"Bo ci, którzy bez prawa zgrzeszyli, bez prawa też zginą, a ci, którzy w prawie zgrzeszyli, przez prawo będą sądzeni; (Gdyż nie słuchacze prawa są sprawiedliwi przed Bogiem, ale ci, którzy wypełniają prawo, będą usprawiedliwieni (zostaną uznani za sprawiedliwych). Gdy bowiem poganie, którzy nie mają prawa, z natury czynią to, co jest w prawie, oni, nie mając prawa, sami dla siebie są prawem. Oni to ukazują działanie prawa wpisanego w ich serca, za poświadczeniem ich sumienia i myśli wzajemnie się oskarżających lub też (biorących w obronę) usprawiedliwiających); W dniu, w którym Bóg przez Jezusa Chrystusa będzie sądził skryte sprawy ludzkie według mojej ewangelii."
Poprosiłem trzech Braci o podzielenie się swoimi przemyśleniami na temat tego fragmentu, dzisiaj prezentuję stanowisko Michała.
*****
Michał: W tym fragmencie, zgodnie z kontekstem, mowa jest o Prawie Mojżeszowym, które jest wyznacznikiem Bożej moralności i sprawiedliwości. Jedynie werset 15 modyfikuje znaczenie Prawa, jako nie 613 przykazań Prawa Mojżeszowego (gdyż zgodnie z wersetem 14, nie-Żydzi tego prawa nie mają), a sedno Prawa – miłość do Boga i bliźniego, co jest fundamentem Prawa i proroków.
Analizując List do Rzymian 2:12-16, warto na samym początku zidentyfikować osoby, o których pisał Paweł:
1) „Ci, którzy bez Prawa zgrzeszyli i bez Prawa poginą”. Jest tu mowa o bezbożnych nie-Żydach, o których pisał Paweł w rozdziale 1;
2) „Ci, którzy w Prawie zgrzeszyli, przez Prawo będą sądzeni”. Jest tu mowa o niewiernych Żydach, którzy choć mogą powoływać się na swoje pochodzenie, przymierze i posiadanie Prawa, nie mają nic na usprawiedliwienie w czasie Bożego sądu; Jezus powiedział: „Nie myślcie, że Ja was będę oskarżał przed Ojcem. Oskarża was Mojżesz1a, w którym wy pokładacie nadzieję.” (Jana 5:45); O tych Izraelitach mowa jest właśnie od początku 2 rozdziału;
Werset 13:
1) „Słuchacze Prawa” (którzy nie wykonują Prawa) ; mowa jest tu o niewiernych Bogu Żydach, którzy choć znają Prawo, nie wykonują go;
2) „Wykonujący Prawo”; mowa jest tu o wiernych Bogu Żydach (takich jak Paweł i inni apostołowie), których uczynki dowodzą ich wiary;
Werset 14:
1) „Poganie, nie-Żydzi, którzy nie znają Prawa, ale czynią je” – jest tu mowa o nie-Żydach, którzy uwierzyli w Jezusa; choć nie są wychowani zgodnie z Prawem Mojżeszowym, mają wpisane w serca przykazania miłości, które są konstytucją i fundamentem Prawa Mojżeszowego i całego Prawa Bożego;
2) „Ci, którzy są sami dla siebie Prawem” – człowiek, który posiada przepisy i nie skupia się na zamyśle ustawodawcy, jest ślepym wykonawcą. Przejawia się to tym, że Żydzi jadąc samochodem w szabat kładą butelkę wody pod siedzeniem, aby literalnie przestrzegać Prawo „podróżując na wodzie”. Niektórzy muzułmanie piją Whisky, gdyż Koran zakazuje literalnie picia wina. Człowiek odrodzony, choć nie zna przepisów Prawa, zna ustawodawcę, wie co mu się podoba, jakie są jego zamysły i charakter. Nikt nie musi mówić mu, że nie wolno zabijać, morderstwo nie leży w jego naturze;
Werset 15
1) „Prawo zapisane jest w ich sercach” – jest to wypełnienie proroctwa z Księgi Jeremiasza 31:31 , gdzie Bóg zapowiada, że wypisze swoje Prawa na sercach ludzi, którzy wchodzą w Boże przymierze. Nie jest to 613 przykazań Mojżeszowych, ale fundament Prawa – miłość do Boga i bliźniego; na tym opiera się całe Prawo (gdyby było to całe Prawo Mojżeszowe, wtedy Paweł w wersecie 14 nie napisałby, że nie mają Prawa);
2) „Sumienie” – to bardzo ważne Boże narzędzie, które pokazuje człowiekowi co dobre, a co złe. Człowiek grzeszny ma spaczone sumienie (o czym pisał Paweł w 1 rozdziale), ale człowiek odrodzony przez Boga ma czyste i dobre sumienie (chrzest jest prośbą Boga o dobre sumienie – 1Pt 3:21). Grecki wyraz tłumaczony jako „sumienie” to „συνειδησις” [syneidēsis] – jest zlepek dwóch słów „syn” („coś łączyć”, „coś razem”; od tego słowa pochodzi słowo „suma”) i „eidon” („widzieć”, „znać”) – tak więc sumienie to coś „co jest wspólnie widoczne”, albo „co jest wspólnie znane”. Podobne zresztą ma pochodzenie polskie słowo „sum” (coś łączyć, sumować) i staropolskiego „mnienie” (od „mnieć” – „mniemać”, „sądzić”, „oceniać”). Innymi słowy, postępować zgodnie z sumieniem, to postępować zgodnie z tym, co jest powszechnie uznawane za właściwe. Paweł w końcówce 1 rozdziału napisał, że nie-Żydzi m.in. w Rzymie byli tak wypaczeni, że nie tylko sprzeciwiali się własnej bezbożności, ale pochwalali nawet bezbożność innych. Nie o takim sumienie tu jest mowa. Bóg daje dobre sumienie tym, którzy mu się poddają i zostali zrodzeni na nowo;
Werset 16 zapowiada coś bardzo ważnego – sąd Boży opierać się będzie nie na tym, co widoczne, ale na tym, co ukryte przed Bogiem. Zdecydowana większość przepisów Prawa Mojżeszowego dotyczy powierzchowności. Na tym polu wielu ludziom udaje się zostać uznanymi przez innych za sprawiedliwych; nie ma to jednak wartości przed Bogiem. To wewnętrzne życie prowadzi do zmiany zewnętrza. Jeżeli poprzez przestrzeganie przepisów będziemy chcieli zmienić nasze wnętrza, zawiedziemy się.
Podsumowanie. To bardzo ważne, abyśmy dostrzegli konflikt w rzymskim kościele pomiędzy Żydami i wierzącymi nie-Żydami. Paweł uznaje, że ważniejsza od pochodzenia jest wiara w Jezusa Chrystusa, która prowadzi człowieka do sprawiedliwego życia z Bogiem. Choć pochodzenie jest ważne (będzie to poruszał w kolejnych rozdziałach, wskazując, że jest pożytek z obrzezania cielesnego, pochodzenia, przestrzegania Prawa) – to jednak nie chroni Żyda przed gniewem i sądem Bożym.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz