona i jej domownicy, prosiła, aby Paweł i Sylas zamieszkali u niej w domu. Jej dom stał się miejscem spotkań uczniów Jezusa.
W czasach Pawła kobiety zajmowały się domem. Gotowały, prały, sprzątały, szyły ubrania, pościel, wytwarzały drobne przedmioty i ozdoby. Wychowywały dzieci, spotykały się z innymi kobietami. Bogobojne kobiety chrześcijanki w ten sposób głosiły Ewangelię. Bogate kobiety zapewne wspierały finansowo wspólnoty, a także podróże apostołów i pierwszych misjonarzy. W jaki sposób siostra Febe była pomocna Pawłowi, tego dokładnie nie wiemy. Może przygotowywała posiłki, prała jego ubrania, może rozmawiała, zachęcała, dodawała otuchy. Pewnie rozmawiali o Rzymie, przecież oboje się tam wybierali. Może wspierała go modlitwą.
O roli kobiety mającej dobre imię z powodu szlachetnych uczynków pisze Paweł w pierwszym liście do Tymoteusza 5:9,10. Kobieta taka; "dzieci wychowała, gościny udzielała, świętym nogi umywała, prześladowanych wspomagała, wszelkie dobre uczynki gorliwie pełniła."
Nie myślę, żeby kobiety, współpracownice Pawła, zarządzały zborami i nauczały na zgromadzeniach. Nie na tym polegała współpraca, ale to jest inny temat, związany bardziej z listem Pawła do Tymoteusza, czy do Koryntian.
Diakonon
Słowo 'diakonon' nie oznacza tylko urzędu kościelnego. W Rzymian 15:8 słowo 'diakonon' użyte zostało w stosunku do Pana Jezusa, a w 1Tesloniczan 3:2 w stosunku do Tymoteusza. Słowo 'diakoneo' znaczy; być sługą, usługiwać, obsługiwać, wyświadczyć komuś przysługę. Inne słowo 'diakosmeo' znaczy; ustawiać, uporządkować, zorganizować, wprowadzić ład, ozdobić coś.
O zborze w Kenchreach wiemy niezbyt wiele. W Kenchreach Paweł dał ostrzyc głowę, bo uczynił ślub. Czytamy o tym w Dziejach 18:18. Kenchry to jeden z dwóch ważnych portów oddalonych ok 11 km od Koryntu. Tutaj w mieście portowym Wschód łączył się z Zachodem.
Na marginesie, trzeba zaznaczyć, że z tym rozdziałem jest pewna trudność. Czy Paweł znał tylu wierzących w Rzymie tak osobiście, z imienia ? Pewnie znał z opowiadań Pryski i Akwili, bo oni na jakiś czas musieli opuścić Rzym i mieszkali przez jakiś czas z Pawłem. Za Klaudiusza wielu rzymskich Żydów musiało opuścić Rzym. Potem do niego wrócili, być może wśród nich byli ci, których teraz tutaj Paweł wymienia. Niektórzy historycy uważają, że 16 rozdział jest końcówką listu do Efezjan mylnie przypisaną do Listu do Rzymian.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz