Każdy, kto wezwie imienia Pańskiego, będzie zbawiony cz.2,

W Liście do Rzymian apostoł Paweł w kilku miejscach pisze o imieniu Pana. "przez którego otrzymaliśmy łaskę i apostolstwo, abyśmy dla imienia jego przywiedli do posłuszeństwa wiary wszystkie narody," Rzymian 1:5; "Albowiem z waszej winy, jak napisano, poganie bluźnią imieniu Bożemu. " Rzymian 2:24; "Każdy bowiem, kto wzywa imienia Pańskiego, zbawiony będzie." Rzymian 10:13; "I aby poganie wielbili Boga za miłosierdzie, jak napisano: Dlatego będę cię wyznawał między poganami i będę śpiewał imieniu twemu." Rzymian 15:9,

"Ufać będą tobie ci, którzy znają imię twoje,
Bo nie opuszczasz, Panie, tych, którzy cię szukają" Psalm 9:11

Imiona Pana Boga oddają Jego charakter i wszechmoc. W ST mamy wymienionych wiele imion; El Shadaj co znaczy Bóg wszechmogący, Jireh - Jahwe zaopatruje; Rapha - Jahwe uzdrawia; Nissi - Pan jest sztandarem; El, Eloah - Bóg mocny, potężny. Dalej Elohim - Potężny stworzyciel; Szalom - Bóg pokoju; Quanna - Bóg zazdrosny; Raa - Pan jest Pasterzem; JHWH - Ja jestem, który jestem; Jahwe M'Kadesz - Pan który uświęca; Tsidkenu - Pan Sprawiedliwość nasza; Jahwe Szammah - Jahwe tam mieszka, Pan tam jest; Sabath, Cewaot - Pan Zastępów; Eljion - Najwyższy; Olam -wieczny; Adonaj - Pan; Gibhor - Bóg Wszechmogący.

Imię Jezus, Jehoszua znaczy Jahwe jest Zbawieniem, Wybawieniem. W Izajasza 9:5 czytamy; "Albowiem dziecię narodziło się nam, syn jest nam dany i spocznie władza na jego ramieniu, i nazwą go: Cudowny Doradca, Bóg Mocny, Ojciec Odwieczny, Książę Pokoju."

W Nowym Testamencie te wszystkie imiona Pana Boga znalazły swoje streszczenie w imieniu Jezus.

Imię Jezus [Jehoszua] jest imieniem ponad wszelkie imię. Czytamy o tym w Filipian 2:9-11; "Dlatego też Bóg wielce go wywyższył i obdarzył go imieniem, które jest ponad wszelkie imię, aby na imię Jezusa [Jehoszua] [Jahwe jest Zbawieniem] zginało się wszelkie kolano na niebie i na ziemi, i pod ziemią i aby wszelki język wyznawał, że Jezus Chrystus jest Panem, ku chwale Boga Ojca."

To imię ma moc ku zbawieniu, oczyszczeniu, uzdrowieniu. Imię to, drogie imię Jezus jest źródłem nadziei; Choruje kto między wami? Niech przywoła starszych zboru i niech się modlą nad nim, namaściwszy go oliwą w imieniu Pańskim. Jakuba 5:14; „I wszystko, cokolwiek czynicie w słowie lub w uczynku, wszystko czyńcie w imieniu Pana Jezusa, dziękując przez niego Bogu Ojcu.” Kolosan 3:17; "A w imieniu jego narody pokładać będą nadzieję."  Mateusza 12:21

W imieniu Jezusa Chrystusa Nazareńskiego

"I rzekł Piotr: Srebra i złota nie mam, lecz co mam, to ci daję: W imieniu Jezusa Chrystusa Nazareńskiego, chodź!  I ująwszy go za prawą rękę, podniósł go; natychmiast też wzmocniły się nogi jego i kostki,  i zerwawszy się, stanął i chodził, i wszedł z nimi do świątyni, przechadzając się i podskakując, i chwaląc Boga." Dzieje 3:6-8

"Przez wiarę w imię jego [Jezusa] wzmocniło jego imię tego [chromego], którego widzicie i znacie, wiara zaś przez niego wzbudzona dała mu zupełne zdrowie na oczach was wszystkich." Dzieje 3:16

"A z powodu wiary w imię Jego, imię Jego
wzmocniło tego, którego wy widzicie i znacie;
a wiara w Niego, dała mu pełne zdrowie [całkowitą
sprawność ciała] wobec was wszystkich." TNT

W Dziejach 9:14 czytamy, że uczniowie Jezusa byli bardziej znani jako wzywający imienia Pana niż jako chrześcijanie...;"Ananiasz zaś odpowiedział: Panie, słyszałem od wielu o tym mężu [Pawle], ile złego wyrządził świętym twoim w Jerozolimie; ma także upoważnienie od arcykapłanów, aby tutaj uwięzić wszystkich, którzy wzywają imienia twego."

"Wszakże fundament Boży stoi niewzruszony, a ma taką pieczęć na sobie: Zna Pan tych, którzy są jego, i: Niech odstąpi od niesprawiedliwości każdy, kto wzywa imienia Pańskiego." 2 Tymoteusza 2:19

"Zborowi Bożemu, który jest w Koryncie, poświęconym w Chrystusie Jezusie, powołanym świętym, wraz ze wszystkimi, którzy wzywają imienia Pana naszego Jezusa Chrystusa na każdym miejscu, ich i naszym." 1Koryntian 1:2

"aby imię Pana naszego Jezusa Chrystusa było uwielbione w was." 2 Tesaloniczan 1:12

Nad którymi wezwane zostało imię moje

Bardzo interesujący jest użyty  w Jakuba 2:7 i w Dziejach 15:17 zwrot mówiący o wzywaniu imienia Pana nad wierzącymi, nad poganami.

"Wy zaś wzgardziliście ubogim. Czyż nie bogacze ciemiężą was i nie oni ciągną was do sądów? Czy to nie oni zniesławiają zacne dobre imię, które zostało nad wami wezwane?"  Jakuba 2:7

"Szymon opowiedział, jak to Bóg pierwszy zatroszczył się o to, aby spomiędzy pogan wybrać lud dla imienia swego.  A z tym zgadzają się słowa proroków, jak napisano:  Potem powrócę i odbuduję upadły przybytek Dawida, I odbuduję jego ruiny i podźwignę go,   Aby pozostali ludzie szukali Pana, A także wszyscy poganie, Nad którymi wezwane zostało imię moje, Mówi Pan, który to czyni;  Znane to jest od wieków." Dzieje 15:14-18

"Wszakże każdy, kto będzie wzywał imienia Pańskiego, zbawiony będzie." Dzieje 2:21

Nie wysłucham was

W Biblii znajdujemy również kilka ostrzeżeń, by nie nadużywać imienia Pana, by tak się zachowywać, aby ludzie patrząc na nasze życie nie bluźnili przez nas imieniu Pana. Nasze złe postępowanie jest barierą w skutecznym wzywaniu imienia Pana.

"Będziecie kiedyś wołać do Pana, lecz On was nie wysłucha: zakryje wtedy swoją twarz przed wami, ponieważ popełniliście złe czyny. " Micheasza 3:4

"Nie składajcie już ofiary daremnej, kadzenie, nowie i sabaty mi obrzydły, zwoływanie uroczystych zebrań - nie mogę ścierpieć świąt i uroczystości.  Waszych nowiów i świąt nienawidzi moja dusza, stały mi się ciężarem, zmęczyłem się znosząc je.  A gdy wyciągacie swoje ręce, zakrywam moje oczy przed wami, choćbyście pomnożyli wasze modlitwy, nie wysłucham was, bo na waszych rękach pełno krwi.  Obmyjcie się, oczyśćcie się, usuńcie wasze złe uczynki sprzed moich oczu, przestańcie źle czynić." Izajasza 1:13-16

"Lecz wasze winy są tym, co was odłączyło od waszego Boga, a wasze grzechy zasłoniły przed wami jego oblicze, tak że nie słyszy." Izajasza 59,2

Dlatego tak mówi Pan: Oto sprowadzę na nich nieszczęście, z którego nie będą mogli się wydostać, a gdy będą wołać do mnie, nie wysłucham ich. Potem pójdą miasta judzkie i mieszkańcy Jeruzalemu i będą wołali do bogów, którym spalali kadzidła, lecz oni ich nie ocalą w czasie ich nieszczęścia. Bo ile jest twoich miast, Judo, tyle jest twoich bogów, a ile jest ulic u Jeruzalemie, tyle ołtarzy postawiliście dla bałwana bezwstydu, tyle ołtarzy, aby spalać kadzidła Baalowi.  A ty nie wstawiaj się za tym ludem ani nie zanoś za nich błagania, ani modlitwy, albowiem nie wysłucham, gdy będą wołać do mnie w czasie swojego nieszczęścia." Jeremiasza 11:11-14


IMIĘ JEZUS

Przypatrzyliśmy się, kim On jest, czym On jest, a patrząc na Niego, zobaczyliśmy naczynie, którym my mamy się stać w Nim. Teraz popatrzmy na spadek, który On nam zostawił, dając nam autorytet w Jego Imieniu. Na temat tej prawdy było już tyle kontrowersji, jak i na temat innych prawd. Mamy zjednoczonych zielonoświątkowców, którzy z miejsca Pisma Świętego o chrzcie w Imieniu Jezusa uczynili osobną ewangelię. Stracili z pola widzenia Jezusa, gdyż więcej wagi przywiązują do wody i formy chrztu niż do Niego.

Przypatrzmy się tej prawdzie o Jego Imieniu i co znaczy używać Jego Imienia. Wiemy, że Jezus jest ludzkim imieniem Chrystusa. „Nadasz mu imię Jezus, gdyż On zbawi lud swój od grzechów ich”. Dając nam Swoje Imię, Jezus dał nam notarialne pełnomocnictwo, legalne prawo do używania Jego Imienia. To jest pierwsza rzecz, na którą chcę zwrócić waszą uwagę w tej lekcji.

Dając nam Swoje Imię, On dał nam pełnomocnictwo do używania tego Imienia. Jaką wartość ma notarialne pełnomocnictwo? Jego wartość zależy od tego, ile kryje się za tym Imieniem, ile władzy i autorytetu to Imię reprezentuje. W Biblii imiona określały charakter. Imię Jakub znaczy „oszust”. Kiedy modlił się w Peniel, Bóg zmienił jego imię na Izrael, gdyż zmienił jego charakter i teraz był księciem Bożym. Psalm 9,10 wyjaśnia znaczenie powodu nadawania imion, „Ufać będą tobie ci, którzy znają imię twoje...”. Kto zna charakter Boży, wie, że można Mu zaufać. Kiedy działamy w Jego Imieniu, oznacza to, że jesteśmy tam zamiast Niego. Jeżeli jesteśmy tam zamiast Niego, jest to tak samo, jakby On tam był.

Kościół musi wiedzieć, ile mocy i autorytetu jest w tym Imieniu. Miarą naszych możliwości jest miara wartości Jego Imienia, gdyż wszystko, co jest w tym Imieniu, należy do nas. Tego dotyczy ta lekcja. Obyśmy rzeczywiście poznali, co Bóg nam dał, kiedy dał nam prawo używać tego Imienia.

Gdybym was wziął do mojego banku i umieścił wasze nazwisko na moim koncie, dając wam legalne prawne pełnomocnictwo do wypisywania czeków z mojego konta, to mielibyście dostęp do wszystkiego, co ja mam. Cokolwiek mam w banku, czy jest to dużo, czy mało, wiedzielibyście, że macie prawo z tego korzystać. To właśnie uczynił Jezus. On dał nam prawo do bezwarunkowego używania Jego Imienia i wszystko, co stoi za tym Imieniem, należy do nas, którzy należymy do Niego. „Dotąd o nic nie prosiliście w imieniu moim; proście, a weźmiecie, aby radość wasza była zupełna” (Jan 16,24).

Jezus nie tylko daje nam prawo używania Jego Imienia, ale również oświadcza, że każda modlitwa zanoszona w Jego Imieniu spotka się ze szczególną uwagą. Co za miejsce! To stawia modlitwę na czysto prawnej podstawie, gdyż On dał nam legalne prawo do używania Jego Imienia. Mówimy tu tylko o nowym stworzeniu, gdyż nikt inny nie ma takiego prawa, To Imię dane jest wyłącznie tym, którzy należą do rodziny, którzy szczerze narodzili się na nowo. Kiedy korzystamy z naszych przywilejów i praw w nowym przymierzu i modlimy się w Imieniu Jezusa, przechodzi to z naszych rąk do rąk Jezusa. Wtedy On przejmuje odpowiedzialność za tę modlitwę, a wiemy, że Ojciec Go wysłuchuje, „Ojcze, dziękuję ci, żeś mnie wysłuchał. Ja wiedziałem, że mnie zawsze wysłuchujesz”.

Kiedy modlimy się w tym Imieniu, nie wypowiadamy tylko formułki „w Imieniu Jezusa”, ale jest to tak samo, jakby Jezus modlił się tą modlitwą. Kiedy Piotr wskrzesił Dorkas z martwych, nie powiedział, w imieniu Jezusa wstań. Powiedział, „niewiasto, powiadam ci, wstań”. Piotr wiedział, że był tam w Imieniu Jezusa. Dla niego bycie tam oznaczało, że był tam Chrystus. Tak więc jego słowa i jego modlitwa były słowami i modlitwą Chrystusa. Ojciec zawsze wysłuchuje Jezusa.

Chrzest w Jego Imieniu oznacza, że ja tam jestem zamiast Niego. On nie zmienił Swojego polecenia, by chrzcić w imieniu Ojca, Syna i Ducha Świętego, ani też nie pozwolił Apostołom, by to zmienili. Apostołowie wiedzieli, co to znaczyło. Kiedy oni chrzcili, kiedy wchodzili do wody, było to, jakby Chrystus był w tej wodzie. Kiedy my chrzcimy w Jego Imieniu, jest to tak samo, jakby Chrystus zanurzał ich w wodzie.

Wiemy, że Ojciec zawsze wysłuchuje Jezusa i kiedy modlimy się w Jego Imieniu, jest to tak, jakby Jezus się modlił. My reprezentujemy Jego. Jakież wielkie dziedzictwo otrzymaliśmy w Imieniu Jezusa. Kiedy się modlimy, zajmujemy tu miejsce Jezusa, by wykonywać Jego wolę, a On zajmuje nasze miejsce przed Ojcem. My reprezentujemy Go tu, w miejscu Jego odrzucenia, a On reprezentuje nas tam, w miejscu akceptacji.

Pismo Święte wyjaśnia to wyraźnie, że Jego Imię jest nie tylko po to, by prowadzić życie modlitwy, ale zostało nam dane również do walki z duchowymi mocami ciemności. „A takie znaki będą towarzyszyły tym, którzy uwierzyli: (albo dosłownie wierzącemu) w imieniu moim demony wyganiać będą, nowymi językami mówić będą, węże brać będą, a choćby coś trującego wypili, nie zaszkodzi im. Na chorych ręce kłaść będą, a ci wyzdrowieją.” (Marka 16,17-18). Tu Chrystus wyjawia Jego stronę wielkiego posłannictwa. W tym ważnym dokumencie mówi, „Dana mi jest wszelka moc na niebie i na ziemi” (Mateusz 28,18). Przez to uświadamia nas o Swojej mocy. Potem mówi, „Idźcie tedy i czyńcie uczniami wszystkie narody, ... A oto Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata” (Mateusz 28,19-20). On jest z nami w mocy i autorytecie Jego Imienia. Jego Imię określa Jego charakter i Jego autorytet.

Co to Imię oznacza dla Ojca, dla Kościoła i dla szatana? Dla Ojca musi ono znaczyć więcej niż nasze serca i umysły kiedykolwiek potrafią pojąć, ale możemy wyjaśnić trochę z tego bogactwa, które Ojciec dał w tym Imieniu. Po pierwsze, On odziedziczył Imię wspanialsze niż jakiekolwiek inne stworzenie. Ojciec dał Mu Imię, które jest ponad wszelkie imię, aby w Imieniu Jezusa ugięło się wszelkie kolano w trzech światach, w Niebie, na ziemi i w piekle. Przez Swoje zwycięstwo nad grzechem, śmiercią, szatanem, piekłem i grobem On uzyskał Imię, które jest ponad wszelkie imiona. Kiedy Jezus dał nam prawo używania Jego Imienia, Ojciec wiedział wszystko, co to Imię będzie obejmować, kiedy będzie wypowiadane w modlitwie przez nowe stworzenie i On z radością to uznaje.

W Izajasza 58,6 i 7 mamy opis postu, jaki obrał Bóg dla ukrzyżowania ciała człowieka, by rozwijało się nowe stworzenie. To temu nowemu stworzeniu zostało dane to Imię. O nim jest powiedziane, że kiedy poprzez post złamie ciało i zostanie wyzwolony, „Wtedy twoje światło wzejdzie jak zorza poranna i twoje uzdrowienie rychło nastąpi; twoja sprawiedliwość pójdzie przed tobą, a chwała Pańska będzie twoją tylną strażą. Gdy potem będziesz wołał, Pan cię wysłucha, a gdy będziesz krzyczał o pomoc, odpowie: Oto jestem!” (Izajasza 58,8-9). Nie ma większego bogactwa. Kiedy nowe stworzenie wypowie modlitwę w Imieniu Jezusa, a chodzi w Duchu Bożym, nie musi wypowiadać tego Imienia, gdyż sam występuje w tym Imieniu, czyli w charakterze i mocy Chrystusa.

Bóg słyszy człowieka duchowego za każdym razem. Nie tylko Bóg go słyszy, ale słyszy też szatan. Kiedy powie do szatana, odejdź, on odejdzie. W Jego Imieniu wypędzamy demony, w Jego Imieniu uzdrawiamy chorych, w Jego Imieniu jesteśmy więcej niż zwycięzcami. Takie jest Imię Jezus. Bóg dał takie prawa dla budowania Kościoła. On złożył taki depozyt, z którego Kościół może czerpać w każdej potrzebie. Bóg dał Jezusowi Imię, które ma w sobie pełnię boskości, bogactwo wieczności, miłość serca Ojca i to Imię jest dane nam. Jeżeli chodzimy w Duchu i używamy tego Imienia, żadna broń ukuta przeciw nam nic nie wskóra. Żaden demon nie będzie w stanie nas pokonać.

Mamy prawo używać tego Imienia w walce z nieprzyjacielem. Mamy prawo używać tego Imienia w naszych prośbach. Kiedy przychodzimy do ołtarza, musimy zdawać sobie sprawę, że mamy prawo tam być tylko przez krew Jezusa. Z drugiej strony, z powodu tej krwi i naszej jedności z Chrystusem, jesteśmy tam zaproszeni. Bóg powiedział, „przyjdźcie odważnie do tronu łaski”. Kiedy przychodzę do ołtarza i jestem tam przez krew Jezusa i w Jego Imieniu, wiem, że moje prośby są wysłuchane! To tak samo, jakby Bóg słyszał Swojego Syna, Pana Jezusa Chrystusa, który zanosi te prośby. Kiedy walczę z diabłem, jestem tam w Imieniu Jezusa. Jeżeli jestem w tym Imieniu, przykryty i obmyty tą krwią i mówię do diabla w Jego Imieniu, to nie ja mówię, ale Chrystus.

Żaden demon nigdy nie sprzeciwił się słowom Pana Jezusa. By mówić takim głosem, musimy stale żyć życiem złamanym i w poście. Ciało potrafi nauczyć się, jak zachować pozory, ale pozory nie mają mocy. Ta moc zawiodła również w rękach Apostołów. W 9 rozdziale Ewangelii Marka i w 17 rozdziale Ewangelii Mateusza mamy zapis takiego wydarzenia. Jezus powiedział, że to z powodu ich niewiary. Oni nie pościli i nie modlili się, by ich niewiara znikła. Niewiara jest uczynkiem ciała. Wszelka niewiara pochodzi ze starego stworzenia. Co się narodziło z Boga, nie może grzeszyć. Oni nauczyli się, jak to robić. Potrafili wypowiadać słowa, mieli właściwe formułki, ale nie byli tam w Jego Imieniu. Nie byli tam w nowym stworzeniu. Odeszli od ołtarza. Nie byli pełni, a rzeka nie płynęła.

Mamy prawo używać tego Imienia do wypędzania demonów i uzdrawiania chorych. Mamy prawo używać tego Imienia w naszym uwielbianiu i oddawaniu czci. To Imię zostało nam dane, by nas natchnąć i poruszać, ale jest to tylko początek cudów, wartości i wielkości tego Imienia.

W Kolosan 2,15 mamy głębszy wgląd w pokonanie szatańskich mocy przed Jego zmartwychwstaniem, „Rozbroił nadziemskie władze i zwierzchności, i wystawił je na pokaz, odniósłszy w nim triumf nad nimi”. To jest obraz tego, co Jezus dokonał przez Swoją śmierć. On zupełnie zniszczył moce piekła, „aby przez śmierć zniszczyć tego, który miał władzę nad śmiercią, to jest diabła” (Hebrajczyków 2,14).

Kiedy złożono Go w grobie, wstąpił do otchłani. W mojej wyobraźni widzę Go, jak puka do bram piekła i kiedy szatan otworzył, Jezus powiedział do niego, „Ja zabieram klucze”. Diabeł powiedział, „Kim Ty jesteś”? Nie ma znaczenia, kim jestem, ale zabieram klucze. Diabeł odrzekł, wiem, kim jesteś. Ja zabijałem ludzi, by Ciebie zabić. Jezus zabrał klucze śmierci, piekła i grobu. Zwyciężył zwierzchności i moce. Kiedy Jezus zrzucił z Siebie ten straszny ciężar grzechu i choroby, które przyjął za mnie, zwyciężył szatana i zostawił go sparaliżowanego i pokonanego. W Swoim zmartwychwstaniu pokonał diabła, piekło i stanął przed trzema światami; przed Niebem, ziemią i piekłem, jako niekwestionowany zwycięzca nad odwiecznym niszczycielem człowieka.

W moim Imieniu możecie deptać po skorpionach. W moim Imieniu możecie pokonać pokusy życia. Nic dziwnego, że zaraz po zwycięstwie mógł powiedzieć do Swojego Kościoła, „Dana mi jest wszelka moc na niebie i na ziemi”. Została ona Mu dana, jako niebiańskiemu człowiekowi, Jezusowi Chrystusowi. Jako Bóg, nie potrzebował, by ktoś Mu coś dawał. Zostało Mu to dane, jako człowiekowi Jezusowi Chrystusowi, Głowie nowej rasy, z której my jesteśmy. On dał Kościołowi prawo używania Jego Imienia. Z tym Imieniem jest związana moc. Jego Imię jest ponad wszelkie imiona. Wszelka władza, jaką Jezus zdobył w tym potężnym zwycięstwie, jest w tym Imieniu.

On dał nam to Imię. Dał nam prawo używania Jego Imienia, byśmy szli w tym Imieniu. Wszystko, czym On był, jest w tym imieniu; wszystko, czym On jest dzisiaj, jest w tym Imieniu i to Imię jest dla nas. To jest niesamowite. Musimy wierzyć w to, w co wierzymy. Musimy wiedzieć, że przez to Imię mamy wykonywać wolę Ojca w naszych czasach.

Co to znaczy modlić się, wypędzać demony i uzdrawiać chorych w Imieniu Jezusa? Wiemy, że pierwszy Kościół używał tego autorytetu, więc popatrzmy, co dla nich oznaczało działanie i mówienie w Imieniu Jezusa. Imię Jezus dla pierwszych chrześcijan oznaczało działać dla Jezusa, zamiast Niego. Oni nie mówili o Nim, ale za Niego. Ich działania były Jego działaniami. Kiedy mówili za Niego, ludzie wiedzieli, że zstąpił Bóg. Kiedy działali za Niego, demony wychodziły, a ludzie chorzy byli uzdrawiani. Dla pierwszego Kościoła żyć oznaczało żyć dla Chrystusa. Ich głos był Jego głosem, ich działania były Jego działaniami.

Modlić się w Jego Imieniu oznacza, zająć miejsce Chrystusa i działać jako Jego przedstawiciel. Kiedy On był na ziemi, modlił się cały czas. Teraz ja mam zająć Jego miejsce w modlitwie i w Jego Imieniu kontynuować służbę, którą On rozpoczął, „Pożyteczniej dla was, abym ja odszedł, bo gdybym nie odszedł, Pocieszyciel by nie przyszedł...” Powiedział przez to, jeżeli Ja odejdę, wtedy przez Ducha Świętego, w Moim Imieniu wy będziecie dalej prowadzić tę służbę. Kiedy modlimy się w Imieniu Jezusa, zajmujemy miejsce nieobecnego Chrystusa. Używamy jego Imienia i Jego autorytetu do wykonywania Jego woli na ziemi.

To Imię nie jest mi dane dla zaspokojenia moich cielesnych pragnień zdobycia bogactw, ale dla wykonywania woli Bożej. Cokolwiek przeszkadza mi na drodze wykonywania Jego woli, mogę pokonać w Imieniu Jezusa. Musimy wiedzieć, że szatan został pokonany, sparaliżowany, pozbawiony zbroi przez Pana Jezusa, a choroby i niemoce są podległe temu Człowiekowi. Na Jego rozkaz muszą ustępować, a my mamy upoważnienie, by mówić w Jego Imieniu. Kościół musi na nowo być tego świadomy. Jemu poddana jest wszelka władza. Wszystkie światy w tym wszechświecie człowieka są Jemu poddane, a w jego Imieniu są poddane nam, jeżeli jesteśmy tam zamiast Niego, jako nowe stworzenia w Duchu.

Siedmiu synów Scewy próbowało na własną rękę wypędzać demony, ale uciekli pobici i poranieni przez te demony, które próbowali wypędzić. Demony nie boją się nas, ale kiedy przychodzimy w Imieniu Jezusa, kiedy występujemy w tym Imieniu i mówimy do demonów, to nie my mówimy, ale Chrystus. Pierwszy Kościół o tym wiedział. Oni działali zamiast Niego. Piotr powiedział do Dorkas, „Kobieto, wstań”. On wiedział, że to nie mówi Piotr, ale jego słowa są słowami Chrystusa. W Jego Imieniu oznacza, że jesteśmy jego głosem.

O pierwszych uczniach dowiedziano się, że „szli wszędzie i głosili w Jego Imieniu”. To nie znaczy, że oni, w co drugim zdaniu mówili „W Jego Imieniu”. Oni wiedzieli, że kiedy głosili, to nie oni, ale Chrystus. Oni byli Jego głosem. Ich słowa były jego słowami. Ich działania były Jego działaniem i to jest właściwe znaczenie używania Imienia Jezus. Mam nadzieję, że będziecie studiować i powracać na nowo do tej wielkiej prawdy, aż staniecie się tym, o czym mówimy.

Bert Clendennen

Szkoła Chrystusa,
cykl Osoba Jezusa
źródło;
http://clendennen.blogspot.com