"A Bóg, który jest źródłem cierpliwości [wytrwałości] i pociechy, niech sprawi, abyście byli jednomyślni między sobą [jednej myśli o sobie nawzajem] na wzór Jezusa Chrystusa, abyście jednomyślnie, jednymi usty wielbili Boga i Ojca Pana naszego, Jezusa Chrystusa. Przeto przyjmujcie [przygarniajcie] jedni drugich, jak i Chrystus przyjął [przygarnął] nas, ku chwale Boga."
W poprzednim rozdziale zastanawialiśmy się nad trzema celnymi wartościami we wspólnocie. Sprawiedliwość, radość i pokój w Duchu Świętym. Teraz Paweł pisze o cierpliwości, pokrzepieniu i jednomyślności. Pan Bóg jest źródłem pociechy i wytrwałości, a te z kolei są fundamentem jedności i jednomyślności we wspólnocie. W poprzednim fragmencie Paweł napisał, że cierpliwość i pociecha są związane ze Słowem. Duch Święty używa spisanego pod Jego natchnieniem słowa by pocieszać i pokrzepiać oraz by uczyć nas cierpliwości, wytrwałości. Na przykład z historii o Hiobie, czy o prorokach.
Bóg wszelkiej pociechy
Są sytuacje w których każdy człowiek potrzebuje wsparcia, pocieszenia czy pokrzepienia. Paweł pisze, że sam Pan Bóg jest źródłem pociechy, ojcem wszelkiej pociechy. To źródło powinno rozlewać się obficie wśród uczniów Pana Jezusa.
"Łaska wam i pokój od Boga, Ojca naszego, i Pana Jezusa Chrystusa. Błogosławiony niech będzie Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa, Ojciec miłosierdzia i Bóg wszelkiej pociechy, który pociesza nas we wszelkim utrapieniu naszym, abyśmy tych, którzy są w jakimkolwiek utrapieniu, pocieszać mogli taką pociechą, jaką nas samych Bóg pociesza." 2 Koryntian 1:2-4
Bądźcie jednej myśli, mając tę samą miłość, zgodni,
ożywieni jednomyślnością.
Dalej Paweł modli się do Boga, by Ten który jest Bogiem wszelkiej pociechy sprawił, żaby wierzący w Rzymie byli jednomyślni między sobą. W Rzymie było wiele, wiele rożnych powodów do rozłamów. Główny spór toczył się pomiędzy Żydami i nie Żydami. Żydzi, Grecy, Rzymianie i Barbarzyńcy. Wielka mieszanina kultur, poglądów, nawyków, zwyczajów. Trudno w takim gronie o jedność i jednomyślność. Dlatego pod koniec Listu do Rzymian Paweł apeluje; "Przygarnijcie jedni drugich."; oraz "abyście jednomyślnie, jednymi usty wielbili Boga i Ojca Pana naszego, Jezusa Chrystusa." To jest cel nadrzędny. Podobne nawoływanie do jednomyślności słychać w innych listach apostolskich.
"A proszę was, bracia, w imieniu Pana naszego, Jezusa Chrystusa, abyście wszyscy [mocni i słabi] byli jednomyślni i aby nie było między wami rozłamów, lecz abyście byli zespoleni jednością myśli i jednością zdania." 1 Koryntian 1: 10
"A w końcu: Bądźcie wszyscy [mocni i słabi] jednomyślni, współczujący, braterscy, miłosierni, pokorni;" 1 Piotra 3:8
"W końcu, bracia, bądźcie zdrowi; doskonalcie się, weźcie sobie napomnienie do serca, bądźcie jednomyślni, zachowujcie pokój, a Bóg miłości i pokoju będzie z wami. 2 Koryntian 13:11
"Jeśli więc w Chrystusie jest jakaś zachęta, jakaś pociecha miłości, jakaś wspólnota Ducha, jakieś współczucie i zmiłowanie, dopełnijcie radości mojej i bądźcie jednej myśli, mając tę samą miłość, zgodni, ożywieni jednomyślnością. I nie czyńcie nic z kłótliwości ani przez wzgląd na próżną chwałę, lecz w pokorze uważajcie jedni drugich za wyższych od siebie." Filipian 2: 1-3
Pamiętajmy o tym, ze Paweł zwraca się w tym rozdziale głównie do mocnych i stawia im trzy wymagania w postępowaniu wobec słabych: żeby nie sprawiać im przykrości, i aby nie trapili się z ich powodu. Dalej żeby mocni mieli na uwadze dobro słabych i żeby troszczyli się o ich zbudowanie. "Bądźcie wobec siebie jednakowo usposobieni; nie bądźcie wyniośli, lecz się do niskich [uniżonych, pokornych] skłaniajcie; nie uważajcie sami siebie za mądrych."
Rzymian 12:16
I zgromadzali się wszyscy jednomyślnie
Jednomyślność i wzajemne przygarnięcie się, jest niezbędne by oddać należną chwałę Bogu. Greckie słowo 'homothymadon' oznacza porozumienie, zgodność, współdźwięk, jedną myśl, jeden, wspólny impuls, natchnienie. Słowo to bardzo często występuje w Dziejach Apostolskich'
"Ci wszyscy trwali niezłomnie jednomyślnie w modlitwie."1:14; "Codziennie też jednomyślnie uczęszczali do świątyni, a łamiąc chleb po domach, przyjmowali pokarm z weselem i w prostocie serca, chwaląc Boga i ciesząc się przychylnością całego ludu. Pan zaś codziennie pomnażał liczbę tych, którzy mieli być zbawieni." 2:46,47; "A gdy dopełnia się dzień Pięćdziesiątnicy, byli wszyscy gromadzeni jednomyślnie na jednym miejscu." 2:1; "Ci zaś, gdy to usłyszeli, podnieśli jednomyślnie głos do Boga i rzekli: Panie, Ty, któryś stworzył niebo i ziemię, i morze, i wszystko, co w nich jest." 4:24; "A przez ręce apostołów działo się wśród ludu wiele znaków i cudów. I zgromadzali się wszyscy jednomyślnie w przysionku Salomonowym, z postronnych jednak nikt nie ośmielał się do nich przyłączać; ale lud miał ich w wielkim poważaniu." 5:12,13; "Ponieważ usłyszeliśmy, że niektórzy spośród nas zaniepokoili was naukami i wzburzyli dusze wasze, bez naszego upoważnienia, postanowiliśmy jednomyślnie posłać do was wybranych mężów wraz z umiłowanymi naszymi Barnabą i Pawłem, ludźmi, którzy oddali życie swoje dla imienia Pana naszego, Jezusa Chrystusa." 15:24-26.
Przykładem ilustrującym jednomyślność jest tłum ludzi zjednoczonych jakąś ideą. Jednomyślność panuje na stadionie gdy tysiące ludzi zagrzewa do walki swoją druzynę. Takim negatywnym przykładem byli Żydzi prześladujący chrześcijan. Mieli jeden cel, byli w tym zgodni i zaangażowani całym swoim sercem. "I napełniło się miasto wrzawą, i ruszyli gromadnie [jednomyślnie] do teatru, porwawszy z sobą Gajusa i Arystarcha, Macedończyków, towarzyszów Pawła." Dzieje19:29 Oczami wyobraźni widzimy tą scenę. Albo tych ludzi którzy jednomyślnie krzyczeli "Ukrzyżuj Go".
Pozytywny przykład jedności i jednomyślności widzimy w historii zapisanej w Starym Testamencie; "Jeżeli bowiem nawrócicie się do Pana, to wasi bracia i synowie doznają miłosierdzia od tych, którzy ich uprowadzili do niewoli, i powrócą do tej ziemi. Albowiem litościwy i miłosierny jest Pan, wasz Bóg, i nie odwróci od was swojego oblicza, jeżeli się do niego nawrócicie. Szli tedy gońcy od miasta do miasta po krainie Efraimitów i Manassesytów i aż do Zebulonitów, lecz oni ich wyśmiewali i drwili z nich. Wszakże niektórzy mężowie z Aszerytów, Manassesytów i Zebulonitów ukorzyli się i przybyli do Jeruzalemu. Również na Judzie spoczęła ręka Boża, że natchnął ich jednomyślnością, aby spełnić nakaz króla i książąt według słowa Pańskiego. I zebrał się w Jeruzalemie liczny lud, aby obchodzić Święto Przaśników w drugim miesiącu; a było to zgromadzenie bardzo liczne." 2 Kronik 30: 9-13
O jakże bardzo my dzisiaj powinniśmy się modlić o to, aby Pan natchnął nas w naszych wspólnotach ta samą jednomyślnością.
"Napominam was tedy ja, więzień w Panu, abyście postępowali, jak przystoi na powołanie wasze, z wszelką pokorą i łagodnością, z cierpliwością, znosząc jedni drugich w miłości, starając się zachować jedność [która jest darem] Ducha w spójni pokoju [za pomocą więzi, którą jest pokój]" Efezjan 4:1-3
O jedność wśród uczniów i naśladowców Jezusa w swojej modlitwie prosił Ojca, sam Pan Jezus: "I już nie jestem na świecie, lecz oni są na świecie, a Ja do ciebie idę. Ojcze święty, zachowaj w imieniu twoim tych, których mi dałeś, aby byli jedno, jak my...; Aby wszyscy [w tym mocni i słabi] byli jedno, jak Ty, Ojcze, we mnie, a Ja w tobie, aby i oni w nas jedno byli, aby świat uwierzył, że Ty mnie posłałeś. A Ja dałem im chwałę, którą mi dałeś, aby byli jedno, jak my jedno jesteśmy. Ja w nich, a Ty we mnie, aby byli doskonali w jedności, żeby świat poznał, że Ty mnie posłałeś i że ich umiłowałeś, jak i mnie umiłowałeś." Jana 17:11,21-23
"Ale my jesteśmy myśli Chrystusowej"
1 Koryntian 2:16
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz