Rozdział 3:23-25

"gdyż wszyscy zgrzeszyli i brak im chwały Bożej, i są usprawiedliwieni darmo, z łaski jego, przez odkupienie w Chrystusie Jezusie, którego Bóg ustanowił jako ofiarę przebłagalną przez krew jego, skuteczną przez wiarę, dla okazania sprawiedliwości swojej przez to, że w cierpliwości Bożej pobłażliwie [!] [powściągliwie][z wyrozumiałością], odniósł się do przedtem popełnionych grzechów,


W. Barclay w swoim komentarzu napisał; "Żaden bowiem człowiek nie jest w stanie wypełnić wszystkich nakazów zakonu. Ponieważ człowiek jest stworzeniem niedoskonałym, nigdy nie jest on w stanie przejawić doskonałego posłuszeństwa. Żaden człowiek nie może w sposób doskonały służyć nieskończenie doskonałemu Bogu."

I brak im chwały Bożej

W poprzednim rozważaniu zauważyłem, że Paweł nie napisał, że wszyscy są grzesznikami, ale że wszyscy zgrzeszyli. Takie sformułowanie czyni z grzechu temat bardzo osobisty. To nie ktoś tam zgrzeszył, ale ja zgrzeszyłem. Wśród tych wszystkich, jest każdy z nas.

Konsekwencją grzechu jest brak chwały Bożej. Na ogół uważamy, że konsekwencją grzechu jest śmierć, to prawda, ale tutaj Paweł pisze o braku chwały Bożej. Posiadanie chwały Bożej to coś bardzo ważnego.

Chwała Boża to bliska obecność Boża, to światło, to życie. Stan człowieka bez chwały Bożej masz imię, ze żyjesz a jesteś umarły. Mojżesz usilnie prosił Pana Boga; „Pokaż mi, proszę, chwałę twoją!” To było wielkim marzeniem Mojżesza. Potem czytamy, że chwała Pana napełniała przybytek.

W Objawieniu 21:2 czytamy o „A miasto (Nowe Jeruzalem) nie potrzebuje ani słońca ani księżyca, aby mu świeciły; oświetla je bowiem chwała Boża, a lampą jego jest Baranek.” Paweł w liście Do tego też powołał was przez ewangelię, którą głosimy, abyście dostąpili chwały Pana naszego, Jezusa Chrystusa. 2 List do Tesaloniczan 2:14 Imię Ikabod znaczy odeszła chwała Pana od Izraela. To bardzo pouczająca historia, czytamy o tym w 1 Ks. Samuela 4:21. Księga Ezechiela jest o chwale Bożej, o chwale Bożej która opuszcza miejsce swojego zamieszkania, świątynię i Jerozolimę. I ta smutna historia też daje nam sporo do myślenia.

Brak chwały Bożej oznacza brak relacji z Nim, brak Jego błogosławieństwa, prowadzenia, ochrony. Szczepan gdy go kamienowano ujrzał chwałę Bożą. „On zaś, będąc pełen Ducha Świętego, utkwiwszy wzrok w niebo, ujrzał chwałę Bożą i Jezusa stojącego po prawicy Bożej.” Dzieje 7:5

Temat chwały Bożej pojawia się w kilku miejscach w Liście do Rzymian; W Rzymian 1:23 czytamy, że ludzie, „zamienili chwałę nieśmiertelnego Boga na obrazy przedstawiające śmiertelnego człowieka, a nawet ptaki, czworonożne zwierzęta i płazy; Ale teraz… dzięki Jezusowi mamy „dostęp przez wiarę do tej łaski, w której stoimy, i chlubimy się nadzieją chwały Bożej.” Rzymian 5:2 Chwała Boża wskrzesza z martwych i jest aktywna w procesie tworzenia nowego życia. „Pogrzebani tedy jesteśmy wraz z nim przez chrzest w śmierć, abyśmy jak Chrystus wskrzeszony został z martwych przez chwałę Ojca, tak i my nowe życie prowadzili.” Rzymian 6:4; Pan Bóg przygotował plan dla wierzących w Jezusa „tak, aby objawić bogactwo chwały swojej nad naczyniami zmiłowania, które uprzednio przygotował ku chwale,” Rzymian 9:23

Pan Jezus powiedział do Marty, siostry Łazarza; "jeśli uwierzysz, oglądać będziesz chwałę Bożą." Miało to miejsce przed wskrzeszeniem Łazarza.  Jana 11:40  Zauważmy, że chwała Boża jest tu powiązana z wiarą i z życiem.

Usprawiedliwieni darmo, przez łaskę przez odkupienie

W czasach Pawła ukrzyżowanie Jezusa dla Rzymian nie robiło zbyt dobrego wrażenia. Zazwyczaj była to kara dla buntowników i różnego rodzaju złoczyńców. Poza tym krzyżowanie było dość powszechne.  Z tego powodu Paweł nie pisze zbyt dużo o ukrzyżowaniu Pana, a konieczność śmierci Chrystusa przedstawia odwołując się do systemu ofiarniczego opisanego w ST, i używając słów takich jak, odkupienie, okup, przebłaganie. Usprawiedliwienie jest za darmo z łaski przez wiarę, ale musimy pamiętać, że zapłacono za ten dar bardzo wysoką cenę. Paweł w  1 Koryntian 6:20 napisał; „Drogoście bowiem kupieni. Wysławiajcie tedy Boga w ciele waszym.”

„W nim mamy odkupienie przez krew jego, odpuszczenie grzechów, według bogactwa łaski jego, Efez. 1:7

„A jeśli wzywacie jako Ojca tego, który bez względu na osobę sądzi każdego według uczynków jego, żyjcie w bojaźni przez czas pielgrzymowania waszego, i Wiedząc, że nie rzeczami znikomymi, srebrem albo złotem, zostaliście wykupieni z marnego postępowania waszego, przez ojców wam przekazanego, lecz drogą krwią Chrystusa, jako baranka niewinnego i nieskalanego. ” 1 Piotr. 1:17-19

”Lecz Chrystus, który się zjawił jako arcykapłan dóbr przyszłych, wszedł przez większy i doskonalszy przybytek, nie ręką zbudowany, to jest nie z tego stworzonego świata pochodzący, Wszedł raz na zawsze do świątyni nie z krwią kozłów i cielców, ale z własną krwią swoją, dokonawszy wiecznego odkupienia. Bo jeśli krew kozłów i wołów oraz popiół z jałowicy przez pokropienie uświęcają skalanych i przywracają cielesną czystość, o ileż bardziej krew Chrystusa, który przez Ducha wiecznego ofiarował samego siebie bez skazy Bogu, oczyści sumienie nasze od martwych uczynków, abyśmy mogli służyć Bogu żywemu.” Hebr. 9:11-14

Greckie słowo 'apolytrosis' oznacza spłacony, wykupiony, oznacza uwolnienie uzyskane dzięki zapłacie. Termin tan stosowano w odniesieniu do wykupienia niewolnika. Przed odkupieniem byliśmy w niewoli grzechu i śmierci. Pan Bóg śmiercią Swojego Syna wykupił naszą wolność, przez co nie jesteśmy już pod panowaniem grzechu, żywiołów tego świata czy zakonu.

„Chrystus wykupił nas od przekleństwa zakonu, stawszy się za nas przekleństwem, gdyż napisano: Przeklęty każdy, który zawisł na drzewie,” Galatów 3:13; ”Podobnie i my, gdy byliśmy dziećmi, byliśmy poddani w niewolę żywiołów tego świata; lecz gdy nadeszło wypełnienie czasu, zesłał Bóg Syna swego, który się narodził z niewiasty i podlegał zakonowi, aby wykupił tych, którzy byli pod zakonem, abyśmy usynowienia dostąpili.” Galatów 4:3-5

Którego Bóg ustanowił jako ofiarę przebłagalną przez krew jego

Idea przebłagania, zadośćuczynienia towarzyszyła Żydom od czasów nadania Zakonu. W Księgach Mojżeszowych czytamy o ofiarach przebłagalnych za grzech. W Księdze Kapłańskiej w rozdziale 16 czytamy o Dniu Przebłagania i Pojednania [Jom Kippur]. Ofiary przebłagalne umożliwiały pojednanie z Bogiem. Ofiara przebłagalna Jezusa otworzyła, za darmo, z łaski drogę do trwałego, wiecznego pojednania i pokoju z Bogiem zarówno dla Żydów jak i dla Greków. W Przybytku i w Świątyni była Arka Przymierza. Ta skrzynia miała złote wieko tzw. "przebłagalnię". To ją kapłana kropił krwią baranka. To tam mieszkała chwała Boża. Termin przebłagalnia pochodzi z hebrajskiego słowa ‘kappòret’ i oznacza "przykryć, zakryć, uspokoić, oczyścić, przebłagać, zadośćuczynić. Przebłaganie dokonane przez Zbawiciela zakryło, przykryło niczym grube wieko, grzech który oddzielał nas od Boga.

„Dlatego musiał we wszystkim upodobnić się do braci, aby mógł zostać miłosiernym i wiernym arcykapłanem przed Bogiem dla przebłagania go za grzechy ludu.” Hebrajczyków 2:17

„Dzieci moje, to wam piszę, abyście nie grzeszyli. A jeśliby kto zgrzeszył, mamy orędownika u Ojca, Jezusa Chrystusa, który jest sprawiedliwy. On ci jest ubłaganiem za grzechy nasze, a nie tylko za nasze, lecz i za grzechy całego świata.” 1 Jana 2:2

„W tym objawiła się miłość Boga do nas, iż Syna swego jednorodzonego posłał Bóg na świat, abyśmy przezeń żyli. Na tym polega miłość, że nie myśmy umiłowali Boga, lecz że On nas umiłował i posłał Syna swego jako ubłaganie za grzechy nasze.” 1 Jana 4:9,10

Który siebie samego złożył jako okup za wszystkich

Innym określeniem tego co Jezus dokonał na krzyżu jest słowo okup z gr. ‘antilytron’. Komu został ten okup zapłacony. Myślę, że Boża sprawiedliwość żądała zapłacenia okupu za grzech, jaki przez Adama pojawił się na świecie. Zapłacony okup, podobnie jak ofiara całopalna uwolnił nas z niewoli od grzechu, śmierci i wiecznego potępienia. Wyzwolił nas z tej ogromnej deprawacji człowieka, o której co czytaliśmy w pierwszych rozdziałach Listu do Rzymian.

„A kto by chciał być pierwszym między wami, niech będzie niewolnikiem waszym,  na wzór Syna Człowieczego, który nie przyszedł, aby Mu służono, lecz aby służyć i dać swoje życie na okup za wielu.” Mateusza 20:27,28

„Albowiem jeden jest Bóg, jeden też pośrednik między Bogiem a ludźmi, człowiek Chrystus Jezus, który Albowiem jeden jest Bóg, jeden też pośrednik między Bogiem a ludźmi, człowiek Chrystus Jezus, który siebie samego złożył jako okup za wszystkich, aby o tym świadczono we właściwym czasie.” 1 Tymoteusza 2:5,6

Powściągliwie odniósł się do przedtem popełnionych grzechów

Jest potrzeba zwrócić uwagę, na niewłaściwe tłumaczenie tego tekstu w Biblii Warszawskiej, wg której Pan Bóg pobłaża grzech. Nic podobnego. Pan Bóg nie odnosi się pobłażliwie do grzechu. Użyty w tym miejscu grecki wyraz 'anochē' oznacza wyrozumiałość lub powściągliwość.

Dla porównania przeczytajmy ten tekst w Uwspółcześnionej Biblii Gdańskiej; "Jego to Bóg ustanowił przebłaganiem przez wiarę w jego krew aby okazać swoją sprawiedliwość przez odpuszczenie, w swojej cierpliwości, przedtem popełnionych grzechów;"

Podobny problem językowy mamy w Liście do Rzymian 2:4 W BW czytamy; "Albo może lekceważysz bogactwo jego dobroci i cierpliwości, i pobłażliwości, nie zważając na to, że dobroć Boża do upamiętania cię prowadzi? " I tutaj mamy użyty wyraz 'anochēs' co należy tłumaczyć jako powściągliwość lub wyrozumiałość, a nie pobłażliwość.


Wyrozumiałość Boża, krew Nowego Przymierza, prowadzi do pojednania, przebłagania i do odpuszczenia grzechów. Odkupienie, ofiara przebłagalna, okup, Jego krew, usprawiedliwienie to wszystko co mamy w Jezusie i to jest skuteczne przez wiarę. "On sam był sprawiedliwym i usprawiedliwiającym tego, który wierzy w Jezusa.

„Potem wziął kielich i podziękował, dał im, mówiąc: Pijcie z niego wszyscy; Albowiem to jest krew moja nowego przymierza, która się za wielu wylewa na odpuszczenie grzechów.” Mat. 26:27-28


Dziękując Ojcu, który was zdolnymi uczynił do uczestniczenia w dziedzictwie świętych w światłości, Który nas wyrwał z mocy ciemności i przeniósł do Królestwa Syna swego umiłowanego, W którym mamy odkupienie, odpuszczenie grzechów,” Kol. 1:12-14