Rozdział 3:29-31

„Czy Bóg jest Bogiem tylko Żydów [Judejczyków] ? Czy nie pogan [narodów] także? Tak jest, i pogan [narodów], albowiem jeden jest Bóg, który usprawiedliwi obrzezanych na podstawie [z] wiary, a nieobrzezanych przez wiarę. Czy więc zakon [prawo] unieważniamy [uznajemy za bezużyteczny] [niszczymy] przez wiarę? Wręcz przeciwnie, zakon [prawo] utwierdzamy [umacniamy, stawiamy].”


Przeczytajmy  jeszcze spory fragment z Listu Pawła do Galicjan 3:22-29. Jest on dobrym komentarzem do końcowych wierszy trzeciego rozdziału. Mamy tutaj coś więcej o wierze, usprawiedliwieniu. Wszyscy jesteśmy synami Bożymi, potomkami Abrahama, dziedzicami. Nie ma żadnej różnicy.

”Lecz Pismo głosi, że wszystko poddane jest grzechowi, aby to, co było obiecane, dane było na podstawie wiary w Jezusa Chrystusa [wiary Jezusa Chrystusa] tym, którzy wierzą. Zanim zaś przyszła wiara, byliśmy wspólnie zamknięci i trzymani pod strażą zakonu [prawa], dopóki wiara nie została objawiona. Tak więc zakon był naszym przewodnikiem [pedagogiem] do Chrystusa, abyśmy z wiary zostali usprawiedliwieni. A gdy przyszła wiara, już nie jesteśmy pod opieką przewodnika [pedagoga]. Albowiem wszyscy jesteście synami Bożymi przez wiarę w Jezusa Chrystusa. Bo wszyscy, którzy zostaliście w Chrystusie ochrzczeni, przyoblekliście się w Chrystusa. Nie masz Żyda ani Greka, nie masz niewolnika ani wolnego, nie masz mężczyzny ani kobiety; albowiem wy wszyscy jedno jesteście w Jezusie Chrystusie. A jeśli jesteście Chrystusowi, tedy jesteście potomkami Abrahama, dziedzicami według obietnicy.”

Coś co łączy rozdział trzeci z czwartym moglibyśmy ująć w słowach; Czy Abraham jest ojcem tylko Żydów? Czy nie pogan także? Tak jest, i pogan, także.

Nie ma żadnej różnicy

Co do niezbawionych, nieusprawiedliwionych nie ma żadnej różnicy, wszyscy zgrzeszyli i brak im chwały Bożej. Czytaliśmy o tym w Rzymian 3:22,23. Nie ma żadnej różnicy czy to jest Żyd, Grek czy barbarzyńca. Podobnie rzecz ma się z usprawiedliwionymi. Pamiętajmy, ze List Pawła do Rzymian jest listem interwencyjnym. Coś złego działo się we wspólnotach w Rzymie w relacji wierzący Żydzi i nie – Żydzi. Dlatego Paweł pisze, jest jeden Bóg, jest On Bogiem Żydów i pogan. Słowo poganin w języku greckim to ‘ethnōn’ co dosłownie znaczy narody. Bóg jest Bogiem całego świata, wszystkich narodów. Co interesujące, za jakiś czas będziemy mówić o Abrahamie, którego imię znaczy; „ojciec wielu narodów’.

”Nie będziesz już odtąd nazywał się Abram, lecz imię twoje będzie Abraham, gdyż ustanowiłem cię ojcem mnóstwa narodów. Rozmnożę więc ciebie nad miarę i wywiodę z ciebie narody, i królowie pochodzić będą od ciebie.” Księga Rodzaju 17:5,6

Paweł w swoich listach wymienia szereg elementów łączących wierzących Żydów z wierzącymi z innych narodów, których nazywano poganami. Podobnie Apostoł Piotr w swojej mowie podczas zgromadzenia starszych w Jerozolimie mówi; „A gdy to już długo rozpatrywano, wstał Piotr i rzekł do nich: Mężowie bracia, wy wiecie, że Bóg już dawno spośród was mnie wybrał, aby poganie przez usta moje usłyszeli słowa Ewangelii i uwierzyli. Bóg też, który zna serca, przyznał się do nich, dając im Ducha Świętego jak i nam, i nie uczynił żadnej różnicy między nami a nimi,” Dzieje 15:7-9

Skoro nie ma żadnej różnicy między Żydami a Grekami to w świetle tego wszystkie inne różnice miedzy wierzącymi, tymi którzy są w Chrystusie wydają się błahe, małostkowe. W tym samym duchu wypowiada się Jakub gdy pisze; „Bracia moi, nie czyńcie różnicy między osobami przy wyznawaniu wiary w Jezusa Chrystusa, naszego Pana chwały.’ Jakuba 2:1

Niektórzy wierzący w Rzymie „mienili się Żydami”, inni mienili się tym, ze są bogaci, inni bardziej duchowi, inni mienili się bardziej wykształconymi, bardziej przestrzegającymi pewne przepisy. Kilka lat później powstanie w kościele najtragiczniejszy, opłakany w skutkach podział na duchowieństwo i laikat. Tymczasem Apostołowie nawołują; „nie czyńcie różnicy między osobami.” Czytaliśmy o tym w Galicjan 3:22-29.

”Nie masz bowiem różnicy między Żydem a Grekiem, gdyż jeden jest Pan wszystkich, bogaty dla wszystkich, którzy go wzywają. Każdy bowiem, kto wzywa imienia Pańskiego, zbawiony będzie.” Rzymian 10:12,13

Wręcz przeciwnie, zakon [prawo] utwierdzamy

Paweł był faryzeuszem, znawcą Prawa, świetnym teologiem. Gdy spotkał Pana Jezusa, musiał na nowo ułożyć sobie znaczenie Zakonu [prawa] w swoim życiu i w życiu swoich rodaków. Teraz, po nawróceniu wielu Żydów zarzuca Pawłowi, że znieważa Zakon, że uznał go za niepotrzebny, nie obowiązujący. Zapewne wielu wierzących w Rzymie takie oskarżenie wysuwało w kierunku Pawła. Tymczasem Paweł pisze; wręcz przeciwnie, my, zakon, [prawo] umacniamy. Jest fundamentem, i my ten fundament utwierdzamy. Co Paweł miał na myśli? Do czego potrzebny był zakon, [prawo]? Wcześniej Paweł napisał „Przecież nie poznałbym grzechu, gdyby nie zakon [prawo],” Rzymian 3:20. Zakon wskazywał na grzech, pokazywał bezradność człowieka co do grzechu, wskazywał na potrzebę odkupienia i przebłagania. Był, i dla wielu ludzi jest nadal, a już na pewno powinien być pedagogiem, przewodnikiem do Chrystusa. Wiara nie niszczy prawa. Jeszcze nigdy wcześniej Zakon [prawo], jego rola nie była tak mocno zaakcentowana jak w Liście do Rzymian i w innych pismach NT.