Rozdział 3: 11-14

"nie masz, kto by rozumiał, nie masz, kto by szukał Boga;  wszyscy zboczyli [odstąpili, odwrócili się], razem stali się nieużytecznymi [bezwartościowi], nie masz, kto by czynił dobrze, nie masz ani jednego.  Grobem otwartym jest ich gardło, językami swoimi knują zdradę [mówią podstępnie] , jad żmij pod ich wargami;  usta ich są pełne przekleństwa [klątwy] i gorzkości;"


Człowiek rozsądny szuka Boga

Można być człowiekiem prawym, sprawiedliwym w oczach ludzi i we własnych oczach, będąc niesprawiedliwym, nieprawym w oczach Pana Boga. Nasze ludzkie, cielesne standardy sprawiedliwości raczej nijak się mają do standardów Bożych.

Poprzedni fragment mówił nam, że wszyscy ludzie są pod panowaniem grzechu, są niewolnikami grzechu. Ta okrutna niewola spowodowała, że na co dzień w mniejszym lub większym stopniu zmagamy się z deprawacją ludzi, z tymi wszystkimi obrzydliwymi postawami i niegodziwymi cechami ludzi. Deprawacja i grzech oddzielają ludzi od Boga, atakują umysł i obdzierają człowieka z potrzeby szukania Boga. Konsekwencją tej niewoli jest bezużyteczność, czynienie zła, zdrada, usta wypełnione jadem, przekleństwem, złorzeczeniem i gorzkością.

Wg Biblii człowiek mądry, przy zdrowych zmysłach, rozsądny szuka Boga. Dawid w Psalmach wyraża się bardziej dosadnie, a ludzi nie szukających Pana Boga nazywa głupimi. Ludzka głupota i brak rozsądku prowadzą do nieprawości, niegodziwości. Ludzie nie szukający Boga są niemoralni, popełniają złe, plugawe czyny.

”Głupi rzekł w sercu swoim: Nie ma Boga! Są znieprawieni, popełniają ohydne czyny. Nie ma nikogo, kto by dobrze czynił.  Pan spogląda z niebios na ludzi, aby zobaczyć, czy jest kto rozumny, który szuka Boga.  Wszyscy odstąpili, wespół się splugawili. Nie ma, kto by dobrze czynił, nie ma ani jednego.  Czyż są nierozumni wszyscy czyniący nieprawość?” Psalm 14:1-4 oraz 53:1-3

Człowiek rozsądny szuka Boga. Dotyczy to każdego z nas. Czy szukasz Boga, Bożego oblicza każdego dnia, w każdej okoliczności? To musi być szukanie w które jest zaangażowane na sto procent całe nasze jestestwo. To nie jest szukanie okularów, zgubionego totolotka z wygraną, ani nawet  najlepszego leku na śmiertelna chorobę.

"Jeśli szukać mnie będziecie, znajdziecie Mnie,
Jeśli szukać mnie będziecie z całego serca”

"Bo tak mówi Pan: Gdy upłynie dla Babilonu siedemdziesiąt lat, nawiedzę was i spełnię na was swoją obietnicę, że sprowadzę was z powrotem na to miejsce.  Albowiem ja wiem, jakie myśli mam o was - mówi Pan - myśli o pokoju, a nie o niedoli, aby zgotować wam przyszłość i natchnąć nadzieją.  Gdy będziecie mnie wzywać i zanosić do mnie modły, wysłucham was.  A gdy mnie będziecie szukać, znajdziecie mnie. Gdy mnie będziecie szukać całym swoim sercem,  objawię się wam - mówi Pan - odmienię wasz los i zgromadzę was ze wszystkich narodów i ze wszystkich miejsc, do których was rozproszyłem - mówi Pan - i sprowadzę was z powrotem do miejsca, skąd skazałem was na wygnanie." Jeremiasza 29:10-14

„I rozproszy was Pan między ludami, a pozostaniecie tylko nieliczną garstką wśród narodów, do których was Pan zaprowadzi. A tam będziecie służyli bogom będącym dziełem rąk ludzkich z drzewa i kamienia, którzy nie widzą i nie słyszą, nie jedzą i nie wąchają. I będziecie tam szukać Pana, swego Boga. Znajdziesz go, jeżeli będziesz go szukał całym swoim sercem i całą swoją duszą.” 5M 4:27-29 Pismo Święte w wielu miejscach zachęca nas do szukania Pana Boga. Przeczytajmy kilka miejsc.

„Wysławiajcie Pana, wzywajcie imienia jego, Głoście narodom czyny jego! Śpiewajcie mu, grajcie mu, Opowiadajcie o wszystkich cudach jego! Chlubcie się imieniem jego świętym, Niech raduje się serce szukających Pana! Szukajcie Pana i mocy jego, Szukajcie zawsze oblicza jego!" Psalm 105:1-4,

„Z natchnienia twego mówi serce moje: "Szukajcie oblicza mego!" Przeto oblicza twego szukam, Panie.” Psalm 27:8; „Ufać będą tobie ci, którzy znają imię twoje, Bo nie opuszczasz, Panie, tych, którzy cię szukają.” Psalm 9:11; „Źli ludzie nie wiedzą, co słuszne, lecz ci, którzy szukają Pana, rozumieją wszystko.” Przysłów 28:3-6

„Bo tak mówi Pan do domu Izraela: Szukajcie mnie, a żyć będziecie!” Amosa 5:4; Siejcie w sprawiedliwości, żnijcie w miłości, uprawcie nowy ugór, bo już czas szukać Pana, aby przyszedł i nauczył was sprawiedliwości." Ozeasza 10:12; ”Szukajcie Pana, dopóki można Go znaleźć, wzywajcie go, dopóki jest blisko!” Izajasza 55:6

"Miłuję tych, którzy mnie miłują, a którzy mnie gorliwie szukają, znajdują mnie." Przypowieści 8:17

Przecież z obfitości serca usta mówią

Konsekwencją odrzucenia Boga, i nie szukania Go jest wulgarna, nieprzyzwoita, przykra, pełna goryczy i jadu mowa, przejawiająca się w kłótniach, krzyku, złorzeczeniu, przeklinaniu. To co wypowiadamy naszymi ustami, owoc naszych warg jest świadectwem tego, co znajduje się w naszych sercach. Nieobrzezane, nieodnowione serca będą produkować nie obrzezane i przykre dla innych słowa.

Mateusza 12:34-37 „Plemię żmijowe! Jakże wy możecie mówić dobrze, skoro źli jesteście? Przecież z obfitości serca usta mówią. Dobry człowiek z dobrego skarbca wydobywa dobre rzeczy, zły człowiek ze złego skarbca wydobywa złe rzeczy. A powiadam wam: Z każdego bezużytecznego słowa, które wypowiedzą ludzie, zdadzą sprawę w dzień sądu. Bo na podstawie słów twoich będziesz uniewinniony i na podstawie słów twoich będziesz potępiony.”

Kaznodzieja Zac Poonen napisał: „Jezus mówił, że z obfitości serca mówią usta. Cokolwiek jest w twoim sercu, ujawni się w twojej mowie. Możesz to ukrywać przez jakiś czas. Dlaczego ludzie poniżają innych, robią zgryźliwe komentarze i żartują sobie z innych, raniąc ich? Nie nie mają w sobie miłości Jezusa. Zastanawiam się, czy w ogóle są narodzeni na nowo! Wydaje się, że tacy ludzie nie mają żadnego wyczucia, że ranią innych. To jest smutne. Robią przytyki, raniące uwagi. Zdarza się to w relacjach męża i żony, którzy wypowiadają ostre słowa i uszczypliwe uwagi skierowane wobec drugiej strony. Jezus nigdy tak nie robił.”

„ Niech żadne nieprzyzwoite słowo nie wychodzi z ust waszych, ale tylko dobre, które może budować, gdy zajdzie potrzeba, aby przyniosło błogosławieństwo tym, którzy go słuchają. A nie zasmucajcie Bożego Ducha Świętego, którym jesteście zapieczętowani na dzień odkupienia. Wszelka gorycz i zapalczywość, i gniew, i krzyk, i złorzeczenie niech będą usunięte spośród was wraz z wszelką złością.” Efezjan 4:29-31

”Niegdyś i wy postępowaliście podobnie, kiedy im się oddawaliście; ale teraz odrzućcie i wy to wszystko: gniew, zapalczywość, złość, bluźnierstwo i nieprzyzwoite słowa z ust waszych; nie okłamujcie się nawzajem, skoro zewlekliście z siebie starego człowieka wraz z uczynkami jego, a przyoblekli nowego, który się odnawia ustawicznie ku poznaniu na obraz tego, który go stworzył.” Kolosan 3:7-10

Tak bracia moi, być nie powinno...

"Dlatego i Jezus, aby krwią swoją uświęcić lud, poniósł mękę poza miastem. Również i my wyjdźmy do Niego poza obóz, dzieląc z Nim Jego urągania. Nie mamy tutaj trwałego miasta, ale szukamy tego, które ma przyjść. Przez Niego więc składajmy Bogu ofiarę czci ustawicznie, to jest owoc warg, które wyznają Jego imię." Hebrajczyków 13:12-15

"A w końcu: Bądźcie wszyscy jednomyślni, współczujący, braterscy, miłosierni, pokorni; nie oddawajcie złem za zło ani obelgą za obelgę, lecz przeciwnie, błogosławcie, gdyż na to powołani zostaliście, abyście odziedziczyli błogosławieństwo. Bo kto chce być zadowolony z życia i oglądać dni dobre, ten niech powstrzyma język swój od złego, a wargi swoje od mowy zdradliwej." 1 Piotra 3:8-10

Naszej mowie wiele miejsca poświęcił apostoł Jakub w swoim liście. Zauważył on, ze wśród wierzących coś złego dzieje się w obszarze komunikacji. Przysłuchując się rozmowom "w kuluarach" zaobserwował, jak bardzo mowa zanieczyszcza, plugawi ludzi. Nazywa język krnąbrnym złem pełnym śmiercionośnego jadu. Tak bracia moi, być nie powinno...

"Tak samo i język jest małym członkiem, lecz pyszni się z wielkich rzeczy. Jakże wielki las zapala mały ogień!  I język jest ogniem; język jest wśród naszych członków swoistym światem nieprawości; kala on całe ciało i rozpala bieg życia, sam będąc rozpalony przez piekło.  Bo wszelki rodzaj dzikich zwierząt i ptaków, płazów i stworzeń morskich może być ujarzmiony i został ujarzmiony przez rodzaj ludzki.  Natomiast nikt z ludzi nie może ujarzmić języka, tego krnąbrnego zła, pełnego śmiercionośnego jadu.  Nim wysławiamy Pana i Ojca i nim przeklinamy ludzi, stworzonych na podobieństwo Boże;  z tych samych ust wychodzi błogosławieństwo i przekleństwo. Tak, bracia moi, być nie powinno." Jakuba 3:5-10