"O głębokości bogactwa [i] mądrości, i poznania Boga! Jakże niezbadane są wyroki [sądy] jego i nie wyśledzone [niedościgłe, nieprzeniknione, nie do wytropienia] drogi jego! Bo któż poznał myśl [umysł, sposób myślenia] Pana? Albo któż był doradcą Jego? Albo któż wpierw dał mu coś, aby za to otrzymać odpłatę [spłatę]? Albowiem z [od] Niego i przez [poprzez] Niego [dzięki Niemu] i ku Niemu [dla Niego] jest wszystko; Jemu niech będzie chwała na wieki. Amen."
Tym bardzo ciekawym fragmentem Paweł kończy rozprawę na temat Izraela. To jest bardzo pouczające miejsce. Można by powiedzieć, że tym fragmentem, niczym modlitwą, powinny kończyć się wszystkie debaty teologiczne. Spory do niczego nie prowadzą. Przez lata List do Rzymian służył ludziom do ostrych dyskusji teologicznych i podziału we wspólnotach. Dyskusje te dotyczyły zbawienia, wolnej woli, losu Żydów i często przypominały ekstremalne akrobacje teologiczne. W końcówce jedenastego rozdziału Paweł zdaje się pisać. O czym my tutaj w ogóle dyskutujemy? Już wcześniej w wierszu 11:25 pisał; Nie bądź przemądrzały, zarozumiały, arogancki. Nie zachowuj się jakbyś zjadł wszystkie rozumy. Wiedza teologiczna nie może nikogo nadymać. Nasza wiedza teologiczna nie może być wiedzą akademicką, zmysłową, musi to być wiedza, poznanie duchowe, objawione.
”Ponieważ to, co o Bogu wiedzieć można, jest dla nich jawne, gdyż Bóg im to objawił.” Rzymian 1:19
"Nam zaś objawił to Bóg przez Ducha. Duch przenika wszystko, nawet głębokości Boga samego. 1 Koryntian 2:10; "a uczynił tak, aby objawić bogactwo chwały swojej nad naczyniami zmiłowania, które uprzednio przygotował ku chwale," Rzymian 9:23
O głębio bogactwa i mądrości, i poznania Boga!
"Dziękuję Bogu zawsze za was, za łaskę Bożą, która wam jest dana w Chrystusie Jezusie, i żeście w nim ubogaceni zostali we wszystko, we wszelkie słowo i wszelkie poznanie," 1 Koryntian 1:4
Z drugiej strony Słowo Boże zachęca nas do poznania i poznawania Pana Boga. W tym jest głębia bogactwa. Nie w złocie, ale w poznaniu Boga i w Jego mądrości. Są one "tłustym pokarmem sycącym nasze dusze". Jego drogi, sposób postępowania, postanowienia są niedościgłe, niezgłębione, trudne do wytropienia, trudne do dogonienia. Mimo to człowiek nieudolnie tropi, ściga je, próbuje zbadać. Choć jest to niedościgłe Pan Bóg pewne obszary z Jego głębokich niedostępności pozwala nam odrywać i poznać
"I zaczął Daniel mówić tymi słowy: Niech będzie błogosławione imię Boga od wieków na wieki, albowiem do niego należą mądrość i moc. On zmienia czasy i pory, On utrąca królów i ustanawia królów, udziela mądrości mądrym, a rozumnym rozumu. On odsłania to, co głębokie i ukryte; wie co jest w ciemnościach, u Niego mieszka światłość." Księga Daniela 2:20-22
Oczywiście, możemy, powinniśmy dyskutować, bo to co nam jest potrzebne do życia i pobożności zostało nam objawione, ale pewne sprawy pozostaną w kwestii niedoskonałych przypuszczeń. Ważne aby nie przekroczyć granicy polegania na naszym rozumie i pewnych kwestii nie zamykać na ostatni guzik. Niech przysłowiową kropkę nad 'i' postawi sam Bóg.
"Teraz bowiem widzimy jakby przez zwierciadło i niby w zagadce, ale wówczas twarzą w twarz. Teraz poznanie moje jest cząstkowe, ale wówczas poznam tak, jak jestem poznany." 1 Koryntian 13: 12
Bo kto poznał myśl Pana?
Apostoł Paweł w dwóch miejscach w listach w Rzymian i w 1 Koryntian, powołuje się na fragment z Izajasza. To są słowa, które powinniśmy na trwale zapisać w swojej pamięci.
"Kto zmierzył swoją garścią wody i piędzią wytyczył granice niebiosom? A kto korcem odmierzył glinę? Kto zważył na wadze góry, a pagórki na szalach wagi? Kto kieruje Duchem Pana, a czyja rada pouczyła go? Z kim się naradzał, aby nabrać rozumu i nauczyć się właściwej drogi? Kto uczył go poznania i wskazał mu drogę rozumu? Oto narody są jak kropla w wiadrze i znaczą tyle, co pyłek na szalach wagi, oto wyspy ważą tyle, co ziarnko piasku." Izajasza 40:12-15
"Czy podsłuchiwałeś na radzie Bożej i stamtąd zaczerpnąłeś mądrości?" Księgi Joba 15:8; "Któż bowiem stał w radzie PANA, widział i słyszał jego słowo? Kto rozważył jego słowa i usłyszał je?" Jeremiasza 23:18
"Bo myśli moje, to nie myśli wasze, a drogi wasze, to nie drogi moje - mówi Pan, lecz jak niebiosa są wyższe niż ziemia, tak moje drogi są wyższe niż drogi wasze i myśli moje niż myśli wasze. " Izajasza 55:8,9
"Ale człowiek zmysłowy nie przyjmuje tych rzeczy, które są z Ducha Bożego, bo są dlań głupstwem, i nie może ich poznać, gdyż należy je duchowo rozsądzać. Człowiek zaś duchowy rozsądza wszystko, sam zaś nie podlega niczyjemu osądowi. Bo któż poznał myśl Pana? Któż może go pouczać? Ale my jesteśmy myśli Chrystusowej." 1 Koryntian 2:16
Albo kto dał Mu najpierw coś
i zostanie mu za to oddane w zamian?
Wiersz 35 mówi nam wyraźnie, że na nic nie możemy sobie zapracować, kupić, zasłużyć sobie czymś. Nie można Pana Boga do czegoś zobowiązać, wymusić coś na Nim. Zrobić dobre wrażenie. "Albo kto pierwszy Go obdarował, tak iż byłby On jego dłużnikiem?"" Kto Go pierwszy obdarował i na zasadzie należnej wzajemności coś od Niego otrzymał?"
Gdyż z Niego i przez Niego,
i ku Niemu jest wszystko;
Jemu chwała na wieki.
Amen.
Przekład Mesjański NT " Bo od Niego i przez Niego i dla Niego jest wszystko. Jemu niech będzie chwała na wieki! Amen."
W centrum jest On, Pan [Kyrios]. On jest Wszystkim. W tym określeniu jest doskonała pełnia i harmonia. On jest źródłem i celem wszystkiego. Słowa "wszystko we wszystkim" NT wymiennie stosuje do Boga Ojca jak i do Pana Jezusa. Dzisiaj, kiedy w centrum, człowiek postawił sam siebie, ten fragment, przywraca prawidłowe spojrzenie na Boga, a także na boskość Jezusa. Boga, który jest Panem, któremu należy się chwała. W języku greckim chwała to 'doksa" stąd takie zakończenie mowy, listu teologowie nazywają doksologią. Wypchnięcie Pana Boga poza centrum, brak uwielbienia Go prowadzi do ciemności, nieczystości i nieprawości o czym czytaliśmy w Rzymian 1:21-25;
"Dlatego że poznawszy Boga, nie uwielbili go jako Boga i nie złożyli mu dziękczynienia, lecz znikczemnieli w myślach swoich, a ich nierozumne serce pogrążyło się w ciemności. Mienili się mądrymi, a stali się głupi. I zamienili chwałę nieśmiertelnego Boga na obrazy przedstawiające śmiertelnego człowieka, a nawet ptaki, czworonożne zwierzęta i płazy; dlatego też wydał ich Bóg na łup pożądliwości ich serc ku nieczystości, aby bezcześcili ciała swoje między sobą, ponieważ zamienili Boga prawdziwego na fałszywego i oddawali cześć, i służyli stworzeniu zamiast Stwórcy, który jest błogosławiony na wieki. Amen."
"wszakże dla nas istnieje tylko jeden Bóg Ojciec, z którego pochodzi wszystko i dla którego istniejemy, i jeden Pan, Jezus Chrystus, przez którego wszystko istnieje i przez którego my także istniejemy." 1 Koryntian 8:6
"Aby Bóg Pana naszego Jezusa Chrystusa, Ojciec chwały, dał wam Ducha mądrości i objawienia ku poznaniu jego, i oświecił oczy serca waszego, abyście wiedzieli, jaka jest nadzieja, do której was powołał, i jakie bogactwo chwały jest udziałem świętych w dziedzictwie jego, i jak nadzwyczajna jest wielkość mocy Jego wobec nas, którzy wierzymy dzięki działaniu przemożnej siły jego, jaką okazał w Chrystusie, gdy wzbudził go z martwych i posadził po prawicy swojej w niebie ponad wszelką nadziemską władzą i zwierzchnością, i mocą, i panowaniem, i wszelkim imieniem, jakie może być wymienione, nie tylko w tym wieku, ale i w przyszłym; i wszystko poddał pod nogi jego, a jego samego ustanowił ponad wszystkim Głową Kościoła, który jest ciałem jego, pełnią tego, który sam wszystko we wszystkim wypełnia." Efezjan 1:17-23
"A gdy mu wszystko zostanie poddane, wtedy też i sam Syn będzie poddany temu, który mu poddał wszystko, aby Bóg był wszystkim we wszystkim." 1 Koryntian 15:28
"Jeden Pan, jedna wiara, jeden chrzest; jeden Bóg i Ojciec wszystkich, który jest ponad wszystkimi, przez wszystkich i we wszystkich." Efezjan 4:5,6;
"lecz Chrystus jest wszystkim i we wszystkich."
Kolosan 3:11
Na zakończenie 11 rozdziału chciałbym zacytować pewną ważną refleksję z komentarza W. Barclay'a;
"Szczególnie określano tym słowem zgrubienie w miejscu zrostu złamanej kości. Takie samo zgrubienie narosło wokół serca ludzi. Jakakolwiek cześć ciała pokryta tego rodzaju naroślą traci czucie, staje się nieczuła. Tak samo nieczułe stały się umysły całej masy ludzi; nie mogą one słyszeć ani czuć apelu Bożego. To samo staje się z pojedynczym człowiekiem. Jeżeli dosyć długo idzie on swoją własną drogą, stopniowo traci odczucie rzeczy pięknych. Jeżeli trwa w grzechu, z czasem zatraci odczucie odrazy wobec grzechu i fascynacji dobrem. Jeżeli dosyć długo żyje w nieznośnych warunkach, z czasem przestaje zwracać na nie uwagę, Zgrubienie więc może pojawić się zarówno na ręku, jak i na sercu. Nieszczęściem tym zostały dotknięte masy ludu izraelskiego. Niech Bóg nas od tego broni!
Jeżeli mówimy, że wszystko pochodzi od Boga, to również wynika z Boga i do Boga wraca. W ludzkiej sytuacji tkwi pewien paradoks. Bóg dał człowiekowi rozum i obowiązkiem człowieka jest pełne wykorzystanie tego daru. Czasem jednak rozum sięga granic swoich możliwości i wtedy nie pozostaje nam nic innego, jak przyjąć rzeczy niepojęte i za wszystko wielbić Boga."
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz