"ucisk [utrapienie] wywołuje cierpliwość, a cierpliwość [wytrwałość] doświadczenie [wypróbowanie], doświadczenie zaś nadzieję; a nadzieja nie zawodzi, bo miłość [agape] Boża rozlana [rozlewana jest] jest w sercach naszych przez Ducha Świętego, który nam jest dany."
W poprzednich wierszach czytaliśmy, że wierzący mają powody do chluby, szczycenia się, chwalenia się czymś co jest dla nich ważne. Chlubimy się nie sobą, nie swoimi osiągnięciami, sukcesami, ale tym co uczynił dla nas i co przygotował nasz Pan. Zastanawialiśmy się wcześniej nad tematem wiary. Kolejnym kluczowym tematem jest nadzieja. Wiara nie jest jakimś statycznym i abstrakcyjnym stanem. Wiara jest dynamiczna i ściśle powiązana, z jednej strony z pewnością, a z drugiej z ufnym oczekiwaniem, spodziewaniem się.
Piąty rozdział porusza ważne zagadnienia w pewnym porządku. Na pierwszym miejscu jest usprawiedliwienie, a potem wynikająca z niego; wiara, pokój wobec Boga, dostęp do łaski, nadzieja chwały Bożej, ucisk, wytrwałość, wypróbowanie charakteru, nadzieja, a wszystko to wieńczy miłość Boża rozlewana w naszych sercach przez Ducha Świętego.
Błogosławiony mąż, który wytrwa w próbie
Wolą Bożą jest, aby uczniowie i słudzy Jezusa byli cierpliwi, wypróbowani, niezachwiani i wytrwali. Słowo greckie 'dokimen' użyte w czwartym wierszu dokładnie znaczy być wypróbowany przez ogień, tak jak się wytapia złoto, lub udowodnić, ze coś jest prawdziwe. Takie tłumaczenie tego wyrazu widzimy w Septuagincie, gdzie termin ten został użyty na określenie wypróbowania metali w celu ich oczyszczenia ii stwierdzenia ich prawdziwości. Czy naprawdę jesteś uczniem i sługą Jezusa? Na takie pytania najłatwiej jest odpowiedzieć w kontekście kłopotów, ucisku i utrapień. Trudności jednak prowadzą nas ku nadziei. Nie ku beznadziei, ale ku nadziei. Człowiek nieusprawiedliwiony, żyjący w konflikcie z Panem Bogiem dotyka beznadziei, często spodziewa się czegoś złego, obawia się, człowiek usprawiedliwiony z wiary, mający pokój z Bogiem spodziewa się dobrych rzeczy, ma nadzieję, że spotka go dobro. Ma nadzieję, bo jego Bóg jest Bogiem nadziei.
"A Bóg nadziei niechaj was napełni wszelką radością i pokojem w wierze, abyście obfitowali w nadzieję przez moc Ducha Świętego." Rzymian 15:13
"A wiemy, że Bóg współdziała we wszystkim ku dobremu z tymi, którzy Boga miłują, to jest z tymi, którzy według postanowienia jego są powołani."Rzym. 8:28
"I będziecie w nienawiści u wszystkich dla imienia mego, ale kto wytrwa do końca, ten będzie zbawiony." Mat. 10:22
"Błogosławiony mąż, który wytrwa w próbie, bo gdy wytrzyma próbę, weźmie wieniec żywota, obiecany przez Boga tym, którzy go miłują." Jak. 1:12
Tą Bożą drogę ku wytrwałości w piękny sposób opisuje autor listu do Hebrajczyków; "Przypomnijcie sobie dni poprzednie, kiedy po swym oświeceniu wytrwaliście w licznych zmaganiach z utrapieniami, Czy to, gdy byliście wystawieni publicznie na zniewagi i udręki, czy też, gdy wiernie staliście przy tych, z którymi się tak obchodzono. Cierpieliście bowiem wespół z więźniami i przyjęliście z radością grabież waszego mienia, wiedząc, że sami posiadacie majętność lepszą i trwałą. Nie porzucajcie więc ufności waszej, która ma wielką zapłatę. Albowiem wytrwałości wam potrzeba, abyście, gdy wypełnicie wolę Bożą, dostąpili tego, co obiecał." Hebr. 10:32-36
W drugim Liście do Tesaloniczan 1:4-5 Paweł dodaje; "Tak że i my sami chlubimy się wami w zborach Bożych, waszą wytrwałością i wiarą we wszystkich prześladowaniach waszych i uciskach, jakie znosicie; Jest to dowodem sprawiedliwego sądu Bożego i tego, że zostaliście uznani za godnych Królestwa Bożego, za które też cierpicie,"
Miłość Boża jest rozlana i rozlewa się
Miłość Boża to nie ledwie sączący się strumyk. To jest obfite
rozlewisko, ciągłe wylewanie, i nikt tego kranu nie zakręca. Nawet jak
przechodzimy przez czas srogich prób i doświadczeń, przechodzimy przez nasze ciemne doliny
cienia śmierci.
To rozlewanie Bożej miłości, dzieje się przez Ducha
Świętego, który został przez samego Pana Jezusa porównany do wody, do
żywej wody, którą, jak pisze do Koryntian apostoł Paweł, wszyscy jesteśmy
napojeni. Miłości Chrystusowej jest na tyle, że ogarnia nas zewsząd. Użyty tutaj zwrot 'jest rozlewana' to czas teraźniejszy wynikający z czasu przeszłego. Rozlewanie Bożej miłości trwa nadal.
"bo też w jednym Duchu wszyscy zostaliśmy ochrzczeni w jedno ciało - czy
to Żydzi, czy Grecy, czy to niewolnicy, czy wolni, i wszyscy zostaliśmy
napojeni jednym Duchem." 1 Koryntian 12:13
"Kto wierzy we mnie, jak powiada Pismo, z wnętrza jego popłyną rzeki
wody żywej. A to mówił o Duchu, którego mieli otrzymać ci, którzy w
niego uwierzyli; albowiem Duch Święty nie był jeszcze dany, gdyż Jezus
nie był jeszcze uwielbiony." Jan. 7:38-39
"Bo miłość [agape] Chrystusowa ogarnia nas, którzy doszliśmy do tego przekonania, że jeden za wszystkich umarł; a zatem wszyscy umarli;" 2 Kor. 5:14
Nadzieja nie zawodzi
Wytrwałość rodzi niezłomny charakter, a silny, wypróbowany charakter rodzi nadzieję. A nadzieja nie przynosi wstydu, nie hańbi, nie rozczarowuje, ponieważ miłość Boga jest rozlana w naszych sercach przez Ducha Świętego, który został nam dany.
Nadzieja rodząca się w trudzie, wykuta wytrwałością nigdy nie zawiedzie. To czego się spodziewamy nigdy nie będzie powodem naszego wstydu czy hańby, ale zwycięstwa i chwały.
"aby Bóg Pana naszego Jezusa Chrystusa, Ojciec chwały, dał wam Ducha mądrości i objawienia ku poznaniu jego, i oświecił oczy serca waszego, abyście wiedzieli, jaka jest nadzieja, do której was powołał, i jakie bogactwo chwały jest udziałem świętych w dziedzictwie jego." Efezjan 1: 17,18
"Albowiem my w Duchu oczekujemy spełnienia się nadziei usprawiedliwienia z wiary," Galacjan 5:5
"Im to chciał Bóg dać poznać, jak wielkie jest między poganami
bogactwo chwały tej tajemnicy, którą jest Chrystus w was, nadzieja
chwały." Kol. 1:27
Greckie słowo 'elpida' oznacza nadzieję, oczekiwanie spełnienia się czegoś pożądanego i ufność, że to się spełni, urzeczywistni. Przeciwieństwem nadziei jest beznadzieja rodząca obawy.
W Piśmie Świętym począwszy od Psalmów jest wiele fragmentów mówiących o błogosławionej nadziei, o tym, że dobrze jest pokładać nadzieję w Panu, żyć nią na co dzień. Dzisiaj nie wyczerpię tematu nadziei, bo jest on bardzo szeroki. Postaram się nadziei poświęcić odrębne rozważanie.
"Umiłowani, teraz dziećmi Bożymi jesteśmy, ale jeszcze się nie objawiło, czym będziemy. Lecz wiemy, że gdy się objawi, będziemy do niego podobni, gdyż ujrzymy go takim, jakim jest. I każdy, kto tę nadzieję w nim pokłada, oczyszcza się, tak jak On jest czysty." 1 List Jana 3:2,3
"Połóżcie całkowicie nadzieję waszą w łasce, która wam jest dana w objawieniu się Jezusa Chrystusa." 1 List Piotra 1:12-13
"bo usłyszeliśmy o wierze waszej w Chrystusie Jezusie i o miłości, jaką żywicie dla wszystkich świętych, dla nadziei, która jest przygotowana dla was w niebie; o niej to słyszeliście już przedtem w ewangelicznym Słowie prawdy," Kolosan 1:4,5
"Im to chciał Bóg dać poznać, jak wielkie jest między poganami bogactwo chwały tej tajemnicy, którą jest Chrystus w was, nadzieja chwały." Kolosan 1:27
"Albowiem to, co niegdyś miało chwałę, teraz nie ma chwały z powodu chwały, która tamtą przewyższa. Jeśli bowiem chwałę miało to, co przemija, daleko więcej jaśnieje w chwale to, co trwa. Mając więc taką nadzieję, bardzo śmiało sobie poczynamy," 2 Koryntian 3:10-12
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz