Rozdział 11:13-16

"Do was zaś, którzy jesteście z pogan, mówię: Skoro już jestem apostołem [wysłannikiem] pogan [narodów], służbę moją chlubnie [gorliwie] wykonuję; może w ten sposób pobudzę [sprowokuję] do zawiści [zazdrości, żarliwości, współzawodnictwa] rodaków moich [ciało moje] i zbawię [ocalę, zachowam, uratuję] niektórych z nich. Jeśli bowiem odrzucenie [odejście] ich jest pojednaniem świata, to czym będzie przyjęcie ich [powrót], jeśli nie powstaniem do życia z martwych? A jeśli zaczyn [pierwociny, pierwszy plon] jest święty, to i ciasto [bochen]; a jeśli korzeń jest święty, to i gałęzie."


Wrócę na moment do poprzedniego fragmentu, do słów; "Niechaj stół ich stanie się dla nich sidłem i siecią, i zgorszeniem, i zapłatą". Stół miał również swoje miejsce w świątyni i „stał przed Panem”. Bardzo interesującą i ważną dla nas myśl mamy zapisaną u proroka Malachiasza 1: 6,7; „A jeżeli jestem Panem, to gdzież jest bojaźń przede mną? - mówi Pan Zastępów do was, kapłani, którzy gardzicie moim imieniem. Wy jednak mówicie: W czym wzgardziliśmy twoim imieniem? Oto w tym, że ofiarujecie na moim ołtarzu pokarm nieczysty. I jeszcze się pytacie: Czym go zanieczyściliśmy? Oto tym, że mówicie: Stołem Pana można wzgardzić.” , Jak już wspomniałem w poprzednim rozważaniu, obecnie Żydzi do swojego „stołu” do miejsca fałszywego poczucia bezpieczeństwa zaprosili bezbożnych. Towarzysze z którymi Żydzi zasiadają do stołu doprowadzą ich do upadku.

Takim politycznym "stołem" wydaje się być, świecki, bezbożny ruch syjonistyczny. Plany budowy trzeciej świątyni. Odbudowa Izraela, Oczywiście po ludzku, bez Mesjasza.

Apostoł Paweł trzeci raz mówi o sprowokowaniu Żydów do zazdrości; „może w ten sposób pobudzę do zawiści rodaków moich i ocalę, doprowadzę do zbawienia niektórych z nich.” Zastanawiam się czy dzisiejsze chrześcijaństwo pobudza Żydów do zazdrości ? Dzisiaj to "chrześcijanie" zazdroszczą Żydom. Chcą być jak oni, mieć ta sama kulturę, święta, zwyczaje, mistycyzm.  Czy fakt, że nauka Jezusa jest rozpowszechniona wśród pogan, w innych narodach, w ogóle wywołuje w Żydach jakakolwiek reakcję? Obecnie rzadko się słyszy klątwy i bluźnierstwa rzucane na Jezusa i na chrześcijan, a duchowi przywódcy Izraela potrafią się o nim wypowiadać z szacunkiem , jednak na Ewangelię pozostają nadal ślepi i głusi, a postawa chrześcijan nie pobudza ich do zazdrości. Holokaust, okrutne pogromy, to zrodziło się wśród "chrześcijan", czego więc mają oni "nam" zazdrościć? Jakiego Jezusa, "chrześcijanie" są wizytówką?

Poprzednio czytaliśmy, że ich upadek zamieni się w pełnię. Dziś czytamy, że  odrzuceni zostaną przyjęci, a martwy naród ożyje. Izrael nie został odrzucony na zawsze, Izrael powstanie z martwych.

Jest to jak najbardziej kompatybilne z proroctwem Ezechiela o suchych kościach;  "Wtem wstąpiło w nich ożywcze tchnienie i ożyli, i stanęli na nogach - rzesza bardzo wielka.  I rzekł do mnie: Synu człowieczy, te kości - to cały dom izraelski. Oto mówią oni: Uschły nasze kości, rozwiała się nasza nadzieja, zginęliśmy.  Prorokuj więc i powiedz im: Tak mówi Wszechmocny Pan: Oto Ja otworzę wasze groby i wyprowadzę was z waszych grobów, ludu mój, i wprowadzę was do ziemi izraelskiej.  I poznacie, że Ja jestem Pan, gdy otworzę wasze groby i wyprowadzę was z waszych grobów, ludu mój.  I tchnę w was moje ożywcze tchnienie, i ożyjecie; i osadzę was w waszej ziemi, i poznacie, że Ja, Pan, to powiedziałem i wykonam - mówi Pan. " Ezechiela 37:10-14
 
Zaglądnijmy jeszcze do dwóch miejsc w ST.

"A jednak Syjon [Izrael] mówi: Pan mnie opuścił i Wszechmocny zapomniał o mnie. Czy kobieta może zapomnieć o swoim niemowlęciu i nie zlitować się nad dziecięciem swojego łona? A choćby nawet one zapomniały, jednak Ja ciebie nie zapomnę. Oto na moich dłoniach wyrysowałem cię, twoje mury stoją mi zawsze przed oczyma." Izajasza 49:15-16

"gdyż tak mówi Pan Zastępów, którego chwała mnie posłała, o narodach, które was złupiły, że kto was dotyka, dotyka źrenicy mojego oka." Zachariasza 2:12

O kim tutaj jest mowa, czy o Janie Kowalskim lub Annie Nowak? Nie ! Tutaj jest mowa o Izraelu, który jest wyrysowany na Bożej dłoni, był i nadal jest "źrenicą" Bożego oka. Kiedy były wypowiedziane te słowa? Czy Izrael, naród wybrany był w momencie pisania tych słów blisko czy daleko od oblicza Bożego? Był odrzucony, sam się odwrócił od Pana, a mimo to Pan Bóg mówi przez proroka, "jesteś źrenicą mojego oka".

Jestem apostołem pogan

Paweł pisze, że będąc apostołem pogan cieszy się, jest dumny ze swojego zadania,
"służbę moją chlubnie wykonuję". Termin „chlubić się” można przetłumaczyć jako wdzięczność, dumę oraz uczynienie z czegoś maksymalnego użytku. Paweł otrzymał od Pana wyjątkowe Boże powołanie do służby na rzecz innych narodów. Bedą wysłannikiem do pogan nie zapomina o rodakach. Jego służba wśród pogan [narodów] ma wzbudzić zazdrość wśród braci wg ciała.
”A ja rzekłem: Kto jesteś, Panie? A Pan rzekł: Ja jestem Jezus, którego ty prześladujesz. Ale powstań i stań na nogach swoich, albowiem po to ci się ukazałem, aby cię ustanowić sługą i świadkiem tych rzeczy, w których mnie widziałeś, jak również tych, w których ci się pokażę. Wybawię cię od ludu tego i od pogan, do których cię posyłam, aby otworzyć ich oczy, odwrócić od ciemności do światłości i od władzy szatana do Boga, aby dostąpili odpuszczenia grzechów i przez wiarę we mnie współudziału z uświęconymi.” Dzieje 26:15-18
„przez którego otrzymaliśmy łaskę i apostolstwo, abyśmy dla imienia jego przywiedli do posłuszeństwa wiary wszystkie narody, wśród których jesteście i wy, powołani przez Jezusa Chrystusa; wszystkim, którzy jesteście w Rzymie, umiłowanym Boga, powołanym świętym.” Rzymian 1:5-7

”Jednak napisałem do was, bracia, tu i ówdzie nieco śmielej, chcąc wam to odświeżyć w pamięci, a to na mocy łaski, która mi jest dana przez Boga, żebym był dla pogan sługą Chrystusa Jezusa, sprawującym świętą służbę zwiastowania ewangelii Bożej, aby poganie stali się ofiarą przyjemną, poświęconą przez Ducha Świętego. Mam tedy powód do chluby w Chrystusie Jezusie ze służby dla Boga.” Rzymian 15:15-17 „Albowiem jeden jest Bóg, jeden też pośrednik między Bogiem a ludźmi, człowiek Chrystus Jezus, który siebie samego złożył jako okup za wszystkich, aby o tym świadczono we właściwym czasie. Na to zostałem ustanowiony kaznodzieją i apostołem - prawdę mówię, nie kłamię - nauczycielem pogan w wierze i w prawdzie.” 1 Tymoteusza 2:5-7

A jeśli pierwszy plon jest święty, to i bochen

Dalej czytamy; "A jeśli zaczyn [pierwociny, pierwszy plon] jest święty, to i ciasto; a jeśli korzeń jest święty, to i gałęzie." To są kolejne ważne słowa w temacie Izraela. Wcześniej Paweł pisał o resztce z Izraela, nazwał ją zarodzią. Ta święta resztka, pierwociny od Izajasza po dzień dzisiejszy uświęca gotowy produkt. A co jest korzeniem ? Myślę, że Patriarchowie z Abrahamem na czele. Ten fundament,  dane im obietnice są świętym DNA który uświęca całą roślinę. Choć ludzie zaniedbali i zniszczyli drzewo, musimy pamiętać, że święty korzeń, Boże ożywcze tchnienie, ma możliwość na nowo wpompować ożywcze soki w pień, w konary i gałęzie. Drzewo zazieleni się i odżyje, będzie piękne, tak jak nasze drzewa na wiosnę.

"A od figowego drzewa uczcie się podobieństwa: Gdy gałąź jego już mięknie i wypuszcza liście, poznajecie, że blisko jest lato." Marka 13:28

Uzupełnienie:

W Księdze Liczb 15:19,20 czytamy; „Gdy wejdziecie do ziemi, do której was prowadzę, i będziecie jedli chleb tej ziemi, wyznaczcie dla Pana dar ofiarny. Złożycie na dar ofiarny pierwociny ciasta z mąki razowej. Złożycie ją jako ofiarę z gumna. Dar ofiarny z pierwocin waszego ciasta dawać będziecie Panu z pokolenia na pokolenie. A jeżeli nieumyślnie uchybicie i nie spełnicie tych wszystkich przykazań, jakie Pan nadał Mojżeszowi,”

Hebrajska Tora Seacha Pecaric; " [Zawsze gdy będziecie zagniatać omer ciasta, a najpóźniej przed jego jedzeniem], odłożycie pierwszą cząstkę waszego ciasta, [wielkości bochenka], dla Boga. Tak jak wyznaczony dar [teruma] klepiska [nie ma ustalonej najmniejszej wielkości], tak samo [nie ma ustalonej najmniejszej wielkości ta część ciasta], jaką musicie oddzielić."

W czasach Mojżesza pożywienie musiało być poświęcone. Pierwszy wypiek, lub nawet zaczyn  przygotowanego ciasta z pierwszego wypieku chleba, miał być złożony jako szczególny dar w ofierze Bogu. Tak ofiarowany zaczyn uświęcał bochen. Paweł po raz kolejny w swojej rozprawie o Żydach powołuje się na tradycję żydowską opisaną w ST.