Paweł jest sługą Ewangelii, "sprawującym świętą służbę zwiastowania ewangelii Bożej". Ta świątynna służba była dla niego ogromnym zaszczytem i był z jej powodu dumny, chlubił się nią.
"A taką ufność mamy przez Chrystusa ku Bogu, nie jakobyśmy byli zdolni pomyśleć coś sami z siebie i tylko z siebie, lecz zdolność nasza jest z Boga, który też uzdolnił nas, abyśmy byli sługami nowego przymierza, nie litery, lecz ducha, bo litera zabija, duch zaś ożywia." 2 Koryntian 3:4-6
W Dziejach Apostolskich 5:12 czytamy, że; "przez ręce apostołów działo się wśród ludu wiele znaków i cudów." Również przez ręce Pawła. Czytamy o tym w Dziejach 19:11,12. Paweł głosił Ewangelie w Efezie dwa lata, i tam; "Niezwykłe też cuda czynił Bóg przez ręce Pawła, tak iż nawet chustki lub przepaski, które dotknęły skóry jego, zanoszono do chorych i ustępowały od nich choroby, a złe duchy wychodziły.
Zauważmy, że Paweł zbytnio nie przechwala się z tego powodu, jest skromny. Nie podaje przykładów, nie ubarwia swoich opowieści. Nie dodaje nic czego by Chrystus nie zrobił przez jego ręce. Widocznie inni mieli takie tendencje.
Aby przywieść pogan do posłuszeństwa
Jaki jest cel zwiastowania Ewangelii i służby Pawła? Przywieść ludzi do posłuszeństwa. Czytaliśmy o tym na początku Listu do Rzymian 1:5; "o Jezusie Chrystusie, Panu naszym, przez którego otrzymaliśmy łaskę i apostolstwo, abyśmy dla imienia jego przywiedli do posłuszeństwa wiary wszystkie narody," Dzisiaj ludzie, w relacji z Bogiem mają ogromny problem z posłuszeństwem Bogu. Narody, niczym nastolatki są zbuntowane. W tym również chrześcijanie.
Temat posłuszeństwa jest też omawiany w Rzymian 6: 16:19; "Czyż nie wiecie, że jeśli się oddajecie jako słudzy w posłuszeństwo, stajecie się sługami tego, komu jesteście posłuszni, czy to grzechu ku śmierci, czy też posłuszeństwa ku sprawiedliwości? Lecz Bogu niech będą dzięki, że wy, którzy byliście sługami grzechu, przyjęliście ze szczerego serca zarys tej nauki, której zostaliście przekazani, a uwolnieni od grzechu, staliście się sługami sprawiedliwości, po ludzku mówię przez wzgląd na słabość waszego ciała. Jak bowiem oddawaliście członki wasze na służbę nieczystości i nieprawości ku popełnianiu nieprawości, tak teraz oddawajcie członki wasze na służbę sprawiedliwości ku poświęceniu."
Dalej w Rzymian 11: 30-32; "Bo jak i wy byliście niegdyś nieposłuszni Bogu, a teraz dostąpiliście miłosierdzia z powodu ich nieposłuszeństwa, tak i oni teraz, gdy wy dostępujecie miłosierdzia, stali się nieposłuszni, ażeby i oni teraz miłosierdzia dostąpili. Albowiem Bóg poddał wszystkich w niewolę nieposłuszeństwa, aby się nad wszystkimi zmiłować."
A teraz popatrzmy na sam koniec Listu do Rzymian. O czym tam Paweł pisze? Najpierw chwali wspólnotę w Rzymie, że; "posłuszeństwo wasze znane jest wszystkim," a na sam koniec pisze, że postanowieniem Bożym jest przywieść narody do posłuszeństwa wiary."
"A temu, który ma moc utwierdzić was według ewangelii mojej i zwiastowania o Jezusie Chrystusie, według objawienia tajemnicy, przez długie wieki milczeniem pokrytej, ale teraz objawionej i przez pisma prorockie według postanowienia wiecznego Boga obwieszczonej wszystkim narodom, żeby je przywieść do posłuszeństwa wiary." Rzymian 16:25,26 Z całą pewnością możemy powiedzieć, że temat posłuszeństwa jest jednym z kluczowych w Liście do Rzymian.
Kwestię posłuszeństwa, i to posłuszeństwa całkowitego w zdecydowany sposób Paweł podnosi w Liście do Koryntian; "Bo chociaż żyjemy w ciele, nie walczymy cielesnymi środkami. Gdyż oręż nasz, którym walczymy, nie jest cielesny, lecz ma moc burzenia warowni dla sprawy Bożej; nim też unicestwiamy złe zamysły i wszelką pychę, podnoszącą się przeciw poznaniu Boga, i zmuszamy wszelką myśl do poddania się w posłuszeństwo Chrystusowi, gotowi do karania wszelkiego nieposłuszeństwa, gdy posłuszeństwo wasze będzie całkowite." 2 Koryntian 10:3-6
Słowa, czyny, znaki i cuda, moc Ducha Świętego
Te cztery elementy uwiarygadniały służbę apostoła Pawła. Nie tylko same słowa. Słowa poparte świadectwem życia Pawła. Paweł nie był gołosłowny. Słowa poparte również znakami, cudami i mocą Ducha Świętego. Te cztery elementy są widoczne w innych miejscach Nowego Testamentu. Są one na tyle ważne, że przeczytajmy je. Nie możemy oderwać. oddzielić słów od czynów i od mocy Ducha Świętego.
Słowo i czyny, uczynki muszą iść ze sobą w parze. "I wszystko, cokolwiek czynicie w słowie lub w uczynku, wszystko czyńcie w imieniu Pana Jezusa, dziękując przez Niego Bogu Ojcu." Kolosan 3:7
"A sam Pan nasz Jezus Chrystus i Bóg, Ojciec nasz, który nas umiłował i dał pocieszenie wieczne, i dobrą nadzieję z łaski, niech pocieszy serca wasze i utwierdzi was we wszelkim dobrym uczynku i w dobrym słowie." 2 Tesaloniczan 2:16,17
"Dzieci, miłujmy nie słowem ani językiem, lecz czynem i prawdą." 1 Jana 3:18
W służbie Ewangelii, w dziele przyprowadzania pogan do całkowitego posłuszeństwa Bogu niezbędne są jeszcze dwa elementy. Nie tylko słowa i czyny, ale jeszcze moc znaków i cudów oraz moc Ducha Świętego.
"Albowiem Królestwo Boże zasadza się nie na słowie, lecz na mocy."
1 Koryntian 4:20
"I przebywali [Paweł i Barnaba] tam [w Ikonium] przez dłuższy czas, mówiąc odważnie w ufności ku Panu, który słowo łaski swojej potwierdzał znakami i cudami, jakich dokonywał przez ich ręce." Dzieje 14:3
Znaki i cuda, których Pan dokonywał przez ręce Pawła i Barnaby były świadectwem, mocnym dowodem przekonującym innych apostołów, że Pan Bóg wylał łaskę zbawienia również na pogan.
"I umilkło całe zgromadzenie, i słuchali Barnaby i Pawła, gdy opowiadali, jakie to znaki i cuda uczynił przez nich Bóg między poganami. A gdy ci umilkli, odezwał się Jakub, mówiąc: Mężowie bracia, posłuchajcie mnie! Szymon opowiedział, jak to Bóg pierwszy zatroszczył się o to, aby spomiędzy pogan wybrać lud dla imienia swego." Dzieje 15:12-14
"Znamiona [znaki] potwierdzające godność apostoła wystąpiły wśród was we wszelakiej cierpliwości, w znakach, cudach i przejawach mocy." 2 Koryntian 12:12
Służbę Ewangelii popartą mocą Bożą zapowiadał Pan Jezus w ostatniej mowie tuż przed wniebowstąpieniem; "I rzekł im: Idąc na cały świat, głoście ewangelię wszystkiemu stworzeniu. Kto uwierzy i ochrzczony zostanie, będzie zbawiony, ale kto nie uwierzy, będzie potępiony. A takie znaki będą towarzyszyły tym, którzy uwierzyli: w imieniu moim demony wyganiać będą, nowymi językami mówić będą, węże brać będą, a choćby coś trującego wypili, nie zaszkodzi im. Na chorych ręce kłaść będą, a ci wyzdrowieją. A gdy Pan Jezus to do nich powiedział, został wzięty w górę do nieba i usiadł po prawicy Boga." Marka 16:17,18
W 1 liście do Koryntian 2: 2-5 Paweł pisze o sobie; "Albowiem uznałem za właściwe nic innego nie umieć między wami, jak tylko Jezusa Chrystusa i to ukrzyżowanego. I przybyłem do was w słabości i w lęku, i w wielkiej trwodze, a mowa moja i zwiastowanie moje nie były głoszone w przekonywających słowach mądrości, lecz objawiały się w nich Duch i moc, aby wiara wasza nie opierała się na mądrości ludzkiej, lecz na mocy Bożej."
"Jeśli kto mówi, niech mówi jak Słowo Boże. Jeśli kto usługuje, niech czyni to z mocą, której udziela Bóg, aby we wszystkim był uwielbiony Bóg przez Jezusa Chrystusa. Jego jest chwała i moc na wieki wieków. Amen." 1 Piotra 4:11
"Jakże my ujdziemy cało, jeżeli zlekceważymy tak wielkie zbawienie? Najpierw było ono zwiastowane przez Pana, potem potwierdzone nam przez tych, którzy słyszeli, a Bóg poręczył je również znakami i cudami, i różnorodnymi niezwykłymi czynami oraz darami Ducha Świętego według swojej woli." Hebrajczyków 2:3,4
"Dziękujemy Bogu zawsze za was wszystkich, wspominając was w modlitwach naszych nieustannie, mając w pamięci dzieło wiary waszej i trud miłości, i wytrwałość w nadziei pokładanej w Panu naszym, Jezusie Chrystusie, przed Bogiem i Ojcem naszym, wiedząc, bracia umiłowani przez Boga, że zostaliście wybrani, gdyż ewangelia zwiastowana wam przez nas, doszła was nie tylko w Słowie, lecz także w mocy i w Duchu Świętym, i z wielką siłą przekonania;" 1 Tesaloniczan 1:2-5
Uzupełnienie:
"Począwszy od Jerozolimy i okolicznych krajów aż po Ilirię, rozkrzewiłem ewangelię [wypełniłem ewangelią] Chrystusową" Rzymian 15:19
Iliria (łac. Illyria, Illyricum) – starożytna kraina nad Adriatykiem, obejmująca mniej więcej tereny obecnej Chorwacji, Bośni i Hercegowiny, Czarnogóry, Serbii, Albanii i Macedonii.
Według rzymskich pomiarów kraj ten miał 6000 (ok. 1000 km) stadiów długości i około 1200 (ok. 200 km) stadiów szerokości. Odległość z Jerozolimy do Ilirii to w linii prostej ok. 2150 km. Z Ilirii do Rzymu ok. 330 km. Z Rzymu do Hiszpanii drogą lądową w linii prostej ok 1700 km.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz