Rozdział 7:5,6

„Albowiem gdy byliśmy w ciele, [panoszyły się w nas grzeszne pragnienia], grzeszne namiętności [doznania] rozbudzone [wzniecone] przez zakon [prawo] były czynne w członkach naszych, aby rodzić owoce śmierci [przynosić śmierci owoc]; lecz teraz zostaliśmy uwolnieni [uznani za bezużytecznych dla] od zakonu [prawa], gdy umarliśmy temu, przez co byliśmy opanowani [zatrzymani], tak iż służymy w nowości ducha, a nie według przestarzałej litery.”


Zachęcam do przeczytania komentarzy do ostatniego rozważania. W opinii kilku osób w poprzednim rozważaniu, pisząc o nierozerwalności małżeństwa odszedłem od meritum sprawy. Biorąc pod uwagę plagę rozwodów w Rzymie, jest duże prawdopodobieństwo, że mamy  zapisane dwie myśli. Jedna do tematu o związku prawa z człowiekiem, a druga to sprytnie wplątane napomnienie, związane z problemem rozwodów. W mojej ocenie, nie odszedłem zbyt daleko. Słowa Pawła dają wiele do myślenia i stały się powodem dyskusji. To dobrze. Dziękuję Zbyszkowi za komentarz i ciekawy przykład z palaczem papierosów. Dziękuję Michałowi za konstruktywną polemikę, za wyjaśnienie słów greckich ‘sarks” oraz ‘soma’, a Damianowi za uwagę na temat cielesności. Wracamy do tematu panowania zakonu [prawa], jego związku z człowiekiem i uwolnienia od zakonu [prawa].

Ale teraz zostaliśmy uwolnieni, uznani za bezużytecznych dla prawa [zakonu]

W Rzymian 6:14 czytaliśmy; „Albowiem grzech nad wami panować nie będzie, bo nie jesteście pod zakonem, lecz pod łaską.” Będąc pod zakonem [prawem] człowiek był nadal w niewoli grzechu. Umierając wraz z Chrystusem jesteśmy pod łaską, a prawo już nas nie oskarża i nie potępia. Możemy należeć w prawnym związku do innego męża, 7:4.

Do tej pory dowiedzieliśmy się, że prawo [zakon] jest pewnego rodzaju fundamentem nauczania o usprawiedliwieniu, fundamentem który umacniamy, 3:31.  Prawo wskazuje na grzech, umożliwia poznanie grzechu, 3:20; pokazuje bezradność człowieka co do grzechu, wskazywał na potrzebę odkupienia i przebłagania. Jest kontrastem dla łaski. Paweł do Galicjan pisze, że zakon [prawo] było człowieka  przekleństwem. W jakim znaczeniu ? Uświadomiło ludziom, ze są pod przekleństwem [ nie są błogosławieni], są w pożałowania godnym miejscu, ale „Chrystus wykupił nas od przekleństwa zakonu”, Galacjan 3:13. To jest jedyna droga. Prawo było, i dla wielu ludzi jest nadal, a już na pewno powinno być pedagogiem, przewodnikiem do Chrystusa, Galicjan 3:24. Zakon [prawo] świadczy o sprawiedliwości Bożej, 3:21. Dalej w 4: 15 czytaliśmy, że zakon pociągał za sobą gniew; gdzie bowiem nie ma zakonu, nie ma też przestępstwa. Prawo [zakon] poprzez swoje przepisy umożliwiał niegodziwe i nieprawe czyny ludzkie nazwać przestępstwem. „A zakon wkroczył, aby się upadki pomnożyły”, 5:20. Wyostrzyła się ostrość widzenia. Prawo jest rodzajem mikroskopu pod którym widać śmiercionośne bakterie.

Prawo {zakon] jest traktatem ewangelizacyjnym będącym przewodnikiem do Chrystusa. Jest użyteczne dla ludzi dalekich od Boga, ponieważ nic bardziej nie pokazuje człowiekowi, ze jest niewolnikiem grzechu oraz tego, że jest pod przekleństwem. W tym znaczeniu Prawo jest przekleństwem. Jest ono dla tych, którzy jeszcze nie umarli z Chrystusem, nie zrośli się z Nim, nie stopili w jedną całość. Trzeba to wyraźnie podkreślić, że dla tych którzy umarli z Chrystusem, zanurzyli się w Jego śmierci, zostali wraz z Nim ukrzyżowani, prawo [zakon] jest bezużyteczne. Obowiązuje ich inna, nowa umowa małżeńska.

W rozdziale siódmym mamy kolejną porcję skondensowanych informacji na temat zakonu [prawa]. Jak widzimy jest tego wiele. Teraz trzeba podjąć się próby, z tych rozsypanych po NT elementów ułożyć całość. Nie jest to łatwe zadanie. Dlaczego Pawłowi zależy na uwolnieniu się, umarciu dla zakonu ? Otóż dlatego, że to co działo się w naszych ciałach, na co pokazywał zakon [prawo] było powodem do wstydu,  przynosiło tylko owoce śmierci.

Musimy pamiętać, że Paweł pisze list do wspólnoty w której ścierały się wpływy Żydów, Greków i barbarzyńców. Żydzi prawdopodobnie starali się zdominować zbory swoim nauczaniem na temat Zakonu. Dlatego Paweł tak wiele czasu poświęca wytłumaczeniu właściwej roli Zakonu [prawa] w Bożym planie zbawienia.  Obecnie w wielu miejscach wierzący nie będący fizycznie Żydami próbują wrócić do prawa [zakonu]. Tylko po co? List do Rzymian jest skierowany również do nich. Umarliście dla zakonu. Chyba, że nie umarliście i nie zjednoczyliście się z Chrystusem.

Gdy umarliśmy temu, przez co byliśmy opanowani [zatrzymani]

”Bo gdy byliśmy w ciele, namiętności grzechów, poprzez Prawo, działały w naszych członkach, by przynosić owoc śmierci.”

Stary człowiek, grzeszne namiętności, cielesna pożądliwość, grzech w naszych członkach, to na co pokazywał zakon [prawo], to musi umrzeć, zostać wraz z Chrystusem ukrzyżowane. Umieramy dla grzechu, dla zakonu [prawa], a żywi możemy wejść w związek z nowym Panem. Nie można dwom panom służyć, bo to nazywa się cudzołóstwem.

Apostoł Paweł w Galicjan 2:19,20 oświadcza; ”Albowiem ja przez zakon umarłem zakonowi, abym żył Bogu. Z Chrystusem jestem ukrzyżowany; żyję więc już nie ja, ale żyje we mnie Chrystus; a obecne życie moje w ciele jest życiem w wierze w Syna Bożego, który mnie umiłował i wydał samego siebie za mnie.” Grzech i zakon [prawo] nie dyktują wierzącym warunków, nie mają do nich prawa. Poprzednio byliśmy związani kodeksem prawnym, który trzymał nas w więzieniu, ale teraz związani jesteśmy "węzłem małżeńskim" z Osobą, która była autorem tego kodeksu. Przestrzeganie przykazań Chrystusa wynika z naszej miłości i bliskiej relacji z Nim. To jest całkowicie inne, nowe miejsce.

"Każdy kto popełnia grzech, i zakon przestępuje, a grzech jest przestępstwem zakonu.  A wiecie, że On się objawił, aby zgładzić grzechy, a grzechu w nim nie ma. Każdy, kto w NIM mieszka, nie grzeszy; każdy, kto grzeszy, nie widział go ani go nie poznał." 1 Jana 3:4-6

Służymy teraz w nowości ducha

Ale teraz.. zostaliśmy uwolnieni, uznani za bezużytecznych dla zakonu [prawa], tak iż służymy w nowości ducha, a nie według przestarzałej litery. W Rzymian 6:4,11 czytaliśmy o prowadzeniu nowego życia, które jest życiem dla Boga. Teraz jest użyty kolejny ważny zwrot; „w nowości ducha”.

”Tak więc, jeśli ktoś jest w Chrystusie, nowym jest stworzeniem; stare przeminęło, oto wszystko stało się nowe.” 2 Koryntian 5:17

„Niegdyś i wy postępowaliście podobnie, kiedy im się oddawaliście; ale teraz odrzućcie i wy to wszystko: gniew, zapalczywość, złość, bluźnierstwo i nieprzyzwoite słowa z ust waszych; nie okłamujcie się nawzajem, skoro zewlekliście z siebie starego człowieka wraz z uczynkami jego, a przyoblekli nowego, który się odnawia ustawicznie ku poznaniu na obraz tego, który go stworzył.” Kolosan 3:7 -10

„Bo miłość Chrystusowa ogarnia nas, którzy doszliśmy do tego przekonania, że jeden za wszystkich umarł; a zatem wszyscy umarli; a umarł za wszystkich, aby ci, którzy żyją, już nie dla siebie samych żyli, lecz dla tego, który za nich umarł i został wzbudzony.” 2 Koryntian 14,15